NIEUWS- &ÜYIRI1NTIE» UNDaaOWBLAD,
DONDERDAG
THI ft
19 OCTOBER.
Bekendmakingen.
POLITIE.
In do gemeente Schagen, een Zwartharige
hom
Inlichtingen zijri te bekomen ter gemeente se-
fcrotarie aldaar.
VERMIST:
uit eene weide in Burgliorn, gemeente Schagen
een SCHAAP, (Overhouder),
gemerkt met een teerstip op den staart.
Zij, die hieromtrent inlichtingen kunnen geven,
Burgemeester en Wethouders van Schagen,
lettende op de nalatigheid van vele eigenaars
van huizen, in de nummering daarvan, bren
zal worden ingesteld en waarschuwen belang
hebbenden tegen de nadeelen Welke uit de niet
nakoming dezer verpligting voor hen kunnen
voortvloeijen.
Schagen, 10 October 1832.
DENIJS.
Yoormaalc en tlians in Land
bouwzaken,
n.
ouk met er
A'J 1SS2
2ö^>tc Jaargang
Mo 1600
Dit bind verschijnt driö maal per week - Maandag
Woensdag- en Zaturdagavond. Bij inzending lot
's middags 12 lire worden Advertentien in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
"stukken een dag Vroeger.
Prijs per jaar f 3l'ranco per post f 3.(50
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Advertentien van een tot vijf regels f 0.75.
iedere regel meer f 0.15. Grootc lot'ers worden
naar plaatsruimte berekend.
Opgevangen:
dan te onzent, waar de bodem aanmerkelijk
duurder is bij koop en pacht, waar men bijna
zonder uitzondering jaarlijks térugkeereude
kosten van bemesting heeft, enz. en vaar de
prijzen van liet artikel geen kans van stijging,
maar eerder van daling opleveren. Eene land
bouwonderneming in onze dagen, enkele
uitzonderingen daargelaten in hoofdzaak
op granen opbrengst te willen laten rusten
zou op eene treurige misrekening Uitkomen.
A\ il ik daarom de granenteelt bij ons te lan
de afgeschaft zien? O, neen, maar zoo als ze
worden verzocht, zich te vervoegen ter gemeen- j tot dusverre is uitgeoefend, met zoo lage op-
te secretarie aldaar. j brengsten per bunder is ze kwalijk houdbaar.
Eene geheele wijziging in ons landbouw stel
sel moet het mogelijk maken met minder kos
ten meer graan op eene zelfde oppervlakte te
verkrijgen. Dit schijnt bij eene oppervlakkige
NUMMERING VAN HUIZEN.
gen ter algemeene kennisdat veertien dagen beschouwing ondoenlijk, doch ik zal later aan
na dagteekeninq dezer, deswege een onderzoek toonen, dat liet zeer goed kan.
Burgemeester en Wethouders voorn.,
G. LANGENBERG.
De Secretaris,
Ook bij enkele landbouwartikclen mag men
hetzelfde aannemen. Ieder vragc zich ernstig
af: zijn mijne omstandigheden er wel naar
om de door mij geteelde artikelen winstgevend
te.maken; zóu ik niet dit of dat moeten in-
I krimpen en iets anders uitbreiden of het be-
staande verbeteren Wie zich die vraag met
ernst stelt, zal in akkerbouweude streken veel,
jzeer veel te veranderen vinden
En in weistreken dan? Ook niet weinig,
j meen ik. De veranderde tijdsomstandigheden
hebben daarop wel niet dien sterksprekenden
invloed uitgeoefend, welke wij ia de laatste
jaren in akkerbóuwende streken hebben kuu-
De gevolgen eener mededinging van alle j non bespeuren maar toch is er verandering
volken op de markt der landbouwartikelen zijn i te bespeuren. A raag eens aan ouden van da-
hoogst ernstig en voor vele streken van den gen in Noord-Holland, ot ook iu hunne jeugd
nieest ingrijpenden aard. De zoo uiteenloopeude Amerikanen en andere volken Beciuster en
omstandigheden toch, waaronder de landbouw Purmer en welke deden al niet meer iluor-
in de verschillende deelen der aarde wordt kruisten om uitmuntend fokvee op te koopen.
