Zondag, 24 Augustus 1890. 34ste Jaargang. Uo. 2431. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: SCHAGEN, Laan, D, 4. fiinnenlandsch Nieuws, Schagen, 23 Aug. 1890. eersten prijs. Roman van RICHARD VOSZ. HORDT VERVOLGD- SCHAGER 1 COURANT. MïÈflïÉ- Loünv Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater dagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVEB- TENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Prys per jaar f 3.Franco per post 3.00. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIÉN van 1 tot 5 regels fO.25; iedere regel meer f O.O G-roote letters worden naar plaatsruimte berekend. Rijkstelegraaf-Kantoorll! Neringdoenden en personen van zaken in onze gemeente, die nog wenschen door hunne hand- teekening mede het adres te ondersteunen, opdat door onzen raad pogingen in het werk zullen worden gesteld bij de Regeering aan te dringen tot het alhier vestigen van een Rijkstelegraaf- kanfoor in den koin der gemeente, worden tot den 1 Sept. a. s. hiertoe nog in de gelegenheid gesteld in 't Noordhollar.dsch Koffiehuis, alwaar het adres ter teekening gereed ligt. Verdere aanbeveling in deze is zeker over bodig, daar men van de behoefte sinds jaren is doordrongen, en onze weekbladen dit reeds meer dan eens uiteen hebben gezet. De hengst Cesar N. P. St. No 31, van den heer P. Cz. Boekei, is op de Landbouw tentoonstelling te Woerden bekroond met den De Raad der gemeeDte Anna Paulowna, heeft in zijne vergadering van Dinsdag afwijzend beschikt op een verzoek van ingezetenen tot iuvoering eener kermis. X Dinsdag jl. heeft men met de School kinderen van Callantsoog, 86 in getal in 19 rijtuigen een rijtoer gemaakt naar Alkmaar. Eene voor dat doel gevormde Commissie was liet gelukt daarvoor de noodige gelden bijeeu 'te krijgen, terwijl ook het Gemeentebestuur idaartoe een zekere som bad afgestaan. I t- 7. ZESDE HOOFDSTUK. Op Zondag werd het testament van don ouden •heer geopend. De notaris, een oud vriend des huizes, kwam des namiddags uit de stad, met {hetzelfde ernstige en plechtige gelaat als op den »dag der begrafenis. Juliana zag er slecht uit, en ^Ottokar gaf zich te vergeefs moeite, kalm te 'schijnen. In Juliane's kamer namen de echtge- 'nooten plaats onder het portret van den ouden hoerde notaris plaatste zich vlak tegenover hen. Voor hij het zegel verbrak, sprak hij over ,het streng zedelijk karakter van den afgestorvene r en hoe deze er steeds op bedacht geweest was, het geluk zijner dochter en van haar huisgezin tot over het graf te verzekerenhij wees op de heiligheid eener laatste wilsbeschikking, vermaande e achtergeblevenen, de besluiten van den over- eoene, welke deze tot bestwil der zijnen genomen e?r0 te houden, en waarschuwde voor oneenigheid en ontevredenheid. Daarop las de ®r.'.8 het testament voor. Juliane was universeel erfgename. Haar man b v,'b 8eenei,'ei-wijze over hot vermogen te eschikkenhaar man bezat geenerlei rechten. Aan Juliane was het beheer van het landgoed °Pgedragen. Gevoelde sij zich voor deze zware taak Diet l6 end, dan mocht niet aan Ottokar het be geer worden overgedragen, doch moest Elzenhof "•oor een bepaalde som verpacht worden aan Martin ingeval deze weigerde, dan aan een "eren pachter; stierf Juliane voor de meer- Wjorigheid der kinderen, zoo was hun vermogen a8tgezot. De vader zou ook dan slechts een epaalde, doch zeer bescheiden jaarrente genieten. Juliane en haar man moesten op Elzenhof ü'en wonen gevoelde Ottokar zucht tot werk- aamheid, dan moest aan hom het beheer van c't woud worden opgedragen, dat zoo uitgestrekt ®s> dat hij een groot personeel noodig had. oor het overige mocht de graaf volgens zijne 'gingen leven. In een aanhangsel was zeer oedvoerig uiteengezet, door welke omstandig- oude heer na zwaren strijd er toe was M™60' zu"te bepalingen te maken. 