ABYIETIIYI
DONDERDAG
26 OCTOBER.
A.
Ao 18S2
26ste Jaargang
No 1603
Bekendmaking.
een Schaap;
Voormaals en thans in land
bouwzaken.
Buitcnlandsch Nieuws
Dit blad verschijnt drie maal per week - Maandag
Woensdag- en Zaturdagavond. Bij inzending tot
's middags 12 ure worden Adverlentièn in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
stukken een dag vroeger.
Prijs per jaar f 3Franco per post ƒ3.60
Afzonderlijke nummers 0.05.
Advertentièn van een tot vijf regels f 0.75.
iedere regel meer f 0.15. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend.
POLITIE.
VERMIST:
op de markt te Schagen 19 Cctober jl.
gemerkt met een zwarte stip op het kruis en
een roode idem op den kop.
Zij, die hieromtrent inlichtingen kunnen ge
ven, worden verzocht, zich te vervoegen ter
gemeentesecretarie aldaar.
Burgers van Sc/tagen en Omstreken!
In vervolg op de drievoudige oproeping in
zake adhaesie betuiging aan het door zoovele
vaderlandslievende Nederlanders der Tweede
Kamer der Staten Generaal aangeboden adres,
inhoudende verzoek den toestand in Atjeh te
verbeteren, dicr.e, dat Iedereen die hiertoe
zich gedrongen mocht gevoelenzich vervoege
aan het Bureau der Schager Courant.
Er is reeds genoeg van gezegd, zoodat een
ieder wel kan weten hoe noodig zulk een adres
is, dat aan Schagen wel ter eere zou zijnals
bewijs dat ook wij hier waarlijk wel belang
stellen in 's Lands zaken.
Nadere informatiën worden verstrekt door
J. WINKEL,
Uitgever der Schager Courant.
ouders het sparen zeer hoogachtten en ons
het spreekwoord hebben nagelaten: een stui
ver gespaard, een stuiver gewonnen. Ik weet
ook, dat velen in onze dagen 't met dat
geld, hoor ik door sommigen zeggen Zeker,
daar moet onder getuigen een monster geno
men worden, dat monster moet men verzege
len en opzenden naar Wageningen of Deven-
sparen zoo nauw niet nemen en wel eens, ter en dan later, naargelang van het meer of min-
om mij al wederom van een spreekwoord te
bedienen, „de tering niet naar de nering"
zetten. Maar niet over zulk sparen heb ik
hier te spreken. Er is nog eene andere ma-
der volledig onderzoek, dat men verlangd heeft,
meer of minder geld betalen. Ik erken, dat zulks
van kleine partijen niet aangenaam is, maar
waar men door samenwerking groote partijen
nier, namelijk sparen, dat is: meer verdienen kan koopen, daar Verdwijnen al die bezwaren
door meer uitgeven, als 't waarlijk voordeelig j in 't niet en daar krijgt men goede koeken
is, maar nooit méér uitgeven dan noodig is. i tegen lager prijs. Zie dat wil ik in dit artikel
Laat mij maar weer eens voorbeelden uit het friti. i--i-
landbouwleven nemen om mijne meening te
verduidelijken. Een veehouder A. geeft aan
uit het met sparen bedoelen. Ik laak het andere spa-
zijne
dag
duur
wijze
week
een halven lijnkoek minder per
de lijnkoeken naar zijn zin te
en hij zoo, altijd naar zijne ziens-
ren, dat is het nauwkeurig bewaren van het
1 overgewonnen, niet, maar kan mij ook niet ver
eenigen met hen, die beweren, dat de min
dere welvaart onzer landlieden in de laatste
jaren, vooral in de bouwstreken, in de aller-
koeien
omdat
zijn
per dag 6 a 7 cent spaartdus per eerste plaats is toe te schrijven aan de sterk toe-
36 tot 42 cent. Een ander veehouder genomen weelde onder onze dorpsbewoners Ik
B.die bemerkt heeftdat de boter- of kaas- j begin het te erkennen dat men op onze dorpen
opbrengst zijner melk niet. meer voldoende isevengoed dwaze weelde aantreft als in onze ste-
zegt tegen zijne vrouw: we zullen de koeien j den, maar zij, die weelde als eerste oorzaak
eens een halven koek per dag meer geven. van mindere welvaart bij onze landlieden be
Wie dezer twee spaart? Onnoodig dat te be-schouwen, bedoelen iets anders dan dwaze
antwoorden. Maar nog een voorbeeld om'weelde: zij meenen kort en goed, dat een boer
noodelooze kosten beter te doen bevroeden.!dat woord is immers in onze dagen geene
Laat ons maar bij de lijnkoeken blijven. Al- Ibeleediging meer? moet blijven leven zooals
gemeen is de klacht, dat de lijnkoeken zoo!zijne voorouders leefden: zich kleeden in het
duur zijn en dat er dan nog zoo veel verval-zelfde pak, zich voeden, voeden met dezelfde
sching onder doorloopt. Wacht, zeggen eenige I spijzen, zich laven met dezelfde dranken enz.
