Alieicci Nieivi-, Aimisilie- LuHiiv Gel tegen gel. Donderdag 3 Juni 1893. 37ste Jaargang üTo. 2732. d en Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- Zaterdagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: 8CH AOEUT, liaan, D, 4. Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. AD\ ERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel me er 5 c Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. FEUILLETON. Novelle van M. BRÉE. Binnenlandsch Nieuws. Wieringerwaard: Onze kermis is gewoonlijk niet van zooveel belang, dat er een verslag aan moet worden gewijd. Nu ons ech ter van verschillende zijden werd gevraagd, hoe het gezelschap, onder directie van den heer Strooberis bevallen, komen wij gaarne RAMT. De INHOUD van het Geillnstreerd Zon dagsblad van No. 24 is als volgt Prins George Victor van Waldeck-Pyr- nr.ont (met 2 portretten). In den Tun nel, geïllustreerde novelle naar het Engelsch. Maria Stuart, met illustratie. De driekhoeksmeting bij de damesmode, met illustratie. Gladstone en de Home-Rule- Bill, met 3 illustraties. De instorting van den Domtoren te Berlijn, met illustratie De Burgemeester van Brussel, Buis, met portret. Overtreders der Zondags rust of de verboden hengelarij, met 6 illu straties. De wereldtentoonstelling te Cbicago met portret en illustratie.Anec- doten. Vegetarianisme. Hoe een rei ziger vaak oordeelt. Een woord van Jozef II. Menschenkennis, met illustra tie. Oplossing der prijsraadsels XL\ A. en XL'VI, A. Een Terzijde". De Prijswinners der Raadsels XXXIX enXI. Een koelbloedig antwoord. Domheid, met illustratie. Zijn eigen overlijden aankondigen. Drie nieuwe prijsvragen. Groote prijswedstrijd. Bergbestijgers. Schaak rubriek, Mededeelingen. Het Hoofd van het Plaatselijk Bestunr der Gemeente Schagen, brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen dier gemeente, dat het kohier van het Patentrecht over het vierde kwartaal van het dienstjaar 1892/93 op den 29 Mei 1.1. door den Heer Provincialen Inspecteur in de Pro vincie Noord-Hollaud is executoir verklaard en op heden aan den Heer Ontvauger der directe belastingen binnen deze gemeente ter invordering is ovtrgegeven. Ieder ingezeten, welke daarbij belang heef', wordt alzoo vermaand op de voldoe ning van zijner, aanslag behoorlijk achtte geven, ten einde alle gerechtelijke vervol gingen welke uit nalatigheid zouden voort vloeien, te ontgaan. Schagen, den 1 Joni 1893 Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur voornoemd, C. H. BEELS. Gemeente Schagen. Bekendmakingen. POLITIE Ter Secretarie dezer gemeente worden inlichtingen verzocht omtrent een op de markt van 1 Jnni j.l.vermist wit melli- schaap, gemerkt met een blauwe streep op den kop en een roode streep op het rechter oor. PATENTEN. De Burgemeester van Schagen brengt ter algemeene kennis, dat de patenten, san- gevraagd in de maanden Februari, Maart en April, dienstjaar 1892/93, éde kwartaal ter gemeentesecretarie door belanghebbenden kunnen worden afgehaald vanaf Zaterdag den 3 Juni toten met Vrijdag 9 Juni a. s., des voormiddags van 9 tot 12 ure, de in vallende Zondag uitgezonderd. Schagen, den 2 Juni 1893. De Burgemeester voornoemd, C. H. BEELS. 