381 voor nog de notaris mot het voorlezon Yroeg in den morgen wapperde reeds uit alle wouingen de Nederlandsche driekleur en waren de kinderen, alle van vlaggetjes voorzien op het bepaalde uur iu 'net schoolgebouw pre sent. (Van te laat komen was geen sprake!) Omstreeks half 8 ving de tocht aan, over Schoorl en Bergen naar Alkmaar, alwaar een bezoek werd gebracht aan deu speeltuin, waar men zich eenige oogenblikkeu bij uitstek ver maakte. Omstreeks 3 uur ging men weder van daar over Heer Hugowaard, Zijdewind en Schageu naar Callantsoog, waar men omstreeks 8 uur weder aankwam. Te Schoorl, Heer Hugowaard en Schagen, waar een poos halt werd gehouden, werden de kleinen evenals ook te Alkmaar, onthaald op melk, krentebrood, koek en andere versnaperingen. Hoogst voldaan keerde ieder weder naar huis terug en gewis zal deze dag nog lang, zoowel bij de kinderen als bij de ouders, eene aange name herinnering achterlaten. Aan den te Oudcarspel gehouden kolfwedstrijd ten huize van G. Slotenmaker, werd door 20 personen deelgenomen. De prijs werd behaald door A. Kist, de le premie door P. Geus en de 2e premie door P. Kraakman, allen wonende te Zuid-Scharwoude, terwijl voor het prijsbiljarten prijs en premie werden behaald door N. Pronk, en de 2e premie door A. Bak, beiden te Oudcarspel. Door de Commissie voor liet orgauiseeren van schoolfeesten te Oudcarspel werd Don derdag 21 dezer voor de kinderen der lagere klasse, plus minus 130 iD getal, aldaar een plaat selijk feest bereid en wel op het schoolterrein. van dit gedeelte van het testament begonnen was, stond Ottokar op en verliet met nauwelijks onder drukten toorn de kamer, er niet op lettende, dat zijne vrouw met angstige sten» zijn naam riep. Juliane was van haar stoel opgesprongen en stond voor den notaris, naar woorden zoekende. Hare lippen trilden, en hare oogen bezaten eene uitdrukking, als zag zij haren vader voor de tweede maal sterven. Don notaris strak aanziende, zeide zij met doffe stem „Hebt gij mijn vader geraden, dit testament te makon „Het testament bevat den wil van uw vader." „Dat is onmogelijk! Het kan niet zijn wil ge weest zijn, mijn geluk te verwoesten." „Het karakter van uwen man noodzaakte uw vader tot deza laatste wilsbeschikking. Het viel hem zwaar genoeg." Juliane haalde diep adem, en zij gevoelde daar bij lichameljjken pijn. „Wanneer het karakter van mijn man hem dermate onwaardig toescheen, dan had hij mij niet aan zulk een man mogen uithuwelijken." „Gij vergeet, beste Juliane, dat uw vader alles gedaan heelt, wat in zijn macht stond, om u verre van den graaf te houden, en dat gij door uwe jaren lange stijfhoofdigheid eindelijk uw vader zijn toestemming hebt afgedwongen. Niet uw vader is voor dit huwelijk aansprakelijk te stellen, doch gij alleen. Gjj moot dan ook nu de gevolgen van uwe handelwijze dragen." Juliane antwoordde met hovende stem: „Mijne handelwijze, gelijk gij die voorstelt, ontsproot daaruit, dat ik mijn man lief had wanneer het dat is, wat ik heb te verantwoor- den „Gij waart toch geen kind meer. „Mijn vader kende ook mijn karakter! r,eP Juliane uit. „Hjj moest dus weten, toen hij op uw raad en met uwe hulp dit testament opstelde, wat hij daardoor mijn hart aandeed. Eo hij had mij toch ook lief 1" „Juist omdat hjj u lief had," begon de notaris; maar Juliane liet hem niet uitspreken. „Hij had mij moeten vertrouwen." „Dat hij dit deed, heeft bij door zijn testa ment bewezen. Hij geloofde u krachtig genoeg te zijn, om zijn laatsten wil ten uitvoer te leggen." „Dus mjjn vader kon werkelijk gelooven, dat ik dit testament De stem weigerde haar den dienst. Zij keek den notaris wild aan. Deze trachtte