Algemeen Nieuws-, Advertentie Landbouwblad.
ZONDiS
I
Ao. 1S79.
23ste Jaargang,
No. 124Ö
0
Bekendmakingen.
Oiizc lieve vrouw van
Partenkirch.
-
.Aangifte "bii verhuizing,
en van dienstboden.
Dit blad verschijnt twee maal per week. JVoens-
dagen Zaturdag avond. Bij inzending tot 's mid
dags 12 ure worden advertentiën in het eerstuitkomend
No. geplaatst, ingezonden stukken een dag vroeger.
Abonnementen op dit blad worden door alle
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.6o.
Afzonderlijke nummers J 0.07.J.
Advertentiën van een tot vijf regels f 076; ieder
regel meer f o.i5. Groote letters naar plaatsruunte.
Naar volksheil zonder deugd te dingen
Is arbeid aan een rots te bi£n.
Postdirecteuren en Boekhand Jaren aangenomen.
staat op de tafel, ga en eet en kotn daar dan
bij mij zitten..
Hij verzekerde haar, dat hij geen honger had,
maar eigenzinnig als de zieken meest zijn drong
zij er op aan dat hij zou eten en Alois deed haar
zin, zoo als altijd, als hij zag, dat zij zoo prik
kelbaar was. Hij vond haar nog bleeker en
vervallener dan gisteren, maar toen hij haar
bezorgd naar haren toestand vroeg, beweerde
zij heler te zijn. Meer dan haar ziek lichaam
pijnigden haar heden hare gedachten en ze hielden
haar zoo bezig, dat zij voor het eerst in haar
leven geen acht sloeg op het uitzicht en de
stemming van haren zoon. Zwijgend zat zij,
terwijl hij gedwongen at, en toen hij van tafel
opstond en naar haar toekwam, schrikte zij uit
haar gepeins op.
Hij nam een zitbankje en plaatste er zich op
naast zijne moeder, die zijne baud met hare
brandende vingeren omklemde.
«Wat ik u thans vertellen wil, hadt gij lang
moeten weten zoo begon zij, .maar ik heb
dón op dit en dan op dat gewacht, dat het mij
gemakkelijker zou maken.»
«Thans zijt gij te ziek».... zeide Alois, laat
ons wachten tot dat gij beter zijt.»
«Wie weet of het beter wordt," zeide zij.
«Wie weet of ik morgen nog spreken kan..
en dan zou ik de zonde mede in het graf nemen.
Zij sloeg een kiuis. Mogelijk helpt het mij
om beter te worden, als ik van den last bevrijd
ben, die mij dikwijls het hart bijna toe heelt
gedrukt.... Mogelijk ben ik [daardoor alleen ziek.
Denk echter niet dat ik iets slechts te biechten
heb, voer zij voort en een vluchtig blosje be
dekte hare bleeke wangen, toen zij de angstige
spanning, op het gelaat van haren zoou waar
nam.» «Dat ik u tot nu toe niets gezegd heb
is het eenige wat ik mij te verwijten heb.»
Zij leunde achter over in hare kussens en
terwijl zij met doffe oogen in de verte scheen
te staren, vervolgde zij
«Toen ik met uw vader trouwde, scheen het
als of mij een groot geluk te beurt viel. Jozef
is een schoon krachtig man geweest, altijd vrolijk
en knap in zijn vak Op de gebeele wereld be«
viel niemand mij zoo goed als hij en bij zou
geene andere gewild hebben, dan mij.
Daarbij heeft hij in Partenkirch huis en tuin,
land en vee bezeten, Ik heb hem ook wat
aangebracht en ofschoon ik noo>teender sterk -
sten geweest ben, heb ik mijne handen flink
geroerd, heb het buis en den stal in orde ge
houden en bij al het werk was het mij te
moede of het dagelijks Zondag was.
«Zoo ging er een jaar voorbij; toen is er een
kind gekomen een meisje, uw vader als uit
het gelaat gesneden. Nu was het geluk eerst
volkomen. Wij waren de wereld te rijk! Maar
op eens was het uit en voorbij, Roosje is ziek
geworden, heeft niet meer gegeten en g«lronken
niet meer geslapen, is van dag tot d?» meer
vermagerd en toen het drie maanden oad was
hebben wij het moeten begraven.
Zij zuchtte diep. Alois wist niet wat hij zeggen
zou. Na eene pause voer zijne moeder voort;
POLITIE.
GEVONDEN:
op de Markt te Schagen, een TAB.4KSDOOS
Inlichtingen zijn te bekomen ter Gemeente
Secietarie aldaar.
Burgemeester en Wethouders van
Schagen, brengen ter kennis van de
ingezetenen, dat eerdaags aldaar zal
worden nagegaan
le Of bij verhuizing in de gemeente
daarvan de verplichte aangifte is ge
daan ter gemeente secretarie.
2e Of aldaar, door de hoofden der
gezinnen, zijn aangegeven de bij hen
inwonende dienstboden, welke aangifte
bij elke wisseling van personeel ver
plichtend iSj onverschillig of de dienst
boden van elders zijn ingekomen, dan
of zij reeds in de gemeente woonachtig
waren.
