ei nart. FEUILLETON. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTfEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: 8CH.AGEW, liaan, ft, 4. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 ct Groote letters worden naar piaatsruimte berekend. De INHOUD van no. 15. van ons Geïllustreerd Zondagsblad is de volgende. De rcem van Kashgar, geïllustreerde novelle naar het Engelsch van Robers Louis Stevenson. Verbeelding, met il lustratie. Haar laatste troost, met illu stratie. Met den schrik vrijgekomen, met illustratie. De Engel en het Kind, bij een versje van Jacob van Lennep, met illustratie. Zijn eerste stuiver, met illustratie. De landlooper en de veldwachter, of een dikke boom tot bond genoot, met illustratie. Uit de geschie denis van vingerhoed. Vandalisme. Niets nieuws onder de zon. Pnzzle. Een ongelukkig misverstand. De win ners der prijsraadsels XIX, XX en XXI. Anecdoten. De kalme Engelschman, met illustratie. Voor de huishouding. Bruidsbloemen. Oplossing van de prijsraadsels XXVII1,XXX. Anecdote— proeve. De orde van den aardappel. XXXIX. Een historisch horloge. Niet gelukkig, met illustratie. Een volk van fouter kapitalisten. De bekroonde Auec- dote-proeve No. 6. Schaak rubriek. Mededeeling. Gemeente Schaden. Bekendmakingen. Burgemeester en Wethouders van Schagen' gelet op art. 265 der Gemeentewet, brengen ter keDnis van belanghebbenden, dat bet door Heeren Gedeputeerde Staten op den 29 Maart j.1. goedgekeurde kohier van den Hoofdelij- ken Omslag dezer gemeente en dat voor de belasting op de Honden, dienst 1893, gedu rende vijf maanden ter Secretarie der ge meente voor een ieder tor lezing isnedergelegd. Bezwaren tegen den aanslag kunnen bin nen 3 maanden na den dag der oitreikiDg van het aanslagbiljet, bij den Raad, op ongtze- geld papier, worden ingebracht. Schagen, don 7en April 1893. Burgemeester en Wethouders voornoemd, C. 0. BEELS. De Secretaris, DENIJS. BiotieDlandscb Nieuws. Maandag herdacht Oor- nelis Knijnsberg, oudste knecht bij de firma Pieper Zonen te WORMERVEER, den dag waarop hij vóór 50 jaren bij die firma in dienst kwam. Deze heelt hem nu inet zijn volle weekgeld gepensioneerd. Namiddags vereenigde de firma de kantoorbedienden, knechts, enz. met hun ne vrouwen in de concertzaal der Nieuwe Sociteit, waar hun een maaltijd werd aan geboden. Ook de firmanten met hunne vrouwen en kinderen zaten aan. Een verzoek van Knijnsberg om nog iets te mogen doeo, d. w. z. licht werk, bijv. brieven naar de post brengen en daarvan halen enz. werd afgewezen. De firma stel de er prijs op dat hij „echt werd gepension- neerrl.' Het is bij de vogelliefheb- bers van algemeene bekendheid, dat de raaf een drieste, overmoedige vechtersbaas is. Vóór korten tijd werd een varken te Eelde door dezen vogel zóó toegetakeld, dat de borstelige vriend er zijn hr.chje mee inschoot, evenals zijn aanvaller, die te Gro ningen is of zal wordan opgezet. De afdeeling Noord-Ho 1- land van het Nederlandsche Rundveestam- boak heeft besloten, in 1893 tien aanhou- dingspremitën uit te reiken, van f 25 ie der vtor eenjarige stieren, die reeds zijn of die bij de voorjaarskeuring in het stam boek dezer afdeeling worden ingeschreven. Leden en niet-leden der afdeeling zijn nu uitgenoodigd, van hun voornemen om te dingen naar de uit te loven premieën scbriltefijk kennis te geven. De stieren zullen door daartoe benoemden commissiën wor den gekeurd: te Benningbroek op 17 April; te Midden—beemster op 19 