BETERE MEUBELEN
Voor St. Nicolaas
]B, DE VRIES
J
Nuttige geschenken
A. OOSTERBAAN
HORLOGES
ST. NICOLAAS AFDELING
r
Natuurlijk bij:
Het adres voor de
Kaasmarkt 10 - PURMEREND - Tel. 44
K. BIJVOET, Kerkstr. 37, Purmerend
Voor Speelgoederen
Cruyff's Bazar
Boekhandel Honijk J. H. Witte
G. KOOPMAN
Sigarenmagazijn J. DORLAEMD
Wij zijn gereed met onze
70 Kantoren in Nederland
D. GROOT, Banketbakker-Kok
FEUILLETON
door BERTA RUCK
2 DECEMBER 1949
DE DRIE MEREN RIJPER COURANT
TWEEDE BLAD
WESTMIJZE
III111MMW lilIII II WW Mll lllll» ■IIIIIM—I
Heerlijke SPECULAAS, TAAI-TAAI
BANKETLETTERS, enz.
Daar wordt over gepraat
Dus naar Bakkerij
N. BEUMKES,
in de NIEUWSTRAAT, PURMEREND
Een ruime keuze ST. NICOLAAS GESCHENKEN
kunnen wij U aanbieden, o.a.:
POPPENWAGENS,
ROTTING MEUBELEN,
NAAIMANDEN, enz.
HENGELSPORT-ARTIKELEN
REPARATIE AAN AL UW MAND- EN RIETWERK.
HET MATTEN VAN ALLE SOORTEN STOELEN.
LEES- en PRENTENBOEKEN voor elke
leeftijd. VULPENHOUDERS met gou
den pen, één jaar garantie. VULPOT
LODEN. Euime sortering EAU DE
COLOGNE en PARFUMERIEëN.
Pracht sortering LEDERWAREN.
WESTERSTRAAT 65a PURMEREND
VOOR AL UW
BOEKWERKEN, LUXE GESCHENKEN,
KALENDERS, ZAKAGENDA'S NAAR
Hoogstraat 38, (bij de nieuwstraat)
Telefoon 109 Purmerend
Een uigebreide sortering
voor Dames en Heren vindt U bij Modemagazijn
KAASMARKT 4 PURMEREND
Telefoon 386
vindt U in ruime keuze bij
WILLEM EGGERTSTRAAT 38
TELEFOON 245 PURMEREND
UW KEUZE KAN KORT ZIJN!
Voor ST. NICOLAAS koopt U Uw ROOKWERK bij:
Sinds 1816.
PEPERSTRAAT - Telefoon 249 - PURMEREND
SPEELGOEDEREN, LUXE- en
HUISH. ARTKELEN.
Komt U even kijken en let op
de prijzen, in
„DE KLEINE BAZAR"
PADJEDIJK 20, PURMEREND
Gevestigd te Amsterdam
Kapitaal 44.800.000.Reserve 18.000.000.
DEVIEZENBANK
Effecten - Assurantiën. Giroverkeer
Vreemde Valuta.
Kantoor Purmerend:
Dubbele Buurt 17 - Telefoon 42
Safe-loketten in de modern ingerichte Safe
inrichting vanaf 6.per jaar.
ONS BANKET IS WEER HEERLIJK
DE SLAGROOMBORSTPLAAT IETS APARTS
MARSEPAIN MET AMANDELEN
PEPERSTRAAT 23
Telefoon 65
PURMEREND
„Hoe was het vandaag, Nancy?"
„Nancy, ik ben bang, dat je er te lang
ingebleven bent," fluisterde mevrouw
Waters, toen zij mij mijn tweede kop thee
overreikte.
„Ik geloof het niet," zei ik flauwtjes,
terwijl ik trachtte te glimlachen.
Zij was de enige van het gezelschap
voor wie ik iets gevoelde op dit ogenblik.
Ik voelde me nog zo verward en uitgeput
en ik leek mezelf net een kleine, alle
daagse kinderjuffrouw, van wie natuur
lijk niemand enige notitie nam.
