Ao 1883.
27stc Jaarna nar.
A L G E H E E X
A V E II T E V T I E
L .V X li 91 O l' W 5? L AI),
Bekcii<liiiakiii£4'ii.
VRRLORK*:
i ii ft éi
/OM) AG
O ME
J. WIIVKEL,
KERMIS.
SCHUTTERIJ.
PUBLIC ATI F.
AAN DE GRENZEN.
Achtergebleven
een pakje, gemerkt met: ^349.
V* H)()0
i
e.1 n
A" i f w s-
Dit blad verschijnt tweemaal per week H oens-
dar/- en Zaterdagavond. Rij inzending tot s
middags 12 ure, worden Ad ver (en tién in het
eerstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken één dag vroeger.
t" IÏÜKVÜ II
T R SCH AGFiN.
Laan, Wijk D, No. 5.
PrijS per jaar ƒ3.—Fiarcoper post 3 CO.
AfzonA'ilijke nummers f 0.0.
Adcerlcntiën van één tot vijf regels f 0 75
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
HF
P O LIT r E.
op de markt te Schapen van 10 April jl.,
EEN NUCHTERE ALP.
Inlichtingen zijn te bekomen ter se rotarie dier ge
meente.
in den avond van 30 April j.1., waarschijnlijk in de
Hoep alhier;
waai in gedroogde lamshuidjes voor bandon van bil
jarten.
Z\j die hieromtrent inlichtingen kunnen geven, wor
den ver/erht zich te vervoegen tor Secretarie der go-
moente Schagen.
Burgemeester rn Wethouders van Schagen, brengen ter
algemeene kennis, dat de Raad lieelt besloten, dat de kermis
in deze gemeente zal plaats hebben en invallen op zondag den
17en Junij a s des namiddags ten 4 ure, om Ie eindigen op
2oudag den 24eu daaraanvolgende.
Schagen, 1 Mei 1883*
.Burgemeester en Wethouders voornoemd;
G. LANGEN BERG-
de Secretaris
BEN IJS.
BURGEMEESTER eu WETHOUDERS van Schagen, roepen
mits (leze npalle zoodanige Ingezetenen, die op den ten
Januari 1883 linu 25steJaar van ouderdom zijn ingetreden,
benevens de zoodauigen. die iich van Lluiteiilaiidseh in deze Ge
meente gevestigd hebben, voor zooverre zij nog in een
der Klassen van de Schutterij vallen, om zich tussrhen 15 Mei
en 1 Juni aanstaande, ter Secretarie dezer Gemeente voor den
Dienst der Schutterij te doen inschrijven, zullende tot ont
vangst van liuu aangifte te dier plaatse speciaal worden geva
ceerd op alle werkdagen des voormiddags van 9 tot 12 ure-
Tof nanivht den belanghebbenden dient:
Dat als Ingezetenen iu deze worden beschouwd, alle Neder
landers. in het Rijk liun gewoon verblijf houdende, en alle
Vreemdelingen, iu het Rijk woonachtig, welke hun voornemen
om zich aldaar te vestigen zullen hebben san den dag gelegd.
Dat de aangifte tot Inschrijving in alle gevallen voor de
Ingezetenen van de hierboven bedoelde ouderdom behoeven ge
daan te worden, ook dan zelfs, wanneer de belanghebbenden
vermeenen tot de vrij gestel len of uitgestotenen tot den Schut
tel lijken Dienst te i diomen, dat zij, die I evoi dm zullen wor
den zien niet voor den len Junij 1883 te heb en doen in
schrijven, door het Plaatselijk Bestuur ambtshalve wonlen
ingeschreven, en ter zake van hun verzuim in een gehl'-orlf
vervallen, teiwijl dezelve daarenboven zonder Loting zuil n
v orden ingelijfd Eu wordt overigens de Ingezetenen aange
maand om zich tijdig van een Gehooite-Extract le voorzien, en
zich alzoo van hun juiste ouderdom te verzekeren, ten einde
Bxnuan van JOUANNIS VAN DE WALL.
XXVIII.
Drie en Twintigste Hoofdstuk.
Het opgevangen Insurgentonpaard word omringd
Pn onder tranen omhelsd; de Ulanen werden met
boden bestormd, hunne ongelukkige landlieden ter
luilpe te snellen, waardoor de goede majoor in bui
tengewoon piinljjke verlegenheid geraakte.
Marta snelde op graaf Hancke toe on fluisterde hem
iets in het oor. Zij zag er bleek uit en de tranen big
gelden haar langs de wangen. Hij knikte met het hoofd,
antwoordde iets en verliet na een kort onderhoud met
don majoor, den hof.
