ZWART
Voor de
pluimveehouders
Door C. Bankersen.
3 Apathie?
Deze nog al in zich
zelf gekeerde .jager" heeft
baanbrekend werk verricht.
Te beginnen ais de natuur in
haar diepen winterslaap rust me!
zijn levenlozen bodem koud en
ruw te beginnen met broeden dit
leven-verwekkend bedrijf, kunst
matige verwarming opfokken
„methode" huisvesting alles zeer
primitief. Op zijn eigen kunnen
aangewezen en te vervaardigen
wat daarvoor noodig was. Maar
aan vindingrijkheiden energie ont
brak het hem niet, zijn taaie door
zettingsvermogen bekroonde zijn
werk. Hij slaagde er in om piep
kuikens van 9 a 10 ons begin
„Maart" op de markt te brengen
ter vervangtng van „wild" dat
door de gesloten jacht niet meer
op de markt verscheen, Zijn moei-
zamen arbeid en bekwaamheid
werd goed beloond.
Spoedig kreeg hij navolgers en
meerdere beoefenaars waagden
een kans, maar slagen lag niet
onder ieders bereik. Dit bleef zeer
beperkt tot de pientere beoefenaars
en deze vormden een krachtige
kern. In onderling overleg en sa
menwerking slaagden zij er in dit
tot een bloeiende bedrijfstak op
te voeren.
Vele problemen moesten over
wonnen worden, maar deze kleine
groep heeft zijn prestatie bewezen
en vastgelegd in de „daad". Zij
hebben een onafhankelijk bedrijt
fot stand gebracht. Voorzien en
„bekroond" met een eigen gefokt
„ras" N.H.B. Het is de fokker
gelukt die eigenschappen er in te
fokken, die onontbeerlijk zijn voor
dit exportbedrijf. Dat dit artikel
zeer gewaardeerd wordt in het
buitenland, bewijst wel 't feit,
dat voor 90 procent haar afzet
wordt betaald met buitenlands
geld. Dit alles is tot stand geko
men in de letterlijke zin van „on
der op". Daar heeft de „voorlich
tingsdienst" nooit en nimmer lei
ding in gehad, is dit soms de re
den dat deze vrije vakgroep
steéds belemmeringen ondervindt
en verhinderd worderi hun bedrij
ven te herstellen 1
Wat is de reden van de
ze laakbare tegenwerking? Vele
kleine bedrijven .tuinders, bouwers
boeren" vonden in de crisistijd
in dit bedrijf een steun door 't op
fokken van slachtkuikens.
Thans geen interesse meer? Is
't lusteloosheid dat U niets van
U laat hooren?
Of Apathie? (Slot).
H Diverse breiboekjes
voor babykleertjes
Helvetia breiboek
met modellen voor
groot en klein
BOEKHANDEL H00GCARSPEL
FEUILLETON
Nadruk verboden
detective-verhaal door
30 Nico van Nigtevecht.
„Sa-me-so-me-sorg-sijn-sou-me-suster-
sientje-scgge", mompelde Jans, terwijl ze
het couvert met de bankbiljetten in een
la van het buffet mikte. ,,Z'n naam
begint met een s en eindigt met een g...
het zal me benieuwen, wie dat nou weer
is. Die knaap van de spijkers kan het
niet zijn. Die heette Kuil of zoo iets
Enfin, ik zal wel zien geen zorgen
voor den tijd. Straks komtie wel
Maar gemakkelijk eigenlijk van dien
vrijer. Stuurt je iemand op het dak en
vraagt niet of je thuis bentof het je
gelegen komt. Altijd weer kan je voor
meneer klaar staanZ'n commando-
toon begint me ook te vervelenHij
is de baas in alle opzichten en mij
laat-ie het vuile werk doen. Het zal me
benieuwen, wat het nu weer is."
Lang behoefde Jans niet in het on
zekere te verkeeren, want het meisje
kondigde al spoedig het bezoek^han van
meneer Schraling.
De s en de gdat zal hem zijn,
schoot door mevrouw Hiemstra heen.
