2onda£ 26 November 1893.
37ste Jaargang No. 278L
Verleent vergunning,
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: §CHAOLI. E.aan» I) 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5ct,
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Bij
een
dit nummer behoort
Bijvoegsel.
Gemeente S c h a g e n.
Uckciidmakiiigen.
Wereld-Tentoonstelling
Chicago.
te
Binnenlatidsch Nieuws
FEUILLETON.
Roman van HERMAN HEIBERG.
Mtitti Uitlij
Minttitit-
ai
Hel eiland TEXEL is inde
tijd bekend geweest om zijn vele en zijn
goede schapen. Nu sinds een paar jaar de
markt der lammeren en schapen meermalen
laag is geweest, heeft men zich op Texel
meer en en meer toegelegd op het honden
van koeien en het leveren der melk aan
kleine kaasfabrieken. Vier zolke fabrieken
bestaan er reeds op het eiland, die in den
Burgemeester en Wethouders van Schagen; zomer elke week 1000 kazen perschip-
gelet op art. 265 der Gemeentewet, bren- per naar de Alkmaarsche markt zonden.
gen ter kennis van belanghebbenden, dat D.ltlw
P j u n j j c. - Ds. A d r 1 a n 1 te WARMEN-
het door Heeren Gedepu teerde blaten op ..•tT,,7Vxr
i ie tvt u ii j HUIZEN heeft aan zijn gemeente mede
den 15en November 1.1. goedgekeurde I
v-u:— n~5,i»i«V«n I gedeeld> d»t hij des Woensdagsavonds
voordracht zal houden over maatschappe-
het
Departement
alle aanwezigen,
was voorzeker de tolk Van Houteu's tentooastellings-architect de
u w toen hij den heer heer G. H ijnen, een medaille voor dit ge-
Sloos in welgekozen bewoordingen den dank bouw, de eenige belooning die voor een
der vergadering bracht. De heer Sloos ver- particulier gebouw aan een architect werd
diende dien dank ten volle! gegeveD.
Maar tevens zij hier hulde gebracht aan
het Departement, dat niet alleen de leden, °en ®Br gemeente Oader-
maar ook tal van gasten in de gelegenheid ami
stelde, den avond van den 20en November
hoogst aangenaam door te brengen.
Suppletoir Kohier van den boofdelijken
omslag dezer gemeente en dat voor de
belasting op de honden, dienst 1893, ge
durende vijl maanden ter Secretarie der
gemeente voor een ieder ter lcziDg is
nedergelegd.
Bezwaren tegen den aanslag kunnen
binnen 8 maanden na den dag der uit
reiking van het aanslagbiljet, bij den Raad,
op ODgezegeld papier, worden ingebracht.
Scliagen, den 21 November 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
W. A. HAZEU, Weth.
De Secretaris,
DENIJS.
De firm C. J. van Houten Zoon heeft
op de World's-Eair te Chicago wederom
heeft.
het
lijke vraagstukken, terwijl den volgenden
avond gelegenheid zal worden gegeven om
daarover van gedachten te wisselen.
Maandag 20 November 1.1.
trad in het Departement NIEUWE-NIE-
DORP van de Maatschappij lot Nut van
't Algemeen als spreker cp, de heer A. R.
Sloos, van Winkel, 't Was voor de leden geen
eerste kennismaking: reeds meer dan eei.s
stelde de heer Sloos de leden van dit De
partement in de gelegenheid, een genotvol
uurtje dcor te brengen, 't Was dus geen
wonder, dat de bevenzaal van den heer
Swagerman- door een zeer aandachtig gehoor
was gevuld. Ook tal van genoodigden had
den zich niet door den halven storm laten te
rughouden, om den heer Slcos te hoortn.
Ongetwijfeld zijn allen niteist voldaan
huiswaarts gekeerd! De heer Sloos hand
haafde in «Een St. Nicolaasavond" van Jus-
tus van Maurik niet alleen zijn ouden roem,
Brr maar tconde, zoowel hier als in andere,
Veulenmarkt op Donderdag den 3Ü No- kleinere door hem voorgedragen stuk-
De Burgemeester a.i. der gemeente
SCHAGEN, gezien de artt. 8 en 135 van
de politieverordening dezer gemeente,
aan de tappers, om bij gelegenheid der
- o/. \T
i W
vember a.s. te tappen, muziek te laten maken
en danspartijen te houden tot des nachts lute.