April; te Half weg op 19 April; te Schagen op 20 April; te Hoorn op 22 April. Een prettige logé. Door de Ilaagsche politie is Maandag aangehouden een jong mensch uit DELFT die daar ter stede een pleziertochtje maak te,bij welke gelegenheid hij meteen Haagsch jonginensch kennis maakte. De heeren schenen 't nog al goed met elkaar te kun nen vinden, want toen de Delvenaar 's avonds naar zijn woonplaats zou te- rugkeeren, wist de Hageuaar hem over te halen de pret in Dan Haag voort te zet ten. Om logies behoefde hij zich niet te bekommeren, daar ziju kamer uitstektnd gelegenheid tot huisvesting aanbood. De gast wilde evenwel den volgenden morgen vroeg vertrekken, liefst met den eersten trein. Inderdaad stond hij vroeg op, hield zich zoo stil mogelijk om den gast heer niet te doen ontwaken; vooral toen hij de hand in diens broekzak stuk, de portemonnaie er uit haalde, deze opende en met den inhoud, een bankbiljet van honderd gulden, zich verwijderde. Toeo de gastheer wakker werd, bemerkte hij den diefstal gelukkig terstond en waar schuwde de politie, die er in slaagde den ondankbaren gast nog véór zijn vertrek uit nf I I d Novelle door L E O N A R D. XII. Zooals bepaald was, traden in de lente van 't volgende jaar Van Horst en Emma in 't huwelijk. De lang gevreesde tijd was dus voor mevrouw vaa Renen daar, dat rij hare dochter zou moeten afstaao. Hoe zwaar haar dit ook mocht vallen, zij vertrouwde haar liefste pand met volkomen vertrouwen toe aan den ritmeester en meende dezen genoegzaam te kennen om te durven vertrouwen, dat hij hare dochter ge lukkig zou makeD. Met allen luister zou op Bellevue de bruiloft gevierd worden. Dagen van te voren was men reeds bezig met toebereidselen voor de feesten te maken. Alle kamers wer den gelucht, daar er verscheidene logé's zouden komen. De zuster van Van Horst was reeds aan gekomen, alsmede Marin Dijksen; op drin gend verzotk van de aanstaande bruid kwam zij een paar dagen voor de bruiloft tot groole vreugde van Karei, die nu nog ge legenheid kon vinden, eens met haar alleeo te zijn. Emma wilde Marie, wier goeden smaak zij had leeren kennen, gaarne nog eens raadplegen in sommige zaken. Aan Karei Groothart wilde men de leiding der festiviteiten opdragen, doch hij bad daarvoor beleefd bedankt, daar hij zich niet voor die taak berekend achtte. Gaarne hielp bij echter overal aan mee en iedereen stond bij met raad en daad ter zijde. Op den be paalden tijd was alles gereed en konden de feesten etn aanvang riemen. Keurig was de villa door manneD van 't vak versierd trouwens groen en bloemen waren in den omtrek ruimschoots voorban den. Langzamerhand waren alle kamers bezet "den en zag men bet aantal gasten in het salon oi op het terras toenemen. Rijtoertjes en bals volgden elkander op en allen namen in de vroolijkste stemming daaraan deel. Toen eindelijk de dag der voltrekking van bet huwelijk was aangebroken, was de drukte op Bellevue groot. Bijna al de ge- noodigden zouden de trouwplechtigheid bij wonen, waartoe men verscbeidone rijtuigen uit A. had besteld. Liet weder was prachtig Mei toonde zich van hare gunstigste zijde. De lange rij rij tuigen, getrokken door sierlijk opgetuigde paarden, leverde een vroolijk gezicht op, terwijl zij in vluggen draf passeerde. Geen wonder ook, dat alle menschen uitliepen, om haar van meer nabij te zien. Na de trouwplechtigheid vereenigde men zich weer op Bellevue aan den maaltijd, die tot laat in den avond duurde, waarna een zeGr