ZWART
SPORTNIEUWS
Grootschermer-nieaws
Dat het anders kan dan verlie
zen, bewees G Zondag in de
wedstrijd tegen het sterke Pur-
merend, dat zij met ledige han
den huiswaarts zond.
Met 5—3 werd gewonnen, ter
wijl de rust 2—2 aanwees.
Denk niet dat P een elftal was,
dat zich zo maar gewonnen gaf.
Het maakte er na de thee zelfs
nog 2—3 van, maar bleek toen
haar kruit te hebben verschoten.
Bij G was van een inzinking
niets te bespeuren, enthousiast
wierp zij zich in de strijd en
verrastte de doelman nog 4 maal,
waarvan een in buitenspel-positie,
welk punt werd geannuleerd, de
stand brengende, zoals reeds is
vermeld.
Dat gaat de goede weg op he
ren, met het zelfde spel en de
wii om te winnen, kan Volendam,
dat Zondag de gast zal zijn op
een warme ontvangst rekenen,
waarbij G niet kansloos is.
Wanneer V speelt met een
stopperspil, verplaats het spel
dan zoveel mogelijk naar het
middenveld, dan lok je de backs
uit hun tent en kan men gemak
kelijk een doorbraak forceren.
Men -wachte zich voor kort
spel, waaraan Zondag jl. twee
spelers zich schuldig maakten.
P.P.C.
G.S.V.-nieuws
Jl. Zondag speelde GSV II te
gen W.VSV 2 uit Watergang.
In een goed gespeelde strijd
werd W met dubbele cijfers ge
klopt.
Met de rust had G een 4—0
voorsprong.
Na de rust voeide G de stand
geleidelijk op. De uitslag doet
vermoeden dat W In het geheel
niets was, maar dit was niet zo.
De G verdediging had er goed
kijk op en wist het meeste gevaar te
keren en in laatste instanlie stond
Wit nog onder de lat. Toen de
scheidsrechter voor de laatste
maal floot, had G een verdiende
doch geflatteerde overwinning be
haald met 11—0. W had zeker
een paar doelpuntjes verdiend
voor het moedig volhouden.
Voor Zondag 12 uur GSV II
Purmerland II. 2 uur GSV 1
Westzaan I. Gr. Zwarten toont
je van je beste zijde en zie de
puntjes thuis te houden.| P.P.C.
D.R.E.O.-nieuws
Wederom is de naam REG
door de Bond veranderd en wordt
onze ploeg nu voorlaan DREO
genoemd. Dit betekent: De Rijp
en Omstreken. Onze mooie naam
Reo kunnen we maar niet terug
krijgen.
Elders in dit blad vindt U een
verslag van de feestdag van het
15-jarig bestaan. Over de wed
strijden van Zondag het volgende.
Onze 3 elftallen wisten allen
te winnen en maakten tezamen
15 doelpunten.
Dit was zeker bedoeld als een
feestgave. Vooral ons derde elf
tal heeft voor een verrassing ge
zorgd, door met 9—0 te winnen
van Beemster II. De Ster, die op
de 1. buitenplaats stond, speelde
nog een goede partij. Heel spor
tief was de houding van Wouter,
die als eerste reserve feitelijk nu
had moeten spelen, maar zijn
plaats vrijwillig afstond.
DREO II gaat op het goede
pad voort en bond Zondag jl.
Purmerend 3 ook aan haar zege
kar door met 4—0 Ie winnen,
DREO I, da! PSCK 1 van 't
Kalf op bezoek had, wachtte te
vergeefs op de aangewezen
scheidsrechter. Tenslotte werd
met veel heen en weer gepraat
besloten om te spelen onder lei
ding van den heer P. Schouten.
De tribune was geheel bezet
en enige honderden supporters
stonden langs de lijn hun favo
rieten aan te moedigen.
Het weer was voor de tijd van
't jaar buitengewoon zacht, maar
het spel waarvan we veel ver
wachtten viel danig tegen. We
kregen lang dat spel niet te zien
als tegen WBSV.
