terij in uniform. Do kist werd gedragen door
de artisten van den Nederlandschen schouwburg,
die allen, de heeren in zwarten rok met rouwstrik
om den arm, de dames in rouwkleeding, de
plechtigheid bijwoonden. De slippen van het
lijkkleed werden gehouden door den dichter
Jan van Beers, het gemeenteraadslid Doezelaer,
den bestuurder Judels van Amsterdam, oud
vriend en collega van Driessen, Grader,
Amsterdam, vertegenwoordiger der maat
schappij Apollo, den heer Willem van
Zuylen, den heer Louis Bouwmeester Neder-
Jandsch en den heer Gilnaza, Fransch artist,
bewonderaar en vriend van den overledene.
Onmiddellijk achter het stoffelijk overschot en
de familie volgden de gemeenteraad en de
stedelijke tooneelcommissie. In den onafzien-
baren stoet zag men verder nog onze landge-
nooten Henri van Kuik en D. Haspels, als
ook mevr. Marie Verstraeteri. Nederland be
taalde ruimschoots zijn tol aan hulde. Verder
volgden de vertegenwoordigers der schouwbur
gen van Brussel en Gent en een ontelbare
•reeks rederijkers en andere maatschappijen.
Langs de boulevards stond een dubbele rij
toeschouwers. Op het kerkhof werden rede
voeringen uitgesproken door de heeren Florus
voor den tooneelraad, Doezelaer als bestuur
der, van den Bosch uit naam der vrijmetse
laarsloge, van Bergen, voor de Vlaamsche
tooneelschrijvers, Hendrickx, oud collega en
Brusselsch directeur, Wannyn, voor Gent,
Judels, van Zuylen en Bouwmeester voor Neder
land, welk laatsten in treffende bewoordingen
en vorm een ontroerd vaarwel toeriepen aan
«den meester" en vriend Driessen, eindelijk
den heer Grader, voor Apollo. 't Was een
indrukwekkende plechtigheid, den grooten
speler waardig. (II bl.)
De heer M. J. Linckens deelt in Flora-
lia het volgende mede:
Wanneer men een eikel aan eenen draad
vasthecht, en in een glas gedeeltelijk met water
gevuld hangt, zoodat hij een cM. hoog boven
het water is, zoo zal de eikel na verloop van
een paar maanden bersten, uitspruiten en tot
op den bodem van het glas eenen rechten
stengel met fraaie kleine groene bladeren voort
brengen. Een jonge eik, die op deze wijze vcor
den schoorsteen of op eene bloemtafel groeit,
is waarlijk een aardig en belangwekkend ge
zicht.
1SLOT VOLGT.
Voor <1« rechtbank t<oud-
recht. Op den Se„ Maart jl. Jj*™
Abbes, een plaatsje in Alvers verv0,gciis
Oran gelegen gepasporteerd, prnssel de
over Qran, Murseille 1 unjsRocrmoI1d te
terugreis naar zijn geboorteplek
fe" IS""!,10 doei. ook
deze was
die,, hij in Dtiitachland had 0^ d
verdwenen. Sa betrag »J bede|e„de
ij te Stcenderen
;teerd. Deswege
vverd toen door
den Nederlandschen bodem öiw
zijn weg te vervolgen, totdat MI J;
wegens bedelarij werd gearresteeu esw g
stond hij gisteren terecht en oc,n 0
do rechtbank, die onmiddelijk uitspraa e
overeenkomstig het requisitor van Jc
tot twee dagen gevangenisstraf en 0 °Pz^n,
ding naar een bedelaarskolori*e vei(?or tc
De 42jarige ongelukkige, die h»llf 'n
tengevolge eener oogziekte, ^ul
Ommerschans rust vinden van zij" langen zwert*
tocht, die in Algiers een aanvang nam.
Uit Ilarlingen wordt geschrevenDe
houtvaart is weder geopend, doof .n aan"
voer van juffers uit Osterrisoeï". Zoo ie^s was
hier vroeger eene gebeurtenis, ennet eerste
vaartuig uit Nederland, dat hout in de haven
bracht, kreeg een Nederlandsche vlag, met
toepasselijk opschrift in het ^'it, terwijl do
eerste vreemde kapitein, die hout aanvoerde,
zes zilveren lepels ontving of voor zijn schip
een sierlijken wimpel.
Men was wel gewoon dat de Ilarlinger
zeeschepen in het voorjaar stroo naar Enge
land voerden; met hout was dit niet het geval
Thans wordt het hout, zoo spoedig als het
kan, bij massa uitgevoerd n*ar Engeland
en daaruit wordt hier de gevolgtrekking ge
maakt, dat er wel degelijk oorlog met Rus
land op til is en dat dit in beide landen bij
de regeeringen zeer goed bekend is; in 1S54
toch had er ook een drukke uitvoer van hout
plaats, onmiddelijk vóór het uitbreken van
den Krimoorlog, terwijl ook Ik dien tijd de
uitwisseling van vredelievende berichten zoo
lang aanhield, tot men zich van weerszijden
had gewapend.
