Ao. 1882.
26ste Jaargang
No. 1510
77»
ILGIIIIK» KIIÜWE-iüYEaTENTm- MNQBQÜWBMBJ.
Dit blad verschijnt drie maal per week Maandag
Woensdag- en Zaturdagavond. Bij inzending tot
8 middags 12 ure worden Adverlentièn in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
stukken een dag vroeger.
1) I (i 5 iï A G
Prijs per jaar f 3Franco per post ƒ3.60
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Adrertentiën van een tot vijf regels f 0.75.
iedere regel meer f 0.15. Groote let'ors worden
naar plaatsruimte berekend.
21 MAART.
Posterijen.
If
1t
U
10
Met ingang van 15 Maart 1882, is het
port der drukwerken (3e klasse)
Tot 25 gram 1 Ct.
Yan 25 50 2
h 50 75 3
75 100 4
h 100 150 5
150 200
200 300
300 400 127,
400 500 15
en voorts voor elke 250 rgram of gedeelten
daarvan 21/, cent.
i\I ijn oude Meester.
n.
Dit diüde zijne hoogheid niet; en de
weerstand, dien hij bieden moest, kostte hem
rust en gelukmoed en tevredenheid en
eindelijk op middelbarer leeftijd den - dood
Ja, oude meester! Gij vond in al deze
verhalen stof genoeg om ons tot te vre-
denheid te stemmen en ons te overtuigen, dat
die tevredenheid met geen goud te koop en
met geen eer en aanzien te verkrijgen is.
Goed gezien, al begrepen wij u toen niet. Nu
vatten wij het.
Gij hadt uwe oude jas met geen statiekleed
willen ruilen. Gij waart gelukkig, onder ar
beid en dagelijksch brood en volmondig kondet
gij getuigen:
Kinderen! Ik ben rijker dan een koning.
Wat zou die man, als hij nog leefde; wel
gezrgd hebben van Napoleon lil en thans
van Alexander 111P
O, ik stel mij zoo voor, dat zijn aanhef
zou geweest zijnkom, nu kom ik aan den
allerongelukkigsten mensch der wereldAlexan-
der III den Keizer aller Russen. Le
zers
Kent gij ook een vorst, zoo rampzalig
een kroon zoo drukkend en een troon zoo
bloedig?
Wie waarborgt u, ongelukkige Alexander!
één dag levens. Wie waarborgt u, dat de
doodclijke bom, die uw vader trof en op wiens
puinhoop gij uwen troon gevestigd hebt, ook
u niet heden of morgen treffen zal
't Gevaar omringt u van verre en nabij
E U
door
ftOLO IIAIMIX»
47) Vil;
Toen het theeuur voorbij was, veroorloofde
de baronnes zich voor de eerste maal, sinds
zij zoo teruggetrokken van de wereld leefde,1
het zoo smartelijk ontbeerde genoegen van
een rijtoer te maken. Het dorpje, dat tot nu
toe slechts lijk- en trouwkoetsen gekend had,
was sedert eenige dagen, tot groote verbazing
der göe gemeente, in het bezit gekomen van
een prachtige, gemakkelijke landauer, die voor
een spotprijsje te koop geweest was.
Geen der beide dames dacht er aan Eva
te vragen mee te gaan. alleen Waldemar ver
gat zulks niet. Zijn scherp gehoor miste haar
lichten tred oi.der de aanwezigen; hij keelde
zoowel daar buiten als van binnen in uw
paleis.
In uwe omgeving zelfs zijt gij niet veilig
en de vrees, dat er onder uwe hovelingen
gevonden worden, die 't op uw leven gemunt
hebben, ontneemt u uw rust en doet u on- j
rustig omzien naar elk, die u omringt. 't!
Minste geritsel boezemt u vrees en achterdocht I
interwijl gij uwen spijs en drank met angst
nuttigt, uit vrees voor vergiftiging, Ongeluk-
'kige Vorst!
Ge hebt u een diep water om uw paleis laten
graven, om beveiligd te zijn voor eén loopgraaf
waardoor gij het doodelijke dynamiet wenscht
af te weren van uwe binnenkameren. Uwe
Gemalin en Uwe kinderen zijn ziek en zenuw
achtig zij durven zich niet te vertoonen en
sluiten zich op even, als gij uit vrees
van vermoord te zullen worden. Gij sluit
u op, als een leeuw in zijn kerker, en terwijl
gij uwe bevelen geeft, zijt gij de zwakste en
de minste uwer onderdanen. Gij begraaft
u levend; omdat de dood rondom u is
J
Toen gij, ongelukkige na den moord van uw j
vader, tot keizer uitgeroepen werd, werd uw 101
a 12 jarige zoon terstond aangewezen om ook
uw opvolger te worden; want wees er ver
zekerd van noch Gij- noch uw zoon noch
iemand van uw geslacht zal 't doodelijk lood
ontkomen voordat aan den wensch der
nihillisten voldaan isen dan nog want
't zieke Rusland is inwendig ten doode toe
krank zal 't te bezien zijn, of er vrede en
rast in uwe landpalen zullen wederkeereni
Ongelukkige Vorst Gekroond Hoofd Neenj
Gekroond zijt gij niet. Gij durft u niet te t
laten kroonen De oude krooningstad, het
oude Moscou, durft gij niet binnen treden.
