De erfgenamen van AllcÉai
Zondag 18 Octoter 1891,
25ste Jaargang. No. 2560.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: SCHAOEH, I>aan, 1), 4.
Gemeente
B e k e 11 <1 Bti a k i n jï" en.
Vrijwillige oefening in
Wapenhandel.
den
Rijkswege kosteloos gele
genheid aal worden gege
ven tot vï'tiwillige oefe
ning in den Wapenhandel,
mits zich daaivoor een
voldoend aaisktl jongelie
den aanmeldt;
van zeventien jaar tot aan
den militieplii litigen leef
tijd, alsmede voor mili
ciens-korporaal:
Binnenlandsch Nieuws.
Schagen, 17 October 1891.
«UKUi <CUVOL 0
-F
Mirti- k Laii
Dit blad verschijnt tweemaal r«*r week: Woensdag- Zater-
agavond. Bij inzending tot 's rni.ldags 12 lire, worden ADVEE-
TENTIËN in het eeret^tkoinend nur.mer geplaatst
INGEZONDEN STD ÏKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f3.Franco per post 3.00.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIÈN van 1 tot 5 regels f0.25; iedere regel meer 5ets
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend
behagen.
Tvmr>r.'a
^eliagen brengt,
De Burgemeester van
naar aanleiding van deswege bekomen
aanschrijving, ter kennis van belangheb
benden;
le. dat,ten einde den lust aan te wakkeren
tot het vervullen van den persoon
lijken dienstplicht, voortaan ook in
plaatsen waar geen garnizoen ligt, Villl
2e. dat die
strekkende voor den dienst der Infan
terie bestemd zijn voor jongelieden
Roman van O. E L S T E R.
3.
HOOFDSTUK III.
oefeningen uitsluitend
Het slot /.elf was een groot eü somber er uitziend
kasteel, uit welks midden een hooge toren verrees.
Wat bet achterdeel van het kasteel betreft, dit
was een wate tegenstelling van het front. Hier
zag men alles, wat de nieuwe tijd voor kunst
had veortgebracht, vertegenwoordigd. Uit de
groote eetzaal kwam men op ten met wilde
lezen en wijnranken omgeven terras, waar men
een mooi uitzicht bad op den weelderigen tuin,
met fonteinen en beelden. Ook kon men vau daar
ten landelijk doip met etn vriendelijke keiktoren
overzien.
Zoover als het oog reikte, behoorde alles in
den omtrek, aan de baronnen-familio von Alten
brak. Al dize goederen waren van uitAlteubrak
niet te besturen, daarom had men op een balf
uur afstand het gebouw Neueubrak geplaatst,
dat de verblijfplaats voor de jongere zonen vau
de familie werd. Menig dezer zoneu hadden voor
gesteld, om dit nieuwe deel van het oude te
scheiden, en zoodoende eene nieuwe heerlijkheid
te doen ontstaan, maar de bezitters van bet land
goed hadden dat stieds geweigerd. Zoodoende
waren al de bezittingen in een hand gebleven.
Stieng aiis'okratisch werden de zonen van
Altenbrak opgevoed, en de tegenwoordige zeveu-
tig jarige baion van Altenbrak deed zijn best,
om zijne zonen aan de invloed der tegen
woordige tijdin ie onttrikken. Zijn aristokra-
tische gezindheid, had hem bij de liberale om
wonende bevolking Diet zeer bemind gemaakt,
ofschoon een iedor incest toegeven, dat de oude
baron de uchtvauidigheid zelve was en alnid
een open hand bad, voor noodlijdenden.
hun*c?HSlVl|Ialeni der üPkomeilde zou wieipen
hun schijnsel door het Looge vensier der slaap
kamer waar de oude baron bewusteloos op zijn
leger lag ungcstiekt. J
Kaast het bed vanden stervende zitteu zijne twee
zonen; in de ksrner daarnevens ziet men den ge
neesheer, die op fluisterenden tcon spreekimet
de vrouw van den jongeren zoon, en op do divan in
de slaapkame r liggen een zes jarige knaap en
een tweejarig meisje in dhpen slaap gezonken
.Vertel mij toch Willy," v.oeg de juist aan
gekomene Eduard, .hoe is dit alles toch zoo
vlug geschied?*
,Gij weet," anlw ooidde de andere, „dat vader
3e. dat omtrent de voordeelen, uit die
voorloopige oefeningen, voor later tot
werkelijken dienst geroepen wordende
jongelieden voortspruitende, inlichtingen
kunnen worden verkregen ter gemeente
secretarie, alwaar tevens zij die aan de
oefeningen wenschen deel te nemen,
zich zullen moeten aanmelden vóór
«len ten Rovciiilicr a. s.
