1 Ni [Hl-,
Donderdag 18 Mei 1893.
37ste Jaargang Uo. 2728.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: 8CHAOKW, Laan, D, 4.
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
Mmtfiilifi- k Lanilaöw
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en
Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 ct
Groote letters worden naar piaatsruimte berekend.
De INHOUO van No. 21. Tan ons
Geïllustreerd Zondagsblad, is als volgt:
Zwanen-Idylle, een gedicht, met illustra
tie Een rechterlijke dwaling III.
De verijdelde diefstal ot Hoe men zonder
het te willen, zijn buurman helpt, met 8 il
lustraties Sardinische Vuurruiters, met il
lustratie. Het einde eener samenzwe
ring onder Lodedewijk XVIII in Frank
rijk, «ret illustratie. Ware gulheid, il
lustratie. Oranje, blanje, bleu. De doo-
peling bij onze veel vermogende foorou
ders, met illustratie Puzzle. Een
tevreden vader, met illustratie De groot
ste bedrieger. Oplossing van prijsraad
sels XLII en XLIII.Voor de Huishou
ding. Vleiend, met illustratie Anec-
doten. Het terugroepen van acteurs.
Alweer nieuws. De bekroonde Anecto-
teproeve No- 10. Een stevige wande
laar. Brilledragers onder de dieren.
Een droge of natte Zomer. De win
ners der prijsraadsels XXXIII en XXXIV.
Schooljougens logica, met illustratie
Nieuw prijsraadsel XLVIII.Schaakru
briek. Mededeelingen.
Vr ij dag den 12 dezer ver
gaderde de afdeeling WINKEL van Volks
onderwijs. In deze vergadering werd de
beschrijvingsbrief behandeld voor de alge-
meene vergadering der verereeniging, die
den 23 sten Mei te Amsterdam zal gehou
den worden voor leden van het Hoofdbe
stuur. Werd besloten te stemmen op de hee-
ren: Mr. H. Goeman Borgetius te 's Graven-
venhage, Jhr. Mr. L. Alichiels van Kesse-
nich te Roermond en A. van Wamel Am
sterdam.
Tot afgevaardigden werden benoemd de
heeren P. Fries en R. Rttelman.
De school van Handenar-
beid vsnwege de afd. WINKEL van
Volksonderwijs opgericht, daartce krachtig
gesteund door het gemeente- en kerkbestuur,
zal den 8:d Juni worden geopend (in een
iokaal van den heer K. Vries. De lessen
Novelle van M. BRÉE.
3.
I.
En Sella? O het was vreeseljjk voor
haar, dat zij haar Rudolt door zijne studie
steeds zeldzamer en dan nog telkens voor
eenigo oogenblikken bij zicb bad. Deze troost
te haar echter met het doel, hetwelk zij
daardoor steeds naderbij kwamen. En de
neerslachtigheid, welke na zijn troost nog
over bleef, wist Max spoedig door scherts
en kout te verjigen. Op zekeren dag kwam
bij op een prachtig idéé hij wilde namen-
lijk Sella sehilderen voor Rudolf natuur
lijk levensgroot en in een bekoorlijk cos-
tuum. Voorloopig wilden zij bet voor Rudolf
geboim houden, om hem na het examen met
baar portret eene groota verrassing te berei
den.
Moeder stemdo biermede in en Sella dan
ste als een kind van genoegen in de kamer
rond.
Natuurlijk moest zjj bij Max op het ate
lier komenwant afgezien van ruimte en
licht, zou men hier in hnis de zaak voor
Rudolf toch niet geheim kunnen houden, daar
hij hen elk oogenblik zou kunnen overval
len.
De zittingen gaven Sella weder overvloe
dig gelegenheid om te lachen. Het was toch
wel komisch, wat Max aan baar hoofd toch
voor merkwaardige dingeu wist te vinden:
boe zij het hoofd droeg, de bouw van haar
voorhoofd, de loop harer wenkbrauwen en
zoo voorts. Wel vond zjj het vervelend, zoo
onbewegeljjk in dazellde houding te moeteo
zitten; want bjj het minste trekken der oog
leden sproDg Max telkens op en plaatste
haar hoofd weer in de juiste positie, waar
mede hjj altijd zoo lang werk had en waar
bij bij baar dan met zulk een eigenaardigen
blik kon aanzien dat zjj hem in zijn
gezicht moest uitlachen. Natuurlijk vorderde
onder die omstandigheden bet portret zeer
langzaam, en nu kwam er nog bij, dat haar
moeder weder een aanval kreeg van haar
oude gewrichtsziekte, zoodat er van een vol
tooiing van bet portret niet voel scheen te
zullen kunnen komen.
