De Arme Dichter.
Zondag 5 Juli 1891.
35ste Jaargang. ITo. 2530.
d
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: SCHA GEN, Laan, D, 4.
BOTERMARKT te SCHAGEN.
9 Juli a. ingevolge art. 110 der
alsdan in werking getreden nieuwe poli
tieverordening voor die gemeente, de boter
aldaar ter markt zal moeten warden ge
bracht in stukken van een gewicht, groot
5 en ÏO hectogram, (7. en 1
kilogram) en dat de overtreding van die
bepaling zal worden gestraft met eene
geldboete van ten hoogste f tO.
CHAGE
Aii6B1ËIQI
COURANT.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- Zater-
d agavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER-
TENTIÉN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN èén dag vroeger.
Prjjs per jaar f3.Franoo per post 8.00.
Afzonderlijke nummers Cents.
ADVERTENTIËN T»n 1 tot 5 regels f0.25; iedere regel
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend
- Sot»
Gemeente Schagen,
H e k e n <1 m a k i n g' e n.
Burgemeester en Wethouders van Scha
gen brengen ter kennis van belangheb
benden, dat, vanaf Donderdag,
Schagen, den 26en Juni 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. H. BEELS.
de Secretaris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Schagen,
brengen ter kennis van belanghebbenden, dat
ingevolge de door den Raad dier gemeente vast
gestelde regeling betrekkelijk het. onderzoek
Roman van AUGUST NIEMANN.
Eerste deel.
24. ACHTSTE HOOFDSTUK.
Edgar Sehubert herlas Eva'sbrief en zijne
droeve gedachten weken voor allerlei groote
luchtkusteelen. Had Romeo zich bekommerd om
de opinie van den oude Capulet, toen hij zijne
Julia ontvoerde En toch was dit verliefd paartje
door den grootsten dichter besongen en geprezen.
Mocht hij een meisje als Eva prijsgeven, een
meisje, dat bet bewijs leverde,dat grootheid van ziel
verre stond boven de alledaagschheid der burge-
lijke beschouwingen. Zou hij in geestkracht achter
staan bij dit minneod kind, dat tusschen de gewich
tige en belangrijke zaken zoo goed het onder
scheid kende en zoo duidelijk bewees, dat de
liefde het eenige kostbare, de eeoige waarde van
bet leven is
Edgar besloot bij Romeo niet ten achter te
blijven. Wilde hare ouders Eva niet geven, dan
wilde bij haar toch tegen hun wil veroveren.
Waren Eva en hij één van zin, dan moest elke
tegenstand overwonnen worden. En wanDeer het
niet anders mogelijk was, dan wilde hij met Eva
vluchten. Dan zou hij nog met haar naar Italië
reizen.
Ton gevolge van dit besluit, begon hij nu ook
voor zijn portemonnaie te zorgen. Hij moest op
alle gevallen zich voorbereiden. Het reisgeld, het
welk hij voor Italië bestemd had, kon slechts
voor weinige maanden strekken, ingeval Eva met
hem reisde. Hij schreef nu dan ook aan zijn
neef en liet hem weten, dat hij genegen was,
zjjn kapitaal bij hem te beleggen, ingeval hy
hem tien percent kon verzekeren. „Heb ik in
plaats van twaalfhonderd gulden jaarlijks zes en
dertig honderd gulden rente," zoo rekende bij,
„dan zullen wij in Italië heerlijk kunnen leven.
Het moet daar veel goedkooper leven zijn dan
hier."
Buitengewoon spoedig ontving hij antwoord
van zijn neef, en nog wel in deszelfs eigen per
soonlijke overkomst. Wel is waar lag de porse
leinfabriek niet ver van Neustadtvier uur spoiens
ongeveer. De neef gaf telegraphisch bericht van
zijn komst en kwam op den Zondag, welke aan
den met smart verbeiden Zondag voorafgiog. Hij
bracht een berg papieren mede, uit welke bij
Edgar den goeden zakelyken gang zijner porselein
fabriek trachtte te bewijzen, maar Edgar begreep
niets van handelsbeekbouding en van inventa
rissen en balansen. Hij dacht onafgebroken aan
Eva en aan Italië en begreep niets van de
naar de broeiing van hooi, enz.
