door ean grooter vaarde aan dat erre aal geven.
B. koopt een stuk land tegenover zijne woning
omdat hij niet kan gedoogen dat men zijn uitzigt
betimmert. C. biedt op een perceelomdat hij
het noodig heeft om een fabriek er op te boa
wen, enz. enz., maar hoogat zeldzaam koopt men
vaste goederen met het oogmerk om zijn gelden
te beleggen. Neen wie dat doel h.ceft koopt ef
fecten, zet het geld uit op hypotheek of ateekt
het in een handelszaak. Het registratieregt zal
dos in den regel den koopprijs weinig of geenzins
drukken. Maar veronderstel al eens dat in het
bedoelde geval het registratieregt niét door den
kooper maar door de weduwe wordt betaalddan
nog moet men bedenkendat bij den aankoop
haar man het vastgoed eens juist zoo veel minder
verkregen heeft, als zij thans aan regten betaalt.
Het registratieregt, uit dat oogpunt beschouwd,
is een eventuele last, die op de waarde van alle
landerijen, zonder uitzondering, drukt. Het dra
gen van die last kan dus onmogelijk voor die
weduwe een nieuw ongeluk zijn.
Alles wel beschouwd gelooven wij dus dat liet
registratieregt als een der beste soorten van be
lastingen kan beschouwd worden. Terwijl vele
andere belastingen op zijn hoogst genomen als een
noodzakelijk kwaad kunnen verdedigd worden,
werkt die der registratie in vele opzigten ten goede
op de maatschappij. Wij hopen daarom dat bet
onze radicale hervormers nimmer moge gelukken
om haar door een ander te doen vervangen. Die
radicale hervormers doen helaas! met hun wereld
geschiedenis veel kwaad, want zij verhinderen liet
aanbrengen van werkelijk noodzakelijke verbeterin
gen in het bestaande.
Wij herhalen dus, wat wij reeds vroeger gezegd
hebben, wij hopen dat de schelklinkende leus
radicale hervorming van ons belasting-stelsel voor
goed worde gebannen van de lippen onzer staats
lieden.
el\<ih; iti m.n;\
In Frankrijk zijn, onder de nieuwe middelen
van belasting, de rijtaigen op riemen of veeren op
ge ïomen, "Volgens de nieuwe wet wordt van 60 tot
10 francs geheven op zoodanige rijtuigen met vier
wielen, en van 40 tot 5 francs op die van twee.
Naar aanleiding dier heffing deelt het Journal des
Débats de volgende bijzonderheden mede.
Het is vierhonderd zes en zestig jaar geleden,
dat het eerste rijtuig op riemen in de straten van
Parijs gezien werd, en wel toen Koningin Isabeau
in 1405 haar intocht deed. In 1533 volgde Ko
ningin Eleonore dit voorbeeld te Marseille. Onder
Francois 1 bedienden vele dames zich van rijtuigen
op riemen. Men noemde ze dan ook: Chariots da-
merels.
Het "vierde rijtuig op riemen, dat iu Frankrijk
vervaardigd werd, behoorde aan Christophe de Thou
eerste voorzitter van het parlement van Parijs. In
1586 begaven de hovelingen van Hendrik III zich
nog te paaard naar het Louvre: de dames desge
lijks naar de Koningin.
In den tijd van Hendrik IV waren te Parijs de
koetsen nog zeldzaam. Slechts de Koning had er
een voor zich en voor de Koningin. De hertog van
Epernon was, in 1607, de eerste die onder voor-1
wendsel van ongesteldheid, in een koets het Lou-
vre-plein opreed. Onder Maria de Medicis werd de
ze onderscheiding aan de hertogen en de grootof
ficieren der kroon toegestaan.
Het gebruik van glazen aan de rijtuigen is af
komstig uit Italië, en werd in Frankrijk door
Bassompierre ingevoerd.
De uitvinding der rijtuigen op riemen, berlines
genoemd, wordt aan Frederik Willem keurvorst
van Brandenberg, toegeschreven.
De eerste koets op riemen verscheen te Weenen
In 1515 en te Londen in 1580.
In 1650 verkreeg zekere Villarne het uitsluitend
privilegie om te Parijs groote en kleine rijtuigen
te laten rijden. Hunrrijtuigen waren in het begin
der regeering van Lodewijk XIV nog niet in ge
bruik, Sauvage, woonachtig rue Saint-Martin, i
('Image de Saint-Fiacre, voerde het eerst 't gebruik
der huurrijtuigen in, en zij werden genoemd naar
het uithangbord van den eigenaar, welken naam
zij nog heden ten dage dragen.
In den beginne echter noemde men ze Carossen
i cinq sols, omdat men slechts zooveel per rid be-
ilalde. De prijs is nog al gestegen in verloop van
jaren.
Te Londen dagteekenen de eerste fiacres van
1634.
Het gebruik van veeren werd in 1787 in Frank.
rijk ingevoerd.
