A D V E SI T E T1 E r\ 9 M 1843, Uinnenlandsch Nieuws. TE SOHAGEN, l\l i e t w s- Ao 1885. 29ile Jaargang. Algemeen Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens dag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden Advertentièn in het eerstuitkomend nummer geplaatst. Inaezonden stickken één dag vroeger Tot leden van t bestuur voor den pol der Valkoog zijn gekozen: de heeren J. Brom mer en J. Dekker, Tzde eerste als lid van 't Dagelijks bestuur, de laatste als Hoofdin- geland. Naar men ons bericht, heeft de Fransohe regeering het kruis wpour le mérite agricole" voor verdiensten op het gebied van landbouw geschonken, aan den heer J. Breebaart Kz. te Winkel, In den vroegen morgen van den 30 De cember verbrandde in den Moerbeekpolder onder Oude Niedorp de boerderij ntet bijstaande boet van Jb. Stammes, bewoond door diens zoon W. Stammes. Van de roerende goederen zijn alléén de 3 koeien, welke niet verzekerd waren, gered. Dezer dagen verkocht een veehouder te Klooster-Anjum (Friesland) een stier, voor den kapitalen prijs van f 1500, (zegge vijftien» honderd gulden.) Roman van Friedrich Friedrich. (31.) XV. De ontsteltenis over de mishandeling, Werkte Hermann in zijn pleidooi verder uit, vras zeer algemeen en gerechtvaardig! geweest; want tegen zulle eene ruwheid moest elk beter gevoel in opstand komon. Alle ouders, wier zonen hunne dienstplichten vervulden, moesten immers vreezen, dat hun iets dergelijks kon overkomen. Het was de plicht van de pers, zulke daad zaken bekend te maken en te teekenen, om daardoor ver betering te bewerken, en de aangeklaagde had alleen zijn plicht gedaan als redacteur van een onafhankelijk blad) stond dit geval alleen, dan kon het als groote bijzon derheid gemakkelijker verontschuldigd worden, maar de klachten over ongeoorloofde handelingen tegenover de soldaten werden met iederen dag meef en daar in moest verbetering worden aangebracht, want dit was een zeer kwaad punt, dat den militairen stand niet tot eer kon strekken. De aangeklaagde heeft de meerderen van den luitenant von Tilly in zijn artikel niet direct beschuldigd en hem nog minder plichtver zuim verweten, hij heeft alleen beweerd, dat hem in Zekere mate een verantwoording trof, en dat bij meer voldoend toezicht zulke gevallen niet konden en mochten voorkomen. Hij had daarmede willen zeggen 05, verkv'(alm, dat er maatregelen genomen werden, ,zulio> ~,V mishandelingen onmogelijk zoudon maken. Nu valt er misschien niet de meerderen van den luitenant iets te Verwijten, doch dit geval bewees toch duidelijk, dat bet toezicht nog strenger en zorg vuldiger kon en moest zijn. De staat eischt van elk jong man dat hij ziju plichten vervult, derhalve is het ook de plicht van den staat, hem te beschermen tegen ongeoorloofde handelingen. Dat trachtte de aau- toklaagdo door zijn artikel te bereiken, hem kwam voor dit streven wel dank toe, doch geon aanklacht. Hij ve langde dien overeenkomstig vrijspraak van don aangeklaagde. Het publiek gaf teekenen van bijval. De rechter van instructie bad, geleund in zijn stoel en de armen over de borst gekruist,- met een spotachtig lachje toegeluisterd. De bijvals betuigingen schenen hem te ergoren, want hij krulde de lippen. Kort antwoordde hij.' „hij betreurde het, dat de verdediger, die zelve als reserve-luitenant tot don militairen stand behoorde^ulke zware besctiuidigingen togen dien stand waagde uit te spreken Men is toch gewoon zijn eigen stand in bescherming te nemen, des te meer, als ieder het zich tot een eer moe rekenen, tot dezen stand to behooren," Hermann steeg het bloed naar do wangen. Hij boorde niet, dut ziju vader hem eenige woorden toe fluisterde. Met ontroerde stem keurde bij het af, dat de rechter van instructie zjjne persoonlijke verhouding UITGEVER: J. WINKEL, Laan, Wijk D,' No. 5. Op de boerderij der