MÉ- LlllÉ Donderdag, 19 Februari 1891. 25ste Jaargang. ÏTo. 2482. Dl faiIMD tó. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: SCIIAGE1Y, Laan, D, 4. Gemeente Schagen, II e k e ii <1 ni a K i ii se n. Bmnenlandsch Nieuws, Schagen, 18 Febr. 1891. Post kantoor Srhag en. Lijst van brieven, geadresseerd aan onbe kenden in de 2e helft der maand Jan. 1891. Namen der geadresseerden. Plaatsen van bestem. Van Schagen, M. de Boer, Oudewater. Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater- dagavond. Eij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER- TENTIÉN in het eerstultkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN èén dag vroeger. Prijs per jaar f8.Franco per poBt 8.00. Afzonderlijke nummers 5 Oents. ADVERTENTIËN van 1 tot S regels f0.25; iedere regel meer 6 ets Groote letters worden naar plaatsruimte berekend Burgemeester en Wethouders van Scbagen, brengen, ter voldoening aan de deswege bestaande voorschriften, ter algemeene kennis, dat gedurende dertig dagen, aanvangende met den 23en Februari as., ter Secretarie aldaar, voor ieder ter inzage zal worden gelegd, de door Heeren Gedeputeerde Staten van Noord-Holland ontworpen ligger, be trekkelijk den Tweeden Toegangsweg naar het Spoorwegstation in de gemeente Schagen. Bezwaren daartegen kunnen, gedurende even voormeld tijdsverloop, schriftelijk worden inge diend ter Secretarie der gemeente bovengenoemd. Schagen, 13 Februari 1891. Burgemeester en Wethouders voornoemd, C. H. BEELS, de Secretaris, DENIJS. Wahlen, Helder. Van Petten, R. de Ruiter, Akkrum. Roman van A. VON KLINCKOWSTRöM 34. TWAALFDE HOOFDSTUK. 2 (jn laatste wensch. „Tina was altijd mijn lieveling," vervolgde Hans. „Het zou voor mij een zeer treurige ge dachte zijn, wanneer zij in haar leven ongeluk kig zou moeten worden. Wat zoudt gij er van zeggen, Wesberg, wanneer ik u vroeg, haar te trouwen? Vooraf aangenomen, dat gij geen andere liefde in het harte draagt. Zij zou u zeer geluk kig maken, zij heeft daartoe de gegevens en een zeer opofferend en beminnenswaardig karakter. Herinnert gij u, dat ik u eens in Amerika ik denk, dat bet te Valparaïso was van den dood redde Gij spraakt toen veel van eeuwige dank baarheid, zeidet, dat gjj mijn schuldenaar bleeft, dat ik van u verlangen koD, wat ik wilde, en dergelijken onzin Dog meer. Wanneer ik u nu daaraan herinner, wanneer ik nn werkelijk van u als een ofier van dankbaarheid verzoek, dat gij mijne zuster gelukkig maakt, wat zoudt gij dan zeggen Ik ben een stervende man en heb niet veel tijd meer voor mij. Al snijdt men nog zooveel van mij af, het belpt tocb niets meer, ik ben er van verzekerd, dat ik er aan gelooven moet; daarom zult gij bet mij vergeven, dat ik rondborstig met n spreek, en zult gij met mijn laatsten weusch rekening houden, dat wil zeggen, wanneer gij kunt, wanneer uw hart nog vrij is; want ik zou niet willen, dat gij met een andere ia bet hart, mijn lief zusje naar het altaar voerdjt." llais zweeg een oogenblik. Zijne krachten schenen uitgeput en hij wachtte op eenig antwoord. „Als pij wist, hoe zwaar het mij valt, uwen wensch r. et te kunnen vervullen," zegt Wesberg zacht. „Niemand kan van de voortreffelijkheden nwer zuster levendiger doordrougen zijn dan ik, en als ik haar gelukkig maken kon en mocht, hoe gaarne zou ik dat doen I Geloof mij, ik lijd dubbel ODder de noodzakelijkheid, aan dezen wensch van n niet te kunnen voldoen, omdat ik niet weet, op welke andere wijze ik mijn schuld der dankbaarheid jegens u zal afdoen, maar ik ben niet in staat „Gij hebt een andere lief?" „Ja." Er ontstaat een lange pauze, daarna draait Huns het hoofd naar den muur, als wilde bij de uitdrukking van bittere ontgoocheling, welke op De openbare uitvoering