Gemengd Nieuws.
Ter Overdenking.
1'LAATStXIJK NIEUWS.
TE LAAT.—
duistere wolk op het voorhoofd, trad de
rechter zijn huiskamer binnen. Alles lag
daar over hoop De inhoud van een kof
ter lag over den vloer verspreid en me
vrouw was ijverig bezig met Bet aanklee-
den van het oudste kind, een kind van vier
Naar het Zweedsch.
jaar.
sprak
„Het is vier minuten vóór twsalf,
haar echtgenoot op drogen toon.
Toen ik nog in de hooidstad woonde, 0ch lw"maD' ^geef me, ik kan
kwam ik veel aan huis bij een beminnen»- het DU W8#rllJk met helpen,', antwoordde
waardige dame, de weduwe van een hoog- "J™ "ouw ?e3aa^; ,®ced" l!H.„
geplaatst ambtenaar. Zij had drie kinderen, W d'fn faD 1 11
die haar in allen deelen loonden voor haai tv" g< J"
teedere zorgen. De oudste, Zelma genaamd, ij en vijver aijn cer6p, u
was een van die teedere, gevoelige meisjes, sig gema.is., a. q zeonmoge q
welke men geneigd zou zijn, zoo mogelijk hcnde° en daar al f'J" »de'® "HX
geheel buiten het gewoel der wereld te hou- gepakt wartn, moes 1 even een
38 lat n halen, om
7' i 1 fi i-i «Je hebt het aan je zelf te wijten
Zelma was verloofd met een rechterlijk *••1 l::
j j ft j j viel haar man haar in de rede, terwijl nq
ambtenaar in een der zuidelijke steden des
lands, een ontwikkeld man, die het naar het let vertre ver iet. uit„n
- Met een gevoel van onbeschnj fel ijken
algemeen gevoelen wel tot hoogsten smb- ..1
v u 71 j j 1 angst naastte zich de jonge vrouw zooveel
tenaar kon brengen. Zei ros, die zoo eoed als J e, v „P
niets mede ten huwelijk bracht en die tot f'J «rmocht en dra was het knaapje ge-
haar verloofde als tot Jen godheid opzag, I kl<*d en de küfftr °P?,e-0W
zou dus, volgens de algemeene meening een
gehuwden mijnwerker
voor
vermist werd. Iegelijk
mijnwerker, met name
en toen men nu
prachtige partij doen.
„Wat ben ik blijde, dat Zelma zulk een
man heeft getroffen!" hoorde ik haar moe-
der eens tot een paar vriendinnen zeggen,
rzij vindt in hem etn vader en een echt
genoot, hij zal haar leiden en liefheb
ben."
Wat mij betreft, ik was niet zoo erg in
genomen met Zeima's godheid; ik vond
hem te nauwgezet, te stijf in zijn geheele
manier van doen.
Het was, alsof de rechter altijd het wet
boek met zich voerde. Hij vergiste zich
de klok sloeg twaalt en in hetzeltde oogenblik
hoorde zij den reiswagen drtui end over de
straatsteenen wegrollen. De kinderen ijlden
schreiend naar het raam. De moeder liep
wnen miinwe..*., met name Bosny,
zich bad, die sedert den Vorigcn avond
werd een tweede
Bouilard vermist,
deze kort daarop in zijn
woning opgehangen vond, had de bekende,
voor velen den doorslag gevende «»ox
popnli," reeds terstond ontdett hoe de
vork in den steel zal; Bourlard was de
moordenaar van Bosny en had uit augst
voor ontdekking zijner misdaad de hand
aan zijn eigen leven ges'agen. Het gerec t
stelde een oudeizoek in, zonder geve g
echter, en daarmede was de zaak afge.oo-
pen. Den J8 September van dit jaar even
wel, dus twee jaar later, deed plotseling
de echtgeuoo'e van een mijnwerker Lau-
waerts bij de politie te Luik aangifte, dat
de in Scraing wonende mijuwerker Pubois,
hi.ar bad bekend, den moord op Bosny
gepleegd te hebben, en kort daarna zat
de verdachte achter slot n grendel. Terwijl
het gerechtelijk onderzoek in de zr.ak Du-
bois wordt vooitgezet, heeft een LuikscL-
beiichtgever, vrouw Lauwaerts opgezocht,
om iets naders over de zaïk te vernemen.
