Gemengde berichten.
I)E KIDDER VAN VfcNETIo.
aan zijne zijde wenkte.
A ergezeld van den kamerheer, doorliep hij
baasttg den Cbin en naderde bet portaal aan de
achterzijde van het verlichte slot. Aan den ingang
van den breeden verwarmden gang stond een
der dienstdoende lakeien, om hoed en mantel'
van den vorst aan te nemen, die Karei Christi-
aan bier gewoonlijk afdeed.
Terwijl de vorst hiermede bezig was, zeide
hij:
Ik wensch den jager Philip Allerdorff te
spreken, nog van avond, men moet hem hiervan
kennisgeven.
»De jager Philip is in het kasteel uwe Genade
hij zit aan het avondeten in de dienstboden
zaal.
»Is hij hier lekker etend, terwijl zijne
moe-Ier des te beter!»
Met verwondering zag de lakei zijn vorstelijken
gebieder na. In plaats van de met bloemen
versierde en met tapijten belegde trappen, die
naar de eerste verdieping voerden te bestijgen,
trad hij, door een kameiheer vergezeld, en door
den vreemden hond gevolgd den achtersten gang
door en opende de deur der groote zaal, die tol
verzamelplaats der bedienden van het kasteel
bestemd was.
Benoemd tot gemeente ontvanger van Wijk
aan Zee, de heer P. Denijs beambte ter gemeente
secretarie te Beverwijk, vroeger te jSchagen.
Te Haarlem zal eerdaags een derde Kunst-
boterfabriek, door stoom gedreven, worden
opgericht.
Te Muntendam geraakten Dinsdag twee
personen, met paard en chais, door het schrikken
van het paard te water. Beide mannen werden
gered, maar het paard, toebehoorende aan den
Heer Bunmg, te Zuidbroek verdronk.
Te SI pis is overleden Albertus Neyrink,
die onder den naain van blinden Bert algemeen
bekend was. Hij was blind geboren en onder
scheidde zich door een Lijzonder fijn gehoor
en gevoel. Bijna al de ingezetenen kende hij
aan de spraak, en tusschen duim en vinger
voelde hij, welke geldstukken hij besteeddeof
welke men hem teruggat voor de boodschappen,
die hij meestal zeifin de verschillende winkels deed.
Ieder wist hij nonen, en elke woning kon hij ouk
zonder moeite vinden. Men verhaalt van hem de
volgende bijzonderheid Eens stond hij op de kaai,
toen er een heer aankwam, die hem vroeg waar
de heer Ph. Henneqnim woonde, die destijds bur
gemeestei van Sluis was. Daar Bert gewoonlijk
in gebogen houding stond, had de vrager niet
opgemerkt dat hij, die hem den weg wijzen
moest, blind was.
»Kom zegt Bert volg mij maar, mijnheer!»
De vreemde volgt zijn geleider, en op het einde
van de Hoogstraat, aan de woning van den heer
Ilennequin gekomen zijnde, zeide Bert tot den
vreemdeling: «Zie zoo, mijnheer! hier moet ge
XYIIL
„Dat heb ik niet gezegd!" 1 orEani de bedelares
veelb etc eken end.
De procurator slaakte eenen zucht en zachter
begon bij weder.
.Ik vraag slechts om uwentwil, is het veel?"
Met een schijnbaar schuwen blik naar rechts en
links, boog do bedelares zich voorover en flnisierde:
Zooveel, dat men dit oude huis tot het schoonste
paleis van Venetië zou kunren maken."
Dat was te veel. Snuivend, met wijd geopende
ocgen zat Barbarello daar en snakie naar lucht.
."Waar? waar? stiet hij uit, zich zelvea niet meer
meester.
„Ik bib de gelofte afgelegd, antwoordde Margeritha
„niet naar de nagelaten schatten van mijnen man
af te dalen, noch ierrard de plaats to zullen wijzen
waar zij liggen, voor dat ik vergelding heb uitge
oefend jegens het buis Pesaro."
„Zulk eene gelofte is dwaas en die te hcuden
goddeloos," bezwoer Barbarello met oprechte veront
waardiging. „AA'ant, als gij uw eigendom zoo slecht
bewaakt, kan het bestolen worden!"
