r A L G E 5! E E ADVERTEXTI E' ZONDAG Al EU w s- 2 DECEMBER. \o. 1SS3. 27stc Jaargang. .A> 1729. J. WINKEL, BRIEVEN UIT AMSTERDAM. L AXDBOl W BLAD. Laan, Wijk D, No. 5, Bekendmakingen. POLITIE. VERMTST: Postwezen. ii. 4GER A X T, Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens dag en Zaterdagavond. Rij inzending tot 's middags 12 ure, worden Advertentién in het cerstuitkomend nummer geplaatst. Ingezonden stukken één dag vroeger. UITGEVER: TIE PCHAGEN, Hu - - - - - - Prijs per jaar ƒ3.Franco per post f 3.6 Afzonderlijke nummers 0.05. Advertentiën van één tot vijf regels 0 75. iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor den naar plaatsruimte berekend. Ter Secretarie der gemeente Schagenzijn inlichtingen te bekomen, omtrent een in die gemeente gevonden ZWCep en opgevangen (ïibant (kip) Te Schagen, op den 29en November j. 1. een wit Sfliaaa. (zonder merken) Zij die hieromtrent inlichtingen kunnen ge ven, worden verzocht, zich te vervoegen ter gemeente-secretarie aldaar. De Directeur van het Postkantoor re Scha gen richt het verzoek tot allen, die met het aanstaande St. Nicolaasfeest, voor verzendin gen wenschen gebruik te maken van den pak- ketpost, hunne pakketten een paar dagen te voren aan het kantoor te bezorgen. Wanneer een groot deel op den laatsten dag wordt aan geboden kan het niet uitblijvendat velen zullen moeten blijven liggen tot den volgenden Pag- De Directeur voornoemd. HEIJLYGERS. «AA >/v ii. Tiet blijkt, uit vele bizonderheden dat onze voorouders uog al gewicht hebben gehecht aau hun thuis. ITet oude spreekwoord zegt roost, vest, thuis best. Wat zouden we oonigo menigte voorbeelden uit het dagelijksch leven kunnen opnoemen, waaruit de waarheid van bovenstaand gezegde zoo duidelijk blijkt! Hoe menigeen is er niet, <lie zich verbeeldt, hetzij uit een gevoel van wangunst, dat het bij anderen veel beter is. Het ligt zoo in ons, om te denken, dat het fmis van onzen buurman mooier, gemakkelij ker is dan het onze. Dat vertoont zich reeds hij kinderenMenig een ruilt datgene, wat hij heeft, voor 't geen hij van een ander ziet, en dat hem oneindig mooier voorkomt; en is de ruil geschieddan blijkt het moestaldat men ze h heeft vergist en gaarne zoude men het verachttehet weg- geworpene, terug hebben. Wanneer we ons, en terechtverbazen orer bet ontzettend groot aainal landverhuizersdie hij duizenden telken jare de zee oversteken, °m in dat onbekende land hun geluk te beproe- Tfn, om datgene te zoeken, wat zij in bun f'gen land niet kunnen vinden d:e hun dorp minne woning, verlaten, om zwervelingen te gordendan bedenken we daarbij tevens, dat die menschen niet gehecht waren aan dat- Reue, wat zij hun thuis noemden. Om den overtocht te kunnen betalenom nog iets over fe houden, ter. einde in dat land der belofte *»t grond te kunnen koopenhebben ze hunne ««zitting moeten verkoopen. Als we daar op e kade loopen en we zien die landveihuizere, f'zeten bij hunne bagage, en we mei ken on- fler hen hier en daar eene oude vrouw op l^ringd van kinderen en kleinkinderen, dan ragPu we ons zelvcn af: wat moet die oude vrouw gevoeld hebbentoen ze eene woning verliet, waarin misschien al hare kinderen ge boren waren, waarin ieder plekje rijk was aan herrinneringen, die de kanier bevatte, waarin haar man was gestorvenwaarin ze ook blin delings den weg wist, in één woord, waarin ze zoo geheel en al thuis was: haar thuis? Dan moet er wel eene zeer harde, dringende noodzakelijkheid zijndie al die mensehen noopt, om den vaderlandschen bodemdien dierb'ren geboortegronddat huiste verlaten of indien dat zoo niet isdan heeft, het thuis al zeer weinig waarde, dan bestaat die waardij in de verbeelding, dan is 't een voortbrengsel van de fantaisie des dichters, en moeten wij diegenen overgevoelig noemendie daar van spreken als van een dierbaar plekjewaar van 't verlaten hun menigen traan heeft gekost en dan is 't ook niet waar, dat zoo velen lmn nieuwe Vaderland na eenigen tijd weder verla ten en daar aan anderen trachten wijs te ma ken dat het in hun eigen land toch nog veel heter is. Dit is zeker, dat men in den tegenwoor- digen tijd meer aanleiding vindt, om min Ier aan zijn huis gehecht te wezen. We leven in een woeligen tijd. De gelegenheden om van do eene plaats naar de andere te komende haast de stoomachtige spoed, waarmede tegenwoor dig alles wordt verrichtde gebiedende stem die de menschen aandrijft tot rusteloosheidtot gedurige verplaatsing, dat alles heeft ten ge volge, dat er een andere geest in de menschen- kinderen is gekomen; eene gejaagdheid, maar ook eene grootere behoefte tot. uithuizigheid heeft zich van