flewepvanlet nooit. Donderdag 31 Augustus 1893. 37ste Jaargang Ho. 2758. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: SCHAGK1P, Laan, B 4. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5ets Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Binnenlandsch Nieuws. FEUILLETON. leram De INHOUD van het Geïllustreerd Zondagblad van No. 36 is als volgt: De horlogemaker en zijn vrouw, geïl lustreerde novelle naar het Engelsch door A. K. H. (slot). Romeinsche zwaardvech ters (met illustratie). Een gevaarlijk plekje voor reizigers (met illustratie). De terdoodbrenging van graat Strafford (met illustratie). Alles voor ééu verloren cent (met illustratie).De opstand der Ven dés, de nederlaag bij Cholet (met illustra tie). Puzzle. Dat 's sterk (met illus tratie). Oplossing van prijsraadsel LVII. In den goeden ouden tijd. De voor naamste wereldtaal. Een sprookje van vervalsching. Het biljart., Kostbare schatten. Niet veel crediet (met illustra tie). De prijswinner van raadsel L1V. Modes. Een zonderlinge sollicitatie. Anecdote. Wie niet sterk is moet slim wezen.Onnoodig (met illustratie). --Nieuw prijsraadsel LXI. Auecdote- proeve No. 21. Schaakrubriek. Mede- deelingen. Twaalftal bij de Ned. Herv. Kerk te NOORDSCHERMER: (Alphabe- tisch) J. H. W. Bisschop Boelete Twisk, G. H. Blanken Zierikzee. D. A. Brinkerink Neede. Ph. H. Edling Limmeu. H. L. Kniphuisen Oudorp. Dr. C. Hille Ris Lambers„ Oostvoorne, G. A. Solcama Rockanje. H. A. Ludwig Z.-Scharwoude. J. H. Mühriug St. Maarten. Dr. P. Proost Jzn. Koog a. d. Zaan. J. Zegers Wz. Aartswoud. J. Visser Nieuw Helvoet. Zestal (Alphabetiseh): Bisschip Boele, Ed ling, Kniphuisen, Ris Lambers, Ludwig en Proost. D eWelEerw. heer J.de Jong, predikant te Heer I1UGOWAARD, nam in de namiddag-godsdienstoefening van den 27n met eene ernstige rede afscheid van de gemeente, waarmede hij het leer aarsambt nederlegcie. De kerkeraad heeft uit het gevormde alphabetische zestal van predikanten, be roepen, den heer G. van Wijhepredikant te Arkel. Ineene raadsvergadering, door den burgemeester van TEGEL be legd om de geloofsbrieven der herkozen leden te onderzoeken, was, bij wijze van protest, geen enkel lid verschenende raadsleden willen onder den tegenwoordi- gen bnrgemeester niet meer ter vergade ring verschijnen. Middel tegenratten! De landbouwer J. v. d. B. te BAREND- RECHT werd veel door deze dieren ge plaagd. Hij kreeg den raad wijnruit (een plaut, die in veel tuinen voorkomt) in zijn schuur te leggen, strooide hier en daar een blad van die plant en weldra had hij noch zijn naaste buren meer last van ratten. De meesterknecht II. van den heer R., goudsmid te HOORN, werd d. d. op diefstal van goud betrapt. Na onderzoek werd voor een vrij belangrijke waarde bij den verdachte gevonden. Hij is gevankelijk naar Alkmaar ge bracht. Het algemeen armbestuur der gemeente HAARLEMMERLIEDE en SPAARNWOUDE is ondanks hooge uit gaven zoo goed bij kas, dat het niet alleen geen subsidie uit de gemeentekas ontvangt, maar zelfs in de jongste vergadering be sloot het saldo van het jaar 1892, groot ruim f 300, in de kas der gemeente te storten. II o n d e r d-v ij f t i e n Meter in het Bijblad hebbeu heeren Kamerleden volgepraat over de kieswet—ontwerpen. Zou dit een „kenmerk van geschiktheid" wezen? vraagt De Amsterdammer ondeugend, De bekende komiek Michel Solser is gisteren te AMSTERDAM op nog geen dertig-jarigen