Donderdag 20 Juli 1893. 37ste Jaargang No. 2744. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: SCHAOElf, liaan, D, 4. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Gemeente Behagen. Beken (Imak ingen. Bmnenlandsch Nieuws. FEUILLETON. AIicieei Nieuws- mwllafl. De INHOUD van ons geïllustreerd Zondagsblad no. 20 is de volgende: Pièrre en Baptiste, (Geïllustreerde novel le naar het Engelseh met zes illustraties) Een gewichtig moment in de wereld geschiedenis. Een Chineesch spreekwoord. Het verkeerde handje. Opgravingen van mummies in Egypte, met illustratie. Eive o'clock tea te Parijs. Leopold van Dessau en zijn Anna Lonise, met illu stratie. Onaangenaamheden van de nieuw- »te manieren van reizen in navolging van den koffermensch Herman Zeitung. Uit het leven van Erederik den Groote. Nog zoo kwaad niet gezien. Anecdoten. Niauwe chirurgiche overwinningen. De prijswinner van raadsel L. Dames-ru briek. Puzlle. Oplossing van prijs raadsel Lil. Een goed horloge, met il lustratie. De eerste en de laatste tege lijk. Ieder in zijn stand, met illustratie. Het land van vooruitgang. Nieuw prijs raadsel LIV. Een woord van Prof. Camper Gewichtige lieden. Een versterkend middel, met illustratie. Anecdote-proe- ve No. 17. De hoed als levensverzeke raar. Een rijmlustig belastingbetaler. Sehaakrubriek. Mededeelingen. POLITIE. Ter Secretarie dezer gemeente worden inlichtingen verzocht omtrent een op de markt van 6 Juli 1895 vermist wit Schaap. WINKEL. Zondag den 16 den dezer werd het gewone jaarlijksche school feest gevierd met de kinderen der drie scholen in deze gemeente, die gedurende een geheel jaar minder dm 20 maal de school hebben verzuimd. Om half twee wa ren alle kinderen in de kerk, waarin zich zeer veel belangstellenden bevonden, die door hunne tegenwoordigheid toonden, hoe zeer zij de werkzaamheden der afdeeling «Winkel* van Volksonderwijs, om het ge trouw ter school gaan te bevorderen, op prijs stellen. De Voorz. der afdeeling, de heer P. Fries, opende met eene toespraak het feest; eenige liedereu werden met begeleiding van bet orgel gezongen en daarna ontving ieder kind een keurigen prijs. Te voren had ieder moge opgeven welken prijs hij't liefst had en het was aan de blijde gezichten te zien, dat alle kinderen tevreden waren met het voor hen gekochte. Aan de leerlingen, die Roman van Curt Hoffmeister. (Vertalingsrecht verzekerd.) 11 X Een bediende opende Wolfgang de deur der voorzaal, welke schitterend verlicht was. Op Wolfgang's vraag, of hij mevrouw von Prachwitz mocht spreken, kreeg bij ten antwoord, dat mevrouw heden haar avond van bezoek bad. Dat trof goed en kwaad tegelijk daar het open-cercle was, zoo viel het ongepaste van zijn laat bezoek weg; doch daarentegen bestond de vrees, dat er zich wel geen gelegenheid zou opdoen, met mevrouw von Praebwitz, die het te druk met hare gasten zou hebben, te spreken over Melanie Rettberg's zaak. Wolfgang bad aan den bediende zijn kaartje overgegeven en deze was er ternau wernood mede weg gegaan, of ook reeds trad er een dame uit de ontvangzaal biDDen en met den blijden uitroep: „Mijn waarde baron stak zij den onverwachten gast hartelijk de band toe. Uit deze hartelijke begroeting begreep Wolfgang dat hij mevrouw von Prachwitz voor zich had. Hij herinnerde zich, hoe zjj vroeger eene schoone vrouw was en zag nu, dat zijne moederlijke vrien din, die de dertig al een paar jaar achter den rug had, nog altijd een schoone vrouw '"ij keek den jongen man, dien zij sedert ziine jongensjaren, uiei meer gezien had met blikken van innige deelname aan, en terwijl zij op levendige wijze hare vreugde uitte, dat zi, bem r a het doorgestane doodsgevaar zoo friscb en gezond zag, nam zij zijn arm en bracht hem in triumf naar de ontvangzaal, om hem aan velschillende gasten voor te stellen. „WaDneer gij den kring verder ingaat zeide mevrouw von Prachwitz, «dj®. gij een paar oude bekenden vinden.