Schagen, den 13en October 1891.
Den Burgemeester voornoemd,
C. H. BEELS.
Met genoegen kunnen wij merledeelen,
d .t de heerm M Visser,alher, H. van Hee-
rikhuizen te Lutjewinkel enC.H. Marsehal
te lieer Hugowaardgeslaagd zijn voor de v r ijl
en o r d e-o e fe 11 i 11 g e n der gymnastiek.
Te NIEUWE NIEDORP is bij her
stemming tot lid van den raad gekiztn de
heer J. Wijn, met 52 v«n de 86 stemmen.
Nergens in ons vaderland w ordt zeker
1 meer handel in zeegras gedreven, dan op het
j eiland Wieringen, waar het meeste zeegras
bewerkt wordt. Tal van personen op dat ei-
luid leven uitsluitend van het naaien en dro.
een minnaar was van sterk voedende spijzen,
en zware wijnen. De arts had hem reeds al
menigmaal het nadeelige hiervan aangetoond,
maar g.j kent de inzichten van vader omtrent
deze dingin, hij die zich van niemand iets laat
voorschrijven. Gisteren morgen evenwel kwamen
do gevolgen. Stdeit langen tijd, procedeerde
vader met een naburige gemeente over eui sluk
boscb. Ilij geloofde met oude papieren te kunnen
bewijzen, dat het tot zijne heerlijkheid behoorde.
Maar de gemeente, had andere bewijzen daar
tegen over. Nu werden hem die gisteren voorge
legd. Hij maakte zieh daar zeer toornig over.
Hij wilde naar den koning gaan, om zich recht
te veischuffen, en teneinde aan die gedachte gevolg
te geven, ging hij aan zijn schrijftafel zitten om
een brief aan zijne majesteit te schrijven. Ik zag
dat zijn hand beefde, en nauwelijks had hij
eenige woorden g-schreven, of hij gevoelde zich
eensklaps ongesteld; hij vroeg mij, hem een
glas wijn le geven. Ik wilne deu bediende schel
len, toen ik zag dat vader wankelde; ik kon nog
juist toe springe i, om hem bew usteloos in mijne
armen op te vangin. Wij droegen hem naar bed,
en de haastig ontboden dokter constateerde een
beroerte. Dokter Brinkman gaf ons dadeljjk al
weinig hoop, tn daarom telegrafeerde ik om u.
Sedert dat uur is hij nog t iet tot zijn bewust
zijn gekomen. Dokter Brinkman denkt, dat hij
van daag nog niet sterven zal."
Eduard boog zieh over den zieke heen, die op
dit oogenhlik zeer luid hijg<e en rochelde, en
in de andere kamer had men bet ook rernomen,
want de geneesheer trad haastig op het bed toe.
Zijne ondervinding leerde him, dat het laatste
oogenblik gekomen was. Bemoedig! Ld legde hij
de hand op den schouder van den hevig ont
stelden Eduard.
.Ontstel niet te voel, heer ritmeester," sprak
hij zachtjes, .in wiiuige oogeublikkeu is het
voorhij."
,0 dat ik him dan nog eenmaal in de oogen
mocht zien, en nog eenmaal zijne stem
mocht hooren."
M' t sidderende handen t- site de stervende
over de zijden dekens, en hij traebte zich al
steunende op to richten. Eduard sprong I aastig
op, om hem te ondersteunen. Zwaar ademhalende
ieundo de oude baron, met het hoo d op den
schouder van zijnen zoon, wiens krachtige armen
het slappe lichaam ondersteunden.
Vervolgens werd het stil, doodstil. Slap zonk
het hoofd van den oude baron op zijde, en reeds
meenden de omstanders, dat het voorbij was,
maar nog eenmaal hiel Lij bet hoofdweder op,haalde
diep adem,sloeg zijne oogen op, en toen bij zijn
gen van zeegras. Naar matiga berekening is er
dit jaar reeds voor meer dan f 100.000 aan uit
artikel op Wieringen verwerkt.
