MbpiimM nooit.
Donderdag 24 Augustus 1&93.
37ste Jaargang No. 2754.
d
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: SCHA ©KW, Laan, I) 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5cts.
Groote letters worden naar piaatsruimte berekend.
Gemeente 8 c h a g e n.
Bekendmaking'en.
Vrijwillige oefeningen
'n den Wapenhandel.
kosteloos onderricht in
den WAPENHANDEL
FEUILLETON.
i Aimlsslit- Lulliiv
De INHOUD van het Geïllustreerd
Zondagblad van No. 35 is als volgt:
De horlogemaker en zijn vrouw 1.
(geïllustreerde novelle nasr het Engelsch
door A. K.) Een nieuw internationaal
geschilpunt (met twee illustraties).
Voor 't eerst nsar schcol (met illustratie
Hendrik IV en Ealstaff (met illustra
tie) Thusnelda en Germanicus (met il
lustratie). Een huiselijk tatereel (met
acht illustratief]Voor de huishou
ding. De stadhouder van den Khalief.
De prijswinners van de Raadsels
XLVIII en XLIX. 't Is maar een
uitdrukking (met illustratie). De bevol
king der Europeesche Staten. Hoe wij
elkaar begroeten. Anecdoten. Hoe
de slangmensch goedkoop met zijn kinde
ren reist (met drie illustraties). Een
antwoord van Tallcyrand. Gedachten
ter overweging. Dat is minder (met
illustratie). Nieuw prijsraadsel LX.
Die dubbelganger. De bekroonde Anec-
dote-proeve No. 16. Schaakrubriek.
Mededeelingen
POLITIE.
Ter Secietaiie dezer gemeente worden
inlichtingen verzocht omtrent een op 20
Augustus 1893 alhier verloren zwar
te koralen armband, met
gouden slot.
Alle jongelieden, die den leeftijd van 17
jaren hebben bereikt en den railitieplich-
tigen leeftijd nog niet hebben overschreden,
kunnen na de loting voor de Nationale Mi-
nitie
ontvangen in de Gemeente hunner inwo
ning of in een naburige Gemeente.
Zij, die aan dat onderricht wenschen
deel te nemen, belmoren zich zoo spoedig
mogelijk en uiterlijk voor 8 September as.
aan te melden ter Secretarie der Gemeente,
waartoe zij belmoren of der naburige ge
meente.
Schagen, den 15 Augustus 1893.
De Burgemeester a. i.
W. A. HAZEU.
Roman van Curt Hoffmoister.
(V ertalingsrecht verzekerd.)
14 XXII
Ofschoon Maitland, Melanie maar eenmaal
gezien en gesproken bad, zoo was zij voor
hem toch het wezen, waarnaar bij zoolang
vruchteloos bad gezoebt; hare schoonheid
bekoorde hem, hare onschuld lokte hem
aan, van baar beeld en hars kundigheden, was
zijn ziel den geheelen dag vervuld. Hij was
besloten om haar voor zich te winnen, en
dit beBluit werd door de hindernissen, die
hij telkens ontmoette nog versterkt. Dat bet
baron von Sturen was, die zijB weg kruiste,
prikkelde ten zeerste zijn ijverzucht; van
alle menschen in de wereld, was deze de
laatste aan wien bij een overwinning op
bem zou gegund hebben.
Op den dag, dat hij zeker wist, dat Rett-
berg in Soutbampton was aangekomen,
wachtte bij met ongeduld op een brief, die
bem met het verblijf van Melanie zou be
kend maken, maar de tijding kwam niet.
Toen de brief ook de volgende dagen Diet
kwam, begon Maitland te vreezen, dat Rett-
berg hem bedrogen had. Maitland zon reeds
op een middel, boe bij zjn doel op een an
dere manier bereiken kon, toen eensklaps
Rettberg zelf verscheen. Hij kwam regelrecht
uit Southampton, zooals bij beweerde, en
zooals het dan ook was, hij werd door Mait
land zeer koel ontvangen.
„Ik moet zeker gelooveri," zeide deze, ,dat
gj mij niets te telegrafeeren badt, dat uwe
reis te vergeef» is geweest?"
