De erfgenaam van Hornegg.
Gemengde berichten.
herhaal.
Gij zult mij mogelijk vragen wie was de
onvergelijkelijke Catharina? Mijnheer zij was
een viooltje dat op eene rots bloeide. Een re
genboog uit een onweder ontstaan.
Zij wa» de droom, de poésie, de hartstocht van
mijn levenCatharina was het eenige kind van
Vorst Buffantoff, de grimmigste, aller soldaten
van wien ik reeds gewag maakte. Vreemd dat
ulk een etherisch wezen uit eene zoo wreede
familie afstamde? Gelijk Catharina de zachtste
en vriendelijkste aller vrouwen was, zoo was
Iwan Buffautoff de grimmigste van alle soldaten
en de strengste van alle vaders. Hij bragt de
militaire krijgstucht in zijn huis over en was
even zoo gevreesd bij de zijnen als bij zijne
troepen. Nimmer meer zag ik zulk een trotsch
uiterlijk als het zijne. Wanneer men een blik
op het teere schepseltje wierp, wat in zijne loge
naast hem zat, moest men zich over het zeld
zame spel der natuur verwonderen en zocht
men te vergeefs naar de zwakste familie gelij
kenis tusschen hen. Vorst Iwan was van een
reusachtigen ligchaamsbouw, terwijl Catharina
bijna de teerheid van een kin d had. Vorst Iwan's
tint was donker bruin en zijn gelaat bad het
breede domme tijpe van den Tartarenslam, ter
wijl het gelaat van Catharina regelmatig, classiek
en Grieksch gevormd was. Vorst I wan was trotsch
en wreed, Catharina liefderijk, onschuldig en
geboren voor vrouwelijk medelijden en zacht
moedigheid.
Was het een wonder dat ik haar beminde.
Ik beminde haar, met alle krachtmet allen
hartstogt waarvoor eene mannelijke natuur vat
baar is. Tot dus verre had ik nooit ernstig
bemind en nu beminde ik ernstig, hopeloos
ernstig, zoo als ik zeer goed wist, maar juist
de vertwijfeling voedde mijnen hartstogt met
nieuwe kracht en alle hinderpalen dienden om
mijne liefde te versterken. Langen tijd beminde
ik haar slechts met mijne oogen en mijn hart,
zoo als een godvruchtige een heilige op het altaar
vereert. Ik kon haar slechts uit de verte be
schouwen. Zelfs had ik den klank harer zoete
stem nooit vernomen, ofschoon ik gaarne mijn
leven zou hebben gegeven om slechts eens mijn
naam door hare stem te hooren uitspreken, avond
aan avond, gedurende het geheele théatre saisoen
zat ik daar en bewonderde haar van uit mijne
loge. Van de muziek hoorde ik zoo weinig als
of ik in Siberie geweest was. Ik werd bleek,
mager en verstrooid. Ik gaf mij aan mijne
droomen over en gaf, op goed geluk af, antwoord
als men tegen mij sprak, als een geest dwaalde
ik in de salons en speelvertrekken rond waar
ik nog 'voor korten tijd het genoegen had na
gejaagd. Eindelijk kwam Skamsalikoff op een
morgen bij mij op mijn kamer en verweet mij
mijne onverklaarbare kleinmoedigheid.
Gij laat u hiermede geen recht wedervaren
lieve vriend» zeide hij en draaide aan zijn
snorbaard.
XXVI.
„Neen, neen, en nogmaals neen,11 zeide hij bij zich
zeiven, adit meisje heeft een hart en een gemoed
als ieder ander, rijker zelfs en dieper nog dan menig
ander, en daarom streeft zij naar een heel ander
geluk, dan deze mensehen vermoeden."
Ach, en bij wenschte zoo in den grond van zijn
hart haar dit geluk toe en daarmede was hij zoo
nabij gekomen aan het oogenbl'k dat hij zich bewust
werd, dat het de hartstochtelijke venech van zijn hart
was, haar dit gelnk te mogen bereiden en schenken.
En toch kwam hij eerst door eene geheel onverwachte
gebeurtenis tot het heldere begrip zijner eigene
gevoelens.