leeftijd aan long tering overleden. Te ZAANDAM beeft 'tvol- gend ongeval plaats gehad. W. Heijn, C. Schaft en De Dood hadden des morgens „gestroopt". Toen ze le 12 uur huis waarts keerden, had C. Schaft het onge luk met den vinger aan den trekker te komen, waardoor een schot afging en W. Heijn in den ruggegraat werd getroffen, tengevolge waarvan hij onmiddellijk een lijk was. De getroffene was 19 jaar en te Ootszaan woonachtig. Hbl. Een gevaarlijk spelletje maakte het 10-jarig zoontje van H., te GEMERT. Met een paar speelmakkers zich vermakende met het oplaten van vliegers, beging hij den jongensstreek het touw, waaraan zijn vlieger opgelaten was,3of 4 maal om zijn hals te slingeren. Door een rukwind trok de vlieger hem de keel toe, waardoor hij oogenblikkelijk bewusteloos neerviel. Zijn speelmakkers, deze buiteling voor een kunsttoer aanziende, sprongen zingende en dansende om hun kameraad. Gelukkig bijtijds nog kwam de zoon van H. van Deurzen, die onzen kunstenmaker bevrijdde en hem met veel moeite tot bewustzijn terugbracht. Een slecht voorbeeld. Na afloop van het feest achter de Oranje-Nas- sau te AMSTERDAM trokken een vijf tigtal iufanteristen ia vier rijen, arm in arm met vroolijke meisje, de stad in. En ze zongen er met een opgewektheid hun nationale liederen, dat vele voorbij gangers mee instemden en zich achter hen aansloten. Jammer maar dat het niet bleef bij aardige mopjesToen het tegen twaalven liep en ook na middernacht klonk het luidkeels „Nieuwenbuis moet zakjes plakken", of „weg met de socialen, leve Wilhelmien." En die dreunen overstemden telkens d3 signalen van den hoornblazer, die voorop liep en den roffel van den taaaboer, die mee liep in 't opsluitend gelid. Op die krijgsmuziek, bij die uitingen staken de menschen angstig de hooiden uit de ramen en dan zagen ze passee- ren,een bende militairen. De recht ban k telIEEREN- VEEN heelt een veehouder tot 14 dagen gevangenisstraf veroordeeld, wegens het toe voegen van water aan de melk, die hij aan de boterfabriek leverde. De Friesche Maatschappij van landbouw en veeteelt heeft vóór eeui- 16 Roman van Curt Hoffmeister. (Vertalingsrecht verzekerd.) XXIV Maitlands gedrag en woorden lieten dui delijk merken, dat hij al het mogelijke deed, om haar te behageo; maar dat alles had geen invloed op Melanie, daar zij reeds een ander lief had. Maitland gevoelde zeer goed, dat al zijn moei te te vergeefs was, en hij wist tevens zeer goed wie daarvan de schuld was; maar dit alles maakte voor hem het meisje nog begeerene- waardiger. Hier was iets te overwinnen, hij moest en wilde de zege wegdragen. Melanie vond Maitlaud een zeer aangeDaam prater, ja zij werd door zijn onderhoud zoo opgewekt, dat zij zich liet overhalen, om de in de kamer staaode piano te openen en iets te zingen. Feszner noemde een lied, 't welk hij dikwijls van Felicitas hoorde! Ook Melanie, kende het; in vroeger dagen, toen zij nog eene pianino bezat, behoorde het tot ha re lievelingsliederen. Zij nam plaats voor de piano en terwijl zij zelve het accompagnement speelde, zong zij het lied met klankrijke stem. Sedert Melanie dat treffend volkslied voor het laatst had gezoDgen, had er bij haar eene groote verandering plaats gegrepen; zij had de liefde leeron kennen en had ervaren wat hopelooze liefde was. Zoo scheen het fcaar toe, als gaf het lied haar eigen leven weer. Het gevoel, met hetwelk zij