„Mijnbeer du baron ga! mij in Brtmer-
haven san fcoord van let srbip een brief
mijner zuster," antwcoidde Rettberg, „en in
dezen brief staat alles, wat gij weten wilt,"
„En waarom mij dan niet dadelijk getele
grafeerd?" vroeg Maitland.
Rettberg fronsde de wenkbrauwen. „Eer
w(j deze zaak verder behandelen, ireet ik
u doen opmerken, dat gij verplicht zijt, een
Zaterdag 1.1., des namid
dags omstreeks twee uren, ontstond er
brand in eene boet van den heer
Keelman te WINKEL.
In een oogenblik stond de geheele boet
in brand door het vele stroo, dat zich er
in en er naast bevond. Met de spuit der
v r ij willige brandweer, die zeer
spoedig water gaf, wist men den brand
tot dit eene perceel te beperken en de
naastbijstaande gebouwen te bewaren.
Hiertoe droeg ook veel bij de richting van
den wind, waardoor de vlam eenigszins
van de huizen was afgekeerd. De gemeen
te spuit was ook op de plaats van den
brand aanwezig, maar behoefde geen wa
ter te geven. Ware de vrijwillige brand
weer niet spoedig zoo krachtig opgetreden,
de brand had dan wellicht zeer groot
kunnen worden, daar de boet in eene
dichte buurt stond, en de naaste huizen
met riet bedekt zijn.
Zondag 1.1, *s morgens om
half vier ontstond brand in de woning van
P. HOEK te SCHERMERIIORN. Eit
huis, benevens bet onmiddellijk daaraan
grenzende van G. Schaap, werd eene prooi
der vlammeD, waarvoor, door het dadelijk
en kloek optreden van de brandweer, be
gunstigd door windstilte, de andere in de
buurt staande gebouwen werden behoed.
Huis en inboedel van P. Hoek zijn verze
kerd van G. Schaap alleen het huis.
De minister lak van Poortvliet
is Maandag door II. M. Regentes op het
Loo in audiëntie ontvangen.
Men sc h r ij ff uit AALSMEER:
De regen van Augustus is hier van
weldadigen invloed geweest op het gewas. De
weiden staan groeu als sla eu bevatten
genoeg gras Voor bet vee. De hooi-bergen
zijn buiten verwachting voorzien van voe
dermateriaal. De rogge stond voortreffelijk
en zal wel een dik beschot geven, als men
nagaat, dat hier rogge voor f 300 de H.A.
op steel is geweigerd. De suikerbieten be
dekken zoo goed als geheel het vtld en
nemen verbazend in omvang toe. Onder
de aardappelen echter komen zieke, althans
onder de vroege, maar onder de latere
soorten meent men ze door dit vochtig
warme wtêr ook te zullen krijgen.
Door de Gymnastiek- en
Schermvereeniging Concordia, onder den
zinspreuk Concordia Vincit Omnia, te
ZAANDAM, zal op 16 en 17 September
a. s. in het Volkspark een groote nationale
flinke som op mijne zuster vast to zetten,
opdat bare toekomst ten allen tijdo verze
kerd zal zijn."
Deze vordering was het resultaat van zijn
gesprek met Rolling, die zijn wantrouwen
tegenover Maitlaud had opgewekt. Om dit
wantrouwen niet te doen uitkomen, deed hjj
het voorkomen, alsof de zorg voor zijne
zuster hem alzoo deed spreken; maar zoo
hij zekerheid voor de toekomst erlangde, deed
bij bet alleen ter wille van zichzelf, daar
bij wel wist, dat Melanie bare laatste pen
ning met hem zou deelen.
Maitlaud mat hem met een verachtenden
blik van het hoofd tot de voeten. „Wees
maar niet bezorgd over de toekomst uwer
zust antwoordde hij. „Voor alles, zegt
gij mij waar zij zich bevindt. Haast u een
weinig met mij te antwoorden, want ik laat
niet met mij spotten."
„Zoolang gij mij geen betere beloften doet
dan deze", verzette Rettberg zich, „zoolang
ik over deze zaak geen zwart op wit van
u in de hand heb, kunt gij op mijn bijstand
niet rekenen."