door oDze G v m- nastiek— en Schermvereeniginz „Lycurgus" jl. Zondagavond in het Noord- Hollandsch Koffiehuis gegeven, werd door een talrijk publiek, waaronder velen uit omliggende gemeenten, bijgewoond. Behoudens de gebruikelijke „ongelukjes", welke met elke gymnastiek-uitvoering gepaard gaan en alleen het gevolg zijn van de meer of mindere zenuwachtige oplettendheid van dezen of genen, valt de uitvoering over het geheel te prijzen. De voorwerkers, de leden Koster en Rogge veen, kweten zich met den besten uitslag van hun taak en verwierven door accuraatheid, vastheid en eenvoudigheid van oefening terecht den bijval. Wat aangaat „De Adspiranten-afdeeling" zij waren hun leider, den heer Th. Roep, lot eer en bewezen het voordeel wanneer men jong den gymnastiek beoefent. De oefeningen dezer afdeeling waren een voorbeeld van stipte oplet tendheid en gymnastische nauwgezetheid. Ook de oefeningen der jougens en meisjes, welke laatste door de hoepeloefeningen een aller- gezelligsten indruk maakten, voldeden uitermate. Wij wenschen „lycurgus" toe dat deze uit voering haar streven „de uitbreiding der beoefening der Gymnastiek", moge bevorderlijk zijn en haar ledental steeds toeneme. Bij gelegenheid van zijn 25-jarig jtthilé als ambtenaar ter posterijen ten kantore Schagen, zijn gelaat zich afspiegelt, voor de beide anderen verbergen, en zegt in zich zeiven: „Dat doet mij leed. Het was mijn laatste wensch. Ik zou zoo gaarne één wezen op de wereld gelukkig gemaakt hebben." De beide anderen weten niet, of hij ingeslapen is, hij ligt zoo onbewegelijk stilzij wageu bet niet, zich te bewegen. Na hetgeen zooeven is voorgevallen, durven zij niet eens elkander aan zien. Alice beeft de handen voor het gelaat gedrukt en blijft in die houding zitten, misschien wel om de tranen terug te duwen, welke zich in bare oogen drongen. Togen den morgen wordt de zieke eensklaps onrustig. Hjj verlangt te drinken, en als Aliee hem het verlangde toereikt, richt bij zich mot het bovenljjf een weinig op, tast een jaar maal om zich in de lucht en valt dan achterover, zonder het glas aangeraakt te hebben. Zij buigen zich over bem. Wesberg snelt naar het venster, om de gordijnen weg te trekken en het daglicht op bet bed te laten vallen. De eerste stralen der opgaande zon dringen binnen en be schijnen de reuzengestalte, die nog enkele dagen geleden vol levenslust en levenskracht was ge weest. Alice is naast het bed op de knieën gevallen en spreekt duisterend een gebed uit, maar de slapende man boort die vrome woorden niet meer. Hans heeft het donkere pad betreden, van waar geen wandelaar terugkeert. DERTIENDE HOOFDSTUK. Een nieuwe loopbaan. Hot is alles voorbij. Men heeft het stoffelijk overschot van den overledene grafwaarts gedragen, en van de zijde zijner Berlijusche vrienden nam bijna niemand aan deze plechtigneid deel. Het gerucht van het politieke misbruik van vertrou wen, betwclk Hans had begaan, was in wij der kring bekend geworden. Lemmburg, die radeloos was over dit tragisch verloop, hetwelk de verwonding bad genomen, hield zich uit kieschheid terug, zat neerslachtig in zijn huis eu wachtte de gevolgen af, welke er noodzake lijkerwijze uit deze zaak voor hem moesten voortvloeien, en alleen Lindmar, die nooit een schuld bewezen achtte, voor niet het laatste overtuigende bewijs geleverd was, volgde met de familie het ljjk. De lamilie Eisenrott was met uitzondering van Trnida Müllberg voltallig verscben n. Het was voor de oude menschen een barde slag geweest, toen Tina's telegram hen er mede in kennis stelde, dat Hans tengevolge van een beroerte I was overleden. H(j had hen bij zijn leven veel j werd Maandag 11. jegens onzen plaatsgenoot, J. V. Scheijen, door den Directeur en