Donderdag, 2 Mei IS 89.
33ste Jaargang. ITo. 2294.
hi
AANGIFTE VAN VERHUIZING.
LI16IS
Uitgever: J. WINKEL.
Bureau: SCHAOEM, Laan, D, 5.
emeen te Sc/togen
Bekendmakingen.
Hinnenlandseh Nieuws.
Gem Cr 611 aan 'lare moeder.
Wordt Vervolgd.
A
pit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater-
agavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER-
«DENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
jgQföZONDEN STUKKEN èén dag vroeger.
Prijs per jaar f3.Franco per post f3.00.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels fO.75; iedere regel meer f 0.16
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
■gemeester en wethouders van Schagen, brengen voorzoo-
oodig, met bet oog op het verzuim, betrekkelijk het doen
ingifte ter Secretarie, bij verhuizing binnen de gemeente,
RD ingezetenen in herinnering de volgende artikelen van het
Witie-reglement dezer gemeente als
r Art. 11.
Ingeval van verhuizing binnen de gemeente, zal daaarvan, bin
nen acht dagen, bebooren te worden kennis gegeven, ter
Secretarie der gemeente, op den voet als hierna is bepaald, te
vreten
Voor een geheel gezin, inwonende dienst- en werkboden daar
onder begrepen, door het hoofd van dit gezin.
Voor afzonderlijk levende personen door henzelven.
Art. 12.
Overtreding van het vorig artikel wordt gestraft met eene boete
van één gulden.
Schagen, 26 April 1889,
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. LANGENBERG.
de Secrtaris,
DENIJS.
Schagen, 1 Mei 1889.
Het Concert, hetwelk Schagen's Mannenkoor „Euterpe",
Maandagavond jl. heelt gegeven, is een waardige sluiting van
kt seizoen geweest.
Maakte het met zorg gekozen en veelbelovende programma, dat
de trouwe kunstlievende leden en belangstellenden, die het concert
bijwoonden, groote verwachting koesterden, die verwachting is
Boman van IDA BOY-Ed.
XI.
Kfam het door den leeftijd? Schoof het jongere geslacht
«oude onmeedoogenloos ter zijde? Naderde reeds het uur,
raarin Ottilie en hij, von Gemmingen, eenzaam van uit hun
die haven de zee- en levensreis hunner kinderen moesten
staren
•Een huivering voer von Gemmingen bij deze gedachte door
'e'eden. Zijn hart beefde.
it pinksterfeest was niet voor hem, deze lentelust prijkte
6 V0(j* hem> de boomen tooiden zich niet zijnentwege met
o. Het voorjaar kwam in het land om de jeugd te verblij-
en om tot de ouden te zeggen //Gij hebt geen recht
op mij."
Hij zag den ouderdom en den levensavond voor zich. Het scheen
handelde een grijze, tengere gestalte stil voor hem uit door
§toen boschage en wenkte en lachte hem weemoedig toe.
doek nog, en de wonde in het jeugdig hart zijner
kar o "es'a8en> zou weder genezen, en de eerste smart maakt
iiet ^eBloe<' dubbel vatbaar voor de ware, liefde. Dan zou zij
'oor )°eer met 'lem wandelen, dan dwaalt zij met een ander
e' heerlijke lentegroen en denkt slechts vluchtig aan
'ningen overviel een onwederstaanbaar verlangen naar
Alles°UW'
a v verging de jeugd verstreek, hunne kinderen zouden
bler^ei1 maar de liefde, de goddelijke waarheid van
dood61'' ^'ee^ Hij hen. Over deze, hij gevoelde het, had zelfs
te ëeen macht. Geen graf was diep genoeg, die liefde
iar en> 8een slag van het noodtot snijdend genoeg, om
Daaro Ver')'ettereu-
ouw ',n 'He ouderdom mocht gerust komen Hij en zijne
kiu rZ V Z0U(len zich om de gebreken van den ouderdom
^Hommeren. 8
n de 2l. t SÜ stil geworden," zeide Marv, een einde makende
'Hen Wan<'eling met hare papa.
onh 1 ,,em mij niet kwalijk, gij ziet, vaders zijn som-
Oer zeide von Gemmingen. Hij drukte den arm
En Afar-6! noS vaster aan zich, doöh hervatte zijn stilzwijgen,
s. Zij p" e80n te vreezen, dat hij om harentwille zoo stil
zich zooveel moeite gegeven om toch vooral maar
niet teleurgesteld geworden.
Biedt Euterpe meestal op hare concerten ook op het gebied
van instrumentale muziek kunstgenot, voor dezen avond had zij
zich weten te verzekeren van de welwillende medewerking van
den heer Joh. Snoer, solo-harpist en violoncellist aan het
Nieuwe Concert-gebouw te Amsterdam.
