ALCEM EE
A D V E B T E i\ T I E
DONDERDAG
Landbouwblad.
22 APRIL.
\o 1886.
X I E I W S-
30ste Jaargang.
J. WINKEL,
Laan, Wijk D, No. 5.
U in n en lan dsch ieuies
16.)
M 1978
S C1! A 6 Si
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens
dag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
middags 12 ure, worden Adoertentiën in liet
eerstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken één dag vroeger.
Cli is a Ai T.
UITGEVER
TE SCHAGE^,
jolijs ner jaar ƒ3.Franco per post 3.80
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Adverteniiën van één tot vijf regels f 0.75*-
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
Verleden week bevond zich te Assen
ecu jongen in het bosch om struiken te snijden,
toen hij in een gat bij een boom een mans
persoon zag liggen met een witten doek over
het hoofd. De jongen liep weg en deelde het
door hem waargenomene mede, aan vele
menschén, die hij ontmoette, en die zich er
heen begaven. De man, die blijkbaar sliep,
werd wakker gemaakt, hetgeen niet dan na
herhaald roepen gelukte. Hij bleek honger te
hebben, waarop door een der aanwezigen wat
melk met brood werd gehaald, hetwelk door
hem werd genuttigd. Volgens zijn zeggen had
hij daar ter plaatse reeds acht dagen gelegen,
zonder in dien tijd iets te hebben gegeten.
Aanvankelijk weinig voldaan over de hulp,
welke hem werd verleend en te kennen gevende,
dat het wenschelijker ware geweest, hem daar
zijn einde te laten afwachten, bleek de levens
lust toch langzamerhand weer voldoende aan
te wakkeren, om die zwaarmoedige gedachten
op te geven. Bedoelde man was genaamd S.
8., sedert 13 October van het vorige jaar ont
slagen uit de kolonie Veenhuizen. Hij had
sedert dien tijd, na eerst een bezoek te hebben
gebracht bij zijne kinderen te Groningen en
Nieuw-Buinen, rondgezworven, steeds naar
werk zoekende, doch het niet vindende.
(N. Dr. Ct.)
De 'Groote Speculatie.
Novelle van K A R L BECK.
IX.
Hedvvig was nu gelogeerd bij hare vriendin.
Daar do op handen zijnde bruiloft, de vrouwen
oneindig veol te beredderen gaf, bekommerde men
zich at zeer weinig om mijnheer Reimann, die, niet
meer bewaakt door zijne vrouw, zich volkomen over
gaf aan de luchtkasteelen van zijnen ingebeeldcn
rijkdom.
Hoe nader do dag kwam, waarop het huwelijk zou
worden voltrokken, des te ongeduldiger werd hij. Met
den commissionnair in landgoederen, die hem een
geschikt landgoed had aangewezen, had hij zoo goed
als vast afgesproken; met de meubelmakers en alle
andere bestaande handwerkslieden had hij reeds de
nieuwe inrichting besproken en geregeld. De voor
bereidselen waren zoo genomen, dat in den tijd van
acht dagen het landgoed getransporteerd, het slot
van den nok tot aan de kelders gemeubileerd cn
ingericht kon zijn.
Natuurlijk bezocht de voormalige makelaar de beurs
niet meer en groette hij noch mijnheer F. L. Schmidt,
noch een zijner vroegere handelsvrienden.
Hij bezocht de magazijnen, kleedde zich sierlijk en
netjes, ging naar de schouwburg, de opera - kortom
leiddo eon leventje, dat al zeer weinig verschilde van
datgeno, hetwelk hij vroeger zijn vrouw zoo hevig
had verweten.
Eindelijk kwam de lang verwachte trouwdag.
Slechts een kleine vriendenkring woonde de trouw
plechtigheid bijonder d6ze bevonden zich ook
mijnbeer en mevrouw Reimann. Toen zij laat scheid
den, fluisterde de baron den huwelijksagent toe:
.wacht mij morgenmiddag om 1 uur. Ik kom mijn
woord inlossen.''