zong, de uitdruk king welke zij aaD eiken zin gaf, ODteproten aan de diepste diepte van haar ziel, en bij de woorden: „Is het hart eenmaal woest en ledig, dan herleeft het Dimmerwetr," bed zij al hare zelfbeheersching noodig om niet in tranen los te barsten. Ofschoon haar gebeele gevoel, terwijl zij zong, in het lied opging, zoo dwaalde baar blik toch van tijd tot tijd naar het portret eener schoone jonge vrouw, hetwelk boven de piano hing en onwillekeurig Echeen yij te ontdekken dat enkele trekken van dat ge laat aan Maitland herinnerden. Had zij kun nen zieD, hoe hij, naar baar luisterende, in den denkersten hoek zat, dan zou zij ontwaard hebben, hoe zjjn blik met onweerstaanbaar geweld door het portret werd gtboeid; en had zij in zjjn hart kunnen lezen, dan zou zij herkend hebben, hoe haar gezang, in te genwoordigheid van dit portret, als de stem van een engel, die een gevallen geest toe zong en treurende over diens val, het gloei end schaamrood op zijn wangen te voor schijn riep. Zoo er iets geschikt was, in Maitland de meest verborgen gevoelens te ontdekken, dan was het dit huis, deze kamer met dit portret. Hij wist van de dienstbode, die hem had binnen gelaten, dat hot portret Feszner's overleden echtgenoote voorstelde. Maitland had, terwijl bij zich in deze kamer alleen bevond, voor het portret der vrouw gestaaD, als voor het beeld eeu dierbare afgestorveno en in onbeschrijflijk zieleleed had hij de oogen met de hand bedekt. Wat kon die vrouw geweest zijn voor hem, die wel haar naam gekend, die wel geweten had, dat zij eens in deze kamer leefde, maar die eerst heden wist, hoo zij er had uitgezien Toen Melanie het lied geëndigd had, werd de heer des huizes weggeroepen en bevond Melanie zich met Maitland alleen. Zij zag hoe hij zenuwachtig en onrustig was. De gevoellooze man was nn toch dermate geschokt, als nog nooit te voren in zijn le ven. Maar zijn hartstocht was sterker dan al het andere in hem; hij verweet zich zeiven een zwakkeling te zijn en ging na met vas ten tred naar Melanie. „Mijn lieve juffrouw," zeide hij, „ik wonsebte wel cenige minuten u alleen te kunneD spreken. „Het betreft zeker mijn broeder," ant woordde zij bezorgd. „Hebt gij mij iets kwaads omtrent hem mede te deehn?" Maitland wilde hare nieuwsgierigheid prik kelen en antwoordde„O, eigenlijk niets kwaads, maar toch iets zeer belangrijks." „O, ik bid u, zoudt gij het mij nu niet kunnen zeggen vroeg zij angstig. Maar nog voor bij een antwoord koD ge ven, kwam Feszner weder terug en verliet deze de kamer niet meer. Het was laat geworden en Melanie stend eindelijk op, om zich ter ruste te begeven. Maitland bleef met Feszner nog een kwar- j tiertje zitten prater, daarna werd ook hem zijn op de eerste verdieping liggende slaap- kamer aaDgewezen. Terwjjl het dienstmeisje nog bezig was, de jalouziën neer te laten eD een karaf met water te brengen, scheurde Maitland een blad uit zijn notitieboekje, nam een potlood en ging zitten schrijven. „Acb!" riep bij eensklaps uit, .alweer dat portret!" gen tijd de wenschelijkheid uitgesproken van den aanleg van groote gierbakken die de gier en andere vloeibaren mest geduren de den winter tot goede bewaarplaatsen kunnen strekken. Een bak van 150 a 200 kub. meter werd voldoende geacht, en zal f 2a 3000 kosten. Men zal zich moe tan wenden tot de landeigenaren om die kosten te doen en de boeren kunnen als dan rente betalen. In Groningsche Veen koloniën viodt men bij sommige boerde rijen zulke bakken, hoewel op kleinere schaal. De besparing van mest die daardoor verkregen wordt, is ongelooflijk. TeFinsterwold werd Zon- dag eene meeting in de open lucht gehou den. Na afloop werd tegen ecu harmonica speler proces-vetbaal opgemaakt, waarna eene groote menigte volk herhaaldelijk bij het voorberijden der maréchaussées kabaal naakte tot eindelijk een charge werd uit gevoerd met den blanken sabel. Een enke le klap viel. 