Donderdag, 15 Januari 1391.
35ste Jaargang. No. 2472.
UI fEIIIÜI.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: iCH.IOElï, Laan, D, 4.
NATIONALE MILITIE.
Roman van A. VON KLINCKOWSTRöM
Schagen, 14 Jan. 1891.
Westfriesche Kanaal-vereeni-
ging. Onder de gedeelten van ons laud
die groote behoefte hebben aan geschikte scheep
vaartkanalen behoort o. i. vooral West Friesland,
't Is waar er zijn wel een aantal vrij breede
kanalen en vaarten in het land binnen den
Frieschen omringdijk, dat tot het vruchtbaarste
van Noord Holland behoort, doch zij zijn op vele
plaatsen door gebrek aan toezicht verwaarloosd,
misschien ook wel door ouderlingen naijver van
sommige gemeenten, maar vooral doordien de
beide eenige [schutsluizen in dien omringdijk
(bij de Zeswielen en Schoorldam) zoo klein zijn,
dat West Friesland voor een geladen schip Van
meer dan achttien tonnen niet toegankelijk is
en dus de vaarten Voor zulke scheepjes allicht
diep genoeg zijn. Om verbetering in dezen tot
stand te brengen is de West Friesche Kanaal
maatschappij opgericht. Haar doel is uitbreiding
van het aantal scheepvaart kanalen. O. i ligt
het ook op den weg der schippers vereeniging
„Schuttevaer" in dezen haren medewerking te
verleenen. Schuttevaer
Oosthuizen, 12 Januari. Onder be-
gunstigiog van prachtig winterweer had gisteren
op ,het Die" den door de IJsclub »Edam"
uitgeschreven wedstrijd in het schoonrijden door
paren plaats. Achttien paren namen er aan deel
en daaronder bevonden zich onderscheidene
uitstekende rijders en rijdsters. Geen wonder dat
het voor de jury eene moeielijke taak was tot
eene beslissing te komen. De uitslag was als
volgt
HORDT VERVOLGD-
[DAGER
AlmiBsilms-
COURAN
Ittitis-
lil.
Dit blad verachjjnt tweemaal per weekWoensdag- Zater-
ag avond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER-
TE^TÏTËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
I^LEZONDBN STUKKEN èén dag vroeger.
Prij» per jaar f8.Franco per post 8.80.
Afzonderlijke nummer* 5 Cent*.
ADVEBTEIÏTliN van 1 tot 5 rezel» fO.25; iedere regel meer 5 ct*
Groote letter* worden naar plaatsruimte berekend.
Gemeente Schagen.
Bekendmakingen.
Burgemeester en Wethouders van Schagen
noodigen bij deze belanghebbenden, die over den
jare 1890 van de gemeente iets te vorderen
hebben, nit, hunne rekeningen vóór of op den
lste Februari a. s. ter plaatselijke Secretarie in
te leveren.
Schagen, den 6en Januari 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. H. BEELS.
de Secretaris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders der Gemeente
Schagen
Brengen, ter voldoening aan de derde alinea
van Art. 26 der Wet op de Nationale Militie van
den 19den Augustus 1861 (Staatsblad No. 72),
ter kennisse van do belanghebenden, dat het
overkomstig Art. 25 dier Wet afgesloten In-
schrijrings-Register van 1890, voor de lichting
1891, met de daaruit opgemaakte alphabetische
naamlijst, op heden ter Secretarie der Gemeente
voor een ieder ter lezing is nedergetcgd tot en
mot den 21en dezer maand van des morgens 9
tot Ha namiddags 4 ure.
Schagen, den 13en Januari 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. H. BEELS.
De Secretaris,
DENIJS.
24.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
I verassende mededeelingen.