„Paar, waar het bewaard wordt, kan er niemand
bij," antwoordde de bedelares geheimzinnig.
„Dat kan men ncoit met zekerheid zeggeD," be
sliste de procurator. „Goud is een krachtige magneet
en trekt de bard van den hebzuchtige door de dikste
muren heen. En als gij het met uwe gelofte onver-
eenisbaar acht, zelf er naar te zien, zend dan toch
eenen beproefden vriend, bijvoorbeeld mij
Margaritha zag hem met eener. langen blik in het
opgewonden gezicht en zeide bedachtzaam:
tüat duit mijne gelofte niet. Wart reeds de ouden
hadden eene spreuk, die zeice: „Wat iemand een
ander laat doen, heeft hij zeit gedaan." Maar wanneer
ik vergelding heb pitgcceffci-d aan het Lu;s Pesaro
zijn; 'trek nu maar aan de bel, en dan kunt ge
in 't vervolg zeggen, dat een blinde n den weg
beeft gewezeu." De heer, die zeer verwonderd
opzag, gaf zijn geleider een goede btloéiuug en
beiden gingen hunnen weg.
Tegen een landbouwer uit Zivollerkeispel
is door 'de politie proces-verbaal opgemaakt,
omdat bij melk verkocht, waarvan de belt water
was.
In 't gasthuis te 's Hertogenbosch heeft
een zonderlinge vergissing plaats gehad Dien
morgen moesten twee lijken begraven worden:
ten 8 ure dat van een twintigjarige jongeling
uit Orthcn en ten 9 ure dat eener oude vrouw;
het eerste, zooals men dat noemt,, van den arme"
t laatste,, op eigen kosten
Toen ten 9 ure de bloedverwanten en vrienden
der oude vrouw aan bet gasthuis vereenigd
waren, deed de lijkbezorger de gebruikelijke
vraag hooren; „is er nog iemand, die *t lijk van
overledene wenscht te zien?" Op t bevestigende
antwoord, stapte men diepbewogen naar bet
doodenbuisje, waar de lijkkist stond, '1 deksel
werd afgelicht en, o schrik, daar lag de
jongeling in plaats van het goede oudje,
dal bij vergissing reeds ten 8 ure, „van den
arme" begraven was! Groot was de onstelteuis
en goede raad duur! De bloedverwanten verkozen
natuurlijk niet met hun mooien lijkwagen en
hunne rijtuigen 't vreemde lijk dè laatste eer te
bewijzen; er moest echter iets worden gedaan
pn toen besloot men 't lijk van den jongeling
naar Orthen te vervoeren en tegelijk dat der
oude vrouw op te graven en terug te balen, om
vervolgens uit de woning der nabestaanden, gele
gen op de breede haven, de plegtige begrafenis
te doen plaats hebben.
Een paar jaar geleden werden bij een
winkelier in koperen en tinnen voorworpen te
Amsterdam, lepels en vorken van allerlei grootte
gestolen. Van de ontvreemding werd echter geene
aangifte gedaan, omdat menigeen liever in het
gemis van zijne goederen berust dan „zooveel
geloop" te hebben.
Tot niet geringe verwondering van den eigenaar
werden hem echter dezer dagen nieuwe tinnen
lepels en vorken, uit zijn winkel afkomstig en
door hein vervaardigd, te koop aangeboden. Ze
waren bij de jaarlijksche oprniming i 11 de stads
bank van 'eening door iemand gekocht, die ze
met winst van de hand trachtte te zetten.
Een onderzoek dtr politie leidde tot de ontdek
king dat een knecht van dien winkelier zijn
meester voordurend bestal en ook de dief was
van bedoelde voorwerpen.
De weduwe Dansen, te Batli. thans 82
jaren oud, is dezer dagen voor de vijftigste maal
overgrootmoeder geworden.
