2 MEI.
DIIVGSDAG
IN DEN STRIJD BEPROEFD.
Ao 1882
26ste Jaargang
IVo 1527
Een artikel zonder
li.
Dit blad verschijnt drie maal per week Maandag
Woensdag- en Zaturdagavond. Bij inzending tot
s middags 12 lire worden Adverlentièn in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
stukken een dag vroeger.
Prijs per jaar f 3Franco per post ƒ3.60.
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Adverlentiën van een tot vijf regels f 0.75.
iedere regel meer f 0.15. Groote let'ers worden
naar plaatsruimte berekend.
mand kwaad, hij benadeelt alleen zich zelve in ontvangst te nemen, dan zal deze wel zor-
naa:°i lzoowel zedelijk als finantieel, en toch is hij gen dat gij het Zaturdags tehuis hebt. Uw arbei-
een wet overtreder en maakt zich alzoo straf- der zal Zondags niet werken wanneer gij hem
schuldig; niet omdat hij beschonken is, want daar niet voor betaalt., en zoo is het met
-..-w wk wvuuj o f c/11
Maakten wij in ons no 1515 met een enkel j i,jnnen~zijne woning kan hij dat straffeloos zijn, vele andere zaken gelegen,
woord gewag van de oude keuren tegen de j maar omdat hij in het openbaar beschonken Wij klagen over gebreken in de maatschap-
Zondag schending die in sommige gemeentenjg en daardoor aaü anderen ergenis geeft, Vol- pij die wij zelf helpen in het leven roepen en
Vaderland nog geheel of gedeeltelijk i geng dje zeifde begrippen moet men dan ook steunen
gehandhaafd worden. Wij stellen daarom de de oude keuren op het vieren van den Zondag Wij wenschen dat de ontwerpers der Ne-
"raag bestaan die keuren nog, hebben zij nog0pVatten. derlandsche vereeniging ter bevordering van
racht van wet doch zijn zij zoo als: het met««o- i— J
van ons
vr
kracht
isnei meti 1 j* i .erecniging tci uevuruermjr
meer oude ordonnantiën is gegaan, door den i: r 10 16 ^cro^( (>milgen u°g een de Zondagsrust, de grootste voldoening mo-
loop der tijden in onbruik gemakt, of zijn zij bevorderen van gen smaken van hunnen zeker moeitevollen
bij verordening geheel of gedeeltelijk opge-i d p i, z n zoo as ie ree s arbeid, en twijfelen daar aan ook niet wan-
heven? Wij gelooven het eerste, enj dan vra-j f „„„i" i™ W|',' opgeva eene neer daarbij, niet alleen rekening worden ge-
gen wij waarom haar niet meer gehandhaafd; 7 -j r<c a° nj. n lnsT)anPlriS on houden met de zoo noodige Zondagsrust,
J '.arbeid, zoo nuttig en noodig voor de in stand-
maar
waarom op dat punt gebroken met die bepa
lingen onzer vaderen Onze Engelsche over
buren, de mannen toch van time is moneij
bij uitnemendheid, houden die oude veror
deningen
houding van lichaam en geest.
Niemand onzer zal het toch ontkennen dat
voor den werkenden mensch na zes dagen
o O7
ook met de behoefte aan gepaste ontspanning
van den geest na zes dagen arbeids van on
zen degelijken werkman.