Het leek zo onmogelijk, dat iemand mij
ooit bewonderd had dat Majoor Mon-
trésor mij ooit complimentjes gemaakt
had of dat Sydney mij had willen
trouwen!, of dat, voor één ogenblik ten
minste mijn chef mij aantrekkelijk ge
noeg gevonden had, om met mij te flirten.
Ik had nog niet naar hem gekeken,
maar ik wist, dat hij geen enkele maal
mijn kant had uitgezien.
Zijn oplettendheid scheen uitsluitend
gewijd aan Monsieur Charrier, naar wie
hij met grote beleefdheid zat te luisteren,
en de kleine Frangaise, die bij alles lach
te, wat haar gastheer zei.
Ja! Zij was bijzonder mooi. Ik voelde
mij bepaald saai en slordig en links. Zelfs
als ik er op mijn best had uitgezien, zou
ik het gevoel gehad hebben, dat zij mij in
de schaduw stelde, al had ik langer oog
haren en rose wangen met kuiltjes. Zij
was daarenboven ook zeer bekoorlijk in
haar bewegingen en bezat een grote mate
van levendigheid. Geen wonder, dat de
man aan haar zijde haar zo openlijk be
wonderde.
Mannen houden van een meisje, dat vro
lijk is, en hen amuseert, terwijl zij zich
zelf geen moeite behoeven te geven om
haar bezig te houden.
Zo zijn de mannen! Zelfs de beste, zo
als Jack ze noemt, blijken ten slotte geen
gentleman te zijn.
Om met een meisje te willen flirten, met
wie je maar in naam geëngageerd bent en
met wie je nooit denkt te trouwen, dat
mag een grapje zijn, waarin een man ple
zier heeft, maar ik vind het min.
En dan nog wel als je je werkelijk aan
getrokken voelt tot een heel ander meisje!
Ik had tenminste niet lang nodig om te
zien welk spelletje gespeeld werd tussen
mijn chef en onze bezoekster.
„Odette, zijn dat jouw handschoenen?"
Hij raapte ze van de grond, toen wij van
tafel opstonden.
„Jouw handschoenen, Billy," antwoord
de mademoiselle Charrier vrolijk. „Het is
nog een van de paren uit die mooie, grote
doos, die je mij indertijd gaf. Weet je het
nog?"
„O, ja, die doos die je van mij gewon
nen hebt bij die vliegdemonstratie."
Ik herinnerde mij ook, dat ik van die
handschoenen en die weddenschap ge
hoord had, eeuwen geleden leek het mij
nu. Het was op die middag, nadat ik voor
de eerste keer, nadat wij officieel verloofd
waren, met hem uit lunchen was geweest.
Dit was dus het Franse meisje, van wie
hij mij toen verteld had!
Terwijl ik hen gadesloeg, toen ze sa
men stonden te praten een klein eindje
van de anderen af, die allen om de auto
102.
stonden, werd mij iets duidelijk, iets dat
hij mij had kunnen vertellen, als hij ge
wild had.
Zij had iets te maken met zijn officiële
engagement. Zij was de reden, hoe dan
ook, waarom hij moest heten geëngageerd
te zijn. Daarom legde hij er dan ook da
delijk zo sterk de klemtoon op, dat er bij
dit engagement van hem nooit sprake van
trouwen zou kunnen zijn. Waarschijnlijk
waren ze al in stilte geëngageerd.
Zij bloosde hevig bij iets, wat hij zei;
en ze moesten niet denken, dat ik haar
niet neen had zien schudden, en haar niet
de wenkbrauwen had zien fronsen, toen
haar vader eindelijk klaar was met zijn
preparatieven en vroeg, of zij klaar wa
ren. Hij noemde hen „mes enfants".
„O, ga jij dan ook mee, BiUy?", vroeg
zijn moeder.
