2onda£ 26 November 1893. 37ste Jaargang No. 278L Verleent vergunning, Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: §CHAOLI. E.aan» I) 4. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5ct, Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Bij een dit nummer behoort Bijvoegsel. Gemeente S c h a g e n. Uckciidmakiiigen. Wereld-Tentoonstelling Chicago. te Binnenlatidsch Nieuws FEUILLETON. Roman van HERMAN HEIBERG. Mtitti Uitlij Minttitit- ai Hel eiland TEXEL is inde tijd bekend geweest om zijn vele en zijn goede schapen. Nu sinds een paar jaar de markt der lammeren en schapen meermalen laag is geweest, heeft men zich op Texel meer en en meer toegelegd op het honden van koeien en het leveren der melk aan kleine kaasfabrieken. Vier zolke fabrieken bestaan er reeds op het eiland, die in den Burgemeester en Wethouders van Schagen; zomer elke week 1000 kazen perschip- gelet op art. 265 der Gemeentewet, bren- per naar de Alkmaarsche markt zonden. gen ter kennis van belanghebbenden, dat D.ltlw P j u n j j c. - Ds. A d r 1 a n 1 te WARMEN- het door Heeren Gedepu teerde blaten op ..•tT,,7Vxr i ie tvt u ii j HUIZEN heeft aan zijn gemeente mede den 15en November 1.1. goedgekeurde I v-u:— n~5,i»i«V«n I gedeeld> d»t hij des Woensdagsavonds voordracht zal houden over maatschappe- het Departement alle aanwezigen, was voorzeker de tolk Van Houteu's tentooastellings-architect de u w toen hij den heer heer G. H ijnen, een medaille voor dit ge- Sloos in welgekozen bewoordingen den dank bouw, de eenige belooning die voor een der vergadering bracht. De heer Sloos ver- particulier gebouw aan een architect werd diende dien dank ten volle! gegeveD. Maar tevens zij hier hulde gebracht aan het Departement, dat niet alleen de leden, °en ®Br gemeente Oader- maar ook tal van gasten in de gelegenheid ami stelde, den avond van den 20en November hoogst aangenaam door te brengen. Suppletoir Kohier van den boofdelijken omslag dezer gemeente en dat voor de belasting op de honden, dienst 1893, ge durende vijl maanden ter Secretarie der gemeente voor een ieder ter lcziDg is nedergelegd. Bezwaren tegen den aanslag kunnen binnen 8 maanden na den dag der uit reiking van het aanslagbiljet, bij den Raad, op ODgezegeld papier, worden ingebracht. Scliagen, den 21 November 1893. Burgemeester en Wethouders voornoemd, W. A. HAZEU, Weth. De Secretaris, DENIJS. De firm C. J. van Houten Zoon heeft op de World's-Eair te Chicago wederom heeft. het lijke vraagstukken, terwijl den volgenden avond gelegenheid zal worden gegeven om daarover van gedachten te wisselen. Maandag 20 November 1.1. trad in het Departement NIEUWE-NIE- DORP van de Maatschappij lot Nut van 't Algemeen als spreker cp, de heer A. R. Sloos, van Winkel, 't Was voor de leden geen eerste kennismaking: reeds meer dan eei.s stelde de heer Sloos de leden van dit De partement in de gelegenheid, een genotvol uurtje dcor te brengen, 't Was dus geen wonder, dat de bevenzaal van den heer Swagerman- door een zeer aandachtig gehoor was gevuld. Ook tal van genoodigden had den zich niet door den halven storm laten te rughouden, om den heer Slcos te hoortn. Ongetwijfeld zijn allen niteist voldaan huiswaarts gekeerd! De heer Sloos hand haafde in «Een St. Nicolaasavond" van Jus- tus van Maurik niet alleen zijn ouden roem, Brr maar tconde, zoowel hier als in andere, Veulenmarkt op Donderdag den 3Ü No- kleinere