Vo"
niet zoolang ergens in een schuur kan stoppen, want het
bederft eigenlijk de mooiste versiering. Ook het naburige
Damrak zal eene kolossale opknapping ondergaan, voorna
melijk het gedempte gedeelte, dat door de regens van dezen
nacht er thans weer uitziet als een modderpoel, en dat
men in een wandelpark wil hervormen, met 's Konings
borstbeeld in 't midden. De omwonende winkeliers en
particulieren zouden er niet het minste bezwaar tegen
hebben, wanneer dat plantsoen dan tegelijkertijd maar perma-
ment werd verklaard, doch .er is niet veel kans op
de verwezelijking van dien vromen wensch. Men zou het
echter dezen zomer in dien toestand kunnen houden,- ter
wille van de vreemdelingen, die onze tentoonstellingen
komen zien. Nous verronszegt de Franzoos.
Een goed denkbeeld is het, de studeerende jongelingschap
te verrassen met de vereerende uitnoodiging om bij de
aanstaande feestelijkheden als commissarissen van orde op
te treden. En evenzeer zijn er veel redenen tot goedkeuring
van het besluit, om de oorspronkelijke ontworpen serenade
aan den avond na 's Konings komst in de hoofdstad liever
achterwege te laten. Er zullen ter wille van de versieringen
en illuminatiën genoeg volksmenigten op de been zijn, eu
om al die massa's dan door een serenade voor 's Konings
paleis als 't ware met opzet naar den Dam te lokken, zou
onvoorzichtig en gevaarlijk zijn. Alle buitengewone opeen-
hooping van volk zal men liever zooveel mogelijk vermijden.
Overigens is de volksgeest uitmuntend; men behoeft er
zich maar eens van te overtuigen bij het collecteeren van
feestgaven in de achterbuurten, dat thans druk aan den
gang is. Dat werkje is op zich zelf reeds een feest voor
de daarmede belaste (ik moest liever zeggen „vereerde")
personen, en de buurtgenooten maken hun door vrijwillig
en blijmoedig gaven de taak licht. Een enkelen keer valt
er eens een hard woord, als op de gevraagde gift een
ontwijkend of weigerend antwoord wordt gegeven, maar
over het geheel klopt men bijna nergens te vergeefs aan
en draagt zelfs de behoeftige volgaarne door het offeren
van een kleinigheid tot de bekostiging van het geheel bij.
Het moeten voor de socialisten, als zij al deze Oranje-en
Vaderlandslievende toebereidselen zien, wel kwade dagen
zijn, nu het volk op zulk een welsprekende en schitterende
wijze den geest hunner schotschriften logenstraft!
Één wensch is voorts even vurig als algemeen: het
verlangen naar mooi, of althans naar droog en stil weêr
gedurende de ons wachtende feestdagen. Een eerepoort kan
een sierlijk en smaakvol stuk werk wezen; maar ook de
sierlijkste en smaakvolste ziet er allererbarmelijkst uit,
als zij kletsnat geregend en half stukgewaaid is. De van
ouds gerennom meerde weêrbeschouwer der Leidsche Courant
gewaagt van meteorologische voorspellingen, volgens welke
wij ons den eersten tijd op een buitengewonen aanvoer
van storm en vocht moeten prepareeren; van dit laatste
zou al hetgeen Februari en Maart te min gegeven hebben,
weldra alles op eens komen. Maar dat zijn profetiën van
profeten met een slag om den arm, dus een arm slag van
profeten, en niemand dan wij zou blijder zijn, wanneer
bunne naargeestige voorspellingen schitterend werden ge
logenstraft Wat. zou er b. v. in regen en wind terecht
komen van de mooie pakjes der leden van de eerewacht,
die er thans uit de elite der burgerij gevormd wordt en
waartoe zich reeds meer dan vijftig bereden jongelingen
hebben aangemeld En wat zou er dan bovenal terecht
komen van de luisterrijke illuminatiën, die men overal
voornemens is te ontsteken. Ach neen, regen en wind,
wij mogen er niet van hooren
Buiten en behalve de Aprilfeesten is er niet veel nieuws
in Amsterdam. Wij hebben er geen tijd voor. De voorbe
reidende drukte neemt al onze aandacht en belangstelling
in beslag. Zelfs de verwikkelingen in zake den Parkschouw
burg worden niet eens met al de attentie gevolgd, die zij
wel verdienen. Hoe die historie zich oplossen zal, is menig
knap financier een raadsel, en inmiddels zijn op het gerucht
dat de schouwburg dezen zomer in het geheel niet of
slechts twee avonden per week bespeeld zal worden, de
aandeelen alweer een percentje gedaald en staan ze thans
op 3 genoteerd. Eerstdaags verkoopt men ze nog als be
hangselpapier, tegen den tijd der groote schoonmaak.