Ie. de gemeente is verdeeld in eene Noorde
lijke— en eene Zuidelijke Hooistekerswijk en de
scheidingslijn, tusschen die wijken wordt geacht
te zijn getrokken vanaf de brug aan de Lange
Snevert, door de Hoep, over de Markt naar en
door de Heerenstraat, langs de Loet, den Menis-
weg, en het pad loopeude langs het Schagerwiel,
en van daar langs den dijk, liggende aan den
Zuidkant van den Polder Burghorn tot aan de
gemeente Sint Maarten
2e. dat voor het loopend jaar tot Hooistekers
zijn benoemd
voor de Noordelijke Wijk WILLEM
BLEEKER, (Noord, Wijk A, No. 41), en
AR1E KANT, (Nes, Wijk H, No. 1); voor
de Zuidelijke Wijk JAN ROOS, (Hoep, Wijk
C, No. 57), en TIJS BIJPOST, (Laan,
Wijk D, No. 17);
3e. dat ingevolge het bepaalde bij de politie
verordening voor deze gemeente, ieder houder
van hooi en stroo, die daarin gevaar voor brand
door broeiing ontdekt, verplicht is, daarvan
onverwijld kennis te geven aan den Burge
meester en een der Hooistekers, voor de Hooi
stekerswijk, waarin hij woonachtig is, zullende
de Hooistekers bovendien ten allen tijde tot
het onderzoeken van het hooi en stroo moeten
worden toegelaten
cijfers, welke hem voorgelegd wrerdo Ten laatste
nam hij neef hoogst ernstig onder handen en
zeide
„Wat geven beschreven papieren? Gij kondt,
als gij wildet, immers zwart uit wit en wit uit
zwart maken. Voor mij is de persoon een hoofd
zaak. Geef mij uw woord Gij weet, dat dit
kapitaal mijn eenigste vermogen is eu mijn be
staan gedeeltelijk in zich sluit. Kunt gij mij met
een zuiver geweten verzekeren, dat ik voor mijn
kapitaal een soliede belegging bij u vind
„Maar, mijn beste Edgar," riep de neef uit,
„zou ik u dan ooit zulk een voorstel gedaan
hebben, wanneer ik ook maar den minsten twijfel
koesterde met betrekking tot de veiligheid van
uw kapitaal Bedenk toch, dat mijn eigen bestaan
evenzeer berust op de toenemende welvaart der
fabriek. De kansen der wereldmarkt, zijn eenmaal
onberekenbaar. In den tegenwoordigen tijd kan
een catastrophe in Amerika of Australië invloed
uitoefenen op de industrieele ondernemingen in
Duitschland, maar naar menschelyke berekening
en gezonde handels-ervaring, hebt gij niets te
verliezen. Gij hebt tien procent dividend, mis
schien over een paar jaar twaalf percent en uw
kapitaal blijft even veilig als het mijne."
„Goed," zeide Edgar, uw woord is mij vol
doende. Doch ik heb nog eeno voorwaarde."
„Eene voorwaarde?" vroeg de neef met be
trokken gelaat.
„Ja. Tien percent is toch eigenlijk woeker
winst. Is het wel eerlyk, zooveel te nemen
„Maar ik woeker toch nietzeide de neef
verbaasd. „Dit is toch een industrieelen onder
neming 1"
„Komt dat dan niet op hetzelfde neer vroeg
Edgar. „Gij krijgt toch tien percent, die de
arbeider met zyn zweet betaalt."
„Ik bid u, Edgar, welk eene dwaasheid Mijne
arbeiders zijn de gelukkigste menscben. Het fs
de bekwaamheid en de zaakkennis van den iu-
dustrieel, door welke de hoogere winst behaald
wordt."
Edgar dacht na.
„Goed. Gij zult mijn geld hebben,)' zeide hij.
De noodige formaliteiten hadden plaats, de
neef beloofde, Edgar op diens eventueel verlan
gen een bepaalde som ten bedrage van het jaar-
lyksch dividend te willen overmakeD, en reisde
toen weder af.
Edgar brandde van verlangen, Eva weder te
zien. Het waren nu prachtige, heldere October-
dagen. Ter bestemder tyd s' avouds begaf hij
zich naar de plaats van het rendez-vous en keek
verlangend uit naar de dierbare gestalte. Hij was
zeer opgewonden, bet wachtte prikkelde zijne
zenuwen. Eindelyk zag by Eva in de verte aan
komen. Hij spoedde zich tot haar, en zy ont
moeten elkander op een schaduwtijk gedeelte,
4e. dat niet naleving der sub. 3 vermelde
bepaling strafbaar is gesteld met eene boete
van ten hoogste f 25.
