Donderdag, 30 October 1890. 34ste Jaargang. 3Jo. 2450. d II ¥1IIIII. UitgeverJ. W I N K E L Bureau: SCHAGKN, Laan, D, 4. Gemeente Schagen, Bekendmakingen. Nationale Militie. Binnenlaridsch Nieuws, Schagen, 29 Oct. 1890. Roman van A. VON KLINCKOWSTRöM. HOUDT VERVOLGD- SCHAGEI COURANT rils- L Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater dagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER- I®JTIÈN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN èén dag vroeger. Prijs per jaar f8.Franco per post 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTEÉN van 1 tot 5 regels f 0.25; iedere regel meer 5 ct«, Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. De Burgemeester van Schagen, daartoe de noodige aanschrijving ontvangenjbebbonde, brengt ter algemeene kennis, dat tegen den 17en No vember a.s. tot den werkehjken dienst wordt «pgeroepen, de verlofganger JAN KEESMAN, ?an de lichting 1888, behoorende tot het 4e Regiment Infanterie, garnizoen Haarlem, om op genoemden datum bij zijn korps present te zijn vóór des namiddags 4 ure. Schagen, 28 October 1890. De Burgemeester voornoemd, C. H. BEELS. Met algemeene stemmen is na gehouden examen, onze plaatsgenoot, de heer J. H. Borstlap, benoemd tot organist bij de Herv. Gemeente te Dedemsvaart. Als gevolg van den grooten Kolfwedstrijd, dezer dagen alhier gehouden, is thans eene Kolfsocieteit opgericht in het Noordholl. Koffie huis. Deze sociëteit telt reeds 21 leden. De leden stellen zich den doel s' wekelijks twee avonden, 's Woendags en 's Zaterdags, zich te oefenen. De contributie van het lidmaatschap zal hoogstens f 1.per jaar bedragen, en het contributiegeld zal elk jaar aan prijzen besteed worden voor een door de leden te houden kolfwedstrijd. Iu eene volgende bijeenkomst zal het bestuur gekozen en het kolfreglement vastgesteld worden. 3. EERSTE HOOFDSTUK. Ju üf ar tv e nh r u c h. Als de wandelaars de veranda van het hotel naderen, biedt zich een gezellig tafereel aan. De geheelo rechter hoek is door middel van eenige windschermen en Japansche sjawls hervormd tot een behaaglijk kleino zitplaats. Roodzijden licht schermen bedekken de eenvoudige petroleum lampen, die op standerds in de hoeken staan, en werpen een roodachtig getemperd licht over de duor kussens en turkscho dekens tot eon gemakkelijke rustplaats ingerichte rieten chaise- '°Dgue, op welke een wonderlijk aantrekkelijke vrouwengestalte in half liggende houding rust. B.et weelderige, kastanje bruine haar dezer vrouw i8 met schildpadden spelden hoog opge doken en golft in kleine lokjes over het bleeke voorhoofd. Donkere, zware en ineensmeltende wenkbrauwen welven zich boven den fijn getee- konden neusworteldaarentegen zijn de oogen kelder blauw, en de buitengewoon gekrulde lippen keven aan het anders edel besneden gelaat met de doorschijnende huid een trotsche en spottende eitdrukking. Zij is met lieftallige achteloosheid gekleed in 6eQ witten huisjapon van prachtig kaschmir, en 'erwijl zij met den heer, die tegenover haar op schommelstoel heeft plaats genomen, een «wendig gesprek voert, drukt zij het hoofd go- toakkelijk in het roode kussen en laat de sier- 'jkste aller pantoffels balanceeren op de punt Twi haar kleinen voet. Beiden zijn gezeten aan een ronde tafel, over Velke een bont zijden doek met indiscb goud- ea ?