LEESBIBLIOTHEEK
BOEKHANDEL HOOGGARSPEL (fa, EISMA), De Rijp
HET GEHEIM.
Dora Winter was typiste bij een
groote bankinstelling in Amster
dam. Ruim een jaar geleden was
ze van buiten naar de stad geko
men. Ze vond liet buitenleven erg
eentoonig en meende in de groote
stad meer afwisseling en afleiding
te vinden.
Het was op deze reis, van haar
dorp naar de stad, dat ze hem ont
moet had, Willem de Jong. Het
was een kalme aardige jongen, een
beetje bleu, maar met een erg sym
pathiek gezicht en prachtige oogen,
vond ze. In Amsterdam hadden zij
aan het station afscheid van elkan
der genomen. Wel had hij bij dit
afscheid even getwijfeld, en meen
de zij, dal hij haar zou vragen, el
kander nog eens te ontmoeten,
maar zoo ver was het niet gekomen.
Hy had haar beide handen in de
zijnen genomen en met zijn groote
oogen had hij haar even droevig
aangezien.
„Dag Dora, dag hoor". Toen
had hij zich omgekeerd en was
weggegaan. Nadien had zij nooit
iets van hem gehoord....
Dora had haar ouders beloofd,
in de stad flink haar best te doen
en zelfstandig haar levensweg te
kiezen. Nu, ze deed haar best, werk
te den geheelen dag hard op kan
toor en 's avonds, wanneer zij in
haar kamer zat, dan schreef zij
naar huis, las een boek of naaide
iets, en ging altijd vroeg naar bed.
Meermalen bedacht zij, dat het
leven in de stad eigenlijk niet veel
verschil maakte met het dorpsle
ven. Eigenlyk was het hier nog
eentooniger.
Weliswaar had zy hier veel meer
afleiding kunnen vinden; hoevelen
waren er op kantoor, die be
koord door haar lieftallige gestalte
en haar vriendelijk voorkomen
haar meermalen gevraagd hadden,
eens mee naar een concert of een
schouwburg te gaan. Maar steeds
drong dan de groote gestalte van
Willem in haar gedachten naar vo
ren enweigerde zij vriende
lijk, doch beslist, ieder verzoek..
Steeds voelde zij sterker en die
per, hoeveel ze van hem hield, hoe
intens zij vaak naar hem verlang
de. Misschien had hij allang een
ander meisje leeren kennen, was
ie wellicht al getrouwd.
De gedachte, dat hy verloofd of
getrouwd zou kunnen zijn, liet haar
geen rust. Als dat waar was, dan
zou zij met alle geweld haar liefde
voor hem tegengaan, zou zij alles
in het werk stellen, hem voor al-
tyd te vergeten.
Maar hoe kon zy dat te weten
komen? Dora dacht en dacht, tot
dat haar plotseling een idee te bin
nen schoot.
Op een avond ging ze direct na
het eten naar de Openbare Lees
zaal en bladerde daar in het adres
boek van Amsterdam.
Daar stond zijn naam: Willem
de Jong, reclameteekenaar. Dat
moest hij zijn. Vlug noteerde zij
zijn adres en haastte zich weer
naar huis.
Thuis gekomen nam zij een vel
papier en tikte het volgende formu
lier op haar kleine reis-schrijfma-
chine:
Mevrouw IJ.
Adres: Kiosk Muntplein.
Ook Uw lot staat in de sterren
te lezen.
Wanneer U onderstaande gege
vens invult en mij 15 cent aan
postzegels doet toekomen, zal ik
Uw karakter en toekomst beschrij
ven, en raad geven.
Geboortedatum:
Naam en voornaam:
Verloofd of gehuwd:
Ze deed dit formulier in een
enveloppe, tikte zyn adres er op
en bracht den brief nog even op
de post.
lederen morgen en avond vroeg
BOND VOOR STAATSPENSIOEN.
Een Renteboekje. Welk een kostbaar bezit I
Vraag den arme. Niets dierbaarders dan ditl
Onze Bibliotheek is dagelijks geopend.
Ook des Zondags van 11.3012.30 uur.
10 cent per deel per week. Iedere dag
langer 1 cent.
ze aan de kiosk of er ook een
brief voor Mevrouw H.... was
gekomen.