door hem voorgedragen stuk- De Burgemeester a.i. der gemeente SCHAGEN, gezien de artt. 8 en 135 van de politieverordening dezer gemeente, aan de tappers, om bij gelegenheid der - o/. \T i W vember a.s. te tappen, muziek te laten maken en danspartijen te houden tot des nachts lute. Schagen, 24 November 1893. De Burgemeester voornoemd, W. A. HAZEU. Te CALLANTSOOG zijn uit zee bij de 300 vaten met teer aangespoeld en ge borgen. waarschijnlijk afkomstig van de op de Texelsche gronden gestrande Deensche Schoener «Express." OIST (Yertalingsrecht verzekerd.) 9. Zoo stond dan Otto Vincent weder zonder vooruitricht. Het eenige wat hem in zijne vertwijfeling nog een weinig opbeurde, was het vooruitzicht, met Therese te zamen te zijn. Wederom begaf bij zich naar de ex peditie der Voggi8cbe Zeitnng, maar ditmaal vond bij geen aanbieding; ook voor Therese was niets gekomen. Qeon enkele aanbieding! Toen bij, teruggekeerd, in het botel, waar Therese logeerde, aan haar kamerdeur aanklopte en, in gedachten tege lijkertijd binnentrad, had Therese, die bezig was baar toilet te makeD, nog juist tijd zich te verbergen. Otto begreep dat hij ODgelegen kwam,wachtte na op den gang tot zij bem riep, en toen dit gebeurde, lag er nog eene blos van verlegenheid op baar gelaat. Otto Vin cent kon nauwelijks zijne teedere gevoelens voor haar bedwingen. En daardoor bad zijne houding tegenover baar iets vreemds, het welk Therese angstig maakte. Hij was niet bizonder spraakzaam, in zich zeiven gekeerd en schjjnbaar onverschillig voor alles ook voor haar. «Heeft de tegenslag van htden morgen u zoo ontstemd, Otto? Komt dat van uw be zoek bij den graaf?" vroeg zij op een toon van bezorgdheid. Hij zuchtte diep, schudde met nadruk bet iets te zeggen ken, dat men hem heeft te beschouwen als een spreker van wezenlijk talent, die, waar hij ook komt, zijne hoorders zal weten te boeien. Zoowel in ernst als in luim is zijne voordracht hoogst verdienstelijk; zijne stem is aangenaam; hij spreekt gemakkelijk, dui delijk en zeer beschaafd. Doet hij nu en dan een traan in Het oog wellen, een ander oogenblik tooverl hij ons een vroolijken Lch om de lippen. Niet het minst was dit het gtval in «Een St. Nicolaasavond' en io «Een huiselijk tafreelije» van Lauril- lard, waarmede «op vereerend verzoek" de avond werd besloten. De Voorzitter van uitkwamen, bad in een der leuningstoelen plaats genomen. Otto, die voor baar stond, bewonderde bare schoone gestalto en het verlangen, een» dit lieve schoone meisje het zijne te noemen, deed bem het bopelooze van zijn tegenwooi digm toestand des te pijnlijker gevoelen niet alleen, maar was ook oorzaak, dat Tberese's vraag hem zeer dued. Zij vermoedde niet eens, waarom bij Berlijn niet uitwilde! Het kwam baai, niet tegenstaande haren nood, Diet in de gedachte dat hij om harentwille van die betrekking wilde afzienl Of bedroog bij zich? Wilde zij misschien zulk een ofier niet aannemen? Zij was even fjjngevoeleod als hij zelf. Hjj wilde baar op de proef stollen! En daarom zeide bij: «Ik kau u tocb niet verlaten voor gij ee ne betrekking gekregen bebtEn waDneer dit gelukt, dan dan houdt mij nog iets anders terug Hij hiold op en keek haar aan met droeven, vragenden blik. Maar in plaats van zijn blik te be antwoorden, voer haar een rilling door de leden, en ernstig bleet zij naar deD grond staren. «A h hl" klonk het mat en pijn lijk