DIAGSDAG
18 APRIL.
Ao. 1882.
26ste Jaargang
"MM
No. [521
SCHAGE1
Dit blad verschijnt drie maal per week Maandag
Woensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot
s middags 12 ure worden Adverlentièn in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
«tukken een dag vroeger.
Prijs per jaar f 3Franco per post ƒ3.00
Afzonderlijke nummers 0.05.
Advertentiën van een tot vijf regels f 0.75.
iedere regel meer f 0.15. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend.
Nog eene bijdrage tot doleer
van de waarde des tijds.
ii.
hem zou hebben veroorloofd, om zich aan we- slaagden, en hij reeds menig goed boek had
tenschappelijke studiën te wijden. Hij be- geschreven, besloot hij, de schoenmakerij op
schouwde den tijd als een schatZijne vlijt was te geven en zijnen tijd uitsluitend te wijden
zoo volhardend en regelmatig, dat zij hem tot aan het schrijven. Tegen het einde van zijn
een gewoonte werd. In zijne levensbeschrijving merkwaardig leven zeide hijzelf: «uit een van
leest men: „werken was hem eene behoefte, de geringste kringen der menschelijke niaat-
de studie was het bekoorlijke van zijn leven."
Een bijna dergelijk voorbeeld geeft S a m u e 1
Drew uit St. Austell in Comwallis. In zijne
jongensjaren bekend als een domkop en wegens
i zijne uitgelatenheid zeer berucht, moest hij
j reeds op zijn achtste jaar als daglooner in het
gestreefd
schappij gesproten, heb ik er naar
om door noeste vlijt, matigheid en zorg voor
mijn goeden naam, mijne familie te verheffen
tot aanzienlijken rang."
Het leven der schrijvers levert in het alge
meen vele voorbeelden van groote inspanning
De beroemde Engel sche onleedkundige en
heelmeester John Hun ter had bijnageene
opvoeding gehad, zoodat hij op zijn twintigste
jaar ter nauwemood lezen en schrijven kon.
Aanvankelijk was hij timmerman en begaf
zich later naar zijn broeder William, die on-0
derwijzer in de ontleedkunde te Londen was. werk en werd met zijn tiende levensjaar bij en volharding; in dit opzicht is echter geene
om in diens snijkamer als helper werkzaam jeen schoenmaker in de leer gedaan, waar hij loopbaan meer leerrijk dan die van Wal ter
te wezen. Bij zijn buitengewoon begrips ver-|het }iarcJ had te verduren Om deze redenen Scott. Zijn bewonderenswaardige werklust
mogen en door zijn zorgvuldig gebruik van i dacht hij er dikwijls over om weg te loopen kreeg hij reeds in het bureel van zijnen va-
den tijd en zijne groote leergierigheid, waaraan cn zeeroover of iets dergelijks te worden. Bij der, een zaakwaarnemer te Edinburg, waar
zich een stalen vlijt paarde, overtrof hij spoe- j het stelen van fruit de eerste, toonde hij, toen hij zich jaren lang onledig hield met werk
dig zijn broeder. Hij was daar te Londen een j hij ouder werd, groote voorliefde voor de j dat weinig meer was dan dat van een afschrij-
der eersten, die zich aan de studie der ver- j avonturen van stroopers en smokkelaarsook ver. Zijne werken als schrijver zijn te alge-
gelijkende anatomie wijdden en de rangschik- Won hij eens een prijs in het vechten, waarin meen bekend, dan dat wij hier behoeven uit
king der door hemzelven vervaardigde anato-bij een baas scheen te zijn. Na vele onaange- j te wijden over hunnen omvang en waarde,
mische preparaten kostte aan den beroemdenname ontmoetingen keerde hij terug tot zijn
vader, die hem eene plaats als schoenmaker
tegen dagloon bezorgde en nu begon hij „den
tijd te besteden, om zich zedelijk te
verbeteren en geestelijk te bekwa
men." Ieder ledig oogenblik bezigde hij om
iets te lezen, want het waren werkelijk slechts
oogenblikken, waarover hij beschikken kon,
professor Owen later niet minder dan tien
jaren. De verzameling bevatte twintig duizend
preparaten en is de kostbaarste schat van deze
soort, die ooit door de vlijt, van een enkel mensch
is bij een gebracht. Hunter verdeelde zijn tijd
zoo zorgvuldig mogelijkeiken morgen plagt
hij van zonsopgang tot acht uur in zijn museum
door te brengenover dag nam hij zijne zeer
Wordt vervolgd.
Biiinenlaiidscli Nieuws
Voor het examen van commies der
terijen is geslaagd de heer A. H. M- B.
Dieperink, van tichagen.
pos-
Vis
Tot hoofd der school te Eenigenburp
omdat hij moest leven van den arbeid zijner gemeente Sint Maarten, is benoemd de heer
uitgebreide practijk waar, en volbracht zijne handen en toen hij daarenboven nog huwde, Heikens, onderwijzer aan de school te Oudcar-
moeielijke taak als operateur aan een hospitaal klommen daardoor natuurlijk zijne behoeften. spel
en als oppergeneesheer van het leger, hield Hij bezigde daarom den maaltijd om te lezen.
coleges over medicijnen en leidde practische
ontleedkundige oefeningen bij zich aan huis.
Daarenboven vond hij nog tijd tot zorgvuldi
ge phvsiologische proeven voor verscheidene
hoogst belangrijke wetenschappelijke werken.