25 Maart '87.
Gr ij sbrecht.
Wordt Vervolgd.
Het Keizersfeest in Duitschland. De Duitsche
Mag ik u naar huis vergezellen?"
„Ja, dadelijk," antwoordde zij, zonder mij aan te zien en
naar zee starende. „Maar vooraf heb ik iets met u te bespreken.
Is het waar, dat gij van hier gaat?"
„Ja, het is waar."
„En gij gaat gaarne, gaarne ver van huis?"
„Ja," antwoordde ik. „Wat mijn tehuis betreft, zoo kan ik
dat nauwelijks meer zoo noemen, alles is zoo treurig veranderd.
Mijn oom is zoo droefgeestig en verouderd, ik ken hem bijna
niet meer; mijn arme nicht, met haar last van zorgen, zit levens
moede in huis en verbergt zich voor elke menschelijke ziel.
Het zal eene weldadige verandering voor mij zijn, misschien
dat ook nog eenmaal het geluk mij tegenlacht. Cl od geve het
In ieder geval is hier voor mij geen geluk weggelegd I"
„Gij zijt zoo bitter," ging Madeline voort, „gij wenscht dus
niet hier te blijven?"
„Waarom zou ik dat wenschen Voor eenige dagen nog,
ware het iets anders geweest. Heden is alles voorbij alles
voorbij
„Wat wilt gij daarmede zeggen, mr. Trelany
„Wat ik daarmede zeggen wil antwoordde ik, elke zelf-
beheersching verliezende, „dat door al deze dagen van droefenis
en zorgen mij een enkele gedachte, een enkele hoop mij staande
heeft gehouden. Miss Graham, wij zijn nu alleen, geen
derde kan ons hooren. Ik zie u misschien nimmer weder in
dit leven, daarom moet het gezegd zijn Ik bemin u, heb u
bemind mijn leven lang
Zij hief bezwerend hare hand op en zeide haastig: „Mr.
Trelany, niet verder, bid ik u
Doch het was te laat, ik vatte hare hand en drukte er een
hartstochtelijken kus op.
„Ik beminde u," ging ik voort, „in die reeds lang verdwenen
dagen, toen wij nog kinderen waren. Later legde de woedende
zee u mij weder in de armen en, God helpe mij, de oude
hartstocht ontvlamde opnieuw in mijn hart, maar nu met tien
maal sterker gloed. Wederom had ik in uw gelaat gezien en
van toen af had ik geen andere gedachten, geen andere wenschen.
Ik wist, dat het waanzin was, ik wist, welk een afgrond er
tusschen ons lag en dwaas, die ik was ik beminde u
toch en droomde in een paradijs te zijn. Ik was immers reeds
gelukkig, alleen in het bewustzijn dezer liefde, gelukkig, wan
neer ik u slechts nu en dan uw gelaat mocht aanschouwen
Ik zweeg en liet hare hand vallen Madeline weende.
„Miss Graham," riep ik uit, „ween niet! Om Godswil, ween
nietGij hebt het recht, mij te haten, na hetgeen ik u gezegd
heb.*
Haastig wischte zij de tranen uit hare oogen en wendde zich
met een droevig Lchje tot mij.
