v.
„Ik geloof niet, dat dit uw nieuwe geluk zal be
derven," antwoordde zij niet zonder bitterheid.
Ao 18S5.
29ste Jaargang.
Jtè 1870.
Algemeen
Advertentie-
donderdag
Gemeen te Scha een.
Bekendmakingen.
gouden doekspeld.
Jacht en Visscherij.
Nationale Militie.
ra h mi in
N I E U NV S-
L A X D B O l W B L A D.
0 APII
ÏL.
J. WINKEL,
TE SCHAGEN
m
O N D E R W IJ S.
Binnenlandsch Nieuws.
BH
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens
dag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
middags 12 ure, worden Advertentièn in het
eerstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden strikken één dag vroeger.
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn inlich
tingen te bekomen omtrent een alhier gevonden
Do Burgemeester der gemeente Schagen, brengt ter
kounis van de ingezetenen, dat de aanvragen ter
bekonnng van jacht, en vischacten en van kostelooze
vergunningen tot uitoefening der visscherij, voor het
saizoen 1885)86, ter Secretarie voor de belanghebbenden
ter invulling verkrijgbaar zijn, dageh|ks, Zon- en
Feestdagen uitgezonderd, des voormiddags van 9
tot 12 ure.
Schagen den 20on Maart 1S85.
De Burgeme-ster voornoemd,
G. LANGENBERG.
Oproeping voor de
Burgemeester en Wethouders van Schagen,
Gezien art. 87 der wet op de Nationale Militie,
Gelet op eene Missive van den Heer Militie-Com
missaris in het 8e district van Noord-Hellaud
Brengen ter kennis van de belanghebbenden,
Roman van Friedrich Friedrich.
(58.) XXV.
Charlotte von Ortho had sedert Kalinka's ver
dwijning zeer teruggetrokken geleefd; zij beminde den
schilder en moest bekennen, dat zij hem door haar
koket gedrag weerhouden had, zich vroeger aan haar
te verklaren. Had hij haar geschreven, dan zou zij
hem vergeven hebben, dat hij van lage geboorte was,
want zij hadden op een plaats kunnen leven, waar
niemand deze betrekkingen kende. Zij vernam niet
het geringste van hem.
Tilly's vlucht en het bericht, dat hij z ju vermogen
had verloten, do val on de vlucht van Éger dat
alles boezemde haar weinig belang in. Den luitenant
haatte zij, omdat zij hem er de schuld van gat, dat
zij Kalinka had verloren, en de hoogmoedige en
onbeschaafde bankier was baar steeds onaangenaam
geweest; zij gevoelde met hem niet het geringste
medelijden.
Om zich los te rukken van de kringen, die haar
onverschillig waren geworden, besloot zij op reis te
gaan. Het was meer een gevoel van in wendigon onrust
dat haar daartoe aandreef, dan wel da boop, zich
door het reizen genoegen te verschaffen. De menschen
waren baar onverschillig, zij wilde hen ontwijken.
Zij reisde naar Tyrol, maar de heerlijkste streek
liet haar koud en oubovredigd. Zonder doel doorreisde
zij verschillende dalen. Het toeval bracht haar naar
een stil zijdal vau het Zillerdal. Zij beschouwde zich
daar als van de wereld afgesloten; dat deed haar
goed, want zij ontwaarde een gevoel van rust Hierheen
schcon nog geen goluid van de groote wereld te zijn
doorgedrongen. Zij moest zich vclo ontberingen
getroosten hetgeen zij vroeger voor onmogeh|k had
gr ïou cn, dit had tenminste voor hare overspannen
zenuwen oenigo bekoorlijkheid.
Op zekeren dag wandelde zij verder het dal in,
dorp Tag 8 e" e6n s"'' U'1 gehuchten bestaand
Toon zij het naderde, bemerkte zij gedeeltelijk
eej r(l*!> *erecholon, o een steeu zittende een
Bchildnr, die in hen schetscmoek toekende, dat op zijn
meeu ag. Verrast bleet zij staan, want zij had hier
geen schilder verwacht. De gestalte van den teekenaar,
et don rug nair haar toczat, trok haar aandacht.
«ie j
A T,
UITGEVER:
Laan, Wijk D, No. 5.
Prijs pefjaar/3.Franco per post ƒ3.60
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Advertentièn van één tot vijf regels f 0. 75.