Maitland zou om Melanie te believen de
verzekering met alle genoegen gegeven heb
ben, maar dat baar broeder, die geheel en
al in zijn muebt was, voor bem stond en
bem de wet woorscbieef, kwetste zijn trots.
„Goed," antwoordde Maitland, nadat bij
den ellendeling e«D poos strak bad aange
zien, „Gij zijt zelf de bewerker van uw on
geluk. Ik zal die verblijfplaats uwer zuster
ook zonder u wel te weten komen. Maar gij
zult uw spel niet ongestraft doordrijven."
Met haastige schreden ging bij naar de
deur en drukte op de knop van de elec-
triscbe bel.
„Wst gaat gij doen?" vroeg Rettberg.
„O, ik zal alieen een politie-beambte ont
bieden, bem den valschen wissel overgeven,
en bem verzoeken, u op de plaats te bren
gen waar gij behoort."
Rettberg bad op dit oogenblik zeor veel
willen geven, als hij bad kunnen weteD of
sjne vrienden reeds voor hem hadden ge
werkt of niet, of Maitland dat gevaarlijke
papier nog bad of niet, maar hij had sedert
de terugkeer van zijn reis geen gele
genheid gehad, Rolling of „lonten Karei"
schermcolonne- en eere wedstrijd gehouden
worden waaraan kunnen deelnemen dc in
Nederland gevestigde gymnastiek- en
scherravereenigingen, de beoefenaars der
schermkunst, behoorende tot het leger,
de marine, de schutterij en weerbaarheid.
Voor dezen wedstrijd worden uitgeloofd
29 eereprijzen, waaronder aangeboden door
het gemeentebestuur van Zaandam, door
heeren officieren der del. schutterij, de
buksscbieterijvereenigir.g Volk en Nederland
de gymnastiek- eD exercitievereeniging
Achillesen door de heeren C. Corver van
Wessera, lid van den gemeenteraad, en
C. Mats, oud-commandant der dd. schut
terij te Zaandam.
Een eigenaardig geval.
Een pasr straten te HAARLEM wor
den sedert eenige weken des Maandags
morgen» naar de Amst. Ct. verhaalt
in rep en roer gebracht door een eigen
aardige en niet veel voorkomende kwestie
De eigenaar van een aantal huizen daar,
heeft onlangs aan al zijne huurders een
waarschuwing doen toekomen, waarbij hij
hun kennis geeft, dat zijn administrateur en
huurophaalder de heer V., door hem was
ontslagen, en dat in diens plaats was
aangesteld den heer v. E. Het gevolg
hiervan was, dat aan laatstgenoemde de
huur werd uitbetaald, doch niet weinig
werden de huurders verrast, toen
de heer V. kort daarna eveneens de huur
penningen kwam opeisclun, hetgeen natuur
lijk niet ging met alleen, doch aan hem
zeer veel kans had gegeven, op een pak
slaag onthaald te worden. Hierop werd
door den deurwaarder Warnier aan alle
burgers een behoorlijk gezegelde insinua
tie beteekend, waaruit bleek, dat de hy
potheekbank te Brussel „Ciédit Foncier de
Belgique* hypotheek op de perceelen (om
streeks 200) heeft, terwijl de eigenaar na
latig blijft, aan de hem opgelegde verplich
tingen te voldoen.
Deze aanmaning werd gevolgd dooreen
tweede waarschuwing van den eigenaar,
aangezien de huurders zich hiermede niet
hadden in te laten en zich dus voor schade
hadden te wachten door aan den beer V.
de huur uit te betalen. Ed sedert eenige
weken nu ziet men het niet alltdaagsche
schouwspel, dat beide heeren v. E. voor den
eigenaar, en V. voor de hypotheekbank trach
ten de penningen te innen dat dit nitt
weinig rumoer geelt, is te begrijpende
heer V. althans heeft assistentie bij zijn
aangenasm werk gevraagd. En nu de mo
raal de gezamenlijke bewoners hebben be
sloten, aan den kijvenden het uittwisten
dezer kwestie over te laten en tot zoolang
op te zoeken. Terwijl Rettberg stond te den
ken boe hij zich zou gedrageD, verscheen de
knecht, die door het bellen geroepen was.