Het lesnlaat van zijn langdurig onderhoud
met vrouw Lauwaerts, somt op t volgende
Deer "Voor bijna caht jaar dreef zij bij
de brog van üugree een klein zaakje, ten
hen na en kwam bijtijds om te zien, dat de herberg. Zij zou toen, na reeds zeskiude-
ren door den duod verloren te heoben,
spoedig weder moeder worden eu leelde in
nooit, had altijd gelijk en verwaardigde
zich zelden anderen aan te hooren of te
wederleggen. Wie het Opperwezen aldus
wil evenaren in alwetendheid, maar niet in
goedheid en toegevendheid wordt nim
mer meer dan een mislukte copie.
De bruiloft werd gevierd en een paar
dagen later zouden de jonggehuwden ver
trekken naar de verwijderde standplaats
vac den echtgenoot. Ik was een der wei
nige gasten, die bij hun afscheid van de
familie tegenwoordig waren. Om half tien
stond de reiswagen reeds beladen voor de
deur.
Vergeet niet, lieve, dat we precies klok
slag tien vertrekken moeten,* hoorde ik
den jongen man tot zijn vrouwtje zeg
gen.
Maar Zelma had zóóveel te zeggen aan
haar moeder, aan zuster en vriendinnen,
had zooveel tranen te storten, dat het vast
gestelde tijdstip overschreden werd.
rllet is nu vijf minuten over tien,' her
innerde de rechter, wel mei veel teeder-
heid in zijn stem, maar met een scherpen
trek op het voorhoofd. „Lieve Zelma, je
moet je Tooral leeren wennen op tijd te
zijn
Alsof het zoo gemakkelijk is a&n tijd te
denken, als men zijn eigen tehuis en al
wat u tot dusverre het liefst op aarde ge
weest is, gaat verlaten
Eindelijk vertrokken ze. Elke dag bracht
de moeder een brief van haar dochter die
allen den indruk gaven van de tevreden
heid en geluk. „Mijn man heeft zonder
twijfel veel moeite om mij te leeren orde
lijk te zijn,' schteef de jonge vronw eens
«maar ik heb mij zoo leerzaam betoond,
dat hij nu in tangen tijd niets op mij aan
te merken gehad heeft en ik gevoel mij
zoo onuitsprekelijk gelukkig, als hij iu al
le opzichten tevreden met mij is.'
Zoo verliepen vijfjaren, gedurende welke
moeder en dochter elkaar niet wederzagen.
De oude dame was ziekelijk en durfde
zich niet aan zulk een lange reis wageD, te
meer, daar de middelen van vervoer in dien
tijd rog niet zoo gemakkelijk waren als
tegenwoordig en de jonge vrouw kon ever-
min vae huis, want haar man had nooit
tijd. De dienst ging bij hem voor alles. De
moeder vond troost in het denkbeeld, dat
haar dochter in goede handen, tevieden en
moeder was van twee lieve, gezonde kin
deren, die telkens de groeten aan grootmoe
der deden en nn en dan reeds, door moe
ders hand geleid, een paar woorden in haar
brieven mochten krabbelen.
Maar op een gceden dag deelde de
rechter aan zijn vrouw mede, dat hij den
volgenden dag noodzakelijk voor een ge
wichtige zaak naar Stockholm moest ver
trekken. Als ge mede wilt,' voegde hij
er bij, „en ook de kinderen wilt medenemen,
zorg dan precies om twaalf uur reisvaardig te
zijn, want dan moeten we bepaald
weg."
Het vrouwtje slaakte een kreet van ver
rukking en viel haar man om den hals,
terwijl zij weende van blijdschap en dank
baarheid. De kinderen dansten van vreug
de ze zouden uit rijden gaan, heel naar
Stockholm, zouden het paleis van den ko
ning zien, op grootmoeder's schoot zitten!
Hel was niets dan gejuich in de woning
des rechters.
Den volgenden echtend ging deze vroeg
de denr nit, na nog eers vooraf zijn echt-
genoote „verwittigd" te hebben, dat zij
moest zorgen, om twaalf nur gereed te
zijn, op gevaar af van anders thuis te
moeten blijven met de kinderen, daar
niet wachten kon. Vijf minuten vóór
vastgestelde uur kwam hij terug.
„Wat beteekent dat !"riep hij uit,
het zien van den greoten reiswagen,
voor het huis stond te wachten. «Heeft
men de bagage nog niet in orde ge
bracht?"
