Te Ter Kappel in Friesland geboren, bevond hij zich in
November 1813 als schippersknecht te Alkmaar. Overal
heen was toen de Oranje-beweging reeds voortgeplant
Alkmaar was nog rustig.
Ook hier kwam drukte en woeling slecht de be
dreiging van den admiraal verhuell, die te den Helder in
bezetting lag, en verzekerde, dat, zoo hij de vlag der re
bellie van Alkmaars toren zag wapperen, hij de stad aan de
zijnen ter plundering zou overleveren, temperde de beweging.
Toen dwongen eenige boeren en schippers den 26en No
vember yan den onderperfect het verlof af, om van 't ac
cijnstorentje de driekleur te doen wapperen, en hiermede
niet te vrede, begonnen ze 's middags te twee ure de
groote klok te luiden van den Waagtoren. Langzaam nam
nu de beweging toe, tot de opgewondenheid zoo hoog steeg,
dat men met geweld de vlag van het "Waaggebouw van
den onderperfect eischte.
Deze, ten einde raad, droeg thans de verantwoordelijk
heid over op het volkMen moest zelf maar weten, wat
men deed. Hij, als wijlen Pontius Pilatus, waschte zich de
handen in onschuld.
Nu was het gepeupel niet meer te beteugelenMen
vliegt naar het stadserf, haalt de vlag, en wil hem op den
toren plaatsen, maar bij den tweeden omloop vindt
men de torentrap gesloten I
Daar staat men, de vlag in de handen tot uitsteken
gereed, en Verhuell zal niet zien, hoe de stad de
zijde van Oranje nam
Toch, hij moet het zienHij moet zien, hoe de vrije
burgerij van Alkmaar zijne bedreigingen tart
Daar nadert één uit den volkshoop.
't Is een jonge man en die hem kennen, hebben hem
lief om zijn ernst, waar het noodig is, om zijn moed, tot
overmoed rijpend, waar anderen versagen.
Hij bindt zich het dundoek om de lenden, snelt de trap
op en dan het angstzweet parelt hun, die beneden
staan, op het voorhoofd als ze hem na weinige oogenblik-
ken op den eersten omloop van den toren terugzien.
Hij glimlacht slechts.
En moedig de ruwe handen om goten en steenen slaande,
klimt hij hooger en hooger.
Een ademlooze stilte heeft het rumoer daar beneden
vervangen.
En hooger stijgt de jonge held op eens klinkt
één gil uit de roerlooze menigte hij valt
Goddank't is slechts zijn buis, dat hem hinderde op
den gevaarvollen tocht, en dat hij daarom afwerpt.
Daar heeft hij de torenstang bereikt. Langzaam ontrolt
hij de kleurrijke vlag, en bevestigt haar aan het ijzer.
Eu als applaus op zijn waagstuk stijgt er uit de volks
schare één »hoera één „Oranje boven op, en onder dien
juichtoon daalt Douwes langzaam naar omlaag.
En 50 jaren gingen voorbij.
Hannes was een oude man geworden, schoon nog altijd
een goed schippersknecht.
Maar toch zou hij eenmaal nog den juichtoon hooren,
die hem steeds als eene lang vervlogen herinnering uit zijn
LTtoSJïJbfengS; «ge tij
jeugd tegenklonk.
Alkmaar vierde feest het halve eeuw getijde van
's Lands herstelling.
En op dat feest schitterde als eene eerste figuur de
grijze schippersknecht! In een triomphwagen, met Oranje
versierd, werd hij rondgevoerd door de stad, terwijl de
menigte hem vol bewondering den jubelgroet toebracht.
Langzaam ging het naar het Waagplein. Weer stond
daar, als voor vijftig jaar, een onafzienbare menschenmassa
juichend en jubelend, als toen. En weer zou Douwes de
vlag op den toren plaatsen, maar zijne stramme leden
gedoogden niet meer eene herhaling van de heldendaad
van '13. Vroolijk haalde de grijsaard het touw in waarmede
hij het dundoek op den toren heesch en toen het zich daar
in de hoogte wapperend ontplooide, en de smalle wimpel,
golvend op den wind, van Oranje getuigde, toen hoorde
Döuwes als in de dagen zijner jeugd het „Hoera!" en het
„Oranje boven 1" en een glimlach verhelderde zijn goodig
gelaat.