üverstikwerk geworpen is. Fijn geslepen, half Nedigde glazen naast een zilveren kan met lan- hals en borden met de overblijfselen van ^liten en licht vorteerbare vleeschspijzen geven aai dat het avondeten hier reeds gebruikt is. «Alice," roept mevrouw Eisenrott op een toon verwijt, „ik meende, gij zoudt op ons gewacht ^ebbeu 1" En zich tot haren zoon wendende voegt hnl* half luid aan toe: »Hoe onSePast' eedu" iie k °DZe a^wezigbeid met dien doctor Herrling, h°v endien zoo ongegeneerd leeft, alleen te Bij den j.1. gehouden wedstrijd alhier, alsmede bij dien te Spanbroek, is duidelijk uitgekomen dat het kolfspel verre staat boven de andere spelen, en wij stellen ons voor, dat, nu de aandacht algemeen meer op het kolfspel gevestigd is, de beoefening er van op vele plaatsen algemeener zal worden. Het kolfspel is een echt hollandsch volksspel en de herleving er van kan men niet anders dan ten zeerste toejuichen. Het eerste Buitengewoon Opera-Concert, Zondagavond 11. in de Concertzaal Cérès alhier gegeven door een uitgelezen viertal Zangeressen en Zangers, heeft in ruime mate aan de gestelde verwachting voldaan. Het zeer uitgebreide pro gramma nummer voor nummer te bespreken, achten wij nutte- en doelloos. L'honneur aux dames, en daarom lof aan Mevrouw Ophemert- Schwencke, wier stem uitblonk door klankrijk heid en omvang. Warm en bezielend is haar voordracht. In Mej. Charl Jaspers leerden wij eene nog vrij jeugdige zangeres kennen, die o. i. in de duetten uitstekend voldeed," met hare mollige en welluidende en vrij omvangrijke stem. In hare solo-nummers misten wij evenwel bezieling in voordracht, en klonk hare stem zelfs een weinig mat. Van de door beide dames gegeven duetten voldeed ons bij uitstek ^Briefduet" uit de opera Figaro's Hochzeit, vau Mozart. Wat aangaat de beide heeren, hebben wij niets dan lof voor den heer Johan Schmier, met zijn prachtige, volle, diepe en afgeronde stem, wier groote omvangrijkheid eigenlijk te groot was voor de zaal. In welk genre de heer Schmier het beste beviel Ja, de zanger soupeerenGij moest uwe vrouw iets dergelijks niet toestaan, Hans." „Pardon, mama," antwoordt de jongo vrouw allerminzaamst en richt zich op. „Gij bleeft zoo lang uit, en ik ben gewoon, om acht uur mijn avondeten te gebruiken. Bovendien zijt gij gewoon, uw zoogenaamd avondeten daar binnen in die afschuwelijke zaal te gebruiken, waar het zoo licht en zoo verstikkend heet is, en ik was niet van plan, mijn behaaglijk pruilhoekjo hier te verlaten. Maar, ik bid u, maak er u zelve vooral geen verwijt van, dat gij mij alleen gelaten hebt. Doctor Herrling was zoo vriendelijk mij gezel schap te houden, en ik heb mij voortreffelijk met hem geamuseerd." Daarna greep zij de zilveren sigarettendoos, stak een sigaret aan en schoof de doos harer tafelbuur toe. De oude dame blijft een oogenblik van ont zetting staan, als zij hare schoondochter in alle kalmte ziet rooken, en ook hare dochters werpen elkander ontstelde blikken toedoch Hans slen tert onverschillig naar zijn vrouw, neemt haar met een vrij lompe beweging de sigaret uit den mond en werpt die over de balustrade. „Waarom doet gij dat?" vroeg zij half lachend, half verwijtend hem aanziende. „Gij ziet immers, dat gij daarmede bij mijne familie aanstoot geeft." „Aanstoot Nu, rooken dan uwe zusters niet Mama, neemt gij ook niet oene sigarette Mevrouw von Eisenrott geeft zich niet eens de moeite te autwoorden. Maar Truida Müllberg merkt op: „Nu, men kan zoo iets wel eens doen uiteen grapik heb zelve wel eens nu en dan voor mijn Gustaaf eene sigaar aangestokenmaar heusch, lieve schoonzuster, hier zoo in het pu bliek hadt gij de scherts achterwege moeten laten." Alice kijkt met verbaasde oogen nu de een dan de ander aau. Zij bad het in haar ouderlijk huis niet anders geleerd, dan dat de dames steeds hare sigaretdoosjes bij zich droegen, om, zoodra zij daarin behagen schepten, te rookenj dat de nieuwe hloodvcrwanten deze