SCHEERZEEP A. KUIN ZWART SPORTNIEUWS Nieuws van de A.V.V. „de Rijp" Het eerste elftal dat in Spier dijk 12 minuten voor het einde nog met 3—1 voorstond, leed op onfortuinlijke wijze een 5—3 ne derlaag. Door hard en fors spel moes ten achtereenvolgens Middelveld en Bnnschoten door blessures het veld verlaten. Het begin is voor de Rijp hoop vol, reeds na vijf minuien weet v. Veen uit een corner van Vilten keurig in te koppen. Na wederzijdse aanvallen doel punt de St. Qeorge 1. binnen, echter in buitenspel positie zodat scheidsrechter Hakhof, die ons inziens te weinig tegen het te forse spel optrad, dit doelpunt afkeurde. Het succes is weer aan de Rijper zijde, thans Is het Hooij- berg die uit een voorzet van rechts inschiet 2—0. De achterhoede van de Rijp wordt danig aan de tand gevoeld, zij staan echter met Zwaan die eenmaal een zeker schijnend schot voorkomt aan het hoofd, als een rots in de branding. Even voor de rust moeten zij echter zwich ten, zodat deze ingaat met een 2—1 stand voor de Rijp. In de tweede helft zijn beide doelen in gevaar. St. Qeorge krijgt wegens hands een penalty toege wezen, deze wordt echter hard overgeschoten. Een prachtige kans voor Vilten gaat door hardhandig op zij zet ten verloren. Het is Spaarman die keurig een kans benut, en de stand is 3—1. Dachten wij de overwinning vei lig, helaas 12 minuten voor het einde moet Middelveld zich aan de strijd onttrekken. FEUILLETON Nadruk verboden detective-verhaal door 13 Nico van Nigtevecht. Hendriks gaf een schreeuw en rende de schim na. „Hierheen, Artjc.. hij is achter het schuurtje verdwenen. Artje, die naast het loodsje had gestaan, greep nu z'n zaklantaarn, welke in de goot was blijven liggen en scheen langs het schuurtje heen in de richting, die Hen driks had aangegeven. Er was niets te zien, doch nauwelijks had Artje zich om den hoek gewaagd, of voor de twee de maal weerklonk een schot. De in specteur zag de vuurstraal bijna recht voor zich. Hij viel zóó snel plat op den grond, dat Hendriks, die de kogel langs zich heen hoorde fluiten niet anders dacht, dan dat zijn collega was geraakt. Hij kwam tot beter inzicht, toen Artje het vuur dadelijk vlug achter elkaar be antwoordde De agent in de straat was het nu duidelijk, dat er iets bijzonders aan de hand was. Drie, vier politiemannen stormden den tuin in, waar zij door Hendriks werden opgevangen. Ook in de omringende huizen had het schieten de aandacht getrokken en vele waran de-deuren gingen open. „Vlug, Hen driks, dit heele huizenblok afzetten! Laat Versterking komen van het bureau. Die vent is gevaarlijk." „Dat begin ik ook te begrijpen," ant woordde Hendriks in het donker, terwijl hij zich snel verwijderde. Artje. die da delijk na het eerste schot in den tuin zijn lantaarn had uitgedaan, sloop nu zelf behoedzaam in de richting van* waar was geschoten. Een enkel maal waagde hij het, de zaklantaarn ver van zich afhondend, even het licht aan te flintsen, maar hoe scherp hij ook keek hij zag niets verdachts. Toch was het uitgesloten, dat de schutter ver weg was. Opmerkelijk, dat de achterkant van St. Qeorge niet terneergeslagen door de achterstand komt ver woed opzetten en de middenvoor brengt met 2 doelpunten de par tijen op gelijke voet. En als dan ook Bunschoten het zelfde lot ondergaat als Middel veld ruikt St. Qeorge de over winning en weet nog 2 maal de Rijper veste te doorboren. Eind stand 5—3. Het tweede elftal maakte een tevergeefse reis naar Purmerend II. Deze heren waren niet aan wezig. Dit schijnt daar langza merhand de gewoonte te worden, ook verleden jaar viel ons dit twijfelachtige genoegen ten deel. Het programma voor a.s. Zon dag 6 October vermeldt: Purmersteyn A—de Rijp A 1 uur. De Rijp II—Monnikendam II 12 uur. De Rijp 1—Monnikendam I 2 uur. Voorwat het eerste elftal be treft kunnen wij alvast wel op een nederlaag rekenen, of er moet een wonder geschieden, hoe of het ook loopt, handhaaft een goede stemming in het elftal. Ook het 2e staat voor een moei lijke opgaaf, alhoewel wij hun kansen even beter mogen achten. In 't vervolg begint de training om 7.45 uur. Het voorlopige programma voor de Rijp 1 is: 20 October Sijbe- carspel uit. 27 October WW thuis. 3 November vrij. 10 Novem ber EVC thuis. 17 November Zouaven uit. 24 November SEW thuis. 