In 1658 telde men te Parijs 800 rijtuigen, in
1768 reeds bij da 20,000 en in 1871 kan men het
getal gerust ver boven de 100,000 schatten.
Zaturdag jl. ging het blinde dochterje van
P., wandelen met het vierjarig zoontje van den
muziekant B. Beiden vielen aan de Hagenpoort
in de havenalms. Toeschouwers waren er in
overvloed, maar niemand scheen geneigd te helpen
Eindelijk werkt Hendrik Koekoek zich door de
1 menigte heen, na zijn zak met turf te hebben
i neergeworpen, springt te water, en heeft het geluk
beide drenkelingen te redden.
De pauselijke legaat, Mr. Franchi, is den
1 November uit Constantiuopel vertrokken. Zater
dag te voren werd hij door den Sultan ontvangen,
die op de vriendelijkste wijze afscheid van hem
nam en hem onder meer kostbare geschenken eeu
eigenhandig schrijven aan den Paus overhandigde
waarin de sultan zijn dank voor de uit Rome ge
zonden geschenken betuigt. Een groot aantal
geestelijken en aanzienlijke personen der onder
scheidene katholieke ritussen deden den prelaat bij
zijn vertrek lot aan de plaats der inscheping uit
geleide. De geschenken, die Mgr. Franchi in last
had den Sultan uit naam vau den Paus-Koning
aan te bieden, bestaan uit eene schilderij vau
inozaiek, het romeituclie forum voorstellende, een
prachtig schenkblad, ingelijks van raozaiek, en ein
delijk eene verkleinde voorstelling in brons van
den boog van Constantijn. Naar men verzekert,
bezitten die voorwerpen eene groote kunstwaarde.
Jl. Dingsdag avond, omstreeks ten 9 uur,
is aan den Noordsingel te Rotterdam, eene tot
dusverre onbekende jonge vrouw, met afgesneden
hals op den weg liggende gevonden. De politie
doet ijverig onderzoek,
Men leest omtrent dezen moordaanslag in de
N. Rott. Crt: Het is aan de ijverige nasporingen
onzer politie mogen gelukken, gisteren morgen
reeds vroegtijdig den moordenaar te arresteren van
de vrouw, die eergisteren avond op den Noorder-
Singel met afgesneden strot gevonden is.
De dader is de man der verslagene, zekere
Hendrik Johannes Snoey, oud 27 jaren, sjouwer
van beroep, die, ten vorigen jare met de versla-
gene gehuwd, echter kort daarna om zijn liederlijk
gedrag door haar verlaten was. Hij gaf zich veel
over aa i dronkenschap, pleegde gedurig mishan
delingen op de verslagene, zoodat hij reeds bij
herhaling bij de politie in bewaring was gesteld
geweest en leefde thans reeds geruimen tijd van
haar gescheiden.
Op den avond van de misdaad heeft hij haar
aan haar werkhuis afgehaald, eene wandeling voor
gesteld, voorgevetide haar te willen spreken en is
met haar gegaan langs de Rotte tot aan den Noor
der-Singel, alwaar hij den gruwel beging en daarna
de vlugt nam.
De verslagene was 28 jaren oud en had geene
kinderen.
De dader was reeds vroeger, tijdens hij als sol
daat bij het korps mariniers diende ter zake van
diefstal gestraft met eene gevangenisstraf en verval
lenverklaring vau den militairen stand.
Hij is gisteren avond, na alvorens zijne misdaad
beleden te hebben, overgebragt naar het huis van
arrest.
Als eene zeldzaamheid wordt medegedeeld,
dat de bekende pikeur W. de Boer, te Leeuwar
den, tot heden reeds 170 prijzen en 47 premiën
met harddraven heeft gewonnen.
Zekeren J. Colijn, machinist te Hedel, is
dezer dagen door een zijner vrienden, nadat hij
met hem een herberg verliet, na een onbeduiden
de woordenwisseling, een messteek toegebragt,
waaraan bij den volgenden dag overleed.
De veldwachter van Giethoorn, wien de raad
een vroeger hem jaarlijks gegeven gratificatie van
f 20 had ingetrokken, is door eenige ingezetenen
schadeloos gesteld, die hem verrasten met op
zekeren avond gelijk bedrag in een zakje onver
wachts bij hem het huis in te werpen.
Te Zaandam is dezer dagen op de markt
gebragt een varken van 1 jaar ond, wegende
502 halve kilogr., terwijl door R. de Vries Kz.
mede een varken t^r markt is gebragt, dat 5
kilogr. zwaarder was, doch dat den ouderdom van
3 jaren had bereikt; door laatstgenoemde is de
uitgeloofde prijs behaald.
Jl. Donderdag werd voor het Prof. Hof in
I Zuidholland eene zaak van bigamie behandeld.