9. IV. Het Hoofd van het Plaatselijk bestuur der Gemeente Schagen, brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen dier gemeeute, dat de kohieren No. 5 en 6 voor de belas ting op het Personeel voor het dienstjaar 1892/93 op den lsten dezer door den heer Provincialen Inspecteur in de Provin cie Noord-Holland is executoir verklaard en op heden aan den heer Ontvanger der directe belastingen binnen deze gemeente ter invordering is overgegeven. Ieder ingezeten, welke daarbij belang heeft wordt alzoo vermaand op de voldoe ning van zijnen aanslag behoorlijk acht te geven, ten einde alle gerechtelijke vervol gingen welke uit nalatigheid zouden voort vloeien, te ontgaan. Schagen, den 5 Juni 1893. Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur voornoemd. C. H. BEELS. Station Dresden! Max Schreiner verliet den waggon niet met zooveel baast als vroeger. Met schroom en angst begaf hij zich naar het Dresdener museum, waarheen hij twee weken geleden zijn laatste, zijn beste schil derij had gezonden, Zij was er niet. aZij hebben het zeker nog niet opgehan gen", zeide hij tot zichzelven, om zich te troosten, doch geloofde er niet veel van. Aarzelend vroeg hij naar de „Loreley" en bij beefde over lijn geheele lichaam, toen hij hoorde, dat de schilderij zoowel als de naam van den schilder bier volslagen onbekend waren. Hij had eigenlijk ook g6en ander antwoord verwacht. Weder io den trein. Hij dringt zich zoo veel mogelijk in een hoek en tracht zijne gedachten tot elkaar in verband te houden. Hij drukt beide vuisten tegen zijne slapen. Nu wilde hij nog te Frankfort een onder zoek instellen en dan Ja, wat dan? Wat dan? De deur van den coupé werd opengerukt en een jongen wierp een handvol couranten op de bank. Werktuigelijk greep Schreiner een conrant en begon er in te lezen. Aan bevelingen van hotels, verscheidene adverten- tiën en prijslijsten. Hij bestudeerde ze allen met ijver, alleen maar om aan zijne gedach ten een geregelden gang to geven. Daar wa ren anecdoten en nieuwtjes. Hij las en be greep nauwelijks wat hij las. Maar wat was dat nu? Wat las bij daai? Een nieuwtje uit Ber lijn, over een onbekenden schilder, die de wereld rondreisde, om de schilderijen, welke volgens zijne ziekelijke verbeelding in de verschillende musea moesten hangen, te zoe ken, natuurlijk te vergeefs. Max Schreiner schreeuwde het uit. Doch toen hij zag, toe de blikkeD zijner mederei zigers op htm gevestigd bleven, begon hij te lachen bij dwong zich daartoe niet hij moest hartelijk lachen om dien geheel onbekenden schilder", over d en .Kalenden schilder", die nooit een schilderij gemaakt had eo nu de wereld rondreisde. De andere rezigers grepen nu ook naar de overige couranten, welke op de bank la gen. Zij wilden zien wal voor aardigs er in stond. Maar Schreiner drukte zich nog dieper in zijn hoek en sloot de oogen. Hij pijnigdo sijn geheugen, en vroeg zich zeiven af of hij werkelijk ten slotte niet slechts van zijne schilderijen had gedroomd of hij eigenlijk wel eens een schilder was. Gedroomd of nog erger inbeelding en waanzin. Het is toch gemakkelijk, krankzinnig te worden. Maar neen. Hij heette immers toch Max Schreiner. Hij bad ook thuis een atelier. Maar dat was ledig En zijne schilderijen? .Frankfort! Uitstappen!" Hij keok den conducteur vragend aan. Daarna viel het hem in, dat bij op reis was naar Frankfort en steog dus langzaam uit. .Bestaat er hier in de stad een kunst-aca demie?" vroeg hij op straat aan een man. .Zeker!4 antwoordde deze en gaf bem de richting aaD, welke hij had in te slaan. Hij giDg langzaam verder hij kon niet anders, zijne beenen waren zoo zwaar als lood. Daar was hij bij bet gebouw. Lang aarzelde hjj binnen te treden. Daarna dwong hij zich zeiven met onverschillig gelaat de zalen te doorloopen en voor de vreemde schilde rijen te blijven staan. Zij mochten