Acb, hoe had Sella zich er in verhengd
Rudolf als belooning voor zijn vlijt, haar
portret te schei ken. Zij had ook reeds ten,
aanzienlijk bedrag brspaard vtor een prach
tige lijst, en nu zou hare en ook faudolta
visugde onvtrboeda verstooid worden. Die
ain e Rudolf zelfs niets zou hij er voor
zullen gegeven worden door de hcereu: J.
Bakker en II. van Reerikhuiien des Zater-
degsnsmiddags van 2 4 ure. Toegelaten
worden jongens en meisjes boven acht jaar
tegen betaling van 10 cents per les. Ma
terialen en werktuigen worden gratis ver
strekt en de vervaardigde voorwerpen blij
ven het eigendom der leerlingen.
De Fancy-fair den 7e en 8en
Mei gehouden, ten voordeele vau het con
cours van fanfare- en harmoniegezelschap
pen, dat den 2e en 3e Juli te WINKEL
zal plaats hebben, is door ruim 500 per
sonen bezocht en uitstekend geslaagd. Bij
alles wat de feestcommissie tot heden heeft
gedaan, is zij krachtig door de burgerij zoo
van hier als van de omliggende gemeenten
gesteund.
Bij de op gister gehouden
besteding door Dijkgraaf en Heemraden van
den ANNA PAULOWNA POLDER, voor
werken aan den Watermolen No. 6 aldaar,
zijn ingekomen: vijf iuschrijvingbiljetten,
te weten
Mul te Heer Rugowaard ad f 1075.
G. L. Winder te Helder ad t 941.
P. Wallin te Anna Paulowna f1067.
P. Kuiper r f 350.
Bk. Jonker» f 799.
Aan den laagsten inschrijver is gegund.
Te Tricht iseenkindvan
den heer R. M. Wzn. van ruim ander
half jaar, in een emmer met kokende stijf
sel gevallen. Het kreeg zulke hevige brand
wonder., dat het aan de gevolgen is over
leden.
De Betuwebelooft ditjaar
een buitengewonen kersenoogst te zullen
leveren. De vruchten hebben zich prachtig
gezet en leden niet het minst van de nacht
vorsten. Ook wat andere vruchtsoorlen,
appels, pereD, pruimen, enz. betreft, zijn
de vooruitzichten uitstekend.
Tot de eere-wedstrijd v.oor
Nederlandsche tooneelknnde, uitgeschreven
door de sociëteit „Momus" te Maastricht,
bij gelegenheid van de aanstaande viering
van haar 55jarig jubileum, ziju de volgen-
krijgen, dat hij zich nu nauwelijks den tijd
gunde, te eten en te slapen en hij met koorts-
aebtigen vlijt arbeidde voor haar
voor haar alleen. En zij zou hem daarvoor
geenerlei vergoeding kunnen bieden?
Jammer, ach, hoe jammer," riep ook
Max zuchtend nit. Wat zou bet een heerlijk
portret zijn geworden.Het zou bepaald door de
jury voor do kunsttentoonstelling aangenomen
worden, en heel de wereld zou er voor
hebben blijven staan en gevraagd hebben:
„Wie is dat schoone meisje?" En na de
beoordeeling zouden zij dan zonder hem
er iets van te zeggen bij de schilderij ge
bracht hebben. O, het zou allea zoo heer
lijk geweest zijn.
floe schitterden Sella's oogen bij een der
gelijke voorstelling van hetgeen had kunnen
zijn en nit de volheid van haar gemoed
vroeg zij dan ook: „Hoe hier te helpen?"
Daar boog Max zich tot haar oor en
duisterde haar toe: „Vertrouw mij en kom
alleen op mijn atelier."
Sella schudde het hoofd. „Dat zou moeder
wel nooit toestaan."
„Zij mag er ook niets van weten."
„Neen, dat gaat niet."