's Avonds om acht uur was het weder vrij stil op de straat. Tot tien uur verga derden de sociaal-democraten in het hotel Hommes. Z o n d a g-m o r g e n is e en kaasverkooper uit OUD-BEIERLAND, Zaterdag van HANSWEERT met zij ne schuit te TERNEUZEN aangekomen, aldaar onder bedenkelijke ziekteverschijnse len naar de barak voor besmettelijke ziek ten overgebraccht en 's-namiddags over leden. Aan de P r ov. D r. Ct. wordt gemeld. In de cellulaire gevangenis te GRONIN GEN boeten tegenwoordig verschillende personen wandaden, waartoe ze niet geko men zouden zijn, hadden zij niet te kwa der ure te veel iugezogen van socialistische leiders, die meenen dat langs den weg van geweld betere toestanden in het algemeen maar in het bijzonder voor de arbeiders zijn te verkrijgen. Ten einde nu aan deze slachtoffers het verblijf in de gevangenis te veraangenamen en ze met üieuwen moed te bezielen, hebben in de vorige week een aantal socialisten aldaar zich verzameld op het land, onmiddellijk grenzende aan de ge vangenis en daar tal van socialistische lie Een oogenblik nadenkende over hetgeen hij wilde schrijven, had hij het hoofd opge heven en daarbij was zijn blik gevallen op een groote pbotografie, welke boven de sofa hing, welke aan de andere zijde der tafel stond. Hetzelfde beeld, hetwelk beneden zulk een geheimzinnige macht op hem had uitgeoe fend, zag hij nu weer voor zich. Doch de trekken van dat gelaat waren veel jonger. tiet potlood was aan zijn vingers ontval len. Wat wilde hij doen Hij stond op het punt, met de kwaadste bedoelingen in te grijpen in het leven van een meisje, schoon en jong als dat, welks beeld voor hem hing; bij stond op het punt, de deugd eu de on schuld van dat arme meisje een valstrik te spannen, en haar een dergelijk lot te be reiden, als een ander, dien hij nog in bet graf vloekte, over de vrouw, wier beeld voor hem hing, had gebracht. Een donkere schaduw bedekte zijn voor hoofd. Het dienstmeisje kwam met de gevulde karaf terug, zette ze neer, keerde naar de deur terug en wenschte: „goeden nacht!" Dat besliste den strijd in Maitlands ge moed. Trots en hartstocht overstemden de waarschuwende stem vae het geweten. „Wacht een oogenblik," rit p hij het meisje toe. Hij nam bet potlood weder op en schreel de volgende woorden: „Lieve juffrouwUw broeder Edmund is niet op weg naar Amerika, maar is van Sonthamp- ton naar Berlijn terroggekeerd. Wilt gij zoo goed zijn, ouder deze regelen e*6n mede te deelsn, tegen welk uur ik u morgen onge stoord en alleen een paar minuten over dit puDt kan spreken?" Maitlaind vouwde bet blad toe en over- landigde het aan het meisje. „Breng dit dadelijk aan mejuffrouw Rettberg en breng mij haar antwoord; ik wacht er op." Nauwelijks had het meisje zich verwjjderd, of Maitlaod blies bet licht uit en opende voorzicl tig de deur zijner kamer, om raar het geluid van hare voetstappen te bereke