De beide harpsolo's vormden naar onze meening het glans
punt. Welke heerlijke accoorden, wegslepende en gevulde
melodiën, nu eens ruischende, dan weder zingend, nu eens
juichend, dan weder klagend, grillig en ernstig, onttokkeld aan
dat sierlijk en koninklijk snarentuig!
De heer Snoer bespeelde dit instrument meesterlijk en met
bewonderenswaardige techniek. Niet minder lof komt den heer
Snoer toe ten opzichte der solo's voor violoncel, een drietal
lieflijke en schilderachtige nummers, aan welke door het meester
lijk spel van den heer Snoer eene eigenaardige bekoorlijkheid
verleend werd.
Een waardige partner van het instrumentaal gedeelte van bet
programma, was het vocale gedeelte. Behoudens een oDgelukje
in //Goede nacht," was Euterpe in de uitvoering harer Dummers
zeer gelukkig.
Bepaald schoon en keurig geteekend was „Bede" van G. A.
Heinze, waarin het baritongeluid van den heer C. Boggeveen
Cz. zoo schitterend tot zijn recht kwam.
Het//Heere God, verhoor de bede,
Die het menschdom slaakt,
Geef ons vrede,
Eer ons herfst en winter naakt."
werd door den heer Boggeveen uitstekend voorgedragen.
In //Haarlemsch Liedeke" van B. Hol was het ook de goede
voordracht, die het pittoresque van dit liedeke in verhouding
tot den tekst sprekend deed uitkomen.
Met „Vrede des Gemoeds" van de Yliegh, maakte Euterpe
een zeer gunstige entree.
„Op 't Kerkhof" van N. H. Andriessen, in woord en toon
zetting plechtig en somber, maakte met zijn bromstemmen en
eigenaardige compositie, een ernstigen iudmk.
veel te praten en te lachen, en toch vreesde zij nog, neerslach
tig en ondankbaar geweest te zijn. Ondankbaar tegen den
goeden vaderHoe hij voor haar gezorgd had, hoe dikwijls
hij vroeg, of zij niet vermoeid was, hoe hij haar den mantel
omsloeg, als ware zij eene dame, hoe hij bij het diner haar 't
eerst den schotel toereikte, hoe hij een bouquet voor haar
kocht
O, wat al een vader kan. Hij, die zijn dagen in ernstigen
arbeid doorbrengt en de kleine meisjes van zestien jaren anders
als nog onrijpe knopjes aan den boom der menschheid beschouwt,
hij vindt op eens den rechten toon en de juiste wijze, om
met een ziek hartje om te gaan.
Wie heeft hem dat geleerd, daar in zijn stoffig bureau
Hoe had hij zich daarop voorbereid in zijne reeds bovenmatig
werkzame gedachten
Ja, wat een vader al zoo kan.
Daar houdt Mary hem staande. Zij ziet hem aan met schuwe,
vochtige oogen, en slaat schielijk weder den blik neder. Hare
lippen trillen.
,/Papa
z/Nu, mijn lieveling
„Ik zou u wel iets willen zeggen.
Spreek, lieve Mary."
Zij bezint zich nog, daarna heft zij het kopje op en zegthaperend:
„Gij moet niet denken, papa, datdat ik, dat ik over Heim-
burg's onhandig aanzoek nog bedroefd ben. Vergeef mij
wanneer ik heden een weing stil was. Maar wees u daar
over niet bezorgd niet in het minste, want ik ben nu weder
zoo opgeruimd mogelijk."
Doch nu vloeide de tranen ook rijkelijk over haar gelaat en
was het gedaan met hare zelfbeheersching.
Haar vader sloot haar in zijn armen. Zij legde het kopje
tegen zijn schouder. Hij gevoelde het, deze tranenvloed zou
het beeld uitwisschen van den laagiiartigen man, om wien hij
werd vergoten en dit was gelukkig.
Op eenigen afstand van de plek, waar Gemmingen en zijne
dochter zich in het gras hadden neergezet, trok een gezelschap
voorbij, bestaande uit mannen, vrouwen en kinderen, die zich
ongedwongen aan de vreugde overgaven.
Tegelijk kwam Axel aanloopen en hield een grooten kever
in de hoogte, die hij had gevangen.
„En nu, kinderen," zeide Gemmigen, „denk ik, dat wij
langzaam verder zullen gaan en in de Maximiliaanstraat een
rijtuig zullen nemen. Mama zal wel reeds lang op ons gewacht
en met mijnheer Othrner alle oude herinneringen besproken
hebben."
„Ja, naar mama", riepen Mary en Axel tegelijk uit, en
Een goed gekozen slotnummer was „De Stem der Zee", van
F. Coenen, dat in zijne schoone woorden zoowel als in zijn
gloedvolle, breede en lieflijke compositie een schoon toonstuk
is, en met zeer veel aplomb en nuanceering werd weergegeven.
„Euterpe" kan tevreden zijn over den uitslag van dit concert,
en met haar in de eerste plaats, hare bejaarde maar met
jeugdigen ijver en lust bezielde directeur, den heer Jb. Denijs Jz.