Schagen, 1 Juli 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. H. BEELS.
de Secretaris,
DENIJS.
POLITIEVERORDENING.
Burgemeester en Wethouders van Schagen,
brengen ter algemeene kennis, dat de op 30
Juni 1.1. afgekondigde nieuwe politieverordening
voor die gemeente, ingevolge het bepaalde bij
art. 175 der gemeentewet, gedurende drie
maanden ter Secretarie der gemeente voor
een ieder ter lezing ligt
dat zij in werking treedt don 8en dezer en
vanaf dien datum ter Secretarie in druk ver
krijgbaar zal zijn tegen den prijs van 25 cents
per exemplaar.
Schagen, den 3en Juli 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. H. BEELS.
de Secretaris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Schagen,
brengen ter algemeene kennis, dat door NAN
SPAANS, vergunning is verzocht, het perceel
Wijk A, No. 35, aan het Hoog aldaar, temogen
■Iin ui■inmnBBWBnBBnnanHBaBaBn
waar zij beveiligd waren voor de nieuwsgiorige
blikken der voorbijgangers
Hartelijk sloot hij haar in zijne armen. Haar
gelaat was bleek en het matte licht der sterren
verleende er een eigenaardige betoovering aan.
Trots de hartelijke houding van Eva lag er toch in
haar wezen een zekere schuwheid en beschroomd
heid, die de uitdrukking waren van een angstig
geweten. Zij keek meermalen om, bleef herhaal
delijk staan om te luisteren, en schrikte wanneer
er ten kanstanje neerviel.
„liet is niemand," zeide hij dan geruststellend.
„Dit is een weg, die 's avonds zelden bezocht
wordt."
„Ja, maar het is toch verkeerd van mij, en
het zou vreeselijk zijn, wanneer iemand het ont
dekte," antwoordde zy. „Ook ben ik slechts ge
komen, om nog iets gewichtigs met u te be
spreken, en dit is do eerste en de laatste maal
dat ik het doe. Ik moest immers wel, er bleef
mij geen andere weg over, en ik kan ook maar
zeer kort blijven. Ik ben uitgegaan, om inkoopon
te doen voor mijn herfsteostuum, en ik moet
weder dadelijk weg, opdat zij thuis niets merken."
„De eerste en de laatste maal?" vroeg hij ge
troffen. Het plan der ontvoering en d^n reis naar
Italië tradt nu geheel op den achtergrond, kwam
hem zells belachelijk voor. Hij werd door Eva's
houding weder van de ideale droomerijen terug
gebracht tot de werkelijkheid.
„Misschien wel niet geheel en al do laatste
maal," zeide zij ondeugend, „maar toch hier in
Neustadtde laatste maal.
„Hoezoo
„Ik vertrek overmorgen naar Berlijn."
„Naar Berlijn?"
„Mama wil het beslist. Maar dat zal mij niet
beletten, altijd aan u te denken en u trouw te
blijven Ik zal u schrijven en gij schrijft mij ook.
Gij schrijft post-restante. Niet waar, gij zult toch
schrijven
„Wanneer het werkelijk noodig zal zijn, te
schrijven, dan zal ik het zeker doen. Maar ik
hoop toch, dat u dit Diet ernst is. Gij zult nu
op reis gaan, nu, nu gij alleen mij bier aan deze
plaats bindt
Edgar sprak op een toon van verwijt, welke
Eva niet beviel. Zij had zich wel voorgesteld,
dat haar vertrek hem niet zon aanstaan het
moest hem toch pijnlijk treffen, dat zij nu on
middellijk na de verloving, welke eigenlijk niet
eens een verlovingikon heeten, op reis wilde
gaan. Maar Eva was voor zich overtuigd, dat zij
zoo oneindig veel voor Edgar had gedaan, dat
bij zijnerzijds zich dit wel kon laten gevallen
en hij niet bet recht had, bedenkiugen hiertegen in
te brengen. Wanneer zij in aanmerking naai,
dat zij zijnentwille van den graaf atzag en dat
zij ten spijt van hare ouders hem getrouw bleef,
inrichten tot S 1 a c h t e r ij en dat door hen
tot het onderzoek der tegen dit verzoek inge
diende bezwaren, eene zitting ten Raadhuize
zal worden gehouden op Vrijdag, 17 Juli e.k.
des morgeus van 10 tot 12 ure.
