Donderdag, 15 Januari 1391. 35ste Jaargang. No. 2472. UI fEIIIÜI. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: iCH.IOElï, Laan, D, 4. NATIONALE MILITIE. Roman van A. VON KLINCKOWSTRöM Schagen, 14 Jan. 1891. Westfriesche Kanaal-vereeni- ging. Onder de gedeelten van ons laud die groote behoefte hebben aan geschikte scheep vaartkanalen behoort o. i. vooral West Friesland, 't Is waar er zijn wel een aantal vrij breede kanalen en vaarten in het land binnen den Frieschen omringdijk, dat tot het vruchtbaarste van Noord Holland behoort, doch zij zijn op vele plaatsen door gebrek aan toezicht verwaarloosd, misschien ook wel door ouderlingen naijver van sommige gemeenten, maar vooral doordien de beide eenige [schutsluizen in dien omringdijk (bij de Zeswielen en Schoorldam) zoo klein zijn, dat West Friesland voor een geladen schip Van meer dan achttien tonnen niet toegankelijk is en dus de vaarten Voor zulke scheepjes allicht diep genoeg zijn. Om verbetering in dezen tot stand te brengen is de West Friesche Kanaal maatschappij opgericht. Haar doel is uitbreiding van het aantal scheepvaart kanalen. O. i ligt het ook op den weg der schippers vereeniging „Schuttevaer" in dezen haren medewerking te verleenen. Schuttevaer Oosthuizen, 12 Januari. Onder be- gunstigiog van prachtig winterweer had gisteren op ,het Die" den door de IJsclub »Edam" uitgeschreven wedstrijd in het schoonrijden door paren plaats. Achttien paren namen er aan deel en daaronder bevonden zich onderscheidene uitstekende rijders en rijdsters. Geen wonder dat het voor de jury eene moeielijke taak was tot eene beslissing te komen. De uitslag was als volgt HORDT VERVOLGD- [DAGER AlmiBsilms- COURAN Ittitis- lil. Dit blad verachjjnt tweemaal per weekWoensdag- Zater- ag avond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER- TE^TÏTËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. I^LEZONDBN STUKKEN èén dag vroeger. Prij» per jaar f8.Franco per post 8.80. Afzonderlijke nummer* 5 Cent*. ADVEBTEIÏTliN van 1 tot 5 rezel» fO.25; iedere regel meer 5 ct* Groote letter* worden naar plaatsruimte berekend. Gemeente Schagen. Bekendmakingen. Burgemeester en Wethouders van Schagen noodigen bij deze belanghebbenden, die over den jare 1890 van de gemeente iets te vorderen hebben, nit, hunne rekeningen vóór of op den lste Februari a. s. ter plaatselijke Secretarie in te leveren. Schagen, den 6en Januari 1891. Burgemeester en Wethouders voornoemd, C. H. BEELS. de Secretaris, DENIJS. Burgemeester en Wethouders der Gemeente Schagen Brengen, ter voldoening aan de derde alinea van Art. 26 der Wet op de Nationale Militie van den 19den Augustus 1861 (Staatsblad No. 72), ter kennisse van do belanghebenden, dat het overkomstig Art. 25 dier Wet afgesloten In- schrijrings-Register van 1890, voor de lichting 1891, met de daaruit opgemaakte alphabetische naamlijst, op heden ter Secretarie der Gemeente voor een ieder ter lezing is nedergetcgd tot en mot den 21en dezer maand van des morgens 9 tot Ha namiddags 4 ure. Schagen, den 13en Januari 1891. Burgemeester en Wethouders voornoemd, C. H. BEELS. De Secretaris, DENIJS. 24. ACHTSTE HOOFDSTUK. I verassende mededeelingen. De kans van het baukspel is gedurende bet eerste half uur gunstig voor Hans. Het geluk lacht hem eindelijk dan weder eens toe. Maar bij heeft hier niet te doen met de aangename spelers van zijn club, die het spel alleen beoefenen als een Boort voorname sport en elk verlies met kalme, beleefde onverschilligheid opnemen. Hier worden herhaaldelijk heftige uitvallen van tooro gehoord. De gezichten zijn verhit, de inzet wordt Verdubbeld. Een ieder spant zicb er blijkbaar op in, zijn verlies weder te dekken. Alleen Herrling