Voor de rust werd er slecht
geplaatst, doch het kopwerk der
gasten was beter dan van
de onzen. Toch is het onze
1. binnen, die vrij onverwachts
aan DREO de leiding weet te
geven. Kees krijgt druk werk,
doch weet van geen wijken en
retourneert alles. Ook Wim weet
zijn doel schoon te houden. En
zo gaat de rust in met een nut
tige 1 0 voorsprong.
Na de thee zijn de elftallen om
beurten in de aanval en weten
de gasten de lang verwachte
gelijkmaker te scoren. Zou ons
eerste elftal nog met een gelijk
spel tevreden moeten zijn? Wel
wordt er hard gewerkt en we
denken dat het 2—1 wordt, maar
dit doelpunt wordt door den
scheidsrechter niet toegekend.
Dit is echter geen afstel, want
even later is het wederom onze
1. binnen die aan alle onzeker
heid een einde weet te maken
en de stand wordt 2—1 voor
DREO.
De laatste minuten verlopen
onder hoogspanning, maar ge
scoord wordt er niet meer en
heeft ons eerste elftal een zwaar
bevochten zege behaald.
En nu a.s. Zondag naar Pur
merland I.
DREO II speelt thuis om half
drie en krijgt DRC 3 op bezoek.
DREO 3 heeft een vrije dag
en de Ajun. gaan naar Volendam.
De Sportverslaggever.
ander dat óók had kunnen gebeuren,
toen Artje hem een ruk aan z'n mouw
gaf en hem aldus duidelijk maakte, even
nog zijn mond te houen. Ze waren juist
bij de politieauto. „Waar heb je die
dame ondergebracht?" fluisterde Artje
z'n collega toe.
„Ze zit naast den chauffeur."
„Een oogenblikje," fluisterde Artje
weer en tot verbazing van Hendriks
liep hij heel voorzichtig langs den wa
gen naar voren.
„Mensch, hoe kan ik het nu weten,
hoe lang ze je hier willen vasthouden?"
hoorde Artje den agent, die aan het
stuur zat, zeggen. „Ik weet niet meer,
dan jij. Alleen als "je zou probeeren er
tusschenuit te trekken, krijg je last
dan zal ik niet aarzelen om je neer te
schieten orders zijn orders en je
hoeft tegen mij niet zitten te boomen
over ie armen man, die thuis op je zit
te wachtenAl zaten er zes bloeden
van kinderen op je te wachten, dan
kreeg je van mij nóg geen toestemming
er van door te gaan hou daar maar
rekening mee. Denk nu maar, dat er
zijn, die heel wat beroerder moeten zit
ten. Je zal het altijd zoo treffen: een
gemakkelijke bank ruim uitzicht en
prettig gezelschap"
„Stik jij ook," hoorde Artje antwoor
den. Verbaasd stelde hij vast, dat hij
die stem meer had gehoord en dadelijk
daarop wist hij, dat het niemand anders
was dan JansJans Hiemstra de
zelfde dame, waar hij dien avond reeds
de gast was geweest. Hetgeen volgde
bevestigde volkomen zijn vermoeden.
„Gek, stapel gek, zijn jullie allemaal.
Eerst komt er zoon halve gare met
een heel gezelschap bij je binnenvallen
en als je dan na veel gezanik zoo'n
beetje begrijpt waar het over gaat. heb
je in de gaten, dat ze zich verbeelden,
dat er een lijk uit de kast is komen
rollen. Ha-haverbeelding is erger
dan de derde daagsche koorts. Voor
een lijk, dat er niet eens is, zetten ze
een heele straat af en houden ze mij
vast. Gewoon bespottelijk. Die andere
baas van je, is heelemaal een donder
hond'*.
Artje had genoeg gehoord. De „halve
Handbal-nieuws
Gr.-Schermer
Twisk—SDL 2—1
Dat enthousiasme een geducht
wapen Is, bewees SDL afgelopen
Zondag. In de eerste tien minu-
tenscoorde Twisk twee doelpun-
ten;toen herstelden deroodhemden
zich. De talrijke T aanvallen wer
den opgevangen en zo nu en dan
volgde een tegen-aanval. Prachtig
werk deed Lies Wledljk, die over
al opdook waar gevaar dreigde.