geanimeerd bal de reeks van feesten besloot. Bij den aanvaDg van het bal ver trok bet jonge echtpaar, dat een paar weken te Parijs ging doorbrengen. Hadden Karei en Marie zich tijdens de feesten wel geamuseerd, nog moer, nog inniger genoegen smaakten zij in de dagen, die daarop volgden. Te genoodigden vertrokken de een na den ander, totdat het op Bellevue weer geheel rustig was geworden. Arm in arm wandelde nu Karei met rijn geliefd meisje door de breede lanen in het park. Was het gesprek w< 1 eens niet levendig, een zachte druk van arm op band of een laDge blik zeiden dikwijls meer dan veel woorden. Wanneer Karei bezigheden had, hield Marie mevrouw van Renen gezelschap. Deze had Marie lief gekregen en zou haar gaarne altijd bij zicb gehouden hebben, doch het meisje beweerde, sptedig weer naar huis te moeteu. Toen eveDwel Karei aan zi n mees teres meedeelde, dat hij gaarne in den herfst wilde huwen, betuigde zij bare vreugde hierover, daar Marie dan toch spoedig voor goed in de bnnrt zou komen en dan zou zij toch hare vroegere gastvrouw wel dik wijls opzoeken. Weinige dag«n later veitrok Maiie. naar N.-Holland, ten einde alles tegen haar oau- 's Gravenhage, in het bezit van het gesto" lene, te vatten. De beide bonden van Orde die te WINSCHOTEN en die te Utrecht hebben het reeds samen aan den stok gekregenDe Winschoter hee ren waren niet bijzonder ingenomen met het bezoek van de heeren uit Utrecht, en nu de laatsten aan hun committenten heb ben verttld, dat hun formeele „trouw aan het Huis van Oranje" geen genade te Win schoten mocht vinden, is het tot een be paalde breuk gekomen. De heer Koning, ontwerper van den Winschoter bond, protesteert tegen de con clusie, afsot die trouw aan de leden van den Winschoter bond vreemd zou zijn. Men verzette zich daar tegen de bedoelde woorden niet, omdat men iets tegen het Huis van Oranje hsd, maar als protest tegen de aanmatiging der voorstellers. „Maar al te dikwijls", zegt mr. Koning, wordt het noorden van ons land beschouwd door on wetenden als minstens 'n.vlf republikeinsch. Dien indruk te versterken, schijnt de be doeling, waar men motieven zoekt, om niet met ous meê te gaan. NeeD, MM. HH. Wij koesteren bier dezelfde liefde, den- zellden eerbied voor ons Vorstenhuis en voor onze staatsinstellingen als in Utrecht, maar we achten het niet noodig die uit te spreken in statuten van een op te richten bond, om ze warm te houden bij het volk.» Verder komt mr. Koning nog op tegen do meening der Utrechtsche heeren, dat men de soc.-democratvn niet moet bestrij den door woord en geschrift. „Zoolang meent mr. Koning de sociaal-democra tie voortgaat door gewetenlooza leiders en brutale opruiers, door een vuile pers, vol leugens en verdachtmaking, den eerbied voor onze staatsinstellingen te ondermijnen, twijfel aan de eerlijkheid onzer rechterlijke macht te doen ontstfan, den militair tot oprosr aan te zetten, den burger tegen den medeburger-kapitalist in 't harnas te j^gen en zij met haar laster zelfs het particulier leven niet ontziet, zoolang is het de plicht van ieder rechtgeaard Nederlander, ze te bestrijden met wettige middelen. „Kan de boud, in Utrecht opgericht, dien plicht niet beseffen, dan loopen onze beginselen te ver uiteeD, dan dat aansluiting mogelijk ware." Men meldt uit ZEVENHOVEN van 5 dezer Hedeu morgen om 5 uur werd eene vrouw, die de gewoonte had eene pijp tabak ts rooken, gestikt op den vloer van hare ka staand huwelijk iD orde te