/.ij die bovenbedoelde aangiften niet
mochten hebben gedaan, worden aan
gemaand dit verzuim alsnocli ter
koming van bekeuring ten spoedigste
te herstellen.
Schagen, den 25 .November 1879
Iïurgem. en Wethouders voornoemd,
G. LaNGENBEIiG,
De Secretaris
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Schagen,
brengen ter algemeene kennis, datvan af den
l3en dezer gedurende dertig dagen ter gemeente
secretarie ter inzage zal liggen, een uittreksel j
betrekkelijk deze gemeente uit den door hecren
Gedeputeerde Staten van Noord'Holland ge-
wijzigden legqer van toegangswegen naar de
spoorwegstations in deze provincie.
Geschiedende deze aankondiging ter voldoening
van art 3 van het Koninklijk Besluit van 23
Maart 1876 no. 22 Staatsblad no. 55.)
Schagen. 4 December 1879.
Burgemeester en IVethouders voorn.,
G. LANGEN BERG.
De Secretaris,
DENIJS.
Het Iloo/d van het Plaatselijk Bestuur der
gemeente Schagen; brengt bij deze ter kennisse
van de ingezetenen dier gemeente, dat het Kohier
no. 3 voor de belasting op het personeel dienst
jaar 1879/80 voor deze gemeente, op den 1
December door den Heer Provincialtn Inspecteur
in de Provincie Noordholland is executoir
verklaard, en op heden aan den Heer Ontvanger
der directe be/astinqen binnew deze Gemeente
ter invordering is overgegeven.
Ieder ingezeten, welke daarbij belang heeft
wordt alzoo vermaand op de voldoening van
zijnen aanslag behoorlijk acht te geventen
einde alle gtregtelijke vervolgingen welke uit
nalatigheid zouden voortvloeijen, te ontgaan.
Schagen, den 5 December 1879.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur voorn.
G. LANGENBERG.
V.
Resi dacht dit echter niet. Zij was zoo slim
dat ze hem met een half woord verstond, zelfs
zonder woorden, dat had bij dikwijls on
dervonden, wanneer ze hem om iets uitlachte
wat hij slechts gedacht had. Waarschijnlijk had
zij ook, vroeger als hij zelve, uitgevonden dat
hij veel van haar hield en had hem ook lief
Haar schrikken bij de woorden van zijn vader
en haar verzoek, Hans te volgen, waren ualuurlijk.
Het moest haar krenken, op deze wijze te hoo
ren wat tussschen haar en Alois nog niet uit
gesproken was. Had zij Hans lief gehad, zoo
lief als hij in zijne stoute redenen te kennen
had gegeven, zoo had zij dat minstens door een
woord of een gebaar verraden. Alois herhaalde
bij zich zelve van het begin tot het einde het
gesprek van de twee. Resi had niet eens ja gezegd.
Wel is waar had zij ook niet neen, gezegd
neen dat was zoo! Nu speet het hem, dat
hij haar antwoord op de laatste vraag van Hans
niet had afgewacht, dan ware alles uitgewezen.
Hij had echter op dat oogenblik een gevoel
gehad als of hij een oordeel over leven en dood
moest aanhooren, en daar hij dat verhinderen
kon, had hij hel gedaan.
Wat hij hierdoor echter gisteren verzuimd had
wilde hij morgen inhalen, zoodra hij, van Gjr
■nisch terug kwam. Hij zag het als een gelukkig
voorteeken aan, dat hij op het zelfde oogenblik
dat hij besef kreeg van zijne liefde ook de
middelen gekregen had om zijne huishouding
op te richten.
De plannen van zijn vader, kwamen geen
oogenblik bij hem in bedenking. Alois wilde
violen fabrikant blijven. Neef Michele bij wien
hij geleerd had en thans nog werkte, was van
ineening, dat de jonge man een goed hoofd en
eene kundige hand voor dat werk had. Bovendien
deed hij het gaarne, was het aan de kunst
verwant en gaf ruimschoots voedsel aan zijne
fantasie. Uren lang kon hij zich verbeelden in
wiens bezit het instrument eens zou komen wat
onder zijne handen ontstond, hoe het deze zou
opvroolijkengene .troosten. Eu wie kon
zeggen of het niet v«f hem wasweggelegd.de
«Beighnbersche violen» naam te vei werven, even
als Jacob Steiner de zijnen gedaan had?
Met de erfenis die hem was toegevallen kon
hij zijne zaak flink oprichten
Ja, Resi ^zou eens trotsch op hem zijn!
Zoo verrees het luchtkasteel eener schoone
toekomst voor hem eu toen hij zich eindelijk
op zijne legerstede wierp, droomde hij slapend
verder van geluk en liefde.
Hoofdstuk 3.
Toen Alois den volgenden morgen beneden
kwam, vond hij zijne moeder alleen in haar
leuningstoel voor het raam zitten, vader was
aan zijne bezigheden en Resi was naar de
vroegmis gegaan.
«Ik heb haar weggezonden, omdat ik u alleen
spreken meet» voegde zij er bij. Uw ontbijt