van Otto's lippen. De hevige kwelling der liefde, w elke door bet verstand bedwon gen, te heviger in bem zich deed geldeD, maakte zich van Otto Vincent meester, en met gebogen boofd liep hij naar het venster en staarde naar buiten. Langen tijd stond hjj daar, onbewegelijk, ten prooi aan ver driet en toorn. En zij, die wist dat een en kel woord hem gelukkig zou kunnen maken, bezat niet de kracht, dat woord uit te spre- keD. Haar eerlijk karakter verbood baar uit te spreken, wat zij niet gevoelde, en tocb dwougen medelijden en zusterlijke liefde haar, wat hem weder tevreden hoofd en zeide: «Ja en neen! Niet dat hij mij niet ontving, maar de zekerheid, dat wij morgen ook niet verder zullen zijn, maakt mij zoo grenzeloos bedroefd, Therese! Aalmoezen wil ik niet. Biedt hij mij eene betrekking aan op zijn land goederen, dan kan ik ze niet aannemen. Dus ik ga alleen nit plicht en gedreven door dat gevoel van hoop, hetwelk in deielfde mate in ons sterker wordt, naar gelaDg wij onge lukkiger zijn en meer behoefte aan bulp hebben." «En waatom zoudt gjj'dergtlijke betrekking er niet kunnen aannemen? Zou het voor n niet de een groote uitkemst zjjn, Oito?* braebt The rese in het midden. Therese, die een nauwsluitend grijs kleed drieg hetwelk baar zeer goed stond, on waardoor hare slanke zou stellen. Zy wist, dat hij haar beminde, en hoezeer hij leed. Zij stond dus op, naderde bem, liet baer hoofd op zijn schouder rusten en fluister de «Ottotoe, niet verdrietig wezen. Misschien kemt ook nog dat, wat gij zondt wenschen dat ik zooveel van q boud.* Zij weendezij weende nit smart, dat zij hem niet zoo kon liefhebben, als bij het wensebte. En bij gevoelde zeer goed, wat in baar omgiog, en medegesleept door teerheid van haar wezen, viel hjj voor baar op de knieën, en drukte vurige kus.-eu op baar band. «O, onvergelijkelijke 1* fluisterde bij. «Er zjjn geen woorden om uit te drukken, hoe ik u vormen te schooner vereer en bemin. Maar daarom geef ik u ook haar ouden roem gehandhaafd. Haar fraai op zichzelf staand gebouw in oud—llolltndschenstijl aan het Michigau- meer gelegen, wekte algemeene bewondering. Eene overeenkomst, waarbij de oprichting van dit gebouw werd toegestaan en het recht werd verleend, daarin de Van Hou tens Cacao in koppen uit te schenken, werd reeds in Juli 1892 door de firma afgeslo ten, direct met de tentoonstelling autori teiten in Chicago, lang voor dat de Neder- landsche commissie bestond; trouwens het ging niet aan voor deze uitgebreide inrich ting te wachten op mogelijke tot standko- ming van zoodanige commissie. Het gevolg is dat van Houten's Cacao niet onder de gewone Nedeilandsche inzendingen is ge rangschikt, en hoewel met de zoo kwistig uitgedeelde eenige medaille bekroond, bij de vermelding van de bekroningen van Neder), inzendingen in de dagbladen tot dusver niet mede werd opgevoerd. liet gebouw van twee verdiepingen, bevat te 6 smaakvol gemeubileerde salons, waar 20 meisjes in nationale kleederdrachten de han den vol hadden om de talrijke bezoekers tevreden te stellen. Van Juni tot het ein de der tentoonstelling werden nagenoeg 700,000 koppen Van Houten's Cacao uit gereikt, een cijfer dht nimmer op eenige andere tentoonstelling door de firma nog was bereikt. Als bewijs dat de Chicago—heeren zich op de Ainerikaansche wijze laten betalen, moge dienen, dat de firma Van Houten voor het recot van uitschenken