ZWART Voor de pluimveehouders Door C. Bankersen. 3 Apathie? Deze nog al in zich zelf gekeerde .jager" heeft baanbrekend werk verricht. Te beginnen ais de natuur in haar diepen winterslaap rust me! zijn levenlozen bodem koud en ruw te beginnen met broeden dit leven-verwekkend bedrijf, kunst matige verwarming opfokken „methode" huisvesting alles zeer primitief. Op zijn eigen kunnen aangewezen en te vervaardigen wat daarvoor noodig was. Maar aan vindingrijkheiden energie ont brak het hem niet, zijn taaie door zettingsvermogen bekroonde zijn werk. Hij slaagde er in om piep kuikens van 9 a 10 ons begin „Maart" op de markt te brengen ter vervangtng van „wild" dat door de gesloten jacht niet meer op de markt verscheen, Zijn moei- zamen arbeid en bekwaamheid werd goed beloond. Spoedig kreeg hij navolgers en meerdere beoefenaars waagden een kans, maar slagen lag niet onder ieders bereik. Dit bleef zeer beperkt tot de pientere beoefenaars en deze vormden een krachtige kern. In onderling overleg en sa menwerking slaagden zij er in dit tot een bloeiende bedrijfstak op te voeren. Vele problemen moesten over wonnen worden, maar deze kleine groep heeft zijn prestatie bewezen en vastgelegd in de „daad". Zij hebben een onafhankelijk bedrijt fot stand gebracht. Voorzien en „bekroond" met een eigen gefokt „ras" N.H.B. Het is de fokker gelukt die eigenschappen er in te fokken, die onontbeerlijk zijn voor dit exportbedrijf. Dat dit artikel zeer gewaardeerd wordt in het buitenland, bewijst wel 't feit, dat voor 90 procent haar afzet wordt betaald met buitenlands geld. Dit alles is tot stand geko men in de letterlijke zin van „on der op". Daar heeft de „voorlich tingsdienst" nooit en nimmer lei ding in gehad, is dit soms de re den dat deze vrije vakgroep steéds belemmeringen ondervindt en verhinderd worderi hun bedrij ven te herstellen 1 Wat is de reden van de ze laakbare tegenwerking? Vele kleine bedrijven .tuinders, bouwers boeren" vonden in de crisistijd in dit bedrijf een steun door 't op fokken van slachtkuikens. Thans geen interesse meer? Is 't lusteloosheid dat U niets van U laat hooren? Of Apathie? (Slot). H Diverse breiboekjes voor babykleertjes Helvetia breiboek met modellen voor groot en klein BOEKHANDEL H00GCARSPEL FEUILLETON Nadruk verboden detective-verhaal door 30 Nico van Nigtevecht. „Sa-me-so-me-sorg-sijn-sou-me-suster- sientje-scgge", mompelde Jans, terwijl ze het couvert met de bankbiljetten in een la van het buffet mikte. ,,Z'n naam begint met een s en eindigt met een g... het zal me benieuwen, wie dat nou weer is. Die knaap van de spijkers kan het niet zijn. Die heette Kuil of zoo iets Enfin, ik zal wel zien geen zorgen voor den tijd. Straks komtie wel Maar gemakkelijk eigenlijk van dien vrijer. Stuurt je iemand op het dak en vraagt niet of je thuis bentof het je gelegen komt. Altijd weer kan je voor meneer klaar staanZ'n commando- toon begint me ook te vervelenHij is de baas in alle opzichten en mij laat-ie het vuile werk doen. Het zal me benieuwen, wat het nu weer is." Lang behoefde Jans niet in het on zekere te verkeeren, want het meisje kondigde al spoedig het bezoek^han van meneer Schraling. De s en de gdat zal hem zijn, schoot door mevrouw Hiemstra heen. Schraling kwam wat schuchter binnen, doch mevrouw Hiemstra zette hem da delijk op z'n gemak door mede te dee- len, dat over zijn komst was getelefo neerd. ,,Kom maar voor den draad", liet zij erop volgen. Ze had al gezien, dat Schraling, die niet bepaald een sympathieken indruk op haar maakte, geen pakje bij zich had. Het artikel, dat hij te koop aanbood, zou dus wel niet groot van omvang zijn, ten zij hij met eens monster van het een of ander kwam. „Het heeft heel wat moeite gekost, de serie bij elkaar te krijgen, mevrouw", begon Schraling, terwijl hij een greep in z'n binnenzak deed. Mevrouw Hiemstra dacht al, dat de man postzegels te koop had. toen hij verder ging: .,U begrijpt, dat ik een behoorlijk bedrag voor elke kaart kan krijgen. Maar dan kan ik ze niet als partij verkoopendat doe ik lieverals ik ze stuk voor stuk van de hand doe, loop ik vele keeren het risico, dat ik den verkeerde tref Dat is me te gevaarlijk. Ik wil het liefst zoo weinig mogelijk in de gaten loo- pen." Mevrouw Hiemstra knikte. Nu zij zag. dat het bonkaarten