Algemeen Nieuws-, Advertentie Landbouwblad. ZONDiS I Ao. 1S79. 23ste Jaargang, No. 124Ö 0 Bekendmakingen. Oiizc lieve vrouw van Partenkirch. - .Aangifte "bii verhuizing, en van dienstboden. Dit blad verschijnt twee maal per week. JVoens- dagen Zaturdag avond. Bij inzending tot 's mid dags 12 ure worden advertentiën in het eerstuitkomend No. geplaatst, ingezonden stukken een dag vroeger. Abonnementen op dit blad worden door alle Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.6o. Afzonderlijke nummers J 0.07.J. Advertentiën van een tot vijf regels f 076; ieder regel meer f o.i5. Groote letters naar plaatsruunte. Naar volksheil zonder deugd te dingen Is arbeid aan een rots te bi£n. Postdirecteuren en Boekhand Jaren aangenomen. staat op de tafel, ga en eet en kotn daar dan bij mij zitten.. Hij verzekerde haar, dat hij geen honger had, maar eigenzinnig als de zieken meest zijn drong zij er op aan dat hij zou eten en Alois deed haar zin, zoo als altijd, als hij zag, dat zij zoo prik kelbaar was. Hij vond haar nog bleeker en vervallener dan gisteren, maar toen hij haar bezorgd naar haren toestand vroeg, beweerde zij heler te zijn. Meer dan haar ziek lichaam pijnigden haar heden hare gedachten en ze hielden haar zoo bezig, dat zij voor het eerst in haar leven geen acht sloeg op het uitzicht en de stemming van haren zoon. Zwijgend zat zij, terwijl hij gedwongen at, en toen hij van tafel opstond en naar haar toekwam, schrikte zij uit haar gepeins op. Hij nam een zitbankje en plaatste er zich op naast zijne moeder, die zijne baud met hare brandende vingeren omklemde. «Wat ik u thans vertellen wil, hadt gij lang moeten weten zoo begon zij, .maar ik heb dón op dit en dan op dat gewacht, dat het mij gemakkelijker zou maken.» «Thans zijt gij te ziek».... zeide Alois, laat ons wachten tot dat gij beter zijt.» «Wie weet of het beter wordt," zeide zij. «Wie weet of ik morgen nog spreken kan.. en dan zou ik de zonde mede in het graf nemen. Zij sloeg een kiuis. Mogelijk helpt het mij om beter te worden, als ik van den last bevrijd ben, die mij dikwijls het hart bijna toe heelt gedrukt.... Mogelijk ben ik [daardoor alleen ziek. Denk echter niet dat ik iets slechts te biechten heb, voer zij voort en een vluchtig blosje be dekte hare bleeke wangen, toen zij de angstige spanning, op het gelaat van haren zoou waar nam.» «Dat ik u tot nu toe niets gezegd heb is het eenige wat ik mij te verwijten heb.» Zij leunde achter over in hare kussens en terwijl zij met doffe oogen in de verte scheen te staren, vervolgde zij «Toen ik met uw vader trouwde, scheen het als of mij een groot geluk te beurt viel. Jozef is een schoon krachtig man geweest, altijd vrolijk en knap in zijn vak Op de gebeele wereld be« viel niemand mij zoo goed als hij en bij zou geene andere gewild hebben, dan mij. Daarbij heeft hij in Partenkirch huis en tuin, land en vee bezeten, Ik heb hem ook wat aangebracht en ofschoon ik noo>teender sterk - sten geweest ben, heb ik mijne handen flink geroerd, heb het buis en den stal in orde ge houden en bij al het werk was het mij te moede of het dagelijks Zondag was. «Zoo ging er een jaar voorbij; toen is er een kind gekomen een meisje, uw vader als uit het gelaat gesneden. Nu was het geluk eerst volkomen. Wij waren de wereld te rijk! Maar op eens was het uit en voorbij, Roosje is ziek geworden, heeft niet meer gegeten en g«lronken niet meer geslapen, is van dag tot d?» meer vermagerd en toen het drie maanden oad was hebben wij het moeten begraven. Zij zuchtte diep. Alois wist niet wat hij zeggen zou. Na eene pause voer zijne moeder voort; POLITIE. GEVONDEN: op de Markt te Schagen, een TAB.4KSDOOS Inlichtingen zijn te bekomen ter Gemeente Secietarie aldaar. Burgemeester en Wethouders van Schagen, brengen ter kennis van de ingezetenen, dat eerdaags aldaar zal worden nagegaan le Of bij verhuizing in de gemeente daarvan de verplichte aangifte is ge daan ter gemeente secretarie. 