1 December Andijk thuis. Jédé. Reo-nieuws In een vlugge en aantrekkelijke wedstrijd Is het Reo 1 gelukt een gevaarlijke tegenstander van het lijf te houden. Met 5—3 werden onze Oostelijke buren WBSV weer naar de Beemster gestuurd. Er was spanning totdat de scheids rechter het einde aankondigde. Ofschoon Reo met de rust reeds een 3 - 0 voorsprong had behaald, wisten de gasten binnen een kwartier 3 tegenpunten te scoren waartegen Reo slechts één keer doelpuntte en zo was 25 minuten na de rust de stand 4—3 Er kon toen nog van alles ge beuren. Wan! WBSV is een ploeg, die volhoudt tot de laatste minuut. Maar Reo maakte aan alle on zekerheid een einde, door de stand op 5—3 te brengen. De cijfers waren trouwens geenszins geflat teerd daar er na de rust de laat ste 20 minuten steeds op de helft van WBSV werd gespeeld. En nu a.s. Zondag zuilen we zien of ons eerste elftal kampi- oensillussles bezit, want dan gaan we naar Broek in Waterland. Deze ploeg is goed getraind en wist Zondag jl. de oude 4e klasser NVB Westzaan in eigen huls een gelijk spel af te dwin gen. Dus Reo-mannen a.s. Zon dag de tanden op elkaar en zie in elk geval één punt mee te nemen naar de Rijp. De volgende week LET WEL is er een competitie-wedstrijd vastgesteld op Zaterdagmiddag 4 uur tegen Blauw Wit uit Wormer. Dit is een christelijke club en deze speelt niet op Zondag. Dus op Zaterdag 12 October Reo I—Blauw Wit I. Reo II speelt a s. Zondag om 2 uur thuis tegen EVC 4 van Edam en de Atjes ook thuis. De Sportverslaggever. Q.S.V.-nieuws Jl. Zondag speelde QSV1 tegen Kwadijk 1. Daar de scheidsrech ter verstek liet gaan, werd onder leiding van den heer Kroon ge speeld. Na een weifelend begin kwam Q er allengs beter in en wist Leegw-te- 2 maal te scoren. kan weer onbeperkt geleverd worden Apoth. ass. Telefoon 30, de Rijp Daarna verkleinde K de ach terstand maar nogmaals wisten de Q mensen de K keeper 2 maal te passeren waartegen K nog 1 maal wist te scoren, en kwam het einde meteen verdien de 4—2 overwinning voor QSV I. Dinsdag werd de jaarlijkse z.g. veteranen match gespeeld tussen Oost- en West. In een aardig gespeelde strijd wist West met 2—1 te winnen. Ruststand 0—0. Daarna vond onder grote belang stelling het touwtrekken plaats. Al met al was het een goed ge slaagde middag. Burgemeester Dalenberg gaf ook blijken van belangstelling door de wedstrijden bij te wonen. Programma voor a.s. Zondag: 2.30 uur PSCK1—QSV 1 te Zaan dam vertrek 1 uur. 12 uur Pur merend 3—QSV 2 te Purmerend vertrek 10.45 uur. P.P.C. Handbal-nieuws Het is SDL niet gelukt haar uit-wedstrijd tegen AVA te win nen. De Alkmaarse dames waren hen over alle linies te vlug af zodat het einde kwam met 5—3 voor de thuisclub. A.s. Zondag 10.30 uur SDL— MOC te Groot-schermer. Wij rekenen op een sportive wedstrijd en hopen dat de puntjes thuis blijven. de huizen lang niet zo goed verduisterd was als de ramen, die aan de straat zijde lagen. Als de vluchteling te voor schijn zou komen, zou Artje hem door het licht, dat uit verscheidene huizen naar buiten straalde, wel moeten op merken. Tegenover hem waren een paar deu ren opengegaan en de buren, die op de warandes verschenen, begonnen een in formeerend gesprek: of meneer óók had hooren schieten of hij óók niet vond, dat het dichtbij was en dat afweerge schut anders klonkdat het net re volverschoten lekenIn de verte blafte een hond en dit bracht °Artje op de gedachte, dat het niet kwaad zou zijn, de tuinen met een paar politiehon den te doorzoeken. Misschien zou Hendriks ook op dat denkbeeld komen hij deed er beter aan, niet langer in den tuin te blijven. Zoo goed als hij vluchteling zou zien, had hij zelfs de kans, dat de man hèm op den korrel nom. En risico wilde Artje niet nemen. Voorzichtig kroop hij terug. Bijna had hij de tuindeur van het huis in de Wat- teaustraat bereikt, of wederom kraakte er een schot. De inspecteur zei een leelijk woord, toen hij de kogel hoorde fluiten en da delijk beantwoordde hij het vuur. De agenten, die door Hendriks waren mee genomen, keerden dadelijk terug, doch Artje dreef ze door de deur. „De vent schiet uit een hinderlaag hij zou ons stuk voor stuk kunnen raken en dan nóg ontsnappen. We moe ten op de versterking wachten. Heb je ook de politiehonden aangevraagd, Hendriks?" ,.De