Willemina Hartman, in 1842 met den harpenma-
1 ker Giel Huisman, te Vianen, gehuwd, was door
i dezen, wegens haar oneerbaar gedrag, twee jaren
1 daarna verlaten. Sedert dien tijd zwierf zij tot
i 1S61 op verschillende plaatsen rond, en dat
haar levenswandel in die jaren ook niet vlekke-
i loos was, blijkt daaruit dat zij viermalen wegens
diefstal veroordeeld werd. In 1861 echter, wen-
schende, zooals zij zeide, tot het deugdzaam leven
terug te keeren, trad zij in het huwelijk met den
spoorwegwerker J. A. Wilke, te 's Hage, doch
i onder den naam en met de papieren van haar
10 jaren jongere zuster Cornelia. Zeven jaar
i later verliet ook deze echtgenoot haar, evenals de
j eerste man hopende dat zij elkander nimmer zou-
1 den weerzien.
Dat geschiede echter dien dag toen zij beiden
de hoofdgetuigen waren in het geding, dat wegens
i bigamie tegen haar ingesteld was. Het Openbaar
Ministerie eischte tegen de beschuldigde eeu
tuchthuisstraf van vijf tot vijftien jaren benevens
eene geldboete van f 50.
De verdediger der beschuldigde betoogde het niet-
strafbare harer daad daar de vereischten voor bi
gamie, door de naamsvervalschmg, niet aanwezig
waren.
De Pius-loterij, waarvoor 200,000 loten
25 cents waren verkocht, heeft een netto bedrag
van f 48,189 opgeleverd, welke som aan den Pau
selijken internuntius te 's Hage is overgemaakt, ter
verzending aan den Paus.
In het bijblad van de Landb. Ct. maakt een
inzender bekend, dat de steenkolen asch, als mest
stof voor aardappelvelden gebezigd, de aardappel
ziekte te keer gaat. Deze meststof moet daartoe
uitsluitend in droogen staat gebezigd worden. Ver
mengd met den aan eiwit rijken afval van beet
wortelsuiker, aardippelstroop- en stijfselfabrieken,
is de steenkolenasch meer geschikt tot algemeene
bemesting.
Fransche kooplieden koopen hier te lande,
vooral in het Noorden des rijks, veel varkens tegen
buitengewoon hooge prijzen op; zij geven zelfs 60
ets per kilogr. Dat menige landman hiermede
goede zaken maakt, is licht te begrijpen: het ver
voer naar Frankrijk per centraal-spoorweg is zoo
groot, dat men langs die lijn telkens wagens te
kort komt.
St. Maarten 13 Nov. 1871.
Gepasseerden Dingsdag stierf in deze gemeente
onder het gehucht Groenveld, een jongske van 5
jaren, t' welk volgens gerucht (voor den bedroefden
vader en treurende stiefmoeder juist niet zeer ver-
eerend) te weinig voedsel kreeg om van te leven.
Welligt heeft men met het oog op de duurte
der levensmiddelen, een nieuw stelsel willen invoeren,
om op eene goedkoope wijs kleine kinderen groot
te maken, waarvan de proef voorshands is mislukt,
het zou anders een groote schrede geweest zijn op
den weg van vooruitgang, vooral in dezen duren
tijd.
Het lijkje gaf den indruk, dat het kindje aan
uitputting of uittering kon zijn gestorven.
De oorzaak dier uitputting of uittering is voor
als nog onbekend, aangezien men verzuimd heeft
geneeskundige hulp in te roepeu.
De Justitie heeft iutusschen, uit dat gerucht
aanleiding geuomen, om deswegens eeu onderzoek
in te stellen, waarvan de uitslag echter nog onbe
kend is. ij hopen hem later mede te deelen.
In den zooologischen tnin te Londen had
men een konijn in de slangenkooi geworpen. Op
eens hoort een der oppassers een verschrikkelijk
misbaar onder de bezoekers; hij snelt toe, en ziet
rist niet alleen het konijn verdwenen is, maar dat
een der slangen zijn kameraad had ingeslikt.
Delukkig stak er nog een klein eindje van de
staart uit den bek van dien kannibaal onder de
slangen: ving springt de oppasser in het hok, pakt
den gulzigaard bij den strot, welke hij zoo lang
knijpt en schopt tot dat de wijde bek open gaat
en het konijn uitgebraakt wordt. Met een schoot
toen de ingeslokte slang wat Dsar voren, eD met
nog een paar schoppen, trappen en strotknijpers
komt er zooveel vau den staart uit den bek,
dat de oppasser een slag om zijn hand kan slaan
en de verzwolgen slang uit de maag vsn den
slokop kan trekken. De kleine slang (zij had nog
6 voet lengte) was nog niet dood en kwam spoe
dig weer bij. Beide gedierte schijnen op bet konijn
aangevallen te zijn, en hebben denkelijk hun prooi
niet wii.en loslaten; de grootste had de meeste
kracht en speelde alzoo met het konijn gelijktijdig
zijn maat naar binnen.