gedreven, zijn oorzaak dat men niet overal I Ontkennend zal hun antwoord zijn. Eu welke
met gelijke hdöp op goed gevolg hetzelfdewinstbron is daarin niet gelegen voor onze
kan doen: iedere streek móet datgene voort-1 dagenliollahd's Vee, voor zooverre het niet
hrengen, waartoe zij da meest gunstige voor- zorg is gefokt en niet niet minder zorg opge-
ivaarden aanbiedt Eau voorbeeld alweer ter voed, behoeft gaen onoverwinbare niededin-
i'erduidelijkiug. Üp de maagdelijke grónden ging in liet buitenland te vreezen. Integendeel
Ier Vereenigde Staten van Amerika kan uien, de veefokkiug in andere Luidenzal in menig
mla.ig de vervoerkosten naar de groote Eu- j opzicht aan ons schatplichtig blijven, als wij
'epeesche markten niet te hoog loopen, ge-de zaak der veefokkiug maar ernstig opvatten
Makkelijker, met niaer voordeel granen teelen en niet aan het toeval overlaten. Alle veeken-
M UW» 1^9 I
Itoman
(19) van KARL IIEIGEL.
Be weduwe bleef verstomd van schrik staan.
.Wel wat is er nu? Dacht u dan, dat ik plan had
t<mwig aan dat Apollinotheator te blijven?" Weder-
liet z(j den blik naar den spiegel dwalen en het
hullen harer lippen ging in een lachje over. „Voor
Mn naaste toekomst ben ik niet bezorgd. Als ik wil
tfeb ik morgen een nieuw engagement. Waar komt
lr by ons half zigeunorleveii weinig op aan. Dus zul
te we daar maar niet verder over spreken!"
rHaknonkamm zal je niet laten gaan," troostte de
*eduwe zich zelve.
j. -Bat zal hy wel. En dat wel net zoo zeker als hij
tt-retti liet gaan. Het nieuwe trekt aan. Daarmee hebt
Y ie geheele wijsheid op het gebied der kunst van
fje soort van schouwburgdirecteurs. En zijn wy dan
*per? Ik sterf van verveling, 't Zijn steeds dezelfde
rechten, zoowei op de planken als bij het publiek.
k ien schouwburg bezoekt Kom, weg van hier? Weg!
bi feens 6611 an<ier gezicht!"
Jioeder stond zoo geheel en al onder de plak van
u i dochter, dat zij al haar vragen en zuchten on-
üni .^e i®kde ïhea, die zich op een chaise
"fut ui^takte, zorgvuldig een kussen onder het
voor
i hoó'fd en nam zelf een bankje aan haar voate
lief.
i De hond, die zijne jonge meesteres al dien tjjd met
j een wantrouwend oog had aangekeken, kwam nu kwis-
pelstaartend naderbij eii w eid door haar ox schoot ge-
nomen, r
„Als je werkelijk voornemens bent je contract te
verbreken, moest je morgen zeggen, dat je ziek bent,"
zei de weduwe een poosje later.
„Dat zou ik wel kunnen doen, maar dan miste ik
de zegepraal, waarvan ik zoo zeker ben als I'itty.
dat hij klappen krijgt," liet ze er op volgen terwijl ze
den hond dreigde, die zich onrustig oprichtte eii de
I ooren spitste. „En zoudt u soms denken, dat er
i overmorgen al niet een andore is, die haar hals en
beenen w aagt om my te verdringen? De toneelduivel
1 is ook nijdduiveL Ik ken hem.
I Buiten klonk de schel. De hond gaf door een ver-
I genoegd kwisielen met zijn staart te kennen wat hij
i dacht en word voor die aardigheid met oen tik be-
loond.
i „Wie zou dat op dit uur kunnen zijn?" vroeg mama
Treiberg met ieU angstigs iu haar houding en blik.
I „Konr. uiaak u toch niet ongeiust! E weet zoo goed
1 als ik wie het is!"