Hij had zijn archief in zoo verre leeren kennen,
dat hij de verschillende bestanddeelen er van kon
overzien en een plan had kunnen ontwerpen, dat hij
bij de regeling er van ten grondslag wilde leggen.
Terwijl hij nu een der bovenste vakken eeDer kast
geheel ledig maakte en de papieren, die daarin
lagen, op eeno tafel legde, om ze te sortecren'
vond hij daartusschen een omslag met een gr ooi
aantal half verscheurde en samengevouwen papieren,
die er zeer nieuw nog uitzagen en die zijne
opmerkzaamheid trokken. Zij waren van den meest
uitecnlcopenden inhoud. Het waren rekeningen van
geleverde handschoenen en toiletartikelen; eene opgave
van verjaardagen van allerlei, personen met zeer
aristocratische namen; billetten met ^uitneodigingen,
met beleefde navragen naar den welstand, mot
Ik beb ual voorgesteld en aanbevolen, kortom
ik heb u ïd de mode gebragt en neem u zeer
kwalijk dat gij zoo mijn oordeel tot schande
maakt. Wat uwe tegenwoordige conversatie be
treft, zoudet gij even goed inlaTrappe kunnen
zijn en wat uw uitzicht betreft, Duivel', gij
weet dat het geringste wat een mensch voor
de zamenleving doen kan ia zich uiterlijk zoo
knap en aangenaam mogelijk te maken. Steekt
gij in schulden of trekt uw Heer Vader de
strengen van zijn beurs digter toe?
Nabf) Metz. is dezer dagen, in den ouder
dom van 70 jaar, de beer Heinert overleden
die een fortuin van eenige millioencn nalaat.
Hij had dit kolossaal vermogen oorspronkelijk
te danken aan prins Louis Napoleon, wien bij
in Zwitserland meer dan eens hoogst gewigtige
diensten bewezen had. Toen de prins den troon
van Frankrijk als Napoleon III bestegen had
herinnerde hij zich den trouwen vriend in
vroegeren nood, en gaf den heer Reinert de
koncessie tot levering van het bier voor het
geheele Fransche leger. Heinert rigtte toen, op
buitengewoon groote schaal, een bierbrouwerij
te Sèvres op, en opende in verband daarmede
vijftig estaminets te Parijs. De onderneming
slaagde volkomen en leverde hem de schatten
die bij thans nalaat.
Een der veteranen van bet keizerrijk, de
kommandant van de genie Lineau, is in Loui
siana overleden, in den ouderdom van 106 jaar.
Hij bad in I 792 reeds onder Dumourier gediend
en vervolgens de veldtogten in Italië en Egypte
medegemaakt. In i83o had bij zich naar de
Vereenigde Staten teruggetrokken en leefde van
een pensioen, hen» door de Fransche regeering
ondanks alle veranderingen en omwentelingen
altijd uitgekeerd.
In een Russisch dorp Wratschewo werd
onlangs door de boeren eene vrouw levend ver
brand, omdat zij onder verdenkiug stond van
te kunnen «heksen De vensters van het huis
waarin ze woonde, alsmede de ingang werden
met kruiselings over elkander gespijkerde planken
afgesloten, waarna de woning, terwijl de «heks»
er zich in bevond, in brand werd gestoken. De
snoode daad werd gepleegd onder aanvoering
van het hoofd der gemeente Berednikowo en in
bet bijzijn van ongeveer 200 boeren uit de
omliggende dorpen, lietgeen zeker weinig pleit
voor den graad van beschaving, welke in die
streken wordt gevonden.
Verliezen in de oorloogen vroeger en nu
Het is een even opmerkenswaardig als heugelijk
verschijnsel, dat de verliezen in gevechten en
veldslagen met de verbetering der vuurwapens
steeds belangrijk verminderd zijn. Vóór de uit
vinding van bet buskruit, bij het gevecht van
man tegen man, beliep bet verlies zelden minder
dan de helft der strijders. Zoolang de trompla-
ders in gebruik waren, werd gemiddeld i|5tot
114 der strijdenden, buiten gevecht gesteld. Bij
Zorndorff echter, een der bloedigste veldslagen
werden van de 5n,ooo man 3a,000 gedood of
gewond. Bij Austerlitz viel !|7, bij Waterloo
m5, bij Magenta 1111 en bij Köniniggratz 1115
van bet geheele aantal. Bij Worth bedroegen
de verliezen i|7. Gemiddeld kan men bet aantal
gesneuvelden en gekwetsten, sedert de achter
lader algemeen ingevoerd is, op i[6 stellen.