bet anders zien dat hij de .gekke" schilder was, die te vergeefs zijn schilderijen zocht. Ginds en hier. Ja, hier ook, waar hij enkele dagen ge leden nog zijn schilderij „de Parzen" waan de. O, nu geloofde hij het niet meer. Of zou misschien de schilderij daar in deD hoek? Neen dat stelde heel iets an ders voor. Daar stond hij nu weder op straat. De menigte ging hem Toorbij en wanneer deze of gene hem toevallig in het gelaat keek spitste hij zijne lippen als om ie fluiten, op dat hij er toch maar onverschillig zon uit zien. Masr wat nu, naar hois? Noen, nog niet. Hij bad immers nog zijn .droom4 in Mun- cbeo. Pst! Hij verschrikte of iemaod dat misschien geboord en in hem den .gekken" schilder herkend zou hebben? Voort, voort, Sedert verscheidere nren bad Schreiner om de nieuwe Pinacotheek in Muncben rond gedoold. Er binnen gaan? Neen dat deed bij tot geen prijs. Eindel.k kreeg bij een goede gedachte. Hij riep een bestt lier aan en droeg hem op n8ar binnen te gaan en te vragen naar de schilderij van .e<n xekereD Schreiner. De schilderij htelfe Een droom.4 De beslalier bleef niet lang weg. .Niets, niets! Niet waar?' rnp Schreiner hem toe. .Niets," antwocjddo de besteller, .zulk ttn schilderij bestaat er niet." met een enkel woord op de kermis terng. Wat het genoemde gezelschap betreft, dit heeft o. i. uitstekend voldaan. Gir.gen wij over een der artisten uitwijden, dan zouden wij het ge heele program moeten volgen; want het gezel schap bestond uitsluitend uit artisten in den waren zin van het woord. Het was werkelijk een avond vol kunstgenot. De beer Stroober heeft zeker bij allen den indruk achtergelaten, dat het hem niet genoeg is, een avond te vul len, dat hij niet gekomen is met de gedachte, .mijn gezelschap treedt van avond in «en klein plaatsje op." Drie carousels, waaronder een stoom-draai- molen is voor een dorpskermis meer dan te veel, zoo niet voor de jeugd, dan toch voor de ondernemers. Wij betwijfelen dan ook, of wij op een volgende kermis weer drie draaimolens zullen vinden.Tegen zooveel concurrentie kan onze van ouds gerenommeerde Krap niet op. De glasblazerij welke weinig bezoek heeft gehad, verdiende toch werkelijk bezocht te worden. Mocht deze tent eerstdaags op een plaatsin de nabijheid verschijnen,dan bove len wij haar gaarne iu de goede gunst van het publiek aan. Zaterdag den 3en dezer werd te WINKEL de door de afdeeling Winkel van Volksonderwijs gestichte inrichting voor handenarbeid geopend in het daarvoor gereedgemaakte gebouw van den heer R. Vries. Het aantal leerlingen, waarmede de lessen een aanvaug namen, bedraagt 51, n.1. 42 jongens en 9 meisjes. V r ij d a g 11. strandde te ME- DEMBL1K bij het havenhoofd het vaartuig van schipper K. te Hoorn, beladen met eene speelgoederenkraam. In korten tijd sloeg het scheepje in stukken. De beman ning kon zich redden, daar het zeer on diep is. Het vaartuig schijnt niet verze kerd te zijn, zoodat de eigenaar, die nog wel eeuen Enkhuizer loods had medege nomen, eene belangrijke schade lijdt. Omtrent de uitkomsten met verschillende kunstmeststoffen op de rijksproefvelden toebehoorende, aan den heer J. L. T. Groneman, te Wie ringerwaard en gelegen aan den Zwinweg in den Anna-Paulownapolder kan voor begin Juni het volgende gezegd worden. Het proefveld voor 1893 werd in den hersft Schreiner bekrachtigde het. .Natuurlijk, dat bestaat er niet4 en hij ging heen, was niet eens meer verrast hij was zelfs bi zonder kalm, daar bij het ook niet anders verwacht had. Werkelijk, hij was kalm. Hij