A D V E SI T E T1 E
r\
9
M 1843,
Uinnenlandsch Nieuws.
TE SOHAGEN,
l\l i e t w s-
Ao 1885.
29ile Jaargang.
Algemeen
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens
dag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
middags 12 ure, worden Advertentièn in het
eerstuitkomend nummer geplaatst.
Inaezonden stickken één dag vroeger
Tot leden van t bestuur voor den pol
der Valkoog zijn gekozen: de heeren J. Brom
mer en J. Dekker, Tzde eerste als lid van
't Dagelijks bestuur, de laatste als Hoofdin-
geland.
Naar men ons bericht, heeft de Fransohe
regeering het kruis wpour le mérite agricole"
voor verdiensten op het gebied van landbouw
geschonken, aan den heer J. Breebaart Kz.
te Winkel,
In den vroegen morgen van den 30 De
cember verbrandde in den Moerbeekpolder
onder Oude Niedorp de boerderij ntet bijstaande
boet van Jb. Stammes, bewoond door diens
zoon W. Stammes. Van de roerende goederen
zijn alléén de 3 koeien, welke niet verzekerd
waren, gered.
Dezer dagen verkocht een veehouder te
Klooster-Anjum (Friesland) een stier, voor den
kapitalen prijs van f 1500, (zegge vijftien»
honderd gulden.)
Roman van Friedrich Friedrich.
(31.)
XV.
De ontsteltenis over de mishandeling, Werkte
Hermann in zijn pleidooi verder uit, vras zeer algemeen
en gerechtvaardig! geweest; want tegen zulle eene
ruwheid moest elk beter gevoel in opstand komon.
Alle ouders, wier zonen hunne dienstplichten vervulden,
moesten immers vreezen, dat hun iets dergelijks kon
overkomen. Het was de plicht van de pers, zulke daad
zaken bekend te maken en te teekenen, om daardoor ver
betering te bewerken, en de aangeklaagde had alleen zijn
plicht gedaan als redacteur van een onafhankelijk blad)
stond dit geval alleen, dan kon het als groote bijzon
derheid gemakkelijker verontschuldigd worden, maar
de klachten over ongeoorloofde handelingen tegenover
de soldaten werden met iederen dag meef en daar
in moest verbetering worden aangebracht, want
dit was een zeer kwaad punt, dat den militairen stand
niet tot eer kon strekken. De aangeklaagde heeft de
meerderen van den luitenant von Tilly in zijn artikel
niet direct beschuldigd en hem nog minder plichtver
zuim verweten, hij heeft alleen beweerd, dat hem in
Zekere mate een verantwoording trof, en dat bij meer
voldoend toezicht zulke gevallen niet konden en
mochten voorkomen. Hij had daarmede willen zeggen
05, verkv'(alm, dat er maatregelen genomen werden,
,zulio> ~,V mishandelingen onmogelijk zoudon
maken. Nu valt er misschien niet de meerderen van
den luitenant iets te Verwijten, doch dit geval bewees
toch duidelijk, dat bet toezicht nog strenger en zorg
vuldiger kon en moest zijn. De staat eischt van elk
jong man dat hij ziju plichten vervult, derhalve is
het ook de plicht van den staat, hem te beschermen
tegen ongeoorloofde handelingen. Dat trachtte de aau-
toklaagdo door zijn artikel te bereiken, hem kwam
voor dit streven wel dank toe, doch geon aanklacht.
Hij ve langde dien overeenkomstig vrijspraak van don
aangeklaagde. Het publiek gaf teekenen van bijval.
De rechter van instructie bad, geleund in zijn
stoel en de armen over de borst gekruist,- met een
spotachtig lachje toegeluisterd. De bijvals betuigingen
schenen hem te ergoren, want hij krulde de lippen.
Kort antwoordde hij.' „hij betreurde het, dat de
verdediger, die zelve als reserve-luitenant tot don
militairen stand behoorde^ulke zware besctiuidigingen
togen dien stand waagde uit te spreken Men is
toch gewoon zijn eigen stand in bescherming te
nemen, des te meer, als ieder het zich tot een eer
moe rekenen, tot dezen stand to behooren,"
Hermann steeg het bloed naar do wangen. Hij
boorde niet, dut ziju vader hem eenige woorden toe
fluisterde. Met ontroerde stem keurde bij het af, dat
de rechter van instructie zjjne persoonlijke verhouding
UITGEVER:
J. WINKEL,
Laan, Wijk D,' No. 5.