Telkens plukte zij als het ware
de bal uit de lucht.
Annie Nap wist haar door zich
steeds goed op te stellen flink te
steunen. Nelie Ouweltjes kon er
niet erg inkomen.
Na de rust herstelde zij zich
echter en nu steunde de midden-
linie iedere aanval.
In de achterhoede speelden Tini
Noordman en Ada Heyn een goe
de backpartij. Gré Pilkes heeft
haar doel goed verdedigd. Jam
mer was het dat ze zich bij het
2e doelpunt verkeerd opstelde.
Tien minuten na de hervatting
scoort Dick Reitsma met een hard
hoog schot het verdiende tegen-
punt. Nu komt SDL pas goed
los. Goed combinerend wordt
aanval op aanval opgezet Dicky
Kluit en Trien Kuin begrijpen el
kaar uitstekend en weten de
Twlsk verdediging uit elkaar te
trekken, zodat de midvoor enige
malen door kan breken.
De gelijkmaker hangt nu in de
lucht. Lies Veldhuis lost een ge
vaarlijk hoog schot in de hoek,
maar de Twlsk keeper is op haar
post. In de stand komt geen ver
andering meer.
SDL heeft tegen het sterke
Twisk een eervolle 21 neder
laag geleden.
ZATERDAGMIDDAG 4 uur
SDL I-VRONE III.
gare" keerde naar den „donderhond"
terug en met Hendriks ging hij Bakker
opzoeken, die niet veel meer had ge
daan, dan de kogel, die een heel eind
den muur was ingedrongen, eruit te
peuteren.
„Nog meer dingen, die van belang
kunnen zijn, Bakker?", vroeg Artje, ter
wijl hij de kogel, die van zwaar kaliber
was, op de hand woog. „Zeker den
grond nog niet aan een nadere inspec
tie onderworpen hè?"
Bakker, die wel begreep, dat Artje
iets met die vraag vóór had, haastte
zich te antwoordden, dat hij daar niet
aan toe was gekomen, omdat de kogel
muurvast zat.
„Je hebt voor het overige de zaak
prachtig intact gelaten," zei Artje goed
keurend. „Kijk, daar viel juist mijn aan
dacht op, toen ik dien tik van je kreeg.
Als ik wat later was tèruggekomen, had
jij dat zeker ook wel opgemerkt."
Pratende haalde Artje Bakker naar
de kast en wees op den grond. „Wat
denk je daarvan?" vervolgde hij, terwijl
hij een wit stukje opnam. Het is niet
veel, maar ik zou toch zeggen, dat
het"
Dat is havermout," stelde Bakker da
delijk vast.
„Precies, dat dacht ik ook," zei Art
je goedkeurend.
„Kan natuurlijk van vroegere bewo
ners zijn," beweerde Hendriks. „Dat
lijkt m, zelfs hoogstwaarschijnlijk. Deze
kast is de provisiekast geweest ze
hebben er hun voorraad havermout uit
gehaald en daarbij is een beetje op den
grond gevallen. In de kast zal nog wel
meer liggenj Het kan ook zijn, dat
muizen ermee hebben gesleept."
„Och ja, het hoeft niet van belang
te zijn," zei Artje onverschillig, terwijl
hij de kastdeur opende. „Inspecteur Hen
drik heeft gelijk: in de kast ligt nog
iets meer. Daar hebben de pakken dan
waarschijnlijk gelegen. Veel waren het
er niet daar is geen ruimte voor: een
plank in de hoogtedaaronder een
lijkeen frissche bergplaats is an
ders. Schraap toch maar wat van dat
spul bij elkaar, Bakker," vervolgde Artje
(Wordt vervolgdj,
FEUILLETON
Nadruk verboden
detective-verhaal door
14 Nico van Nigtevecht.
„Blij, dat je weer terug bent," zei
Hendriks, die bij de auto stond. „Ik
dacht al, dat je meteen maar door was
op volgen, zoodat de agent dit laatste
gegaan naar huis," liet hij er, zacht
niet kan verstaan.