* vtecs den len Mei de school verlaten hebben, werden keurige getuigschriften uitgereikt en daarna trokken allen in optocht en on der de opwekkende tonen van Winkels fanfarecorps door het dorp, om in den boom gaard van den heer P. Fries, door dezen welwillend afgestaan, het feest verder te vervolgen. Verschillende spelen zouden daar worden uitgevoerd, waarvoor een uitstekend programma door de commissie ws>s opge maakt, doch de regen, die tijdens den op tocht reeds begon te vallen, belette zulks en het feest moest dns verder in de kolf baan van den heer A. Wit worden voort gezet. Wel konden hier (de spelen niet plaats hebben, maar het gul onthaal en vooral de medewerking van het fanfarecorps vergoedden ruimschoots het gemis hiervan. Met het woord van dank door den heer Berg man tot dit corps en tot allen, die hadden medegewerkt om het feest zoo goed te doen slagen, gericht, stemden allen door een luid bravo mede in en hoogst voldaan keerden de kinderen om half zes huiswaarts. Bij de op 15 Juli j.I. gehou den opening der inschrijvingsbiljetten van machine-behoeften ten diensle van het stoomgemaal van den polder Geestmer Ambacht te OUDKARSPEL (Oosterdijk en Molengeersen) is aannemer gev orden den heer )fKroon te Oudkarspel voor f 193,50 en voor grint de heer M. de Wild te Alk maar voor f 259. Z. M. de keizer van Dnitschland, heeft aan den bekenden Utrechtschen kun stenaar W. Mengelberg de kroonorde ver leend voor zijne schoone deuren aan den Keulschen Dom. H e t e i 1 a n d SCHIERMONNIK OOG wordt door den eigenaar mr. E. J. Banck, te 's-Gravenhage, te koop aangebo den voor f 350,000. Zoowel Belgen als Duitschers reflecteeren daarop tot een be- diag van f 240,000 tot f310,000. Een werkman der AMSTER- DAMSCHE Stadsreiniging, een der laatste dagen zeer verhit van den arbeid, nam eeu lomp uit een vuilnismand, om de zweet droppels op het gelaat te drogen. Spoedig daarop werd zijn gezicht dik, het zwol meer en meer op, zoodat hij onmid dellijk naar het gasthuis moest worden vervoerd. Hierd werd de patiënt, wiens toestand steeds verergerde, geopereerd, evenwel zon der gunstig resultaat. De man stierf aan bloedvergiftiging, een weduwe met 2 kinderen nalatende. Het huisgezin van zeke ren Amend te SITTARD werd dezer dagen met een nieuwe spruit vermeerd. De vader op do teruggeslagen portière, door welke men twee zalen zag, druk bezocht door gasten. Wolfgang gaf aan deze uitnoodiging ge hoor en ontmoette in de eerste zaal zijn gewezen voogd, dr. Carus, die hem dadelijk aan eenige heeren en dames voorstelde. Een weinig nieuwsgierig, wien wel me vrouw von Prachwitz behalve dr. Carus nog bedoeld kon hebben,en daarWolfgang zich niet herinnerde, andere oud-bekenden in de hoofdstad te bezitten, maakte bij zich bij een gunstige gelegenheid van zijn gezelschap vrij, en betrad het volgend salon. Als aan den grond genageld bleef hij daar staan. Op een sofa zaten twee jonge' dames, die