speelt met kalm overleg en slaat Hans opmerk zaam gade, die door de algemeene opgewonden heid schijnt aangestoken en met een zenuwachtige haast, welke hij vroeger nooit gekend beeft, het geld naar zich toe strijkt. De inzet van den doctor blijft gering, zoolang hij verliest. Eens klaps toont de luimige geluksgodin hem een vriendelijker gelaat. Hans is verplicht, eenige malen achtereen hem een hoog bedrag uit te betalen. De kaarten in zijn hand beginnen zacht t® beven. Zijne lippen drukt hij op elkaar, en taet is, alsof anderen evenals een jachthond de reuk krijgen van het aangeschoten wild en iu de hoop het onder den voet te kunnen trappen, met verbetene woedo er op aanvallen, want nu Hans de kans tegenloopt, worden do inzetten duizelingwekkend hoog. Ook Herrling komt vast beraden met telkens hooger inzet en strijkt aan zienlijke sommen op. Houd .op, Eisenrottvermaant hij op goedi- gen toon.1 «Gij zult u ten gronde richteD." aIk wm niet, dat men u tot mijn voogd be noemd i.Jf vaart Hans met vonkelende oogen zit. „En al zou ik hier tot den vroegen ten blijven, ik wil bet geluk ditmaal tegen hei morgen dwingen."! Het eei; in de res lang uitg terwijl hii stelen, dal uur na het andere verstrijkt. Voor ratiezaal zijn de gasvlammen reeds said en de laatste gasten vertrokken, |ain de achterzaal het zwijgend wor- ijna op leven en dood gaat, en bij Binnenlandsch Nieuws, Met het oog op het Groninger Dames- quartet den 25 e.k. alhier te geven, gaf de heer J. Worp, in een muzikaal tijdschrift, de vol gende gunstige recentie: Het Dames-quartet onder de leiding van Mevr. Groneman moet zeker overal waar het zich laat hooren aan alle wezenlijke muziek liefhebbers groot genot verschaffen. Dit is mijne innige overtuiging en gaarne wil ik verklaren dat ik, toen ik het voor het eerst hoorde, er hetwelk de beslissing alleen in de hand van bet blinde toeval ligt, onafgebroken voortduurt. Af en toe werpt Hans met bevende hand op een zijner naamkaartjes een cjjfer en een paar woor den, en slingert het kaartje dan over tatel naar een der aanwezigen, die het in zijn portefeuille steekt. „Wij willen eindigen!" zegt eindelijk de ban kier Meiders. „Ik ben vermoeid." „Yerder, verder!" roept Hans met heesche stem. „Gij moet mij revanche geven." „Wees toch geen dwaasmeent Herrling. „Gij ziet toch, dat bel u heden niet gelukt. Gij hadt volstrekt niet moeten spelen. Wij staan op eiken anderen avond gaarne ter uwer beschikking." De anderen vallen hem bij. Zij zijn iu bun hart blijde, gewonnen te hebben en willen niet meer gevaar loopen nog meer te wagen,en staan op. De kellner, die ia de nevenzaal op een stoel zat te slapen, richt zich op, wrijft zich de oogen uit, berekent slaapdronken het getal der gebruikte glazen bier en grog en overhandigt de becren, het drinkgeld aannemende, de overjassen Hans is alleen bij do tafel blijven zitten. Het hoofd op de borst gebogen, rekent bij nu ook eens, en bij de uitkomst, welke hij verkrijgt, overvalt hem een duizeling. Hij is geruïneerd. Zijn verlies bedraagt dertigduizend gulden, welke hij voor het grootste gedeelte verschuldigd is aan Herrling en aan den bankier Meiders. Het geld moet over drie dagen betaald worden. Van waar moet hij het nemen Van het aan zijne vrouw behoorende kleine vermogen, hetwelk oorspronkelijk in ,De nieuwe Duitscbe Pers' stak, beeft hij achtereenvolgens bij kleinere sommen reeds meer dan de helft teruggenomen. De rest kan bij op Herrling over schrijven, maar waar moet hij het overige zoeken Sedert een jaar heeft bij voortgeleefd van het kapitaal, zonder zich er om te bekommeren, of zijne vrouw op de hoogte te brengen van den stand der zaken. Hij heelt er zich altijd mede gerust