Maar toen bij monde van den Heer Spanjaardt, dest\jds
secretaris van Alkmaar, de stad hem hare hulde bracht,
en in een koker van rood, wit en blanw de stoffelijke
blijken harer bewondering schonk blanke, nieuwe guldens;
toen de Heer Cohen Stuart hem daarna uit naam van den
Koning, als blijk van diens hooge waardeering, f50 over
handigde, toen trilde er een traan in het oog van den ou
den man en zeker heeft dit uur, als een straal van ge
luk, de drie volgende jaren verlicht, die hem nog te leven
geschonken waren.
itinnenlandsch Nieuws.
zijne stukken, meest landschappen, golden prijs.
Hannes Douwes, gewoonlijk naar zijn baas Hannes van
.Brouwer genoemd, is een heldenfiguur uit onze eeuw.
Maar de stad, vanwaar de victori eenmaal begonnen was,
bleef niet lang kalm.
Maar de omliggende dorpen heschen het rood wit en
blauw reeds, en vierden feest bij vroolijk klokgelui
ve
brievenwel is waar, herinner ik mij nu, dat al die brieven
onder een verkeerd adres kwamen/ ging hij aarzelend voort.
„Mijn hemel, zou zulk snood en ongehoord bedrog mogelijk
zijn.'
Hij wendde zich eensklaps tot Eugenie. „Ik moet zekerheid
hebben/ zeide hij beslist, „ik ga dadelijk naar den Ameri-
kaanschen consulik hoop, dat deze mij in weinige dagen
volkomen zekerheid zal verschaffen."
„Mijn God, dan is er toch ook eindelijk bij u twijfel gere
zen 1" riep Eugenie met verlicht hart uit.
De handelsraad schudde driftig het hoofd. „Ik moet zeker
heid hebbenherhaalde hij en trok aan het schelkoord.
„Inspannen!" beval hij den binnen tredenden bediende.
Spoedig daarop reed de equipage weg. Eugenie zonk in
bovenmatige overspanning op de knieën en drukte het tele
gram aan de lippen. „Ja, God heeft geholpennep zij vol
hoop uit. „Nu zal het dag worden1*
Maar het werd vooreerst nog geen dag; donkere wolken
verduisterden nog altijd dreigend den horizon van den levens
hemel der beide geliefden.
De vreeselijke opgewondenheid, welke den ongelukkigen
Harrv was overvallen bij het bericht van het overlijden zijns
vaders, had eene dergelijke ongunstige uitwerking op zijn ge
zondheidstoestand, dat hij in een ijlkoorts was verva len
Toen Arthur White het gasthuis binnentrad, deelde de oude
octor hem dit alles mede; maar de Amerikaan luisterde maar
dalf naar het verhaal van den doctor; hij was blijkbaar zeer
^„HTis een zeer ingewikkeld geval, gelijk mijn in mjj veel
iarige praktijk nog nooit is voorgekomen," verklaarde de
doctor „Ik ben wel is waar geen zielkundige genoeg, om mij
een beslist oordeel te durven aanmatigen, ofschoon de waanzin
van den jongen man toch duidelijk genoeg is, maar de smart
over zijn, zoo hij meent, gestorven vader was zoo ongehuicheld
en aangrijpend, dat zelfs ik, grijze man, voor een oogenblik
f -f nu nog diep geschokt ben; natuurlijk bespeurde
ik'alras uit zijne verwarde gezegden, dat een nieuwe ijlkoorts
ik airas m j h daarom onmiddellijk weder
weet of hij wel ooit weder herstellen zal; maar wat is dat toch
i l ,Lt dien vader, die gestorven moet zijn vroeg de
oud? heer vol deelneming den Amerikaan. „Zuster Sabine was
cisteren ook zoo in het oogloopend geheimzinnig; ik geloofde
Tdée-fiXe toch niet, meende zijgeraakt; nu daarin heeft
het lieve meisje met zoo zeer onge^^ Veryolgd.