„Ja, mijnheer, alles was gereed," ant
woordde de koetsier, „maar mevrouw beeft
zoo juist weer een koffer naar boven lal en
brengen."
Met zijn horloge in de hand en een
wagen den straatweg opreed
Doodsbleek opende zij het venster en
met de handen tegen de borst gedrukt
leunde zij zoo vei mogelijk ntar buiteD,
tot zij het geluid der wielen niet meer kon
vernemen.
Daarna viel zij op de knieën en haar
kinderen aan haar borst drukkende, kreet
zij Arme kleintjes, ge zult grootmoe
der dns niet zien 1"
Inmiddels zette de man van de wet zijn
reis vooit. Tot aan de eerste halte bleef
hij onder den indruk van zijn gevoel, dat
hij volkomen in zijn gelijk was, maar eer
hij de tweede bereikt had, begon hij al
minder ingenomen met zich zelf te wor
den. Hij ging zich afvragen, of er niet
nog andere verzachtende omstandig
heden bestonden dan de in het wetboek
voorkomende en of hij wel behoorlijk acht
gegeven had op de verontschuldigingen
van zijn zachtmoedige, onderworpen vroaw.
Hoe langer hoe meer misnoegd over
zijn gedrag en door onrust gekweld, be
val hij den koetsier te keeren en zoo snel
I mogelijk huiswaarts te rijdeD.
fik behoef haar juist niet te laten be
merken, dat het alleen om harentwil is,
dat ik teiuggekomen ben. Ik kan immers
voorgeven het een of ander belangrijk stuk
vergeten te hebbeD, dat ik noodzakelijk
hebben moe9t."
Het schijnt aan dergelijke karakters' ei
gen te zijn, dat zij zich schamen voor
het openbaren van de schoonste drijfveeren
voor huune handelingen-
Toen de rechter zijn woning bereikt had,
was hij verwonderd, dat niemand te voor
schijn kwam om hem te ontvangen, relfs
zijn vrouw niet, die anders telkens wan
neer bij van een reis terugkeerde, de eer
ste was om hem welkom te heet en. In
die gevallen was zij altijd nauwgezet, al
had ze vin te voren geen bevelen. Met
stijgende onrust springt bij uit het rijtuig
en de trap naar zijn woning op. In de
buiskamer vindt bij niemand, maar van
uit bet slaapvertrek dringen klagende
stemmen tot .zijn oor door. Hij vliegt er
heen en vindt zijn kinderen en de dienst
boden schreiend om het bed staan waarop
zijn vrouw in ed hevigste zenuwtoevallen
ter neder ligt.
De hoop, na een scheiding van vijfjaar
haar oude tehuis en een geliefde moeder
terug te zien en iutusschen zelf moeder
geworden, haar eigen kinderen te kunnen
toonen, tc doen zien dat ook zij groot
brengen en opvoeden kor,die hoop, met blijd
schap gekoesterd en bijna terzeltderstond
zoo meedoogenloos teleurgesteld het w as
te veel, de stag te haid geweest. De
vrouw die zoo behandeld wordt, moet ha-
teu maar die niet vermogen te haten
omdat ze er te edel toe zijn moeten
ten onder gaan raar lichaam of
geest.
De toevallen weken, maar alleen om
plaats te maken voor een gloeiende koorts,
die niet afnam, eer zij de zwakke krachten
geheel verteerd had. Des rechters vrouw
vertrok alleen en de rampzalige weduw
naar dwaalde als een zinuelooze van en
naar haar graf.
O, zegt toch nooit, dat er stilte heerscht op
de verblijfplaats der afgestorvenen 1 De
dooden spreken en wat zij zeggeD, dringt
door merg en been. De liefde, die gij met
koelheid bejegent, de bode, die gij met
hardheid afgewezen hebtgij wordt er tel
kens opnieuw aan herinnerd door het min
ste grashalmtje, dat op het graf uwer dier
baren wiegelt. Daarom, leeft zoo met de
levenden, dat gij zonder wroeging taar
de stem der dooden knnt gaan hooren.