nen, waarheen zij ging. Zij liep den gang af naar de aan het andere einde geiegen balkon-kamer. Maitland hoorde de deur opensluiten een lichtstreep verried hem, dat Melanie nog op was. Voorzichtig sloop hij weder naar zijn kamer terng, en toen kert daarna het dienstmeisje terugkwam, vord zij bem bij de brandende lamp weder bij tafel zitten. Zij overhandigde hem rijn eigen briefje, hetwelk hij haastig opende. Slechts aan haar broeder denkende, had het argelooze meisje onder deren gezongen, zoo luide, dat de gevangenen hebben kannen hooren, dat hunne partijge- nooten hen niet vergeten. Ook Zondag avond waren weer tal van mannen en vrou wen tot gelijk doel samengekomen op het land achter de gevangenis. Reeds hadden allerlei vrijheidsliederen door het luchtruim weergalmd toen plotseling door de duister nis begunstigd, eene politiemacht een ein de aan deze betuiging van deelneming maakte en de socialistische zangers naar alle kanten op de vlocht joeg. Slechts enkelen hadden den moed de politie onder de oogen te zien en stilletjes af te wachten de gevolgen van hun luid keubaar gemaakt gevoel van solidariteit met hunne gevangen geestverwanten. Yan hen zijn de namen en woonplaatsen opgevraagd, zoodat vrij zeker eene gerechtelijke vervolging is te wachten. Brutaal. Mej. de wed. Bos- scher te STADSPOLDER (gem. Beert») woont alleen met eene meid. Zondagavond kwam er iemand voor 't venster, die f 100 eischte en dreigde met moord en brand. Toen dat niet hielp, sloeg hij een ruit in, kroop naar binnen en ontvreemdde f127. Da bewoonsters waren op den zolder ge vlucht. Vreeselijke dood van een kind. L'e L i m b. Koer. deelt volgender wijs het treurig lot mede van een kind, dat nabij VOERENDAAL (Limburg) door horzels een soort wespen is dood gestoken. Yier kindertn der echtlieden Heats, respectievelijk 12, 6, 3, en P/g jaar oud, speelden samen in de weide van een buur man. Ze zagen hazelnooten staan; ze be sloten die te plukken en zetten zoolang het kleioe broerje op korten afstand van een bcom neer. Toen het kindje daar zat kwamen een paar horzels, die in den boom hun nest hadden, om zijn hoofdje rond vliegen. Het kind sloeg argeloos naar de brommende dieren. Als op een sein viel toen de gebeele zwerm horzels op het arme schepseltje aan. In een oogwenk was het kind bedekt door het bruine ongedierte en wel 200 scherpe, giftige angels deden hun moor- Maiiland's vraag in baast geschreven „Ik sta elk uur, naar gij verkiest, ten uweu dienste. Melanie Rettberg." Maitland lus dit antwoord met begeerige blikken en om zijne lippen vertoonde zich een zegevierend lachje. Toen bij alleen was, sneed hij het deel van het blad, waarop hij geschreven had, er af en verbrandde dat boven de lamp. Maar Melauie's antwoord legde hij zorg vuldig in zfjn brieventasch bij den valschen wissel en de schuldbekentenis van ha:r broeder. „Geef mij van iemand het een of ander op schrilt en ik zal hem er mede aan den galg brengen, heeft eenmaal een be roemd man gezegd," prevelde Maitland. „In haar angst om haar liederlijken broeder had deze preutsche schoone zich wel niet onge lukkiger kuuueu uitdrukken. Met dezen pas- se- p ar t o u t kan ik in het ongunstigste geval mijn terugtocht dekken en mij voor de oogen der wereld rechtvaardigen. „Op elk uur, naar gij verkiest," herhaalde hij Melanio's woorden. „Goed, ik verkies het nog beden nacht!" Hij blies het lichtje uit en