Algemeen
A D V E 11T E N T I E-
DONDERDAG
11
20 NOVEMBER^
"WIFmbT
ril
Ao 1884.
2Sstc Jaargang.
N I E L A\ S-
L A 1) li O 1 W li L A D,
J. WINKEL,
Gemeente Schagen.
Bekendmaking.
lam (lijst).
Siinnenlandsch Nieuws.
SlIIAGER
M 1830
f
Dit blad verschijnt tweemaal per weck Woens
dag- en Zaterdagavond. Dij inzending tot 'a
middags 12 ure, worden Advertentièn in het
eerstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken één das; vroeger.
UITGEVEHi
TE 9CHAGEN
Laan, "Wijk D, No. 5.
Prijs per jaar/9.Franco per post ƒ8.61?
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Advertentièn van één tot vijf regels 0 75»
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor*
den naar plaatsruimte berekend.
POLITIE.
Ter Gemeentesecretarie alhier zijn inlichtin
gen te bekomen betrekkelijk een onder deZcr
gemeente onbeheerd gevonden i
ScflAGEN. Door den WelEd. Heer E.
Hoekstra alhier, is onderstaand verzoekschrift
gezonden aan de leden der Tweede kamer der
Staten-Generaul.
ArscHRirr. Aaa Koorcn Lodeü vaa ds
Tweoda Kamer de?
SUtoa-Genefaa!.,
Geeft met verscliuldigden Eerbied te kennen
EGBERTU8 HOEKSTRA,
plattelands Heelmeester, wonende te Schagen,
dat het vervalschen der Voedingsmiddelen op
eene onrustbarende wijze toeneemt en de
gevolgen daarvan onberekenbaar nadeelig voor
de gezondheid zijn, Veroorzakende ongenees-
4. V'
lioman van Friedrich Friedrich.
(19.) X.
Terwijl Soltau en Maria nog niet vermoedden, hoe
Bruno mishandeld was, werd er reeds dienzelfden
avond in de stad verteld? op weik een onmenschehjke
wijze een eenjarige door den luitenant von Tilly en
een onderofficier was behandeld geworden. Er was
Verteld, dat de luitenant deu nitgeputten militair
tweeën-vijftig maal dezelfde oefening bod laten maken,
tot h[j bewusteloos was ncdefgozonk-em
Dr. Ruling had dit reods den vorigen avond in de
eocieteit gehoord en was door bekenden uitgenoodigd,
het gebeurde in de courant te bespreken. Hj) had dit
afgewezen, maar beloofd, een zeer nanwkeurig onder-
zoek in te stellen. Uit veeljarige ervaring wist hij,
hoe gemakkelijk zulke mededeelingen door Met verder-
vertellen Ontstaan en hoe dikwijl* zelfs de ooggetuigen
overdreven,- om zich zelven daardoor gewichtiger te
doen schijnen.
liet vertelde hield intusschen zijn gedachten bezig,
en op deu terugkeer naar htrts. overlegde hij de stappen,
die hij den volgerden morgen terstond wilde doen.-
Toen hij den volgenden morgen vroegtijdig in het
redactie-bureau kwam, vond hij daar ook den brief
van zijn corrector.- Als bij dien gelezen bad, twijfelde
hij er geen oogenblik meer aan, dat de zoon van zijn
eorrector de ongelukkige was, die zooschaudclijk was
mishandeld. Deze diende als eenjarige,- Tilly was
zijn luitenant hij kon er niet meer aan
twijfelen. Hij ODtstelde er van, want hij achtte Soltau
koo.', die hem jaren lang trouw gediend bad, en hij
respecteerde ook Bruno. Zonder aarzelen begaf hij
zich naar het huis van zijn eorreetor.-
Soltau sprong verbaasd op, toeu bij zijn chef de
kamer zag binnentreden.
.Soltau, wat is er gebeurd?" vroeg Rülteg,
De bekommerde vader detlde mede wat hij wist-/
de angst die nit zijn trekken sprak, verried duideljjk,
«oe slim het met zijn zoon stond.
.Heeft hij niet gezegd, waardoor de bloedspuwing
ontstaan vroeg Rüling.