onschuldige gewoonte openlijk tragisch opvatten, wekt hare vroolijk- heid op, en het hoofd weder achterover in het kussen werpende, barst zij in ongedwongen scha terlach los. „Het ziet er immers hier uit als een fabel uit duizend en een nacht'," ging Truida voort, zonder Schmier voldoet in elk genre, en is de evenknie van Mevrouw Ophemert-Schwencke. De naturalistische Coinpositiën van den heer Joh. Schmier vormen een echte musikalische farce, doch bezitten o. i. anders ook geen waarde. Wij hebben er ook hartelijk en gul om gelachen, ze zijn guitig, en worden door den heer Schmier onverbeterlijk voorgedragen, doch, ze staan o. i. buiten de type van het officieel programma, hetwelk degelijke en meesterlijke muziek ten bracht. De heer Henri van Haarlem was heesch, tot onzen spijt en zeker ook wel tot leedwe zen van het publiek. Niet onvermeld willen wij laten de echt cordiale wijze met welke in de pauze de heer Schmier namens zijne mede-executanten een fraaien bloemkrans benevens een met zilver ge- monteerden dirigeerstok aanbood aan den zeer verdienstelijken accompagnateur, den heer Schou ten, den kapelmeester van Scbagen's Harmonie kapel, die door zijne welwillende eu oneigen- baatzuchtige adsistentie zich de vriendschap en dankbaarheid dezer dames en heeren had ver worven. Wij betreuren het ten zeerste dat de opkomst van het kunstminnend publiek zoo gering was. Hier viel iets degelijks te hooren en te genie ten. Geen onheilig vuur werd hier ontstoken op het altaar der Kunst. Op de harddraverij, den 26en dezer te Barsineerhorn gehouden, hebben gewonnen den prijs, het paard Anna, van den Heer D. Smit te Barsingerhorn, en de premie, het paard Dibbels van den Heer J. Wijn van Nieuwe— Niedorp. acht te slaan op de volgens haar ongepaste vroolijkheid harer schoonzuster. „Ik voor mij houd moer van een zuivor wit tafellaken, en hoe ge makkelijk hadt gij een vlek kunnen maken op het kostbare tafelkleed! Waarachtig, daar zijn reeds een paar droppels op het gouden borduursel gevallen. Wat hebt gij toch in die kan „Limonade, welke ik volgens mijn recept liet gereed muken. Het is een spaansch recept. Wilt gij ook een glas?" „Dank u hartelijk! Om dezen tijd limonade? Waarlijk, de kan is van zilver I Gij leelt wel weelderig, lieve Alice!" „Ik heb een paar van mijne huishoudelijke artikeleD, aan welke ik gehecht ben, uitgepakt, om het mij hier een weinig gezellig te maken. Het is alles zoo leelijk en ellendig, wat men hier in het hotel krijgt." „Ja, hier is het heerlijk 1" roept Tina uit. „Gij verstaat de kunst, alles om u gezellig en smaakvol in te richten. Ik stel voor, dat wij eens van den gewonen regel afwijken en ons avondeten nu gebruiken in Alice's feeënpaleis, waar het ons zeker wel zoo goed zal smaken als in die be nauwde zaal." Bij dezo woorden neemt Tina op een laag krukje plaats naast de chaise-longue en ziet met vriendelijke, eerlijke bewondering op tot hare schoonzuster, die Tina's hoofd met verstrooide liefkozing tusschen de blanke handen neemt, doch haar blik gericht houdt op Wesberg, die juist de veranda opkomt en de oogen nederslaat, als die haar blik ontmoeten. Tina's voorstel wordt door haar vader onder steund, doch door mevrouw Eisenrott en de overige familieleden van de band gewezen. Men had altijd in de zaal gegeten, waarom dan nu eensklaps nieuwigheóon ingevoerd Het was bovendien buiten zoo koud. Na eenig heen en weer praten gaat het gezel schap toch in de zaal, waar de atmosfeer ver mengd is met de geur van pas gevocht linnen goed en gebraden saus, en waar een klein aantal badgasten, die reeds gegeten hadden, zich onledig hielden met bet lezen