in een album bladerden. De een bad donker, zacht haar; toen Wolfgang bet salon binnentrad, had zij den blik opgeslagen en hij bad een paar zwarte oogen gezien, welke een wonderbaarlijken gloed bezaten. Ja, «J was bet! hier dus zou hij haar wedervindon, de schoone rijdster, die het droombeeld van zijn hart verpersoonlijkte, die raadselachtige vreemde, die in onverklaarbare deelneming bij het ziekbed v&n den gewonde had ver toefd. Slechts een paar oogenblikken hield de verbazing hem gevangen. Daarna snelde bij op haar toe, greep bare hand, als waren zij oude bekenden, en vergat, dat hij niet eens haar naam kende. Zij groette hem met een gelukkig lachje om de lippen en een hoogen blos cp de wangen. Ik verheng mij, u zoo volkomen hersteld terug te zien," zeide zij, terwijl de dame, die haar gezelschap hield, zich nu verwijderde en hij een ander groepje zich in het gesprek mengde. „En mjj ontbreekt het aan woorden, me juffrouw, om u mijn dank te betuigen voor de zorg en deelneming, welke pij bij mijn ongeval hebt betoond. Had ik niet van mijn ouden dienaar vernomen, dat gij naar Ber lijn waart gereisd, dan zon ik naar mijn landgoed terug gekeerd zijn, om in den om trek naar u te zoeken, ofschoon mijn eerste onderzoek naar u en uw begeleider zender gevolg bleef." ging des anderen daags de stad in, om al les voor den H. Doop te regelen, doch keerde eerst na den middag, meer gedron ken dan gegeten hebbende, terug en raas de als een bezetene, dat hij geen peter en evemin een meter kon kragen. De arme vrouw moest het nu misgelden, wat echter niet de eerste maal was. Deze stnurde nu tot tweemaal toe een kind naar haar buurman P., tevens haar huisbaas, doch daar A. als een tiran bekend staat, was niemand erg scheutig. Eindelijk hoor de men de vrouw van A., die het bed al reeds verlaten had, zelfs om hulp roepen. Toen snelde de buurvrouw toe, doch werd onthaald op eenige vuistslagen en toen het huis uitgedreven. Nu kwam ook P. op 't huis aan, doch vooraleer deze de deur bereikt had, werd hij door A. aangegrepen en mishandeld, zoodanig, dat zoo de beide vrouwen (van A. ook) niet op den woes teling geslagen hadden, hij P. verworgd zou hebben. P. en zijn vrouw vluchtten nu het huis in, doch A. greep een kolenschop, sloeg daarmede de vensters stuk en verschaf te zich op deze wijze toegang tot de ka mer van P., die intusschen met vrouw en kindere gevlucht was. Van een en ander is proces-verbaal opgemaakt. WIERINGER WAARD. Door den minister van financiën is tot lid van den raad van beroep in zake de vermo gensbelasting te Alkmaar, benoemd, de heer J. L. T. Groneman. Eene heele drukte geeft te HALFWEG op eene der plaatsen van den heer Bauduin in den Houtrak- polder nog steeds de oogst der groene erwten. Deze zijn door eenige Fransche heeren gekocht, die een paar Amsterdammers als tolken bij zich heb ben. Eene groote menigte, vooral kinde ren, zijn aan bet plukken en ontvangen daarvoor 1 ]/s c-i des Zondags 2 c. per kilogram. De erwten worden door eene machine gedorscht of liever gepeld, ver volgens worden zij door stoom gekookt, komen onder de pekel in vaten en wor den zoo naar Frankrijk verzonden, al waar zij later, in bussen overgepakt, waarschijnlijk als doperwten in den han del zullen komen. Naar wij vernemen, is het geval van cholera-achtigen aard, nabij 's HERTOGENBOSCH voorgekomen, ver moedelijk een geval van cholera nostras zooals die in den zomer