X
THEi
Ao 1SS2
26 ste Jaargang
No 1604
ADYEET1ITÏ
ZONDAG
29 OCTOBER.
Buitcnlanrfsch Nieuws
IS
Dit blad verschijnt drie maal per weekMaandag
Woensdag- en Zat ar dag avond. Bij inzending lot
's middags 12 lire worden Advertentièn in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
stukken een dag vroeger.
Prijs per jaar f 3Franco per post ƒ3.60
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Advertentièn van een tot vijf regels f 0.75.
iedere regel meer f 0.15. Groote let';ers worden
naar plaatsruimte berekend.
Ontwaakto volk van Nederland
Genoeg gedommeld en gedut,
't Is tijd, dat men u wakker schudt
En wakker houdt met forsche hand
Niet voor een loos, een flauw misbaar,
Maar voor een werkelijk gevaar!
En daarbij bleef het. Met geduld
Werd iedere tijding aangehoord
Van overval, verzet of moord,
En alles door onze eigen schuld
Tot dat op 't laatst de wanhoopskreet?
u Dat kan zoo niet!" zich hoor en deed!
Daar is, aan 't verre Atjeh strand,
Met onbezweken heldenmoed,
Ten prijs van leven, geld en bloed;
De Nederlandsche vlag geplant;
En op de vleug'len van de faam
Weerklonk toen van der Heijden s naam
En toch, hoe vreemd het klinken moog!
De man, die zóóveel had verricht,
Aan wien men zóóveel was verplicht,
Voor wien zelfs de Atchinees zich boog,
De man, die nooit zich zelf ontzag,
Hij werd beloond meteen ontslag.
Die kreet weerklink' met luider stem!
Van Oost tot West, van Zyiid tot Noord
Worde eensgezind die kreet gehoord,
Herhaald, herhaald met kracht en klem!
Hij dring' met echte mannentaal
Ook door in's Lands Vergaderzaal!
Hij dringe ook door tot 'sWorsten troon,
Dien vorst, die Neerland's volk bemint,
En altijd trouw en welgezind
Belang stelt boven schijn vertoon.
Dan wordt door ons de leus betracht:
iiAlleen in de Eendracht ligt de Macht!"
B V
i
In 't vaderland teruggekeerd,
Werd hem een warme ontvangst bereid,
En hij door Zijne majesteit
Als held en krijgsman gewaardeerd.
Maar werd het feit hierdoor gesmoord?
Neen! 't bracht zijn wrange vruchten voort.
Ze ontbrak, die vaste, ijzren hand,
Die krachtig elk verzet bedwong,
En weldra zweefde op veler tong
Het woord: uverbreking van den band!"
En 't vuur, door priesterhaat gevoed,
Barstte eensklaps uit in laaien gloed.
Was 't wonder, dat uit veler mond;
Een bittre klaagtoon werd gehoord,
Gepaard aan menig bijtend woord,
En de overtuiging ingang vond,
Dat krachtig ban dien van den Staat
Het eenig middel was voor 't kwaad?
(23)
Roman
van KARL HEIGEL.
IFIR AJST KRUK
Parijs 25 Oct. Het orgaan van Gambetta
ide „Paris" verzekert, dat de regeering alle
I daden van een zeer ver vertakt revolutionair ver-
I bond in handen heeftgeheel Frankrijk zou in
districtsbonden („fédérations regionales")ingedeeld
zijnwaarvan het bestuur te Genève in Zwit
serland schijnt te zetelen.
Parijs 27 Oct. De politie van Courb'voie
Parijs rukte gisteren een groot aantal aan-
plakbilletten van de murendeze plakkaten wa
ren onderteekend door het „Brandstichters Co
mité van Parijs" en maakten bekend dat men
de huizen en kazernen van Courbervoie in de
lucht moest laten vliegen. Dadelijk werd er een
onderzoek ingesteld en de bezetting van Cour
bervoie zond talrijke patrouilles uit.
