Donderdag, 30 October 1890.
34ste Jaargang. 3Jo. 2450.
d
II ¥1IIIII.
UitgeverJ. W I N K E L
Bureau: SCHAGKN, Laan, D, 4.
Gemeente Schagen,
Bekendmakingen.
Nationale Militie.
Binnenlaridsch Nieuws,
Schagen, 29 Oct. 1890.
Roman van A. VON KLINCKOWSTRöM.
HOUDT VERVOLGD-
SCHAGEI
COURANT
rils- L
Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater
dagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER-
I®JTIÈN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN èén dag vroeger.
Prijs per jaar f8.Franco per post 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTEÉN van 1 tot 5 regels f 0.25; iedere regel meer 5 ct«,
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
De Burgemeester van Schagen, daartoe de
noodige aanschrijving ontvangenjbebbonde, brengt
ter algemeene kennis, dat tegen den 17en No
vember a.s. tot den werkehjken dienst wordt
«pgeroepen, de verlofganger JAN KEESMAN,
?an de lichting 1888, behoorende tot het 4e
Regiment Infanterie, garnizoen Haarlem, om op
genoemden datum bij zijn korps present te zijn
vóór des namiddags 4 ure.
Schagen, 28 October 1890.
De Burgemeester voornoemd,
C. H. BEELS.
Met algemeene stemmen is na gehouden
examen, onze plaatsgenoot, de heer J. H.
Borstlap, benoemd tot organist bij de Herv.
Gemeente te Dedemsvaart.
Als gevolg van den grooten Kolfwedstrijd,
dezer dagen alhier gehouden, is thans eene
Kolfsocieteit opgericht in het Noordholl. Koffie
huis. Deze sociëteit telt reeds 21 leden. De leden
stellen zich den doel s' wekelijks twee avonden,
's Woendags en 's Zaterdags, zich te oefenen.
De contributie van het lidmaatschap zal hoogstens
f 1.per jaar bedragen, en het contributiegeld
zal elk jaar aan prijzen besteed worden voor
een door de leden te houden kolfwedstrijd. Iu
eene volgende bijeenkomst zal het bestuur
gekozen en het kolfreglement vastgesteld worden.
3.
EERSTE HOOFDSTUK.
Ju üf ar tv e nh r u c h.
Als de wandelaars de veranda van het hotel
naderen, biedt zich een gezellig tafereel aan. De
geheelo rechter hoek is door middel van eenige
windschermen en Japansche sjawls hervormd tot
een behaaglijk kleino zitplaats. Roodzijden licht
schermen bedekken de eenvoudige petroleum
lampen, die op standerds in de hoeken staan,
en werpen een roodachtig getemperd licht over
de duor kussens en turkscho dekens tot eon
gemakkelijke rustplaats ingerichte rieten chaise-
'°Dgue, op welke een wonderlijk aantrekkelijke
vrouwengestalte in half liggende houding rust.
B.et weelderige, kastanje bruine haar dezer
vrouw i8 met schildpadden spelden hoog opge
doken en golft in kleine lokjes over het bleeke
voorhoofd. Donkere, zware en ineensmeltende
wenkbrauwen welven zich boven den fijn getee-
konden neusworteldaarentegen zijn de oogen
kelder blauw, en de buitengewoon gekrulde lippen
keven aan het anders edel besneden gelaat met
de doorschijnende huid een trotsche en spottende
eitdrukking.
Zij is met lieftallige achteloosheid gekleed in
6eQ witten huisjapon van prachtig kaschmir, en
'erwijl zij met den heer, die tegenover haar op
schommelstoel heeft plaats genomen, een
«wendig gesprek voert, drukt zij het hoofd go-
toakkelijk in het roode kussen en laat de sier-
'jkste aller pantoffels balanceeren op de punt
Twi haar kleinen voet.
Beiden zijn gezeten aan een ronde tafel, over
Velke een bont zijden doek met indiscb goud-
ea ?üverstikwerk geworpen is. Fijn geslepen, half
Nedigde glazen naast een zilveren kan met lan-
hals en borden met de overblijfselen van
^liten en licht vorteerbare vleeschspijzen geven
aai dat het avondeten hier reeds gebruikt is.