gesteld, dat de zaak in New-York wel weder bloeien en zijne schoonmoeder in staat zijn zou, hem de hooge toelage te geven, evenals in het begin van hun huwelijk. Zeker vertegenwoordigt de inrichting zijner woning een vrij hooge som hij beett er veel geld in gestoken, doch wanneer bij het ameublement verkoopt, zal het niei meer dan een derde opbrengen, en dat was dan het laatste. Hoe zou hij Alice onder de oogen kun- door getroffen was. De stemmen zijn alle van schoonen klank en methodisch gevormd. De uitvoering is beschaafd en met juiste opvatting en uitdrukking; alles is vlekkeloos zuiver, en dit laatste is niet het minst belang rijke bij zang, zonder eenige begeleiding. X ZwanenDezer dagen verkocht de [Wed. A. J. Vos, Callantsoog, voor de som van f 90 aan jonge zwanen door één ptar geteeld. Neemt men in aanmerking, dat zwanen weinig of niets aan onderhoud kosten, alleen eenige zorg, dan is dit geene ouvooróeelige speculatie. le prijs de heer M. Nijgh van Wormerveer met mej. M. Jongejan Muis van Assendelft. le premie de heer A. Dekker Kz. met mej. E. Die, beiden van Zaandijk (aantal punten 659). 2e premie de heer J. Jaski van Amsterdam met mej. M. Diukla van Buiksloot. Een woord van lof komt toe aan het bestuur der IJsclub »Edain" zoowel van de inrichting der banen enz, als ook voor de wijze waarop H.H. en Dames, die te Edarn aan de ijs-wed strijden komen deelnemen, worden ontvangen. Als een van de merkwaardigste tochten, die gedurende dezen winter over het ijs plaats nen komen en haar de onbarmhartige waarheid bekennen, dat hij haar tot den bedelstaf had gebracht Zijn vader Die zou hem misschien een matig jaargeld geven, om daarvan ergens in een hoek van Pomraeren zeer burgerlijk te loven, maar een groote som hem afstaan, neen, hij gevoelt, dat hij nooit den moed zal hebben, dit van den ouden man te verlangen en hij gevoelt ook, dat men hem, als hij zulks mocht durven, voor de tweede maal de deur uit zou jagen. Daarna werpt hij het hoold in den nek, en op zijn verstoord gelaat vertoont zich weder die onverschillige uitdrukking. Hij hoeft nog drie dagen voor zich. Vooreorst moest die andere meer gewichtige zaak afgedaan worden, en dan deed zich misschien nog wel een uitweg op. Waarom zich nu ook reeds daarover at te tobben En den kellner een rijksdaalder tot fooi toewerpende, veriaat hij, werktuigelijk een melodie fluitende, het lokaal. NEGENDE HOOFDSTUK. Op hel Iledactic-bureau. Herrling'8 stalen zenuwen weten niet wat vermoeienis is. Ofschoon hij eerst tegen drie uur te buis kwam, is hij reeds weder om acht uur present. Wel is waar is zijn hoofd nog een weinig zwaar, maar een koud bad brengt zijne levensgeesten spoedig weder in evenwicht. Stiptheid is een zijner hoofddeugden. Tot geen prijs zou hij vijt minuten ever negenen zijn tabouret in de achterkamer van het redactie-bu reau hebben ingenomen. Hij bezit een weerga- looze arbeidskracht en ervarend beid in zijn beroep, en ofschoon hij reeds verscheidene nachten achter elkander met het krieken van den dag eerst te bed kwam, arbeid hij desniettegenstaande heden gedurende vier uren onverpoosd en met een helderheid van geest en eene beslistheid, i om welke de andere leden der redactie hem benijden. Tegen een uur legt hij de pen Deder, sluit de verspreid liggende papieren in zijn secretaire, geeft aan den klerk de getaekende brieven terug en neemt daarna plaats in den gemakkeiijken leuningstoel, om bet eenvoudig ODtbijt, bestaande uit een paar broodjes en een glas sherry, te ge- bruiken, hetwelk hem eiken dag uit eene nabij gelegen restauratie op dit uur wordt gebracht. Daarna steekt hij een sigaar aan en geeft zich •ver aan gepeins, terwijl hij smaakvol den rook