„Waarom niet? Wat voor kwaad steekt
er dan in Niets meer dan wanneer gij bij
voorbeeld voor kerstmis e-m handwerkje in
het geheim maakt. Zou zij dan de waarheid
zoggen, wanneer zij inkoopen hiervoor giDg
doen en haar moeder haar dan vroeg, waar
of zij geweest was
„Dat is zoo maar
„Geen maar Sella kom."
Sotla schudde lachend bet boold.
Op zekeren dag, toen zjj inkoopen deed
voor de huishouding, entmoette zij Max.
„Ziet gij, 8ella, nu zou bet gaan. Gij gaat
toch eiken dag boodschappen doen. Nu
Dog een straat verder en gij zjjt bij mjj.
Alle dagen een kwartiertje is toch beter
dan niets."
Sella begon na te denke i eigenlijk steekt
er toch ook niets kwaads in verleden
jaar was zjj toch ook alleen bjj den photo-
graaf, om haar moeder op baar verjaardag
met haar portret te verrassen, en moeder
j bad er toen niets van gezegd en die pho-
tograaf was nog wel een vreemde, terwjjl
Max toch een goed vriend was. Zjj kon het
toch ook wel eens probeeren.
En zjj ging mede, Rudolf merkte er niets
van en moeder dacht dat haar dochter op de
markt was. En wanneer Sella's afwezigheid
eens bizonder latg duurde, wist zij altjjd
een geloofwaardige reden daarvoor op te
geven.
De winter liep ten emde, mfiar met het
portret had het nog wat voeten in deu grond;
het vorderde niet het was een echt
Penolopc-werk, hetwelk Max verrichtte.
de vereenigingen en maatschapijen toe
gelaten:
Nederlandsche: „J. J. Gremer," Haar
lem; „Jan van Bcers," Utrecht; „Nieuw-
land," Den Haag; „Tollens," Amsterdam;
„Vereenigd," Amsterdam; Vreugdendal/'
Breda.
Belgische: „De bijzonen," Mechtlen;
„Hoop en Liefde," Antwerpen; „Jan van
Beers'kring," Antwerpen; „Tony's Vrien
den," Lier; „Vlamingen Vooruit," Brus
sel.
De wedstrijd, waarvoor gouden eerepen-
niugen en voornamer, geldprijzen zijn uit
geloofd, lil aanvangen den 15den October
a.s.
Te ARNHEM zag een
dienstbode hij het binnenkomen vau een
ksmer, dat er rook opsteeg van de tafel.
Het bleek haar, dat een bolvormige karaf
met water, die op tafel stond en waarop
de zon scheen, als brandglas had gewerkt.
I* het mahoniehouten tafelbad was reeds
een flink gaatje gesmeuld.
Omdat liet mogelijk is, dat op slaap
kamers, waar men soms in uren lang niet
komt, karaffen zoo ziin geplaatst, dat de
zou er op schijut, en er allicht gemakke
lijk ontvlambare voorwerpen in de nabij
heid zijn, is een waarschuwing niet over
bodig.
Een verschrikkelijk on
geluk trof Donderdag het 7-jarig zoontje
van de wed. A. de G., te AMEIDE. Het
kind had van een jongen een nog bran
dend stukje sigaar gekregen en stak dat
in een zijner vestzakjes; zijn kleederen
vatten vlam en door den invloed van
sterken wind stond het knaapje bin
nen enkele oogenblikken iu lichte laaie.
Aan onmiddellijke pogingen tot redding,
ook toen het ongelukkige kind in huis
gebracht was ontbrak het niet, maar te
vergeefs; binnen enkele uren was het on
der vreeselijk lijden bezweken.
Te Waalre bij Eindhoven
had een droevig ongeluk plaats. Een stier,
die op den slal werd losgemaakt, viel eens
klaps zijne meesteres aan, eene vrouw van
Sella's moeder was w«der hersteld, doch
mocht in het koude jaargetijde haar kamer
niet verlaten; overigens was alles in buis
bij het oude, alleen viel het op dat Sella
niet meer zooveel lachte, dikwijls in gepeins
verzonk en wol een kwartier achtereen voor
den spiegel kon staan, om te zien, wat er
dan toch aan haar voor bijzonders was,
waarover Max zooveel ophef maakte. En
toen op zekeren dag Rudolf binnentrad en
haar opgewonden mededeelde dat de volgende
week bet examen werd gehouden, toen was
het Sella, als deed deze tijding haar schrik
ken. Maar waarom Zij wist het niet.
