Ao. 1882. 26ste Jaargang No. 1510 77» ILGIIIIK» KIIÜWE-iüYEaTENTm- MNQBQÜWBMBJ. Dit blad verschijnt drie maal per week Maandag Woensdag- en Zaturdagavond. Bij inzending tot 8 middags 12 ure worden Adverlentièn in het eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden stukken een dag vroeger. 1) I (i 5 iï A G Prijs per jaar f 3Franco per post ƒ3.60 Afzonderlijke nummers f 0.05. Adrertentiën van een tot vijf regels f 0.75. iedere regel meer f 0.15. Groote let'ors worden naar plaatsruimte berekend. 21 MAART. Posterijen. If 1t U 10 Met ingang van 15 Maart 1882, is het port der drukwerken (3e klasse) Tot 25 gram 1 Ct. Yan 25 50 2 h 50 75 3 75 100 4 h 100 150 5 150 200 200 300 300 400 127, 400 500 15 en voorts voor elke 250 rgram of gedeelten daarvan 21/, cent. i\I ijn oude Meester. n. Dit diüde zijne hoogheid niet; en de weerstand, dien hij bieden moest, kostte hem rust en gelukmoed en tevredenheid en eindelijk op middelbarer leeftijd den - dood Ja, oude meester! Gij vond in al deze verhalen stof genoeg om ons tot te vre- denheid te stemmen en ons te overtuigen, dat die tevredenheid met geen goud te koop en met geen eer en aanzien te verkrijgen is. Goed gezien, al begrepen wij u toen niet. Nu vatten wij het. Gij hadt uwe oude jas met geen statiekleed willen ruilen. Gij waart gelukkig, onder ar beid en dagelijksch brood en volmondig kondet gij getuigen: Kinderen! Ik ben rijker dan een koning. Wat zou die man, als hij nog leefde; wel gezrgd hebben van Napoleon lil en thans van Alexander 111P O, ik stel mij zoo voor, dat zijn aanhef zou geweest zijnkom, nu kom ik aan den allerongelukkigsten mensch der wereldAlexan- der III den Keizer aller Russen. Le zers Kent gij ook een vorst, zoo rampzalig een kroon zoo drukkend en een troon zoo bloedig? Wie waarborgt u, ongelukkige Alexander! één dag levens. Wie waarborgt u, dat de doodclijke bom, die uw vader trof en op wiens puinhoop gij uwen troon gevestigd hebt, ook u niet heden of morgen treffen zal 't Gevaar omringt u van verre en nabij E U door ftOLO IIAIMIX» 47) Vil; Toen het theeuur voorbij was, veroorloofde de baronnes zich voor de eerste maal, sinds zij zoo teruggetrokken van de wereld leefde,1 het zoo smartelijk ontbeerde genoegen van een rijtoer te maken. Het dorpje, dat tot nu toe slechts lijk- en trouwkoetsen gekend had, was sedert eenige dagen, tot groote verbazing der göe gemeente, in het bezit gekomen van een prachtige, gemakkelijke landauer, die voor een spotprijsje te koop geweest was. Geen der beide dames dacht er aan Eva te vragen mee te gaan. alleen Waldemar ver gat zulks niet. Zijn scherp gehoor miste haar lichten tred oi.der de aanwezigen; hij keelde zoowel daar buiten als van binnen in uw paleis. In uwe omgeving zelfs zijt gij niet veilig en de vrees, dat er onder uwe hovelingen gevonden worden, die 't op uw leven gemunt hebben, ontneemt u uw rust en doet u on- j rustig omzien naar elk, die u omringt. 't! Minste geritsel boezemt u vrees en achterdocht I interwijl gij uwen spijs en drank met angst nuttigt, uit vrees voor vergiftiging, Ongeluk- 'kige Vorst! Ge hebt u een diep water om uw paleis laten graven, om beveiligd te zijn voor eén loopgraaf waardoor gij het doodelijke dynamiet wenscht af te weren van uwe binnenkameren. Uwe Gemalin en Uwe kinderen zijn ziek en zenuw achtig zij durven zich niet te vertoonen en sluiten zich op even, als gij uit vrees van vermoord te zullen worden. Gij sluit u op, als een leeuw in zijn kerker, en terwijl gij uwe bevelen geeft, zijt gij de zwakste en de minste uwer onderdanen. Gij begraaft u levend; omdat de dood rondom u is J Toen gij, ongelukkige na den moord van uw j vader, tot keizer uitgeroepen werd, werd uw 101 a 12 jarige zoon terstond aangewezen om ook uw opvolger te worden; want wees er ver zekerd van noch Gij- noch uw zoon noch iemand van uw geslacht zal 't doodelijk lood ontkomen voordat aan den wensch der nihillisten voldaan isen dan nog want 't zieke Rusland is inwendig ten doode toe krank zal 't te bezien zijn, of er vrede en rast in uwe landpalen zullen wederkeereni Ongelukkige Vorst Gekroond Hoofd Neenj Gekroond zijt gij niet. Gij durft u niet te t laten kroonen De oude krooningstad, het oude Moscou, durft gij niet binnen