De kans van het baukspel is gedurende bet
eerste half uur gunstig voor Hans. Het geluk
lacht hem eindelijk dan weder eens toe. Maar
bij heeft hier niet te doen met de aangename
spelers van zijn club, die het spel alleen beoefenen
als een Boort voorname sport en elk verlies met
kalme, beleefde onverschilligheid opnemen. Hier
worden herhaaldelijk heftige uitvallen van tooro
gehoord. De gezichten zijn verhit, de inzet wordt
Verdubbeld. Een ieder spant zicb er blijkbaar op
in, zijn verlies weder te dekken. Alleen Herrling
speelt met kalm overleg en slaat Hans opmerk
zaam gade, die door de algemeene opgewonden
heid schijnt aangestoken en met een zenuwachtige
haast, welke hij vroeger nooit gekend beeft, het
geld naar zich toe strijkt. De inzet van den
doctor blijft gering, zoolang hij verliest. Eens
klaps toont de luimige geluksgodin hem een
vriendelijker gelaat. Hans is verplicht, eenige
malen achtereen hem een hoog bedrag uit te
betalen. De kaarten in zijn hand beginnen zacht
t® beven. Zijne lippen drukt hij op elkaar, en
taet is, alsof anderen evenals een jachthond de
reuk krijgen van het aangeschoten wild en iu de
hoop het onder den voet te kunnen trappen,
met verbetene woedo er op aanvallen, want nu
Hans de kans tegenloopt, worden do inzetten
duizelingwekkend hoog. Ook Herrling komt vast
beraden met telkens hooger inzet en strijkt aan
zienlijke sommen op.
Houd .op, Eisenrottvermaant hij op goedi-
gen toon.1 «Gij zult u ten gronde richteD."
aIk wm niet, dat men u tot mijn voogd be
noemd i.Jf vaart Hans met vonkelende oogen
zit. „En al zou ik hier tot den vroegen
ten blijven, ik wil bet geluk ditmaal
tegen hei
morgen
dwingen."!
Het eei;
in de res
lang uitg
terwijl hii
stelen, dal
uur na het andere verstrijkt. Voor
ratiezaal zijn de gasvlammen reeds
said en de laatste gasten vertrokken,
|ain de achterzaal het zwijgend wor-
ijna op leven en dood gaat, en bij
Binnenlandsch Nieuws,
Met het oog op het Groninger Dames-
quartet den 25 e.k. alhier te geven, gaf de heer
J. Worp, in een muzikaal tijdschrift, de vol
gende gunstige recentie:
Het Dames-quartet onder de leiding van
Mevr. Groneman moet zeker overal waar het
zich laat hooren aan alle wezenlijke muziek
liefhebbers groot genot verschaffen. Dit is mijne
innige overtuiging en gaarne wil ik verklaren
dat ik, toen ik het voor het eerst hoorde, er
hetwelk de beslissing alleen in de hand van bet
blinde toeval ligt, onafgebroken voortduurt. Af
en toe werpt Hans met bevende hand op een
zijner naamkaartjes een cjjfer en een paar woor
den, en slingert het kaartje dan over tatel naar
een der aanwezigen, die het in zijn portefeuille
steekt.
„Wij willen eindigen!" zegt eindelijk de ban
kier Meiders. „Ik ben vermoeid."
„Yerder, verder!" roept Hans met heesche
stem. „Gij moet mij revanche geven."
„Wees toch geen dwaasmeent Herrling.
„Gij ziet toch, dat bel u heden niet gelukt. Gij
hadt volstrekt niet moeten spelen. Wij staan op
eiken anderen avond gaarne ter uwer beschikking."
De anderen vallen hem bij. Zij zijn iu bun
hart blijde, gewonnen te hebben en willen niet
meer gevaar loopen nog meer te wagen,en staan
op. De kellner, die ia de nevenzaal op een stoel
zat te slapen, richt zich op, wrijft zich de oogen
uit, berekent slaapdronken het getal der gebruikte
glazen bier en grog en overhandigt de becren,
het drinkgeld aannemende, de overjassen
Hans is alleen bij do tafel blijven zitten. Het
hoofd op de borst gebogen, rekent bij nu ook
eens, en bij de uitkomst, welke hij verkrijgt,
overvalt hem een duizeling. Hij is geruïneerd.
Zijn verlies bedraagt dertigduizend gulden, welke
hij voor het grootste gedeelte verschuldigd is
aan Herrling en aan den bankier Meiders. Het
geld moet over drie dagen betaald worden. Van
waar moet hij het nemen
Van het aan zijne vrouw behoorende kleine
vermogen, hetwelk oorspronkelijk in ,De nieuwe
Duitscbe Pers' stak, beeft hij achtereenvolgens
bij kleinere sommen reeds meer dan de helft
teruggenomen. De rest kan bij op Herrling over
schrijven, maar waar moet hij het overige zoeken
Sedert een jaar heeft bij voortgeleefd van het
kapitaal, zonder zich er om te bekommeren, of
zijne vrouw op de hoogte te brengen van den
stand der zaken. Hij heelt er zich altijd mede gerust
gesteld, dat de zaak in New-York wel weder
bloeien en zijne schoonmoeder in staat zijn zou,
hem de hooge toelage te geven, evenals in het
begin van hun huwelijk. Zeker vertegenwoordigt
de inrichting zijner woning een vrij hooge som
hij beett er veel geld in gestoken, doch wanneer
bij het ameublement verkoopt, zal het niei meer
dan een derde opbrengen, en dat was dan het
laatste. Hoe zou hij Alice onder de oogen kun-
door getroffen was. De stemmen zijn alle van
schoonen klank en methodisch gevormd.