ontwikkelde veehouders, daar zullen wij een J Dat is eenvoudig onzin. Een boer heeft zoo
stokje voor steken. Wij koopen in 't vervolg
niet meer ieder voor eigen rekening en naar
in.
Een tweede gevolg is, dat wij de voort
brenging onzer landbouwartikelen zoo goed- tijen
goed
eigen behoeften, maar wij stichten eene ver-
bruiksvtreanigingzooals er eene te Hoorn
bestaat, dat is, wij werken samen om groote
partijen te kunnen koopen en die dan onder
elkaar naar ieders behoefte te verdeelen. Zoo
kunnen wij goede koeken goedkoop krijgen,
omdat de koopman of fabrikant groote pnr-
als ieder ander het recht om van zijne
verdiensten naar eigen verkiezing te leven, maar
hem is ook waar, wat voor een ieder
altijd gaarne tegen een lageren prijs
koop mogelijk moeten maken, anders gezegdlevert, omdat groote partijen altijd te land
dat wij moeten sparen. Maar in dat opzicht j en te water goedkooper vervoerd worden,
hoor ik de lezeressen en lezers van dit blad,] En wat nu de vervalsching aangaat, wij heb-
mompelen, zijn wij
waarachtig niet vooruit
gegaan dat was voormaals beter dan thans.
Met uw verlof, gewaardeerde mompelaarsters
en mompelaarsdat hangt er van af wat men
door sparen verstaat. Ik weetdat onze voor-
(22)
TÏ3f "El?
tC «SS
Roman
van KARL IIETGEL.
voor
waar is, dat hij ook de tering naar de nering
moet zetten en nooit door zijne leefwijze na
deel mag doen aan de uitoefening van zijn
bedrijf. En dat laatste, ja, helaas, dat gebeurt
wel eens.
Laat ons nu in een volgend artikel het waar
achtige sparen voor landbouwondernemingen
eens nader leeren kennen.
II. A. F. M.
„Ik dank u," zei de directeur en toen sloeg Schwebel
■wéér op Stübbecke een bjik.
„Uw plannen, met betrekking tot de begrafenisplech
tigheid," ging Hahnenkamm voort, „mag ik mijn goed
keuring zooveel te minder onthouden, omdat ik ver
lang, dat de stad ziet, dat niet financieele, doch
zuiver ethische inzichten mjj deden handelen zooals
is geschied. Ik zie niet tegen do kosten op en ik zal
u voor de openlijke uitdrukking uwer sympathie
en nogmaals voer hij over zijn lorgnet oen sympat
hie, die tusschen artisten en hun directeur dubbel
tnag worden op prijs gesteld zeer verplicht zijn."
Voor dat de deputatie de kamer verliet nam Stüb-
hecke nog eens het woord. Hij verzocht den directeur
«en aangelegenheid te mogen aanroeren, een aange
legenheid, die het gansche personeel van het Apolli-
nothéater als een quaestie van eer beschouwde.
Hoewel Hahnenkamm door zijn factotum, dokter.