Zbl. v. h. N- v. N
Een dronkaard-moord e-
naar. Twee jaar geleden, bracht een vree-
selijk bericht bijna de geheele provincie
Luik in gtoote opgewondenheid. Mijnwer-
kers, die van de nachtploeg huiswaarts
k'J keerden, hadden in den vroegen morgen
van 25 September 1891 op den straatwtg
nabij Ougiée een menschenarm en een
P'J 1 been gevonden, terwijl terzelfder tijd in
Sclessin een tweede been en te Wander
een tweede arm en een pas afgesneden
mannenhooid op den openbaren weg ge
vonden werden. Uit een nader onderzoek
der zonder twijfel door een misdadiger
verspreide bloedige lichsamsdeelen, bleek,
dat men in het akelig verminkte eu vac
elkaar gescheurde lijk, dat van den bij zijn
moeder in de Ëue du Boe wonenden, on
ene
v'oortdureuden angst, dat hel wicht den-
zelfdtn weg zou gaan, als zijn broeitjes
en zusjes. Wel had haar moeder een „ze
ker" middel hiertegen aan de hand gedaan,
dat daarin bestond, dat zij den eersten
den besten die zich als peet aanbood, liet
peetschap noest opdragen maar de tijd
ging voorbij en niemand kwam, om zich
aar. te bieden. Eindelijk, op een goeden
dag treedt een onbekende de herberg bin
nen en biedt zich als peet aan. Dubois
zoo heette de man toenmaals teSeraing
als „puddler" werkzaam, wordt natuurlijk
met vreugde ontvangen en niet alleen als
peet maar ook als huisvriend, want zijn
peetekind blijft in 't leven. Kort daarop
vertrokken de echtelieden Lauwaerts naar
Wandre.
Dubois bezocht hen daar slechts zelden;
eens liet hij er zich zelfs in zes maanden
niet zien, en het bleek, dat bij dien tijd
in het verbeteringsgesticht te Iloogstrieten
had doorgebracht. Hij was namelijk, even
als zijn vader een geboren dronkaard.
In 1892 overleed zijn moeder, en nam
hij zijn intrek bij da echtelieden Lauwaerts,
waar hij spoedig de schrik van het hnis werd.
Lauwaerts werd herhaaldelijk door hem
mishandeld en stond geheel onder zijn
commando. Eindelijk in het begin van Au
gustus van dit jaar wtzen de echtelieden
Lauwaerts den ruwen kwant de deur en
wel hoofdzakelijk, omdat hij hun bekend
had, dat hij de moordenaar van Bosny
was. Deze, eerst aan vrouw Lauwaerts ge
dane bekentenis, vertelt zij als volgt
„Dubois dreigde na een woordenwisseling,
die bij met zijn zwager had gehad, dezen te
zullen dooden. Toen ik hem vermaande zich
in acht te nemen, daar hij dan vroeg of
laat gevat zou worden, antwoordde bij,
dat hij sedert zeventitn jaren zoovele on
ontdekte misdaden had begaan, dat hij
niet bar.g meer was. In den winter van
1891, dus vertelde hij, bad ik een woor
denwisseling met zekeien Servais Eerou,
die nu in Serariug woont. Ik wilde hem
daarom nit den weg luimen en vond op
een goeden avond gelegenheid, mij te
wreken. 1'eron zat in een herberg te Lize,
kaart te spelen. Ik schoot op hem, maar
de kogel miste zijn doel en trof zijn „part
ner", die zeer zwaar gewond werd. De
dader is nooit bekend geworden want hier
staat hij. Bosny werd zwaar verminkt en
akelig toegetakeld op den openbaren weg
gevonden. Ook dat heb ik gedaan maar
ik was niet alben. Bourlard kwam met
zijn bijl over den srhouder van zijn werk,
toen wij Bosny ontmoetten, met wien ik
meermalen twist gehad, omdat hij mij be
letten wilde zijn nicht bet hof te maken.