Wordt vervolgd.
«J. v. cl. 13.
Scbagen, 11 Januari 1888.
„De Dochters van Haseman", het zeer gunstig bekende
tooneelspel in vier bedrijven, van Adolf L'Arronge, werd Zon
dagavond j.1. in het NoordHoll. Koffiehuis alhier opgevoerd
door het gezelschap „Onderlinge Oefening," van St. Maarten.
„De Dochters van Haseman" is een tooneelstuk, dat voor
eene goede uitvoering, bepaald goede acteurs verlangt. Het is
een stuk, dat geen éclat maakt, door afgrijswekkende tooneelen
of akelige dubbelzinnigheden, maar een getrouwe, fijn geschet
ste weerspiegeling van het familieleven.
Eenvoudig in zijne waarbeden en in zijne toestanden, eischt
het onvoorwaardelijk eene accurate en goed gevoelde opvoering.
De toestanden in het gemoedsleven en in het huisgezin, ons in
dit stuk geschetst, kunnen alleen leven en kleur krijgen, wan
neer actrices en acteurs door spel toonen, dezelve doordacht en
zich er in gewerkt te hebben. Zij zeiven moeten die toestan
den gevoelen en doorleven.
„Onderlinge Oefening* toonde voor deze zware en teedere
taak ten zeerste berekend te zijn, en den rijkelijk door het
auditorium geschonken bijval, was ten volle verdiend. De ern
stige typen, zoowel als de komische, kwamen uitstekend uit, en
plooide menig komisch geval een glimlach ons om de lippen,
het boeiend en gevoelvol spel der hoofdfiguren deed het hart
trillen van medegevoelde smart en zielenadel. Dat was de adem
der Kunst, het feu-sacré, hetwelk van de spelers uitging en
aan hun spel warmte en gloed gaf.
Inderdaad St. Maarten kan trotsch zijn op hare Vereeniging.
Het is dan ook in het belang dezer Kunst te wenschen, dat
de Vereeniging O. O. over zulke uitstekende krachten steeds
moge blijven beschikken- Gewis zal zij dan den minnaars van
Tooneelspel nog menigeu avond van waar Kunstgenot kunnen
schenken.
Den 27en Januari e. k., des avonds, zal te Barsinger-
horn, eene buitengewone vergadering van de kiesvereeniging
aldaar worden gehouden, die tegen een geringe entrée voor
ieder toegankelijk zal worden gesteld, en waarin als spreker
zal optreden de Heer B. H. Heldt, lid van de Tweede Kamer
der Staten Generaal.
Vrijdag 6 Januari 11., opende de heer Homan in de rijk
met groen en bloemen versierde zaal van den heer Klos te
Dirkshorn de voorzitter Ds. van der Leij was door een
droevig ongeval in zijne familie afwezig de feestvergadering
met een gepast en ernstig woord, waarbij hij genoegen en nut,
gepaste vroolijkheid bij rein genot aanbeval als onmisbaar in
het aan wisselvalligheden zoo rijke menschenleven, getuige het
ongeval, den voorzitter voor eenige dagen overkomen.
Nommer een vau het zeer uitgebreide programma, een „Feest
zang", woorden van een der feestvierenden, naar Mozart, bracht
ons al spoedig in aangename stemming, die niet weinig ver
hoogd werd, toen de feestredenaar, de heer Ds. D. W. Schuuring
optrad en het publiek in korte trekken, in herinnering bracht
het vijf-en—twintig jarig bestaan van Nut en Genoegen. Met
het notulenboek als leidsman herdacht de geachte spreker, uit
Assen daartoe overgekomen, het wel en wee gedurende een
kwart—eeuw van haar bestaan en liet zoodoeude nu en dan, door
zijne met humor gekruide rede de toehoorders schudden van het
lachen.