Kijkslandbuuvvschoul te Wageningen heeft men thans als voedsel Voor het vee uitmuntend groen voer, dat in den afgeloopen zomer en in het najaar tverd ingekuild. Er werden o. a. ingekuild ruim 44000 kg. groene mals en ruim 16000 kg. gras. Het groene Voer heeft thans geen on- aaligeilamen reuk en het vee eet het ook nu evenals vorige jaren, bijzonder graagstelfs laat het daarvoor ander voedsel meestal on aangeroerd. De melkopbrengst is zeer goed, en vreemd mag men het noemen, dat nog zoo weinigen in dezen omtrek het voorbeeld volgen om groen voer in te kuilen voor den winter. Op de weilanden, tot de boerderij behoorende Was men in den laatsten tijd weer d uk be zig met draineeren; de vroeger droc gelegde weilanden geven een Veel grooter pbrengst aan gras en ook hier noemen wij het weer vreemd, dat zoovelen uit deze streken, die de resultaten zagen, niet eveneens overgaan om hun weiland op zulk een wijze te verbeteren en alzoo belangrijk in waarde te doen toenemen. Onder de talrijke inzamelingen en collecten in doze verhandeling mengde. Elenmin als de rechter van instructie in zijne hoedanigheid van reserve-lui tenant do aanklacht had verdedigd, want dan had hij in zijn uniform van reserve-luitenant hier moaton verschijnen, evenmin kwam het bij zijn plicht als verdediger te pas, op welke wijze dan ook hij tot den militairen stand behoorde. Hier was alleen sprake van een rechtsvraag en niet van_ een kwestie van stand, Dö rechter van instructie zweeg. Het gerecht trok zich ter beraadslaging terug. Dr. Rüling reikte zijn zoon de hand, zijne oogen schitterden. „Gij hobt alles gezegd, zooals ik het overdacht bad, maar ik zou het niet zoo goud bobben kunnen uitdrukken," zeide hij. Het bloed schoot Hermann in de wangen. „Wanneer gij maar vrijgesproken wordt," ant woordde hij. „Hermann, al word ik ook Veroordeeld, dan zal dat mijne goede meening Over uwe verdediging niet beperken. Ik reken er niet op gij bobt uw best gedaan en dat zal ik nimmer vergeten.- En al word ik ook tot gevangenisstraf veroordeeld - uw pleidooi heeft de goede zaak een groeten dienst bewezen." Het gerecht keerde nu terug en d« voorzitter deel le de vrijspraak mode. Hij legde in weinig woorden bloot, dat het gerecht met de overtuiging had kunnen winneu van eou opzettelijko beleediging. Do mishan- van den eenjarige door den luitenant von Tilly was onbetwistbaar bewezen; in het artikel werd hierover in zekere verontruste wijze gesproken, doch deze vorontrusting was billijk, evenzoo als de wonsch dat voortaan iets dei gelijks verme len worde. Hot verwijt dat dou meerderen van den luitenant was gedaan' was niet direct en bevatte ook niet do minste beschuldiging van plichtverzuim. Hermann had wel luide willen jubelen. In de ge lukkigste stemming keerde hij met zijn vader huis waarts. Den volgenden morgen verscheen er e'sn nauwkeu rig stenographisch verslag van deze openbare behan deling in Rulings Courant, en dit baarde een vrij gïbJter opzien dan het artikel, dat tot de aanklacht aanleiding had gegeven. Hermann ontving van verschillende zijden geluk- wenscben en dankbetuigingen voor de uitstekende wijze on bet gevolg van zijne verdediging. Des te' pijnlijker trof bet hem, toen hij 's avonds zijn ver loofde bezocht, dat Eger hem met blijkbaar misnoegen ontving. De bankier ergerde zich over de vrijspraak van Rüling nog des te moor, daar hij de veroordeeling van hem mot zooveel coslisttieid voorspeld had. *<3ij zijt met beirekking tot den luitenant von Tilly bepaald te vergegaan," zeido hij berispend. vi ie geelt u het recht, zijn verloden op te halen en hem zoo te kijk te stellen?" „Ik heb alleen gebruik gemaakt van het recht van den verdediger," antwooidde Hermann. A BO U W B L A I), Prijs per jaar/ 3.Franco per post ƒ3.6 Hzonclerlijke nummers f 0.05. Adverlentiën van één tot vijf regels f 0 75, iedere regel ineer f 0.15. Groote letters wors den naar plaatsruimte berekend. ten behoeve van nuiitferbccfeuJclen, komt er' eeu in Goes Voor, die men, voor zoover we weten, nergens adders aantreft. Het is de slee- collecte door diakenen en ouderlingen der' Ned. Ilerv. Gemeente. Op den tweeden Kerst- dag gaat eene slede, door een paard getrokken,- van huis tot huis om giften te ontvangen; terwijl de ouderlingen en diakenen groote en kleine giften in geld in ontvangst nemen. Ia de bontste verscheidenheid komen de giften in en op die slede, eetwaren en kleedingstukken.