Hij wachtte op het bevel van zijn heer; maar
daar doze zweeg om Rettberg tijd tot over
leggen te laten, meldde hij dat er twee hee
ren in do voorkamer waren, die huDne op
wachting wenschten te maken. De een was
mijnheer von Lehmann, de ander had geen
naam genoemd.
„Laat de heeren binnenkomen," beval
Maitlaud na een korten tijd van overleg
„Zoodra zij vertrokken zijn, spreken wij
verder."
Spoedig daarop verschenen de beiden aan
gemelde bezoekers. De een was een dik
oudachtig heer, met grooten baard en met
zorg gekamd haar, dat hier en daar reeds
begon te grijzan. Een bril met blauwe gla
zen temperden den blik zijner oogen, die
door dikke wenkbrauwen beschaduwd waren.
Hij kon wel een oud officier zijn, want bij
had wel wat van een militair in zijne houding.
Zijn medgezel was nog een jonge maD, wiens
kleedicg naar de laatste mode was, maai
wel wat bont van kleuren om deftig te
kunnen heeten,
Rettborg fronste alleen zijne wenkbrauwen
dit was het eenige teeken dat te kennen gat
dat hij in de beide beioekers herkende: Zijn
vriend Rolling en den „bonten Karei"; ook
de beide bezoekers verrieden niet, dat zij
Rettberg berkenden.
„Wat verschaft mij het genoegen?" vroeg
Maitland, met die konda voorname beleefd
heid, die bij steeds tegenover vreemden aan
nam, aan den ouden heer.
„Vergeef mij, zoo ik u lastig val," ant
woordde de oude heer met een blik op
Rettberg, „maar ik zal uw tijd slechts voor
weiuigo oogenblikken in beslag nemen. Ik
ben met het hnren van mijn personeel zeer
voorzichtig, en nu sta ik op het punt, een
nieuwen koetsier te huren, die vroeger bjj u
gediend hee t; gij zult mij wel de vraag
veroorloven, of gij mij dien man kunt
aanbevelen
„Hoe heet hij
„Bulmering," antwoordde de oude heer
en scheen verlangend het antwoord af te
wachtiD, ofschoon hij wel wist wat dit
in het geheel geen huur te betalen.
Natuurlijk wordt met belangstelling de
afloop hieromtrent te gemoet gezien en ont
breekt het, des Maandags vooral, niet aan
nieuwsgierigen.
(lp het eiland TOLEN heeft
zich de aardappelziekte over alle velden
verspreid, en wel in zoo hevige mate dat
de struiken geen groene bladeren meer ver-
toonen.
Terwijl een jongen te MOR
TEL (N.Br.) bezig was met zijn jongere
broertje een kruiwagen zand uit de heide
te halen, geraakte het jongste kind door
afschniving van zand daaronder. Wel ging
de jongen hulp halen, mai.r die kwam te
laat. Het kind was al gestikt.
Maandag omstreeks tvee
uur speelden eenige jongens te N1EU WER-
OORD (Dr.) aan het kanaal, terwijl zich
aan de overzijde het zoontje van H. Zanting
bevond. Op herhaalde uitnoodiging van de
jongens aan de overzijde, om door 't ka
naal naar hen over te koineD, werd dit door
hem gewaagd met het treurig gevolg dat
hij verdronk. Het jongetje was omstreeks
11 jaar oud.
De Raad der gemeente
WIERINGERWAARD vergaderde,
Dinsdag 22 Augustus 1.1., des morgens
ten 10 ure.
Na opening der vergadering, lezing en
goedkeuring der notulen, werd door de
Comm. in de vorige vergad. benoemd
tot het nazien der gemeente-rekening
over 1892 en der rekening van het
Armbestuur, dienstjaar 1892, gerappor
teerd tot goedkeuring der beide rekeningen,
in welken geest ook door den raad ge
handeld werd.
Hierna had het onderzoek plaats der
geloofsbrieven der nieuw benoemde raads
leden, en werd ingevolge advies beslo
ten tot toelating.