Natuurlijk liggen de oorzaken der betrekkelijk
geringere verliezen in een betere tactiek, beteie
beloften van visite», alle op fijn papier, met kroontjes
en gekleurde naamcijfers, geschreven; blaadjes,
w tarop dcor eene fijne vrouwenhand allerlei aantce-
keningen over historische datums warengemaakt enz
De briefjes en rekeningen droegen allen het adres
van de vorstin Leopoldine te Hornegg, geboren
vorstin Polanka. Dit was de naam der eersto vrouw
van don vorst, die van bem gescheiden was. Vermoe
delijk waren deze papieren, die het bewaren niet
waard waren, na haar vertrek fop hare schrijftafel
gevonden en de een of ander getrouwe dienaar had
desa voorloopig in het archief nedergelegd, om daar
te worden vergeten. Dat was op zich zelf niet
merkwaardig maar wat do aandacht trok van Mas,
waren een paar recepten van een geneesheer, die
tusschen de andere papieren lagen. Zij luidden:
„Hornegg, S April 185».
R. P. Pulv. Secal. Corn. Gr. VI.
Sach. alh. scr. I enz.
Voor H. D. de vorstin Leopoldine.
Dr. Hagen."
Het tweede luidde
„Hornegg, 7 April 185».
Pulv. aërophori Dr. L enz.
Dagelijks des morgens een poeder.
Voor H. D. de vorstin Leopoldine.
Di. Hagen."
Nn had Max genoeg in de genecBknnde gestudeerd,
em te weten, dat deze geneesmiddelen, die aan de
vroegere vorsiin waren voorgeschreven, volkomen in
strijd waren met het algemeen verspreide gerucht,
dat het eerste huwelijk van den vorst kinderloos zou
zijn geblovcn, en dat prins Emile, na den dood zijner1'
opleiding der manschappen, doelmatiger gebruik
der dekkingsmiddelen en, helaas! vooral ook
in de zooveel talrijker strijdkrachten van den
nieuweren tijd, die op een groote ruimte ver
spreid optredeDi
Een bankroet van een spoorwegmaatschappij
is in Rusland nog niet voorgekomen;' men zal
het echter, naar het schijnt, thans spoedig
beleven. Met de Borowitschi spoorweg maat
schappij, een zijtak van den Nicolai-spoorweg,
is het zoo ver gekomen. Op den t3[24 Yebruarij
II. werd de zaak voor het gerechtshof te Pe
tersburg behandeld. De aanklager is de ingenieur
Duchnowsky, die de baan gebouwd heeft en
thans na twee jaren nog zijn geld niet van de
Maatschappij bekomen kan. Het Hof heeft eene
schatting van alle roerende en onroerende be
zittingen der Maatschappij gelast
Uit Barneveld schrijft men:
Op een paar marktdagen werd op de markt
alhier kunstboter ten verkoop aangeboden, in
uiterlijk en smaak bijna niet van de gewone te
onderscheiden. De verkooper wist ze met bet
onnoozelste gezicht ter wereld voor f 1.35 per
KG. (5 cents minder dan de gewone boter) van
de hand te doen. Daar deze daad onder de
strafwet valt, is de politie er reeds mede be
kend.
Een zeer eigenaardige correspondentie
werd onlangs te Parijs in een der gevangenissen
ontdekt. Een der gevangenen namelijk zond aan
zijne «aanstaande" een brief, die niets als een
haarlok, in een blad papier gewikkeld, bevatte.
De cipier achtte het overbodig, dit souvenir
aftegeveu aan den directeur.