Schagen, 24 November 1893.
De Burgemeester voornoemd,
W. A. HAZEU.
Te CALLANTSOOG zijn uit zee bij
de 300 vaten met teer aangespoeld en ge
borgen. waarschijnlijk afkomstig van de op
de Texelsche gronden gestrande Deensche
Schoener «Express."
OIST
(Yertalingsrecht verzekerd.)
9.
Zoo stond dan Otto Vincent weder
zonder vooruitricht. Het eenige wat hem in
zijne vertwijfeling nog een weinig opbeurde,
was het vooruitzicht, met Therese te zamen
te zijn. Wederom begaf bij zich naar de ex
peditie der Voggi8cbe Zeitnng, maar ditmaal
vond bij geen aanbieding; ook voor
Therese was niets gekomen. Qeon
enkele aanbieding! Toen bij, teruggekeerd,
in het botel, waar Therese logeerde, aan haar
kamerdeur aanklopte en, in gedachten tege
lijkertijd binnentrad, had Therese, die bezig
was baar toilet te makeD, nog juist tijd zich
te verbergen. Otto begreep dat hij ODgelegen
kwam,wachtte na op den gang tot zij bem riep,
en toen dit gebeurde, lag er nog eene blos
van verlegenheid op baar gelaat. Otto Vin
cent kon nauwelijks zijne teedere gevoelens
voor haar bedwingen. En daardoor bad zijne
houding tegenover baar iets vreemds, het
welk Therese angstig maakte. Hij was niet
bizonder spraakzaam, in zich zeiven gekeerd
en schjjnbaar onverschillig voor alles ook
voor haar.
«Heeft de tegenslag van htden morgen u
zoo ontstemd, Otto? Komt dat van uw be
zoek bij den graaf?" vroeg zij op een toon
van bezorgdheid.
Hij zuchtte diep, schudde met nadruk bet iets te zeggen
ken, dat men hem heeft te beschouwen als
een spreker van wezenlijk talent, die, waar
hij ook komt, zijne hoorders zal weten te
boeien. Zoowel in ernst als in luim is zijne
voordracht hoogst verdienstelijk; zijne stem
is aangenaam; hij spreekt gemakkelijk, dui
delijk en zeer beschaafd. Doet hij nu en
dan een traan in Het oog wellen, een ander
oogenblik tooverl hij ons een vroolijken
Lch om de lippen. Niet het minst was
dit het gtval in «Een St. Nicolaasavond'
en io «Een huiselijk tafreelije» van Lauril-
lard, waarmede «op vereerend verzoek" de
avond werd besloten. De Voorzitter van
uitkwamen, bad in een der leuningstoelen
plaats genomen. Otto, die voor baar stond,
bewonderde bare schoone gestalto en het
verlangen, een» dit lieve schoone meisje het
zijne te noemen, deed bem het bopelooze
van zijn tegenwooi digm toestand des te
pijnlijker gevoelen niet alleen, maar was
ook oorzaak, dat Tberese's vraag hem zeer
dued. Zij vermoedde niet eens, waarom bij
Berlijn niet uitwilde! Het kwam baai, niet
tegenstaande haren nood, Diet in de gedachte
dat hij om harentwille van die betrekking
wilde afzienl
Of bedroog bij zich? Wilde zij misschien
zulk een ofier niet aannemen? Zij was even
fjjngevoeleod als hij zelf. Hjj wilde baar op
de proef stollen! En daarom zeide bij:
«Ik kau u tocb niet verlaten voor gij ee
ne betrekking gekregen bebtEn waDneer
dit gelukt, dan dan houdt mij nog iets
anders terug Hij hiold op en
keek haar aan met droeven, vragenden
blik. Maar in plaats van zijn blik te be
antwoorden, voer haar een rilling door de
leden, en ernstig bleet zij naar deD grond
staren.