Nu werd ter zake het onderzoek
naar de mogelijkheid van invoering van
het tonnenstelsel, door den heer Jb.
Zijp Hz. medegedeeld, dat door den lieer
M e 1 c b i o r van Winkel welwillend
alle inlichtingen waren verstrekt Met het
oog op de gezondheid der bevolking was
de invoering van het tonnenstelsel alles
zins aanbevelenswaardig. In de gemeente
Winkel beviel dit stelsel uitstekend en
met behulp van eene geschikte gemeente
verordening,zou het wel mogelijk zijn totin-
werking-stellieg over te gaan. Werd dit stel
sel ingevoerd, in de gem. "Wieringerwaard,
ten behoeve der bewoners der Buurt en
een deel van het „Kleine Buurtje", zijn
de pm. 50 gezinnen, dan zou men daar
voor noodig hebben 120 tonnen, elk van
20 liter inhoud,
Zoo'n ton kost f 3.—
Drie maal per week moeten die ton
nen opgehaald, schoongemaakt en ver
wisseld worden. In Winkel was daarvoor
aangesteld een man, die f 5.per week
genoot, plus vrije woning en tuin. In de
gemeente Winkel waren 200 gezinnen
bij dit stelsel aangesloten. Voorts had
men te jWinkel aangeschaft een wagen
van f 350. bestemd voor het vervoer.
Ook had men een stuk grond bestemd
voor berging der faecaliën, alsmede een
boet voor berging en schoonmaak der
tonnen.
De kosten van inrichting waren nog
al belangrijk geweest. Van het Witte
Kruis had de gemeente eene subsidie
ad. f 4700. ontvangen en zij genoot
nog eene jaarlij ksche bijdrage ad. f250.
De heer Jb. Zijp meende, dat in de ge -
meente Wieringerwaard de jaarlij ksche
kosten omtrent f 400 zouden beloopen. De
kosten van inrichting gelooft Spr. dat de
krachten der gemeente te boven gaan.
Het is waar, dat op sommige plaatsen,
vooral in de kom der gemeente, de toe
stand der privaten en slooten heel wat
te wenschen overlaat, doch de toestand
acht Spr. wel te verhelpen, door jaar-
lijksche uitbaggering en door aanvoering
van stroomend water. De kosten dezer
maatregelen zouden wel zijn binnen het
bereik der finantiëele krachten der ge
meente.
De heer J. L. T. Groneman meent dat
bedoeld stelsel niet zou moeten worden
ingevoerd voor een deel, maar voor allen
in-de-kom-wonenden. Dat zou de kos
ten van inrichting nog doen stijgen.
Maar ten opzichte van de kosten der
exploitatie, dacht Spr. dat dit de gemeen
te niet behoefde te kosten. Bij de groote
behoefte aan „beer", zal de gemeente ge
voeglijk kunnen overgegaan tot de „aan
besteding dezer exploitatie."
Spr. gelooft met den heer Jb. Zijp dat
geregelde uitbaggering den ongunstigen
toestand veel zou verbeteren, docli zelf
het aanschaffen van een paar nortonpom-
pen kan uit den aard der zaak geen stroo
mend water geven.
Spr. zou gaarne zien, dat nader werd
geïnformeerd of, indien het tonnenstelsel
waarvan Spr. de oprichtingskosten raamdo
op p.m. f 1000.er dan niet personen
zouden te vinden zjn, handelaren in
faecaliën bjv. die de werkzaamheden
wezen zou.
„Bulmering," mompelde Maitland, een
oogenblik in gedachten verzonken. „Ah,
juist, ik herinner hem mjj nu nauwkeurig,"
voegde hij er met een sarcastisch lachje
bij, „ik heb noch voor, noch na hem, een
koetsier gehad, die zoo voortreffelijk rjden
kon. Hj had slechts een klein gebrek, dat
ik u niet durf verzwijgen. H j stal namelijk
mijn haver, bij mudden, en alles wat aaD
mijn tuigen of rijtuigen zilver was, liet hij
spoorloos verdwijnen. Als hij eindelijk ook
mjn gouden horloge stal, heb ik hem einde
lijk weggejaagd."