Op de boerderij der Kijkslandbuuvvschoul
te Wageningen heeft men thans als voedsel
Voor het vee uitmuntend groen voer, dat in
den afgeloopen zomer en in het najaar tverd
ingekuild. Er werden o. a. ingekuild ruim
44000 kg. groene mals en ruim 16000 kg.
gras. Het groene Voer heeft thans geen on-
aaligeilamen reuk en het vee eet het ook nu
evenals vorige jaren, bijzonder graagstelfs
laat het daarvoor ander voedsel meestal on
aangeroerd. De melkopbrengst is zeer goed,
en vreemd mag men het noemen, dat nog
zoo weinigen in dezen omtrek het voorbeeld
volgen om groen voer in te kuilen voor den
winter.
Op de weilanden, tot de boerderij behoorende
Was men in den laatsten tijd weer d uk be
zig met draineeren; de vroeger droc gelegde
weilanden geven een Veel grooter pbrengst
aan gras en ook hier noemen wij het weer
vreemd, dat zoovelen uit deze streken, die de
resultaten zagen, niet eveneens overgaan om
hun weiland op zulk een wijze te verbeteren
en alzoo belangrijk in waarde te doen toenemen.
Onder de talrijke inzamelingen en collecten
in doze verhandeling mengde. Elenmin als de rechter
van instructie in zijne hoedanigheid van reserve-lui
tenant do aanklacht had verdedigd, want dan had
hij in zijn uniform van reserve-luitenant hier moaton
verschijnen, evenmin kwam het bij zijn plicht als
verdediger te pas, op welke wijze dan ook hij tot den
militairen stand behoorde. Hier was alleen sprake
van een rechtsvraag en niet van_ een kwestie van
stand,
Dö rechter van instructie zweeg.
Het gerecht trok zich ter beraadslaging terug.
Dr. Rüling reikte zijn zoon de hand, zijne oogen
schitterden.
„Gij hobt alles gezegd, zooals ik het overdacht
bad, maar ik zou het niet zoo goud bobben kunnen
uitdrukken," zeide hij.
Het bloed schoot Hermann in de wangen.
„Wanneer gij maar vrijgesproken wordt," ant
woordde hij.
„Hermann, al word ik ook Veroordeeld, dan zal dat
mijne goede meening Over uwe verdediging niet
beperken. Ik reken er niet op gij bobt uw best
gedaan en dat zal ik nimmer vergeten.- En al word
ik ook tot gevangenisstraf veroordeeld - uw pleidooi
heeft de goede zaak een groeten dienst bewezen."
Het gerecht keerde nu terug en d« voorzitter deel le
de vrijspraak mode. Hij legde in weinig woorden
bloot, dat het gerecht met de overtuiging had kunnen
winneu van eou opzettelijko beleediging. Do mishan-
van den eenjarige door den luitenant von Tilly was
onbetwistbaar bewezen; in het artikel werd hierover
in zekere verontruste wijze gesproken, doch deze
vorontrusting was billijk, evenzoo als de wonsch dat
voortaan iets dei gelijks verme len worde. Hot verwijt
dat dou meerderen van den luitenant was gedaan'
was niet direct en bevatte ook niet do minste
beschuldiging van plichtverzuim.
Hermann had wel luide willen jubelen. In de ge
lukkigste stemming keerde hij met zijn vader huis
waarts.
Den volgenden morgen verscheen er e'sn nauwkeu
rig stenographisch verslag van deze openbare behan
deling in Rulings Courant, en dit baarde een vrij
gïbJter opzien dan het artikel, dat tot de aanklacht
aanleiding had gegeven.
Hermann ontving van verschillende zijden geluk-
wenscben en dankbetuigingen voor de uitstekende
wijze on bet gevolg van zijne verdediging. Des te'
pijnlijker trof bet hem, toen hij 's avonds zijn ver
loofde bezocht, dat Eger hem met blijkbaar misnoegen
ontving. De bankier ergerde zich over de vrijspraak
van Rüling nog des te moor, daar hij de veroordeeling
van hem mot zooveel coslisttieid voorspeld had.
*<3ij zijt met beirekking tot den luitenant von
Tilly bepaald te vergegaan," zeido hij berispend.
vi ie geelt u het recht, zijn verloden op te halen
en hem zoo te kijk te stellen?"
„Ik heb alleen gebruik gemaakt van het recht van
den verdediger," antwooidde Hermann.
A BO U W B L A I),
Prijs per jaar/ 3.Franco per post ƒ3.6
Hzonclerlijke nummers f 0.05.