De uitvoering is beschaafd en met juiste
opvatting en uitdrukking; alles is vlekkeloos
zuiver, en dit laatste is niet het minst belang
rijke bij zang, zonder eenige begeleiding.
X ZwanenDezer dagen verkocht de [Wed.
A. J. Vos, Callantsoog, voor de som van
f 90 aan jonge zwanen door één ptar geteeld.
Neemt men in aanmerking, dat zwanen weinig
of niets aan onderhoud kosten, alleen eenige zorg,
dan is dit geene ouvooróeelige speculatie.
le prijs de heer M. Nijgh van Wormerveer
met mej. M. Jongejan Muis van Assendelft.
le premie de heer A. Dekker Kz. met mej.
E. Die, beiden van Zaandijk (aantal punten 659).
2e premie de heer J. Jaski van Amsterdam
met mej. M. Diukla van Buiksloot.
Een woord van lof komt toe aan het bestuur
der IJsclub »Edain" zoowel van de inrichting
der banen enz, als ook voor de wijze waarop
H.H. en Dames, die te Edarn aan de ijs-wed
strijden komen deelnemen, worden ontvangen.
Als een van de merkwaardigste tochten,
die gedurende dezen winter over het ijs plaats
nen komen en haar de onbarmhartige waarheid
bekennen, dat hij haar tot den bedelstaf had
gebracht Zijn vader Die zou hem misschien
een matig jaargeld geven, om daarvan ergens in
een hoek van Pomraeren zeer burgerlijk te loven,
maar een groote som hem afstaan, neen, hij
gevoelt, dat hij nooit den moed zal hebben, dit
van den ouden man te verlangen en hij gevoelt
ook, dat men hem, als hij zulks mocht durven,
voor de tweede maal de deur uit zou jagen.
Daarna werpt hij het hoold in den nek, en
op zijn verstoord gelaat vertoont zich weder
die onverschillige uitdrukking. Hij hoeft nog
drie dagen voor zich. Vooreorst moest die andere
meer gewichtige zaak afgedaan worden, en dan
deed zich misschien nog wel een uitweg op.
Waarom zich nu ook reeds daarover at te
tobben En den kellner een rijksdaalder tot
fooi toewerpende, veriaat hij, werktuigelijk een
melodie fluitende, het lokaal.
NEGENDE HOOFDSTUK.
Op hel Iledactic-bureau.
Herrling'8 stalen zenuwen weten niet wat
vermoeienis is. Ofschoon hij eerst tegen drie
uur te buis kwam, is hij reeds weder om
acht uur present. Wel is waar is zijn hoofd nog
een weinig zwaar, maar een koud bad brengt
zijne levensgeesten spoedig weder in evenwicht.
Stiptheid is een zijner hoofddeugden. Tot geen
prijs zou hij vijt minuten ever negenen zijn
tabouret in de achterkamer van het redactie-bu
reau hebben ingenomen. Hij bezit een weerga-
looze arbeidskracht en ervarend beid in zijn beroep,
en ofschoon hij reeds verscheidene nachten
achter elkander met het krieken van den dag
eerst te bed kwam, arbeid hij desniettegenstaande
heden gedurende vier uren onverpoosd en met
een helderheid van geest en eene beslistheid, i
om welke de andere leden der redactie hem
benijden.
Tegen een uur legt hij de pen Deder, sluit de
verspreid liggende papieren in zijn secretaire,
geeft aan den klerk de getaekende brieven terug
en neemt daarna plaats in den gemakkeiijken
leuningstoel, om bet eenvoudig ODtbijt, bestaande
uit een paar broodjes en een glas sherry, te ge-
bruiken, hetwelk hem eiken dag uit eene nabij
gelegen restauratie op dit uur wordt gebracht.