«Alice," roept mevrouw Eisenrott op een toon
verwijt, „ik meende, gij zoudt op ons gewacht
^ebbeu 1" En zich tot haren zoon wendende voegt
hnl* half luid aan toe: »Hoe onSePast' eedu"
iie k °DZe a^wezigbeid met dien doctor Herrling,
h°v endien zoo ongegeneerd leeft, alleen te
Bij den j.1. gehouden wedstrijd alhier, alsmede
bij dien te Spanbroek, is duidelijk uitgekomen
dat het kolfspel verre staat boven de andere
spelen, en wij stellen ons voor, dat, nu de aandacht
algemeen meer op het kolfspel gevestigd is, de
beoefening er van op vele plaatsen algemeener zal
worden. Het kolfspel is een echt hollandsch
volksspel en de herleving er van kan men niet
anders dan ten zeerste toejuichen.
Het eerste Buitengewoon Opera-Concert,
Zondagavond 11. in de Concertzaal Cérès alhier
gegeven door een uitgelezen viertal Zangeressen
en Zangers, heeft in ruime mate aan de gestelde
verwachting voldaan. Het zeer uitgebreide pro
gramma nummer voor nummer te bespreken,
achten wij nutte- en doelloos. L'honneur aux
dames, en daarom lof aan Mevrouw Ophemert-
Schwencke, wier stem uitblonk door klankrijk
heid en omvang. Warm en bezielend is haar
voordracht.
In Mej. Charl Jaspers leerden wij eene nog
vrij jeugdige zangeres kennen, die o. i. in de
duetten uitstekend voldeed," met hare mollige
en welluidende en vrij omvangrijke stem. In
hare solo-nummers misten wij evenwel bezieling
in voordracht, en klonk hare stem zelfs een
weinig mat.
Van de door beide dames gegeven duetten
voldeed ons bij uitstek ^Briefduet" uit de
opera Figaro's Hochzeit, vau Mozart.
Wat aangaat de beide heeren, hebben wij
niets dan lof voor den heer Johan Schmier,
met zijn prachtige, volle, diepe en afgeronde
stem, wier groote omvangrijkheid eigenlijk te
groot was voor de zaal. In welk genre de
heer Schmier het beste beviel Ja, de zanger
soupeerenGij moest uwe vrouw iets dergelijks
niet toestaan, Hans."
„Pardon, mama," antwoordt de jongo vrouw
allerminzaamst en richt zich op. „Gij bleeft
zoo lang uit, en ik ben gewoon, om acht uur
mijn avondeten te gebruiken. Bovendien zijt gij
gewoon, uw zoogenaamd avondeten daar binnen
in die afschuwelijke zaal te gebruiken, waar het
zoo licht en zoo verstikkend heet is, en ik was
niet van plan, mijn behaaglijk pruilhoekjo hier
te verlaten. Maar, ik bid u, maak er u zelve vooral
geen verwijt van, dat gij mij alleen gelaten hebt.
Doctor Herrling was zoo vriendelijk mij gezel
schap te houden, en ik heb mij voortreffelijk met
hem geamuseerd."
Daarna greep zij de zilveren sigarettendoos,
stak een sigaret aan en schoof de doos harer
tafelbuur toe.
De oude dame blijft een oogenblik van ont
zetting staan, als zij hare schoondochter in alle
kalmte ziet rooken, en ook hare dochters werpen
elkander ontstelde blikken toedoch Hans slen
tert onverschillig naar zijn vrouw, neemt haar
met een vrij lompe beweging de sigaret uit den
mond en werpt die over de balustrade.
„Waarom doet gij dat?" vroeg zij half lachend,
half verwijtend hem aanziende.
„Gij ziet immers, dat gij daarmede bij mijne
familie aanstoot geeft."
„Aanstoot Nu, rooken dan uwe zusters niet
Mama, neemt gij ook niet oene sigarette
Mevrouw von Eisenrott geeft zich niet eens
de moeite te autwoorden. Maar Truida Müllberg
merkt op:
„Nu, men kan zoo iets wel eens doen uiteen
grapik heb zelve wel eens nu en dan voor
mijn Gustaaf eene sigaar aangestokenmaar
heusch, lieve schoonzuster, hier zoo in het pu
bliek hadt gij de scherts achterwege moeten
laten."
Alice kijkt met verbaasde oogen nu de een
dan de ander aau. Zij bad het in haar ouderlijk
huis niet anders geleerd, dan dat de dames steeds
hare sigaretdoosjes bij zich droegen, om, zoodra
zij daarin behagen schepten, te rookenj dat de
nieuwe hloodvcrwanten deze onschuldige gewoonte
openlijk tragisch opvatten, wekt hare vroolijk-
heid op, en het hoofd weder achterover in het
kussen werpende, barst zij in ongedwongen scha
terlach los.