bleef voor de aanplakborden staan en be studeerde de vertrekuren der treinen. Met den nachttrein die 's midddags vau hier vertrok, wilde hij naar zijn woonplaats terug, dat kwam bem uitstekend gelegen. Hij ging naar zijn hotel eu liet zijn ba gage Daar het station brengen. Naar huis! Iu het koffiehuis, hetwelk de kunstenaars als stamgasten bezochten, zateu eenige schil ders om de groote, ronde ta'el. .Hebt gij gehoord, dat Schreiner reeds te rug is?' vroeg er een. .Ja zeker," bromde Martin. „Hjj is ziek, niemand wordt bij hem toegelaten. Hij heeft het zeker op reis te druk aangelegd. Geld bad hij in overvloed.4 .Dat is het niet,4 bracht Meders in het midden. .Hjj moet het zich vreeseljjk aan trekken, dat zijne schilderijen in de musea op de onmogelijkste plaatsen hangen, zoodat men ze ternauwernood opmerkt." ,Nu, wat heeft hij dan wel gedacht," zeide Martin lachendeudd, .dat men ze in extra daartoe ingerichte kabinetjes zou ten toonstellcn, evenals de Sixtynsche of de Hol- beinsche?4 .Dat alles is bezijden de waarheid!4 riep de bloDde jongeling uit en voegde sr la chend aan toe: .Zoek de vrouw! Kennis making op reis met een wonderschoon meis je een ongelukkige liefde.4 .Nu, wij zulleo het wel hooren!" Schreiner was werkelijk ziek geweest. Zoer ziek. Hij lag een geheele week terneder, zonder pijn wel is waar, zonder koorts en zonder eenigerlei ziekteverschijnsel, maar toch was hij ziek, Het was hem geweest als een, die een bevigen slag voor het hoofd bad ontvangen en half bewusteloos en half dioomeod, omgevallen was niet wetende wat hem overkomen was. Tot eindelijk zijn bewustzijn ten volle was teruggekeerd. En met de herinnering komt dan ook de toorn tegen de oorzaak dier pijnen en die toorn is dan het beste geneesmiddel. Toorn,maar tegen wienPAlle adressen, welke bem in der tijd waren opgegeven, waren nn ge bit ken valsch te zijLen de personen die bi] bem gewei st waren kon bij niet meer uitvin nen, ook al omdat tij valsche namen hadden opgegeven. Maar waartoe toch dat alles? Wat wilde die onbekende of wat wilden die oi bekenden met zijne schilderijen, welk* zij toch in ieder geval rijk betaald hadden? Ze bemest met eeo mengsel van Kaïniet en Tbomas-phosphaat. Daarop hadden in het voorjaar drie verschillende bovenbemestin- gen met Chili-Salpeter plaats, teneinde door vergelijkende prosven de werking Je- zer kunstmest na te gaan. Daar er op de verschillende deelen geen onderscheid tus- schen het gewas is waar te nemen, kan men de resultaten voor'93 onvoldoende noemen. De aanhoudende droogte heeft eene vol- voldoende oplossing en doordringing tot de wortelvezels verhinderd. Het proefveld van 1892 is hoogst interressant in zijne gevolgen. In den herfst van 1891 werden van de 4 deelen respectievelijk 3 bemest met Thomas-pbosphaat, stalmest en Super- phosphait, terwijl één deel onbemest bleef. In 1892 werden op al deze deelen sui kerbieten verbouwd. Nn groeit ergarstop. Het met Thomasposphaat bemeste munt verre boven de andere deelen uit. De halm is krachtig, het land gelijkmatig, ter wijl een gezonde gloed hst geheel teekent. De garst kwam op dit deel bij gelijktij dige uitzaaiing veertien dagen eerder op, terwijl het door een krachtigen groei weinig last van de insecten had. Wanueer de oogst aan dezen gunstigen toestand be antwoordt, dan spoort dit onderdeel krach tig aan tot eene bemesting met Thomas- phosphaat. De bieten-opbrengst in 1892 getuigde ook voor een bemesting met ge noemde kunstmest. Ook op het proefveld van 1891, waarop men