Eenige dagen later kwam van buiten, aan
het adres van denzelfden gevangene, een dergelijk
brielje, en vervolgens weer een. Dit wekte
verdenking op, de directeur der gevangenis besloot
thans, zelf zich met de zaak te bemoeien.
Hij bestudeerde bet papier, een uit 'n boek
gescheurd blaadje, en onderzocht de haren,
waarvan het gering aantal hem opviel. Toen
hij die telde, vond hij er zes en twintig; juist
zooveel als regels op het blad. Attent geworden
vond bij dat de haartjes van ongelijke lengte
waren, en terwijl hij ieder afzonderlijk op een
regel legde, bespeurde hij dat het uiteinde tel
kenmale op een andere lettër wees.
Na eenig zoeken gelukte het hein, uit de
gevonden letters woorden en zinnen te constru-
eeren, welks inhoud den gevangene meedeelde,
dat bij de eerste goede gelegenheid een poging
zou worden aangewend om hem te bevrijden.
Onmiddelijk trof dedirecteur zijne maatiegelei»
en op het bewuste oogenblik kwamen de edele
bevrijders in den val.
In de straat Condorcet te Parijs heeft een
treurig drama plaats gehad. Twee echtgenooten
pas 6 maanden gehuwd, Gasperd en Mat ie
Sehellemberg hebben zich daar beiden om het
leven gebracht, de eerste met een levolver met
6 loopen, de tweede door vergift. De oorzaak
van dezen dubbelen zelfmoord is onbekend.
Het gebruik dei chocolade was reeds bij de
oude Mexianen voor de komst der Spanjaarden
bekend. In t5ao brachten de laatsten reeds de
eerste chocolade-koekjes naar Eucopa en hielden
de vervaardiging daarvan geheim. De Europeanen
vonden smaak in den drank en zoo kwam hij al
meer en meer in zwang. Toen de gemalin van
Lodewijk XIV, Maria Theresia van Oostenrijk,
ook chocolade mede naar Parijs bracht (1661),
werd een geneesheer er zoo over Verrukt, dat hij
een hoek schreef 0111 te bewijzen, dal de chocolade
den naam van godenspijs mag dragen. Zeker een
dwaas oordeel.
■II—LI ■■MIJ jfcMi—II II M.niiaawcgf rwnff—wriwta^^j
zusters, de eenige erfgenaam was.
Max legde peinzend de papieren weder ter zijde, doch
stak de recepten bij ziek,. De zaak was hem van
genoegzaam gewicht, om des namiddags den geneesheer
in het stadje, den lijfarts van het vorstelijk huis,
een bezoek te brengen. Hij vond een corpulent man,
die er half als een dorpspastoor, half als een kiezen
trekker uitzag, en naar het scheen van een galachtig
gestel was, niet een verdrietig gelaat en die zich zeer
spoedig te buiten ging in allerlei verwenscbingen der
homöopathie. De liomöopatbie, volgens welke clko
dorpskapelaan en schoolmeester voor geneesheer kon
spelen, was volgens hem de oorzaak van den op
handen zijnden ondergang der wereld. Zij werd door
sommige lieden daarom zoo ijverig in de hand gewerkt,
omdat zij de menschen er ann gewende, aan wonderen
te gelooven, omdat elke genezing door een honderd
voudig verdund poedertje voorzeker een buitengewoon
mystiek en bovennatuurlijk proces was en dusde beste
voorbereiding, om aan de wonderen op theologisch
gebied te gelooven.
Max had moeite om den man van dat onderwerp
af te krijgen en daarop, waarom hij gekomen was,
namelijk zijn oordeel óver de- conclusie, wharfoe men
kwam, wanneer achtereenvolgens door een geneesheer
aan eene vrouw Secale cornutum en pulvis aerophorus
wordt voorgeschreven. Dokter Philippi antwoordde
zonder aarzelen hetzelfde, wat Max had gedacht. Toen
deze hem daarop gevraagd had naar Dr. Hagen, die
zijn voorganger als lijfarts van den vofst en als
practiseerend geneesheer in de plaats scheen geweest
te zijn, antwoordde hij
„Het was een zonderling man, die dokter Hagen