inspecteur is naar den melder, chef," antwoordde een der agenten. „Moeten we op de honden wachten?.... Mogen we er niet op af?.... Het is toch te dol, dat één zoo'n kerel" „Het zou nóg doller zijn, als een von ons werd geraakt," snauwde Artje den agent toe, ofschoon hij wel waar deerde, dat de man niet werkeloos wilde blijven. Ze stonden nu met elkaar in den gang, naast de tuindeur en tuurden scherp den duisternis in. De menschen op de warandes, die ook niets bijzon ders meer ontdekten, trokken zich stuk voor stuk terug: deuren sloegen dicht. „Die vinden, dat de voorstelling al is afgeloopen," fluisterde een der agenten. „Het is te hopen, dat ze nog moet be ginnen, en dat we straks dien schutter eruit kunnen halen." Het stil afwachten bevredigde Artje geenszins. „Als er vrijwilligers zijn," stelde hij voorzichtig voor, „dan zouden we misschien al kunnen probeeren met elkaar die tuinen te doorzoeken. Dat moet dan heel voorzichtig gebeuren we mogen niet te veel risico nemen en we zouden tiralleursgewijs te werk moe ten gaan. Stuk voor stuk naar buiten en dan onmiddellijk verspreiden.... we zijn met vier man, maar als een van jullie liever wacht, dan moet-ie het maar zeggen." De agenten waren alle drie van oor deel, dat ze het varkentje maar dadelijk moesten wasschen en dat het heelemaal niet noodig was, op versterking te wachten. Artje aarzelde even, doch juist toen hij bevel wilde geven, er dan maar op af te gaan, kwam Hendriks haastig de gang in. „Ze zijn gewaarschuwd ik heb tegelijk gevraagd, Vinke met zijn politiehond te laten komen," zei hij triomfantelijk. „De vent heeft zich niet meer laten zien?" Hij had de woorden nog niet gezegd, of een der agenten gaf een schreeuw en vuurde tezelfder tijd. „Daar over de schutting! Ik heb hem niet geraakt." „Dan had je niet moeten schieten," bromde Hendriks, die vergeten was. dat hij zelf ook een keer den aanvaller had gemist. „We zullen toch maar even wach ten, tot de versterking is gekomen," besloot Artje. „Dan moet jij maar eens precies zeggen, waar je den vent over den schutting zag wippen." „Dat kan ik u wel zeggen, inspec teur," antwoordde de agent. „Hier recht tegenoverals u even meegaat?" Achter den agent aan ging Artje den tuin in recht op de plaats af, waar de indringer het laatst was gezien. De inspecteur heesch zich op de schutting hoewel hij er zich ten volle van bewust was, dat hij wederom als schietschijf kon dienst doen. Het bleef evenwel rustig. Daarna liet Artje het licht van zijn zaklantaarn door het kleine, keurig aan gelegde tuintje schijnen. „Niks te zien, inspecteur, maar ik weet zeker, dat het deze schutting was," bromde de agent, die zich naast hem had opgeheschen. „De vent is vast en zeker hier naar binnen geschoten." „Dat zullen we gauw genoeg weten," antwoordde Artje. „Ga mee!" Artje kwam licht als een veer in het tuintje terecht, doch de agent viel als een blok naast hem. „Doorbuigen als je springt," mopper de Artje. „Je veroorzaakt een aardbe ving." De agent grinnikte, maar krabbelde dadelijk weer overeind. „Ik kan me niet foorstellen, dat we goed zijn," vervolg de Artje, terwijl hij zijn zaklantaarn weer liet lichten. „Ik zie geen enkele voestap." „Hij zal wel doorgebogen zijn," vond de agent. „U kunt ook niet zien, waar u zélf bent neergekomen." Artje deed er het zwijgen toe, maar in zijn hart moest hij den agent gelijk geven; de grond van het gladgeschoren grasveldje waar hij op was terecht ge komen, was zoo hard, dat hij met geen mogelijkheid de plaats kon vaststellen, waar hij was neergekomen. Zelfs de gevolgen van de „aardbeving" waren niet terug te vinden, hoe scherp Artje den grond ook afzocht. „Ga maar mee," voegde hij den agent toe, terwijl hij het tuintje doorliep en naar een deur stapte. „Hou je revolver gereed." Dat hoefde Artje niet te zeggen. Da delijk toen de agent merkte, dat zijn chef er niet aan dacht, weer terug te gaan, had hij z'n revolver al getrok ken. „Als die menschen van niets weten, jagen we ze de stuipen op het lijf," verzekerde Artje, terwijl hij voorzich tig aan de deur voelde of die misschien open kon. „Hum.... op slot.... ik ben bang, dat we verkeeerd zijn.... Enfin we zullen zien." (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Rijper Courant | 1946 | | pagina 4