Zondag, 22 Februari 1891.
35ste Jaargang. 2To. 2483.
UI ftiMüMDM.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: H Laan, 4.
Binnenlandsch Nieuws.
Schagen, 21 Febr. 1891.
Roman van A. VON KLINCKOWSTRöM
Noordschermer. 18 Febr.
CHAG
Alicitti lm-
COURANT.
Mieriei- L
Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater-
d agavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVEB-
TENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STOKKEN èén dag vroeger.
Prijs per jaar fS.Franco per post 8.80.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVEBTENTIËN van 1 tot 6 regels fO.26; iedere regel meer Bete
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend
Hedenmorgen vergaderde onze afdeeling
der Hollandsche Maatschappij vao Landbouw
in hel Noord-Hollandsch Koffiehuis alhier.
Tegenwoordig 10 leden.
Waarnemend voorz. de heer P. Bais Jz.
Ingekomen was eene aanvrage der afdeeling
Alkmaar, om eene subsidie voor de Paasch-
tentoonstelling. Met hel oog op den ongunstigen
toestand der kas werd deze aanvrage voor ken
nisgeving aangenomen.
Uit de rekening en verantwoording, door den
penningmeester algelegd, bleek dat de ontvang
sten bedroegen f 275,de uitgaven f SOO^l1/^
sluitende met een nadeelig saldo van f 25.
De heer Boekei deelt nog mede dat nog
f 7.20 aan de kas ten goede komt van de
vrijwillige bijdragen ten behoeve der onlangs
gehouden Bammenkeuring. Verderdat het
Bestuur besloten heelt geen vergaderingskosten
meer in rekening te brengen, gelijk dat tot
heden de gewoonte was.
Met algemeene stemmen wordt besloten dit
jaar op nader aan te geven dag, weder een
stiereukeuriiig te honden en daarvoor behalve
3 getuigschritten ook nog beschikbaar te stellen
als: le prijs f 15, 2e prijs f10 en 3e prijs t 5.
Voor deelnemers is het inleggeld bepaald op
50 cents.
35. TWAALFDE HOOFDSTUK.
Z i'/w laatste censch.
Herrlinj hield eene stelselmatige, welberekende
terughoudendheid in bet oog. Hij drong zich niet
aan Alice op met de gebruikelijke, gehuichelde
deelnemiog, noch met zijne vriendschapsbewijzen,
maar zij wist, dat de dag weldra komen moest,
op welken hij voor haar treden en zijne aan
spraken op haar doen gelden zou. Wat zou en
kon zij dan zeggen Kon zij bem dan toevoe
gen „Ik heb uw geld gonomen, hetwelk trij mij
ond*r zekere voorwaarden gaaft, maar ik kan de
verplichting aan welke ik mij daardoor onder
wierp, niet nakomen?" Wanneer deze gedachten
haar overvielen, klemde zij zich altijd vast aan
de hoop, dat de verkooping haar de middelen
zou verschaffen, deze drukkende schuld van zich
af te wentelen, maar de uitslag er van bleef
verre beneden hare hoopvolle verwachting. De
fraaie, kostbare meubels, welke bet drie-, vier
voudige gekost hadden, werden tot spotprijzen
als oude rommel geveild, en als baar schoonva
der haar het bedrag overhandigt, verschrikt zij van
bet luttele daarvan, hetwelk al hare verwachtin
gen den bodem inslaat.
,Uij hadt meer verwacht?"
„Ja zeker!"
Alice staat het weenen nabij.
,Het is in der daad zeer weinig, arm kind,
te weinig, om daarop eeu bestaan te bouwen,
°n thans is het daarom misschien het geschiktste
oogenblik, om een woord te spreken over uwe
'oekoui8t. Wjj zijn natuurlijk bereid, u eeu jaar-
geld te geven."
Do jonge vrouw staat op het punt, naar hem
'°e te treden en hem met een hartelijk woord
dank te betuigen, toen de kryschende stem harer
Schoonmoeder zich deed hooreD „Maar een zeer
bescheiden jaargeld natuurlijkgij moet elke
gedachte aan do dolle weelde en de verkwisting,
"elke gij tot nu hebt botraebt, laten varen."
»lk dank u zeide Alice koel en bleet fier
°Pgericht staan. „Ik hoop mijn weg in de wereld
eok zonder uw jaargeld wel te kunnen gaan.
U zijt wel zeer goed, maar ik kan van uw
Weldadigheid geen gebruik maken."
Wat hebt gij dan voor plannen, als ik vragen
®agondervraagt mevrouw von Eiseurott, en
Qb oude heer voegt er vriendelijk aao toe
«Natuurlijk staat ook Rambow voor u open,
iu 2°overre gij het tot uw tehuis wilt maken.