«A h hl" klonk het mat en pijn
lijk van Otto's lippen. De hevige kwelling
der liefde, w elke door bet verstand bedwon
gen, te heviger in bem zich deed geldeD,
maakte zich van Otto Vincent meester, en
met gebogen boofd liep hij naar het venster
en staarde naar buiten. Langen tijd stond
hjj daar, onbewegelijk, ten prooi aan ver
driet en toorn. En zij, die wist dat een en
kel woord hem gelukkig zou kunnen maken,
bezat niet de kracht, dat woord uit te spre-
keD. Haar eerlijk karakter verbood baar uit
te spreken, wat zij niet gevoelde, en tocb
dwougen medelijden en zusterlijke liefde haar,
wat hem weder tevreden
hoofd en zeide:
«Ja en neen! Niet dat hij mij niet ontving,
maar de zekerheid, dat wij morgen ook niet
verder zullen zijn, maakt mij zoo grenzeloos
bedroefd, Therese! Aalmoezen wil ik niet.
Biedt hij mij eene betrekking aan op zijn land
goederen, dan kan ik ze niet aannemen. Dus
ik ga alleen nit plicht en gedreven door dat
gevoel van hoop, hetwelk in deielfde mate
in ons sterker wordt, naar gelaDg wij onge
lukkiger zijn en meer behoefte aan bulp
hebben."
«En waatom zoudt gjj'dergtlijke betrekking er
niet kunnen aannemen? Zou het voor n niet de
een groote uitkemst zjjn, Oito?* braebt The
rese in het midden.
Therese, die een nauwsluitend grijs kleed
drieg hetwelk baar zeer goed stond, on
waardoor hare slanke
zou stellen. Zy wist, dat hij haar beminde, en
hoezeer hij leed.
Zij stond dus op, naderde bem, liet baer
hoofd op zijn schouder rusten en fluister
de
«Ottotoe, niet verdrietig wezen.
Misschien kemt ook nog dat, wat gij
zondt wenschen dat ik zooveel van q
boud.*
Zij weendezij weende nit smart, dat
zij hem niet zoo kon liefhebben, als bij het
wensebte. En bij gevoelde zeer goed, wat
in baar omgiog, en medegesleept door
teerheid van haar wezen, viel hjj voor
baar op de knieën, en drukte vurige kus.-eu
op baar band.
«O, onvergelijkelijke 1* fluisterde bij. «Er
zjjn geen woorden om uit te drukken, hoe ik u
vormen te schooner vereer en bemin. Maar daarom geef ik u ook
haar ouden roem gehandhaafd.
Haar fraai op zichzelf staand gebouw in
oud—llolltndschenstijl aan het Michigau-
meer gelegen, wekte algemeene bewondering.
Eene overeenkomst, waarbij de oprichting
van dit gebouw werd toegestaan en het
recht werd verleend, daarin de Van Hou
tens Cacao in koppen uit te schenken, werd
reeds in Juli 1892 door de firma afgeslo
ten, direct met de tentoonstelling autori
teiten in Chicago, lang voor dat de Neder-
landsche commissie bestond; trouwens het
ging niet aan voor deze uitgebreide inrich
ting te wachten op mogelijke tot standko-
ming van zoodanige commissie. Het gevolg
is dat van Houten's Cacao niet onder de
gewone Nedeilandsche inzendingen is ge
rangschikt, en hoewel met de zoo kwistig
uitgedeelde eenige medaille bekroond, bij
de vermelding van de bekroningen van
Neder), inzendingen in de dagbladen tot
dusver niet mede werd opgevoerd.
liet gebouw van twee verdiepingen, bevat
te 6 smaakvol gemeubileerde salons, waar 20
meisjes in nationale kleederdrachten de han
den vol hadden om de talrijke bezoekers
tevreden te stellen. Van Juni tot het ein
de der tentoonstelling werden nagenoeg
700,000 koppen Van Houten's Cacao uit
gereikt, een cijfer dht nimmer op eenige
andere tentoonstelling door de firma nog
was bereikt.
Als bewijs dat de Chicago—heeren zich
op de Ainerikaansche wijze laten betalen,
moge dienen, dat de firma Van Houten
voor het recot van uitschenken eene som
van f40,000 moest betalen.