Hij reed nog eenmaal naar de grenshij kwam juist
"eg bij tjjds om de vluchtelingen weder terug to zien
komen.
Velen waren er op de vlucht gevallen alleen de
nnkorvleugel-kolonne was den ondergang ontkomen.
Een der laatste vluchtelingen was de adjudant van
den Italiaan Nullo; het bloed vloeide hem uit de diepo
Wondeh.
Deelnemend naderde graaf Hancke hem en gaf hem
een slok uit zyn voldflesch.
Deze dankte hem met matte stem en verhaalde hem
it iet tranen in de oogen liet- tragisch einde van zpu
ïunandant. I" do laatste vertwijfeling, onmachtig
d? algemeene vlucht to belettenhad hij den weinigen,
"°B stand hielden, toegeroepen: .laat do Londen
°°i'eusterven wij als mant-ca!"
de luw hrijviug behoorlijk g. sehiisle, en z'j alzoo niet komen
te verv-lleii in de straffe lij de NVet bepaald.
Sl'HAGEN, den len Mei 1883.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
langen berg.
De "eeretaris,
den l is.
OVER
IE HL 011 EiX E Dl MG EM.
I.
Hoeveel spelden worden er dagelijks ge
maakt?
Dit aantal bedraagt zeker eenige millioenen.
Waar blijven al die spelden?
Opgebruikt of liever versleten wordt er bij
na nooit een. De spelden gaan verloren, zin
der versleten te zijn.
Hoeveel spelden zouden er eiken dag wel
verloren gaan?
Gebrek aan spelden is er nooit en de fa
brikanten zorgen van den anderen kant o«k,
dat er geen al te groote vooraad van is. Dus
zouden we tot de gevolgtrekking komen, dat
er eiken dag evenveel spelden verloren gaan
als er nieuwe gemaakt worden.
Wanneer er nu eiken dag zooveel millioe
nen verloren gaanwaarom vindt men ze dan
niet overal liggen? Zou men niet meenen,
dat als dit jaar aan jaar zoo voortgaat, men ze
op 't laatst bij hoopen moest vinden?
Fn hierop is 't antwoord: er gaan eiken
dag zooveel millioenen spelden en millioenen
andere dingen verloren, dat al de verlorene
spelden wederom verloren gaan in de milli-
oenen verlorene dii gen.
Alle dagen worden er nieuwe voorwerpen ge
maakt; niemand is zoo dwaas, om voorwerpen te
maken, die niet gebruikt worden- De nieuwe
worden derhalve gemaakt omdat er eiken dag
zooveel oude afgedankt worden, of niet andere
woorden verloren gaan. Is 't nu te verwon
deren, dat men onder die massa verlorene za
ken de verlorene spelden niet terug vindt?
Dat verlóren gaan geschiedt al zeer ver
schillend. Kopjes, schotels, glazen, borden, tles-
schen enz. kreken- natuurlijk buiten de schuld
der dienstboden. In de ruiten komt ecu
En zoo was lijj gestorven.
De graaf wilde den afgematten held naar Wicelowiec
geleidenmaar deze maakte met do hand ecu afwij
zend gobaar.
„Niet daarheen," antwoordde hij mot afschuw. „Ik
wil naar Krakau,ik wil de'.on rampzaligen bodem
verlaten.'. O, kon ik slochts de asdi dier dapperen
mede naar huis nemen."
Hij begon to weenen als een kind.
Graaf Hancke zond zijn ordonnans naar Grawolin,
om een rijtuig te halen, want de jonge man was we
gens het bloedverlies en de opgewondenheid, eene bo-
zwijming nabij: toen hij hem er in had geholpen nam
hij afsclioid en reod met bedrukt harte huiswaarts.
Acht en Twintigste Hoofdstuk.
Op de geheeie plaats bcersehto groote opgewonden
heid. De meeste heeren en zelfs do vorwijflo graaf
Tardowski waren te paard gestegen en ronden naar
de grens; de dames hadden in een rijtuig piaats ge
nomen en volgden hen, terwijl zij levensmiddelon en
verbandmiddelen met zich mede namen. Toen graaf
Hancke op den hof terug kwam, zette deze stoet zich
juist in beweging.
Majoor Edler was naar de stad geredon, om, zooals
hij aangaf, van het overgeblevene melding te maken;
prins Looz en von Parschner waren met de oatrouille
uitgereden waar voor een oogonblik nog alle drukte
heerschte, was het nu alles stil.