Meneer Charrier antwoordde in een
stroom van woorden iets over „zaken" en
over „papieren", die hij in het hotel te
Holyhead had laten liggen en dat het zo
veel beter zou zijn, als meneer Waters
eeh half uurtje er aan zou willen geven
en ze even doorkijken.
„Ik zal het heel graag doen," zei me
neer Waters. „Ik kan nog net met de trein
terug, moeder."
„Neen, neen, u gaat met de auto. Dade
lijk na het diner breng ik hem weer bij u
en mademoiselle terug," zei meneer Char-
ries, en hij boog weer met overdreven be
leefdheid.
Zijn dochter zei nu iets tegen Billy over
vier plaatsen in de auto en dus ruimte ge
noeg voor mademoiselle, son fiancée, als
zij lust zou hebben mee te rijden.
Ik denk, dat mademoiselle Charrier best
wist, hpe veilig zij deze uitnodiging kon
geven. Dat wist mijn baas ook wel toen
hij antwoordde: „Dat is aardig bedacht,"
en zich daarop tot mij wendde, voor het
eerst sedert die morgen, en zei: „Ja, dat
is een goed idee, vind je ook niet, Nancy?
Wij nemen dan een karretje terug."
Ik excuseerde mij zo goed ik kon en zei
iets van erg moe. Nu, dat was geen on
waarheid, dat is zeker.
Toen die rode wagen met de drie inzit
tenden vooruit schoot en wegsnorde langs
de weg naar Holyhead, voelde ik bijna,
alsof hij over mij heen was gegaan.
Ik voelde ook, dat het mij geheel on
verschillig geweest zou zijn, als het in
werkelijkheid gebeurd was.
HOOFDSTUK XXV.
Ik vermoed, dat ik toen ik voor de twee
de keer die dag op mijn bed ging liggen,
dadelijk in slaap moet zijn gevallen.
Toen ik eindelijk wakker werd, door een
kloppen op mijn deur, was mijn kamer al
half donker, en hing er een purperen ne
vel over de duinen en het strand.
„Ja?", riep ik slaperig en wist voor het
eerste ogenblik niet, waar ik was.
De deur ging open en mevrouw Waters
kwam binnen met een blaadje in de hand.
Er stond een glas warme wijn op en een
schaaltje met biscuits.
„Je bent vanmiddag, vrees ik, wel wat
te lang in zee gebleven. Je leek me dood
op, toen je thuis kwam. Drink dit nu even
op. Het zal je goed doen."
Ik kwam overeind en zij streek langs
mijn vochtige haar, terwijl ik het glas ge
hoorzaam leegdronk.
„Doet het je goed?", vroeg ze.
„Ja, het knapt mij helemaal op," zei ik
dankbaar, want de wijn had mij werkelijk
goed gedaan. Ik had ook wel een opwek
king nodig, want alles, wat ik die dag had
doorgemaakt, die morgen en ook 's mid
dags stond mij weer duidelijk voor ogen.
Zijn moeder wist noch van het een noch
van het ander. Dat zag ik duidelijk.
Wat zag ze er toch lief en moederlijk
uit! En ik moest haar verlaten
„Ik heb nog wat anders meegebracht,"
zei ze, op enigszins verlegen toon, zoals
een schoolmeisje het soms zegt, als ze niet
zeker is van het antwoord, dat zij krijgen
zal, „iets, wat je wel graag zult willen
hebben."
Zij stak haar hand tussen haar blouse
en haalde er een ouderwets dun, gouden
medaillon uit aan een gouden kettinkje.
Zij deed het medaillon open en gaf het
mij in de hand. Ik stond op en liep er
mee naar het raam, waar hetnog licht
genoeg was.
Onder het ovale glas zag ik een goud
blond krulletje, zacht als zijde.
„Het is het eerste krulletje, dat ik van
Billy afknipte. ïk deed het op de dag, dat
hij gedoopt werd," zei ze zacht.
Zij was naast mijn bed blijven zitten,
en ik stond nog bij het raam. Ik wist niet,
wat ik antwoorden moest.
(Wordt vervolgd.)