waren, waarmede de heer Schraling op de proppen kwam, was haar nieuwsgierigheid bevredigd. „Dat gevaarlijke risico neem ik dus van u over", zei ze zakelijk. „Hoeveel kaarten zijn er?" „Twintig", antwoordde Schraling. „Telt u ze maar na." Mevrouw Hiemstra maakte met de hand een afwerende beweging. Zoo ver was ze nog lang niet. Ze keek naar de gluiperige oogjes van den kleinen Schra ling en stelde nogmaals bij zichzelf vast, dat het mannetje haar zeer onsympathiek was. Ze moest hem maar zoo spoedig mogelijk weer de deur uitwerken. „Wat moeten die dingen met elkaar kosten?" „Als ik ze per stuk verkoop", begon Schraling. ..li verkoopt ze niet per stuk", viel mevrouw Hiemstra hem in de rede. „Noem den prijs voor de heele partij." Schraling wachtte even. „De heele partijzou moeten kostenzeven honderd gulden." De vrouw lachte hem in 't gezicht uit. „Man, dat maak je niet eens als je de kaarten per stuk zou verkoopen. je denkt zeker met een groentje te doen te hebben: Ik zal je precies zeggen, wat die kaarten me waard zijn: tweehonderd en vijftig pop geeni cent meer. Als je het niet aanstaat, moet je het maar zeggen dan neem je den boel maar weer mee." Zonder de kaarten te tellen, schoof ze hem het stapeltje terug. „Als u wist, met hoeveel moeite die kaarten bij elkaar zijn gegaard, zou u zulk een bod niet doen", zei Schraling op verwijtenden toon. „Wat heb ik daarmee te maken!" viel Jans ruw uit. „Je doet het ervoor of je doet het niet. Wie bewijst me, dat die dingen echt zijn?je kan ze zelf wel hebben gemaakt." De ander schoot recht in zijn stoel. „Ik kan u bewijzen, dat die kaarten echt zijnIk ben zèlf bij den distri- butiedienst. Het lag mevrouw Hiemstra op de lip pen om te zeggen, dat het dus gestolen kaarten waren dat ze nog veel meer last zou krijgen, als ze ze verkocht. Doch haar nieuwsgierigheid kreeg weer de overhand. „Als u zelf bij de distributie bent, dan is het toch geen kunst een stel van die kaarten op den kop te tikken?" Schraling keek even verbaasd, dat de dame tegenover hem zulk een volksuit drukking gebruikte. Dat mensch moest echter niet denken, dat hij die kaarten maar voor het grijpen hadl SPORTNIEUWS D.R.E.O. Maandag 10 Maart zou er 's avonds een z-g. testavond plaats vinden voor de leden en suppor ters van onze vereniging. Maandagmiddag kregen we een telegram dat ze Dinsdags avonds naar hier zouden komen. Doch op die avond heeft de gym- nastiekvereniginghaaroefenavond, en zodoende is de spelregelavond voorlopig uitgesteld, Met de voetbalsport is het treurig gesteld. Op 16 November werd de laat ste thuiswedstrijd gespeeld tegen Westzaan en op 19 Januari een uitwedstrijd tegen Qraftdijk. Alzo hebben we 15 Zondagen niet kunnen spelen. En zoals het er thans voorstaat, kan het wel half April worden, eer het bruine „monster" weer gaat rollen. Op 2de Paasdag vindt in Am sterdam de landenwedstrijd Hol land—België plaats. Hoeveel plaatsen Dreo krijgt toegewezen, is thans nog niet bekend. Maar op meer dan een 10 a 12 plaatsen hebben we niet te rekenen. Tenslotte dit: Er zijn leden, die prompt hun contributie betalen, maar er zijn er ook, die de pen ningmeester schijnbaar niet weten te wonen. Denkt er nu eens even om, gaat naar den heer Alblas LICHT OP Toor AÜTO's en RIJWIELEN Zaterdag 7.13 uur Zondag 7.11 Maandag 7.16 Dinsdag 7.18 Woensdag 7.20 Donderdag 7.22 Vrijdag 7.24 Zaterdag 7.2& in de Friese boer en zuiver uw achterstallige contributieschuld eens aan, voordat de competitie weer begint. De sportverslaggever Verhoogde posttarieven Brieven locaal interloc. tot 20 gr. 6 10 van 20 tot 100 10 15 100 300 20 20 enz. briefk. 5 7Vt Drukwerk tot 500 gr. 2 cent per 50 gr.; nieuwsbladen bij abon nement tot 55 gr. 0.7 cent;aante- kenrecht 15 cent; postwissels tot f 12 50 10 cent, van f 12 50—f25 15 cent, f25—f50 20 cent, boven f 50 tot f 200 per f 50 10 cent meer. Vastrecht voor kwitanties 15 cent; brieven buitenland 20 cent per 20 gr.; briefkaart buiten land 121/* cent. „Als u wist, hoe zwaar de controle bij ons was, zou u zoo niet praten", zei hij verwijtend. „Kaart na kaart, en stuk voor stuk heb ik ze moeten achterhouden en verstoppen. Eiken dag weer heb ik zorg vuldig moeten uitkijken om den goeden klant te nemen Mevrouw Hiemstra voelde plotseling een geweldigen afkeer tegen den hyena tegenover