Vjfde beeld.
Acht dagen later. Rudolf in het deftig
zwart gek'eed stormt bij moeder Heim
binnen: „Met onderscheiding!" riep hij uit,
met onders
Hot woord bleef hem in de keel steken
want moeder Heim zat doodsbleek in haar
ziekenstoel, en barstte, toen zij Rudolf zag, in
hevig snikken los en drukte zijn hoofd
krampachtig tegen haar borst.
„Om Godswil! Wat is er gebeurd! Waar
is Sella?"
Zwijgend wees moeder Heim op een brief,
welke voor baar op den grond lag en
aan hare bevende handen ontvallen was.
RuJolf nam den brief op en las steeds
meer en meer verbleekende daarna bleef
hj roerloos staan en staarde op de oude
vrouw als begreep hj het gebeurde
□iet. En nog eenmaal las hij den brief
„Lieve moeder 1 Vergeeft gij beiden mij,
gjj en Rudolf maar het is voorbjj ik
ben voor u verloren. Zoek mjj niet ver
geet my en woest zoo gelukkig als ik het ben.
Uwe ongelukkige Gesella."
Daar steeg een vermoeden der waarheid
bij Rudolf op bjj wierp zich voor de
oude vrouw op de knieën en verborg zyn
gelaat in haar schoot.
Zij zaten langen tijd bij elkaar, en deden
moeite te begrjjpen, wat er eigenlijk gebeurd
was. Vergeefs. Hoe zooden zij ook de oor
zaak kunnen vermoeden. Eindeljjk stond
Rudolf op eo zeide„Ik ga naar Max
by zal raad schaffen helpen." Hj ging.
De oudo vrouw wierp bem een zeer moede-
loozen blik na en fluisterde „Arme Rudolf"
In de vreeselijke ontsteltenis had Rudolf
vergeten zioh te verkleeden en stormde hij
nu de straat op. De menscheD keken hem
lachend na en schudden bet hoofd. Ze ken
de ook niet hot leed, hetwelk hem ongevoe
lig voor de koude der natuur, doof voor hun
gelach en blind voor hunne spottende blik
ken m takte. Steeds meer versuelde hj zjn
tred nu stormde by de trap op en rukte
aan de deur: „Max Max!"
Een kreet weerklonk binnen.
„Om hemelswil! Sella's stem! Opent 0-
60 jaren, die op den grond geworpen en
door het woeste dier levensgevaarlijk ge
kwetst werd. De ongelukkige werd de on
der buik geheel opengereten.
Ruim 50 gezinnen te Haar
lemmermeer en omstreken vertrekken naar
Amerika.
DeVereenigingjNeerlands
Weldadigheid» zal in 't begin van Sep
tember te Utrecht, waarschijnlijk in de za
len van Tivoli, eene tentoonstelling hou
den, van
1. Schilderijen, teekeningen en beschil
derde voorwerpen.
2. Kunstnaaldwerk.
3. Kunstbloemen en voorwerpen daarmee
versierd.
4. Alles wat er nog verder op het ge
bied van kunst en vrouwelijke handwerken
bestaat.
Aan deze tentoonstelling zal een wed
strijd verbonden worden, waarbij diploma's
eu verschillende medailles zullen worden
uitgereikt.
Alleen inzendingen van Nederland
sche vrouwen worden aangenomen.
Na afloop vau het geheel zal er eene lo
terij plaats hebben, waarvan de opbrengst
even als het batig saldo der tentoonstelling
ten voordeele zal komen van het fonds
der oudstrijders.
Iedereen wordt dan ook vriendelijk ver
zocht iets voor deze loterij af te staan.
Moge de tentoonstelling naar wensch
slagen en de Nederlandsche dames door
fraaie inzendingen onze nationale eer op
houden.
Professor Buys.
Uit Leiden kwam maandag het bericht, dat
de hoogleeraar Buys, die reeds sedert ge-
ruimen tijd ernstig ziek was, was overleden.
Deze tijding, zegt de Telegraaf, ofschoon
na de berichteu der laatste dageu niet on
verwacht, is daarom niet minder treffend,
vooral voor zijn talrijke leerlingen der
Leidsche hoogeschool. De helderheid en
degelijkheid van zijne colleges over staats
recht en volkenrecht maakten op eiken
student eeu diepen indruk, maar nog meer
pen!.