Omtrent den moord te Maastricht schrijft
men van daar het volgende:
In onze stad heerscht algemeene verslagen
heid tengevolge van een dubbelen moord, die
heden omstreeks P/a uur plaats vond, waarbij
een derde slachtoffer in hoogst bedenkelijken
toestand verkeert.
Zekere Timmermans uit de gemeente Heerlen
vervoegde zich op bovengemeld uur ten kantore
van den heer Van Oppen, advocaat en procu
reur alhier; deze was niet op het kantoor,
doch de zoon, pas gepromoveerd meester in de
rechten, stond bovengenoemden Timmermans
te woord, toen deze een dolkmes te voorschijn
haalde en den jongen Van Oppen een buik
wonde toebracht; er ontstond een worsteling
en op het hulpgeroep snelde de vader met zijne
dochter toe om den zoon te ontzetten. On
middellijk liet Timmermans de zoon los, haalde
een revolver voor den dag en loste een schot
op den heer Van Oppen, die zijne woning
verliet, doch vevolgd wordende 4 a 5 steken
met bovengezegd mes ontving, neerzeeg en
weinige oogenblikken later overleed. De woeste
ling had de dochter, die bij dit verschrikkelijk
drama te hulp wilde komen, eene riöodlottige
wonde aan den arm toegebraaht, zoodat zij
een uur later, tengevolge van bloedverlies,
bezweek.
De zoon is zeer ernstig gekwetst en er is
vrees voor zijn leven. Zoo verliest dan de
arme weduwe baar man in de kracht van zijn
leven, hare 18-jrrige dochter, zoo juist van
de kostschool gekomen, en dobbert ze tusschen
hoop en vrees over het behoud van een veelbe-
lovcndcn zoon.
En de aanleiding tot dien gruwzamen moord?
Wraak, wraak, omdat Timmermans door ei
gen schuld in moeielijke omstandigheden
gekomen, vervolgd werd en hij meende dat
de lieer Van Oppen van alles de oorzaak was.
Vóór hij het vrceselijke voornemen vol
voerde heeft hij gezegdmen zal vnn mij hooren
en na de daad, had hij wel berouw dat den
kinderen leed geschied was, doch het was
hem goed dat hij zich gewroken had.
IS u ten landsch J\' ieuws.
Parijs, 8 April. liet door de Kamer
aangenomen krediet van ]5q
Tonkin, is heden door den <5
tegen 0 stemmen goedgekend
ging daarop tot 4 Mei uiteen, 1
Een der belangrijkste feiten v
is dat de niinisterieele crisis eind?
is geëindigd. Gistermorgen zijn d
nieuwe ministers reeds door het I
cicl openbaar gemaakt en welp0"
minister van justitie. Ilenri Briss^
landsche zaken, DeFreycinet; bj?
zaken, Allaiii—Targéfinanciën, q!'
openbaar onderwijs eneeredienst, R,
openbaro werken, Sadi-Carnót "j
llerve-Mangon koophandel, PjejJ
post- en telegraafwezen, Sarrien
generaal Campenonmarine, admiraa
Zelden is de naam van een niins
dent met zooveel symphatie vern,
die van den heer Brisson. De
blikeinsche pers heeft als hare n,(
kennen gegeven, dat Brisson en zij
genooten op den steun van alle repujj
krachten kunnen rekenen. Hetniem
bevat zeven afgevaardigden en dries
alleen admiraal Galiber was geen
Parlement.
Gistermorgen hebben de ministe
intrede in de Kamer van Afgevaart
daan. De heer Philippoteaux, vice
die het voorzitterschap bekleedde
decreten voor, waarbij de nieuwe
benoemd worden en ook een brief
heer Brisson waarin hij zijn or
president van de Kamer neemt. I
werd met toejuichingen bgroet. 1
beklom de heer Brisson de tribu
de ministerieele verklaring voor.
Het bericht van de Times
de onderteekening der vredespre
wordt bevestigd door een telegrair
Franschen geiant Patenótre. De
regeering heeft de vredes-prelimina
Billot en Campbell den 3den dezer
geteekend, geratificeerd.
Omtrent het aanknoopen der
delingen, die tot het teekenen der
liminairen door China geleid hebbr
het volgende gemeld
De heer Ferry had onderhandel
geknoopt met den heer Campell, gei
van sir R obert Hart, directeur derC
douane. Die onderhandelin gen hadc
tot het opmaken van een tractaat i
kend zou worden toen het ministe
werd geworpen.