„Het ziet er immers hier uit als een fabel uit
duizend en een nacht'," ging Truida voort, zonder
Schmier voldoet in elk genre, en is de evenknie
van Mevrouw Ophemert-Schwencke.
De naturalistische Coinpositiën van den heer
Joh. Schmier vormen een echte musikalische
farce, doch bezitten o. i. anders ook geen waarde.
Wij hebben er ook hartelijk en gul om gelachen,
ze zijn guitig, en worden door den heer Schmier
onverbeterlijk voorgedragen, doch, ze staan o. i.
buiten de type van het officieel programma,
hetwelk degelijke en meesterlijke muziek ten
bracht.
De heer Henri van Haarlem was heesch,
tot onzen spijt en zeker ook wel tot leedwe
zen van het publiek.
Niet onvermeld willen wij laten de echt
cordiale wijze met welke in de pauze de heer
Schmier namens zijne mede-executanten een
fraaien bloemkrans benevens een met zilver ge-
monteerden dirigeerstok aanbood aan den zeer
verdienstelijken accompagnateur, den heer Schou
ten, den kapelmeester van Scbagen's Harmonie
kapel, die door zijne welwillende eu oneigen-
baatzuchtige adsistentie zich de vriendschap en
dankbaarheid dezer dames en heeren had ver
worven.
Wij betreuren het ten zeerste dat de opkomst
van het kunstminnend publiek zoo gering was.
Hier viel iets degelijks te hooren en te genie
ten. Geen onheilig vuur werd hier ontstoken
op het altaar der Kunst.
Op de harddraverij, den 26en dezer te
Barsineerhorn gehouden, hebben gewonnen
den prijs, het paard Anna, van den Heer D.
Smit te Barsingerhorn, en de premie, het paard
Dibbels van den Heer J. Wijn van Nieuwe—
Niedorp.
acht te slaan op de volgens haar ongepaste
vroolijkheid harer schoonzuster. „Ik voor mij houd
moer van een zuivor wit tafellaken, en hoe ge
makkelijk hadt gij een vlek kunnen maken op het
kostbare tafelkleed! Waarachtig, daar zijn reeds
een paar droppels op het gouden borduursel
gevallen. Wat hebt gij toch in die kan
„Limonade, welke ik volgens mijn recept liet
gereed muken. Het is een spaansch recept. Wilt
gij ook een glas?"
„Dank u hartelijk! Om dezen tijd limonade?
Waarlijk, de kan is van zilver I Gij leelt wel
weelderig, lieve Alice!"
„Ik heb een paar van mijne huishoudelijke
artikeleD, aan welke ik gehecht ben, uitgepakt,
om het mij hier een weinig gezellig te maken.
Het is alles zoo leelijk en ellendig, wat men
hier in het hotel krijgt."
„Ja, hier is het heerlijk 1" roept Tina uit. „Gij
verstaat de kunst, alles om u gezellig en smaakvol
in te richten. Ik stel voor, dat wij eens van den
gewonen regel afwijken en ons avondeten nu
gebruiken in Alice's feeënpaleis, waar het ons
zeker wel zoo goed zal smaken als in die be
nauwde zaal."
Bij dezo woorden neemt Tina op een laag
krukje plaats naast de chaise-longue en ziet met
vriendelijke, eerlijke bewondering op tot hare
schoonzuster, die Tina's hoofd met verstrooide
liefkozing tusschen de blanke handen neemt, doch
haar blik gericht houdt op Wesberg, die juist
de veranda opkomt en de oogen nederslaat, als
die haar blik ontmoeten.
Tina's voorstel wordt door haar vader onder
steund, doch door mevrouw Eisenrott en de overige
familieleden van de band gewezen. Men had
altijd in de zaal gegeten, waarom dan nu eensklaps
nieuwigheóon ingevoerd Het was bovendien
buiten zoo koud.
Na eenig heen en weer praten gaat het gezel
schap toch in de zaal, waar de atmosfeer ver
mengd is met de geur van pas gevocht linnen
goed en gebraden saus, en waar een klein aantal
badgasten, die reeds gegeten hadden, zich onledig
hielden met bet lezen dor dagbladen, of met
musicoeien, waartoe ten vrij ontstemde piano
gelegenheid bood.