telken jare spo radisch worden waargenomen. Men meldt nader: De cholera-lijder te Den Bosch is Yrijdag-avond overleden en onmiddellijk begraven. De man was 65 jaar oud. De noodige ontsmettingsmaatregelen zijn ge nomen. Tot dusver deden zich geen nieuwe cholera-gevallen voor. Naar aanleiding van een begin van brand, die onlangs in de Plan tage Franschelaan te AMSTERDAM, ten huize der familie Honing, ontstond, door dien een dienstmeisje het fornuis door middel van petroleum wilde aanmaken, schrijft de heer E. het volgende in de Echo „Sluit de petroleum in de kast en steekt de sleutel bij u; past er even goed op als de apotheker op zijn giftkastje." De 21-jarige dienstbode nam in hare on- noozelheid en roekeloosheid de kan, inhou dende 5 liter petroleum, op en goot daar uit een scheut in het fornuis. Er volgde een vreeselijke knalhare meesteres hoorde een slag en een gil, snel de naar de keuken, zag de meid in liehte laaie, roept; «Blijf stil staan en vliegt naar de slaapkamer ora dekens te halen. Zij keert zich ora en de meid staat achter haar en loopt iu doodsangst naar hst bal kon. Dit wakkert de vlam nog meer aan. Mevrouw slaat haar een deken om en la ter nog eeu wollen tafelkleed, maar ze heeft geen kracht om het wanhopige meis je vast te houden en er geheel in te wik kelen. De deken gaat weer los en nu ziet mevrouw, dat al de kleeren haar van 't blijf zijn gebrand en de vloeistof thans op borst en rug brandt; ook het haar staat in vlam. De buren brengen haar nu weer in dekens gewikkeld naar beae- den en daarop in een vigelante naar het Israëlitische gasthuis, waar zij na 4 ureD vreeselijk lijden eindelijk bezwijkt. Ze heeft zich niet deerlijk gebrand, maar ze is letterlijk levend verbrand. Daarom nog eens: de petroleumkan ach ter slot, want het is een vuurduivel. Past op de petroleumkan, als de apotheker op zijngiftkastje. De Petroleumkan,op deze wijze misbruikt, wordt vloeibaar kruitvergeet dat nimmer! N og steeds klaagt mensteen en been over het gebrek aan water, dat ondanks den gevallen regen, in sommige streken van ons land keerscht. In de Be tuwe is het al heel treurig gesteld. Te Druten - anders een dorp rijk aan water, even als geheel Maas en "Waal - is thans zoo'n schaarste aan drinkwater voor mensch en dier, dat bij een ingeze tene aldaar, die nog een goed gerulden put heeft, meer dan 30 gezinnen 't water voor dagelijksch gebruik komen halen. Daar en te Alfen moeten 7 beesten van dorst zijn „Dat verwondert mij niet," antwoordde de jongo dame, „want mijn vader en ik worden in de plaats, waar gij woont, zeer zelden gezien." „Sedert die eerste ontmoeting heb ik u nog eenmaal gezien," ging Wolfgang voort„ik herkende u bij het schijnsel der fakkels van de brandweer, doch ik kon niet bij u komen. Naast u in den wagen zat nog eene dame, Ik vermoed nu, dat het mevrouw van Prach witz was." „Ja, zij was het," zeide het jonge meisje zich dien avond herinnerende. „Gij bevondt u das dicht in onze nabijheid Intusschen zaagt gij mij bij die gelegenheid even zoo min voor de tweede maal, als die ontmoe ting bij uw landgoed onze eerste was." Zij sloeg de oogen neder, terwijl zij hevig bloosde. „Werkelijk riep Wolfgang verbaasd uit. „Ik houd het echter niet voor mogelijk, dat ik u te voren ook maar een oogenblik zou hebben gezien, en u dan weder zou kunnen vergeten." Zijne schoone lachtte en zweeg; zij scheen hem een weinig in spanning te willen