Tot lid van den gemeenteraad van DEN
HELDER is gekozen de heer P. Spruit, met
388 stemmen.De heer Stooker (Lib.) bekwam 882
stemmen.
Voor de verkiezing van een lid der
Tweede Kamer in het kiesd>striet Helder zijn
uitgebracht 1154 geldige stemmen. Gekozen is
de beer S. T. Laml (Liberaal) met 1099 stem
men.
Woensdag is de boerenhofstede Willem»
hoeve in deu polder Het Noorden op Tessel
door deu bliksem getrotfesn en zeer gehavend.
De meubelen in de woonkamer werden zwaar
beschadigd. Een stoel, waarop even te voren
een kind had gezeten, sloeg tot spliuters, balken
werden doorgesneden, planken versplinterd,
aardewerk tot gruis vermorseid eu alles door
elkaar geworpen. Van het dak wareu honderden
pannen gerukt. Gelukkig werJ geen brand ver
oorzaakt, doch het geheel gelijkt eeue ruïne.
Tijdens eeue hevige donderbui werd
Woensdag de toren der herv. gemeente te
Oudeschild dour den bliksem getroffen en ge
raakte aan de spits in brand. De dorpsbewo
ners sneldeu met de spuit toe, bekiommeu
met de slang het kerkdak en vuoits deu toren,
waarna het gelukte den brand te blusschen,
vóór deze groote verwoesting had aai.gericht.
Het kerkgebouw is verzekerd
oudsten zoon herkende,speelde een tev reden glim
lachje om zijne lippen.
„Eduai\i!"ontwrong het zich aan de reutelende
borst. „Gjj gij miju zoou mijn nalateu-
sclu'p in uwe handen leg ik het lot van onzen
naam. Gedenk mijn beginselen, mijn zoen.
Nauwelijks ver-taanbaar, waren de laatste
woorden over de lippen van den stervende geko
men. Eou diipo zucht ontsnapte aan zijne
borst, nog oen lichte trilling door al zijne leden,
en de oude baron von Altenbrak behoorde niet
meer tot de levenden.
Van achter de hoornen van het bosch, kwam
de zon te voorschijn, en zijne lichtstralen gaven
als hot ware aan de veiglaasdo oogeu van den
stervende opnieuw licht.
Zachtkens drukte de g neeshoer de oogen ton.
lu de kamer daarnaast ontwaakt-n de kinderen
en weenden. Do beide broed rs keken daarop
om tn Eduard, getroffen door het gezicht der
twee kleinen, zeide tot zijnen broeJer:
,De gestoivene was een beschermer voor uwe
kinderen, eu nu ik hier von Altenbrak bon, zal
ik mijne plichten nakomen, en ook een hoeder
voor uwe kindeien ziju."
„Ik dank u Eduard," antwoordde Willy met
een van tinnen vei stikte stem.
„Wij willen bij elkander blijven, Willy," ging
Eduard voort, „evenals ten tijde onzer vioegste
kindsheid; wij zulku vrienden en broeders
blijven, niettegenstaande ik hier meester ben"
Een plotseling lood overtoog de bleeke wan
gen van Willy; bjj zeide niets, maar beant
woordde slechts krampachtig den handdiuk vau
Eduard.
VIERDE HOOFDSTUK.
De begrafenis van den ouden baroo was voor
bij, de bezoekers waren vertrokken, en ook de
bloedverwanten, die van heinde en vert e gekomen
waren, hadden het slot Alteubrak weder verlaten.
Eduard von Alteubrak was in de eeiste dagen
nauwelijks tot zicluelf gekomen. De vtleuidiuk-
ken en nieuwe gedachten eu bemoe.ïngen waren
als het ware op deu nieuwen heer komen iustor-
men. Hij had nauwelijks den tijd gehad, om aan
Margaiethaden dood zpns vaders bekend te maken.
Hij had het niet van zich kunnen Verkrijgen, om
in dezen brief over d toekom-t te schrijven;
dit scheen hem een beleediging toe, ziju vader
aangedaan. Tot de bekendmaking vau zijn hu
welijk was er nog tijd genoeg over, eer de veer
tien dagen van zjju verlof om waren. En nu
waren Willy en zijn vrouw nog op het kasteel,
wiens aanwezigheid, hem grooteudeels van zijn
plicht terug hield.