„De Model-echtgenoot", „Tennis Ruwhart", „'t Muist, wat
van katten komt", „Papa gaf permissie", „De aarde rust" (zang),
„De koopman", „Geloof, hoop en liefde", werden allen zeer
verdienstelijk ten gehoore gebracht- „Klaas en Trien", operette
met zang en piano-acomp. viel zeer in den smaak van het
publiek, dat herhaalde malen onder luid applaus de heeren en
dames dilettanten op het toonee! terug riep. „Dood bedaard",
„Altijd thuis", „Van een oud vrijertje" (zang), „Piet en Trijn",
gaven steeds een aangename afwisseling, totdat tot slot, „Het
examen" werd ten tooneele gebracht, dat bewees, dat geëxamineer
de, zoowel als de examinator zeer goed voor hunne taak berekend
wareD, waarna met een woord van dank aan allen, die hadden
bijgedragen tot htt welslagen van dit feest, de heer Homan
de vergadering sloot. Dit toch droeg de goedkeuring der gansche
vergadering weg. Zij, die daartoe hebben medegewerkt verdienen
allen lof; hun streven, dien avond tot een feestavond te maken,
is volkomen gelukt. Het zoo rijk aan afwisseling gestelde pro-
grima gaf telkens iets nieuws, iets prettigs te aanschouwen,
geen wfnder dan ook dat eerst laat in den nacht de feestvie
renden huiswaarts keerden, onder den indruk van zeer genoege-
lijk feest gevierd te hebben. Het gezelschap van Nut en
Genoegen te Dirkshorn, ga zoo voortwaar het onder hare
leden telt, krachten zooals we ze op den feestavond te zien en
te hooren kregen, kan het niet anders of het zal bloeiendat
het bloeie in lengte van dagen
Omtrent het 25 jarig jubilé van den heer D. Dekker,
hoofd eener school te Becmster, meldt men, dat de deelneming
zeer algemeen en groot was. De geheele buurt vlagde, en 's nachts
was de woning van den jubilaris met groen versierd. Des mor
gens kwamen de leden der plaatselijke schoolcommissie en tal
van vrienden en kennissen hem hunne gelukwenschen aan
bieden.
Den ganschen dag stroomde het bezoekers, en 'savonds kwa
men de hoofden der scholen, benevens de onderwijzers en on
derwijzeressen in de gemeente en de leden van zjjnen cursus
te Purmerend, den jubilaris begroeten.
Vele en daaronder kostbare blijken van achting en toegene
genheid werden den heer Dekker in den loop van den dag
aangeboden.
Bij monde van burgemeester en wethouders vereerde de ge
meenteraad hem een keurig bewerkt zilveren inktstel en zes
zilveren lepels en vorken. Ook van zijne leerlingen en vele
zijner oud-leerlingen ontving hij geschenken, zoomede van de
onderwijzers en onderwijzeressen in de gemeente, om van vele
anderen niet te spreken.
In het café De Pool werd Zondagmiddag eene. vergadering
gehouden van bestuurderen der verschillende vereenigingen, toe
getreden tot den „Provincialen bond voor Noord-Holland van
harmonie- en fanfarecorpsen, uitsluitend bestaande uit dilet
tanten."
De heer J- P. Groot, van Purmerend, voorzitter, opende
deze eerste vergadering, herinnerde kortelijk aan de oprichting
van den bond en deed een beroep op de aanwezigen tot samen
werking voor het doelhet bevorderen van de muziek in het
algemeen en van de harmonie- en fanfarecorpsen in het bij
zonder.
Bepaald werd, dat de jaarlijksche algemeene vergadering in
April zal worden gehouden te Purmerend.
De eerste wedstrijd van de aangesloten vereenigingen zal,
op voorstel van den secretaris, te Purmerend gehouden worden,
wat, met het oog op het feit, dat Purmerend het initiatief tot
oprichting van den Bond nam, met applaus werd begroet.
Tot juryleden voor dat concours werden door den voorzitter
voorgesteld, de heeren: Daniël de Lange, Joh. M. Coenen en
Fr. Wedemeijer, uit te noodigen. Ds heer David Koning jr.
merkte op, dat men bij het kiezen van eene jury voor een
dergelijk concours rekening moest houden met hen, die aan
het hoofd van harmonie- en fanfarekorpsen staan en als zoo
danig het meest bevoegd zijn.