hou den. „Waar was het, mejuffrouw?" vroeg hij, tevergeefs zijn geheugen raadplegende. „Hier, in dit buis, mijnbeer de baron," antwoordde zij, «zel's iu deze zalen, waar wij als kinderen menig maal met elkander gespeeld hebbeD." „Lieve hemelriep hij nu uit, dan zoudt gij de kleine Lise zijn „Gij noemdet mij ten minste zoo," ant woordde de vroegere speelgenoote. „Niettegenstaande tnsschen dien gelukki- gen kindertijd en den dag, opweiken wij als volwassenen elkaar weder voor de eerste maal ontmoetten, wol een dozijn jaren lig gen, herkende ik u toch terstond." „En omdat ik mij de kleine Lise niet da delijk scheen te herinneren," zeide Wolfgang „straftet gjj mij, door n niet aan mij bekend te maken. Dat was hard „Ik twijfelde, of ik het doen zou," ant woordde zij, „maar mijn vader was driitig en liet mij er den tijd niet toe." Voor Wolfgang was nu het raadselachtige opgehelderd. Een flauwe herinnering was het geweest, welke hem het beeld dier schoone rijdster zoo in zijn geheugen had geprent. „Herinnort gij n," zeide hij, „dat mijn kleine speelkameraad mij beloofde, eens mij ne vrouw te zullen worden Hij had bijna berouw over zijne woorden, want de gevoelens van het verleden vonden in de tegenwoordige gewaarwordingen van den man maar al te getrouw weerklank en dat gevoel zou hij toch niet gaarne verraden hebben. „O ja, ik geloof, dat gjj zulk oen belofte toen van mij geëischt hebt," antwoordde zij en lachtte hartelijk. Doze onbevangenheid was voor zijn gloeiend hart een koudwaterbad. Hij nam zich voor, zij ne genegenheid te beteugelen eu niet eerder op Lize verliefd te worden, voor hij de be wijzen harer wederliefde bezat. Dit besluit was wel is waar zeer dwaas, want het be trof iets, wat reeds gebeurd was, Wolf gang had niet meer de macht, het jonge meisje niet meer te beminnen. „Vergis ik mij niet," zeide hij, „dan zijt gij nu verwant aan mevrouw von Prach witz." „De verwantschap is niet zoo bijzonder na, dat zij met een enkel woord is te om schrijven," zeide Lise laehende. „Mevrouw von Praebwitz en mijne overledene moeder waren stief-niehten. Doch er zullen weinige echte tantes zijn, die zich zoo liefderijk be toonen jegens hare nichten, als mevrouw von Prachwiti dat deed tegenover hare stiefnicht." „Ik vind het zeer natuurlijk, n teeder lief te hebbeD, zonder dat daartoe nu juist een bijzondere edelmoedigheid behoort," antwoordde Wolfgang op schertsenden toon. „O, in dit geval dwaalt gij toch," bracht Lise bier tegen iD, „daartoe behoort wel degelijk znlk een edelmoedig hart, als me vrouw von Prachwitz bezit, om in plaats van genegenheid geen atkeer jegens mij te gevoelen, daar door mijne geboorte voor haar een aanzienlijk vermogen verloren ging, hetwelk voor haar toekomst van omgekomen in de weiden, 't Is wel erg met 't water, maar zoo ver behoeft 't nog niet te komen, dan zijn er nog de ri vieren. De zoon van den veerman Wouter Beenen te Maasbommel, waadt, zonder 't minste gevaar door de Maas, tegenover 't veerhuis. Men gebraikt geen riemen meer, alleen een eindje hout, om de passagiers met de veer boot over te zetten. En zoo is de toestand op vele plaatsen op die rivier. E nkele kermisgasten, wie de ledige portemonnaie droevig aangrijnsde, gingen op fortuin uit. Te Zeelst wilden zij hun tenten opslaan bij den heer Intven, en ten koste van den waard de droge keel verkoelen. De dochter begreep echter spoedig, welk vleesch zij in de knip