Zeker zal die vereeniging aan allerwege
ia-
w vu*, vticcuigiijg aan anerweg
nuen ute uuue veror- ]jchaams en geestes arbeid, een rustdag, een ruimschoots op adhesie, steun en medewerkin
steeds in eere. treng dag van ontspanning een ware behoefte is. kunnen mtpnnn
kunnen rekenen.
stige beschouwingen, ook noodig als gezond- i Te Parijs heeft men twee zusters tot eene
heidsmaatregel. geachte famibe behoorende, uit het water ge-
handhaven zij do Zondag viering dooi alle Zonder het welk een tijdperk van ontspanning
openbare werk te stakeu, pu iheke vermake-j ZQU Streden die en lichaam en geest tot i
lijkheden te beletten en het personen en post- j verrjeren arbeid ongeschikt zouden maken.Dej UUltdlluUlüSfth VltMIWS
verkeer tot het hoogst noodige te leperken.ZOndagsrust is dus, afgescheiden van godsdien-
Zelfs in haar uitgestrekte bezittingen uoidt, hpspJiniiwinorp/n nnV -nnnrlirr alc rr^rmnri-
de Zondagsrust geeerbiedigd, en wel zoo da-
nig, dat wanneer aldaar een schip op Zatur- Uit dit oogpunt beschouwd zou het dan i red d e. zoo uit een briefje bleek dat in een
.dag avond ot Zondag een harer havens >in- i ook de taak der regeering zijn om niet alleen verzegeld fleschje geborgen was, dat een hunner
nen loopt, zoo als b. v. te St. I lelcna v aak door handhaven der verordeningen op de aan ^en arm had gebonden, zich hadden wiUen
voorkomt om zich van watei ti \ooizion,<.< gezag-i Vaccinatie en andere hoog te waardeeren i *erdrinken om dat zij beioen op een en den
voerder daaraan niet geholpen wordt \ooi maatregelen voor de gezondheid des volks te)fe"^eo Persoon ver iefd waren, zij gaven aan
Maandagmorgen, maar dan ook zoo vroeg I wak maar ook door bepalingen op het i ,et Co,,,m,ssariaat yan politie te kennen dat dit
als hij maar mogt verkiezen. doen houden van de zondagsrust die te be-!hen-toch mel van lu,n voorneme" afbracht-*
Onze oude keuren die wij nog gaarne ge-1 vorderen.
handhaafd zagen, ademden echter die gestreng-Alles echter van de regeering te vragen en
heid niet en zeker zou men mistasten mdien en toverwachten zonder daar waar het kanen
mag zelfde handen uit den mouw te steken,
is o. i. onbillijk. Zouden wij waarde lezers i
in de eerste liluifs niet krachtdadig kunnen 1 kund,6e A 0l,nB heeft kort geleden ren v
vrij de Zondag te vieren of te benutten ïiaar' edo werken tot de handhaving der Zond igsu,,?e«even The S,,n'" wnarin
eigen zienswijze, wanneer anders denkenden rngj. dje - voor ieder zoo gaarne wenschen?
daardoor maar niet in hun godsdienstige ge-^jet eenjgCn goeden wil zeker. Wanneer gij'(schrik niet lezer) 6i.3oo,
voelens gekrenkt, gestoord of aanstoot gegeven Zondags
uwe bedienden niet uitzendt omdat 000,000,000 kaarsen,
werden. (gene tekoopen dat gij Zaterdags ook had kun-1 Het staat zeker ieder een vrij de proef daar
Vindt men datzelfde beginsel ook met neer, verkrijgen, dan zal de winkelier uitgebrek op te nemen. -
gelegd m onze tegenwoordige wet op de open- aan kooj)crs 0p dien dag zijn winkel wel slui-1 Volgens de Siokholmer Zeitlng 7.011 Zweden
ten en ook liefst zondagsrust nemen. Wan- j een verdrag met Pruischen (dat zal wel Duits di
neer gij eens en voor altijd weigert op Zon- 'a"d moeten zijn) gesloten hebben waarbij Zwe-
dag het werk van uw schoen of kleermaker ^en zlch verbindt ingeval van een liussicb
men vermeende dat dwang en bepérking van
gewetensvrijheid daarin ten grondslag lag.
Ver van daardie ordonnantiën lieten ieder
'Om verder onheilen te voorkomen moest het
voorwerp hunner bijzondere geoegenheid nu
maar dispensatie van wet vragen om beide to
huwen. Noot van den zetter.
