Algemeen Nieuws-, Advertentie Landbouwblad.
Jt£ 452.
Tiende Jaargang.
a°. «wfll5
91
Verdeeldheid tusschen de liberale
partij.
Kleine karakter trekken yan
Napoleon I.
/V -V - J
SCHAGER COURANT.
ABONNEMENTSPRIJS VOOR DRIE MAANDEN S
Voor Schagenf 1,00.
Franco per post door het geheele Rijk 1,15.
Afzonderlijke Couranten0,10.
Verschijnt iederen Donderdagmorgen.
Abonnementen op dit blad worden door alle
PRIJS DER ADVERTENTlëN
Van een tot vijf regelsf 0,75.
Iedere regel meerder. <r 0,15.
De 35 cents zegelrcgt niet mede gerekend.
Groote letters naar de ruimte die zij beslaan.
Die timmert aan den wegh,
Verwacht gezegh. (Cats.)
Boekhandelaren en Postdirecteuren aangenomen.
f**
TTITOEVEB 3?. J~. Gh ÜIIDEItXOHC.
BEIEVEN PEANCO.
Uit onzen leertijd herinneren wij ons de tra
gische geschiedenis van Eteocles en Poljnices die
koningen van Thebetwist kregen over het be
winden alhoewel broeders, in een tweegevecht
ellendig het leven verloren.
Door het gebeurde met de cultuurwet gedurende
de vorige week kwam de herinneringen aan die
twee oude namen weêr bovenen de liberale
factie onder aanvoering van den minister van ko
loniën en die geleid door den oud minister Tbor-
beckeschenen ons de broeders toe, die door
haat op elkander verbitterdeen strijd tot den
dood toe begeerden. Dit toch is het geval ge
weest en hoe noode wij dit besluit ook maken,
de liberale partij heeft daarin een weg betreden
die zeer ten schade van het vaderlandeerstens
tot haar eigen verderf Zal uitloopen.
Nog is het niet te laat om den beganen mis
stap te herstellen en zoo van beide zijden daar
De grootste man van zijnen tijd bezat allerlei
kleingeestige gewoonten en kleinheden. Doch
bij zulke pracht en zulken glans worden de on-
beduideuste dingen interessant en elke bijzonder
heid verkrijgt regt op historische overlevering.
Voornamelijk als consul was Napoleon aan de
zonderlingste luimen onderhevig. Hij volbragt ge
trouw de nietigste zakendie hij zich voorgesteld
had. Voor alles eerbiedigde hij den nachteu
slechts in de zeldzaamste gevallen mogt men hem
wekken hij sliep zeer gaarne en vastdit groote
geluk behield hij tot aan zijn dood. Zijn ontbijt
moest ten zeven ure gereed zijnen de hofmees
ter kondigde het aan met de woorden »Le gé-
néral est servi
Nimmer liet hij zich toen hij eerste consul
wasanders als »general» noemen. Aan tafel
at hij met groote eetlustwaarschijnlijk eene her
innering aan de tafelvreugde zijner eerste jeugd,
eiken dag moest een hoen klaar staangebraden
met olie en knoflook. Deze eenvoudige spijs
figureerde later op de spijskaart onder de hoog
dravende woorden: Poniet a la Marengo!
Wijn dronk hij zeer weinig, en steeds Bordeaux
of Bourgonjer. Na den maaltijd gebruikte hij
een kop zeer sterke koffij gedurende den arbeid
dronk hij chocoladeen elk zijner mede
arbeiders kreeg ook een kop. Van zijn 24ste
jaar af had Napoleon zich het snuiven aangewend
doch hij snoof niet nit zijn vestzakmaar bezat
een tamelijk aantal doozendie hij dagelijks ver
wisselde slechts gedurende den veldslag had hij
snuif in zijn vestzakomdat de doozen hem in
het vasthouden der teugels hinderdenelke zak
zijner vesten moest met geparfumeerd leer gevoerd
zijn. Hij droeg noch als generaal, noch als con-
naar ernstig wordt gestreefd zal al spoedig blij
ken dat de triomfkreet der vijanden te vroeg is
aangeheven. Wij willen daartoe ernstig aanmanen
na in het kort uiteengezet te hebben de feiten
waaruit de verdeeldheid blijkt, de wijze, waarop
de strijd is gestreden eu het noodzakelijk gevolg
daarvan zoowel voor partijals voor het vader
land.
De verdeeldheid tusschen de liberale partij
heerscht sints langen tijd. Zij werd openbaar bij
de uittreding van Thorbocke in het begin van dit
jaar en duidelijker nog is zij gebleken bij de dis-
cussiën over de cultuurwet.
Dit verschil schijnt voort te vloeijen uit persoon
lijke vooringenomenhedenalthans geen der feiten
tot nu bekend regtvaardigt de scheuring onder de
liberale partij.
De aftreding van Thorbeckc als minister kan
voorzeker gebillijkt votwl.r'; -wanneer men als oor
zaak daarvan aangeeft het verlangen naar rust
maar kan niet worden verklaard nit het bekende
verschil over de invoering der strafwetgeving in
Indie bij wet of besluit. De intrekking der cul
tuurwet, die door een deel der liberale partij
zeer ten onregte geweten wordt aan de behou
dende rigting is, als uitgevoerd door een liberaal
ministerna do houdiug van de liberale partij
onverdedigbaar.