eene som van f40,000 moest betalen. Niet alleen werd het pioduct van Hou ten s Cacao bekroond, maar ook verkreeg eene plechtige belofte I Nimmer zal ik u weder plagen met hetgeen, wat mij ver teert. Ik zal wachteD, tot gij komt en komt gij niet, dan wil ik uit liefde afstanddoen En toen boog zij zich tot bem, legde ha re smalle, slanke banden op zijne gloeiende wangen, streelde hem en fluisterde «Noen, neen, niet zulke treurig gedachten. Alles zal eens terecht komen! Muur sta nu op! Ik smeek er u om! Zie, de zou breekt wed-r door de wolken en wenkt ons. Wij moeten op weg! Naar buiten. De Irissche lucht zal ons wtder nieuwe levenskracht schenken.* En weder was er eou dag verstreken, en we derom stond Otto Vicent voor de deur van den graaf en nogmaals kwam het bescheid, dat het niet mogelijk was, dat de graaf hem outviug, daar ïjjue ongesteldheid zelfs ver ergerd was. «Maar hjj heeft dit gereed gelegd." verklaarde juffrouw Wenck en overhandigde Otto een couvert. loen Otio de straat bereikt had brak hij, ofschoon hij vermoedde, wat de briel bevatte het couvert open nam den brief er uit en las het volgende: «Mijn jonge vriend, Eelix von Bendlor, heeft mij medegedeeld, dat gij in een moei- elijken, gelijk ik evenwel moet opmerken, niet geheel en al onschuldig ontstanen toe stand zjjt geraak». Ik ben wederom door ongesteldheid verhinderd u te ontvangen, om met u daarover een ocderhoud te hebben, en ik wil daarom hier liever maar dadelijk mededeelen, dat eene betrekking op mijne goe- deien, gelijk ik er eene voor u op het "oog had, helaas niet meer beschikbaar is. Toe vallig ontving ik gisteren morgen een brief, dat die betiekking reeds vervuld is. Kan' ik u met een kleine ondersteuning van dienst zijn, wil die dan van mij, die bereid is eiken nood zooveel mogeliik te lenigen, aannemen; 'n. da» geval verzoek ik u inliggendtn wissel bij mijn bankier te presentetren. U al het goede toewenscbende, met hoogachting Uw Dienaar Graaf Edmocd ven Kurland." Benevens een sterk ontwikkeld gevoel van trots bezat Otto Vincent eene prikkelbare gevoeligheid, ten eigenschap, welke ontslaan kan uit een gekwetste ïjdtlbeid of uit een gebrek aan zelfbewusizjjD, maar ook aan een bijzondere lijngevoeligbtid. Bij Vincent was zij het gevolg van zijn trots. Daarom kwam hij in opstand tegen de terechtwijzing, welke de graaf in zjjn kort briefje had neerge legd, en, zooals gewoonlijk, overmeesterde het gevoel van gekrenkt te zijn, alle ande- De heer Heerosbergen beklaagt, zich dat de voorzitter weinig of geen acht slaat op door hem als brandmeester ingediende rap porten. Hij beeft onlangs gewezen op eene I hooischelf, die, brandgevaar opleverde, ver wachtende dat de burgemeester daarnaar terstond een onderzoek zou instellen. In pltats hiervan laat deze er ruim drie we ken overloopen en gaat toen eens met den veldwachter kijken. Spreker maakt hiernit op dat de burgemeester hem veracht. De burgemeester, mr. Krujmel«Hier is volstrekt geen spiake van verachting eerder van vereering. Ik heb den Heer Heemsbergen mans genceg geacht om zelf maatregelen te nemenhij is scherpziend genoeg." De heer Heemsbergen«Dit is geen compliment voor mij. De burgemeester komt altijd op dat scherpziend neer ook in de vorige vergadering, en dit neem ik op als eene grief. Ie geloof, dat de burgemeester mij eene priem wil geven. Ik geloof, dat je denkt, dat een raadslid een boudsvot is, ma: r ik wil mij eene derge lijke behandeling niet laten wel gevallen, liever bedank ik als raads lid. De burgemeester «lk sluit de discussie over dit punt. Heeft iemand der heeren nog iets De heer Heemsbergen. «Ja, ik bedank als lid van de eommissie voor de ziekenbrak en als lid van de commissie voor de arm- bedeeling. Als zoodanig is uien hier toch maar een wassen neus.