had en zou spoedig een einde aan dit alles ge maakt hebben. Een voor een smeet Toiaa de op buit beluste kermisvrienden de deur uit, en toen zij bemerkte, dat dit spel niet zonder weerwraak zou afloopen, nam zij een revolver, waarvoor de lui ontzag had den. Uit Zelhem wordt aan de Zulph. Crt. gemeld Een 67 jarige weduwnaar en eene 50 jarige weduwe meldden zich ten raadhuizo aan om samen weder een echtverbond te sluiten. Op de mededeeling van den amb tenaar, dal de afkondigingen in eene aan grenzende gemeente, de woonplaats der bruid, moesten plaats hebben, deed de brui degom met aandrang bet verzoek hem een jaar of tien jonger te maken, dan hij wer kelijk was; desverlangd zoude hij de moei te goed beloonen. Eerst na herhaalde en stellige verklarin gen van den ambtenaar, dat hij hem in deze met geen mogelijkheid kon helpen, gingen dejongeliedec in dat opzicht ongetroost heen. Zaterdagmiddag half vier heeft er in een logement, Goudsbloem straat 25 te AMSTERDAM, een moord aanslag plaats gehad. Zeker Bakker woonde daar reeds sedert langen tijd met een vrouw samen. Een vak oefende hij niet uit; steeds trachtte hij door bedelen iu zijn onderhoud te voorzien. Hij gaf zich voor verlamd uit en wist zoo het mede lijden der menschen op te wekken. In tusschen stond hij bij de politie vrij slecht aangeschreven, daar bij in de ge vangenis te Leeuwarden 15 jaar had door gebracht, Zaterdagmiddag zat hij in de gelagka mer iu gezelschap van de vrouw, die huise lijke bezigheden verrichtte. Plotseling sprong hij op, haalde een mes te voor schijn en bracht haar daarmee een wonde onder het hart toe. De logementhouder en zijn vrouw, die in het vertrek aanwe zig waren, schoten ijlings toe en voorkwa men gelukkig een nieawen aanval. groote beteekenis was." „En tegenwoordig logeert gij weder even als vroeger, bij haar en gij denkt zeker nog lang bij haar te blijven P" vroeg Wolfgang. „Eenige wekeD," antwoordde Lise. „Nu, daar hebt gij elkaar reeds gevonden, zeide nu mevrouw van Prachwitz, die in tusschen was binngetreden en naast de jougelui plaats nam. „Niet waar, beste ba ron, de kleine speelgenoote uwer jengd is niet veol veranderd?" „In haar wezen zoo weinig," antwoordde Wol'gang, ofschoon niet geheel en al overeen komstig de waarheid, „dat ik mij er toe ver leid gevoel, de laatste jaren te vergeten e* baar Lise te noemen, temeer omdat dit de eenige naam is, ouder welken ik baar ken." „Ei, dan zal ik het ontbrekende aanvnl- len," zeide mevrouw van Prachwitz, en u aan elkaar voorstellen. „Mejuffrouw Felicitas Tesznor. Noem haar ook in het vervolg Li se, ik ben er zeker van, baron, dat zij daar niets tegen heeftniet waar, mijn allerliefste meisje „Ik geef er intnsschen de voorkeur aan," merkte de baron op, „u den schoonen naam Felicitas onverkort te latenen, wilt gij mij dan weder Wolfgang noemen „Ja," antwoordde Felicitas ,ik hoop, dat het mij niet al te moeielijk zal vallen, want oude gewoonten bezitten een onweder- stanbare macht." Weldra groepeerde sich een groot deel van het gezelschap om de dame des buizes en Wolfgang en Felicitas konden zich nu niet meer aan het algemeen gesprek ont trekken. Het gesprek bewoog zich om de gebeurtenissen van den dag, welke de aan dacht der bewoners der hoofdstad trokken, waarbij de doodelijke afloop van een duel tusschen een officier en eeD student, levendig besproken werd. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 1