„We hebben niets gevonden," zei
Artje. „We meenden een spoor te heb
benvoor de zekerheid zijn we het
huis nog eens binnen gegaan, waarvan
we dachten, dat de kerel erin was ver
dwenen, maar waarschijnlijk hebben we
ons verkeken.
De agent, die met Artje was meege-
weest en die eraan dacht, hoe pertinent
hij in zijn beweringen was, gloeide van
dankbaarheid, dat zijn chef de fout, die
hij had gemaakt, volledig voor eigen
rekening nam. „Ik wil hopen, dat jullie
beter resultaat hebben geboekt?"
„We hebben het heele blok hier om
singeld," deelde Hendriks mede.
„Watblief? Daar hebben we anders
een bedroefd beetjevan gemerkt," stelde
Artje vast. „Met dezen man hier ben
ik uit een der huizen gekomen we
zijn hier op ons gemak naar toe ge
wandeld en als ik me hier zelf niet had
gemeld, dan hadden we inderdad kalm
pjes naar huis kunnen loopen, zonder
dat er een haan naar kraaide. De
wachtposten zou ik maar terugnemen.
Hendriks. Die kerels staan tóch maar
te slapen. De man, dien we hebben
moeten, is er waarschijnlijk vandoor. Hij
heeft er tenminste al honderd keer de
kans voor gehad."
„Het zou wel een wonder zijn, als
het naar meneers genoegen was," brom
de Hendriks ontevreden.
„Anders nog wat?" vroeg Artje
vriendelijk.
„Neen anders niet of het zou
moeten zijn, dat we een dame hebben
vastgehouden, die met alle geweld de
straat in wilde, omdat ze daar woon
de. Ik geloof niet, dat ze iets met de
zaak heeft uit te staan en ik heb haar
eigenlijk bij de auto gehouden, omdat
haar optreden een beetje brutaal was.
Je kent dat wel: zoo in den geest van:
ik heb met jouw praatjes niets te maken
en als ik naar huis wil, dan zal ik
wel eens zien, wie me dat zal belet
ten. Als je even meegaat."
„Nog niet," antwoordde Artje. „Laat
die dame nog maar wachten. Ik zou
eerst nog wel eens in de kamer willen
kijken. Je hebt 'er Bakker zeker achter
gelaten?"
„Precies, die scharrelt er nog wat om.
Hij vond het niet plezierig, dat hij zich
boven op je moest laten vallen, maar hij
zag de revolver en wist niet beter te
handelen. Hij begreep, dat de zaak zoo
spoedig mogelijk in het donker moest
zetten en dat was de eenige manier om
bij het snoer te komen. We hebben an
ders al gemerkt, dat die aanslag niet in
de eerste plaats jouw kostbaar leven
gold," ging Hendriks verder, terwijl hij
met Artje naar het huis in de Watteau-
straat wandelde.
„Neen, dat begreep ik al dadelijk,"
antwoordde Artje. „De vent schoot op
de glasplaat. Die was voor hem van
meer belang."
„Dat raad je precies," zei Hendriks
bewonderend. „Je herinnert je natuur
lijk, dat ik die plaat tegen hèt licht
hield een beetje in de hoogte. Of
heb ik je misschien gezegd, dat ik het
gevoel had, dat me de plaat uit de
hand werd geslagen," liet hij er wan
trouwend op volgen.
„Je hebt me niets gezegd," was Art-
jes antwoord, „maar het ligt nogal
loor de hand, zou ik zoo zeggen. Op
die plaat stonden een massa vingeraf
drukken en de vent die schoot, had er
blijkbaar het grootste belang bij, de
plaat weg té krijgen. Dat kon hem al
len gelukken door er op te schieten.
Hij heeft gewoon aan jouw uitnoodi-
ging het ding als schietschijf te ge
bruiken gevolg gegeven."
Hendriks wilde reeds zeggen, dat den