Besloten werd de volgende heeren te vragenJoh. M. Coe
nen en Frans Wedemeijer, van Amstendam, J. G. H. Mann,
van Leiden, M. Edzard Greve, van Sneek, C. Coenen van
Utrecht, en J. Koning, van Helder.
De wedstrijd zal half Juli van dit jaar worden gehouden.
Uitgeloofd zullen daarvoor worden: 1 verguld zilveren, 1
zilveren en 1 bronzen medaille en 1 getuigschrift.
Voorts werd bepaald, dat kunstlievende leden tot den Bond
kunnen toetreden tegen eene contributie ad f 2.
Na eenige huishoudelijke zaken werd de vergadering ge
sloten.
Tegenwoordig waren de bestuurderen vau de volgende ver
eenigingen Amstels Fanfarecorps, Amsterdam Stedelijk Muziek
korps Purmerend Faufarekorps Edam Rarmoniekapel Schagen;
Fanfarekorps Broek in Waterland; Harmoniekorps Crescendo,
EnkhuizenHarmonie, ZaandamMuziekkorps dd. Schutterij',
Hoorn.
Het hoofdbestuur bestaat uit de heeren J. P. Groot, voor
zitter, van Purmerend; J. D. Thie, vice-voorzitter van idem;
May van Hulsteiju, le secretaris, en David Koning Jr.. 2e'
idem, beiden van Amsterdam, en C. Hellings, penningmeester,
van Broek in Waterland.
Te Helder werd Zondagmiddag eene algemeene verga
dering gehouden door de centrale liberale kiesvereeniging in
het hoofdkiesdistrict Helder, welke door een groot aantal leden
werd bijgewoond. Nadat door den waarnemenden voorzitter
eenige mededeelingen van huishoudelijken aard waren <*edaan
waaruit o. a, bleek dat de Vereeniging thans 130 leden telt'
werd overgegaan tot de verkiezing van een definitief bestuur
hetwelk na afloop der stemmingen bleek te zijn samengesteld
uit de heerenTh. J, Waller, te Anna Paulowna, voorzitter
D. J. Boom, F. L. W. Beijerinck en A. van Voornveld te
Helder; D. C. Loinan en Aug. Keijser, te Tessel, G. Nobel
en H. van Calcar, le Zijpe. A. Eriks, te Petten; E. Willekes
Mac Donald, te Callantsoog. D. Reedeker, te Terschelling, en
J. Jelgersma le Vlieland. De heer T. Mooij, aanvankelijk' als
bestuurslid gekozen, bedankte voor die benoeming.
De plaatselijke commissie der Noord- en Zuid-Holland-
sche reddingmaatschappij te Nieuwediep heeft uit Bremen een
bedrag van f 590 ontvangen, aldaar bijeengebracht ten voor-
deele van de redders der opvarenden van het verongelukte Duit-
sche schip Renown. Door een der leden van de commissie, den
heer J. A. Snoek, is van deze som f 325 aan de equipage
van de sleepboot Hercules en f 265 aan de bemanning der
reddingboot uitgekeerd.
Maandagavond ten 5yg ure zou de aangekondigde samen
komst in het evangelisatie-lokaa 1 te Noord-Scharwoude plaats heb
ben, om onder leiding van den heer Van Son, doleerend pre
dikant te Amsterdam, eene doleerende gemeente te stichten.
Eene talrijke menigte was op de been. Aan de binnentredenden
werd verzocht, teu bewijze van instemming, eeue vooraf gereed
gemaakte verklaring te ouderteeken, of anders het gebouw te
verlaten. De opgewondenheid der menigte werd echter zóó groot,
dat de heer v. Son een goed heenkomen moest zoeken Men
sloeg in het lokaal de glazen in, vernielde de hekken en wierp
die te water, zoodat het alleen aan het flink optreden vau bur
gemeester Kroon te danken is, dat er geen grooter wanordelijk-