Schagen, den 3en Juli 1891.
Burgemeester on Wethouders voornoemd
C. H. BEELS,
de Secretaris,
DENIJS.
Binnenlandsch Nieuws.
In de op Dinsdag 30 Juni. 11. gehouden
zitting van den raad der gemeente Wierin-
gerwaard, werden ter vervanging der vaca
ture van den heer D. Sleutel, als lid van het
collega van zetters, op de voordracht geplaatst
de heeren: A. K. Kaan en P. Schoorl.
Naar aanleiding van het voorstel van den
heer D. Kooij, om in de zomermaanden den
schooltijd, thans op 8 uur gesteld, met het
oog op den verren afstand te bepalen op half
negen, werd, in aansluiting op een schrijven
van het hoofd der school, waarbij deze de
redenen uiteenzette, waarom de schooltijd ia
Mei, Jutii, Juli en Augustus om 8 uur aan
vangt., besloten met 1 Sept. den aanvangstijd
op half negen vast te stellen.
Door den heer Kaan werd nog toezegging
gedaan, bij de aanstaande herziening van de
terwijl hij het versmaad had, eene betrekking
aan te nemen, die hunne verloving zou hebben
mogelijk gemaakt, dan meende zij, dat zij heel
wat van hem had te eischen. Bovendien ging zij
gaarne naar Berlijn. Zij had zoo lang reeds zich
er in verheugd, en het gereedmaken van eeno
uitrusting, zooals zij er die nog nooit zoo schoon
had bezeten, was een beweegreden te meer voor
haar, om hare moeder, die de reis reeds met tante
bepaald had, gewillig gehoorzaam te zijn. Dat
zij het bewustzijn in zich droeg, dat haar moe
der in Berlijn graaf von Bieiikenheim weder
wilde laten optreden, verzweeg zij voor zich zelve.
„Deze reis is reeds van den zomer met tante
Spracker vastgesteld geworden, en het is onmo
gelijk, daaraan iets te veranderen," antwoordde
zij koel.
„Is die reis dan zoo van belang Zijt gij ter zoo
zeer op gesteld, dat gij daarvoor bet samenzijn
met mij wilt opofferen
„Ons samenzijn is helaas, gelijk nu de toestand
is, W' inig verkwikkelyk, beste Edgar. By nacht
en nevel misschien eenmaal in de wiek en dan
nog wel met vreeze, want het is toch zeer onge
past van mij."
Hij drukte de lippen vast op elkander.
„Het is waar," zeide hij. „Dan moet het anders
worden Ik zal ook naar Berlijn reizen, en daar
zullen wij elkander dan dikwijls en zonder angst
kunnen zien."
Eva ontstelde.
„In geen gevalzeide zij, „Daar ben ik be
paald nog strenger bewaakt dan bier. Hoe on-
practisch zijt gij toch Daar in die groote stad
laten tante Frtederike en nicht Gabriele mij geen
stap alleen op straat doen."
„Het kan zijn, dat ik onpractiseh ben," zeide
hij met neergeslagen blik. „Maar alleen mijn innige
liefde tot u, doet mij zulke ideën uitspreken.
Zoo bid ik u dan ook, wat gij ook wel onpractiseh
zult noemen, hier bij mij te blijven. Ga niet heen
Eu al mag ik u zelfs niet meer zien, dan zou
ik toch ten minste gaarne de troost hebben,
dezelfde lucht met n in te ademen, en het dak
van verre to kunnen zien, onder hetweike gij
vertoeft."
Eva was diep bewogen. De tranen sprongen
baar in de oogeD.
„Hoe gaarne zou ik alles willen doen, wat gij
verlangt," zeide zij, „maar het gaat met. Mijne
mama zon het niet toestaan, dat ik hier bleef,
en tante Spracker zon zicb zeer be'eedigd ge
voelen, wanneer ik nu niet by haar kwam lo-
geeren."
„Wees toch standvastig tegenover uw mama
en bekedig uw tante Spracker!"
HORDT YKRYULGR.