.Neen hij mag niet spreken ieder woord
•cliijnt hem grooten pijn te veroorzaken.*
«Dij weet Let dus niet
bare kwalen, ja zelfs een vroegtijdigen dood
Wenscliende daarom UwE. tusschenkoms*
tot beteugeling dier schanddaadja, kan het
zijn tot Voorbeeldige bestrafing ?/liefst met den
dood" door daartoe te maken Wetten wnnt
het geldt hier bet welzijn Van het algemeen,
niet van bizondere personen; of een Meelfa
brikant al veel verdient, of een Bakker zonder
Buulkist al gemakkelijk doof de wereld rolt,
een Boterfabrikant het Vette der aarde geniet
en de gezondheid van den mensch in het
algemeen schade lijdt, daartegen behoort ge
waakt te Worden; de kanker der II e b t u c ht,
en der Luiheid, en der Kladdigheid
töoet tegen alle prijzen Uitgeroeid Worden.
Ik reken tot dat doel op UwE. Eendrachtige
Samenwerking, gedachtig aan de spreuk,
Eknubactht maakt MacHt
Dat God U wE. gezondheid en een vredig te
zamenzijn moge scheuken, is de wensch van
E. HOEKSTRA.
Schagen, 17 November 1884.
- De Heer G. Dignum alhier, is aannemer
geworden van de Vergrooting der villa, van den
beer Prévinaire, te Calantsoog
Soltau schudde het hoofd?
„Ik vrees,- dat de oefeningen hem te Zwaar zijn
geweest? maar ik weet het niet. Ik werd geroepen
toen ik kwam was alles reeds geschied !a
Rilling aarzelde? den armen man mede te deelen
wat bjj gehoord had. De mogelijkheid, dat Bruno niet
de mishandelde was gewc'est, was immers nog niet
uitgesleten,
Marie vertelde/ dat haar broeder later van het
exerceeren was teruggekeerd, dan gewoonljjk To»in
hij de kamer binnentrad, was zjj, Ontsteld door zjjn
veranderd uitzien en de bleekheid van zijn gelaat,
verschrikt opgesgrongen, doch had nauwelijks hetu eeu'
vraag gedaan/ of de bloedstorting was govoled.
Rüling vroeg naar den arts, die ontboden was.
Deze was een bekwaam en ervaren man de hof-arts
Borchers.
Terwijl Ruling den bedroefden vader trachtte gerust
te stellen, trad een jong militair docter het \eftrok
binnen) het was de assistent-arts Hoibaeh.
Op tamelijk luidruchtige en overmoedige wijze
deelde bij mede, dat bij door luitenant vou Tilly was
verzocht, onderzoek to doen naar den toestand
van den eenjaris/en Soltan, die den vorigen dag bij
het eVercoerren door een flauwte Was overvallen.
Rüling kende Holbach eu wist, dat hij tot hen
behoorde, die zich den ehampgane uitstekend lieten
smaken, dien Tilly bij iedere gelegenheid in de
ruimste mate ten beste gaf.
Soltau antwoordde/ dat het met zijn zoon slecht
gingr
,Oie flauwte heeft dan toch zeer noodlottige ge
volgen gehad,* zeide Riling. ,De jonge man heeft
tweemaal een bloedstorting gehad
.Dat bob ik gehoord, daarom- kom ik om hem te
onderzoeken,* ging Holbaeb voort Waar is de zieke*
lk vermoed, dat gij u benauwder maakt dan noodig
is. Zijn borst was wel is waar niet zeer sterk".
.Des te eerder bad men hem moeten ontzien en
v oor everspaonig moeten vrijwaren*,merkte Rüling op
„Wie *«gt er, dat dit niet is geschied?" vroeg do
assistent-art? overmoedig. „Wilt gü dit misschien
beweren
Er lag tets uitdagende- in zijn toon.
„Ik beweer het, en het onderzoek zal het uitmaken
gaf Rüling ten antwoord:-
.Welk onderzoek?" vroeg Holbach; de beslist
nit gesproken woorden van Küljng schenen hem tocb
een weinig zjn zelf-vertrouwen te benemen. „Ik zal
terstond- den zieke onderzoekeu-."
De eerste kamer is thans als volgt sa
mengesteld
Noord-Brabantde heeren mr. J. G. Dd
Bruijn, mr. J. B. Ilengst, mf. P. J A» Smit//
jhr. mr. B. J, A. J. M. Verheijen/ J. T.
Smitz van Oijen.