Schraling kwam wat schuchter binnen,
doch mevrouw Hiemstra zette hem da
delijk op z'n gemak door mede te dee-
len, dat over zijn komst was getelefo
neerd. ,,Kom maar voor den draad", liet
zij erop volgen.
Ze had al gezien, dat Schraling, die
niet bepaald een sympathieken indruk
op haar maakte, geen pakje bij zich had.
Het artikel, dat hij te koop aanbood, zou
dus wel niet groot van omvang zijn, ten
zij hij met eens monster van het een of
ander kwam.
„Het heeft heel wat moeite gekost,
de serie bij elkaar te krijgen, mevrouw",
begon Schraling, terwijl hij een greep in
z'n binnenzak deed. Mevrouw Hiemstra
dacht al, dat de man postzegels te koop
had. toen hij verder ging: .,U begrijpt,
dat ik een behoorlijk bedrag voor elke
kaart kan krijgen. Maar dan kan ik ze
niet als partij verkoopendat doe
ik lieverals ik ze stuk voor stuk
van de hand doe, loop ik vele keeren
het risico, dat ik den verkeerde tref
Dat is me te gevaarlijk. Ik wil het liefst
zoo weinig mogelijk in de gaten loo-
pen."
Mevrouw Hiemstra knikte. Nu zij zag.
dat het bonkaarten waren, waarmede de
heer Schraling op de proppen kwam, was
haar nieuwsgierigheid bevredigd.
„Dat gevaarlijke risico neem ik dus
van u over", zei ze zakelijk. „Hoeveel
kaarten zijn er?"
„Twintig", antwoordde Schraling.
„Telt u ze maar na."
Mevrouw Hiemstra maakte met de
hand een afwerende beweging. Zoo ver
was ze nog lang niet. Ze keek naar de
gluiperige oogjes van den kleinen Schra
ling en stelde nogmaals bij zichzelf vast,
dat het mannetje haar zeer onsympathiek
was. Ze moest hem maar zoo spoedig
mogelijk weer de deur uitwerken.
„Wat moeten die dingen met elkaar
kosten?"
„Als ik ze per stuk verkoop", begon
Schraling.
..li verkoopt ze niet per stuk", viel
mevrouw Hiemstra hem in de rede.
„Noem den prijs voor de heele partij."
Schraling wachtte even. „De heele
partijzou moeten kostenzeven
honderd gulden."
De vrouw lachte hem in 't gezicht uit.
„Man, dat maak je niet eens als je
de kaarten per stuk zou verkoopen. je
denkt zeker met een groentje te doen te
hebben: Ik zal je precies zeggen, wat die
kaarten me waard zijn: tweehonderd en
vijftig pop geeni cent meer. Als je het
niet aanstaat, moet je het maar zeggen
dan neem je den boel maar weer
mee."
Zonder de kaarten te tellen, schoof ze
hem het stapeltje terug.
„Als u wist, met hoeveel moeite die
kaarten bij elkaar zijn gegaard, zou u
zulk een bod niet doen", zei Schraling
op verwijtenden toon.
„Wat heb ik daarmee te maken!" viel
Jans ruw uit. „Je doet het ervoor of je
doet het niet. Wie bewijst me, dat die
dingen echt zijn?je kan ze zelf wel
hebben gemaakt."
De ander schoot recht in zijn stoel.
„Ik kan u bewijzen, dat die kaarten
echt zijnIk ben zèlf bij den distri-
butiedienst.
Het lag mevrouw Hiemstra op de lip
pen om te zeggen, dat het dus gestolen
kaarten waren dat ze nog veel meer
last zou krijgen, als ze ze verkocht. Doch
haar nieuwsgierigheid kreeg weer de
overhand.
„Als u zelf bij de distributie bent, dan
is het toch geen kunst een stel van die
kaarten op den kop te tikken?"
Schraling keek even verbaasd, dat de
dame tegenover hem zulk een volksuit
drukking gebruikte. Dat mensch moest
echter niet denken, dat hij die kaarten
maar voor het grijpen hadl
SPORTNIEUWS
D.R.E.O.