begaf zich, ge deeltelijk ontkleed, te bed. XXV. Met het hoofd op de hand leunende, luis terde Maitlaud een geruimen tijd naar elk 1 lijk de "oogen had gesloten, geruisch. Bij dit wachten schenen de minuten „Voor den duivel!' riep de reus op ge wei uren. dempten toon uit, „ik wil mij laten hangen, Om volkomen zeker te ijjn, wachtte bij vvaDneer dat niet de kerel ia, die den armen op den grond viel en gedurende eonige mi nuten zijn bewustzijn verloor. Toen hij de oogen weder opende, was de lamp op de tafel weder aangestoken, en zag hij twee mannen, wier gezichten door zwarte mas kers waren bedekt, voor zicb. Maitland was een man van ontembaren moed eu ofschoon hij er nu twee tegen zich had er een van deze een ware reus was zoo trachtte hij toch op te staan, met het plan, dat hij de inbrekers zoo lang zou kun nen bezig houden, tot er verdere hulp kwam. Maar bij de eerste poging em zich te bewe- geD, voelde hij, dat de handen hem op den rug waren vastgebonden, en sijne voeten eveneens gekneveld waren. Hij besloot daar om roerloos, ais een doode, te blijven leg gen en met balf gesloten, oogen de dieven gade te slaau. „Zoo is wel eens de maneschijn ook tot iets nut," zeide de kleinste der beide mannen, „had het dezen ongenooden gast niet beschensn dan had onze geheele berekening wel ver keerd kunnen uitkomen. Hebt gij hem de rest gegeven „Neen, dat heb ik niet!" antwoordde de reus Hij is slechts verdoofdzie maar, bij haalt adem." Bij deze woorden nam de spreker de lamp op en boog zich over Maitland, die nu dade- nog altijd, tot bij in huis geenerlti geruisch meer boorde. Daar was het hem eensklaps, alsof hij een onderdrukte kreet vernam. Hij richtte zich op en luisterde met ingehouden adem. Maar niet bet minste geluid deed zich meer hcoren. Het was zeker verbeelding geweest, misschien ook had bij reeds zich bevonden in een toestand tnsschen waken en droomenhij wist het zelf niet goed, maar in ieder geval was het nu tyd, het terreiD te verkennen. Maitland sloop naar de deur dtr kamer en opende zo behoed zaam Nauwelijks bad hij zijn kamer verlaten,of bij hooide op den gang iemand naar hem toekomen. Hij had de deur zijner kamer wijd open laten staan, en daar dcor bet venster zijner kamer overvloedig het maan licht naar binnen drong, zoo stond Mait land van den gang uit gezien, in het volle licht en trok bij zich dan ook snel in zijn kamer terng. „Nog voor hij de deur echter zich bad kunnen toetrekken, kreeg hij een geweldigen slag op het hoofd, tengevolge waarvan hg assBcsor wegens de wisselvervalsobing in het tuchthuis wil brengen, wanneer deze hem niet zjjn zuster overlevert. Wat heeft dio kerel hier in bare Dabijheid uit te staan? Wanneer bij met haar goedvinden hier is dan wil ik Hij «weeg eensklaps, want bij had, terwijl hij sprak, zich tot zijn kameraad gewend eu gerien hoe deze uit Maitland's jas eeu brieven tasch te voorschijn haalde. „Laat zien!" riep hij uit, haastig de hand er naar uitstekende, „Hemel en hel! dat is waarachtig dat ding met de slangenhuid." „De bonte Karei" was dus nog niet aan des arbeid; geef hier die brieventasch: wij wil len den inbond later wel nasnuffelen. „Na aan ons weik." De reus stak de brieventasch bij zich, terwijl zijn metgezel Maitland's horloge, brillanten dasspeld eD ringen bij zich stak en daarna Maitland een prop in den mond duwde. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 1