Hi even let Concours te WIHKEL.
MARKTBERICHT
Aan belangstel
lenden maken wij
bekend, dat wij, daartoe uit-
genoodigd, voortaan aan alle
Abonnés, door wie dit ver
langd wordt, gratis, des
Donderdags, het
per extra numme r zullen
doen toekomen.
de Red.
PLAATSELIJK NIEUWS.
N r a n k e 1 s.
heer Berger, hellen de meeste plannen
makers over.
Op het plateau van Courbevoie name
lijk aal een ruimte van 180,000 M2 wor
den afgezonderd, om deze in een meer te her
scheppen, en wel de Middelandsche Zee
in het klein. Aan den eenen oever be
vinden zich de Franiche Koloniën in Afri
ka en alle 5 minuten zal door stoomboo
tjes verbinding met den anderen (Fran-
schen) oever worden gehouden. Havens
voor oorlog- en handrlsvloten, baaien
duinen, riffen en zelfs de golfslag der zee
zullen niet ontbreken.
Het heeft Vrijdag inltalië
gesneeuwd. Uit Cuneo, in Piëmont wordt
geschreven dat de bergen met sneeuw be
dekt zijn, en een trein die 's avonds te Cu
neo aankwam, was met een dikke laag
sneeuw bedekt.
Brussel krijgt eindelijk
zijn haven; het kanaal BrusselWillebroek
wordt uitgediept, verbreed en tot de zee
doorgetrokken. Het werk, waarvoor de plan
nen gereed en door de regeering goedge
keurd zijn, kost 33,400,000 frcs. en zal
worden uitgevoerd, door een maatschappij,
gevormd uit den staat, de provincie Bra
bant, de stad Brussel, haar voorsteden en
de steden Vilvorde en Willebroek. De
commissie neemt de uitvoering van al het
werk en de exploitatie van kanaal en haven
op zich. De kosten zijn als volgt verdeeld:
de Belgische staat geeft 4 millioen frcs.
fonds-peidu en neemt verder 6.700,000
frcs. aan aandeelen.
De kamers zullen dus 10 millioen frcs.
hebben toe te staan.
De provincie Brabant geeft 4 millioen
frcs. de stad Brussel 12.400.000 frcs, de
Brusselsche voorsteden, Vilvorde en Wille-
broek te zamen 6. 300.000 frcs. Hierme
de zijn alle belemmeringen, die de onder
neming lot nog toe in den weg stonden,
verdwenen zoodat aan de verwezenlijking
ernstig de hand kan worden geslagen.
Zondag had te Toulon een
tooneel plaats, dat een treurig licht werpt
op de verlichting onzer eeuw en de ver
draagzaamheid der Christenen onder elkan
der. Een jong meisje, de 19-jarige Jeanne
Graudin, had zich in de Garonne verdron
ken, omdat zij tot de ontdekking was ge
komen, dat zij uit een onwettige verbin
tenis was ontsproten en dat de lieden, in
wie zij haar ouders meende te zien, slechts
haar pleegouders waren. Hoe men ook ge
smeekt en gebeden had, de geestelijkheid
weigerde den bijstand der kerk bij de be
grafenis.
Een onafzienbare stoet vergezelde den
lijkwagen. Voor de kerk Saint Sernin
aangekomen, verlangde de menigte nadruk
kelijk dat het lijk een rondgang door de
kerk zou maken. Een hevig gedrang ont
stond. Ten slotte werd het lijk naar de
kerk gedragen. De geestelijken weigerdeu
de gebeden uit te spreken. Te vergeefs
trachtte de commissaris van politie den
pastoor tot andere gedachten te brengen
te vergeefs hield een bloedverwant van de
overledene den pastoor voor, dat hij eenige
dagen geleden bijstand had verleend aan een
priester, die zelfmoord had gepleegd. De
geestelijke bleef onverbiddellijk en eischte
van den commissaris van politie, dat hij
het lijk uit de kerk zou laten verwijderen.
De commissaris spoorde de menigte aan
hem te volgen, en zich kalm te houden.