Gelderland de heeren fnr. J. Thooft, jhr.-
H. A. ü- Coenen/ mr. C. J. Sickesz, mr. W»
A. A. J. baron schimmelpennink van deT
Oije, mr. F. J. W. baron van Pallandt vart
Keppel.
Noord-Holland i de heeren fnr. G. Vatf
Tionhoven, M. II. InsingCr, mr. M. J.
Pijnappel, jhr.mr. D. Van Akerlaken, mr. D.
Visser van HazerswoUde en mr. J. P. R. Tak
Van Poortvliet.
2/uid-IIoIland de heereïi jhr. F G. E. Mer-
kes v. Gendt, H» Muller SZn., J. Van Vollen-»
hoven, mr. A. Blussé, T. P, Viruly, J. Vart
der Breggen Az. en I. D. Fransen van de?
Putte.
Zeeland de heeren mr. C. J. Picke Cn mr.
J. Moolenbergh.
Utrechtde heeren mr. D. Th. graaf Vart
Lynden van Sandenburgh, jhr. mr. J. Iluyde-»
Coper van Maarsseveen.
Friesland de heeren D. Brenning. jhr.
mr. F. J. J. Van Eysinga, jhr. mr. J. H. F»
K. Van Swinderen.
Overijselde heeren mr. A. Van Naamert
van Eemnes, C. T. Stork, A. J. Blijdenstein.-
Groningende heefen mr. W. De Sitter/
mr. B. Van Roijen.
„Hij slaapt mi," mérkt Softan bezorgd op*.
.Breng mij bij hem," zeide Holbach op luiden erf
bevelenden tOon.
Soltau gehoorzaamde en geleidde hem naar het vertrek/
waarin de zieke lag. Deze sloeg de oogen op.
Op het gelaat van den assistent-arts veitoondo
zich een trek van bezorgdheid, toen hij Bruno zag.-
Hij deed henr eenige vragen, Waarop de Zieke* bom:
met zachte, nauwelijks hoorbare stom statwuordde.
Daarna onderzocht hij diens borst.
„De toestand is voorloopig niet bedenkelijk," zeide'
hij toen. „Ik zal eenige hospitaalbedienden met een'
ziekemand zonden, om hem naar het hospitaal te laten
Overbrengen."
„Moet hij van hier?" riep Sottau verschrikt uit.
„Zeker. Hij heett in het hospitaal de beste verpleging,-
en daar kan ik hem opmerkzaam gade slaan*.
„Ik laat hem niet gaan ik laat hem niet gaan?"-
riep Soltau uit.
„Hij is soldaat," merkte Holbach koel Op.
„Hij zal hier zeer zorgvuldig verpleegd worden,'
verzekerde Rüling. „Hij is te zwak, om de vermoeienis
van een tran.-port te kunnen verdragen.'
„Daarover heb ik alleen te beslissen," gaf Holbach
barsch ten antwoord. „Er is voor hem niet het minste
gCvaar aan verbondon.-*
In dit «ogenblik trad doctor Borchers binnen. Mar Ie
snelde hem weenend t.-gemoet en deelde hem mede,-
èat iiaar broeder naar het hospitaal zou worden gebracht.
„Wie zal hem daarheen laten brengen?* vroeg-
Borchers, terwijl hij binnen trad.
,Ik,* gaf HolOacb ten antwoord,
„Het>t gij den zieke onderzocht?" vroeg docter
Borchers op strengen toon.
„Zekert Zoo even."
,En gij beweert, dat het transport hem niet nadeelig'
zou zijn?"
„-Dat is mijne overtuiging."
„Dan kunt gij hem niet zorgvuldig onderzocht
hebben. De zieke blijft hiert"
„Ik verlang alleen,- wat mijn plicht mij gebiedt."
„Dat doe ik ook!" riep Botcher's tO>rnig uit.-
,-Ik zal nimmer weder den naam van arts dragen,
ais ik wilde toestaan, dat de zieke aan zulk eeu
gevaar wordt blootgesteld! Wilt gij misschien de
verantwoording op u nemen? Want dut verlang ik-
dan uitdrukkelijk van u!"
De jonge assistent-arts haalde de schouder* op.
„Wanneer de zieke hier blijft, dan schuif ik alle'
verantwoording van mij al," merkte hij aan.