® Het blijkt hoe langer zoo uietr, welk een enoim gebrek aan onder wijzers er nu reeds is. Als een pikant staaltje wordt uit O— DOORN ERVEEN nog gemeld, dat men daar voor de openbare school eenvoudig vruchteloos adverteeren opgegeven, en door den nood gedrongen, een oud-onderwij. zer van 83 jaar voor de klas geplaats; Bij de herstemming in ditrict VEENDAM zijn den 21 voor een lid der Tweede Kamer 1932 geldige stem men uitgebracht. Verkozen is de heer mr. A. Smidl, zoon van den minister van justitie, (lib.) met 967 stemmende heer mr. ilW.F.lreub, (rad.), bekwam 965 stemmen. Het aantal stemgerechtigden beloopt. 2890. De muizenplaag. In de HAARLEMMERMEER en IJ- POLDERS wordt de jonge karwij zoozeer door de muizen beschadigd, dat ze op ve le akkers te dun komt te staan. Reeds zag men zich genoodzaakt enkele akkers om te ploegen. Te A M B Y (Limburg) gaan ver scheidene ouders, wanneer hnn kinderen ziek zijn, de hulp inroepen van een daar in de buurt wonend persoon, die dan voor schrijft, dat het kind negen dagen school en kerk moet verzuimen, en gedurende dien tijd ongewasschen en ongekamd in het huis moet rondloopen. Averkamp^s koor zal Zondag a.s. een hoogst belangwekkende uitvoering geven in de ronde Luthersche kerk. Het programma bevat n.1. een vijftal van de Hooglied-motetten van Palestrina, door kenners geprezen doch zeer zelden ten ge- hoore gebracht. Ook zal gezougen worden de mis «Quarti Toni" van Vittori», een Spanjaard van geboorte, doch in Italië le vende en arbeidende. Vittoria was een boezemvriend van Palestrina. Een groen voeder, uit de pers van den heer Bertels te BARNEVELD, is dezer dagen ook in «Artis* beproefd. De herten, paarden, Noordsche koetjes en andere dieren aten het, niettegenstaande ze pas te. afgevoederd waren, met veel graag- re gewaarwordingen dermate, dat hij besloot, den gever den wissel terug te zenden. Hjj verga», dat toch een hem volkomen vreemd mecsch, zich zijner aantrok, dat hij Felix voa Bendler's goede bedoelingen verijdelde, ja, hem daardoor misschieu nog onaange naamheden kon berokkenen. Otto Vincent begeerde geen aalmoezen, vooral niet van iemand, die, zonder hem aan te booron, hem de les las. Eenmaal kwam het ook bij hem op, of bij zich niet beleedigd gevoelde omdat do berisping niet geheel on gegrond w;s. Maar deze gedachte werd op zijde gedrongen door de haast, waarmede hij zich Daar zijn woning spoedde, om daar het antwoord aan dan graaf te schrijven. Terwijl bij zich zoo voortspoedde ontmoet te hjj FraDZ von Bendler. Beiden maakten onwillekeurig een talmende beweging, doch zij bezonnen zich terstond en liepen elkan der eenvoudig groetend voorbjj. Er lag nu eenmaal een onoverkomeljjke klove tusscheu hen, en Otto kwam zelfs op het vermoeden, dat hjj het aan Franz te wijten bad, dat graaf Kurland hem had afge wezen. Nu, het deed er ook niets too I Het was eenmaal zoo, en hier was geen uitzicht tot opheldering. Toen Otto in het botel, waar Therese logeerde, naar haar vroeg, kreeg bij van den portier