Toen knielden de vrouwen en meisjes rond
de kist neer en spraken met luider stemme
de gebeden der dooden. De menigte, een
oogeublik te voren nog dreigend en toornig,
bleef vol eerbied staan. De dragers namen
daarop de kist op en de stoet zette den
tocht naar het kerkhof voort.
Aangaande het sluiten der Duitsche
grenzen voor vee uit ons land, meldt een
Duilsch vakblad het volgende: Den minis
ter van landbouw is een door vele land
bouwers en ook handelareu in vee onder
teekend verzoekschrift ter hand gesteld om
de sluiting der grenzen voor den invoer van
vee uit Nederland op te heffen. Het ver
zoekschrift wordt daarmee gesteund, dat de
inheemsche fokkers nergens beter vee kun
nen bekomen dan in Holland. Gevaar is
er aan het openen der grenzen niet ver
bonden, daar de drie uoordelijke provinciën
van Nederland: Friesland, Groningen en
Drente, welke de hoofdbron voor fokvee
uitmaken, reeds in bet begin van dit jaar
volkomen vrij waren van het zoozeer gevrees-
•de mond- en klauwzeer en daar de Ne-
derlsndsche regeering wel geneigd zal zijn
deze drie provinciën vau de andere door
een cordon militairen af te sluiten. In be
langhebbende kringen heeft men te meer
hoop, dat de minister den wensch, in hun
verzoekschrift uitgedrukt, zal inwilligen,
omdat korten tijd geleden de grens naar
Denemarken zelfs voor weivee geopend is.
Een rijke dame te Londen,
die een uitgebreide familie bezit en deze
dikwijls te harent noodigt, heeft een nieu
wigheid' uitgevonden, welke waarschijnlijk
veel navolging zal vinden. Zij heeft op de
borden van haar eetservies en op elk glas
het portret vaD een familielid laten aan
brengen, zoodat ieder steeds betzelfde bord
en glas door de bedienden gegeven wordt,
terwijl zij bij testamant bepaald heelt, dat
«lk harer bloedverwanten na haar dood in
het bezit van die voorwerpen wordt gesteld.
Te Frankfort aan de Main
had in de vorige week een wedloop op de
bloote vceten plaats, waaraan oude en jon
ge mannen, meisjes en vrouwen deelnamen.
Het einddoel was 't plaatsje RockeLheim,
waar s'avonds tegen acht uur een achttien
jarig blond en heel aardig juffertje als over-
w innaies aankwam. Het was vergund op de
straatwegen met keien belegd een soort
van pantoffels te dragen, maar door de
velden en weiden moesten de strijders ojt
de bloote voeten loopen.
De schoone overwinnares had onderweg
nog een klein avontaurtje, toen zij een
troep arbeiders tegen kwam, die groote
oogen opzetten bij het zien van ds keurig
gekleede dame, die zoo zonder schoenen en
koosen voortmarcheerde. De mannen ont
hielden zich van spotternij en lieten 't
meisje ongehinderd trekken. Zij had erg
veel op met de tabak die de mannen rook
ten en vroeg heel beleefd, of ze ook een
pijpje mocht.
De arbeiders zetten nog grooter oogen
op, maar voldeden lachend a-n 't verzoek
der schoone vraagster. Zij beloonde de
bereidwilligheid met een paar gulden, en
trok toen als een fabriekschoorsteen dam
pend verder.
De bewoners van een plaatsje, dat ze
doortrok, hielden het barrevoets kuierende,
smokende juffertje voor een ontsnapte krank
zinnige en maakten jacht op baar; zij wist
te ontkomen en marcheerde steeds voort,
tot zij ten slotte het einddoel bereikte. Des
avonds werd der vau geluk stralende jon-
gfjuffer, onder ds gelukwenschen van
vrienden en kennissen, de p.-ijs der over
winning uitgereikt.
Oprecht. Fredrik "VI, k o -
ning van Denemarken, kwam in aene dorps
school en vroeg aan de jongens: Wie zijn
de grootste koningen van Denemarken?'*
„Kanut de Groote, Wladimir en Chris-
tiaan IV!" zeiden de leerlingen. Een jon
gen, wien de onderwijzer iets in het oor-
gefluisterd had, stak den vinger op.