Tot keurmeesters werden benoemd deheereo:
C. Spaans v. Barsiugerhorn, D. Smit v. Schagen
en J. Dekker v. Valkoog, en tot plaatsvervan
gers de heeren P. Schenk v. Wieringerwaard,
J. Scheuk v. Schagen en J. Buis v. St. Maarten.
Men meldt ons uit Haringcarspel
Dinsdag 1.1. besloot de Raad onzer gemeente
tot het bouwen van een woning voor den aldaar
gevestigden geneesheer, met behoud van zijn
jaarwedde.
Dit onderwerp is den laatsten tijd voor onze
gemeente een zeer gevaarlijk punt van beraad
slaging geweest, want alhoewel de gemeente
Haringcarspel in der tijd lang genoeg gezucht
heeft en allerlei uitloofde ter verkrijging van
een plaatselijk geneesheer, nu ze er eenmaal
een had, scheen de raad zijn vele beloften wel
vergeten en toen dan ook onlangs de genees
heer verzocht dat er een ,/doctorswoniug" zou
worden gebouwd, werd de raad onwillig bevon
den en gaf na velerlei eindelijk in zooverre toe,
dat men wel geneigd was een doctorswoning
te bouwen, doch dat dan de docters—jaarwedde
met tweehonderd gulden zou worden vermin
derd. Natuurlijk had de doctor daarin weinig
zin, maar evenmin waren de Burgers met dat
raadsbesluit ingenomen en het gevolg was, dat
ruim 100 burgers een adres aan den raad
zonden, met verzoek den doctor niet tegen te
werken, maar de woning te bouwen en de jaar
wedde onveranderd te laten. En voor dat punt
Plaats voor u en uw goed zal er gemaakt worden."
„Evenwel ouder voorwaarde, dat gij n schikt
naar onze levenswijze 1" werpt mevrouw Eiseu
rott er tusschen. „Een vreemd element, hetwelk
onze zeden niet aannemen wil, kan ik in huis
niet gebruiken. Ja, wanneer gij u nuttig maken
en een deel der werkzaamheden op u nemen
kunt, welke Truida altijd voor zich nam, of mij
in de weverij en in de moezerij kunt helpen 1"
„Welk een veelbeloovende toekomst voor
Alice 1" merkt tante Henriette eensklaps droog
weg op spotteoden toon op, terwijl men haar ia
een borduurwerkje verdiept waande. „Wat zal zij u
dankbaar daarvoor ztjn
„Gij zult het mij niet euvel duiden, wanneer
ik ook dit aanbod afwijs 1" antwoordt Alice
even deftig en koel. „Gij zult zeiven moeten
bekeniftn, dat ik niet bij u pas."
„In ieder geval zult gij ons toch uwe plannen
voor de toekomst moeten bloot leggen," zegt
mevrouw von Eisenrott, blijkbaar met verruimd
gemoed, maar toch geprikkeld door de afwijzende
houding harer schoondochter en de spotternij
harer schoonzuster. „Want zoolang gij onzen
naam draagt, hebt gij tegenover dezen zekeie
verplichtingen, en de ondervindiug heeft bewezen,
dat men u het behartigeD dier verplichtingen
niet onvoorwaardelijk kan toevertrouwd rekenen.
De gedachte, dat een jonge vrouw van uw slag
„Wat bedoelt gij daarmede?" vroeg Alice,
met fonkelende oogen, recht op haar toetredende.
„Nu, ik wilde maar zeggen, dat een jonge
vrouw van uw temperament en uw uiterlijk,"
verbetert mevrouw Eisenrott een weinig verlegeD,
„onmogelijk hier in Berlijn alleen leven kan,
zonder zich bloot te stellen aan verkeerde uit
leggingen, en dat het ons daarom zeer gewensebt
voorkomt, een juister idee te hebben van uwe
plannen, daar gij onze voorstellen zoo hoogmoe
dig van de hand wijst."
„Laat mij tijd 1" verzoekt de jonge vrouw na
een korte pauze, „een, twee dagen, dan zal ik u
mijn vast besluit kunnen mededeeleu."
„Eu misschien vindt gij het niet onaardig te
vernemen, dat mijne nicht, zoolang zij in Berlijn
„blijft, onder mijne bescherming zal staan 1"
merkt tante Henriette op.
Allen richten verbaasd den blik op tante Hen
riette, die met de grootst mogelijke bedaardboid
de steeken telt aan het voorbeen van het lam,
hetwelk zij op een wit zijden kleed borduurt.
„Gij wilt hier blijven klinkt het dof van
mevrouw von Eisenroit's lippen.