Niet alleen werd het pioduct van Hou
ten s Cacao bekroond, maar ook verkreeg
eene plechtige belofte I Nimmer zal ik u
weder plagen met hetgeen, wat mij ver
teert. Ik zal wachteD, tot gij komt
en komt gij niet, dan wil ik uit liefde
afstanddoen
En toen boog zij zich tot bem, legde ha
re smalle, slanke banden op zijne gloeiende
wangen, streelde hem en fluisterde
«Noen, neen, niet zulke treurig gedachten.
Alles zal eens terecht komen! Muur sta nu
op! Ik smeek er u om! Zie, de zou breekt
wed-r door de wolken en wenkt ons. Wij
moeten op weg! Naar buiten. De Irissche
lucht zal ons wtder nieuwe levenskracht
schenken.*
En weder was er eou dag verstreken, en we
derom stond Otto Vicent voor de deur van
den graaf en nogmaals kwam het bescheid,
dat het niet mogelijk was, dat de graaf hem
outviug, daar ïjjue ongesteldheid zelfs ver
ergerd was. «Maar hjj heeft dit gereed gelegd."
verklaarde juffrouw Wenck en overhandigde
Otto een couvert.
loen Otio de straat bereikt had brak
hij, ofschoon hij vermoedde, wat de briel
bevatte het couvert open nam den brief
er uit en las het volgende:
«Mijn jonge vriend, Eelix von Bendlor,
heeft mij medegedeeld, dat gij in een moei-
elijken, gelijk ik evenwel moet opmerken,
niet geheel en al onschuldig ontstanen toe
stand zjjt geraak». Ik ben wederom door
ongesteldheid verhinderd u te ontvangen, om
met u daarover een ocderhoud te hebben,
en ik wil daarom hier liever maar dadelijk
mededeelen, dat eene betrekking op mijne goe-
deien, gelijk ik er eene voor u op het "oog
had, helaas niet meer beschikbaar is. Toe
vallig ontving ik gisteren morgen een brief,
dat die betiekking reeds vervuld is. Kan'
ik u met een kleine ondersteuning van dienst
zijn, wil die dan van mij, die bereid is eiken
nood zooveel mogeliik te lenigen, aannemen;
'n. da» geval verzoek ik u inliggendtn wissel
bij mijn bankier te presentetren. U al het
goede toewenscbende, met hoogachting
Uw Dienaar
Graaf Edmocd ven Kurland."
Benevens een sterk ontwikkeld gevoel van
trots bezat Otto Vincent eene prikkelbare
gevoeligheid, ten eigenschap, welke ontslaan
kan uit een gekwetste ïjdtlbeid of uit een
gebrek aan zelfbewusizjjD, maar ook aan een
bijzondere lijngevoeligbtid. Bij Vincent was
zij het gevolg van zijn trots. Daarom kwam
hij in opstand tegen de terechtwijzing, welke
de graaf in zjjn kort briefje had neerge
legd, en, zooals gewoonlijk, overmeesterde
het gevoel van gekrenkt te zijn, alle ande-
De heer Heerosbergen beklaagt, zich dat
de voorzitter weinig of geen acht slaat op
door hem als brandmeester ingediende rap
porten. Hij beeft onlangs gewezen op eene
I hooischelf, die, brandgevaar opleverde, ver
wachtende dat de burgemeester daarnaar
terstond een onderzoek zou instellen. In
pltats hiervan laat deze er ruim drie we
ken overloopen en gaat toen eens met den
veldwachter kijken. Spreker maakt hiernit
op dat de burgemeester hem veracht.
De burgemeester, mr. Krujmel«Hier
is volstrekt geen spiake van verachting
eerder van vereering. Ik heb den Heer
Heemsbergen mans genceg geacht om zelf
maatregelen te nemenhij is scherpziend
genoeg."
De heer Heemsbergen«Dit is geen
compliment voor mij. De burgemeester
komt altijd op dat scherpziend neer
ook in de vorige vergadering, en dit neem
ik op als eene grief. Ie geloof, dat de
burgemeester mij eene priem wil geven.
Ik geloof, dat je denkt, dat een raadslid
een boudsvot is, ma: r ik wil mij eene derge
lijke behandeling niet laten wel
gevallen, liever bedank ik als raads
lid.