Mevrouw Bogalla von Altenbrak, de gemalin
De, botter E. M. 95 zette in den storm
van Dinsdag avond koers naar de baven vau
Enkhuizen, toen eene hevige windvlaag het
vaartuig aangreep; de mast brak en sioeg met
zeilen en touwwerk over boord.
Gelukkig dreef de wind het wrak naar den
mond vau de haven, zoodat de opvarenden
zonder verdere ongevallen binnen kwamen.
Heden ontvingen wij de punten van be
schrijving voor de Algemeene Vergadering der
Vereeuiging nllet Nederlandsch Paardenstam
boek," te houden in Breda op Dinsdag 10 No
vember 1891, des namiddags ten balf drie ure
in bet lokaal van Pol, Groote Markt, aldaar.
Be'angrijk is o. i. No. 6. Voorstellen van
de Afdeeling Zuid-Holl md, onder c. om bij
de regteriug de noodige stappen te doen tot
verkrijging van eene verplichte Heugstenkeuring.
Waaromtrent het hoofdbestuur ter toelichting
verklaart
//Het zal onnoodig en overbodig zijn om de
noodzakelijkheid van den voorgestelden maat
regel uiteen te zetten. Wanneer wij toch rond
zien welk tok materieel er soms wordt gebezigd,
dan is het niet twijfelachtig dat verbetering
van ons paardenras niet alleen gezocht moet
worden in amkweeking van die dieren, die
door opvoeding en kruising van rassen uitste
kend zijn, maar evenzeer, dat er middelen moe
ten beraamd worden otn hengsten, niet geschikt
ter voortteling, te weren om bij anderen dienst
te doen. Wanneer wij opmerken hoe uitstekend
in enscle deeleu van ons land de verplichte
van Willy, eeu geborene gravin Waldberg Hoeb-
stetten, was eene voorname, aristokratische ver
schijning. Zij was nu juist niet scboon, maar
haar bh-ek gelaat bezat tocti eenige bekoorlijk
heid. Maar onder den schijn, verborg zij een
koud en liefdeloos karakter en een heerscbzuch-
tigen a ird.
E.n ware zwoele zomoravond bad de bewoners
von Altcnbrak de vlucht doen nemen naar de
luchtige veranda, het avondeteu had men ge
noten, en de beide lieeren lagen rookend, een
iider met zijne eigeue gedachten bezig, achter
over in liuune fouteuis. Voor op de plaats was
muv.ouw von Alteubrak bezig, met bare kinderen
te vermaken.
Eduirds oog viel op deze slank gebouwde vrou
wengestalte, en rustte met welgevallen op de
spelende kinderen, en onwillekeurig voerden zijne
gedachten hem naar M .igaretha eu zijne kindereu.
Écu ploiseling opkomend verlangen om de zijnen
naar Alteubrak te vervoeren, kw,m bij beiu op.
Zijn besluit was nu gemaakt, en hij bemerkte,
doordat bij zo> in gedachten verdiept was niet,
dat mevioow Eogalla een teeken aan haar man
gaf, en verder met de kinderen deu tuin inging.
Wiliy stoud op, trad op zijnen broeder toe en
zeide
„Vergeef mij Eduaid, dat ik uwe gedachten
moot stor. n."
„Welzeker, niet! Ik moet u om vergeving
vragen, dat ik u zoo geheel verwaarloos, doeh
waar is uwe vrouw?"
„Regalia is met de kinderen ii het park
gegaan. Liat li'.ar daar blijven, het is mij
zells zeer aangenaam, eens kalm met u te praten.
Ik wilde met u een zaak bespreken."
Eduard keek verrast op. „Betreft die zaak
mij?' vioeg hij.
.Zooals gj bet opnemen wilt," antwoordde de
and re. „Zonder u is die zaak niet klaar te
krijg n.»
„Nu, ga dan weer zitten, en spreek."
De broeders gingen weder zitten, en terwijl
Eduard zijn broeder aanzag, kon deze, zoo het
scheen, het begin van zijn gesprek niet vinden.
Willy was twee jaar jouger, dan zijn broeder.
Krachtig gebouwd, stond hem de donkere
kurasier-suiiilorui zeer goed. Hij was iemand, die
van genot hield, een goed kameraad in vroolijke
uren, maar geen trouwe vriind in zware tijden;
hij was overal om zijn vrooljjk humeur en open
beurs bij al zijne vrienden bemind.