haar. Natuurlijk lapte hij zoo iets alleen bij iemand, die véél kaarten kwam halen en die, overstelpt door het aantal, de zaak in goed vertrouwen maar opnam en zonder den boel te controlee ren het uitgiftelokaal verliet. Het liefst zou ze den gluiperd tegen over haar zonder meer de deur hebben gewezenais ze dat had gedurfd „Dat lijkt me hoog spel, meneer Schra ling", zei ze liefjes. „Maar u wilt wel zoo verstandig zijn, de goede slachtoffers uit te zoeken. Bij menschen. die een of twee stel kaarten komen halen, hoeft u het niet te probeeren er een achter te houden." „Precies", antwoordde Schraling te vreden knikkend. Die vrouw toonde be grip voor de moeilijkheden van een dis tributieambtenaar! „U begrijpt dus ook, dat het risico groot is. Eén verkeerde berekening kan mijn ondergang zijn en meer dan een per dag durf ik niet te wagen. Je zit al een heel tijdje, vóór die klant komt, in zenuwspanning." „Laten we tot zaken komen", zei me vrouw Hiemstra bruusk. Even dacht ze er nog aan, dat ze nu een bod deed op kaarten, die rechtens aan menschen met groote gezinnen toekwamen, maar dade lijk vervolgde ze: „U vraagt 700 U kunt 250 krijgengeen gulden méér." Zoo nu kon ze opkomentot 300 kon ze gaan ze zóu tot 300 gaan geen cent wilde ze extra aan deze transactie verdienen...... „Dat is geen bod, dame", zei Schraling ernstig. „Als u de kaarten stuk voor stuk varkoopt, brengen ze zeker vijftig gulden op. Moet u nagaan, wat u dan verdientHet is te dwaasAlles zit er nog aan: boter en vleesch, brood en melk en de algemecne bonnen De gene, die zoo'n stel koopt, is de heele periode onder dak- dat moet u niet vergeten." „Man, wie zegt jou, dat ik die kaarten ga uitventen?" vroeg mevrouw Hiemstra uit de hoogte. „Het is, dat jouw bezoek vooruit werd aangekondigd ik houd me anders niet op met gestolen boel." Met gestolyi boelhad Artje haar niet gezegd, dat ze door den zwarten handel van kwaad tot erger zou komen? Het liefst had ze dien kalen ambtenaar met z'n kaarten flink om het hoofd ge slagen en ze vond het laf van zichzelf, dat ze het niet deed. Als hij ~nu nog meer tegenwerpingen maakte, zou ze haar bod met de vijftig gulden verhoogen en dan moest-ie eruit zoo gauw mogelijk. Ze kon dien kerel daar tegenover haar niet meer zien! Maar Schraling maakte geen tegen werpingen meer. Hij zuchtte diep en verklaarde toen, dat hij het maar zou doen„Voor 250 gulden contant het is, dat ik geld nóódig heb „Dat hebben we allemaal", zei me vrouw Hiemstra hardvochtig, terwijl ze de envelop van de bank uit de la nam. Als die dwaas zoo onnoozel was, haar 250-gulden-bod serieus te, nemen, moest hij het zelf weten. Nu -kon ze hem moei lijk die vijftig gulden méér geven. Ze haalde de nieuwe briefjes uit het couvert en gaf hem de andere. „Hier zóó van de bank neem meeEn maak, dat je wèg komt, had ze er graag achter gezegd. Nu nam ze toch de kaarten op om ze na te tellen. Ze moest in elk geval ver antwoord zijn en ze zou niet graag het verwijt hooren, dat ze zich door dat geel-uitziende mannetje voor de gek had laten houden. Schraling werkte de biljetten stuk voor stuk in z'n portefeuille en terwijl hij dit deed, verzekerde hij telkens weer, dat hij stom was geweest die kaarten voor zoo'n laag bedrag te verkoopen. „Daar heb ik nu twintig keer doods angsten voor uitgestaan, dat ze het mer ken zoudenden volgenden keer moe ten ze heel wat méér opbrengen of ik ga ze per stuk verkoopendan neem ik dat risico er nog maar bij. Het is, dat ik het in mijn positie niet goed doen kananders kreeg u ze vast niet." Jans Hiemstra gevoelde grooten lust, den man bij z'n mageren nek te nemen en hem zóó de kamer uit te dragen; maar ze zei alleen maar, dat hij met z'n zaniken moest ophouden dat hij voor uit had moeten bedenken, dat hij het er niet voor doen kon. „Met geklets over bluf je me tóch niet", voegde ze eraan toe. „Bovendien lijkt het me geen slechte bijverdienste, als je op z'n minst een tientje per dag extra maakt, alleen door even zoo'n kaart achter te houden", zei ze treiterend. Het meisje kwam binnen. „De huur kwitantie, mevrouw." „Wij zijn klaar, niet waar?" vroeg ze den heer Schraling vriendelijk. Hij begreep den duidelijken wenk en liep naar de deur. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Rijper Courant | 1947 | | pagina 4