nogmaals de Door haar was eene draaimolen van Bregman afgehuurd, waarin de kinderen veel genot had den; verder werden zij bezig gehouden met houtjes rapen, ring gooien, koekslaan, etc. en getrakteerd op verschillende versnaperingen, zoodat de jeugd opgeruimd en te moede di s avonds ten l1/3 ure huiswaarts keerde met de woorden op de lippen: dat de Commissie meerma len op zoodanige wijze met hen feest moge vieren. Van Tessel schrijft menDeTessel- sche jaarmarkt is van zeer oude dagtee- kening; zij bestaat sedert 1383 en werd gehouden 3 dagen vóór en 3 dagen na St. Jan. Langzamerhand werd ook de St. Jansdag in de marktdagen begrepen, totdat men eindelijk besloot de jaarmaikt te doen aanvangen op den eersten Maandag na St. Jan. Zoo is het nu nogmaar de jaarmarkt neemt af, sedert het geloof aan kwakzalverij, waarzeggerij, enz. daar zoo goed als geheel verdween. Ja, wij hebben het zelfs gezien, hoe een brutale kwakzalver met zachten drang uit het dorp werd verdreven, waar hij meende een goeden slag te zullen slaan. Onze hedeudaagsche jaarmarkt heeft thans weinig meer te beteekenen. Te Zaandijk verloor iemand een p o r t e- monnaie met f 50.uit een venster op straat. Niettegenstaande de vinder door een der buren was gezien en door den verliezer om teruggave was aangesproken, gelukte het eerst aan de politie om het verlorene op een zolder terug te vinden, verborgen in een oude kiomp. Het mooiste van de zaak was echter, dat de persoon, die de portemonnaie gevonden had, later in persoon aan de deur van deu verliezer toedracht haar duidelijk te maken. „Uw vader zaliger heeft het dikwijls met mjj besproken, hoe hij het beste "uw toekomst zou kunnen verzekeren. Daarom ook hield hij u en uwen man op Elzenhof. Want de militaire loopbaan van den graaf had niets te beteekenen en zou alleen een zeer hoogen schuldenlast opgeleverd hebben. Gij leefdet hier onafhankelijk, zoo goed als zelfstandig. Uw vader leerde uw man kennen: zeer veel hoffelijkheid, zeer veel lichtzinnigheid. Met het meeste geduld trachtte uw vader hem belang te doen stellen in hut beheer van het landgoedmaar alle pogingen mislukten. Het ernstige landbouwbedrijf had voor uw man geen andere vaarde dan een soort sport. Op dit stand punt stond de graaf voor jaren, en daarop staat hij beden nog. Uw vader kon er niet too besluiten, de vruchten van geheel zijn zorgvol leven op het spel te zetten. Dat tenminste moest gij kunnen begrijpen," eindigde de oude heer driftig en verwijtend. „En al begrijp ik dat, dan begrijp ik toch nog niet, hoe mijn liefhebbende, voor mjjn geluk zorgende vader zich het leven zijner dochter voor stelde, zooals dat zou moeten zijn, wanneer zijn laatste wil wordt nageleefd. De vrouw erfgenaam, meesteres, de man zonder rechten, zonder plichten, nietsdoende, een nul. Kon mijo rechtvaardige vador zich zulk een huwelijk denken, kon hij mij tot zulk een ellendig huwelijk willen verdoemen Een leven, gelijk hij wenscht, dat wij het zouden leiden, zou niet alloen geheel ons levensgeluk verwoesten, bet zou ook mijn man maken tot datgene, wat hij in de oogen vau mijn vader is geweest een verachtelijk, waardeloos mensch. Mijn vador heeft met dit testament een onrecht vaardigheid begaan. En hij kende zijn dochter zoo weinig, dat hij kon gelooven, dat zij zjlk een onrecht zou dulden? Want liet ik het begaan, met welke gevoelens zou dau mijn man moeten terugdenken aan den doode, met welke gevoelens zou ik voortloven aan de zijde van mijn man, wetende, dat wat voor mij het dierbaarste aan denken is, zulks dit niet zijn kan voor den vader mijner kinderen ja zeker, het nimmer zijn kan Zij was doi dsbleek, hare oogen gloeiden in koorstachtig vuur. „Wat gebeurt er, als ik den laatsten wil van mijn vader