Men liep in de kamer gejaagd heen en
weder, evenals meuscheu, die hun tegen
woordigheid van geest verloren hadden maar
de deur bleef gesloten.
Het bloed steeg Rudolf naar het hoofd.
Hij ronde met alle kracht tegen de deur
het oude hout kraakte de deur vloog
open.
Hoestend en hijgend stond Rudolf op den
drempel en zijn blik doorvloog bet atelier.
Daar vergrootten zich zijne oogen, O! Wat
zagen zjj daar I
In een hoek zat Sella neergehurkt. Zy
had haar bovenkleed afgelegd en om haar
lijf was op grieksche wijze een kleed ge
legd, armen eu schouders en een groot deel
van het bovenlijf vrij latende. Max stond j
voor zijn schildersezel, palet en penseelen
waren aan ziju baud ontvallen, zijn gelaat
was vaal bleek, zijn hand beefde.
Een dof, heeseb geluid ontwrong zich aan
Rudolfs borst, wieu opeens al het gebeurde
nu verklaarbaar werd. Het geluid klonk ala
de heescbe kreet van een roofdier, hetwelk
zich op zyn buit stort. En woest sprong hjj
op Max toe, greep hem bij de keel, en voor
deze zich kon verweren, sloeg Rudolt als
eeu razende met gebalde vuist zoolang op
het hoofd van den schilder, tot deze bewus
teloos aan zijn voeten neerzonk. Op bet alarm
waren de buren toegeschoten en hun ge
schreeuw had een politie-agect naar boven
gelokt, die Rudolf bij deo arm vatte, waar
op deze in zijne razernij zich tot den politie
agent keerde en zicb tegen het aanleggen
der boeien uit alle macht verweerde. Doeb
alras maakte Rudolt's woeste kracht plaats
▼oor eene plotselinga uitputting en zonk
hij ineen, waarna hij vervoerd werd.
Niettegenstaande bij zijn bewustzijn ge-
hoel en al had verloren, bemerkte hij toch
niets van hetgeen er na met hem gebeurde,
en toen bjj eindelijk zijn volle bewustzijn
weder had teruggekregen, bevond hij zich
in de cel der gevangenis. Tegelijk ook
waren zijne smart en vertwijfeling iu al
hare vreeselijk beid ontwaakt. Bet was hem,
als waren de steunpilaren van zijn geheele
leven gebroken en ueeigeploft en bet laven,
zelve in een slag nu verpletterd. Roerloos zit hij
op zijn bed en staarde voor zicb uit. De bin-
nentredeude gevangenbewaarder moest bem
heen en weer schudden, om hem tot de
werkelijkheid terug te brengen.
Hij werd voor deo rechter van instructie
gebracht, op wiens vragen bjj korte ant
woorden gaf, meest „ja" of „neen. Het was
bem immers onverscbillig, wat er verder
met hem gebeurde; hjj beschouwde zich
als gestorven. Hjj haaide koeltjes de scbou-
dets op, lotn de rechter hem de afschriften
voorlegde van deu „staatsgevaarlyken in-
leerden zij Buys waardeeren, die later in
de gelegenheid waren den hoogleeraar ook
huiten de collegezaal te leeren kennen. Als
voorxitter der „Studenten-Debating-Club'
gaf Buys zich sedert vele jaren ontzaglijke
moeite om de vrije ontwikkeliug der stu
denten, ook buiten de college-zaal, te be
vorderen, terwijl nimmer iemand, die bij
zijne studiën hulp of raad noodig had,
zich te vergeefs tot hem richtte. Voor
de Leidsche hoogeschool is het overlijden
van Buys daarom een onherstelbaar verlies.
Johan Theodoor Buijs werd den 26 Jan.1828
te Amsterdam geboren. Te Leiden begon
hij xijne juridische studiën, maar hij zette
deze voort te Amsterdam, waar hij werk
zaam was aan de redactie der Amsterdam-
sche Courant. Reeds spoedig na zijne pro
motie tot doctor in de rechten, werd Buy»
benoemd tot hoogleeraar aan het Athenaeum
te Amsterdam, en aanvaardde dat ambt met
het uitspreken van eene inaugureele rede over
„het wezen van den constintioneelen re--
geeringsvorm.» Reeds vóór zijne benoeming
tot hoogleeraar had Buys in de hoofdstad
een goeden naam verworven door zijne
voordrachten in „Felix* over de geschie
denis der Nederlandsche staatsschuld. La
ter werd deze voorlezing, evenals zijne in
augureele rede, in druk uitgegeven.