achtereenvolgens, bieten, haver en garst uitzaaide en dat ge deeltelijk met Tomas-phosphaat werd be mest, onderscheidt deze bemesting zich hoogst gunstig in bare nawerking. Daar ook in andere deelen des lands gunstige uitkomsten door bemesting met Thomas-slakkenmeel zijn verkregen, hopen wij spoedig in de gelegenheid te zijn ons van hare werking op het weiland te kun nen overtuigen, ten einde als dan tot eene nadere beschrijving van deza hulpmeststof te kunneu overgaan. Meldden we vcor een paar weken, dat aan den LANGEDIJK het beplanten der gereed gemaakte koolakkers spoedig in vollen gang zon zijn, nu is voor de school jeugd aldaar de ve.'rtiendaagsche vacantie aangevangen, waarin de kinderen ouderen onder een vreemden naam in de wereld bren' gen, nisschien om een dor talent een groo- t-sn naam te vorschaffen? Wat had dan dit geheimzinnige spel te beteekenen? Honderd maal op eendig vroeg bij dit zich at, zonder er evenwel een antwoord op te weten. Trots zijn spoedige herstelling was hij toch niet weder de oude geworden, ofschoon er nu twee weken verstreken waren sedert hij van de noodlottige reis was teruggekeerd. Hj gevoelde dat in zijn gemoed iets in wanorde was geraakt; zijn scheppingskracht was verlamd en hij gevoeld* zulk een afkeer voor penseel en palet, dat bij ze niet wilde zien. Het was te vergeefs, dat hij zichzelf aan raadde, een nieuw schilderstuk op te zetten, de oude weder to schilderen, en zijn roem en naam aldus te herstellen hij kon er niet toe komen. In deze stemming ontving hij nu op ze keren morgen een brief met den volgenden korten inhoud: .Gij zocht naar den tegenwoordigen be zitter uwer schilderijen deze zal zich bin nen enkele dagen persoonlijk aan u komen voorstellen." Geen onderteekening het schrift was hem onbend eeu nieuw raadsel. Hij zou evenwol niet lang op de oplossing behoeven te wachten. Daags daarna, tegen den avond, werd er aan de deur geklopt en eeD groot, breed geschouderd persoon trad binnen. Schreiner wilde licht aansteken. De bin- nengetredene echter zeide: .Niet noodig mijnheer, wat wij elkaar te zeggen hebben dat kan in de schemering evengoed gebeuren." Hoewei verbaasd daarover, zag Schreiner om niet laf te schijnen, van zijn voornemen af en bood den vreemdeling een stoel aan. Deze ging met den rug naar bet venster zitten, zoodat zijn gelaat in de sobaduw viel. ,lk schreef u zeide hij. „Ik heb uw brief ontvaugen", antwoordde Schreiner, in de grootste spanning verkee- rende over hetgeen nu zon kunnen volgen. ,Ik ben de ko.oper en eigenaar nwer schilderyen en kom u vrsgen, met welk doel gij een onderzoek instcldet naar de plaats waar zich uwe schilderijen bevinden?" vroeg de vreemdeling. „Gij vraagt dat neg? Weet gij dan niet, dat men bij het sluiten vsn den koop be dongen heelt; men deelde mij mede, dat zij in de voornaamste museums kwamen? En nu „Bedrogen?" do vreemdeling herhaalde het kalm. „Hebt gij dat daD gemaakt tot een voor waarde by den verkoop?" op de akkers met het aangeven van kool- planten kunnen helpen. Door de voortdu rende droogte verwacht men aan den LANGEDIJK dit jaar een zeer ongnnsli- gen uienteelt. Met het rooien en verzen den der aardappelen enwortelen is reeds een aanvang gemaakt. Wat water zou voor den algemeenen t restand voor den LAN GEDIJK natuurlijk als overal elders van veel belang zijn. Maandag ochtend ia te NIEUW E-PEKELA een man van 78 jaar door den bliksem gedood, terwijl hij van het land kwam. Vanrijkswegeiseen proef genomen met inenting van jonge varkens tegen de vlekziekte en wel in de gemeen ten Wonseradeel en Bolsward, door de hee- ren vervangende districts-veeartsen Buij- terse te Harlingen en Pol te Witmarsem, onder toezicht van den district—veearti den den heer H. Staa. Aan 660 biggen werd de kunstbewerking verricht. Te Gemonde (N.