Daarover woedend, lokte ik ook thans een
wooi den wisseling uit, greep de bijl van
mijn metgezel en gaf er Bosny een ge-
duchten slag mede, zoodat hij onmiddellijk
ineen zeeg. Ik had hem den schouder ge
spleten. Toen hij op dtn grond lag, begon
ik hem in stukken te hakken. Bourlard
deed niets, maar van hem maakte de ver
twijfeling zich meester cn na een nacht
te hebben rond gedwaald, hing hij zich
op. Overigens was ook ik wel een weinig
angstig toen 's-morgens het bericht zich ver
spreidde, dat men het lijk in stukken en
brokken had gevonden. Ik zat voor mijn
woning en dacht aan mijn daad, toen ik
plotseling «en ongewoon leven in de
straat ontdekte. Weenend kwamen de zus
ters van Bourlard aanlcoper, en hoorde ik
haar roepen, dat haar broeder zieh had
opgehangen. Ik was gered, want de eeui-
ge getuige van den moord had zich het
leven benomen. Sedert deze bekentenis heeft
Dubois volgens de verklaringen van vrouw
Lauwaerts deze voortdurend vervolgd en
niet alleen met liefdesbetuigingen die zij
3fwees, doch ook met gevaarlijke wape
nen.
Maanden lang zocht hij naar een gele
genheid om haar alleen thuis te treffen.
Eens's avonds verlangde hij van haar een
bijl en verklaarde hij, dat hij niet wist
of hij haar niet dood zou slaan. Dan we'
der rende hij als in een waar delirium
met het hoofd tegen den muur en riep
in de grootste vertwijfeling: ik vergeef
iedere vrouw die mij ve. raadt, als zij n ij ech
ter niet testond aangeeft, dood ik ze. Ka-
dat ook Lanwaerl» de bekentenis van Dubois
bad vernomen, maakte deze den toestand
ten laatste geheel en al onhoudbaar voor.
de beide echtelieden. Toen Lauwaerts en
zijn eehtgenoote eindelijk den 18 Septem
ber nit St. Gilles, waar zij thans wonen,
naar de stad kwamen eu Dubois, die hen
derwaarts nad vervolgd, in een herberg
zijn bedreigingen herhaalde, begaf vrouw
Lauwaerts zich naar het politiebureau en
maakte dat hij gevangen genomen werd.
Nog een getuige heelt zich opgedaan, die
zeer bezwarend is voor Dubois, naar liter
bericht wordt.
De stad Charleroi organi
seert voor de Pinksterdagen (13 en 14 Mei
1894) een grooten internationalen ZaDg-
wcds.iijd voor Mannenkortn.
De Légia en de Disciples de Gretry, de
twee vermaarde Luiksche zangvereeuigingen
zijn de e< rste geweest cm zich ir> ft. schrij
ven. Koning Ltopold II betft de protecto
raat, Gevaert het eerevoorzitterschap aan
vaard van dezen wedstrijd. De prijzen zijn
in da eeredivisie 3000 en 1500 frs in
die van uitnen endheid 1200 en 600 frs.;
in de le divisie 700, 350 en 200 frs.;
in de 2e divisie 500, 300 en 150 frs.;
iu de 3e divisie 400, 350 en 100-frs.; al
gezien nog van de kunstvoorwerpen, gou
den medailles enz.
Behalve het belang van dezeD kunst
wedstrijd biedt Charleroi zelf doo de zoo
menigvuldige industrieele merkwaardigheden
een menigte aantrekkelijkheden, welke te
bezichtigen zullen zijn door de zarggezei-
schappen, die aan den wedstrijd deelnemen.
Keeds hebben verscheidene Nederlandsche
Vereenigingen het plan opgevat te concur-
reeren. Een der beste mannenkoren uit
Amsterdam heeft reeds zijn inschrijving aan
het bestuur doen toekomen.
Vereenigingen, welke verlangen een uit-
noodigiDg en het regelement van den wed
strijd te ontvangen, worden verzocht daar
van kennis te geven aan den president van
den Cercle Liégeois te Charleroi.
Dat vervloekte geld.
Dat vervloekte geld hoort men hon
derd- en duizendmaal zeggen, èn wat
is dat zeggen toch eene groote dwaasheid!
Al even groot als een ander woord, dat
dikwijls nog wel moet doorgaan voor een
woord der grootste vroomheid «Zilver en
goud is maar nietig slijk
«Waarom, zou ik wel ,wil vragen,
waarom moet dan toch het geld vervloekt
heeteD
Wèlantwoorden terstond velen als
in koor, omdat 't menschen, die elkaar
liel hadden, elkaar doet haten; omdat 'tvan
de menschen maakt oneerlijken, bedriegers,
huichelaars, dieven, moordenaars. Om het
geld haat de een den andere en verderft
eigen en anderer ziel door elkander levens
lang ongelukkig te maken, liefde vein
zend en nooit liefde koesterend.