2e Of aldaar, door de hoofden der gezinnen, zijn aangegeven de bij hen inwonende dienstboden, welke aangifte bij elke wisseling van personeel ver plichtend iSj onverschillig of de dienst boden van elders zijn ingekomen, dan of zij reeds in de gemeente woonachtig waren. /.ij die bovenbedoelde aangiften niet mochten hebben gedaan, worden aan gemaand dit verzuim alsnocli ter koming van bekeuring ten spoedigste te herstellen. Schagen, den 25 .November 1879 Iïurgem. en Wethouders voornoemd, G. LaNGENBEIiG, De Secretaris DENIJS. Burgemeester en Wethouders van Schagen, brengen ter algemeene kennis, datvan af den l3en dezer gedurende dertig dagen ter gemeente secretarie ter inzage zal liggen, een uittreksel j betrekkelijk deze gemeente uit den door hecren Gedeputeerde Staten van Noord'Holland ge- wijzigden legqer van toegangswegen naar de spoorwegstations in deze provincie. Geschiedende deze aankondiging ter voldoening van art 3 van het Koninklijk Besluit van 23 Maart 1876 no. 22 Staatsblad no. 55.) Schagen. 4 December 1879. Burgemeester en IVethouders voorn., G. LANGEN BERG. De Secretaris, DENIJS. Het Iloo/d van het Plaatselijk Bestuur der gemeente Schagen; brengt bij deze ter kennisse van de ingezetenen dier gemeente, dat het Kohier no. 3 voor de belasting op het personeel dienst jaar 1879/80 voor deze gemeente, op den 1 December door den Heer Provincialtn Inspecteur in de Provincie Noordholland is executoir verklaard, en op heden aan den Heer Ontvanger der directe be/astinqen binnew deze Gemeente ter invordering is overgegeven. Ieder ingezeten, welke daarbij belang heeft wordt alzoo vermaand op de voldoening van zijnen aanslag behoorlijk acht te geventen einde alle gtregtelijke vervolgingen welke uit nalatigheid zouden voortvloeijen, te ontgaan. Schagen, den 5 December 1879. Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur voorn. G. LANGENBERG. V. Resi dacht dit echter niet. Zij was zoo slim dat ze hem met een half woord verstond, zelfs zonder woorden, dat had bij dikwijls on dervonden, wanneer ze hem om iets uitlachte wat hij slechts gedacht had. Waarschijnlijk had zij ook, vroeger als hij zelve, uitgevonden dat hij veel van haar hield en had hem ook lief Haar schrikken bij de woorden van zijn vader en haar verzoek, Hans te volgen, waren ualuurlijk. Het moest haar krenken, op deze wijze te hoo ren wat tussschen haar en Alois nog niet uit gesproken was. Had zij Hans lief gehad, zoo lief als hij in zijne stoute redenen te kennen had gegeven, zoo had zij dat minstens door een woord of een gebaar verraden. Alois herhaalde bij zich zelve van het begin tot het einde het gesprek van de twee. Resi had niet eens ja gezegd. Wel is waar had zij ook niet neen, gezegd neen dat was zoo! Nu speet het hem, dat hij haar antwoord op de laatste vraag van Hans niet had afgewacht, dan ware alles uitgewezen. Hij had echter op dat oogenblik een gevoel gehad als of hij een oordeel over leven en dood moest aanhooren, en daar hij dat verhinderen kon, had hij hel gedaan. Wat hij hierdoor echter gisteren verzuimd had wilde hij morgen inhalen, zoodra hij, van Gjr ■nisch terug kwam. Hij zag het als een gelukkig voorteeken aan, dat hij op het zelfde oogenblik dat hij besef kreeg van zijne liefde ook de middelen gekregen had om zijne huishouding op te richten. De plannen van zijn vader, kwamen geen oogenblik bij hem in bedenking. Alois wilde violen fabrikant blijven. Neef Michele bij wien hij geleerd had en thans nog werkte, was van ineening, dat de jonge man een goed hoofd en eene kundige hand voor dat werk had. Bovendien deed hij het gaarne, was het aan de kunst verwant en gaf ruimschoots voedsel aan zijne fantasie. Uren lang kon hij zich verbeelden in wiens bezit het instrument eens zou komen wat onder zijne handen ontstond, hoe het deze zou opvroolijkengene .troosten. Eu wie kon zeggen of het niet v«f hem wasweggelegd.de «Beighnbersche violen» naam te vei werven, even als Jacob Steiner de zijnen gedaan had? Met de erfenis die hem was toegevallen kon hij zijne zaak flink oprichten Ja, Resi ^zou eens trotsch op hem zijn! Zoo verrees het luchtkasteel eener schoone toekomst voor hem eu toen hij zich eindelijk op zijne legerstede wierp, droomde hij slapend verder van geluk en liefde. Hoofdstuk 3. Toen Alois den volgenden morgen beneden kwam, vond hij zijne moeder alleen in haar leuningstoel voor het raam zitten, vader was aan zijne bezigheden en Resi was naar de vroegmis gegaan. «Ik heb haar weggezonden, omdat ik u alleen spreken meet» voegde zij er bij. Uw ontbijt

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1879 | | pagina 1