Om voor zulk een reuzenwerk tijd te vinden,
veroorloofde hij zich slechts vier uren
des nachts en één uur 's namiddags.
Een merkwaardig voorbeeld van de macht
van volhardenden ijver en zorgvuldig gebruik
van den tijd biedt ook onder anderen het
leven van den bekenden Franschen natuuron
derzoeker en schrijver, graaf Buffon. Reeds
vroegtijdig besloot deze, inplaats van wereld-
sche genoegens na te jagen, wat zijn vermogen
Hij las Locke's Essay over het verstand en
daardoor verkreeg zijn geest eene geheel andere
richting, hij ontwaakte uit zijne stompzinnig
heid. Te midden van ingespannen lichaams-
arbeid studeerde hij sterrekunde, geschiedenis
en metaphysika. De keuken was zijne studeer-
slaap i kamer en de blaasbalg zijner vrouw strekte
hem tot schrijflessenaar, waaraan hij zat te
schrijven terwijl hij zijne kinderen in slaap
wiegde. Spoedig achter elkander verschenen
nu uit zijne pen verschillende vlugschriften
en later zijn uitnemend werk over de onstof
felijkheid en onsterfelijkheid der ziel, welk
De Haagsche corretpoudent van de Prov.
Gron Ct' meldt dat een buiten;and.>ch jnweper
te 's fraveithage aangekomen is inet de hem
door Koning en Koningin bestelde geschenken
voor de aanstaande bruid van Prins Leopold
Engeland- De Koning geeft aan zijn schoonzuster
een prachtig diamanten collier, ter waarde vau
80,000 gulden en de Koningin een dubbel parel
snoer
Op het terrein van koloiale tentoonstelling
te Amsterdam is deze week een aanvang gemaakt
met de beplanting. Zij zal bestaan uit een zoo
genaamden Engelschen aanleg. De talrijke ge
bouwen, paviljoen en kiosken komen allen in
'l groen te liggen. Daar het voornemen bestaat,
boek vele drukken beleefde. Eerst later, toen 1 aan de tentoonstelling ook een internationalen
hij zag dat zijne werkzaamheden als schrijver j wedstrijd op het gebied van tuinbouw te ver
HA
GGI O
57)
DOOR
ItAIMIftI»
X.
haar zoon steeds gevoelde. Nu en dan kwant
het wel eens bij haar op, of Waldemar ook
een inniger gevoel voor Eva zou koesterenof
het niet meer dan zijn hulpeloosheid zijn zou,
die hem haar nabijheid zoo deed zoeken.
„Hij ziet haar niet," dacht de bezorgde moe-
i neerzag op die bloeiende velden vandaar
had ik de gelegenheid om in de pracht der
lente rond te wandelen. Gij moogt mij niet
zeggen, dat ik de schoonheid niet zie ik
bespeur die in eiken ademtocht. De boschlucht
verkwikt mij'; de zonnestralen verwarmen mij
„Ik kan het niet, antwoordde zij haar va- en de beweging van een flinke wandeling doetder wanneer zij tegen wil en dank Eva's schoon-
derliiken vriend,^toep deze er op aandrong, mij goed! Laat mij naar buiten gaan met Mv- heid moest bewonderen, in den laatsten tijd
lord, in de vrije ruimte waar ik in het gras nog door een eigenaardigen glans harer zachte
kan droomen en naar het gemurmel der beekjes oogen verhoogd„hij gist niet dat zij er zoo
kan luisteren. Het bosch is zoo dicht bij lief uitziet."
ik weet het nog uit miin jongenstijd, sedert Zoo vergunde zij dus soms dat het paar een
heb ik het nooit weer gezien. Mama kan en lange wandeling door het bosch maakte. Aan
R mag niet wandelen, ten einde Mylord de wegen haar arm schreed hij even vast en zeker voort
En zoo geschiedde het. De lente was zoo te leeren kennendie ik zonder gevaar kan als iemand die zien konwant met den "rootsten
et en betoovereDd, het was zoo zonderling betreden wees gij dus nu en dan mijn ge- takt wist zij eiken wortel, eiken steen te ver
te luisteren naar het ruisschen en zingen, zon
der het te verstaan.
„Het is zoo klein hier," zuchtte Waldemar
meermalen wanneer het hart zijn stem deed
hooren en hij onrustig in den tuin rondwan
delde, ik zou weg willen verver! Het was
.zoo heerlijk wanneer ik van den Zahrenburg
dat zij, nu AA aldemar haar kendeopenhartig
met hem moest spieken. „Ik kan het niet en
gii moogt het niet Zijn verachting is zoo in-
gewortclt, zijn afkeer van Eva von Zahringen
is zoo groot ik zou daaronder te gronde
gaan. Ik wil Eva AYilding blijven."
zoet
duldige geleidster, Juffrouw Eva!" mijden. AA anueer zij moe waren rustten zij uit
Zij deed het zoo gaarne het waren zulke aan den zoom van het wond.
heeriijke, ofschoon korte uren. Mevrouw von Maar deze gelukkige uren kwamen slechts
Zah ringen hield van alleen zijn noch wandelen zelden voor, meestal was Eva door haar be-
niaar gaf 's middags de voorkeur aan een tochtje zigheden aan huis gebonden of nam mevrouw
in de landauer, hierdoor gelcofde zij tevens te von Zahringen haar tijd zoo zeer in beslag,
voorzien in de behoefte aan frissche lucht, die dat zij zich niet aan Waldemar kon wijden!