„Ik bid u, spreek zoo niet. Ik eer en acht u meer dan ik
het zeggen kan, meer dan ik het zelfs mij zelve beken. Ik
zal steeds den Hemel bidden voor uw welzijn, voor uw geluk
en ik zal u nimmer vergeten, zoolang ik leef
„God zegene umompelde ik, een kus op hare hand
drukkende.
„O doe dat nietfluisterde zij. „Het betaamt mij eerder,
V in n en la n ris ch 1% ie a ws
Ouder de gemeenten Oude eu Nieuwe Niedorp heerscheu
de mazelen zoo vreeselijk, dat er reeds twee scholen gesloten
zijn, omdat ook bij de hoofden dier scholen dc ziekte is uit
gebroken, zoodat zij geen lessen mogen geven.
Het zal te Amsterdam bij de Aprilfeesten niet aan mu
ziek ontbreken. Behalve de grenadiers, gaan alle militaire mu
ziekkorpsen uit ons land naar de hoofdstad om aan die feesten
luister bij te zetten
Het bestuur der Vereeniging tot ontwikkeling van den
landbouw in Hollands Noorderkwartier verzoekt ons mede ie dee-
len, dat de heer H. J. HENGEVELD, Districtveearts te Alk
maar, zich bereid verklaarde tot het houden eener rede over de
noodzakelijkheid en de vereischten van een meer doelmatig hoef
beslag, en dal de heer onderwijzer van het werkdadig hoefbeslag
aan 's Rijks veeartsenijschool te Utrecht, na afloi p daarvan,
het besprokene practisch zal toelichten op daartoe beschikbaar
gestelde paarden.
Deze tweeledige voordracht zal gehouden worden den 6
April e.k., des voormiddags ten 10y2 ure bij Pels te Wognurn,
den 13 April ten 10 ure bij C. Kos te Sehagen en den 14
April ten 101/,, in den Doei en te Pui-merende.
De toegang is vrij voor allen die in het onderwerp belang
stellen, onder wie de mannen van het vak wel de eerste plaats
zullen innemen.
Er zal gelegendeid gegeven worden nadere ophelderingen te
vragen en over het behandelde van gedachte te wisselen.
Er" goed op de hoogte
I„ een Éngelsck tijdschiift (The Athenaem), aan letterW
p..7 irewiid leest men dat de heer Max Ha.elaar -
e,,Z* r. J. '«UK overleden
enz.
van Malta Tuli, is overleden
schrijf
de Langstraat wordt geschreven.
't Gaat in den boerenstand in deze streken met den „eelu,
del met den dag achteruit. Gewoonlijk zijn de prijzen van J.'
kalt'vee in een vastentijd het hoogst, doch thans is het on,^
keerd. De koeien, die leveroaar zijn, blijven onverkocht, ottX
de Belgische kooplieden zich weinig of niet vertoonen, en
veelal uit geldgebrek van de hand moeten gedaan worde,
brengen soms de inkoopswaarde niet op. Daardoor zijn
veehouders genoodzaakt, meer koeien te melken, dan waaron^
gerekend hebben, wat velen niet convenieert, omdat de tijd *a,
het wei-seizoen op handen is en het voeder zeer schaar^
wordt. Hierbij komt nog, dat de boterprijzen ook geen rekeulnj
geven en een derde minder zijn, dan gewoonlijk om dezen tï)
des jaars. Het hooi vindt ook minder aftrek en wordt reed?
fl.— per L000 halve K.G. minder verkocht, zoodat de markt
prijs thans f 13 bedraagt. Geen wonder, dat veb kleine boert,
uitstel van betaling komen verzoeken voor de landpachten die
reeds drie maanden verschenen zij.i; want geld moet men
hen niet zoeken.
H ui ten/n arisch I ieuws.
voor u te knielen, voor u, die zoo veel grooter van hart,
zooveel beter zijt dan ik."
Zij ging eenige schreden ter zijde, ik zelf staarde peinzend
naar de zee.