„Weet ge er nog een?" vroeg de koning.
„Ja, Fredrik VI."
„Wat heeft hij dan voor groots gedaan?"
Verlegen zweeg de knaap en stamelde
ten slotte: „Ik weet het niet!»
„Troost je dan maar, ventje," sprak de
koning lachende," ik weet het waarlijk ook
niet."
Een officier had in een
veldslag een geweerkogel in het been ge
kregen. Dagen en dagen achtereen werd de
arme stakker gepijnigd door de doktoren
die aldaar de wonde doorzochten en peilden
ten einde den kogel te kunnen vinden.
Eindelijk begon de man zijn geduld te
verliezen en op een oogenblik, dat hij weer
gruwelijk werd gemarteld, riep hij op eens
„wat voer jelui toch uit?"
Wel we zoeken den kogel, kapitein,"
luidde het antwoord.
Nu dat had je me dan toch wel
eerder kunnen zeggen," riep de geplaagde,
„den kogel heb ik in mijn vestjeszak.
Het Arch. f r T h ierhei 1-
kunde deelt mede, dat 3 kinderen in het
3e levensjaar aan tuberculose zijn gestorven,
otschoon hunne ouders en grootouders door
gaans gezond waren. De kinderen waren
gevoed geworden met de ongekookte melk
vau een koe, welke men a's volkomen ge
zond beschouwde. Na het slachten bleek
evenwel, dat het dier in hoogen graad tu
berculeus was.
De Popoio Romano meldt,
dat te Milaan een cholera-geval is voorge
komen. Ook te Szatmar, in Hongarije,
kwamen verdachte ziektegevallen voor.
Iets grappigs is onlangde
Britscbe Bijbel-Compagnie te Konstantiuo-
pel overkomen. Het genootschap had daar
eene Turksche vertaling van Paulus'biieven
aan de Galaten verspreid. Toen de Turksche
overheid liier achter kwam, liet zij den
colporteur gevangen nemen, daar zij meen
de, dat de brief gericht was aan de inwo
ners van de voorstad Galata en dat er mis
schien een politiek iets achter schuilen
kon. Zij' wilde den colperteur alleen vrij
laten op voorwaarde, dal hij hun een akte
van overlijden vau Paulus vertoonde!!!!!
Een hoenderfokker doet
in een Westfaalschblad een hoogst eenvou
dig middel aan de hand om vogels van
ongedierte te bevrijden. Men besprenkelt
de hokken met frisch water, en bestrooit
ze daarna overal, waar ongedierte huist, met
roet.
Wanneer bijv. broedende kippen van
wege de luis zoo geplaagd worden dat ze
niet stil kunnen zitten, zijn eenige handen
vol roet onder het nest gestrooid, voldoen
de om ze van die kwelling te bevrijden, en
gezonde kuikens voort te brengen zon-
dat de dieren eenig nadeel van het roet
onderviudeu.
Welk eenMoederlFrancoi-
se Croizet, eene 24 jarige dienstbode
in het Fransche departement Loiret, was
genoodzaakt haar kind weder tot zich te
nemen, dat zij had uitbesteed, maar waar
voor zij het kostgeld niet geregeld betaalde.
Haar meester wilde het kind niet in huis
hebben en dus moest zij er van scheiden.
Op den avond van 7 Juni begaf Francoise
zich met de kleiue in de richting van
Varennes, waar haar ouders wonen, maar
verliet, bij een bosch gekomen, den straat
weg eu ging het bosch in.
Daar groef zij een kuil, legde er haar
kind, met de zuigfleich aan den mond en
't gelaat naar den grond gekeerd, in en
bedekte toen bet arme wurm met aarde.
Op 't oogenblik, dat zij wilde heengaan
ontwaarde zij, dat het kind zich bewoog
en de aarde in beweging bracht. Toen
wierp de afschuwelijke moeder opnieuw
aarde op het grafje en ging er op zitten.