Reimann deed dezen nacht geen oog toe; hij zag
voortdurend duizendende goudstukken in de lucht
ronddansen. De gedachte, dat hij morgen vijfmaal
honderdduizend gulden zou bezitten, maakte hem in
zulke eene mate opgewonden, dat hij trots een hevigen
regen al'e vensters van zijn kamer openzette. Hij
wekte zijn vrouw, die nu weder bij hem haar intrek
had genomen, en sprak onophoudelijk van het wel-
Zondag is te Enschedé weder een sociaal
democratische vergadering gehouden, waarin
als sprekers optraden P. W. G. Helsdingen
uit Rotterdam en Croll uit 's-Hage; de eerste
behandelde //door socialisme tot beterschap,"
terwijl de tweede den toestand van den fa
brieksarbeider besprak. Door beide werd even
als door vorige sprekers, op hetzelfde aambeeld
geslagen. Dat hunne woorden weinig indruk
maakten, blijkt hieruit,dat Maandagmorgen een
60-tal wevers op de fabriek der firma Scholten
het werk hervat hebben. Wel waren de soci
alisten-leiders ook 's morgens op hun post aan
wezig om hen tot verharding in de werksta
king aan te manen, doch de burgemeester
wilde deze niet toestaan tot het volk het woord
te voeren. In 't geheel is de helft van 't
werkvolk nu weer aan den gang.
Te Ooltgensplaat is, naar men ons mede
deelt, Zondag een katje geboren, dat er niet
minder dan twee staarten en acht pooten
op nahoudt. Alleen de beide voorpootjes be
vinden zich op de gewone plaats, twee andere
pooten staan voor op den rug en deze rug
is halverwege in twee afzonderlijke volkomen
gelijkvormige en gelijkkleurige ruggen gesplitst,
die elk nog tAvee pooten en een staart dragen.
Het beestje is levenloos ter wereld gebracht,
Bij den ambtenaar van den burgerlijken
stand te Rilland werd dezer dagen aangifte
slagen zijner groote speculatie. Hedwig, die van de
belofte van den baron kennis droeg, sprak een
poosje met Reimann, doch hechtte niet veel gewicht
aan de bedenkelijke overdrijving, waaraan Reimann
iu zijne plannen leed en spoedig lag zij dan ook in
vasten slaap.
De heer Reimann kon evenwel de slaap niet
vatten.
Hij wachtte mot vurig verlangen naar het groote
oogenblik, waarop al zijne wensclien bevredigd zouden
worden on hij een rijk man zou zijn.
Reeds vroeg in den morgen, terwijl hij zich ter
nauwernood den tijd gunde, zijn ontbijt te gobruiken,
kleedde hij zich zoo fijn mogelijkhij liet in do
pronkkamer de kachel aanleggen en wachtte hier van
negen uur af op den baron, die eerst tegen een uur
zijn bezoek had aangekondigd. Deze vier uur waren
hem bijna een eeuw en zelfs niet de gedachte, wat
Bij al niet zou ondernemen, en welk een vreugdo en
genot hem wachtten, hoe hij dit vertrek en hoe hij
die zaal op het landgoed zou inrichten, hoe duur hij
bet servies, van welke kleur hij de tapijten zou nemen,
zelfs niet dit spel van hoop en verwachting kon
hem die vier uren eenigermate verkorten.
Met haastigen, korten tred liep hij door de kamer
heen en weder; daar sloeg het halfeen. „Nog een
half uur. O, rnjjn God, dezo morgen wil maar geen
einde nemen Zekerlijk zal hij mij ook nog wel een
weinig laten wachten, - ofschoon do sfipthaid, de
beleefdheid der koningen is! Voortaan zal ik niemand
meer laten wachten." In dit oogenblik word er
aan de deur zijner kaïnor geklopt.
„Binnen 1"
l)e baron stond voor hem.
„Ah, mijn waarde heor de baron, eindelijk,
eindelijk
„Vergeef mij, lieve vriend, maar ik dacht, dat ik
niet op mij heb laten wachten het is nog een half
uur voor den bepaalden tijd en ik vreesde reeds, u
niet thuis te zullen treffen."
„Niet te huis aantreffen Waarde mijnheer do
baron, ik ben niet uitgeweest."
„Maar bet doet mij werkelijk leed, dat gj mijnent
wege uwe zakeu hebt veronachtzaamd
„Mijne zaken? Ik doe geen zaken meer; ik—"
„Nu, zooals gij wilt," antwoordde de baron afwerend,
„laat ons nu onze zaak ten einde brongen."