Op eens zeide ik„Miss Graham, wanneer zal uw huwe
lijk plaats hebben zij keek mij aan met groote oogen, aar
zelde een oogenblik en antwoordde toen
„Ik weet het niet nauwkeurig. Ik zal evenwel spoedig naar
Londen gaan, daar zal de plechtigheid geschieden."
Elk harer woorden drong gelijk een dolksteek in mijn hart.
Nog had ik mij vastgeklemd aan de hoop, dat het gerucht v; lsch
zou zijn geweest, doch nu verdween die laatste hoop.
„Waarom," ging ik vol vertwijfeling voort, „wilt gij uw neef
huwen
Wederom zag zij mij met wijd geopende oogen aan, een
siddering voer haar door de leden.
„Waarom trouwt men gewoonlijk antwoordde zij„boven
dien is er nog een andere, een zeer zwaar wegende reden voor.
Mijn neef is naar verhouding der oinst ndigheden, arm; ik ben
rijk, hij heeft groote finantiëele verplichtingen, welke een hu
welijk met mij uit den weg maakt."
„En heeft hij u dat alles voorgesteld?"
„Neen, hij weet niet eens, dat ik zijnen toestand ken. O,
mr. Trelany, geloof mij, elk mensch heeft zoo zijn geheime
zorgen en mijne arme tante kwijnt er onder. Sedert oom's
dood is haar vermogen zeer sterk achteruitgegaan."
„En daarom moet gij nu opgeofferd worden, om dat tekort
w eder te dekken
„Wien komt het offer ten goede
„Vraagt uw tante er naar of gij haar zoon bemint?"
„Neen, zij vroeg mij alleen, of ik misschien een ander dacht
te trouwen, en toen antwoordde ik naar waarheid neen
Wij verlieten het strand en gingen met elkander óver het
moeras, waarbij Madeline mijn arm nam. Geen van ons sprak
een woord.
Op den straatweg aangekomen, begaven wij ons naar het
park van Redruth; bij d poort bleven wij staan.
„Leef gelukkig, miss Graham zeide ik, de hand haar toe
stekende.
„Moet dat het afscheid zijn?" antwoordde zij.
„Ja," bevestigde ik. „Het afscheid zal het wel zijn. Binn n
acht of tien dagen zal ik St. Gurlott verlaten, dan zullen wij
elkander wel nimmer wederzien."
Voor ik gewaar werd, wat zij doen wilde, had zij mijn bind
gevat en aan hare lippen gedrukt.
„Leef gelukkig, trouwe vriend," fluisterde zij, „en God zij
met u Een snik nog en zij was heeniregian.
Ik keek hare te, dere. gestalte na zooals zij de door de m-ian
beschenen laan opsnelde en eindelijk onder d boom<-n v. rdween
onder het slaken van et-n diepe zucht wendde ik mij om en
ging heen. Hoe bitter ik ook g; leden h d door mijne li fde
i tot Madeline, zoo heb ik toch g en oogenblik gewenscht, ze
niet gekend te hebben.
bladen bevatten kolommen druks over de feestelijkheden
die te Rerlijn en in de voornaamste steden van het Duitsche
rijk Dinsdag j.1. bij gelegenheid van "s Keizers negentigsten ver
jaardag hebben plaats gehad. De indruk, dien al deze verslagen
op den lezer ongetwijfeld maken, is, dat c'e feestelijkheden nog
grootscher zijn geweest, dan men had kunnen verwachten.
Vooral Berlijn moet. Dinsdag een niet te vergeten aanblik hebben
opgeleverd met de 200000 vreemdelingen, die uitsluitend naar
de hoofdstad gekomen waren, om 's Keizers verjaardag mede
te. vieren. Het prachtige „Kaiserwetter" begunstigde in den
morgen het feest. Zoodra de trompetters op den stadhuistnren
bun „Lobe den Hemn, den machtigen Konig der Ebreu" had
deti doen weerklinken, begon het druk te worden in de straten.