--- In Montceau werden weder zeven perso-
i nen in hechtenis gt nomen. In Macon wordt de
prefectuur bewaakt, omdat men bij open brief
gedreigd heeft het gebouw der Prefectuur te zul
len vernielen.
Uit New York wordt het volgende bericht:
Een machinist van den Pensylvanië-spoorweg red-
1 „Bat is het loon voor al do foot.jos, dlo wij hom
I hebbon gegeven. Waarom maakt go u met die menschen
I ook zoo gemeenzaam ?r'
De dreigende voorteekenen namen voortdurend in
aantal toe en Thea's moedor liet het zoo min als Au-
gusta, het dienstmeisje, in haar berichten omtrent de
stemming van het publiek aan levendighoid ontbreken.
Het meisje, dat het nog niet met zich zelve eens was
of ze de vertoornde onschuld spelen en vertrekken of
de trouwe deelgenoot uithangen en haar loon .verder
trekken zou, wlsseldo haar toon tusschen klagende
„Dan moet Goldstein de papieren maar verkoopen."
„Bij den tegenwoordigen koers?"
„Of breng myn juweelen naar 't pandjeshuis 't
'mjj alles om t even."
Om tien uur kwam de knecht van den schouwburg weekhartigheid en verwijtende grofheid af.
Mn de voorstelling voor den zelfden en den volgenden t Van toilet maken was dien dag geen sprake,
hond af te zeggen.
„Wat zeg jij wel van dat ongeluk?" vroeg de wedu-
*e hem op 't portaal.
De oude man had een stijven nek, maar toch wierp
M) het hoofd achterover en bromde, dat zij daar wel
■neer van zou weten dan hij.
-Kom een beetje dichter bij, menheer Zapf," ver
kilt de weduwe. „Wilt ge een glaasje wijn?"
ij de gedachte aan vroegen morgenuurtjes blikte
Juf-
j frouw Freiberg bedankte or voor om ook zelfs maar
één voet op straat te zetten waaralleen tegen haar en
i haar dochter saamgezworenen in het zonlicht rond-
gingen. Met de ellebogon op de knieën en met het i
hoofd in de handen scheen zjj op haar geliefdkoosd
laag stoeltje als 't ware vastgegroeid. Zooveel te on-1
rustiger en ongeduriger was Thea. De ty'd die haar, j
wanneer zij alleen was. steeds zoo lang viel, drukte j
héden met dubbel gewicht als lood op haar schouders.
Jnenheer Zapf wel naar de keukendeur maar hij bleef maar zoo dikwijls zij opstaan en de deur uitloopen
toch standvastig wilde bicld een onverklaarbare angst haar terug. Biet
„Het spnt me,'" zei hü, terwül hij eens slikte," „maar voor de menschen, maar voor een niet vooraf te bere
id wjjn zou nu net smaken alsof ze aangelengd kenen ongeval was zij bevreesd.
Was. Goede morgen." Als zy dan eens iets ging zitten lezenMaar ze had
En weg was hij. Juffrouw Freiberg stormde naar geen boeken. Mijmeren, nadenken dan Het verlede-
hca. Maar deze hoorde de boosaardige schimpscheut ne was met te herroepen, de toekomst verschynt steeds
hapjes aan. in een ander licht dan wij denken. Als zjj dan eens
de Zondag door een buitengewone daad van hel
denmoed het leven van 600 passagiers. De man,
die het vuur moest onderhouden, had de deur
van het fornuis open laten staan terwijl de trein
met de verbazende snelheid van 35 mijl in het
uur reed. De vlammon uit het fornuis bereikten
den locomotiefwagen; de stoker en een machinist
vluchtten in een passagierswagen, de maeliino
aan haar lot overlatend. De snelheid van den
trein nam toe en de trein liep gevaar geheel
door de vlammen te worden vernield. De machi
nist besloot naar de locomotief terug te keeron;
door de vlammen heen kwam hij over de ten
der en deed de machine ophouden. Men vond
hem letterlijk onherkenbaar geworden door de
vlammen; de kleeren hingen hem in flarden aan
het lijf, de handen waren verschroeid en op som
mige plaatsen geheel Weg. Half bewusteloos
werd de man, Joseph Sieg, naar liet hospitaal
overgebracht; zijn toestand is hopeloos. Zoodra
de trein stilhield, werd de brand zonder veel
moeite gebluscht,
jEGKYMPTE.