Bij haar metster teiuggekeerd, vertelde
zij, dat zij het kind naar haar ouders ge
bracht had. Weinig dagen geleden echter
vond een voorbijganger het lijkje dat door
een hond was opgedolven. Een gendarme
kreeg kwade vermoedens en sttlde eer on
derzoek in bij Franfoise's ouders waar hij
het kind natnnrlijk niet vond. Toen de
onnatnnrlijke moeder spoedig daarop werd
gearresteerd, bekende zij weldra haar mis-
drijl.
Te Groot Surany, in Hon-
garije, maakte onlangs een juffrouw vuur
aan in een bakkersoven en kroop er toe-
in. Toen na verloop van tijd een buur
vrouw, nieuwsgierig geworden door de ei
genaardige geuren, een kijkje kwam nemen,
vond zij de ongelukkige reeds geheel in vlam
men gehnld. Het lichaam was geheel met
brandwonden overdekt en enkel één voet
was nog ongedeerd gebleven. De juffer
had reeds vroeger herhaaldelijk poging
tot zelfmoord gedaan, maar steeds was zij
er op bet juiste tijdstip in verhinderd
totdat het haar ten slotte gelukt i», om
op zoo vreeselijke wijze een einde aan
haar leven te maken.
Een ontzettende zelf-
moord heeft te Erfurt plaats gehad. Een
arbeider van het arsenaal aldaar, die sedert
geruimen tijd lijdende was, legde zijn hoofd
op het aambeeld en liet daarop den 2500
pond zwaren hamer neerploffen. Van het
verpletterde lichaamsdeel waren slechts splin
ters terug te vinden. De man laat eene
weduwe met drie kinderen na.
Natuurlijke zeep. In Noord
Amerika, in de nabijheid van kaap Buffalo
is een dezer dagen een bron ontdekt, die
zeep bevat. Het water schuimt als zeep
water en de zeep, een mengsel van boor-
zure natron en minerale olie, besproeit zoo
rijkelijk het strand dat zij opgevangen
kan worden.
Wilt gij uw kanarievogels
van ongedierte bevrijden, hangt dan een
voudig 's nachts eea schoon servet over
de kooi. Als gij dit 'smorgens wegneemt,
vindt gij er de beesten op sis kleine, roo-
de of zwarte stippen. Gij moet dit zoo
lang doen tot gij niets meer vindt.
Vischlijin in wijngeest ge-
kookt levert eea soort lijm, waarmee men
zoo goed glazen voorwerpen kan lijmeD,
dat de scheur nauwelijks zichtbaar is.
Een diplomaat. Man met
negotie aan de deur. Och vrijster, kunt u
me ook terecht helpen ik moet hier op
de gracht een dame hebben, haar mans
naam ben ik vergeten, maar hier moet ze
wonen; ik kan je haar wel uitduiden, dan
ken je haar zeker; bijzonder mooi ziet ze
er uit, een beetje een kleur, met heele
lieve oogen en prachtig haar
Dieustmeisje „Het spijt mij, maar ik
ken haar beusch niet
Stem boven aan de trap Laat de man
maar even wachten BetjeIk kom dade
lijk beneden 1
Niet verder. Het is mijn
plan niet, alle mogelijke gevallen te behan
delen, waarin bij onze gesprekken het „Niet
verder!" heel wat onaangenaamheid zou
voorkomen. Maar voor één geval toch vraag
ik zelve vrouw aan n, vrouwen, of
niet het in acht nemen van die woorden
veel tot Let geluk van het huisgezin zou
kunnen bijdragen.
Gebeurt het niet, dat manlief 's avond»
vermoeid vau zijn werk Ihuis komend een
kleine aanmerking maakt, waarop dan
uw antwoord aanleiding geeft tot een veel
te lang en onaangenaam gesprek? En is
het navolgende voorbeeld niet uit de wer
kelijkheid gegrepen?
Jan. „Anna, je hebt mijn broekzak niet
gemaakt, zooals ik je Zaterdagavoud vroeg".
Anna. „Ik herinner mij er niets van."
Jan. „Je moet het je wel herinneren
want je was juist bezig met strijken, toen
ik je het gat liet zien en vroeg om het
nog vóór maandagmorgen te maken."