De heer Ferry, vreezende dat de
dezer overeenkomst in de waagschaa
gesteld uorden door de minister!
begaf zich naar den president der
en vroeg hem machtiging om de v
minairen voor Frankrijk te doen
De heer Grévy machtigde den prei
den Raad, om tot dit doel den hei
te vaardigen met den last om he
tegelijkertijd met den heer Campell te
Na de uitwisseling der onderte
werd daarvan naar Peking bericht
Dinsdag tegen 1 uur ontving de
een dépêche, meldende dat de Tson
de vredespreliminairen had geratifi
de uitvoering van het tractaat was
een keizerlijk besluit, opgenomen ie
courant van Peking,
IEIN-GKEIjAOT'
Londem, 0 April. De Stand
een telegram, luidens hetwelk aan
hab een slag geleverd is, bij welke'
gedood werden. Of de Afghanen da
Russen zegevierden, blijkt uit
niet duidelijk; doch uit den
Londen, 10 April. De StaDj
neemt, dat de Engelsche regeer"1»
vortoog aan het Russische gouV°rn6(
uitkomen, dat dc aanval op ten
schending der onlangs gesloten ov
en niet gerechtvaardigd was door
waarts gaan of door eeno vijandig
der Afghanen. i.
Van de Russische regeering wo
dat de handeling van generaal
worden gedesavoueerd en dat
troepen in hunne vorige positm z'
trekken. Dit is onvermijdelijk
de onderhandelingen over nc
worden voortgezet. v
Alle ochtendbladen geven '1,inn ie]
diging tc kennen over de 'lon
als in een voor mij opengeslagen boek, en geen woord
dearin is voor mij onverstaanbaar."
W ilt gij hier blijven vroeg de barones. „In do
kleinei enge hut?
„Ja. want ik gevoel mij heel wel, en ik geloof ook
dat ik Walpurga niet in andere lucht en anderen
grond mag verplaatsen."
„Gij zult hier geestelijk omkomen."
„Dat is wel mogelijk, maar ik heb mijn heerzncht
verruild voor een govoel van rust. Gij zult lachen,
wanneer ik u vertel, dat ik na den dood van Wal-
purga's vader de bergen heh beklommen en zelve het
noodige hout geveld heb, en dat dit mij vreugde
heeft verschaft. Het is mij, alsof de lichamelijke
inspanning de herinneringen onderdrukt, die nu en
dan nog verleidend in mij opkomen. Ilior, ziet mijne
handen eens was ik ijdel op mijne handen, ik droeg
er bijzondero zorg voor, dat alles is voorbij
„Zal het nimmer terugkeeren vroeg do barones.
Kalinka dacht na over het antwoord-
„Wie weet dat?" seido hij toen. „Wie kan voor
uit zien, wat de toekomst hem brengen zal? Klemt
nioKjeder mensch zich vast aan het oogonlilik?"
Iharlotte van Ortho stond op om terug te keeren.
„Mag ik u vei gezellen vroeg Kasimir.
Do gevra agde schudde afwijzend het hoofd.
„Waartoe antwoordde zij toen.
„Vreest gij, dat ik den weg niet terug zal vinden?"
„Dat 1 iet, het zou mij lief zijn, wanneer ik nog
een uur in uw gezelschap kon zijn."
Gij hangt dus nog aan de vroegere (jorrinneringen?"
„Velen zou ik niet gaarne willen verliezen."
„Blijf," zoide de barones, „Het is voor u zelve
het beste!"
„Zal ik u wederzien?"
„Neen ik wilde toch morgen roeds Tyrol ver
laten."
„Gij gaat als eene toornige van mij."
„Neen waarom? Ik begrijp alles nog niet
doch dat is immers ook niet noodig! Lcof wel, en
wees gelukkig!"
Zij gaf hem de hand en verwijdordo zich toen snel.
„Ik dank uriep Kalinka uit. Hij wilde haar
nasnellen, en toch hield een geheime macht hem terug,
lioorloos bleet hij staan. Zijn oog volgdo de schoouo
gestalte. Do gedachte, dat hij haar de zijne had kunnen
noemen, kwam in zijne geest op en benovelde hem
bijna. Het klonk hem in do ooren gelijk het verlok
kende gezang der Loreley. Wanneer hij haar ccus
nasnelde en zich aan hare voeten wierp, wanneer hij
haar knio omarmde en haar smeekte, do zijne te
wordsn. Doch hij ontworsteldo zich aan
den chaos van gedachten, wenscho i on hartstochten
en keerdo naar huis torug. Toen hij do kleine hut
naderdo, on Walpurga hem togomoettrad, sncldo hij
op haar too, omarmdo haar hartelijk, tildo haar als
een kind op on riep luiddo uit: Gij zijt mijn! Gij
zult injjn weid eu miju eer zijn!"
i
het telegram, leidt de Standard
de Russen waren, die de nederla8?
