DIAGSDAG 18 APRIL. Ao. 1882. 26ste Jaargang "MM No. [521 SCHAGE1 Dit blad verschijnt drie maal per week Maandag Woensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot s middags 12 ure worden Adverlentièn in het eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden «tukken een dag vroeger. Prijs per jaar f 3Franco per post ƒ3.00 Afzonderlijke nummers 0.05. Advertentiën van een tot vijf regels f 0.75. iedere regel meer f 0.15. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Nog eene bijdrage tot doleer van de waarde des tijds. ii. hem zou hebben veroorloofd, om zich aan we- slaagden, en hij reeds menig goed boek had tenschappelijke studiën te wijden. Hij be- geschreven, besloot hij, de schoenmakerij op schouwde den tijd als een schatZijne vlijt was te geven en zijnen tijd uitsluitend te wijden zoo volhardend en regelmatig, dat zij hem tot aan het schrijven. Tegen het einde van zijn een gewoonte werd. In zijne levensbeschrijving merkwaardig leven zeide hijzelf: «uit een van leest men: „werken was hem eene behoefte, de geringste kringen der menschelijke niaat- de studie was het bekoorlijke van zijn leven." Een bijna dergelijk voorbeeld geeft S a m u e 1 Drew uit St. Austell in Comwallis. In zijne jongensjaren bekend als een domkop en wegens i zijne uitgelatenheid zeer berucht, moest hij j reeds op zijn achtste jaar als daglooner in het gestreefd schappij gesproten, heb ik er naar om door noeste vlijt, matigheid en zorg voor mijn goeden naam, mijne familie te verheffen tot aanzienlijken rang." Het leven der schrijvers levert in het alge meen vele voorbeelden van groote inspanning De beroemde Engel sche onleedkundige en heelmeester John Hun ter had bijnageene opvoeding gehad, zoodat hij op zijn twintigste jaar ter nauwemood lezen en schrijven kon. Aanvankelijk was hij timmerman en begaf zich later naar zijn broeder William, die on-0 derwijzer in de ontleedkunde te Londen was. werk en werd met zijn tiende levensjaar bij en volharding; in dit opzicht is echter geene om in diens snijkamer als helper werkzaam jeen schoenmaker in de leer gedaan, waar hij loopbaan meer leerrijk dan die van Wal ter te wezen. Bij zijn buitengewoon begrips ver-|het }iarcJ had te verduren Om deze redenen Scott. Zijn bewonderenswaardige werklust mogen en door zijn zorgvuldig gebruik van i dacht hij er dikwijls over om weg te loopen kreeg hij reeds in het bureel van zijnen va- den tijd en zijne groote leergierigheid, waaraan cn zeeroover of iets dergelijks te worden. Bij der, een zaakwaarnemer te Edinburg, waar zich een stalen vlijt paarde, overtrof hij spoe- j het stelen van fruit de eerste, toonde hij, toen hij zich jaren lang onledig hield met werk dig zijn broeder. Hij was daar te Londen een j hij ouder werd, groote voorliefde voor de j dat weinig meer was dan dat van een afschrij- der eersten, die zich aan de studie der ver- j avonturen van stroopers en smokkelaarsook ver. Zijne werken als schrijver zijn te alge- gelijkende anatomie wijdden en de rangschik- Won hij eens een prijs in het vechten, waarin meen bekend, dan dat wij hier behoeven uit king der door hemzelven vervaardigde anato-bij een baas scheen te zijn. Na vele onaange- j te wijden over hunnen omvang en waarde, mische preparaten kostte aan den beroemdenname ontmoetingen keerde hij terug tot zijn vader, die hem eene plaats als schoenmaker tegen dagloon bezorgde en nu begon hij „den tijd te besteden, om zich zedelijk te verbeteren en geestelijk te bekwa men." Ieder ledig oogenblik bezigde hij om iets te lezen, want het waren werkelijk slechts oogenblikken, waarover hij beschikken kon, professor Owen later niet minder dan tien jaren. De verzameling bevatte twintig duizend preparaten en is de kostbaarste schat van deze soort, die ooit door de vlijt, van een enkel mensch is bij een gebracht. Hunter verdeelde zijn tijd zoo zorgvuldig mogelijkeiken morgen plagt hij van zonsopgang tot acht uur in zijn museum door te brengenover dag nam hij zijne zeer Wordt vervolgd. Biiinenlaiidscli Nieuws Voor het examen van commies der terijen is geslaagd de heer A. H. M- B. Dieperink, van tichagen. pos- Vis Tot hoofd der school te Eenigenburp omdat hij moest leven van den arbeid zijner gemeente Sint Maarten, is benoemd de heer uitgebreide practijk waar, en volbracht zijne handen en toen hij daarenboven nog huwde, Heikens, onderwijzer aan de school te Oudcar- moeielijke taak als operateur aan een hospitaal klommen daardoor natuurlijk zijne behoeften. spel en als oppergeneesheer van het leger, hield Hij bezigde daarom den maaltijd om te lezen. coleges over medicijnen en leidde practische ontleedkundige oefeningen bij zich aan huis. Daarenboven vond hij nog tijd tot zorgvuldi ge phvsiologische