Anna. „Ik herinner mij er niets vau
Maar dan uog, wat zou het
Jan. „Wat het zou Ik verloor er het
geld door, dat ik voor den baas weg moest
brengeneen jongen raapte het op en gaf
het mij gelukkig nog terug."
Anna. „Nu, ik herinner mij er niets
van.
Jan. „Je moet het je herinnereu."
Anna. (half in tranen) „Denk je dan,
dat ik lieg
Jan. „Dat zeg ik niet."
Anna. „Ja, dat zeg je wel."
Jan „Ik zeg het nietik zeg alleen
Anna. „Ja, ik weet het wel; ik heb
altijd ongelijk, ik doe altijd verkeerd."
Jan. „Zeker, als je vergeet, wat je te
doen hebt
Anna. „Maar je hebt het mij niet ge
zegd."
Jan. „Dat heb ik wel!"
En zoo giug het nu nog geruimen tijd
door. De avond was bedorven. Had Anna
toegegeven, dat ze niet goed geluisterd of
't vergeten had, dan zou die avond prettig
cmgegaan zijn. Zulk getwist neemt veel
tijd weg en bederft het humeur. Wie dus
steeds het „Niet verder!" in gedachten
houdt, is een heel eind vooruit op den
weg van vrede en rust.
Naar het Engelscb. Y.D.
Dal de karpers een hoo
gen ouderdom bereiken, is bekend, maar
het is dikwijls moeielijk, hun ouderdom
vast te stellen. In den vijver van den
hertog van Arenberg in Enghien heeft
men onlangs een rausachtigen karper ge
vangen, die aan een zijner kieuwen een
gouden ring met een inschrift, waaruit
bleek, dat „deze karper in het jaar 1802
onder bet consulaat van Boneparte in den
vijver was geworpen." Men wierp den
karper terstond opnieuw in den vijver.
De beet van een woedend
persoon heeft een kcffiehuishouder te Ber
lijn het leven gekost. Onlangs verwijderde
hij een sigarenmaker uit zijn lokaal, die
in dronken toestand een groote opschud
ding veroorzaakte. Daarbij werd de sigaren
maker zoo woedend, dat hem het schuim
op den mond stond en hij den waard in
den duim van de rechterhand beet.
De arm zwol spoedig op en met het oog
op het gevaarlijke daarvan, werd de ge
wonde na»r het gasthuis vervoerd. Toen
hij daar aankwam, was zijn toestand reeds
zoo bedenkelijk, dat de arm moest worden
afgezet. Niettemin is de patiënt een paar
dagen geleden gestorven.
Wonderkinderen. In de
Chineesche klassieke letterkunde wordt mei-
gemaakt van een wonderkind, dat, vier
jaar oud, vloeiend de 366 regels van het
gedicht Tung en van het boek der Oden
kon opzeggen. Dit wonder, vracht van de
verbeelding van een kunstenaar, is over
troffen door de werkelijkheid. Een kind
van vier jaar heeft zich te Hongkong aan
gemeld voor het candidaat-examen in de
letteren en heeft zijn examinatoren ver
baasd door zijn kennis. Hij maakte een
uitstekend opstel.
Bij dit opmerkelijk verschijnsel wordt
men herinnerd aan de broeikas-opvoeding
welke sir John Stuart Mill van zijn va
der ontving. Zes jaar oud kon het onge
lukkige kind reeds Grieksch en las het
Aristoteles
Rozenwater. Zooals u
zeker bekent is, moet de ba
kermat van dit zoo gezocht water in het
Oosten van Europa gezocht worden.
Daarna geschiedt de fabricatie van de
rozenessence in het groot, maar men heeft
getracht om deze industrie ook in 't klein
toe te passen en de proeven zijn uitste
kend geslaagd. Daar wellicht velen onzer
lezeressen ook gaarne rozenwater van ei
gen productie zouden willen bezitten, volgt
hier de wijze, waarop het gemaakt wordt.
De pas ontloken rozen worden, zoodra
de dauw is opgedroogd: afgesneden en vaD
de bladeren ontdaan.