Reimann's gelaat straalde van verwachting en ver
rukking.
gedaan van een meisje, onder den naam van
Rillandina. De ambtenaar weigerde de in
schrijving in het geboorte-register en de officier
van justitie hierover gehoord, stelde hem in
't gelijk.
Uit Maastricht wordt gemeld
Na de uitbetaling van het verdiende loon,
weigerden Donderdag ochtend een twintigtal
glasblazers van dc fabrieken der heeren Regout,
verder voor het verminderde loon te werken.
Dit troepje, bijna uitsluitend uit jonge man
nen van even in de twintig jaren bestaande,
trok zingende en meer drinkende dan zij ver
dragen konden, door de stad. Een der ergste
schreeuwers werd door de politie opgepakt.
Des avonds omstreeks 7 uur bevonden zieh
eenige honderden nieuwsgierigen, grootendeels
fabrieks-arbeiders, voor de fabrieken van de
genoemde firma, daar het gerucht ging dat
de werkstakers zouden trachten hunne kame
raden over te halen hun voorbeeld te volgen.
Vijf der werkstakers, in vrij beschonken toe
stand, bevonden zich werkelijk met dat doel
daar ter plaatse, doch zonder iets op hunne
makkers te vermogen.
Later op den avond hadden er nieuwe
samenscholingen plaats, waaraan wel een 300
man deelnamen. Bij een der heeren Regout
werden de glazen ingeworpen. Verscheidene
arrestatiën hebben plaats gehad. Omstreeks
middernacht was alles rustig.
Hij sloeg met groote aandacht gade, hoe do baron
een fraaie portefeuille te voorschijn haalde, dezelve
op de hand woog en toen zeide
„Vooreerst, besto vriend, betuig ik u mijn hartelijk-
sten dank, want gij hobt mij werkelj)k gelukkig
gemaakt. Mijne vrouw is een engel en ik hoop, dat
tusschen u en ons steeds eene oprechtige vriendschap
zal bestaan. Wees verzekerd, dat het mij een aange
name plicht zal zijn, u naar mijne krachten ten dienste
te zijn 1"
„Zeer goed, zeer goed!" antwoordde Reimann,
terwjjl bij zich het voorkomen gaf, als had hij er
moeite tnedo, zijne tranen te bedwingen; „gij zijt con
cavalier, maar nu ook
„Nu willen wij regelen, wat wij afgesprokon hebben,
toen ik voor do eerste maal bet geluk had.Bij
dezo woorden reikte hem de baron do hand, dio do
gewezen agent hartelijk drukte. „Ik breng u hier het
vierde gedeelte van bet vermogen mijner vrouw.
Helaas, is hetzelve niet zoo aanzienlijk, als gij mj
gezegd hebt 1"
„Niet zoo aanzienlijk vroeg mijnheer Reimann,
die zijn ooreu niet vertrouwde.
Neen beste vriend, want Ottfiie's moeder bezit als
universeel erfgename van haar mail, het geheole ver
mogen, dat den liandelsraad Helmenthal beeft
achter gelatenbet zal van haar afbangen, hoeveel
zij mijne vrouw en mij jaarlijks wil toekennen. Ottilie
heeft nu slechts over veertigduizend gulden te bo-
schikken, dio zij geerfd heeft ran oene tante; dat is haar
geheuie rijkdom! Ik heb haar onze afspolak medege
deeld, en berouwvol haar vergiffenis afgesmeekt,-
welke zij mij ook schonk. Hier besto Reinlann, zijn
tienduizend gulden, neem dio missehiën doet gjj
later nog wel een betere speculatie!
Baron Hugo tilde nu tienduizendguldenbiljetten
op tafel uit eu voegdo er aan toe„Eene quitantij
heb ik niet noodig, dat is tusschen mannen van eer
overbodig! Vaarwel, lieve vriend, gro t mevrouw
uwe echtenooto hartelijk en kom spoedig bij ons
maar bereid er u op voor, dat mijne vrouw u ovor
ouzo zaak eon kleino strafpredikatie zal houden.
Adieu 1"
Reimann bleef alleen achter. Hij zat sprakeloos
daar nederde armen hingen hem slap langs het
lichaam, zijne oogen waren wijd geopend.
Zoo vond zijne vrouw hem.
Zij doorzag spoedig, hoe de geschiedenis stond. Met
eenhalf medelijdendon, balt toornigen blik mat zij den