Henne, op 't geen er zou volgen, was voorbereid, kon
hij zijn laf karakter toch niet verloochenen. Het werd
hem benauwd en onbehaaglijk om 't hart; zijn hoofd
'pon te gloeien en zijn blikken vlogen in dien kleinen
kring van den een naar den ander.
ben proefstations te Wageningen en te Deven
ter en zonder al te groote kosten kunnen we
daar bet aangekochte laten onderzoeken of "DTTTTPHTTT A "NT~p-
het eclite waar dan wel of het vervalscht, is. Duisburg, 19 Oct. Op den wog naar Ruhr-
Maar daar is moeite nanverbonden en dat. kost ortin de nabijheid der stad, is eene gruwe-
„Zou het niet mogelijk zijn, dat gij zonder verder! den smaak valt in dit geval de persoon
met elkander te overleggen uw „sympathie" in rondo waarmeê dat het geval is ontslaat, Dat
woorden uitdruktet?" vroeg hij. Doch op die nitnoodi-wildon wij aan u onzen geëerden directeur
ging om voor den dag te komen volgde slechts een 1 king govon."
dof gemompel. „Ik hoop," liet de directeur er ter ver- quaestie kon
duidelijking op volgen, „dat go geen aanval op ven
hij kon het woord zoo gauw niet vinden - „op mijn
gevoel zult doen."
Met een gebaar alsof hij spijt had over 't geen er
er volgen zou hief Stübbecke de rechterhand op. „Na
men zal ik niet noemen," sprak hij plechtig, „Hoog-
m beden-
Hahnenkamm ademde vrijer. Op dio
hjj gemakkelijk genoeg antwoord ge-
„Mijneheoren, de kiescho wijze, waarop gij dat pijn
lijk conflict ter sprake brengt, maakt mij opnieuw
aan u verplicht, Ik ben, voor zoo ver mijn gemoeds
stemming mij dit vergunt, verheugd, laat ik liever zeg-
m gen, weemoedig verheugd, dat mijn persoonlijke an-
geëerde directeur! De band. die ons, kunstenaars en i tipathie in dit geval met de belangen van het gezel
kunstenaressen, met elkander vereenigt, is boven allen
twijfel liecht en duurzaam. Maar," vervolgde hij met
een strengen Wik op zijn mededinger Schwebel, die
een luid „hm!" had doen hooren. met steeds in kracht
toenemend geluid, „maar wat blijft de leden van dien
bond, de ambtgenoóten, over, als een lid bewijst, dat
hij de eer onwaardig is langer een inrichting van den
naam en den stand, als die waaraan wij zijn verbon
den, deelgenoot te zijn? Dan toonen wij hem, dat wij
hem zc-delpk verachten. Maar zulk een lid verstoort
het broederlijk samenzijn der kunstenaars. Want al zijn
schap hand in hand gaan. Het lid in quaestie ook
ik wil geen namen noemen zal u niet langer tot
ergernis zijn, ik zal mijn secretares dokter Henno, ver
oorloven in dion zin de noodige stappen te laten doen.
Vaartwel, mijne heeren!"
En daarmeê werden de afgevaardigden beleefd en
hoffelijk bedankt. Terwijl de meeste hunner de lichte
zomer overjas over den gekJeedcn rok aantrokken,
klopte de eerste tenor den eersten komiek met een
goed gebruld, leëuw!" op den schouder.
Stübbecke keurde den spotter het antwoord niet
wij ook door ors contract verplicht op de planken onze t waardig. Hij wilde het sombre kleed der droefheid niet
gevoelens te verbergen, moet toch een dergelijke toe- I door lichte kleuren
stand, een dergelijke pressie op het spel van een ieder
nadeelig werken. Tijd noch'overreding breken echter
den passieven tegenstand, dien de waardige den on
waardige biedt; die kan alleen worden weggenomen
als de directie den persoon, die niet in den
omhullen maar stapte van het
hoofd tot de voeten in 't zwart gestoken met kommer-
vollen blik de trap af en de straat op. Als hij een „huile
balk" had opgehad, had hij voor lijkbidder kuDnen spe
len, om voor aanspreker te kunnen doorgaan ontbrak
hem alleen de eitroen. In plaats daarvan kocht hij in