-B.) is door den houthandelaar A. de Yreom een eik geveld, waarvan de schors alleen een ge wicht had van 1940 halve kilogr. Op den Catharijnesingel, nabij het Sterrdbosch te Utrecht ontmoette 's avonas een heer van middelbaren leeftijd een net gekleed, ongeveer 22-jarig juffertje, dat er zeer opgewonden uitzag en hem, op zijn vraag wat er aan scheelde, met tranen in de oogen mededeelde, dat zij even te vo ren bijna door de stoomtram was overreden en daarvan zoo was geschrikt, dat zij niet verder kon gaan. Medelijden met het meisje hebbende, bood hij haar den arm en geleide haar uaar een in de nabijheid staande bank, waarop hij haar deed plaats nemen. Na daar eenige oogenblikken te hebben vertoefd, verklaarde de juffrouw zich we der voldoende hersteld, om haar weg te kunnen vervolgen, bedankte hem in goed gukozen woorden voor zijn hulpvaardig heid en verwijderde zich, waatna zij weldra uit het gezicht was verdwenen. Intusschen wachtte den hulpvaardigen heer een minder aangename verrassing. „Dat niet maar „Zoudt gij een hoogeren prijs gevriagd hebben, wanneer gj hadt geloofd dat ztj niet voor de musea bestemd waren?" „Dat ook niet maar toch heeft men jegens mij niet eerlijk gehandeld. Juist daar om, omdat ik mijne schilderijen tot denzelfden prijs gegeven zou hebben, heb ik het r*cht te vragen waarom men met mij dit zonderlinge spel heeft gedreven?" zeide Schreiner zoer opgewonden. „Het recht hebt gij ongetwijfeld," ant woordde de onbekende, uiterlijk oogonschijn- 1 ijk kalm, ofschoon een beven zijner stom verried, dat hij inwendig niet zoo kalm was. ,En welk antwoord krijg ik?" „Geen" Schreiner sprong op. „Zyt gij gekomen, om mij dat te zoggen? Meer dan ooit ver moed ik nn een schelmstreek achter de ge heele zaak. En ik dwing u mij te antwoor den, want niet alleen mijne schilderjjen maar ook mijn roem heb ik u verkocht." „En wanneer het nu jnist uw roem was, welke ik wilde hebben? Wanneer het mij niet voldoende was, uwe schilderijen maar ook u, uw naam aan de vergetelheid prijs te ge ven?" „Waarom dat? Waarom?" riep Schreiner uit, stak eensklaps een lucifer aan en ODt- stak de vlak bij hem bevindende gaspit. De onbekende was opgestaan en stond nu voor den schilder. Schreiner keek hem aan en als hij hem nu begon ta herkennen, vergrootten zich zijne oogen, zijne mond open de zich en hij slaakte den uitroep: „RudollI" Franke mat bem met een blik vol haat. Hij moest zich geweld aandoen, om zijne ont roering meester te blijven. Maar zijn stem kloDk luid en hard, als hij zeide: „Max Schreiner! Vraagt gij nog waarom?4 Verpletterd bcog de schilder het hoofd. Op deze onimoeting was hjj het allerminste voorbereid en hij zocht naar iets, om tegen te leunen, terwijl Franke voortging «Gelooft gij, dat uw snoode daai onver golden en met de vergetelheid begraven blé ven zou ?4 „Ik heb als onervaren jong man gedwaald, een speelbal mijner lichtzinnigheid, van mijn hartstocht. Ook heb ik het willen goed ma ken 4 «Werkelijk? O, gij edel mensch!4 De snijdende toon in Frank's woorden prikkelde den trots van den schilder. Hij hief het hoofd wtder op en zeide«Gg echter hebt als man op rijperen leeftijd en met veeljarige berekening als een duivel

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 1