Den derden dag was er een brief
voor haar. Vlug maakte zij de en-
velloppe open en het eerste wat zij
zag was, dat hij niet verloofd en
ook niet getrouwd was. Thuis ge
komen las en herlas zy het formu
lier, alsof het een liefdesbrief was.
Eenige dagen waren al weer
voorbijgegaan en haar opgewekte
stemming was al weer gezakt. Ze
wist nu wel, dat hij nog vrij was,
maar meer ook niet. Maar eigenlijk
moest ze hem toch antwoorden,
overdacht ze. Hij verwachtte im
mers ontwoord van „Mevr. H.
's Avands nam ze weer een vel
papier en tikte een groote brief,
waarin ze eerst zijn karakter be
schreef; daarna schreef zij dat hy
in een treinreis eens een meisje
had ontmoet, blond van uiterlijk
en lichtblauwe oogen. Zij was niet
meer in zyn omgeving geweest na
dien tijd, doch liij moest alles in
het werk stellen, haar weer te vin
den, want dat meisje was de vrouw,
die voor hem bestemd was en zy
had hem ook lief. Hij zou met haar
zeer gelukkig worden.
Ook deze brief bracht ze snel
op de post
Nu kreeg Dora rust en dacht: „in
ieder geval wordt hij nu aan my
herinnerd en als hij ook van mij
houdt, zal hij nu zijn bleuheid wel
weten te overwinnen."
Drie weken verliepen. Dora had
de hoop al opgegeven. Haar brief
had hij zeker als een grapje be
schouwd en er verder geen aan
dacht meer aan besteed.
Totdat zy op een avond thuis
gekomen, een brief vond met een
zelfde couvert, als zij ook eens voor
„Mevrouw H...." had ontvangen.
De brief was aan haar persoonlijk
gericht. Bevend van opwinding
maakte zij het couvert open en trok
het papier er uit. Vlug las ze:
Beste Dora,
Geruimen tijd heb ik gezocht, om
je adres uit te vinden. Gelukkig
heb ik het nu gevonden. Ik zou je
graag nog eens willen ontmoeten,
om te hooren hoe het je gegaan is,
sinds je aankomst in Amsterdam.
Met hartelijke' groeten,
Willem de Jong.
P.S. Zonder tegenbericht, kom
ik je Vrijdagavond om 8 uur halen.
Het was nog even voor acht uur,
toen Willem belde.
Zoodra hij haar zag, greep hy
haar beide handen en zei: „Dag
Dora," evenals dien keer, toen zij
op het station afscheid van elkan
der namen.
Dora had zich voorgenomen, zoo
gewoon mogelijk te doen, omdat
SPORTNIEUWS.
AJ.V.-Nieuws.
Een late dankbetuiging
Door plaatsgebrek kon het
verslag dat we direct na onzen
Feestavond inzonden niet worden
opgenomen.
Doordat er verder niets te mel
den was, wordt eerst heden den
dank overgebracht aan hen die
door het geven van cadeaux ge
noemde Feestavond mede tot een
succes maakten. Hartelijk dank
daarvoor 1
Vodrts dankt het Bestuur allen
die rechtstreeks of zijdelingshun
tijd en krachten gegeven hebben
tot het welslagen van onze Feest
avond.
We vragen verontschuldiging
voor dit late bericht.
Hoekvlag
zij tenslotte elkaar nog zoo weinig
ontmoet hadden. Doch nu stond zij
met de oogen vol tranen en deed
wanhopige pogingen 0111 ze voor
hem te verbergen.
Hij zag haar ontroering, greep
haar arm en liep weldra met haar
in een stille straat, waar zij niet
zooveel last van voorbijgangers
hadden.
Toen bleef hij even staan en keek
haar recht in de oogen. „Dora, wat
heb ik al dien tijd naar jou ver
langd
En Dora, zich nu niet meer voor
hem schamend, liet haar tranen den
vrijen loop, vertelde hoe ook zij
steeds naar hem verlangd had, hoe
zij steeds gehoopt had, dat zij hem
weer eens zou ontmoeten.
Willem nam haar in zijn armen
en liet haar hoofd op zyn borst
rusten, ook zyn oogen waren voch
tig....
Zoo stonden zy geruimen tijd
zwijgend, te ontroerd om iets te
zeggen.
Dora hief even haar hoofd op.