treden. Gij vreest voor moord, wel heeft 't plan er toe bestaanmaar vrees houdt, u terug. Dui zenden zouden u beloeren. De weg is onveilig en de plegtigheid zou metUw dood be- j ginnen, trotsch Uwe gewapende huagt, trotsch den drom der lijfstrawanteu. Men zou u met dijnamiet begroeten Uw wagon in dej lucht laten springen en 't aanstaande ge-' kroonde hoofd met den bom begroeten. Neen'i Is u geraden voorzigtig te zijn. Acht uwe vijanden niet min! O Vorst! Gij moet liegen; want als gij wenscht Noord te gaan, moet 't gerucht zich verspreiden, dat ge Zuidwaarts reist, om uwe zich om en riep haar naam. Gij gaat toch ook mee?" vroeg hij, toen' Eva dadelijk bij hem kwam. Een uitdagende blik van Ulla trof haar, en I deze voorkwam een antwoord, dcor te zeggen: j Wat zijt ge toch bezorgd voor ons, beste j Waldemar, maar wij zijn toch neg niet zoo1 verwend als ge denkt. O]) zulk een korten rit hebben wij geen hulp noodig; ik zou echter gaarne zien dat mijn koffers eindelijk uitgepakt werden." liet deed Eva niet bitter, doch smartelijk aan. Zij zag duidelijk dat Ulla niet zou willen toestaan dat zij iets, al ware het nog zoo weinig, voor Waldemar zou zijn. De onbe stemde beelden van een verzoening door Ulla's bemiddeling vervlogen in rook. «Ik dank u zeer voor uwe vriendschappe lijkheid, baron," zeide Eva, «maar zelfs, wan neer mijn bezigheden mij niet terughielden, vijanden 't spoor bijster te maken en hen te verschalkenWenscht ge per spoor te rei zen, gij moet 't volk wijs maken, dat er een boot in gereedheid gebracht wordt en zoo gij heden vertrektis hetdat uwe reis verdaagd en tot nader uitgesteld wordt Zoo is uw leven zoo is uw lijden Magtige Czaar! Magtige Keizer! Wij mis gunnen U uwe waardigheid niet. Dan liever vrij in eene hut dan zóó in uw versterkt paleis En dat waarom! Waarom niet door eene vrijgevige grondwet aan den wil der Natie vol daan Waarom u vastgehouden aan de traditiën uwer vaderen! Waarom??? Ons past 't niet u den weg te wijzen. Zoo gij ooren hebt, zoo zullen in uw Rijk erwel gevonden wordenom't u begrijpelijk te maken, dat deze toestand onhoudbaar is. Wij beklagen U, We hebben deernis met U; omdat ge zoo ongelukkig zijt. Wilt gij uw leven en dat van uwe diuastie Schik U en geef uw volk eene andere en betere wetgeving! Alexander de III Gij zijt wel ongelukkig! Binnctilaiuisch Nieuws Het jaar 1883 zal ons hoogstwaarschijnlijk verrassen met eene uitgebreide Nederkiniische landbouwtentoonstelling waar aan indien de finantieeie krachten zulks zullen toelaten een internationaal jkaracter zal gegeven worden en waarvan het plan is uitgegaan Van verschillende groote fiederlaudsche landbouw maatschappijen Wij wenschen dat de daartoe benoemde Com» missie, zoo wel door het onbekrompen toev'.oeijen van de daartoe beuoodigde gelden als door ruime deelneming in staat zal worden gesteld op waardige wijze de eer van onzen landbouw tegen over dien van het buitenland tehandhavenj Daar die tentoonstelling, wauneer zij door algemeene deelneming mocht slagen, als dan zal samenvallen met de in dat jaar te Amsterdam tebouden internationale tentoonstelling van ko loniale. eti uitvoerhandel, zoo mag men ver. wachten dat daardoor ook de landbouwtentoon stelling de gewenschte aandacht van het buiten land tot zich zal trekken, waarvan eene meerdere bekendheid aldaar met ons uitmuntend rundvee en van onze zuivel producten tewaebten is, dat zeker aan onze landbouw niet onverschillig kan zijn. llekent de Commissie op eene algemeene zou ik u verzoeken mij thuis te laten. Ik zal zorg dragen dat de opdracht der freule stipt uitgevoerd wordt." «Gij zult het toch zelf doen." vroeg freule Ulla op een toon, die een bevel geleek. «Ik zal er het opzicht over houden," ant woordde het jonge meisje rustig. Evenals altijd wanneer hij zich over iets ergerde, fronste A\ aldemar de wenkbrauwen. Hij reikte haar haastig de hand en volgde de dames toen zwijgend in het rijtuig. Eva zag het weemoedig na; als een zege- teeken wapperde de witte sluier van Ulla's hoed boven het rijtuig xxit, en zij was over tuigd, dat deze weldra Waldemar's boozen luim zou verdrijven door haarvroolijk gelach. Wordt vervolgd,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1882 | | pagina 1