een briefje, waarin zij hem mededeelde, dat zjj 'ten gevolge eener in de courant aangetroffen advertentie een bezoek bracht, en bem verzocht, haar om drie uur af te halen. Btipt om drie nur was hij bjj het hotel. Daar zag bij haar in de verte al aanko men en hij liep haar tegemoet. Maar in het zelfde oogenblik ontmoette bij nog eene be kende gestalte. Edith Malente reed bem in een open rijtuig voorbij. Toen hij haar groette, overtoog een don kere blos haar gelaat, en onrustig dwaalden haie oogen rond.Zjj zat tegenover een vreem de ,oude dame. Dat gat Otto te denken; misschien was het haar reeds gelakt een betrekking te vinden; terwijl hjj en Therese nog steeds van de hoop moesten leven. Maar dat juist spoor de den man weder aan en was ooizaak dat bjj met een strak en zakelijk gezicht The rese tegemoet ging. «Nu, Therese? Is er iets van gekomen? Vaar zjjt gij geweest? Vertel op. Als gij het goed vindt, gaan wij naar een restaura tie." Maar bij begreep reeds dat zjj zonder gewensebt gevolg terugkeerde, cn dat verheugde hem zelfs. Steeds toch bleef zij bij alles wat hij dacht Als bewijs dat nog niet allen aan de waarde van bank- en munt biljetten gelooven, diene, dat dezer dagen door een ouden landbouwer te VUREN bij Gorinchem eene vette koe verkocht werd. aan een slager te Herwijnen. De kooper bè ta.1de met baDk-en muntbiljetten, maar dit en beraamde, bet middelpunt. WaDneer zij zonder hem zich zelfstandig maakte, dan scheen elk recht op baar hem te ontvallen, dan vreesde hij haar voor altjjd onherroe pelijk te verliezen. En dadelijk daarop verweot hjj zichzelveu weder zijn egoïsma en trachtte aan zjjne gedachten eene andere richtiDg te geven. Toen zjj ouder de Linden, nabij de Wil helmstraat, in eene voorname restauratie tegenover elkaar zaten, zeide Therese: «Verbeeld u, ik ontmoette onze stiefmoe der. Zjj keerde mjj, nadat zij mjj eerst nieuwsgierig bad aangekeken den rug loe en deed alsof ik niet op de wereld bestond,* «En gij?* «Ik behandelde baar insgelijks.* «Waar was dat?* «In de nabijheid van de zaak op het Döubofplein waar ik mij als winkeljuffrouw aanbood.* «Als winkeljuffrouw?— Hoe kwaamt gij op znlk eene gedachte, Therese «Gelooft gij misschien, dat ik daarvoor te goed ben «Zeker. Maar ik ben gerust gesteld, men heeft uwe aanbiediug niet aange nomen «Men nam ze aan, maar ik ik had redcneD. toch in bet laatste oogenblik neen te zeggen «Nu?— «Dat doot er niet toe. Het is voorbjj, spreken wij over iets anders «Neen, ik bid o, vertel. Men is n toch niet te na getreden Hot jonge meisje gaf ditmaal geen ant woord. Zjj schudde bet boold, maar met eene uitdrukking cp bet gelaat, welke deze ontkenning loochenstralte. Dat verontrustte Otto zeer. De groote stad hare aanvechtingen deed hem huiveren en reeds alleen de gedachte, dat een of an der het gewaagd zou hebben, Therese on beschaamd aan te zien, deed zijn bloed ko- ken. Daar zij zag, wat er in hem omging, verklaarde zjj nu, dat de zood vau den ei genaar dier zaak, nadat zjjn vader het kan toor verlaten had, zich ongepast jegens haar had gelrageD, en baar, toen zjj zich belee- digd beloonde, zei s onbeschaamd had be handeld. Zjj had toen begr<-peo, dat daardoor hare verhouding iD die zaak reeds eene onhoud bare was geworden en daarom in het laatste oogenblik verklaard, dat de voorwaarden baar niet aanstonden. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 1