Londen, 24 Oct. Het proces Arabi dreigt
een eerste causes célèbres van deze eeuw te
worden, wanneer niet van Arabische of Engelscbe
zijde er plotseling een einde aan worde gemaakt
Sedert Arabie met zijne advokaten in boterk-
king staat, groeien bewijs- en getuigen materi
aal wonderbaarlijk aan. Hij maakt nu een ge
denkschrift; dat moet zijn gedrag vanafFebru-
ri tot zijne overgave aan de Engelsche rechtvaar
digen. Daartoe echter heeft hij eeno groote me
nigte bewijsstukken noodig uit het Egyptische
Ministerie; tot deze stukken allen gevonden zijn
zal er een onnoemelijken tijd verloopen, en vergaat
misschien dit Ministerie de lust tot ver ier ver
volging, want onder deze bewijsstukken zijner
vele zeer onaangename onthullingen voor het
ministerie. Zeer waarschijnlijk zal hieruit eeno
algemeene Amnestie voortvloeijen; doch de hoofd
raddraaiers zouden uit het land verbannen wor
den. De geheele geschiedenis is goed onderno
men, omdat de Engelschen met de voor het
cabinet Gadstone, opmerkelijke onbeslistheid,
niet voor de een of andere oplossing uitspraak
wilde doen, Yan den beginne wist men, dat do
gerechtelijke veroordeeling van Arabi zoo goed
als onmogeiijk was, want hij was de werkelijke
heerscher van Egypte en het Egyptische volk
stond achter hem, terwijl Tewfïk steeds een
door vreemde bajonetten teruggeveerde vreem
deling is.
Om don oorlog te rechtvaardigen, behandelden
beschouw in pon en bespiegelingen op zedelijk geheid
ging maken? Juffrouw Thea beantwoordde do oersto
schuchtere fluisterende stem haars geweten op die vlug
ge, eigenaardige manier, welke zjj zich in haar positie
aan liet toonool had eigon gemaakt: „Zoover zijn w o
nog niet,"
Dus bleef haar slechts één middel tot verstrooiing
over en dat was: Pitty.
De hond word op schoot genomen, gekamd, gestreeld,
bij de ooren getrokkendaarop moost hjj zijn kunsten
vertoonen, pootjes gevon, over een stok springen, ap-
porteeren. Maar daar had Pitty helaas het ongeluk
terwijl hy in dienst was, oen poppetje van chineesch
porcelein, dat byna even zooveel kunsten kon als hij
zelfj dat don kop verdraaien en de tong uitsteken kon,
aan gruizelmenien te breken, en nu was hij eensklaps
in ongenade gevallen.
Anders kwam de oene visite voor en de andere na,
doch vandaag kwam er geen mensch. 't Was zeker
maar toevallig, maar dan toch „oj merkelijk toevallig."
's Middags liet juffrouw Thea Glandine vragen, of zij
kwam thee drinken. De blonde vakgeuoote, die sinds
eenigo maanden met het Fransche gezantschap in re
latie stond, schreef in de taal der diplomaten een
briefje, dat zjj door de zorgen voor haar toilet „voor
de begrafenis" tot haar leedwezen werd verhinderd
van de uitnoodiging harer lieve vriendin gebruik to
maken.
Dewijl Clandine een soort van fransch schreef, dat
alleon voor een Duitsche verstaanbaar was zoo kou