Om het geld kijven en twisten broeders
en zusters met elkander soms voordat va
der en moeder nog raar het kerkhof zijn
gebracht.
Om het geld verloochent reen de een
voudigste beginselen van eerlijkheid, de
heiligste overtuigingenom het geld
vleit eu kruipt men en vei moordt men
zijn karakter. En dan zou 'l
vloekt" mogen heeten
Neen, en nogmaals neen. Dat geld
is op zich zelf niet slecht en maakt niet
slecht, maar 't is de onmatige heerschzucht
en de teugtlocze begeerlijkheid en de on
gebreidelde genotzucht, die het geld tot
een vloek doet worden. En zoo kan al-
1 e s, wat we outvangen of bezitten, ons wel
tot een vloek worden.
Wat we hebben te verwenschen en
wat we hebben uit te roeien dat is
het eigen zelfzuchtig i k, dat altijd hun
kert naar genot en dat altijd krampachtig
zich vsstklemt aan hetgeen 't bezit en dat
altijd de eerste wil zijn.
Het eigen zelizuchiig i k, dat niet vraagt
naar het geluk, of de eer, of den plicht
van andereD, en dat zich in 't minsi niet
bekommert om anderer leed en ellende.
En van daar, dat 't een onafwijsbare plicht
is voor ieder, die zich een waardig lid wil
tonnen der maatschappij en die een mensch
wil worden en blijven in de volle enedtle
betetkenis des woords, om hef gevoel van
gemeenschap met anderen nooit uit te roe
ien, maar aan te kweeken en den geest
van ontferming en liefde tot anderen
alhreerst in eigen ziel te versterken.
En dan leert men deuken en zeggen
«wat is geld toch ten zegen!" Hier
kan men er den val mee voorkomen van
een gïheel huisgezin en 't voor verarming
behoeden, die veel zwaarder drukt dan ar
moede.
Ddar kan men er jonge menscbeD, met
uitnemende talenten begaafd, mee voort
helpen om mannen van beteekenis te wor
den, een trots eu een eere voor hun volk.
Elders kan men er het lijden mee lenigen
der ongeneeslijken en hen bewaren voor
vertwijfeling en wanhoop. Zonnestralen kan
mtn er door doen schijnen in sombere wo
ningen en een vreugdevollen glimlach kan
mtn tr nog mee tooveien op het verblee-
kend gelaat der stervenden.
Eu want ook hier geldt de wet
vM at de mensch zaait, zal hij ook oog-
steD." En bij slot van rekening keert al
les weer rein en heerlijk terug tot den
Barmhartige en Liefdevolle en ondervindt
bij de waarheid van Ten K a t e 's schoo-
ne woorden
Door den traan, dien gij wischt,
Wordt u w ziele verfrischt
En de glimlach, dien gij doet herleven,
Op des lijders gezicht,
Wordt een straal van Gods licht,
Ook u-zelf tot verkwikking gegeven.
R. N. bl. L. WB.
De
van
e n st
eea
ten
niet „ver-
-De wetenschap
zakkenrollers. TeSp"
nieuwe zakkerrollers-specialiiej^" is
Verscheidene lieden werden in i°Pgetr^v.,
tijd op de openbare straat in j"
wijkeu van de stad bestolen
zij konden verklaren, hoe dat. r kt
plaats gehad. Een der slachtofT rig Skil»d
handelaar, vertelt ziju trenriV'^0 boek-
volgende wijze: 5 op
Gisteren-avond deed ik 8l
naafloop van het werk e n" geWootHjk
Juist kwam ik voorbij een nd7!f!nde!ing.