Omnibussen en rijtuigen waren zonder uilzondering met vlag
gen en groen gesierd en onder het plechtig gelui der kerk-
klokken vulden duizenden en duizenden de straten. Van alle
kanten hoorde men muziek Hier trok de schooljeugd in optocht
naar de kerken ginds reden studenten naar het Koningsplein,
dat het uitgangspunt was voor den grooischen optocht naar het
paleis; elders weer reden hofequipages, die de vorstelijke gastei
gingen aihalen voor de plechtstatige ontvangst ten paleize.
Overal heerschte reeds in den ochtend buitengewone drukteen
beweging.
Vooral de studenten trokken zeer de aandacht. Met
eigenaardige kleeding, hun banieren en vaandels, lokten zij dooi
hun groolsche „Wagenfahrt" duizenden menschen naar k
paleis. Langs den geheelen weg dien zij moesten afleggen, ston
den de nieuwsgierigen dicht opeengedrongen. Overal heerschte
een onbeschrijfelijk gedrang, doch het ergste was dit natuurlij!
voor het paleis des keizers, waar den geheelen dag een talrijke
meni<*te stond, die zonder ophouden juichte en de volksliederen
aanhief.
Nadat de studenten het paleis waren voorbij gereden, kwame:'
de vorsten en prinsen van den bloede, voorafgegaan door den
Kroonprins, den jubilaris gel uk wenschen. Terzelfder tijd «erf
na afloop der godsdienstoefening in de kerkeiq de schooljeugd
in de scholen bijeengeroepen, terwijl ook in de kunstacademk
en de universiteit feestelijke bijeenkomsten werden gehouden
Professor Auton von Werner hield de bestrede in de kunst
academie, terwijl professor Von Treitsche voor de studenten
als feestredenaar optrad.
Bijzonder indrukwekkend was de fakkeloptocht door
studenten op den vooravond van den feestdag gehouden, t*
Keizer was daardoor zoo getroffen, dat hij, toen de stoet voorbij
trok, plotseling den wensch te kennen gaf, een deputatie da
studenten te ontvangen.' Zwart door den rook der fakkev,
werden terstond de voorzitters van eenige vereenigingen in k'
paleis gebracht, waar de Keizer hun zijn dank betuigde voor
hun huldebetoon.
Dat onder de studenten zeide de Keizer o. a.
de echte, nationale zin heerscht, daarvan hebt gij ns'j,e'!
„leuchtend" bewijs gegeven .- en daarbij wees hij kek"
door het venster op den gloed, waarmede de duizenden f»'
kels het plein verlichtten.
Het indrukwekkendste oogenblik voor den keizer «as dij*
dag de ontvangst zijner naaste bloedverwanten. Van zijne
jarige zuster, de hertogin van Meeklenburg tot het j°"o
achterkleinkind, waren alle betrekkingen bij de ontvangst
de Vorsten uit hei binnen- en buitenland tegenwoordig-
Nadat allen hunne wenschen uitgesproken hadden eu
Keizer ieder persoonlijk de hand gedrukt had, trad H'J
zijn einzoou Heinrich van Pruisen toe, nam hem e" Pr;
loofd ,Ia"eh!r D aa" IUafl 611 weuschte flit j°nSe l)ï,r
De twee personen, die den keizer steeds het getrouws'
ben iijgestaanBismarck en Von Moltke, werden door
keizer afzonderlijk ontvangen, toen hij de gelukweiiscbe11 -
nr't h" 1U 1?utvan8st had genomen. Geruimeu tijd J
Zn wn i e" meQ ZeS{' dat beideu bij deze ge'^U
een bijzondere onderscheiding hebben ontvangen. A
ten dèl geschenk is den lijfarts van den keizer, dr. 1> -
Zn t TïalleU DeZe 0n,™'« een dotatie van 300,000
«SS t?-"
onUbaaT? geScht!,!ken» dat de keizer heeft ontvang
alles te H kamfjr is ingericht moeten wor-d
anes te nunnen bergen.
Hi-t B e r 1 T li de
de woorden i g e lfl 4 t wwt in sta't te z'jf
geuit heeft. „De vrede is o