Waarom behoeft de minister van koloniën cene
wet in te trekken die geamendeerd wordtten
gevolge van de onmogelijkheid, waarin hij ver
keert om den eigendomdien hij den Javanen
wil gevenanders te omschrijven dan door het
woord eigendom, zoodat geheel in dc lucht
blijft zweven de beteekenis die men aan dit denk
beeld geven moet. Waarom maakt de liberale
partij van hare medewerking eene machine de
guerre, wanneer zij door eerlijk overleg met den
minister dit kan voorkomen
Wij vreezen dat bij dit alles niet buiten spel
is gebleven kleingeestigepersoonlijke wrok. Dat
zoo wel <)e wet als .het amendement door regering
en oppositie is aangenomen en verworpen met het
kennelijk doel om elkander te schaden. Dat de
beide factiën der liberale partijna door listigen
achterklap welligt tegen elkander opgezet tc zijn,
sul handschoenen hij hield ze steeds in de hand
ineen geknepen.
Als keizer trok hij een handschoen aan, even
wel moest hij dagelijks andere hebben zijn kamer
dienaar liet slechts één nieuwe maken dewijl de
niet gebruikte verscheidene dagen mede kon.
Wanneer men hein alleen in de tuinen wandelen
zagbemerkte men dikwijls een krampachtig trek
ken met zijnen regterscbouderdat spoedig door
eene gelijke beweging ran zijn regtermondhoek
gevolgd werd dit laatste was voornamelijk het
gevalals hij over groote plannen nadacht. Zoodra
hij een plan in zijn hoofd gereed hadsprak hij
zijne gedachten in vliegende haast nit, en sneed
daarbij gewoonlijk de leuningen van zijn armstoel
met een pennemes stok. Tusschen beide bewerkte
hij geheel onbeduidende zakensprong dan plot
selings in de hoogte en riep: 'Bouriène schrijf!»
en dan weder dicteerde hij ontwerpen van znlk
eene ongehoordheiddat hunne uitvoering den
aardbol omgekeerd zou hebben. Langer dan tot
middernacht waakte Napoleon nietdes morgens
ten 6 ure stond hij op.
Hij was een groot liefhebber, van warme baden,
hij Dam om twee de dagen een dergelijk bad
en bleef er ongeveer twee uren ingedurende
welken tijd hij voortdurend warm water liet toe-
loopen. Eeu adjudant moest hein daarbij iets
voorlezen, tot dat de badkamer zoo vol damp
werd dat de voorlezer niet meer zien kon, en de
deuren geopend moesten worden. Het klokgelui
streelde bijzonder zijn gehoor; wanneer de klok
lnidde moest, al was het onderhond ook nog zoo
belangrijkalles zwijgen. Hoezeer de consul wan
neer de gelegenheid er zich toe aanboodook den
vrijgeest uithing, bleef hem, evenwel een nog van
zijne vroegste jeugd ingewortelde gewoonte gedu
rende zijn geheel leven bij, zoo dikwijls hij name
lijk in een gevecht of bombardement een dreigend
gevaar ontging, maakte hij in het geheim met de
duimeneen teeken des kruizes hierdoor verloo
chende hij zijn geboorteland Corsica niet. Sprak
hij met iemand, in hevige Terroering, dan vatte
hij hem bij het regter oor; deze gewoonte legde
hij eerst af, toen hij keizer geworden was. Een
zeer bijzonderen tegenzin koesterde hij tegen inkt
vlekken aan de vingers, evenzoo vermaakte hij
niet gaarne eene pen, steeds moesten er nieuwe
vermaakte pennen in zijne kasten gereed liggen
waarmede hij, zoo als bekend is, afschuwelijk slecht
schreef.
Het is eigenaardig, dat de keizer inweerwil van
zijne voorliefde voor militairen pracht en schitte
rende wapens groot behagen in idyllische en
phantastische gedaanten vond. Een bewijs hiervan
leverden de wandelpaden van Malmaison. Dit kas
teel beminde hij zeer en zag gaarne, dat bij zijne
wandelingen in de vertehalf tusschen liet groen
verscholen vrouwen gedaanten zich vertoonden, die
in het wit gekleed waren. Een zijner minste
fouten was de vleijerij jegens het schoone geslacht.
Hij was dikwijls zeeT onhoffelijken kon b.v. tot
eene dame zeggen *0, wat hebt gij roode armen
of: vuwe haren zijn niet fraai!» of: nw kleed is
gekrenkten ik zie u reeds den tweeden keer
daarmede.' Op zekeren dag vraagde hij de
hertogin van Clevelandeene schoone blondine
/rweet gij weldat gij zeer roode haren hebt
»Het is wel mogelijk! antwoordde de hertogin,
vdoch het is de eerste maaidat mij dit door een
heer gevraagd wordt
Het spel beminde hij niet hartstogtelijk doch
hij had, wanneer hij er zich mede onledig hield
dezelfde gewoonte als Hendrik de IVd. i. hij
bedroog gaarne, zoodra hij echter van de speelta
fel opstond, schoof hij al het geld weder van zich
en het deed hein dan een bijzonder genoegen te
kannen zeggen »Hahaik heb u allen beet
gehad, ik heb valsch gespeeld!» zijne lievelings
bezigheid was het spelen met kinderen.