Maandag 10 Maart zou er 's
avonds een z-g. testavond plaats
vinden voor de leden en suppor
ters van onze vereniging.
Maandagmiddag kregen we
een telegram dat ze Dinsdags
avonds naar hier zouden komen.
Doch op die avond heeft de gym-
nastiekvereniginghaaroefenavond,
en zodoende is de spelregelavond
voorlopig uitgesteld,
Met de voetbalsport is het
treurig gesteld.
Op 16 November werd de laat
ste thuiswedstrijd gespeeld tegen
Westzaan en op 19 Januari een
uitwedstrijd tegen Qraftdijk. Alzo
hebben we 15 Zondagen niet
kunnen spelen.
En zoals het er thans voorstaat,
kan het wel half April worden,
eer het bruine „monster" weer
gaat rollen.
Op 2de Paasdag vindt in Am
sterdam de landenwedstrijd Hol
land—België plaats.
Hoeveel plaatsen Dreo krijgt
toegewezen, is thans nog niet
bekend. Maar op meer dan een
10 a 12 plaatsen hebben we niet
te rekenen.
Tenslotte dit: Er zijn leden, die
prompt hun contributie betalen,
maar er zijn er ook, die de pen
ningmeester schijnbaar niet weten
te wonen. Denkt er nu eens even
om, gaat naar den heer Alblas
LICHT OP
Toor AÜTO's en RIJWIELEN
Zaterdag
7.13 uur
Zondag
7.11
Maandag
7.16
Dinsdag
7.18
Woensdag
7.20
Donderdag 7.22
Vrijdag
7.24
Zaterdag
7.2&
in de Friese boer en zuiver uw
achterstallige contributieschuld
eens aan, voordat de competitie
weer begint.
De sportverslaggever
Verhoogde posttarieven
Brieven locaal interloc.
tot 20 gr. 6 10
van 20 tot 100 10 15
100 300 20 20 enz.
briefk. 5 7Vt
Drukwerk tot 500 gr. 2 cent
per 50 gr.; nieuwsbladen bij abon
nement tot 55 gr. 0.7 cent;aante-
kenrecht 15 cent; postwissels tot
f 12 50 10 cent, van f 12 50—f25
15 cent, f25—f50 20 cent, boven
f 50 tot f 200 per f 50 10 cent
meer. Vastrecht voor kwitanties
15 cent; brieven buitenland 20
cent per 20 gr.; briefkaart buiten
land 121/* cent.
„Als u wist, hoe zwaar de controle bij
ons was, zou u zoo niet praten", zei hij
verwijtend. „Kaart na kaart, en stuk voor
stuk heb ik ze moeten achterhouden en
verstoppen. Eiken dag weer heb ik zorg
vuldig moeten uitkijken om den goeden
klant te nemen
Mevrouw Hiemstra voelde plotseling
een geweldigen afkeer tegen den hyena
tegenover haar. Natuurlijk lapte hij zoo
iets alleen bij iemand, die véél kaarten
kwam halen en die, overstelpt door het
aantal, de zaak in goed vertrouwen maar
opnam en zonder den boel te controlee
ren het uitgiftelokaal verliet.
Het liefst zou ze den gluiperd tegen
over haar zonder meer de deur hebben
gewezenais ze dat had gedurfd
„Dat lijkt me hoog spel, meneer Schra
ling", zei ze liefjes. „Maar u wilt wel
zoo verstandig zijn, de goede slachtoffers
uit te zoeken. Bij menschen. die een of
twee stel kaarten komen halen, hoeft u
het niet te probeeren er een achter te
houden."
„Precies", antwoordde Schraling te
vreden knikkend. Die vrouw toonde be
grip voor de moeilijkheden van een dis
tributieambtenaar! „U begrijpt dus ook,
dat het risico groot is. Eén verkeerde
berekening kan mijn ondergang zijn en
meer dan een per dag durf ik niet te
wagen. Je zit al een heel tijdje, vóór die
klant komt, in zenuwspanning."