1 kilo van dergelijke rozebladeren wordt
in een glazen voorwerp gedaan en begoten
met 2 kilo water. Nu laat men ze 24
uren weeken,waarna het glazen voorwerp liefst
een distilleerkolf, in een zand- of water
bad wordt geplaatst en men 2 kilo van
den inhoud laat verdampen,
Wil men het rozenwater sterker heb
ben, dan doet men bij dit kilo rozenwa
ter nogmaals een kilo bladeren en distil
leert ten tweedeu male.
Het achterblijvende wordt nu in fles-
scben gedaan, die voorloopig met linnen
worden afgesloten om het harde, dat pas
gedistlleerd water eigen is, door den toe
voer van lucht te {verdrijven.
Na eenige dagen kan inen de flesschen
kurken, om ze daarna op eeu koele plaats
te zetten.
Heeft men geen distilleer-apparaat, dan
kan men het rozenwater op de volgende
wijze bereiden.
Men neemt een zoogenaamd soepbord
(diep bord) sp»nt daarover een stuk lijn
linnen eu bindt dit vast. Nu legt men
op het linnen een dikke laag rozebladeren
eu zet op deze bladen een met gloeiende ko
len of kokend water gevuld bord. Kolen
of water moeten nu en dan vernieuwd
worden.
Als de laag rozebladeren tot een koek
geworden is, legt men er nieuwe bladeren
op. Langzamerhand zal zich in het bord door
het uitzweeten van het sap een zeer zui
ver en sterk rozenwater vormen, dat, als
men het eenige dagen in flesschee, zooals
boven gezegd, bewaard heeft, uitstekend
voor het gebruik geschikt is.
De huismoeder.)
SCHAGEN, 12 Juli 1893.
Zondag 9 Juli 1.1. werd in
den tuin van den beer Broersma het
eerste volksconcert gegeven door ScJa-
geris Harmoniekapel.
Wij kunnen het denkbeeld om daar een
volksconcert te geven, niet genoeg roe
men. Ons inziens was het den be
zoekers aan te zien, dat zij genoten, zoo
gemakkelijk zittende onder het lommer
der boomen en luisterende naar de mu
ziek, die voor menigeen zoo bekoor
lijk en nieuw was.
Wat een verschil, tusschen een con
cert op de marktplaats, waar men om
de tent staat heengedrongen, steunende
nu eens op het linker, dan weder op het
rechterbeen. Nergens is daar voor het yolk
gelegenheid om op zijn gemak te genieten
van hetgeen daar wordt geschon
ken en weldra trekt menigeen huis
waarts en wordt alleen gespeeld voor de
jeugd, die joelende om de tent heen
draaft
"Wij vertrouwen dan ook, dat dit concert
dat zoo ten volle geslaagd is, navolging
zal vinden.
Der Harmoniekapel zij onze warme dank
toegebracht voor de genotvolle oogen-
blikken aan zoo velen verschaft, en wij ho
pen, dat zij zich de volgende maal van
haar taak met evenveel, zoo mogelijk met
nog meer lust zal kwijten.
Wij gelooven, dat een ieder met ons
bij voorbaat met verlangen het volgend
concert te gemoet ziet.
Tot onzen plaatsgenoot, den heer
C. Zijdewindis een schrijven gericht,
bevattende een tiental vragen van de
commissie door het landbouwcomite aan
gewezen, om te onderzoeken naar mid
delen die strekken kunnen om bet vee-
vervoer te verbeteren. De commissie be
staat uit de heeren E. O. Kils van Hei
ningen, I). van Konynenburg en S. C.
Korteweg
I INT GrEZOiN" ZOETST.