„Waarom dan niet, daar ik voor de weverij
en de moezery immers toch best gemist kan
wordenGij zult mij wel willen toestaaD, Ber
lijn ook eens te leeren kennen, en als ik na
was het j.1. Dinsdag de beslissende vergadering,
en wat nog nooit in onze gemeente gebeurd
is de vergadering werd bezocht door 4
personen nit de burgerij.
Na veel beraad werd aan den wensch van
adressanten toegegeven en zal onze doctor een
woning krijgen zonder dat men zijn jaarwedde
verkort. Dit besluit werd genomen met 4 tegen
3 stemmen. Vóór stemden de leden J. Schoorl,
W. Govers, W. Keesom en Jb. Swan. Tegen
stemden de ledenJb. Kooi, Abr. Borst en
C. Groot.
De 4 ter vergadering belangstellende burgers
waren, de heeren C. Bij post, W. de Jong, K.
Kistemaker en P. Francis.
Op de woensdagavond gehoudene vergadering
der afdeeling ^Schermer" van de Hollandsche
Maatschappij van Landbouw is onder meer
besloten aan de Alkmaarsche Paasch-
tentoons telling eene bijdrage te verlee-
nen van f 10.en voor de groote najaarsten-
toonstelling eene verguld zilveren medaille be-
beschikbaar te stellen.
Zooals bekend is, zond Enkhnizen een
maal bet grootste aantal schepen ter haring-
visscherij. Ongeveer aebtien jaren geleden werden
de weinige overgebleven buizen van de eertijds
zoo groote vloot verkocht, en sedert dien tijd
neemt Enkhuizen geen deel meer aan de
»groote visscherij."
miju nicht verzoek, mij gedurende mijn verblijf
alhier een weinig gezelschap te houden, zonder
daarmede evenwel hare persoonljjke vrijheid te
beperken, dan hebt gij, naar ik hoop, daar niets
tegen en gij ook niet, nicht?"
In de wijze, waarop Alice naast de bejaarde
dame nederknielt en met hartstochtelijke zenuw
achtigheid hare armcu om de gebrekkige gestalte
slaat, ligt een warmer^ dank, dan woorden
dien hadden kunnen uitdrukken.
„Bedaard, bedaard!" zegt tante, de stormach
tige liefkozingen afwerende. „Gij drukt mjj bijna
platMaar zij kan toch niet nalaten, vriendelijk
met haar hand de zachte wangen van Alice te
streelen. „Gij behoeft u dus van uwe besluiten
volstrekt niet af te houden," voegt zij hare
familie toe. „Daar uwe schoondochter onder mijne
bescherming blijft, zoo is er voor haar dus geen
reden, zich in baar besluit te overijlen, en voor
u evenmin, uwe tegenwoordigheid bier nutteloos
te verlengen 1"
Er is inderdaad daarvoor geen enkele reden;
de familie Eisenrott ziet dat in en keert in het
begin van April huiswaarts, nadat Tina hartelijk
afscheid heeft genomen van de jonge weduwe.
Het meisje is in den laatsten tyd gedrukt en
neerslachtig geweest, maar men heeft dat gescho
ven op den dood haars broeders en gemeend,
dat zjj niet tegen de Berlijusclio lucht kon. Wes-
berg heeft zeer ernstig en vriendschappelijk van
Tina afscheid genomen en bloosde, toen zy hem
vroeg, of zijn weg hem nimmer eens naar Ram
bow zou voeren, en of het een afscheid voor
eeuwig was. Hij gevoelt zeer goed, dat met bet
beengaan van dat beminneuswaardige, natuurlijke,
onschuldige menschenkind er een ledig in zijn
gemoedsleven ontstaan zal, maar bij kan niet
door voorspiegeling vao ijdele hoop het lachje
op dat trouwe gelaat terugroepen, hoe gaarne
hij bet ook zou gedaan bebben; eo als mijnheer
von Eisenrott, die in dezen vriend van zijn zoou
veel behagen schept, hem tueroept„Natuurlijk,
het spreekt toch van zelf, dat gij ons op Ram
bow komt bezoeken 1" buigt Wesberg zich zwij
gend.
Nu zijn zij weg, en Alice en tante Henriette
hebben drie kamers der groote woning, welke
niet zoo spoedig valt te veihureD, met de over
blijfselen der meubelen zoo gemakkelijk en aan
genaam mogelijk ingericht. De een beeft de ander
volstrekt niet gevraagd, boe lang zij dacht le blijven;
zij hebbeu stilzwijgend hare samenleving begon
nen en komen elkander met fijnen takt wtder-
kecring in hare eigenaardige karaktertrekkon te
gemoet. De droge, spottende manier van doen
der tante neemt tegenovor de jonge vrouw uooit
jets beleedïgeuds aan, daarentegen geeft deze
Eenige burgers echter schijnen pogingen te
willen aanwenden om deze bron van bestaan,
die eenmaal, vooral voor die stad zoo rijkelijk
vloeide, weder te doen ontspringen.