Adverlentiën van één tot vijf regels f 0 75,
iedere regel ineer f 0.15. Groote letters wors
den naar plaatsruimte berekend.
ten behoeve van nuiitferbccfeuJclen, komt er'
eeu in Goes Voor, die men, voor zoover we
weten, nergens adders aantreft. Het is de slee-
collecte door diakenen en ouderlingen der'
Ned. Ilerv. Gemeente. Op den tweeden Kerst-
dag gaat eene slede, door een paard getrokken,-
van huis tot huis om giften te ontvangen;
terwijl de ouderlingen en diakenen groote en
kleine giften in geld in ontvangst nemen. Ia
de bontste verscheidenheid komen de giften
in en op die slede, eetwaren en kleedingstukken.-
Een afgedragen doch nog bruikbaar kleeding-
stuk wordt door de bedeelers aan het ree'htö
adres gebonden.
Deze manier van inzamelen verdient alle
aanbeveling. Wie een mud aardappelen, eenigö
kilo's rijst en turven, een paar klompen, een
afgedragen jas of kinderjurkje te veel heeft
bij de slee-collecte is alles welkom.
Voor de betrekking van winkelhouder1
bij de Coöperatieve Winkelvereeniging te Delft-
hebben zich aangemeld 180 sollicitanten, waar
onder 40 a 50 gevestigde winkeliers.
- Op Oudejaarsnacht heeft men in Alktöarir'
nog tot uitzet een bratale diefstal gepleegd;
„Dan moet dat recht besnoeid worden," ging Eger
voort.
„Ik zou aanklagen."
„Tilly heeft dat recht; ik golöof evenwel niet, dat
hij daarvan gebruik zal maken, omdat hij weet, dat
ik alleen de waarheid heb gesproken eu in staat ben;
dio te bewijzen."
De handelsraad haalde do schouders op,
„Ik heb de wooideu van den rechter vau instructie
met voel belangstelling gelezen/' zeide bij. „Hef:
scheen zijn plan te zij Herm ui te ergeren on te'
beleedigen. Ik ben het in ali opzichten mot hem
eens. Wie geeft toch aan do couranten hét fe'aht, zich
op to werpen tot wachters der openbare zeden en
handelingen? Wat geeft u do be'vo;gdheid, zaken;
waarmede grj volstrekt, niets hebt te maken, in liet
openbaar te bespreken eu at te keuren?"
„Wat iu het openbaar geschied is, daarover kan
iedereen in bet openbaar spreken," antwoordde
Hermann hierop.
„En waarom doen do couranten, dit? Om daaruit
winst to slaan. Elk publiek schandaal gebruiken zij,
om daaruit een goudmijn to maken natuurlijk voor
zicb zelveu! Hot raakt ho.i niet, of zij iemand te
kijk stellen en schade berokkenen, en het publiek is
altijd nog dwaas genoeg, dit niet to begrijpen!"
Hermann zwoeg, doch Eger ging voort, met de
grootste minachting to spreken over de couranten;
om zoodoende ziju wrok tegen H.rmann 's vader
lueht te geven.
„Die couranten, dio op de babbelzucht van hef
publiek gpeètiteeren, dio geen schandaal laten voorbj
gaau, hobbeu do meeste abonnementen en verdienen
het meeste i'' oindigde Eger. „Zij, stellen ieieren armen
duivel, die iets op zijn geweten heeft, ten kijk daar
leven zij van! Ik gun hen die winst, maar zij m ietea
niet den schijn wilicn aannemen, alsot zo dat aljeon
deden ter wille der waarheid en vau het recht
Met honend gelach verliet hij het vertrek.
Hermann gevoelde zich ten diepsto beleedigiï.
„Uw vader wil mij krenken," zeide hij tot zijn1
verloofde, mot wio hij toen alleen was.
„Neen neen 1" antwoordde Toni, terwijl zij hem
zooveel mogelijk gerust stelde. „Hij zal onaangename'
zaken gehad hebbon en is daarom zon ontstemd.
„Al zijn woorden waren togen mijn vader gericht,4
antwoordde Hermann. „Zij beleedigen mij dus dos
te dieper, want ik heb niet alleen mijn vador lief,
maar acht hem hoog, zooals ik geen aader inan
hoogacht. Uw vador verraadt zjjn ergernis over de
vrjspraak te duidelijk, on toch heelt ïnjn vader hem
nooit eenig leed gedaan."
Toni stelde alles iu hot werk, om dit gesprek af
te breken en het gelukte haar iuderdaad voor eenigen
tijd Ilormanu gerust te stellen, word daardoor
eveuwel nog niet de klove weggenomen, die cr
tusschou haar verloofde en haar vador was ontstaan
Wordt Vervolgd.