niet eerbiedig, wanneer ik het testa ment niet naleef?" „Gij zjjt universeel erfgename, meesteres van het landgoed en van uwe beslissingen. zich aanmeldde met de vraag »of er voor den eerlijken vinder niet een kleinigheid overschoot In het afgeloopen jaar werd te llpeudam een man aangehouden, die een koe had gestolen. Hij wist echter te ontsnappen. Alle pogingen werden door de politie in het werk gesteld, om den dief weder op hel spoor te komen. Woensdag is het haar gelukt, hem te ontdekken en in verzekerde bewaring te stellen. Betreffende het geval met de dienstbode te Haarlem, die op eene advertentie schreef, waarin een R. K. kindermeisje te Parijs werd gevraagd, kan het U. I). na der het volgende inededeelen: De dienstbode, eene knappe twintigjarige, kreeg toevallig een stuk van het blad iu han den, waarin zij de bewuste advertentie las. Zij reflecteerde daarop met, zooals verlangd werd, bijvoeging van portret en ontving hierop een brief, in het Nederïandscli gesteld, met de vraag, waar informatiën omtrent haar waren te nemen en bij welken geestelijke zij geleerd had. Daaraan werd door haar voldaau, en ze kreeg toen tot bescheid dat de informatiën over haar ingewonnen bij den pastoor Thunnissen, het door haar opgegeven adres, bevredigend waren, en zij maar moest komen. De brief bevatte f25 voor de kosten van de reis. Later ontving zij nog een brief met f 10, /opdat" naar men haar schreef, »zij eerste klasse kon reizen, wat bij hare onbekendheid met het IVansch, wen- schelijker was." Daar de zaak haar verdacht voorkwam, begaf zij zich naar deu heer T.en deze zeide haar, dat er bij hein volstrekt geeue informatiën wa- „Dos kan ik mijno rechten overdragen op mijn man „Dat kunt gij, want aan de mogelijkheid daar van hebben uw vader noch ik, zijn raadsman, gedacht. Wij hebben daarmede een grooten mis slag begaan." Juliane herhaalde: „Wat kan ik doen „Gij kunt van het goed afstand doen ten be hoeve van uw man." „Ik moet het. Mijn vador verlangde iets boven- menschelijks van mij ik heb niet de kracht zoo te leven. Want wat zou er worden van de samen leving met mijn man, wanneer ik deed, wat mijn vader van mij eisebt Ik mag het niet ik" zij begon hevig te beven en haar blikken werden strak „ik mag het niet, zells dan niet, wanneer ik mijn vader recht zou moeten laten wedervaren, wanneer ik mijn man niet meer vertrouwde of het ongeluk met eigen oogen aan schouwde. Ik zou het moeton dragen, ik moet sterk zijn en bet gevaar voorkomenmaar door zulke voorzorgsmaatregelen te trachten het te verhoeden nimmer 1 Maar over dit eene ben ik niet in het onzekeredat het mijn plicht is, en de mensch zijn plicht moet vervullen, welke ook de gevolgen er van mogen zijn." De notaris herhaalde „Welke ook de gevolgen er van mogen zijn." „Wanneer kan ik de zaak in orde brengen?" „Elk oogenblik." „Ik zal morgen in de stad komen." „Gelijk gij wilt." „Mijn God!" riep Juliane nu handenwringend en verslagen uit, „het gaat er toch vreeselijk naar toe op uwe aardeEerst gisteren is het graf gedolven, en heden reeds twist en tweedracht. En waarom Om het reeht van bezit, om have en goed, om dijn en mijn. Nau welijks is het graf gesloten of er worden aan klachten en zware verwijten tegen den doode uitgebracht. En van wie? Yau diegene, die hij zoo teeder liet had, voor wie hij zooveel zorg had, en aan wie hij de vruchten van zijn arbeid naliet. Vergeef mij, vader, vergeef mij Maar ik kan niet anders, ik mag niet anders Yol vertwijfeling verliet Juliane de kamer, om haar man op to zoeken. Zij wilde Ottokar smee- ken, hareu vader te vergeven; zij wilde hem zeggeo, wat zij besloten had: hij zou de heer zijn, hij eenig en alleen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1890 | | pagina 1