Gij vreest voor moord, wel heeft 't plan er
toe bestaanmaar vrees houdt, u terug. Dui
zenden zouden u beloeren. De weg is onveilig
en de plegtigheid zou metUw dood be- j
ginnen, trotsch Uwe gewapende huagt, trotsch
den drom der lijfstrawanteu. Men zou u met
dijnamiet begroeten Uw wagon in dej
lucht laten springen en 't aanstaande ge-'
kroonde hoofd met den bom begroeten.
Neen'i Is u geraden voorzigtig te zijn.
Acht uwe vijanden niet min!
O Vorst! Gij moet liegen; want als gij
wenscht Noord te gaan, moet 't gerucht zich
verspreiden, dat ge Zuidwaarts reist, om uwe
zich om en riep haar naam.
Gij gaat toch ook mee?" vroeg hij, toen'
Eva dadelijk bij hem kwam.
Een uitdagende blik van Ulla trof haar, en I
deze voorkwam een antwoord, dcor te zeggen: j
Wat zijt ge toch bezorgd voor ons, beste j
Waldemar, maar wij zijn toch neg niet zoo1
verwend als ge denkt. O]) zulk een korten rit
hebben wij geen hulp noodig; ik zou echter
gaarne zien dat mijn koffers eindelijk uitgepakt
werden."
liet deed Eva niet bitter, doch smartelijk
aan. Zij zag duidelijk dat Ulla niet zou willen
toestaan dat zij iets, al ware het nog zoo
weinig, voor Waldemar zou zijn. De onbe
stemde beelden van een verzoening door Ulla's
bemiddeling vervlogen in rook.
«Ik dank u zeer voor uwe vriendschappe
lijkheid, baron," zeide Eva, «maar zelfs, wan
neer mijn bezigheden mij niet terughielden,
vijanden 't spoor bijster te maken en hen te
verschalkenWenscht ge per spoor te rei
zen, gij moet 't volk wijs maken, dat er een
boot in gereedheid gebracht wordt en zoo gij
heden vertrektis hetdat uwe reis verdaagd
en tot nader uitgesteld wordt
Zoo is uw leven zoo is uw lijden
Magtige Czaar! Magtige Keizer! Wij mis
gunnen U uwe waardigheid niet. Dan liever vrij
in eene hut dan zóó in uw versterkt paleis
En dat waarom! Waarom niet door eene
vrijgevige grondwet aan den wil der Natie vol
daan Waarom u vastgehouden aan de
traditiën uwer vaderen! Waarom???
Ons past 't niet u den weg te wijzen. Zoo
gij ooren hebt, zoo zullen in uw Rijk erwel
gevonden wordenom't u begrijpelijk te
maken, dat deze toestand onhoudbaar is.
Wij beklagen U, We hebben deernis met
U; omdat ge zoo ongelukkig zijt. Wilt gij
uw leven en dat van uwe diuastie
Schik U en geef uw volk eene andere en
betere wetgeving!
Alexander de III
Gij zijt wel ongelukkig!
Binnctilaiuisch Nieuws
Het jaar 1883 zal ons hoogstwaarschijnlijk
verrassen met eene uitgebreide Nederkiniische
landbouwtentoonstelling waar aan indien de
finantieeie krachten zulks zullen toelaten een
internationaal jkaracter zal gegeven worden en
waarvan het plan is uitgegaan Van verschillende
groote fiederlaudsche landbouw maatschappijen
Wij wenschen dat de daartoe benoemde Com»
missie, zoo wel door het onbekrompen toev'.oeijen
van de daartoe beuoodigde gelden als door
ruime deelneming in staat zal worden gesteld
op waardige wijze de eer van onzen landbouw
tegen over dien van het buitenland tehandhavenj
Daar die tentoonstelling, wauneer zij door
algemeene deelneming mocht slagen, als dan zal
samenvallen met de in dat jaar te Amsterdam
tebouden internationale tentoonstelling van ko
loniale. eti uitvoerhandel, zoo mag men ver.
wachten dat daardoor ook de landbouwtentoon
stelling de gewenschte aandacht van het buiten
land tot zich zal trekken, waarvan eene meerdere
bekendheid aldaar met ons uitmuntend rundvee
en van onze zuivel producten tewaebten is, dat
zeker aan onze landbouw niet onverschillig kan
zijn.
llekent de Commissie op eene algemeene
zou ik u verzoeken mij thuis te laten. Ik zal
zorg dragen dat de opdracht der freule stipt
uitgevoerd wordt."
«Gij zult het toch zelf doen." vroeg freule
Ulla op een toon, die een bevel geleek.
«Ik zal er het opzicht over houden," ant
woordde het jonge meisje rustig.
Evenals altijd wanneer hij zich over iets
ergerde, fronste A\ aldemar de wenkbrauwen.
Hij reikte haar haastig de hand en volgde
de dames toen zwijgend in het rijtuig.
Eva zag het weemoedig na; als een zege-
teeken wapperde de witte sluier van Ulla's
hoed boven het rijtuig xxit, en zij was over
tuigd, dat deze weldra Waldemar's boozen
luim zou verdrijven door haarvroolijk gelach.
Wordt vervolgd,