De Zwolscbe Palm Paardenmarkt was op
de voormarkt zeldzaam diuk bezocht. Aange
voerd waren 300 stuks weelde paarden en p in.
aoipo stuks van allerlei waarde, van beduidende
beteekenis. De groote aanvoer in aanmerking
genomen, werd er veel verkocht Men besteedde
voor weelde paarden t 6ou a 1000; eerste soort
werkpaarden f 35o a 5oo; ae soort f 180 a
aóo; 3 en 2 jarige fokpaarden f 2Ü0 a 400i
veulens f 90 a 160; ponys f 80 a 190 en voor
de slachtbank bestemd f 2$ a 4°-
Een Parijsche rentenier had onlangs een
doodkist gekocht, en kwam op den inval, die
dati kunt gij, dio mij zoo zeer schijnt te beminnen,
mij naar mijno schatkamer vergezellen en tot in
eeuwigheid bij mijne schatten waken, als gij dit
verkiest. Doch zeg mij nu spoedig, wat gij van Savina
weet, misschien is de beslissing nader bij dan wy
denken...."
Barbarello zag in, dat hij eindelijk moest spreken,
wildo hij niet het wantrouwen van Margeritha op
wekken en met hoog opgeheven hoofd begon hij:
„Mijn vriend, de regeerende Doge, heeft mij belast,
morgen aanzoek te doen om de ham] van Savina
Pasaro...."
De procurator hield op, om de werking zijner
wcoiden te versterken. Met een ónweerstaanbaren
duivelschen lach barsste Margeritha uit:
„Gjj? Gij moet Savina's hand vragen?"
„Vóór den neef van den Doge, ridder Yalerio,"
voltooide de procurator met waardigheid.
Margeritha luisterde nog steeds, nadat de procurator
zjjr.e mededeeling reeds lang had geëindigd. Toen
riep zij met de uitdrukking vam de wildste ontzet
ting:
„Savina Pesaro eenen Yenier! Dat kan niet zijn.
Daartegen komt de natuur in opstand en van den
hemel zal het vlammeir regenen-in het brnidsi er trek
Bertuccio Batkarello haalde vel waardigheid de
schouders op:
^Mijn vrierd, de Doge. wih het!"
„En Savina? AYil zij dien A'alerio hebben?" vroeg
de bedelares sidderend.
„Dat w<et ik niet, maar zij zal het moeten
willen
„Zjj meet," zeehtte de bedelares „De Yenieri zetten
hnnnen wfl door, ik weet het."
„Ik Tersta n niet," hernam Bertuccio.
Margeritha zonk neer, als koesterde zij vrees,zich
te hebben verraden, zij bestreed hare aandoeningen
met kracht en ging voort:
„Gij ziet mij zoo wanhopig, dewijl Savina zoo
gelukkig zal worden. De neef van den Doge, de
eens te probeeren. Hij ging er ia liggen, maar
paste er zoo goed in, dat hij er uiet weet uit
kou.
Toen de conciërge van zijn woning, ongerust
omdat hij den oudéu heer uiet op zijn gewone
uur bad zien uitgaan, eens kwam zien of bein
iets vwis overkomen, vond h\j den armen man
kreunend in de kist liggen eu uitoest de planken
breken om hem er uit te bevrijden.
's Lands wijs, 's lands eer. Het »BerI.
Tagebl.» vermeldt het volgende: Een heer, die
op een aer laatste koude dagen een groote
wandeling deed, kwam langs een sloot waar
een troepje kinderen zich vermaakte met
schaatsenrijden en glijden. Een der grootste
jongens deed bet laatste tot groote verbazing
van den wandelaar op bloote voeten! Vol
medelijden wilde hij een praatje beginnen en
riep den knaap toe: «Waarom doe je dat?
Moet je niet naar school»,? «Neen mijnheer,
ik mag niet ik beb de mazelen» was het
antwoord.
Te Winschoten beeft eergisteren eene
vergiftiging plaats gehad. Ziellier wat daaromtrent
wordt gemeld. Dr. Carl Meijer, een jonge arts
van 3o jaren, is in de ui Loeien ing van zijn
betrekking bezweken. Een zijiïer paiiehten klaagde
over de medicijnen betn door een apotheker
geleverd, waarop de docter, om hem gerust te
stellen, zelf er een teupje van iunain. Al spoedig
echter werd hij ongesteld; het bleek dat met
de medicijnen een noodlottige vergissing bad
plaats gehad, en weldra, ondanks alle aangewende
middelen, was de geneesheer overleden. Bij
geregtelijke lijkschouwing is het feit van ver
giftiging aangetoond.