Daarna steekt hij een sigaar aan en geeft zich
•ver aan gepeins, terwijl hij smaakvol den rook
hadden, mag wel worden genoemd die, welke
werd gedaan door een zestal mannen van
Leeuwarden, waarvan drie met hnnne vrouw
er bij. Zaterdag ochtend vertrokken zij van daar
met eene met vier paarden bespannen slede
naar Holwerd, en van daar ging het naar het
eiland Ameland, waar zij namiddag 3'/2 uur
aankwamen. De inwoners van het eerste dorp,
Nes, die hen uit de verte hadden zien aanko
men, begroetten hen met groot gejuich. De
oudste inwoners herinneren zich niet, dat nog
ooit zoodanige tocht was geschied. Het vertrek
had plaats den volgenden dag, voormiddags
11 Va unr, en te 6 ure was het gezelschap
behouden en wel te Leeuwarden terug. De reis
was niet altijd van gevaar ontbloot. Soms gin
gen de pooten der paarden door het ijs, dat
niet overal even dik was, doch zij waren dan
snel weder bovenop en trokken daarna de slede
er fluks overheen. Op meer dan ééne plaats
dreven IJsschotsen tot eene belangrijke hoogte
opgekruid.
Bij den op den 10 te Monnkendam
gehouden wedstrijd in het schoonrijden met
paren, werden de prijzen behaald door:
le prijs den heer K. Karmelk Pz. met mej.
B. Blankeuvoort de Moes, beiden van Monnik-
kendam; 2e pr. den heer C de Moes met mej.
G. de Moes, beiden te Monnikendam; 3e prijs
den heer G. Honig met mej. A. Honig, beiden
van Zaandijk.
Uit Stavoren meldt men van 12 Jan:
Heden ondernamen zeven inwoners dezer
plaats den tocht over het ijs der Zuiderzee
naar Enkhuizen, waar zij, blijkens ontvangen
telegram, behouden zijn aangekomen.
voor zich uitblaast. Hij houdt er niet van, wan
neer hij in dit gemakkelijk uurtje gestoord wordt,
en hij fronst daarom do wenkbrauwen, als oen
der jongere heeren behoedzaam de deur zijner
kamer opent en vraagt, of mijnheer de doctor
voor een dame te spreken is.
Visioenen van geëmancipeerde, energieke schrijf
sters, die hem hare geestelijke voortbrengselen
opdringen of onstuimig lang vergeten manuscripten
uit de papiermand van bet redactie-bureau terug
verlangen, stjjgen voor zijne verbeelding op. Hij
beeft te dien opzichte ongelukkige ervaringen
opgedaan en is voor damesbezoek op het bureau
even bang als voor de pest. Den eersten indruk
volgende, roept hij daarom „Ik ben niet te
spreken 1" Doch in het volgendo oogenblik voegt
hjj er nog aan toe: „De dame moest baar naam
kaartje maar afgeven."
De jonge man verdwijnt en keert daarop met
een kaartje terug. Doch nauwelijks heeft doctor
Herrling er een blik op geworpen, of als geëlec-
triseerd springt hij op en zegt driltig: „Ik laat
de dame vriendelijk verzoeken, binnen te treden I"
Haastig strijkt hij voor den spi-gG haar en
baard glad, schikt zijn boord terecht en SDelt
naar de deur, welke hij met een diepe buiging
open houdt, tot de slanke, diep gesluierde vrouw
over den drempel is getreden. Daarna sluit hij de
deur zorgvuldig achter hasr, voor bij hare hand
met een gemengd gevoel van eerbied en teeder-
heid aan zijne lippen brengt, en op fluisterenden
toon vraagt
„Wat voert mijne schoone vriendin hierheen
Alice, want zij is het, slaat den sluier terug.
Hij bemerkt dadelgk, dat er oene verandering bij
baar heeft plaats gegrepen. Er ligt een hart
vochtige, besliste trek om hare lippen en in hare
Oogen staat een kille uitdrukking van vertwijfel
den trots telezeu. Hij heeft ecnigcD tijd geleden
op eene schilderij ten toonst-l linjr een beeld gezien,
het beeld eeuer voorname vrouw, die in de
speelzaal van Monaco haar laatste som op eene
kaart gezet en verloren heeft. Het gelaat, met
hetwelk deze zich omwendde en do nuchtere
werkelijkheid met een soort verstijvende ontzet
ting tegemoet zag, komt hem nu onwillekeurig
voor den geest, terwijl bij Alice gaderlaat.