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den nanr nlnntsruioitp berekend
zv rj H vvvuftij li t/IV li.leii dtllluwwilt.
urustig, uret kloppend harte, ging zij ter zijde, om
uera beter te kunnen opnemoq; daar wondde deze het
Dat de tweede zitting van den Militiera d z-.
worden gehouden ten Raadhuize te Iloorn, op D sda
den Uen April eerstkomende, des morgens te 10 ure.
Dat op gemelden dag Yoor dien Raad behoore i te
verschijnen de lotelingen, wier zaken in do zitting
van den 10 Maart 11. zijn uitgesteld.
Dat, aangozien er geene zittingon meer worden
gehouden, een ieder die zulks aangaat, wordt aan.
bevolen, zich dien dag ten nutte te maken.
Schagen, den 31 Maart 1885.
G. LANGENBERG.
de Secretaris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Schagen, bron-
ge i ter algemeene kennis, dat vergunning voor de
uitoefening van den kleinhandel in sterken drank is
verzocht, door de onderstaande personen, in de achter
hunne namen vermelde perceelen
1. Cornelis Schoen, voor pc. No. 56, Wijk A, (Noord.1
2. Aris Pauw, 51, B, (Laagzjde)
Schagen, den 3 April 1885.
Burgemeester eu Wethouders voornoemd;
G. LANGENBERG.
de Secretaris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Schagen, brengen
ter kennis van de ingezetenen
1. dat het toelaten van nieuwe leerlingen, op de
openbaro lagere school aldaar, zal geschieden
op den Eersten Mei a. 8. en alsdan kunnen
worden toegelaten de kinderen geboren
in het jaar 187 9.
2. dat de ouders, die hunne kinderen wenschen
toogelaten to zien, daarvan aan het hoofd der
hoofd een weinig zijwaarts, een half onderdrukto kreet
ontsnapte aan hare lippen het was Kalinka.
De schilder sprong van zijn zitplaats op, hij zag
de barones, herkende baar, en hield den blik strak
op haar gericht, alsof zich een droombeeld aan zijn
oogen vertoonde.
De barones wilde tot hem snollen, doch de voeten
ontzegden haar den dienst. Hij, wion al hare wenschen
golden, en dien zij hier in hot minste niet had ver
wacht, stond voor haar. „Kalinka Kasimir I" riep
zij uit en stak onbewust beide handen naar hem uit.
De schilder aarzelde; hij snelde naar haar toe, bij
omarmde haar met beide armen.
„Eindelijk eindelijk heb ik u govondon I" riep
Charlotte uit.
Kalinka's groote gestalte beefde, zijne armon, die
do schoono vrouw omklemd hielden, schenen hunne
kracht te verliezen, en de barones half van zich
werende, ging hij naast haar op een steen zitten.
Alsof hij zich uit een droom wilde wakker roepen,
streek hij met de rechter hand over het voorhoofd.
„Mevrouw de barones gij hier!" riep hij uit,
ternauwernood wetende wat hij zeido.
„Een toeval neen, een gelukkig gesternte heeft
mij hierheen gevoerd," antwoordde Charlotte. „Eindelijk
eindelijk heb ik u gevonden I"
„Hebt gij mij gezocht?" vroeg Kalinka. Zijn borst
snakte zoo hevig naar adem, dat hij die woorden
ternauwernood kon uitspreken.
„Neon, niet gezocht," antwoordde Charlotto
lachende, „maar, daar gij zonder afscheid zijt heen
gegaan, zoo hoopte ik, zoo geloofde ik, dat het
toeval mij wel u tegemoet zou voeren."
Kalinka staarde voor zich uit, als had hij niot deu
moed de schoone gestalte dor barones aan te zien.
Hij was zeer verwonderd. Ziju gelaat was met vorens
doorploegd, zijn rag scheen de kracht vorlore-.i te
hebben, om het hoofd gelijk vroeger, zoo trotsch en
lier te dragen.
„Kalinka, waarom zijt gij gevlucht? Waarom hebt
gij niet eonig teeken van leven gegeven ging do
barones voort, toen hij zweeg.
„Vraag daarnaar niet!" riep de schilder, terwijl hij
gedeeltelijk afwerende, de arm uitstrekte. „Sedert
dien tijd ligt er een zware en ontzettende strijd
achter mij, dte mij nu nog doet beven, wanneer ik
er aan denk. Ik heb sedert maanden in geen sp egel
gezien, maar ik weet, dat de sporen van ion
strijd zich op mijn gelaat hebben afge teekend, wan
zoo iets weidt niet gelijk eon vluchtige nevel weg-
gewaaid."