Met de meeste ingenomenheid, M. de R.,
lazen w ij het verslag van uwen reporter
voor wiens nauwkeurige aanteekeningen,
we zouden haast gezegd hebben „Steno-
grapliische"" (voor zoover de openingsre
de betreft! wij niets dan lof en een woord
van dank hebben. Het zij ons evenwel
vergund een paar opmerkingen te maken
omtrent dat gedeelte, waar de reporter
als raadgever optreedt, schoon wij ook
erkentelijk zijn voor dit bewijs van sym
pathie, waar het geldt het streven om
goede muziek meer en meer te maken
tot Yolks-eigendom. Dat toch is het hcofd-
doel van den Provincialen Bond met zijne
Concoursen, van uw verslaggever, waar hij
aanprijst het houden van Festivals. Het
verschil zit 'm dan ook niet in het doel,
maar in de middelen.
Wat daaraan onmiddellijk bij uw ver
slaggever vooraf gaat, over de uitspraak
der Jury n.1. gaan wij met stilzwijgen
voorbij. Het beredeneerd verslag zal,
naar wij hopen, in de Muziekbode ver
schijnen en licht verspreiden over wat
niet zoo dadelijk door iedereen kan ge
hoord zijn. Daarenboven luidde het woord
van den Voorzitter aan H.H. Jury-le
den: „U, in wier uitspraak wij onvoor
waardelijk vertrouwen toonen te stel
len!" Wachten wij dus daaromtrent het
woord van de Jury af! Dat een Con
cours teleurstelling naast blijde verras
sing, ontevredenheid naast ingenomen
heid met de uitspraak medebrengt, wie
zal dat ontkennen? leder onzer vereeni-
gingen heeft dat reeds een of meermalen
ondervonden. Dat er twist en tweedracht
uit geboren kan worden, ontkennen wij
evenmin, maar verhelen dan ook niet,
dat of overschatting van eigen krachten
en blindheid voor eigen te-kort-komin-
gen, of verdenking van het onpartijdig
oordeel der Juryleden tot dergelijke on
aangename gevolgen aanleiding geven.
Ook wij zijn voorstanders van Festi
vals, als gelegenheden om recht gezel
lig samen te zijn. Of zij evenwel den
noodigen prikkel geven tot nauwgezette
studie dat is iets anders. Zie, M. de
R., 't is wel jammer, maar 't schijnt
niet anders te kunnen, dat onze jaarl.
muziekfeesten vallen in de drukste periode
der landbouw-verrichtingen. Zonden onze
beoefenaars zich zooveel inspaning, zulke
getrouwe opkomst bij de repetitiën ge
troosten, indien er geen wedstrijd
msar slechts een festival plaats had? Te
recht gebruikt uw verslaggever het
woord liefhebberen, maar noemt dat
(o. i. glad verkeerd) op het gebied der
kunst een grootsch werk. Ons wil geen
enkele bezigheid of spel of studie te
binnen schieten, waar het woord lief
hebberen eene gunstige beteekenis
heeft. Voor Festivals zou het minachting
tegenover publiek en zuster-vereenigin-
gen verraden, voor Concoursen kan men
er eenvoudig niet meê voor den dag ko
men. Waar de Bond getrouw aan zijne
statuten beoefening der muziek beoogt,
is o. i. het houden van een Concours
eene onafwijsbare eisch, en wij twijfelen
er niet aan, waar bij zoo vele en veler
lei wedstrijden „laurierkransen en
medailles" worden uitgereikt zonder
wrok achter te laten, zal bij de beoefe
naars van de schoonste der kunsten,
meer nog dan bij anderen, eene neder
laag leiden tot de kreet „revanche" en het
gevoel van matheid plaats maken voor
het „Excelsior!,
Namens het Hoofdbestuur,
J. P. Groot. Yoorz.
W. G. Haije. Secr.
12 Mei 1893.
Purmerend.)
Beets,
Uit hoofde de late inzending van hoven-
staande bleef ons geen tijd ter beantwoording
In een volgend No. tullen wij hierop terugko
men.
de Red.
Om vermakelijk te zijn moet gij de
bellen van uw muts laten rinkelen
maar voor het volk behoeft gij dat niet
te doen het volk is ernstig, ernstig als
het woud als de oceaan; en gij kunt u
overtuigd houden dat de mensch des
volks, wien zoo veel ontbreekt, som
mige zaken, en daaronder zeer kostelijke
zuiverder bewaard heeft dan menig man
van hooge geboorte. H. Ibsen.