de mede- postambtenaren met eenige stoffelijke blijken hunne belangstelling betoond. Naar wij verna men, ontving de geachte jubelaris van talrijke ingezetenen blijken van belangstelling in deze voor hem zoo heuchelijke gebeurtenis. Wie in jaren niet in Barsingerhom is geweest en in den aanstaanden zomer deze aloude plaats weer eens komt terugzien, zal groote veranderingen kunnen opmerken. Van de Oosterbrug tot aan den Zaagmolen staan aan de noordzijde van den weg stevige jonge iepeu geplant en tot de Korte Snevert zal dit voortgezet worden. Ook zullen de ber men langs Mieldijk, Hemmerweg en Leekerweg beplant worden. Ten gerieve der schippers zijn op de kade van den Kaagpolder langs de Mient, overal opstapjes geplaatst aan de hekken, die de landerijen en erven, die aan dat boezem water gelegen zijn, van elkander scheiden. In de vorige week is ook een aanvang ge maakt met het slootwerk ter afsluiting en ver breeding van de Schringkaagkade, ineer alge meen bekend onder den naam van „de Klornder kaai" (niet „Ganzepadje," zooals eenigen tijd geleden ten onrechte door een geestige onbe kende is beweerd dat het heette). In plaats van het oude voetpad met zijn smalle straat, zal er dus weldra een rijweg loopen over de polderkade van Barsingerhom naar Kolhorn. verdriet berokkend, maar zij bezaten slechts dezen eoneu zoon en waren nu geneigd, ter wille der herinnering aan de vreugde, welke zijn leven hon eens bereidde, de ontelbare uien van ver driet, welke zij zijnentwege doorleefden, te ver geten. Mijnheer von Eisenrott had sedert het eerste bericht, hetwelk meldde dat zijn zoon zwaar gewond was, er geen oogenblik aan getwijfeld dat hij hem verliezen zou, en met stille onder werping de vervulling zijner vrees tegemoet gezien zijne vrouw echter verloor bij de doods tijding al hare bedaardheid. Hoe dikwijls had zij op Hans gesmaald en gescholden en hem een dorren twijg van den ouden stam genoemd, en nu zij bem bad verloren, bekende zij zich zelve voor het eerst, welke verwachtingen zij op hem bad gebouwd, met welke wel is waar egoïstische lieldo zij aan bem gehecht was geweest. Toen men zich gereed maakte naar Berlijn to vertrekken, had taute Henriette ook eensklaps haar koffer laten brengen en verschetD zij tot verbazing liarer bloedverwanten in hoed en reis mantel, naar de mode van eeu reeds lang ver vlogen tijdperk, in hun midden. „Waarheen wilt gjj?" vroeg mijnheer von Eisenrolt zijn zuster. „Naar Berlijn natuurlijk, waarheen dan anders? Gij zult mij toch wel vergunnen, de rouwplech- tigheid bij te wonen Meo wist niet goed, boe men zich deze zon derlinge deelneming zou verklaren, want Hans was altijd door tante berispt geworden; maar daar het zoo haar wil was, schikte men zich cr naar. Wesberg en Tina haddcD alle noodzakelijke maatregelen reeds genomen, toen de familie in Berlijn aankwam, zoodat voor deze alleen de regeling der persoonlijke aangelegenheden van den overledene overbleef, oen taak, met welke men dadelijk na de begrafenis begon en die geen kleine scbeen, wanneer men dacht aan do onbe grensde zorgeloosheid, met welke Hans al zijne zaken placht te verrichten. „Geef mij de boeken der huishouding, kind," zeide de oude heer tot zijne schoondochter, „op dat ik een overzicht bekome van datgene, wat gij in bet laatste jaar hebt verteerd en wat er nog betaald moet worden." Huishoudboeken 1" herhaalde Alice verbluft. „Die hielden wij er niet op na. Moet men die dan hebben Wanneer men ons rekeningen pro- senteerde, betaalde ik ze, en als ik geeD geld bad, dan gaf ik ze aan Hans. Wel is waar weet ik niet, ot die ze dan ook altijd betaald heeft. Het bedrag der rekeningen was elke maand ver schillend." In den polder Waard zullen dit jaar niet halt