- Een afgedragen doch nog bruikbaar kleeding- stuk wordt door de bedeelers aan het ree'htö adres gebonden. Deze manier van inzamelen verdient alle aanbeveling. Wie een mud aardappelen, eenigö kilo's rijst en turven, een paar klompen, een afgedragen jas of kinderjurkje te veel heeft bij de slee-collecte is alles welkom. Voor de betrekking van winkelhouder1 bij de Coöperatieve Winkelvereeniging te Delft- hebben zich aangemeld 180 sollicitanten, waar onder 40 a 50 gevestigde winkeliers. - Op Oudejaarsnacht heeft men in Alktöarir' nog tot uitzet een bratale diefstal gepleegd; „Dan moet dat recht besnoeid worden," ging Eger voort. „Ik zou aanklagen." „Tilly heeft dat recht; ik golöof evenwel niet, dat hij daarvan gebruik zal maken, omdat hij weet, dat ik alleen de waarheid heb gesproken eu in staat ben; dio te bewijzen." De handelsraad haalde do schouders op, „Ik heb de wooideu van den rechter vau instructie met voel belangstelling gelezen/' zeide bij. „Hef: scheen zijn plan te zij Herm ui te ergeren on te' beleedigen. Ik ben het in ali opzichten mot hem eens. Wie geeft toch aan do couranten hét fe'aht, zich op to werpen tot wachters der openbare zeden en handelingen? Wat geeft u do be'vo;gdheid, zaken; waarmede grj volstrekt, niets hebt te maken, in liet openbaar te bespreken eu at te keuren?" „Wat iu het openbaar geschied is, daarover kan iedereen in bet openbaar spreken," antwoordde Hermann hierop. „En waarom doen do couranten, dit? Om daaruit winst to slaan. Elk publiek schandaal gebruiken zij, om daaruit een goudmijn to maken natuurlijk voor zicb zelveu! Hot raakt ho.i niet, of zij iemand te kijk stellen en schade berokkenen, en het publiek is altijd nog dwaas genoeg, dit niet to begrijpen!" Hermann zwoeg, doch Eger ging voort, met de grootste minachting to spreken over de couranten; om zoodoende ziju wrok tegen H.rmann 's vader lueht te geven. „Die couranten, dio op de babbelzucht van hef publiek gpeètiteeren, dio geen schandaal laten voorbj gaau, hobbeu do meeste abonnementen en verdienen het meeste i'' oindigde Eger. „Zij, stellen ieieren armen duivel, die iets op zijn geweten heeft, ten kijk daar leven zij van! Ik gun hen die winst, maar zij m ietea niet den schijn wilicn aannemen, alsot zo dat aljeon deden ter wille der waarheid en vau het recht Met honend gelach verliet hij het vertrek. Hermann gevoelde zich ten diepsto beleedigiï. „Uw vader wil mij krenken," zeide hij tot zijn1 verloofde, mot wio hij toen alleen was. „Neen neen 1" antwoordde Toni, terwijl zij hem zooveel mogelijk gerust stelde. „Hij zal onaangename' zaken gehad hebbon en is daarom zon ontstemd. „Al zijn woorden waren togen mijn vader gericht,4 antwoordde Hermann. „Zij beleedigen mij dus dos te dieper, want ik heb niet alleen mijn vador lief, maar acht hem hoog, zooals ik geen aader inan hoogacht. Uw vador verraadt zjjn ergernis over de vrjspraak te duidelijk, on toch heelt ïnjn vader hem nooit eenig leed gedaan." Toni stelde alles iu hot werk, om dit gesprek af te breken en het gelukte haar iuderdaad voor eenigen tijd Ilormanu gerust te stellen, word daardoor eveuwel nog niet de klove weggenomen, die cr tusschou haar verloofde en haar vador was ontstaan Wordt Vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1885 | | pagina 1