dor dagbladen, of met musicoeien, waartoe ten vrij ontstemde piano gelegenheid bood. Hans Eisenrott blijft nog een oogenblik op een van de zijleuningen der chaise-longue bij zijne vrouw zitten en praat wat met doctor Herrling, met wien bij in Stettin op hetzelfde gymnasium was. Bij den kolfwedstrijd, j.1. Maandag ten huize van den Heer A. Slotemaker te Barsingerhorn gehoudeD, hebben gewonnende Heer \V. Smit van Barsingerhorn den eersten prijs, de Heer H. M. Verbeek van de Kreil den 2en prijs, en de Heer J. Blauwboer van Barsingerhorn den Sen prijs. 17 personen namen aan dezen wedstrijd deel. In den vooravond van den 24, is het woonhuis van Abr. Bart aan den Schapenweg, nabij Oude-Niedorp, in korten tijd afge brand. De vlammen grepen zoo snel om zich heen, dat de huisvrouw met hare kinderen, de man was afwezig met moeite de bran dende woning zijn ontvlucht. Van den inboedel kon niets gered worden. Het aansteken van de petroleumlamp schijnt den brand te hebben veroorzaakt. Tot geneesheer te 't Zand, gemeente Zijpe, is aangesteld de heer D. J. Boldingh, arts te Broek in Waterland. Een treurig voorval had verleden week te Amsterdam in het Concertgebouw plaats. Even vóór het begin van het concert Lamou- reux werd een le violist, de heer Dubowisch, een Rus, plotseling krankzinnig. Den geheelen dag en voornamelijk op de repetitie had hij zich reeds vreemd gedragen. Met moeite werd de ongelukkige door suppoosten naar het Buitengasthuis vervoerd. De heer Dubowisch heeft te Parijs vrouw en kinderen. Uit Wormerveer schrijft men aan het Hblad: De machinist van den op 21 dezer veronge- Blijft gij ook niet bij ons, mijnheer Wesberg?" vraagt Alice. De aangesprokene slaat vluchtig den blik op tot de schoone vrouw. „Pardon, mevrouw, mijnheer uw schoonpapa gaf den wensch te kennen, mijn gezelschap aan tafel niet te moeten missen." „Wacht oude jongen, ik ga met uzoide Hans, die tegelijk zijn plaats verliet, eu de beide jonge mannen verdwenen achter de glazen deur der eetzaal. De jonge vrouw blijft wederom alleen met den doctor. Een oogenblik ziet zij de vertrek- kendon met gefronste weukbrauwon na, daarna wendt zij zich lachend tot haren vriendelijken tafelbuur. „Hoe hoffelijk zijt gij duitschers toch „Nu, mijn waardste, die mijnheer Westberg, die halve Amerikaan, verdient toch eigenlijk niet den naam van duitscher. Wij wetea zeer goed, wat wij jegens eene dame als gij verschuldigd zijn. Gij moet uw oordeel over duitschland overi gens niet vellen naar dit kraaiennest. De menschen zijn hier een halve eeuw in beschaving ten achter." „Gij woont toch ook hier in den omtrek?" „Zeker, maar ik ben de helft van het jaar meestal op reis, in Berlijn, ot in eenige andere groote Europeesche stad." „En des zomers in zulk een internationale bad plaats, als deze is spotte zij. „Weet gij, wat mij hierheen heeft gedreven „Nu „De begeerte, u te leeren kennen." „Mij „Ja zeker. Mevrouw van Eisenrott,die mij nog al genegen is en die, onder ons gezegd, mij voor een goede partj voor een harer dochters houdt, zeide mij bij mijn laatste bezoek op Rambow ,wij gaan voor een paar weken naar Karwen- bruch. Gij moest ons vergezellen, beste Herrling. Mijn zoon Hans komt daar ook, om zijne jonge vrouw aan ons voor te stellen.' Geen macht ter wereld had mij onder andere omstandigheden naar dit ellendige nest gebracht. Doch toen spitste ik de ooren. Ik was werkelijk verlangend de vrouw te zien, die den moed beeft gehad, Hans Eisenrott te trouwen." „Gij verwachtet een resoluut persoon te zien, en \iudt u in uwe verwachtingen bedrogen."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1890 | | pagina 1