Hf.t Zonlicht. De Amerikaansche sterre-
wei k
nder
anderen de berekening van dien geleeidejvoor-
komt, dal bet licht der zon gelijk staat met
1 OOO.OOO,000,OOO,CC O,
bare dronkenschap?
De dronkaard toch die in beschonken toe
stand langs 's Heeren straten dwaalt doet nie-
Novelle
VASf F JIITU§
1 «Maar de zitting is al lang afgeloopen hield
j de knaap vol, »ik weet het, want ik heb de
andere heeren al voor bijna een half uur het
»In den maneschijn?» vroeg de knaap onge
loovig.
„Ja zeker ,in den maneschijn! Dan 'tcekent
j gerechtshof zien verlaten. Waarom behoeft vader I Je weg zich zoo duidelijk voor ons uit en de
zich dan zoo lang op te houden?» I huizen rechts en links kan men zoo duidelijk
I ».la zeker!» knikte zij. hem lachend in de zien, bijna juist als bij dag, maar de bloemen
Maar het geeft volstrekt geen pas voor vader, drieste oogen ziende, »ik vind ook, het is geheel in den tuinen, vooral de witte leliën, blinken
om zoo lang uit te blijven, tante Eveline; vindt geverkeerd, dat hij 11 niet om verlof vraagt, hoe alsof het louter elfenprinsessen zijn E11 toch
dat ook niet0" I lang hij mag uitblijven
Deze woorden werden met een zeer toornig, »Ja» gij spot er mede!» antwoordde de knaap
bijna tot schreien vertrokken gezicht door een 1 terwijl h.| met een gebaar ian hevig ongeduld j men genoodzaakt is, de oopen te sluiten, weet
aardigen krulsebol van een ventje gesproken totzich half van haar atkeeide, »en gij weet toch ge, zooals men het toch in de gloeiende inid
een niet meer zeer jong meisje, dat aan het zelve, hoeveel er van afhangt, dat wij van daag I dagzon dikwerf moet doen."
venster van een vrij groot, wel is waar niet vroeg eten en dan terstond op weg kunnen gaan.Met eene plotselinge verandering van stern-
rijk maar toch met confort ingericht, vertrek «Maar kereltje,» trachtte zij hem te sussen, ming sloeg de knaap stormachtig de beide ar
zat te naien. De aangesprokene keek lachend op «de Grotenberger hoeve loopt immers niet weg! men om den hals der spreekster. „Ja. ja, we
en trok den kleinen toornigen man tot zich Het doet er werkelijk niets toe, of wij een half keeren terug in den maneschijn Tante Éveline,
terwijl zij hem liefkozend over het in verdrietige uur later op weg gaan. De dag is nog lang ge wat hebt gij toch altijd heerlijke plannpn
plooien getrokken voorhoofd streek. noeg en, wacht eens ja juist, van avond is Zij beantwoordde lachend zijn kus. «Met zulke
«Ja, het geeft geen pas,» zcide zij schertsende liet volle maan, dan behoeven wijonsook niets 1 lofuitingen moet ik wel trotsch worden!» Toen
heeft het liaht, hoe helder het ook alles doel
uitkomen, niets verhlindends en schrils, zoodat
«het peeft volstrekt ee'en nas dat uw vader door 1 te haasten 9m terug te gaan. Ir.j den maneschijn
beziglieden opgehouden 'en' daarom niet zoo zij, gij zele, nog noot, onder „eg^ge-ee.. -
vroeg aan tafel Itan konten- als mijnheer zijn gtj ztd, eens .ten, d» -oo een pletzter
zoon wel wenscht!" 1 den «»aneschlJn te -nue.cn»
echter voegde zij er bij Gij wordt nu ook niet
meer verdrietig en ongeduldig, lieve Paul, zelfs
als wij nog langer op uwen vader moeten
wachten