De burgemeester «lk sluit de discussie
over dit punt. Heeft iemand der heeren nog
iets
De heer Heemsbergen. «Ja, ik bedank als
lid van de eommissie voor de ziekenbrak
en als lid van de commissie voor de arm-
bedeeling. Als zoodanig is uien hier toch
maar een wassen neus.®
Het blijkt hoe langer zoo
uietr, welk een enoim gebrek aan onder
wijzers er nu reeds is.
Als een pikant staaltje wordt uit O—
DOORN ERVEEN nog gemeld, dat men
daar voor de openbare school eenvoudig
vruchteloos adverteeren opgegeven, en door
den nood gedrongen, een oud-onderwij.
zer van 83 jaar voor de klas geplaats;
Bij de herstemming in
ditrict VEENDAM zijn den 21 voor een
lid der Tweede Kamer 1932 geldige stem
men uitgebracht. Verkozen is de heer mr.
A. Smidl, zoon van den minister van
justitie, (lib.) met 967 stemmende
heer mr. ilW.F.lreub, (rad.), bekwam
965 stemmen. Het aantal stemgerechtigden
beloopt. 2890.
De muizenplaag.
In de HAARLEMMERMEER en IJ-
POLDERS wordt de jonge karwij zoozeer
door de muizen beschadigd, dat ze op ve
le akkers te dun komt te staan. Reeds
zag men zich genoodzaakt enkele akkers
om te ploegen.
Te A M B Y (Limburg) gaan ver
scheidene ouders, wanneer hnn kinderen
ziek zijn, de hulp inroepen van een daar
in de buurt wonend persoon, die dan voor
schrijft, dat het kind negen dagen school
en kerk moet verzuimen, en gedurende
dien tijd ongewasschen en ongekamd in
het huis moet rondloopen.
Averkamp^s koor zal Zondag
a.s. een hoogst belangwekkende uitvoering
geven in de ronde Luthersche kerk. Het
programma bevat n.1. een vijftal van de
Hooglied-motetten van Palestrina, door
kenners geprezen doch zeer zelden ten ge-
hoore gebracht. Ook zal gezougen worden
de mis «Quarti Toni" van Vittori», een
Spanjaard van geboorte, doch in Italië le
vende en arbeidende. Vittoria was een
boezemvriend van Palestrina.
Een groen voeder, uit de
pers van den heer Bertels te BARNEVELD,
is dezer dagen ook in «Artis* beproefd.
De herten, paarden, Noordsche koetjes en
andere dieren aten het, niettegenstaande
ze pas
te.
afgevoederd waren, met veel graag-
re gewaarwordingen dermate, dat hij besloot,
den gever den wissel terug te zenden. Hjj
verga», dat toch een hem volkomen vreemd
mecsch, zich zijner aantrok, dat hij Felix
voa Bendler's goede bedoelingen verijdelde,
ja, hem daardoor misschieu nog onaange
naamheden kon berokkenen.
Otto Vincent begeerde geen aalmoezen,
vooral niet van iemand, die, zonder hem
aan te booron, hem de les las. Eenmaal kwam
het ook bij hem op, of bij zich niet beleedigd
gevoelde omdat do berisping niet geheel on
gegrond w;s. Maar deze gedachte werd op
zijde gedrongen door de haast, waarmede
hij zich Daar zijn woning spoedde, om daar
het antwoord aan dan graaf te schrijven.
Terwijl bij zich zoo voortspoedde ontmoet
te hjj FraDZ von Bendler. Beiden maakten
onwillekeurig een talmende beweging, doch
zij bezonnen zich terstond en liepen elkan
der eenvoudig groetend voorbjj.
Er lag nu eenmaal een onoverkomeljjke
klove tusscheu hen, en Otto kwam zelfs op
het vermoeden, dat hjj het aan Franz te
wijten bad, dat graaf Kurland hem had afge
wezen.
Nu, het deed er ook niets too I Het was
eenmaal zoo, en hier was geen uitzicht tot
opheldering. Toen Otto in het botel, waar
Therese logeerde, naar haar vroeg, kreeg
bij van den portier een briefje, waarin zij
hem mededeelde, dat zjj 'ten gevolge eener
in de courant aangetroffen advertentie een
bezoek bracht, en bem verzocht, haar om drie
uur af te halen.