De barones liet baar oog met deelneming op hem
scnooi, oen tieer Kloeke, kennis moeten geien
voorden 25 dezer, met overlégging van
geboorte- en vaccinebew jzen dor nieuwe leerlingen.
3. dat verzoeken om kosteloos onderwijs voor de
nieuwe leerlingen moeten worden gedaan vóór
den 20 dezer.
Schagen, den 7en April 1885.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. LANGENBERG.
De Secretaris,
DENIJS.
Schagen. Wat in geen tijden gebeurd
is heeft nu op tweeden Paaschdag, toen de
Rederijkerskamer nde Roos", hare openbare
uitvoering gaf in het Noord-Holl. koffiehuis,
weder plaats gehad, namelijk, dat zij zich in
een buitengewoon talrijk bezoek mocht ver
heugen. In één woord, de zaal was vol.
De uitvoering zelve, mag als goedgeslaagd
beschouwd worden
t/Arthurde Beaumont" is een moeielijk drama,
dat verbazend veel actie en spel vereischt,
en waren er enkele onnauwkeurigheden in het
spel, de hoofdpersonen kweten zich goed van
bun taak.
Het nastuk y/De Westfriesche Visschers",
was het glanspunt van den avor.d, en werd
uitstekend opgevoerd en vond dan ook her
haaldelijk daverende blijken van bijval.
En decoratief, èn costuraes verhoogden het
iusten. Zij had niet te vragen, waarin die strijd had
bestaan, want zij wist, dat die haar had gegolden.
„Maar nu zijt gij weder kalmer vroeg zij lachende.
„Ik ben het."
„En wat heeft u die kalmte verschaft?"
Kalinka talmde een oogenblik met hot antwoord»
daarna richtte hij het hoofd op.
„Wilt gij met mij medogaan naar dat kleine huisje?'*
zeide hij, terwijl hj op een klein gebouwtje weos,
dat nauwelijks vijftig schredeu ve.wijderd lag- „Daar
zal ik hot u zeggen."
De barones stond op, zwijgend liep zij naast den
schilder voort. Kalinka scheen een ander monsch
gewordon te zijn zij verstond hem niet. Het
wederzien had nog geen trek van blijdschap op zijn
gelaat te voorschijn geroepen. Was hj daarover niot
Terheugd misschien Hij had van zwaren strijd
gesproken dia was immors nn geëindigd 1 Wie,
die slechis zijn arm behoeft uit te strekken, om het
ge'uk te vangen, wie denkt er dan nog aan den
moeielijken weg, langs wolken hij zoover is gekomen!
Zij traden het kleino huis binnen. Kalinka opeuda
de deur. Aan het venster, waarin eanige bloamon
stonden, zat een oude vrouw, daarnaast stoud eon
jong meisje met een schoon galaat.
„Deze is mijne moeder," zeide Kalinka, toen da
barones binnen getreden was. „En dezo is mijn
vet loofde," voegde hij er aarzelende bij, alsof het
hem mocieljk viel, dat woord uit te sproken.
Charlotte von Ortho trad onwillekeurig een schrede
achteruit, het bloed week uit hare wangen. Onbeweeg
lijk staardo hij het schoone meisje aan, dat haar met
har«> onschuldige bruine oogen verbaasd en toch
vriendelijk aanzag.
„Uw verloofde?" riep zij stotterend uit. Zij greep
de leuning van een houten stoel, om zich daaraan
vast te houden,
„Zij is het sedert eenigo dagen," gaf Kalinka ton
antwoord.
„Dan, dan wensch ik u veel geluk!" riep da
barones en spoedde zich uit de kamer.
„Waarde mevrouw f' riep Kalinka uit, om haar
terug to houden maar zij bad hst kleine huis
reeds verlaten. Hij eilde haar na.
„Wilt gj zonder afscheid met wrok, mij verlaten?"
vroeg hij, toen lij haar had ingehaald.
C arlotte was b jna niet meer ia staat, zich staande
to houden.
„Toch 1" ging Kalinka op ernstigen, weeken toon
voort, „llot zou daarop eeno schaduw worpeu. Gj