zooveel suikerbieten worden gezet als het vorig jaar. De uitkomsten waren dan ook minder bevredigend dan in 1886. Dezer dagen had, na afloop eener kerke lijke plechtigheid, eene bijeenkomst van verwan ten en vrienden ten huize van de wed. K. te Heer Hugowaard plaats. Door het gebruik van briquetkolen in stoven werd van de vrouwen, die afzonderlijk in een vertrek zaten, het grootste aantal zoozeer ongesteld, dat zij bewust e- 1 o o 8 uit de kamer gedragen werden en krach tige hulp slechts grooter onheilen kon verhoeden. De gemeenteraad van Alkmaar verleent een bijdrage van f 40.000 voor den aanleg van een lokaalspoorweg Alkmaar Hoorn. Toen de Minister Havelaar Zaterdag 1.1, weder naar Urk trachtte te stoomen, geraakte zij zoodanig tusschen het ijs gekneld, dat het haar slechts met moeite gelukte in open water te komen. De boot bekwam daarbij eenige averij, waardoor zij genoodzaakt was den terugtocht te aanvaarden. De Zuiderzee is vol drijfijs. Het voornemen is om de Stedenwet nn athandeling van de staatsbegrooting in de afdeelingen van de Eerste Kamer te onderzoeken, welke dan medio Maart zou vergaderen voor de openbare beraadslaging over dat voorstel. Het kanaal Dieren Apeldoorn is nog steeds met eene ijskorst bedekt. Mevrouw von Eisenrott sloeg de handen ineen. Geen boeken had men zoo iets wel ooit ge hoord En tante Henriette, die stil had toege luisterd, lachte in zich zelve. Zij Bloeg de jongp weduwe oplettend en scherp gade, gedeeltelijk uit nieuwsgierigheid, gedoeltelijk uit eenu belang stelling, welke zij anders de leden harer familie niet gewoon was te betoonen. Zij vertoonde get-ne vertwijfeling, welke zij niet gevoelde, noch toonde zij zich onverschillig, zooals hare schoonmoeder beweerde, dat zij was. Alle bitterheid, welke zij in den laatsten tijd van haar huwelijk jegens Hans gekoesterd beeft, was nu verdwenen. Zij bewaarde zijn aandenken op zusterlijke wijze, maar zij verbeelde zich zelve niet, dat zijn dood met één slag verwikkelingen bad ontbonden, die anders nog de verst gaande moeielijkheden na zich gesleept zouden hebben. De geldelijke verwarring bleek erger nog te zijn, dan men het gevreesd liad. Niet alleen, da! Alice's klein vermogen onherroepelijk weg was, maar er kwamen ook nog allerlei persoonlijke schulden voor dpn dag, welke Hans hier er daar had, vorderingen van zeer soliede, eerlijke firma's, die volkomen in haar recht waren en betaald moesten worden. Mijnheer von Eisenrott raakte letterlijk zijn hoofd kwijt. Hij had zich Hans' lichtzinnigheid toch niet dusdanig voorgesteld; maar het was kenschetsend voor de meening. wel-e hij koesterde van het karakter zijns zoous, dat hij aan diens onschuld ti r zake van het noodlottige artikel in de Nieuwe Duitsche Pers. trots Wesberg's verzekering niet geloofde en dooi zijn aanhoudend smeeken Lindmar zooier bracht, bet strafproces tegen de redactie van dat blad tc laten vallen, uit vrees, dat zijn goedeu naam in een openlijk proces met slijk bespat en de nagedachtenis van den overledene in een hatelijk daglicht geplaatst mocht worden. De groote woning werd dadelijk opgezegd en een verkooping der meubels gehouden. Dit alles gebeurde mot goedvinden van Alice, die alleen de noodzakelijkste meubelen voor eon kleine wo ning aanhield. Zij had gehoopt, dat de opbrengst der ver kooping haar in staat zou stellen, de som, welke zij bad afgenomen van Herrling's deposito, terug te geveo. Het bewustzijn, dat zij zijne sctiuldenares en aan hem verplicht, ja in zeker opzicht gebon den was, brandde haar als vuur op de zi-1 en zij schaamde zich en had den moed niet ten deze aau iemand baar vertrouwen te schenken. VORDT lEKfOLhD

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1891 | | pagina 1