Eere aan Euterpe's directeur, die als self-made man, met de
krachten die Euterpe bezit, zoodanig weet te woekeren, dat
hare concerten door de vrienden en minnaars der zangkunst zeer op
prijs worden gesteld.
De afdeeling Schagen, der Holl. Maatsch. van Landbouw
hield Dinsdagmorgen 11. hare vergadering ten huize van den
heer A. kader. Tegenwoordig waren 18 leden.
Nadat de vergadering door den voorzitter, den heer Jb. Denijs Jz.,
geopend, en door den secretaris den heer P. Buis Jz., de notulen
gelezen waren geworden, werd medegedeeld, dat was ingekomen:
a. Een missieve, meldende dat de leerhoeve voor zuivel
bereiding te Oudshoorn thans voltooid is, en de cursus aldaar
met i Mei (dus heden) zal worden geopend.
b. Missieve van Holl. Noorderkwartier in zake het vooruit
zicht van weder invoer van Hollandsch vee in Engeland.
Werd besloten beide missieves voor kennisgeving aan te nemen.
c. Missieve van het Hoofdbestuur ter verkrijging van de
medewerking der afdeeling, ten opzichte van het plan om door
tusschenkomst van het Hoofdbestuur verzekeringen tegen brand
schade te sluiten bij een door het Hoofdbestuur aan te wijzen
Maatschappij, door welken maatregel het bestuur een niet on
aardig voordeel meende te kunnen behalen.
Werd besloten aan het hoofdbestuur te kennen te geven, dat
de vergadering van oordeel is, dat zulks niet ligt op den weg
der Maatschappij.
Hierna werd medegedeeld, dat voor de keuring van stier-
kal veren waren aangegeven, 7 exemplaren: 3 van den heer
K. BezelmaD, en 1 van elk der heeren: C. Asjes, J. Borst,
C. Kooi en W. Kooi. Voor de bekroning waren aangewezen
Gemmigen bemerkte wel, dat Mary weder opgeruimd was ge
worden.
Hij lachte in zich zeiven. Bijna benijdde hij haar de gemak
kelijkheid, met welke zij zich over haar jeugdig verdriet ook
weder heenzette.
En zoo keerde ons drietal weder opgewekt en verfrischt
door de heerlijke lentelucht en het pinksterfeest, naar huis terug.
Ottilie zat s' avonds te midden van haar huisgezin, waarbij
zich ook Francis had gevoegd. Francis gelaat straalde van vreugde.
Men zag het hem aan, hij zou den dag niet ten einde laten
gaan, zonder nog eenmaal met zijn broeder gesproken te hebben
over zijn hoogste belangen.
Nauwelijks hadden Mary en Axel zich dan ook vroegtijdig
ter ruste begeven, of Francis wendde zich tot Othmer.
„Mijnheer," zeide hij, hem hartelijk toesprekende, „vergeef
mij, wanneer ik in uwe tegenwoordigheid een zaak aanroer,
in welke gij in het beste geval alleen uit beleefdheid eenige
belangstelling kunt betoonen. Maar Ottilie fluisterde mij zoo
even toe, dat gij met alles op de hoogte waart, wat mij en
mijn hartewensch betreft, en dat ik in u een vertrouwenswaard
bloedverwant had te zien."
Othmer boog zwijgend.
„Hoe sprak Gemmingen, terwijl zich een wolk van toorn
op zijn voorhoofd vertoonde, „trots mijn uitdrukkelijk verbod
wilt gij Ottilie op nieuw lastig vallen met uwe liefdesgeschiedenis;
nadat wij mijne vrouw gisterenavond tengevolge van al de
ontroeringen zagen bezwijmen
#0, laat hem, laat hem,,' riep Ottilie. Zij wisselde een blik
met Othmer. Hij zag den gloed der beslistheid in hare oogen
en gevoelde, dat het uur gekomen was, waarin zij alles zou
wagen.
Francis legde zijn hand kalmeerend op den arm zijns broeders.
„Tegenover de plichten jegens u staan nog andere plichten,
die voor mij niet minder heilig zijn," zeide bij met manne-
lijken ernst. „Bedenk, dat ik aan een rein, goed en minnend
meisje mijn woord en daarmede mijn eer verpand heb. Hoe
gij ook moogt denken over mijne keuze, gij kant toch niet
wenschen, dat ik een lafaard worde. Maar laf zou het zijn,
Sabine zoolang in onzekerheid te laten omtrent hetgeen, wat
zij van mijne familie heeft te verwachten."
„Het meisje verwacht bij uw terugkeer in Berlijn eene be
slissing, gij behoeft dus nu niet weder Ottilie en "'ij daarmede
lastig te vallen," zeide von Gemmingen korzelig-
„Uw zorg voor mij maakt u hardvochtig jegens Francis,"
bracht Ottilie in het midden.