De oude heer trok de zware wenkbrau
wen hoog op, en floot tusschen zjn tanden
door, om zjne verwondering te doen uitko
men.
„Zoudt gij het voor mogeljk gehouden
hebben, dat een zoo jong menscb, al zoo
slecht wezen kon wendde hij zich tot
zjn metgezel. Deze znchtte zwaar, en schudde
bezorgd bet hoofd, welke bewoging hem al
zeer komisch afging.
De onde heer bedankte Maitland voor
zjn moeite in deze, en drukte zjn vreugde
uit, dat hj met dien koetsier nog niet nader
in overleg getreden was, Maitland nogmaals
zjne verontschuldiging makende voor den
tjd, die hj aan dezen ontroofd had.
„Mag ik vragen," wendde Maitland zich
ietwat scherp tot den jongen heer, die hem
den geheelen tijd strak had aangestaard,
„met wien ik de eer heb, en waarmede ik
u dienen kan
„O," zeide de oude met een verlegen
lachje, „bet is mjn zoon, die mj slechts
vergezeld hesft."
Beiden bogen diep en gingen heen. Deze
ontmoeting bad Rettberg doen inzien, dat
h j voorloopig nog in de macht van Maitland
was, want bj raadde zeer goed, dat dit
bezoek zjner vrienden alleen geschied was,
om het tertein een weinig te verkennen.
Toen den de bediende wederom binnentrad,
zeide hj; „Gj kunt uw bediende den gang
sparen.'
Op ten wenk van zjn heer verwijderde
deze zich weder, waarop Reitberg een brief
te voorschjn haalde met do wooiden: „Hier
zjn de aftcheidsregelen, die mjne zuster
mij geschreven heeft. Gj kunt daaruit haar
verbljfplaafs te weten komen."
Maitland greep haastig naar den brief,
die zeor sierl jk geschreven was. Toen Melanie
haar broeder schreef, was zj op het punt
Berljn tever!aten;zijne brieven moest Rettberg
haar later onder het adres van den grond
bezitter Fessner te Gölliug zenden, het
naaste poststation was de stad X.
Een vluchtig rood kleurde Maitland's
wangen, terv. jl h j den naam Fessner las,
en zjne lippen persten zich op elkander,
als wilde b j een smarteljken uitroep tegen
houden. Niet zonder aandoening werd het
verdere gideelfe van den brief gelezen. In
aangrjpende bewoordingen wenschte de zus
ter, den broeder een gelukkig leven toe en
roerend bad zj hem zjn leven aan de
andere zjde van den Oceaan te veibeteren,
en een edeler mensch te worden.
Wel klopte bj den lezer het geweten.
De edelste levensbeschouwingen, welke zj
zoo lielderjk en zusterljk den broeder
trachtte in te prenten, wilde Maitland zelf
bj haar ondermjnen en vernietigen. Maar
de vermanende stem verloor spoedig haar
kracht, zj kon zjn plannon niet doen be
zwijken.
„Ziet ge, mijn goede vriend," zeide hj
Rettberg den brief teruggevend, „ik ben
geen maD, die zich vooi waarden laat stellen.
Wat gj mj zooevcn voor uwe zuster ge
vraagd hebt, en ik u weigerde oujdat gj
bet op zulk een hoogen toon vorderdet, wil
ik n cu toestaan, omdat gj u zoo gehoor
zaam gedragen hebt."
Maitland ging aan zjn schrjftafel zitten
en schreef eenige regelen neder, waarin hj
zich verplichtte, den zustor van Rettberg,
jaarljks een scm uit te keereD, welke hare
toekomst ten volle waarborgde. Nadat
Maitlaud, den bezorgden broeder het papier
bad oveigegevcn, beval hj bem, naar zjne
oode woning terog te keeren, opdat hj hem
elk cogeublik terug zou kunnen vinden,
hem echter op het hart cirukkeHde, den baron
von Sturen zorgvuldig uit den weg te gaan,
en h j voorzag hem nogmaals i jkeljk van geld
en liet hem dan vertrekken.
WORDT VERVOLGD-