„Laten we tot zaken komen", zei me
vrouw Hiemstra bruusk. Even dacht ze
er nog aan, dat ze nu een bod deed op
kaarten, die rechtens aan menschen met
groote gezinnen toekwamen, maar dade
lijk vervolgde ze: „U vraagt 700 U
kunt 250 krijgengeen gulden méér."
Zoo nu kon ze opkomentot
300 kon ze gaan ze zóu tot 300 gaan
geen cent wilde ze extra aan deze
transactie verdienen......
„Dat is geen bod, dame", zei Schraling
ernstig. „Als u de kaarten stuk voor
stuk varkoopt, brengen ze zeker vijftig
gulden op. Moet u nagaan, wat u dan
verdientHet is te dwaasAlles
zit er nog aan: boter en vleesch, brood
en melk en de algemecne bonnen De
gene, die zoo'n stel koopt, is de heele
periode onder dak- dat moet u niet
vergeten."
„Man, wie zegt jou, dat ik die kaarten
ga uitventen?" vroeg mevrouw Hiemstra
uit de hoogte. „Het is, dat jouw bezoek
vooruit werd aangekondigd ik houd
me anders niet op met gestolen boel."
Met gestolyi boelhad Artje haar
niet gezegd, dat ze door den zwarten
handel van kwaad tot erger zou komen?
Het liefst had ze dien kalen ambtenaar
met z'n kaarten flink om het hoofd ge
slagen en ze vond het laf van zichzelf,
dat ze het niet deed. Als hij ~nu nog meer
tegenwerpingen maakte, zou ze haar bod
met de vijftig gulden verhoogen en dan
moest-ie eruit zoo gauw mogelijk. Ze
kon dien kerel daar tegenover haar niet
meer zien!
Maar Schraling maakte geen tegen
werpingen meer. Hij zuchtte diep en
verklaarde toen, dat hij het maar zou
doen„Voor 250 gulden contant
het is, dat ik geld nóódig heb
„Dat hebben we allemaal", zei me
vrouw Hiemstra hardvochtig, terwijl ze
de envelop van de bank uit de la nam.
Als die dwaas zoo onnoozel was, haar
250-gulden-bod serieus te, nemen, moest
hij het zelf weten. Nu -kon ze hem moei
lijk die vijftig gulden méér geven.
Ze haalde de nieuwe briefjes uit het
couvert en gaf hem de andere.
„Hier zóó van de bank neem
meeEn maak, dat je wèg komt,
had ze er graag achter gezegd.
Nu nam ze toch de kaarten op om ze
na te tellen. Ze moest in elk geval ver
antwoord zijn en ze zou niet graag het
verwijt hooren, dat ze zich door dat
geel-uitziende mannetje voor de gek had
laten houden.
Schraling werkte de biljetten stuk voor
stuk in z'n portefeuille en terwijl hij dit
deed, verzekerde hij telkens weer, dat
hij stom was geweest die kaarten voor
zoo'n laag bedrag te verkoopen.
„Daar heb ik nu twintig keer doods
angsten voor uitgestaan, dat ze het mer
ken zoudenden volgenden keer moe
ten ze heel wat méér opbrengen of ik ga
ze per stuk verkoopendan neem
ik dat risico er nog maar bij. Het is,
dat ik het in mijn positie niet goed doen
kananders kreeg u ze vast niet."
Jans Hiemstra gevoelde grooten lust,
den man bij z'n mageren nek te nemen
en hem zóó de kamer uit te dragen;
maar ze zei alleen maar, dat hij met z'n
zaniken moest ophouden dat hij voor
uit had moeten bedenken, dat hij het er
niet voor doen kon. „Met geklets over
bluf je me tóch niet", voegde ze eraan
toe. „Bovendien lijkt het me geen slechte
bijverdienste, als je op z'n minst een
tientje per dag extra maakt, alleen door
even zoo'n kaart achter te houden", zei
ze treiterend.
Het meisje kwam binnen. „De huur
kwitantie, mevrouw."
„Wij zijn klaar, niet waar?" vroeg ze
den heer Schraling vriendelijk.
Hij begreep den duidelijken wenk en
liep naar de deur.
(Wordt vervolgd)