De patiënt echter die, eene veel kleiner hoe
veelheid bad ingenomen, heeft uien nog in het
leven behouden.
Dr. Meijer was Duitscher van geboorte, bad
te Berlijn gestudeerd en zich voor ongeveer 2
jaren te Boude in Oost Friesland gevestigd. Daar
kreeg hij een zeer omvangrijke praktijk. Voor
eenige maanden deed hij hier te lande zijn arts
examen en vestigde zich te Winschoten.
De toevloed van ziekelijken was ook daar
buitengewoon groot dagelijks bezochten hein
5o60 patiënten, en bovendien deed hij nog
veel met behulp van zijn span hardloopers.
Minzaam tegen ieder, consulteerde hij de
armen gratis ea de annsten ontvingen vaak een
reispenning toe.
Dat de verslagenheid over zijn, oji deze wijze,
heengaan gróót is, kan men wel begrijpen.
Dal bet houden vau struisvogels aanzienlijke
winsten geeft, kan blijken uit het voorbeeld van
een boer bij Oudsbuorn in de Kaapkolonie,
die 1000 vogels bezit, welker veeren alleen heui
f 90,000 per jaar opbrengen.
De boierfabritk te Joure stelt zich ten
doel, bereiding van boter van zoeten rooin, ter
verzending naar Irulië.
Men meldt ons uit Zwartsluis:
In de huurprijzen van bet binnen en buitendijks
hooi en weiland komt gaandeweg meerlevendig-
lieid. De meerdere opbrengst is nu al van l2pCt
geklommen tot l4pGt. a ïbpGt. van de cijfers
van verleden jaar. De vooruitgang kenmerkt
zich vooral in het binnendijks hooiland.
Een gruwelijk ongeval Overkwam in het
laatst van Februarij dezes jaars een koetsier te
schione en beroemde ridder Yalerio, bedenk dat toch
oens. Hare trotschheid zal geen grons vinden eu
mijne wraak is verijdeld!"
Een benauwend gevoel steeg den procurator naar
de keel, want met de wraak van M.irgoritha waron
ook bare schatten voor bcm verloren. Mot rollende
oogen schuw en angstig zag hij om zich heen eu
fluisterde:
„Als Aivise Celsi nog leefde, hjj zou raad weten
had hij u tën minste maar een dier middeltjes
nagelaten, die zoo suel vau alle aatdsche ïjdolkeid
doen genezen...."
Margeritha scheen na te denken Toon vroeg zij
gÜ werkelijk zoo vol trouwe tolewyding aan
mij?"
Bertuccio legde do rechterhand cp zijne borst en
verdraaide do zwarle oogjes heel bedrit-gelijk. Hij
zag in den geest eenen keider vol dikaten.
„Vaar dan spoedig met mij naar het huis Pesaro
naar de achterdeur, gij weet het, waar men de
bedelaars binnen laat."
Bertuccio aarzolda. Het viel hem plotseling zwaar
op het hart, dat het de bruid vau den neef van
eenen Doge was, tegen welke hij zich verbonden
had....*
Margeritha zag, wat er in zijne ziel omging en
boog zich naar hem toe.
„En wannier ik A'alerio en Savina voor altoos
gescheiden heb," sprak zij zacht, dan dalen w-j to
zamen neder naar mijn schatkamertje. Wilt gij?"
„Kom!" zei Bertuccio met ruwe, haastige stem.
„Als mijn deelgenoot aan den vermeenden moord
zal hij zwjjgen," mompelde Margeritha eu bing den
zijden bedelaarsmantel om.
Peinzend stoud Savina iu de bibliotheek van haren
vader cn met een weetn.oedig blij oog keek zij om
zich hefen, als moest zij van lieve vrienden afscheid
nemen. Aan zijnen lessenaar zat fra Celestino voor
een groeien foliant met sierlijke krulletters beschreven
en slechts Let ritselen der groote bladeren brak do