hen meester gemaakt en 't gaat hier mede even als met zoovele andere zaken. Iu den beginne kost het moeite om iemand die, om wat. reden ookaan zijn huis is gebonden, tot uitgaan te bewegen. Men heeft zoo zijn vaste plekje in de huiskamer en als men daar, na afloop van de dagelijksehe bezigheden ne der zit te midden der zijnen, om in huiselij ke» kring aan de theetafel een gezellig uur tje door te brengen, en men zich daar dan zoo prettig gevoelt en lacht om de stormen en regenvlagen, die muren en ramen aanval len, dan verlangt men niet naar anderen, al hebben die ook inimcre kamers en prachtige meubelen, dan is 't ons wel aan den huiselijke» haard en och! dan ontsnapt aan onsonnooze- fendie nog niet met het ouderwetsehe gebro ken hebben, die nog eerbied koesteren voor oude gewoonten en die al het aangename der nieuwe toestanden nog niet geheel beseffen, de helaas! zeer versleten uitroep: Oost, veest, thuis best! Niet zelden verandert evenwel die opinio. Men maakt kennis met dezen en genenmen wordt als 't ware oveituigd van 't nut, bij na zou ik zeggen van de noodzakelijkheid van den gezelligen omgangen ongemerkt, lang zamerhand, verlaat ons de geest der huiselijk heid. Hij verlaat met droeven blik onze woning, omdat hij daar geene plaats meer voor zich vindt. En gelijk men maar al te vaak van 't eene uiterste tot het andere overgaatwordt zeer dikwijls dezelfde man, die vroeger voor geen schatten zijn thuis zoude opgevenot de vrouw, die geen beter, geen heiliger plek kende dan omringd van hare kinderen, toonbeel den van uithuizigheid. Wat hen daarin versterkt, is de goedkeuring, die zij genieten. Dat zijn eerst gezellige men schen, aan wien men nog wat heeft, die we ten wat leven is, ze worden gezocht en gei ierd en gaan op in die bedwelming, dien roes van lof en goedkeuring. Is dan gezellige omgang to veroordeelde? Moet ieder dan als een kluizenaar leven? Is dat de'bestemming van den menseh? Moet men zoodoende in de wereld vooruit komen? Vergeet men de spreuk: onbekend maakt onbemind Waar blijven al de relatiön, die een koop man en zoo menig ander zoo hoog noodig heeft? Wat al tal van vragendie ruime stof geven voor een volgend opstel. Deutichem. P. van df. Velde Mz. 29 Nov. '83. Op actie volgt reactie ik heb het u reed? gezegd: de tentoonstelling heeft ons glansrijke dagen doen beleven, waarin schatten zijn ver diend, maar aan don anderen kant hebben velen hunne krachten uitgeput in een ijdei streven naar „rijk worden," terwijl ze „bekaaid" zijn uitgekomen. Er staan huizen te huur bij dc vleet, en daaronder vele geïmproviseerde hotels. Amsterdam loopt leeg, zou men zeggen verkoopingen zijn aan de orde van den dag. Onder deze bekleedt de z. g. japansche veiling eene voorname plaats. Door geheel het land zijn deze Jaarlijksclie verkoopingen, vermaard, en juist do omstan digheid, dat ze tegen St. Nieolaas plaats heb ben, geeft daaraan eene aantrekkelijkheid te meer. Dc oorsprong dier veilingen is niet al gemeen bekendmair isniet liet oog op onze beteekenis als handeldrijvende natie, nog ui merkwaardig. In 't jaar 1S63 had het japansche gouver nement geld noodig en bevrachtte een schip met chinoiserieën, lakwerk, zijde, bronzen, en bood de lading voor een iuilftoen gulden te koop, eerst aan Frankrijk, vervolgens aan Engeland, Duitschlandmaar liet was hun allen te duur. Toen kocht de Nederlandscho Handel maat schappij dc huling voor een miliioen gulden, en bracht haar in veiling. Er werden echter schatten aan verlorensedert hadden niet temin jaarlijks dergelijke verknopingen plaats, maar dat er nu niet meer aan verloren wordt, is aan verschillende oorzaken toe te schrijven. Vooreerst zijn de goederen van minder kwa liteit, en worden er een massa zaken ingestoken van bekende magazijnen in chineeschc artikelen en antiquiteiten; ja zelfs hebben sommige .Ja pansche zijden dekens frappante gelijkenis met uit de mode geraakte zijden japonnetjes, dio eenmaal in onze groote magazijnen prijkten. De termijn van trekking der tentoonstellings- loterij nadert. De loten zijn lang niet allen verkocht en pien kan heel wat grappen bele ven wanneer de uitslag der trekking bekend wordt. Een mantel of een sleepjapon valt misschien ten deel aan een werkmanmaar zoo gaat het altijd met loterijen. De ter verloting bestemde goederen zonden op Parijsehe manier, hier afzonderlijk worden tentoongesteld. Dat plan is echter opgegeven, en men zal nu maai* met de trekking beginnen, die uit hoofde vim de zes miliioen lotennog al ingewikkeld zal zijn, en daarom dan ook maanden duurt, Dy

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1883 | | pagina 1