Ze wilde hem alles zeggen van
„Mevrouw H. maar zij bedacht
zich; ze vond het beter niets te
zeggen, droogde haar tranen en
nam zich voor hem daarvan nooit
iets te vertellen; dat zou haar ge
heim blijven.
En .Willem ook, bedacht zich, dat
het toch maar beter was niets te
zeggen, dat hy waarschijnlijk nooit
gedurfd had haar te vragen, als
„Mevrouw Hhem dit niet
voorspeld en hem hierin aange
moedigd had.... Nee, dat zou hij
haar haar toch maar nooit vertel
len
(Nadruk verboden.)
DE BOERDERIJ
KrichtToederbesparing voor ruidree
De krachtvoeder toewijzing voor
de afgeloopen periode 11 Dec.
'39—8 Jan. '40, alsmede de toe
wijzing voor de periode 8 Jan.-
5 Febr. '40 wordt voor industrie-
melkbedrijvenals ruim bestempeld.
Een toewijzing van 3 kg per dag
per dier voor melk- en kalf koei
en alsmede hoogdrachtige kalf-
vaarzen voor bedrijven met over
het algemeen een vrij ruime ruw-
voedermiddelen voorraad (hooi,
kuilgras, stroo, bieten, tulpen enz.)
in een periode waarin de meeste
koeien zeer weinig melk geven
of droogstaan is inderdaad royaal.
Met voldoende hooi van goe
de kwaliteit, eventueel kuilgras,
of wat bieten, aardappelen enz.
kan men in de behoefte voorzien
aan onderhouds voer voor een
koe van 500/600 kg lev. gewicht
alsmede in de behoefte vooreen
productie van vijf a tien 1 melk.
Het spreekt vanzelf dat zoowel
de beschikbare hoeveelheid hooi
resp. kuilgras als de kwaliteit,
alsmede de conditie van het vee
de factoren zijn die bepalen of
er al of geen krachtvoer noodig
is en zoo ja hoeveel en van wel
ke samenstelling.
In normale tijd was het geen
regel maar uitzondering in het
grootste gedeelte van het indus-
triemelkgebied van N.Holl., indien
droge koeien en zelfs kalfvaar-
zen 2 kg krachtvoer ontvingen.
Wij meenen er voor te moeten
waarschuwen om de toewijzing
voor de beide genoemde periodes
als maatstaf te gebruiken voor
de vermoedelijke toewijzing voor
de komende periodes, waarin de
meeste koeien kalven en de
krachtvoerbehoefte doorde groote
melkproductie aanmerkelijk groo-
ter is. Zij die zulks doen konden
zich wel eens erg vergissen.
Bij de veevoederdistributie wordt
per periode van 28 dagen een
regeling getroffen voor geheel
Nederland, en kunnen onmoge-
lijkspeciale regelingen worden ge
troffen voor bepaalde gebieden
met bepaalde bedrijfsomstandig
heden' Wij stellen ons dan ook
voor, dat de toewijzingen voor
de komende perioden niet of al
thans zeer weinig verhoogd zul
len worden. Bedrijven waarin
men in de loopende periode met
minder krachtvoer toe kan dan
volgens de toewijzing mogelijk
is, zullen dan ook moeten trach
ten te sparen voor de komende
periode met een aanmerkelijk
grootere krachtvoerbehoefte. Dit
sparen kan ook gebeuren in de
vorm van bonnen welke voorde
volgende periode geldig zijn.
Elke kg welke men in de loo
pende periode kan besparen kan
men met meer effect benutten in
de komende periode metversche
melkkoeien.
Waar de toewijzing voor de
varkens is gebaseerd op 50 pCt
van de varkenstoewijzing, hebben
velen naar ons bekend is varkens-
meel besteld inplaats van koeien-
meel. De schijnbaar royale toe
wijzing voor rundvee maakte dit
voor zeer vee! N.holl. bedrijven
mogelijk. Niet onmogelijk is, dat,
wat men op deze wijze van de
rundveetoewijzing voor de mest-
varkens heeft benut in de maan
den Februari en Maart toch een
bezwaar zal blijken te zijn, om de
versche koeien te geven wat hun
werkelijk toekomt.
Wij meenden er goed aan te
doen de Noordhollandsche vee
houders hierop attent te maken.
Het N.h. Veevoeder Bureau.