Marta had graaf Hancke slechts even gegroet, z\j zat
in het rijtuig bij haar moeder en bjj Mets. Graaf Hancke
trad vermoeid c-.i hongerig het huis binnen en zocht
zijn kamer op,
Hij wierp zich op een divan en nam eou boek. Hjj was
nauwelijks met lo'/en bogoution of er werd geklopt
en Piotr trad binnen» o.n u jis-graaf naar zijne hevelen
barst; messen en vorken raken weg; knoopen
vallen af; in kleedingstukken komen scheuren;
kortomdat verloren gaan geschiedt onder
zeer velschillende, bedekte termen. En hoo
zou 't in de wereld gaanals dit niet gebeurde?
Dat bezwijken, weg raken, verlóren gaan is
de hoofdoorzaak van den arbeid.
Misschien zijn sommigen de meening toege
daan dat er in dat verloren gaan eene schan
delijke verkwisting van tijd en arbeidskracht
ligt opgesloten. Zou het niet reeds een groote
winst voor de menschhei.1 zijn, wanneer er
niet eiken dag zoovele spelden verloren gin
gen? In dit geval zou de speldemnaker naar
een ander beroep moeten muzien en we zullen
aannemen, dat hij dit vond, maar de overige
nienschen zouden zich daardoor eene uitgave
besparen, die eiken dag terugkomt en zeker
bij sommige vrouwen nog al aanzienlijk is,
als ik bedenk, hoe er vroeger en ook nu nog
wel uitdrukkelijk van sgelde/eld wordt ge
sproken. Wat zou dit dus eene. heerlijke be
zuiniging wezen, die de heeren echtgenooten
zeker niet onwelkom zou zijn, al bleef de
mogelijkheid bestaan, dat de vrouwen een
middel vonden, om daarvoor een ander arti
kel van uitgaaf in de plaats te stellen. Zoude
die redenering opgaan?
Neen! ze is valscli.
Gii gen er niet alle dagen zooveel spelden
verloren, dan werden er niet eiken dag zoo
veel nieuwe gemaakt, en weiden er niet ei
ken dag zooveel gemaakt, dan zouden zo i.iet
zoo goedkoop zijn.
Het resultaat van dat zuinigheids— plannetje
zou dus zijn, dat we voor de weinige spelden,
die we kochten en zoo zorgvuldig moesten
bewaren, opdat ze toch niet verloren gingen,
meer zouden moeten betalen dan voor de eek-,
die we goedkoop koopen en omuent Welke
we vrij onverschillig zijn.
De bewaarde spelden zouden duurder wor
den dan degenen, die verloren gaan.
W ie dit voor overdrijving houdt, neme er
eens do proef van. Bestel eens eene speld
met andere woorden: l.iut eens ééue spelt I ma
ken. De smid of de andere werklieden, want
er zijn meer nienschen voor noodig, zal it
spoedig mededoelen, dat die blanke, reine spel l
to vragen on eon gesprol: mot hom aan to knoopen.
Blijkbaar wilde Piotr, als factotum vaa hot hui ver-
nomon >vat graaf Haneko op zijn rei; had gezien.
Mot uoa t,v:jfoIaelitig grijazoi hoorio hij don graaf
aan.
„Erg erg," zoido hij, niair wanneer da grooteu
luieren, wat moeten dan do kleinen doon!"
Verwonderd keek do graaf dou knaap aan. D't
waren woorden, die hom minsto.is oen geduchte dracht
slagen koudon bezorgen, wanneer zij aan do roohto
ooren kwamen.
„Gelooft gij niot, urjnheor de graa', dat hier ver
raad in hot spel is?" gini' Piotr levendig voort, ter
wijl hij een schrede nader k .vam. „Er sluipt bij de gre.ts
zooveel gespuis rond, handelaars on smokkelaars, en
do Rus hoeft goud."
„Gelooft gij antwoorde de graaf. .De Rassen ver
tellen integ mdool, dat een iiu iner officieren voor zes
duizend roobels eon aanval u:i oen boude tot dou dag
had uitgesteld, op,veIkeu de bcile ontsnapt w.is."
„Ja! Er zijn hier kerels, die voor een roebel hun
eigen moeder zouden verkoopon... Daar zjjn bijvoor
beeld de smokkelaars; niet liier, een weinigje
verder het zuiden in. Weinige dagen geleden nog zijn
er vier overgegaan; zy haddon zakken mot pijnappels
op den rug.
„Toen do grenswachters hou zagen, maakten zjj jacht
op hen, do ofdcior vooraan, tot z:j do wegge .vorpeno
zakken vonden;iutu§schen trokken de andereu op groote
wagens met balen zijde en vaten champagne de grens
over. Zoo gaat het er toe de luitenant heeft nat ïur-
liik zijn aandeel in do coniedie dat gaat alles van <1
eeao hand iu do ander. Misschien hebben die kerels wol
gebabbeld."
„Hot kan zju dat er noden iet- suorigel'jk3 in hot