brengen. Karei begeleidde haar en bracht toen nog een paar dagen bij de familie Dijksen door, tot groote vreugde van allen, vooral van Joban, die zich echter bepaald tegen het huwelijk van Karei en Marie verklaart, aitboofde van het dubbel verlies, dat hij daardoor zal lijden, nl. zijne zuster en ziju m vriend. Wanneer Karei evenwel belooft geregeld eenmaal per jaar mot zijn aanstaand vrouw tje naar K. te komen en bem, Joban, nu en dan eens uitnoodigen een paar dagen te komen logeereu, dan zal hij niet in ernstig verzet komen. Hieraan gaarne voldoende, mag Karei vertrekken met het aangenaam bewustzijn, dat ook ziju vriend Joban, zijn huwolijk goedkeurt. In Gelderland teruggekeerd zijnde, ont bood mevrouw van Renen, die intusscben eene juffrouw van gezelschap had gekregeD, Groothart op hare spreekkamer. Zij betuigde haren opzichter bare tevredenheid en deelde bem mede, dat zij eene woning voor bem zou laten bouwen, niet ver van Bellevue. De inrichting daarvan liet zij geheel aan Karei over; bij moest dat maar met den bouw meester afmakeu. Eu daar men slechts een maand of vijf den tijd bad, moest er wat voort gemaakt worden. Karei kreeg bet dus nu zeer druk met do bestelling van bet werk, waarbij speed een eerste vereischte was. Gelukkig vond bij spoedig een bekwaam aannemer, met witn bij een plan kou opmaken en die daarna oogenblikkelijk bet werk be- gon. Slechts een paar malen gedurende dien zomer, vond Karei tijd, zijne Marie te be zoeken. Beiden troostten zich echter met bet denkbeeld, dat zij weldra voor altijd bij elkander souden zijn. Op klein tien minuten afstand van de villa Bellevue Blaat te midden van boomen en heesters een netgebouwd nieuw buis, niet g'cot, maar zeer geriefelijk. Achter het buis bevindt zich een groote, fraai aangelegde tuin met een prieel, beido in zeer goeden staat, daar men midden in deu zomer is. Ziet alles er van buiten zeer mer gevonden, terwijl het bedstroo in brand stond en het vertrek vol rook was. Haar zoon, met wien zij samenwoonde, werd gisteren wegens verwonding van den gemeenteveldwachter voorloopig aangehou den en was juist naar Utrecht getranspor teerd. De Minister van Binnenlandsche Zaken heeft met ingang van 4 dezer, het houden van markten van rundvee verboden in de gemeenten Aalsmeer, Diemen, Haarlem, Haarlemmermeer, Hilversum, Medemblik, Naarden, Nieuwer-Amstel, Sloten (Noord- Holland), Uithoorn en Weesp. Men schrijft uit FIJN- AART d. d. 3 April: aan de Stand. Een groot half uur buiten de kom der gemeente woont, juist halverwege Klun- dert en Fijnaart de landbouwer A. de W. Hij was met vrouw en zoontje ter kerk geweest 's morgens, en gaf tegen half twee last, om zich voor de middagkerk gereed te maken, toen zijn zoontje in huis kwam loopen met den uitroep: vader, kom gauw, daar is brand. Hij komt gevolgd door de zijnen, in allerijl 'naar de schuur en ziet de vlzmmen uit het wagenhuis opstijgen. Emmers grijpen, vullen, in den brand plof fen, 't is alles htt werk van een oogen- blik. Dan, hij ziet dat het niet baat. Ter wijl zijn echtgenoote de koeien los gaat maken, snijdt hij de paarden los. De die ren willen zich echter niet gaarne verwij deren; één dringt hem achteruit tegeneen deur aan die gelukkig open springt, want op het oogenblik komt een hoeveelheid brandend stroo in den stal vallen.De baas had drie paarden gered; één had hem gered, maar de andere vier kwamen in de vlammen om. De vrouw had inlusscheu één of tweebees ten bevrijd, die inet haar over den mestput vluchtten, toen een stuk van het dak over haar rug valt en haar kleeren in brand steekt. Zij klimt over de omheining en valt in de grep. Maar al vallende ziet zij haar eenig zoontje het huis inloopen, dat (op eenige voeten afstands ten zuiden no de schuur gelegen) door de hoog opflikke rende vlammen, met den feilen Noorden wind meegevoerd, mede in brand gezet werd. Opgestaan, met brandwonden overdekt en met brandende kleeren, haalde ze haar kind uit huis, d.