proeven voor verscheidene hoogst belangrijke wetenschappelijke werken. Om voor zulk een reuzenwerk tijd te vinden, veroorloofde hij zich slechts vier uren des nachts en één uur 's namiddags. Een merkwaardig voorbeeld van de macht van volhardenden ijver en zorgvuldig gebruik van den tijd biedt ook onder anderen het leven van den bekenden Franschen natuuron derzoeker en schrijver, graaf Buffon. Reeds vroegtijdig besloot deze, inplaats van wereld- sche genoegens na te jagen, wat zijn vermogen Hij las Locke's Essay over het verstand en daardoor verkreeg zijn geest eene geheel andere richting, hij ontwaakte uit zijne stompzinnig heid. Te midden van ingespannen lichaams- arbeid studeerde hij sterrekunde, geschiedenis en metaphysika. De keuken was zijne studeer- slaap i kamer en de blaasbalg zijner vrouw strekte hem tot schrijflessenaar, waaraan hij zat te schrijven terwijl hij zijne kinderen in slaap wiegde. Spoedig achter elkander verschenen nu uit zijne pen verschillende vlugschriften en later zijn uitnemend werk over de onstof felijkheid en onsterfelijkheid der ziel, welk De Haagsche corretpoudent van de Prov. Gron Ct' meldt dat een buiten;and.>ch jnweper te 's fraveithage aangekomen is inet de hem door Koning en Koningin bestelde geschenken voor de aanstaande bruid van Prins Leopold Engeland- De Koning geeft aan zijn schoonzuster een prachtig diamanten collier, ter waarde vau 80,000 gulden en de Koningin een dubbel parel snoer Op het terrein van koloiale tentoonstelling te Amsterdam is deze week een aanvang gemaakt met de beplanting. Zij zal bestaan uit een zoo genaamden Engelschen aanleg. De talrijke ge bouwen, paviljoen en kiosken komen allen in 'l groen te liggen. Daar het voornemen bestaat, boek vele drukken beleefde. Eerst later, toen 1 aan de tentoonstelling ook een internationalen hij zag dat zijne werkzaamheden als schrijver j wedstrijd op het gebied van tuinbouw te ver HA GGI O 57) DOOR ItAIMIftI» X. haar zoon steeds gevoelde. Nu en dan kwant het wel eens bij haar op, of Waldemar ook een inniger gevoel voor Eva zou koesterenof het niet meer dan zijn hulpeloosheid zijn zou, die hem haar nabijheid zoo deed zoeken. „Hij ziet haar niet," dacht de bezorgde moe- i neerzag op die bloeiende velden vandaar had ik de gelegenheid om in de pracht der lente rond te wandelen. Gij moogt mij niet zeggen, dat ik de schoonheid niet zie ik bespeur die in eiken ademtocht. De boschlucht verkwikt mij'; de zonnestralen verwarmen mij „Ik kan het niet, antwoordde zij haar va- en de beweging van een flinke wandeling doetder wanneer zij tegen wil en dank Eva's schoon- derliiken vriend,^toep deze er op aandrong, mij goed! Laat mij naar buiten gaan met Mv- heid moest bewonderen, in den laatsten tijd lord, in de vrije ruimte waar ik in het gras nog door een eigenaardigen glans harer zachte kan droomen en naar het gemurmel der beekjes oogen verhoogd„hij gist niet dat zij er zoo kan luisteren. Het bosch is zoo dicht bij lief uitziet." ik weet het nog uit miin jongenstijd, sedert Zoo vergunde zij dus soms dat het paar een heb ik het nooit weer gezien. Mama kan en lange wandeling door het bosch maakte. Aan R mag niet wandelen, ten einde Mylord de wegen haar arm schreed hij even vast en zeker voort En zoo geschiedde het. De lente was zoo te leeren kennendie ik zonder gevaar kan als iemand die zien konwant met den "rootsten et en betoovereDd, het was zoo zonderling betreden wees gij dus nu en dan mijn ge- takt wist zij eiken wortel, eiken steen te ver te luisteren naar het ruisschen en zingen, zon der het te verstaan. „Het is zoo klein hier," zuchtte Waldemar meermalen wanneer het hart zijn stem deed hooren en hij onrustig in den tuin rondwan delde, ik zou weg willen verver! Het was .zoo heerlijk wanneer ik van den Zahrenburg dat zij, nu AA aldemar haar kendeopenhartig met hem moest spieken. „Ik kan het niet en gii moogt het niet Zijn verachting is zoo in- gewortclt, zijn afkeer van Eva von Zahringen is zoo groot ik zou daaronder te gronde gaan. Ik wil Eva AYilding blijven." zoet duldige geleidster, Juffrouw Eva!" mijden. AA anueer zij moe waren rustten zij uit Zij deed het zoo gaarne het waren zulke aan den zoom van het wond. heeriijke, ofschoon korte uren. Mevrouw von Maar deze gelukkige uren kwamen slechts Zah ringen hield van alleen zijn noch wandelen zelden voor, meestal was Eva door haar be- niaar gaf 's middags de voorkeur aan een tochtje zigheden aan huis gebonden of nam mevrouw in de landauer, hierdoor gelcofde zij tevens te von Zahringen haar tijd zoo zeer in beslag, voorzien in de behoefte aan frissche lucht, die dat zij zich niet aan Waldemar kon wijden!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1882 | | pagina 1