reao, toen hieruit een heer kwam eka"
tig gekleed mao, die mij naderrl' dff-
woerden „Ben jij het, het doet' de
zier, je eens weer te zien!* Onsiiff p!e'
nam ik de uitgestoken hand -J eo,ig
aa" °Ph«
zelfde oogenblik voelde ik een h*»?' °P he*
gelijk aan die welke men krijgt
raking vsn een geladen eleetrisch aB'
waardoor ik half verdoofd werd Ppataati
Toeuik weer bij gekomen was Wa,
bekende verdwenen,en met hem 'mi' °n"
horloge en ketting. Ik verneem "t" gÜ°dei1
hedenmorgen de brutale zakkenrol J 'ns'kt
werd, juist toen bij een EngelJw
denzellden streek wilde speler
Toen de oplichter namelijk 0p d
gelschman toekwam en hem de h8JJï*
geven, vond deze, daar de man b
was voorgesteld, die beleefdheid
derling, dat bij zijn onbekenden vnV iT'
de keel gieep en aan eenise polit^ l j
overleverde. Op het Polu;ebureau v:rkïlen
de de man niet zonder eenigen verk 1,'T*
ren trots, op welke wijze hij hantlt
In een der broekzakken droe* lui
krachtig eleetrisch element, dat door g2
dingsdraden, welke onder het vestende*
de mouw liepen met een klein, in deha^d
verbonden.g61 6 p!aa* -
Dit plaatje veroorzaakte bij de aanra-
kiagvau de slachtoffers van den zakken-
roller den schok, welks uitwerking den man
in staat stelde zijn slag te slaan, onder
de meest gunstige omstandigheden
De electriciteit in dienst der zakkenrol
lerij, dat is nu dan toch wel eens iets
nieuws.
A CT B 'i® h 0 n d e r- Verduiveld,
dokter, ik heb toch zoo'n pijn; ik doe
den ganschen nacht geen oog toe.
Dokter. Ja, vriend tegen rhumatiek is
geen kruid gewassen daar moet men ge
duld mee hebben. Waar zit nu je oude
pbag
Bierhuishouder, O, die bemoeit er zich
niet mee die zit in de kelder bier af te tap
pen.
Uit vrees voor straf, heeft
zich te Lübeck een 13-jarige scholier in
de ouderlijke woning opgehangen. De knaap
had op school den onderwijzer beleedigd
en daarna dezen met een mes een steek
iu den arm toegebracht.
we haast eiken dag
over het op nienw heerschen
Schagen 29 Nov. 1893.
L e z en
berichten over net op nieuw
der influenza in verschillende veraf
gelegen plaatsen, in sommige zelfs in zeer
sterke mate, de onaangename vijand heeft
ook weer onze gemeente bezocht, Yaneen
paar gezinnen zijn verscheidene leden bed
legerig. Voor zoover ons bekend is heeft de
ziekte geen kwaad karakter en is men er
met het blijven in een verwarmd vertrek
in een paar dagen af. Men zij echter
voorzichtig en achte den vijand niet te
gering.
Het concert, hetwelk Scha-
gen's Mannenkoor Euterpe j.1. zondag in
het lokaal van den heer Blauw gaf, mag ah
een gelukkige inzet van het winterseizoen
beschouwd worden.
Het goed gekozen en met zorg samen
gesteld programma had een talrijk publiek
dit concert doen bijwonen.
Algemeen was de opmerking dat «Eu
terpe" hare koornummers terdege had in
gestudeerd en in zuiverheid van intonatie
zoowel als in wijze van voordracht in den
verstreken studietijd, dank zij de uitstekende
leiding van haren ijverigen en zeer bekwa
men directeur, den heer A. Hill6, mer -
baar vooruit was gegaan.
Dat deze gunstig geslaagde uitvoering
voor „Eutt-rpe", hetwelk den laatsten ij
in een kwijnenden toestand scheen te ver
kieren, het te eken van herleving moge zij'i
zullen ongetwijfeld allen, die eemge
voor deze Kunst bezitten, metroge
stelijke bariton, had ditmaa
solo in „Zeemanslied van R-
zich genomen, voor de goede ui
waarvan hem allen lof toekomt.
t„.. Euterpe" haar audi
door zich voor
Ten zeerste heett
torium aan zich verplicht,
deze uitvoering te hebben verze rr'
de medewerking van Mejuffrouw Leü
van
Denijs, Solo-Violiste van Am«t8rdam
Welk
welk een gev<"
eivol
ruim-
een kunstig,
spel! Gaf het „Concerto" van
schoots gelegenheid hare
bewondereD, in de „Nocturne" van
sprak de gevierde Violiste tot ht nar
Het artistieke in voordracht en op
ting van de beide «Mazurka's" van
awski, verwierf eveneens de onver
de toejuiching.
Wij spreken ongetwijfeld mtde u-
van hot auditorium, warmeer wij hier o
wensch uitdrukkeD, dat het niet de
maul moge zijn, dat Mej. Venijs a 1
ons van haar schoon en heerlijk ta.en u
gemeten.
Maar evenzeer houden wrj ons vau
Spohr
virtuositeit te