Hans Eisenrott blijft nog een oogenblik op
een van de zijleuningen der chaise-longue bij zijne
vrouw zitten en praat wat met doctor Herrling,
met wien bij in Stettin op hetzelfde gymnasium
was.
Bij den kolfwedstrijd, j.1. Maandag ten huize
van den Heer A. Slotemaker te Barsingerhorn
gehoudeD, hebben gewonnende Heer \V. Smit
van Barsingerhorn den eersten prijs, de Heer
H. M. Verbeek van de Kreil den 2en prijs, en
de Heer J. Blauwboer van Barsingerhorn den
Sen prijs. 17 personen namen aan dezen wedstrijd
deel.
In den vooravond van den 24, is het
woonhuis van Abr. Bart aan den Schapenweg,
nabij Oude-Niedorp, in korten tijd afge
brand. De vlammen grepen zoo snel om zich
heen, dat de huisvrouw met hare kinderen,
de man was afwezig met moeite de bran
dende woning zijn ontvlucht. Van den inboedel
kon niets gered worden. Het aansteken van de
petroleumlamp schijnt den brand te hebben
veroorzaakt.
Tot geneesheer te 't Zand, gemeente
Zijpe, is aangesteld de heer D. J. Boldingh,
arts te Broek in Waterland.
Een treurig voorval had verleden week
te Amsterdam in het Concertgebouw plaats.
Even vóór het begin van het concert Lamou-
reux werd een le violist, de heer Dubowisch,
een Rus, plotseling krankzinnig. Den geheelen
dag en voornamelijk op de repetitie had hij
zich reeds vreemd gedragen. Met moeite werd
de ongelukkige door suppoosten naar het
Buitengasthuis vervoerd. De heer Dubowisch
heeft te Parijs vrouw en kinderen.
Uit Wormerveer schrijft men aan het
Hblad:
De machinist van den op 21 dezer veronge-
Blijft gij ook niet bij ons, mijnheer Wesberg?"
vraagt Alice.
De aangesprokene slaat vluchtig den blik op
tot de schoone vrouw.
„Pardon, mevrouw, mijnheer uw schoonpapa
gaf den wensch te kennen, mijn gezelschap aan
tafel niet te moeten missen."
„Wacht oude jongen, ik ga met uzoide
Hans, die tegelijk zijn plaats verliet, eu de beide
jonge mannen verdwenen achter de glazen deur
der eetzaal.
De jonge vrouw blijft wederom alleen met
den doctor. Een oogenblik ziet zij de vertrek-
kendon met gefronste weukbrauwon na, daarna
wendt zij zich lachend tot haren vriendelijken
tafelbuur.
„Hoe hoffelijk zijt gij duitschers toch
„Nu, mijn waardste, die mijnheer Westberg,
die halve Amerikaan, verdient toch eigenlijk niet
den naam van duitscher. Wij wetea zeer goed,
wat wij jegens eene dame als gij verschuldigd
zijn. Gij moet uw oordeel over duitschland overi
gens niet vellen naar dit kraaiennest. De menschen
zijn hier een halve eeuw in beschaving ten achter."
„Gij woont toch ook hier in den omtrek?"
„Zeker, maar ik ben de helft van het jaar
meestal op reis, in Berlijn, ot in eenige andere
groote Europeesche stad."
„En des zomers in zulk een internationale bad
plaats, als deze is spotte zij.
„Weet gij, wat mij hierheen heeft gedreven
„Nu
„De begeerte, u te leeren kennen."
„Mij
„Ja zeker. Mevrouw van Eisenrott,die mij nog
al genegen is en die, onder ons gezegd, mij voor
een goede partj voor een harer dochters houdt,
zeide mij bij mijn laatste bezoek op Rambow
,wij gaan voor een paar weken naar Karwen-
bruch. Gij moest ons vergezellen, beste Herrling.
Mijn zoon Hans komt daar ook, om zijne jonge
vrouw aan ons voor te stellen.' Geen macht ter
wereld had mij onder andere omstandigheden
naar dit ellendige nest gebracht. Doch toen
spitste ik de ooren. Ik was werkelijk verlangend
de vrouw te zien, die den moed beeft gehad,
Hans Eisenrott te trouwen."
„Gij verwachtet een resoluut persoon te zien,
en \iudt u in uwe verwachtingen bedrogen."