Er wordt gesproken van een plan om een
tiental loggerschepen te doen uitrusten, waarvoor
een kapitaal van ongeveer f 300,000 benoodigd
zou zijn.
Weldra zal een openbare bijeenkomst worden
gehouden, waarin dit plan nader zal worden uit
eengezet.
Naar men verneemt, is de ontwerp—
stedenwet door de afdeelingen der Eerste
Kamer onguustig ontvangen.
Een zak mei zilvergeld, tot een bedrag
van f 650, die ongeveer een maand geleden op
de lijn MaastrichtVenloo was zoek geraakt,
is Dinsdag middag te Oldenzaal in een bagage
wagen in ongeschonden staat teruggevonden.
De weduwe Hellinga, te Roden, die door
de rechtbank te Assen tot levenslange
gevangenisstraf is veroordeeld, schijnt
niet in hooger beroep te willen komen; zij heeft
echter nog 11 dagen den tijd zich dienaangaande
te bedenken. Behoudt zij hare straf, dan zal
den lln September a. s., wanneer zij 60 jaren
wordt, op haar van toepassing zijn sub 2 van
art. 12 van het Wetboek van strafrecht: »De
afzonderlijke opsluiting wordt niet toegepast op
gevangenen boven den leeftijd van zestig jaren.
hare dankhaarheid te kennen door de hartelijkste
toegenegenheid.
Desniettegenstaande bestaat er tusscheo haar
toch eeu zekere terughoudendheid, als had elk
van haar voor zich zelve een gedachten wereld,
welke voor de andere gesloten was. Vooral is
dit bet geval bij Alice; het is, als durft zij nie
mand een blik gunnen in den verwarden toestand
van haai gemoedsleven, voor zij zelve daarover
niet tot klaarheid is gekomen.
De leDte heeft iutusschen zijn intocht gehou
den, en de natuur vertoont haar Aprilgelaat met
lachende, zonnige uurtjes en kleine regenbuien,
die als kiDdertranen spoedig weder gedroogd
zijn. Op de straten worden viooltjes, crocus en
leverbloemen te koop aangeboden, bij Josti en
Krauzler zitten de menschen reeds, niettegen
staande de kale boomen, in de open lucht, en
geheel de wereld is als van nieuwe levenskracht
doortrokken.
Iets dergelijks moet ook het hart van Alice
hebben doen trillen, terwijl zij op het Poisdam-
mer plein staan blijft en een ruikertje viooltjes
koopt, want als zij den zwarteD rouwsluier op
slaat en de geurige lenteboden tegen haar gelaat
drukt, zetelt daarop een hoopvol lachje. Het plein
overstekende, begeeft zij zich naar het platform
om de gaslantaarn, in bet midden van het plein,
een oase in den chaos van tramwagens, omni
bussen en rijtuigen van allerlei soort, welke elkaar
hier kruisen, en zij kijkt van daar uit naar de
tram, welke zij moet hebben.
Tweemaal laat zij de juiste tram voorbijgaan,
voor zij besluit deo conducteur een teeken tot
stilhouden te geven. Zij heeft nog nooit te voren
in een dergclyk rijtuig gezeien, maar de nood
zakelijkheid der spaarzaamheid vao den laatsten
tijd, deed haar begrijpen, dat een huurrijtuig
overtollige weelde was. Beschroomd ziet zij om
zich, terwijl zij onwillekeurig haar kleed vrij
waart voor eene aanraking met haar nevenman,
die haar brutaal in het gelaat staart. Aan haar
linkerzijde zit eeue jonge dame. eigenaarster van
een paar brutale oogen. Zij draagt een Rem-
brandshoed met roode linten, heur haar is biond
kroes, zij beeft een geruiten mantel om en draagt
een muziekrol in de band. Verder zit een vrouw
uit den arbeidersstand, druk in de weer hare
beide kinderen zoet te houden, die onopboudeljjk
van en op den bank klimmen, eo in den boek
zit een mager, beboettig er uitziend man niet
versleten vilten hoed en lange haren, blijkbaar
een verongelukt kunstenaar.
Het wordt Alice in dit gezelschap, angstig te
moedezy is blijde, als zij de plaats harer be
stemming bereikt heeft en den tram kan verlaten.
HORDT YlUtOLtij).