Btipt om drie nur was hij bjj het hotel.
Daar zag bij haar in de verte al aanko
men en hij liep haar tegemoet. Maar in het
zelfde oogenblik ontmoette bij nog eene be
kende gestalte. Edith Malente reed bem in
een open rijtuig voorbij.
Toen hij haar groette, overtoog een don
kere blos haar gelaat, en onrustig dwaalden
haie oogen rond.Zjj zat tegenover een vreem
de ,oude dame.
Dat gat Otto te denken; misschien was
het haar reeds gelakt een betrekking te
vinden; terwijl hjj en Therese nog steeds van
de hoop moesten leven. Maar dat juist spoor
de den man weder aan en was ooizaak dat
bjj met een strak en zakelijk gezicht The
rese tegemoet ging.
«Nu, Therese? Is er iets van gekomen?
Vaar zjjt gij geweest? Vertel op. Als gij
het goed vindt, gaan wij naar een restaura
tie."
Maar bij begreep reeds dat zjj zonder
gewensebt gevolg terugkeerde, cn dat
verheugde hem zelfs.
Steeds toch bleef zij bij alles wat hij dacht
Als bewijs dat nog niet
allen aan de waarde van bank- en munt
biljetten gelooven, diene, dat dezer dagen
door een ouden landbouwer te VUREN bij
Gorinchem eene vette koe verkocht werd.
aan een slager te Herwijnen. De kooper bè
ta.1de met baDk-en muntbiljetten, maar dit
en beraamde, bet middelpunt. WaDneer zij
zonder hem zich zelfstandig maakte, dan
scheen elk recht op baar hem te ontvallen,
dan vreesde hij haar voor altjjd onherroe
pelijk te verliezen.
En dadelijk daarop verweot hjj zichzelveu
weder zijn egoïsma en trachtte aan zjjne
gedachten eene andere richtiDg te geven.
Toen zjj ouder de Linden, nabij de Wil
helmstraat, in eene voorname restauratie
tegenover elkaar zaten, zeide Therese:
«Verbeeld u, ik ontmoette onze stiefmoe
der. Zjj keerde mjj, nadat zij mjj eerst
nieuwsgierig bad aangekeken den rug loe
en deed alsof ik niet op de wereld bestond,*
«En gij?*
«Ik behandelde baar insgelijks.*
«Waar was dat?*
«In de nabijheid van de zaak op het
Döubofplein waar ik mij als winkeljuffrouw
aanbood.*
«Als winkeljuffrouw?— Hoe kwaamt gij
op znlk eene gedachte, Therese
«Gelooft gij misschien, dat ik daarvoor te
goed ben
«Zeker. Maar ik ben gerust gesteld,
men heeft uwe aanbiediug niet aange
nomen
«Men nam ze aan, maar ik ik had
redcneD. toch in bet laatste oogenblik neen
te zeggen
«Nu?—
«Dat doot er niet toe. Het is voorbjj,
spreken wij over iets anders
«Neen, ik bid o, vertel. Men is n toch
niet te na getreden
Hot jonge meisje gaf ditmaal geen ant
woord. Zjj schudde bet boold, maar met
eene uitdrukking cp bet gelaat, welke deze
ontkenning loochenstralte.
Dat verontrustte Otto zeer. De groote stad
hare aanvechtingen deed hem huiveren
en reeds alleen de gedachte, dat een of an
der het gewaagd zou hebben, Therese on
beschaamd aan te zien, deed zijn bloed ko-
ken.
Daar zij zag, wat er in hem omging,
verklaarde zjj nu, dat de zood vau den ei
genaar dier zaak, nadat zjjn vader het kan
toor verlaten had, zich ongepast jegens haar
had gelrageD, en baar, toen zjj zich belee-
digd beloonde, zei s onbeschaamd had be
handeld. Zjj had toen begr<-peo, dat daardoor
hare verhouding iD die zaak reeds eene onhoud
bare was geworden en daarom in het laatste
oogenblik verklaard, dat de voorwaarden
baar niet aanstonden.
WORDT VERVOLGD.