<t ook eenige wonden aan gelaat en handen oploopt. Enkele minuten later was de schuur met inbegrip van wagenhuis en stallen iu de vlammen opgaan. Ruim twintig stuks vee waaronder twaalf vette ossen waren omge komen, behalve de paarden, varkeus en den trouwen bond, die, verkoold, met den kop aantrekkelijk uit, ook van binnen msg het huis bekeken worden. Do kamers, hoewel niet veel in getal, ziju eenvoudig, maar met smaak gemeubileerd en alles glinstert nog met den oieawen glans. Orde en regelmaat heerschen overal eu Dergeus zal men een stofje vioden. 's Is avond. De dag is drukkend warm geweest, zoodat nog alle vensters zijn opge schoven en toch schijnen de bewoners van deze lieve woning het binnen nog te warm te vinden. Tenminste, arm in arm wandelen zij den tuin op en neer en nemen eindelijk plaats in het priëel. Het zijn een jonge vrouw met vriendelijk, bevallig gelaat en een insgelijks jonge man, die, al ziet bij bij wijlen vrij donker, nu met een glimlach om de lippen en een vriendeljjkeD glans in de oogen naar zjjn vrouw ziet. Het zjjo onze oude bekenden, Karei en Marie. In November vau het vorige jaar zjjn ze gehuwd en hebben toen hunne nieuwe woning betrokken, die juist bijtijds geheel klaar was. Ruim een half jaar hebben zjj er dus nu vereenigd geleefd en zjj stellen zicb voor, dat er nimmer een paar gelukkiger kan zjjn, dan zjj zich gevoelen. Na eene kieiue pauze begint Karei,0, Marie, wat zjjo we nu tocb gelukkig 1 Welk een verschil bjj twee jaren geleden. Toen wandelde ik eiken avond hier in den omtrek met opeen geperste lippen en een gebroken bart. De smart verteerde mij, doch ik wilde bet niet weten. Naast Hem, die alles ziet, waren de boouien de eenige getuigen van mijn lijden, want in gezelschap was ik altijd de kalme Grootbart. 't Zou mjj niet verwon deren, als sommigen onder mjjne kennissen mjj aanzagen voor iemand, die zich om niets bekommert, en zicb door niets in vnur laat brengen. „Ja, ik z,.lf meende toen ook wel eens, dat ik kond en gevoelloos zou worden en nim mer meer eenig geluk zou kennen. En na, nu ben ik de gelukkigste aller menschen. Mijne Marie, mjjn alles, is mjjne vrouw en wij wonen iu een door de natuur rjjk be deelde streek. Wie weet, mijn lieveling, of alles, wat is geschied, niet tot ons best heeft I gestrektonze liefde is door lijden gelouterd buiten het hok lag. Iotusschcn was ook de keet (het kook huis) één vuurzee, toen de brandspuit op kwam dagen. Maar er was geeu redden meer aan. Er werd gespoten, doch de vlam men waren en bleven meester. Het ge lukte den bewoner, die zijn gezin in vei ligheid had mogen brengen, nog de aanwe zige geldswaarden te redden; maar zelfs de noodige kleederen konden niet meegenomen worden. Even hierna stortte de zolder, be laden met honderden mud len graan, naar beneden. Een weinig huisraad anders is let terlijk alles verbrand. Alles was verzekerd doch uiterst laag. De stalknecht is gister avond nog in verzekerde bewaring gebracht. Uit Exloërmond(eender