hadden, mag wel worden genoemd die, welke werd gedaan door een zestal mannen van Leeuwarden, waarvan drie met hnnne vrouw er bij. Zaterdag ochtend vertrokken zij van daar met eene met vier paarden bespannen slede naar Holwerd, en van daar ging het naar het eiland Ameland, waar zij namiddag 3'/2 uur aankwamen. De inwoners van het eerste dorp, Nes, die hen uit de verte hadden zien aanko men, begroetten hen met groot gejuich. De oudste inwoners herinneren zich niet, dat nog ooit zoodanige tocht was geschied. Het vertrek had plaats den volgenden dag, voormiddags 11 Va unr, en te 6 ure was het gezelschap behouden en wel te Leeuwarden terug. De reis was niet altijd van gevaar ontbloot. Soms gin gen de pooten der paarden door het ijs, dat niet overal even dik was, doch zij waren dan snel weder bovenop en trokken daarna de slede er fluks overheen. Op meer dan ééne plaats dreven IJsschotsen tot eene belangrijke hoogte opgekruid. Bij den op den 10 te Monnkendam gehouden wedstrijd in het schoonrijden met paren, werden de prijzen behaald door: le prijs den heer K. Karmelk Pz. met mej. B. Blankeuvoort de Moes, beiden van Monnik- kendam; 2e pr. den heer C de Moes met mej. G. de Moes, beiden te Monnikendam; 3e prijs den heer G. Honig met mej. A. Honig, beiden van Zaandijk. Uit Stavoren meldt men van 12 Jan: Heden ondernamen zeven inwoners dezer plaats den tocht over het ijs der Zuiderzee naar Enkhuizen, waar zij, blijkens ontvangen telegram, behouden zijn aangekomen. voor zich uitblaast. Hij houdt er niet van, wan neer hij in dit gemakkelijk uurtje gestoord wordt, en hij fronst daarom do wenkbrauwen, als oen der jongere heeren behoedzaam de deur zijner kamer opent en vraagt, of mijnheer de doctor voor een dame te spreken is. Visioenen van geëmancipeerde, energieke schrijf sters, die hem hare geestelijke voortbrengselen opdringen of onstuimig lang vergeten manuscripten uit de papiermand van bet redactie-bureau terug verlangen, stjjgen voor zijne verbeelding op. Hij beeft te dien opzichte ongelukkige ervaringen opgedaan en is voor damesbezoek op het bureau even bang als voor de pest. Den eersten indruk volgende, roept hij daarom „Ik ben niet te spreken 1" Doch in het volgendo oogenblik voegt hjj er nog aan toe: „De dame moest baar naam kaartje maar afgeven." De jonge man verdwijnt en keert daarop met een kaartje terug. Doch nauwelijks heeft doctor Herrling er een blik op geworpen, of als geëlec- triseerd springt hij op en zegt driltig: „Ik laat de dame vriendelijk verzoeken, binnen te treden I" Haastig strijkt hij voor den spi-gG haar en baard glad, schikt zijn boord terecht en SDelt naar de deur, welke hij met een diepe buiging open houdt, tot de slanke, diep gesluierde vrouw over den drempel is getreden. Daarna sluit hij de deur zorgvuldig achter hasr, voor bij hare hand met een gemengd gevoel van eerbied en teeder- heid aan zijne lippen brengt, en op fluisterenden toon vraagt „Wat voert mijne schoone vriendin hierheen Alice, want zij is het, slaat den sluier terug. Hij bemerkt dadelgk, dat er oene verandering bij baar heeft plaats gegrepen. Er ligt een hart vochtige, besliste trek om hare lippen en in hare Oogen staat een kille uitdrukking van vertwijfel den trots telezeu. Hij heeft ecnigcD tijd geleden op eene schilderij ten toonst-l linjr een beeld gezien, het beeld eeuer voorname vrouw, die in de speelzaal van Monaco haar laatste som op eene kaart gezet en verloren heeft. Het gelaat, met hetwelk deze zich omwendde en do nuchtere werkelijkheid met een soort verstijvende ontzet ting tegemoet zag, komt hem nu onwillekeurig voor den geest, terwijl bij Alice gaderlaat.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1891 | | pagina 5