Niet laDg evenwel was Buys aan het
Athenaeum werkzaam, want reeds in 1864
werd hij tot hoogleeraar in het staatsrecht
en het volkenrecht aan de Leidsche hoo
geschool benoemd. Negen en-twintig jaren
vervulde Buys dit ambt met groote toe
wijding en buitengewoneu ijver, totdat deu
dood den krachtigen man plotseling aan
zijn werkkring ontrukte.
Niet alleen voor de Leidsche universi
teit, maar ook voor de wetenschap is de dood
vau den bescheiden geleerde een ernstig
verlies. Grondig kenner van het staats
recht en scherpzinnig beoordeelaar onzer
politieke toestanden wie herinnert zich
niet de bekende artikelen, welke Buys in
De Gids over onze politiekea toestand
schreef? was Boys, waar het de beoor
deeling van moeielijke politieke vraagstukken
gold, steeds een man van gezag, naar
wiens raad ieder, die op eenigerlei wijze
houd", welken men bjj eon huiszoeking in
zjjn schrijfbureau had gevonden, en die nu
verder een zware aanklacht tegen bem
vormde.
Het was toenmaals de tijd der anarchis
tische misdaden en men was tegen alles,
wat maar geleek op propaganda voor die
leer, fel gebeten. Daarbjj kwam nu nog, dat
Rudolf door smart vergramd, vervuld
was vau een ziekelijke mensehenhaat. en
in zjjne antwoorden met overdrijving streed
voor de in die geschriften neergelegde bo-
ginselon, daardoor zjjn rechtszaak zooveel
mogelijk nog verzwarende. De rechters wis
ten nu eenmaal niet welke zelf-doodende
vertwijfeling in hem woedde en veroordeelden
hem wegens zjjn aanval op Max Sohreiner,
alsmede wegens anarchistische woeliugeu
tot twee jaar cellulaire opsluiting.
Twee jaar kerkerstraf! Toen hy kalmer werd
werden die twee jaar voor hem een ont-
wikkelings tijdperk vanvurige begeerte naar
wraak. Wraak voor zjjn verloren leven,
voor zijn ellende-
II
In de groote slaapzaal van het Volksloge-
meut, waarin Rudolt Franke oa zjjn ont
slag uit de gevangenis, zjjn intrek had geno
men, brak het daglicht ter nauwernood door,
toen hjj reeds gekleed op zjjn legerstede zat
en wachtte op het openen der huisdear. Het
werd langzamerhand meer dag en inmiddels
ontwaakten zijne slaapgenooten, die hem aan-
kekeu, grijnsden en glimlachten, en toon zjj
zagen, dat hjj het niet bemerkte, begonnen
zjj zich luide vrcoljjk te maken over zjjn
kleeding.
„Hjj moet van daag ter bruiloft," zeide de
eeu.
„Wel neen, hjj gaat op audiontie!" ant
woordde een ander.
„Goeden morgen, mjjubeer de profossor
riep een derde.
Rudolf keek ben aan. Zy hadden gelijk
Hoe bcspoltelyk zag hy er ook uit in zyu
zwarte rok en broek vol stof, welke in bet
magazijn van het tuchthuis twee jaar
lang den motten tot zomerverblyf hadden
gediend, en met zjjn zijden hoed vol buileul
Zjj hadden werkelijk redenen voor hunne
spotterjj. Maar zij wisten niet, dat hjj die
kleediug pas voor de tweede maal aan bad
en dat deze de eerste maal spik splinternieuw
was gewGest,
De deuren worden eindelijk geopend, en
hij ging heen, terwjjl mon hem nariep,"
„uw dienaar, mynheer de hofraad I" Hjj was
hen eigenlijk dankbaar voor den spot, welke
üem aan het verstand bracht, wat hy iu hat
allereerst had te doen. Hy zou er anders
bepaald niet aau ged-cht hebben.
WORDT VERVOLGD.