DRENTSCHE veenkoloniën) schrijft men: Twee marèchanssées, niet gekleed in unitorm, treden een tapperij zonder ver gunning binnen. Een verver, aau den ge vel bezig met zijn werkzaamheden, roept het zoontje van den kastelein en zegt tegen hem: „Ga dadelijk naar uw vader en zeg hem, dat hij die beide personen geen ster ken drank moet verkoopen daar het ma rechaussees zijn" Dat gelukte bij tijds. De kastelein komt in de gelachkamer en zegt: „Morgen heeren.' „Goeden morgen. Mogen we een bittertje Van o hebben?' „As je blieft heeren!' De kastelein toeft nog al even doch ein delijk komt hij terug met een tweekans kruik roet bitter—jenever, zet die midden op tafel en zegt: „As je blieft heeren, hier is de bestelde bitter." „We hebben slechts een glrasje besteld,' zeggen de heeren. B't Kan wel mogelijk zijn, dat u dat be doeld hebt, doch ge weel het nog beter dun ik, dat ik z inder vergnnning geen glas jenever verkoopen mig. Hadt u zulks niet geweten, dan het ik u vrij, doch nu be hoort deze kruik met inhoud onder beta ling aan u eu buiten mijn woning kunt gij het vrij opdrinken, doch hier niet. Zijt ge onwillig tot betaÜDg dan zal ik den officier er mede iu kennis stellen.' Afloop onbekend. T e KUILENBURG heef zeke re W. K. in drift een ander zoo met een zweep afgeranseld, dat de mishandelde in hoogstbedenkelijken toestand verkeert. De dader is gevankelijk naar Tiel overgebracht. Maandag kreeg een arbei- der te LANGEN BOOM, (gem. Escharen) bij zijn thuiskomst van ziju vrouw een bord en wij deden de vaste overtuiging op, dat wij niet zonder elkander konden leven. „Juist uw voor ons zoo noodlottig ver blijf te Assen, was er de oorzaak van, dat ik alleen te Zanlvoort vertoefde en kennis maakte met de familie Van Renen, aan welke wij onze verrukkelijke woonplaats te danken hebben." ,'t Is wel mogelijk dat gij gelijk bebt, Karei," antwoordde Marie. Maar toch sou ik er veel voor geven, als ik, wat daar gabeurd is, ongedaan kon maken. Ik kan niet anders, dan met huivering aan die dagen denken. En al beschouwt gij, mijn lieve man, de zaken nu ook al van bare beste zijde, ik zal mij toch steeds de woorden, die gij toen tot my spraakt, herinneren ,Ik kan u wol alles vergeven Marie, maar vergeten kan ik het nooit.'" Een paar groote tranen biggel den na deze woorden der jonge vrouw over de wangen. Karei trekt haar zachtjes tot zicb, kust de tranen weg eu spreekt aangedaan „Ik wil nu zelfs beproeven, het ook te verge ten, mijn engelin elk geval heb ik er u niet te minder lief om. Denkt gij er dan ook maar niet meer aao." „Ja, ik weet het Karei, gij hebt slechts woorden van liefde voor mij, ofschoon ik dat tocb eigenlijk niet heb verdiend." „Welnu, dan zult ge er eiken dag ook eenige andere booren," was het schertsend antwoord. „Morgenochtend en vervolgens eiken morgen zal ik ferm brommen, als u dat beter bevalt. We zullen er dan maar een vasten tijd voor bepalen. Doch zollen we nu maar niet naar binnen gaan? Het wordt al laat. !k ben big, dat ik ten minste van avond nog lief voor je mag blijven." Door hare tranen heen glimlachende, slaat bet jonge vrouwtje hem nog eenmaal de armen otn den hals en lispelde„Mijn lie veling 1" waarna beiden opstaan en langzaam naar hunne woning treder. Vaarwelgij jeogdig paar. Een gelukkige toekomst wachtte u. Het laatste woord, dat wij moctiten booren, was een woord van liefde. Moge elke dag voor u zoo eindigen I EINDE.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 1