„De vaandrig! Sta hem wat ik je bidden mag niet
J te woord! Ik kan bijna nagaan, w at zijn vader je be
treffende hem heeft geschreven. Jy zult je opw inden,
Thea; en sinds eenigen tyd is die jongen zoo zonder,
üug in zijn gedragingen. Laat mij alleen met hem spre.
iiers zijn liet op dat puilt eens en liet doet
goed aan 't lioJandscli hart. dat liii monde
en geschrifte ook in andere Linden te verne
men Laat ons daarom het kapitaaldat in
ons vee schuilt, tot zijne ontwikkeling bren
gen door onze fokking te verbeterenstren
ger te doen worden cn beter in liet buitenland
te doen kennen. Onze stamboeken zijn voor
het laatste een uitstekend middel. Ik vestig
in dit opzicht zeer de aandacht op het Frie-
sclie rundveestamhoekwaarvan de twee laatste
afleveringen in vier talen zijn verschenen en
daardoor een udresboek is gewordenhetwelk
door duizenden vreemdelingen kan en zal
gelezen worden en niet weinig zal bijdragen
om Friesland's heerlijk rundvee meer door
het buitenland te zien trekken.
Zoo dit artikel ook de aandacht mocht
trekken van de geachte lezeressen der Schager
Courant, zou ik haar de vraag willen stellen
of zij nooit bij 't ontvangen der Zomer- en
\Vinterprijscouranten van de groote manufac-
tnrenhuizen in Parijs juist door 't snuffelen
in die prijscouranten en het zien der afbeel
dingen en suilen tot eene bestelling gebracht
zijn? Met velen moet zulks het geval zijn,
want anders zouden die huizen niet met zoo
kwistige hand die prijscouranten in alle landen
verzenden. Maar wat, wat in 's hemelsnaam,
heeft die Parijsehe bluf met onze stamboeken
te maken? Meer dan velen wel meenen. Die
prijscouranten en nog zooveel anders van dien
aard levert praktisch het bewijs, dat het geeuo
verloren moeite is, zijne artikelen in ruimen
kring bekond te maken, in tik geschikt mid
del aan te grijpen om daarin te slagen. Be
grijp dat beginsel, veehouders! en wordt lid
van een stamboek en zoodra uw getal groot
genoeg is om de kosten te kunnen dekken,
i laat dan aan iedereen iu ieders taal kenbaar
makenwat gij goeds en edels bezit en ziet
op uwe stamboeken met
uwer beste dieren te
voorzien
E in bont praatjehoor ik zeggen. Volko
men waar. En waartoe? Om duidelijk te ma-
dat wij in onzen tijd op landbouwgebied,
dat moeten voortbrengen, wrat wij het
best kunnen voortbrengen en dat behoorlijk
moeten doen kennen. Dat is een eerste gevolg
kon!"
De.vül do meid op hetzelfde ooien blik het hoofd
door do spleet van do dour stak, z«>i Thea zonde zich
aan de smeekbede harer moedor te storen: „Ik Len
thuis."
Onmiddellijk daarop trad de jonge Hahnenkamm in
politiek gekleed binnen. Dat stond heui nog sloohtor
dan uniform.
Thea was overeind paan zitten en streek, terwijl zij
zich oenigszins voorover hoop, zacht haar ,ja| ou p lid.
I'itty wilde zijn vriend tegen paan, maar woictonmid
dellijk weer op zijn plaats i«eerpedrukt.
„Bonjour, Thea!" zei de vaandrig, terwijl hij halver
wege de kamer besluiteloos bloei staan. Juffrouw- Frei-
berg was hem met oen verlopen gezicht te pemoet
gegaan en de jonge man kuste haar dus de hand.
„Bonjour!" antwoordde Thea na een pauze, zonder
dat zy de lange wimpers opsloeg. In die houding had
Laar gezichtje, zooyls haat moeder haar meer dan
eens verzekerde, werkelyk iou van oen Madonna-kop
je.
De eeuwige vaandrig keek met Lnlpoiooze blikken
smeekend naar het meisje.
„Kom ik ongelegen? Ik Len roeds driemaal hiergo-
v.eest!" zei hij zacht.
„Wel. dat was heel aardig van u! Heb ik van mgu
buren soms nog geen last genoeg?"
„üe sijt by baron Brandt op een diner gev.otsc, niet
waar?"
„Of baron Brandt dineerde mei ons! Dat moet u niet
*lJ
tegen
getrouwe
ken
juist
ufbocLlingcn
