Uit en voor de Pers.
Gemengd Nieuws.
HM
In den s t or m ac h t i g e n
nacht van j. 1. Dinsdag hebben te WIE-
BINGER WAARD eenige helden zich dap
per geweerd. In de school hebben zij ee
nige ruiten ingeworpen, de deuren der
privaten achter de school uit de hengsels
gelicht en te water gegooid; van het erf
van een timmerman is een zware balk
gehaald en in de voorsloot geworpen
een hondenwagen te water gereden en als
slotnummer werd een lantaarn van de paal
genomen en eveneens in het water gesme
ten.
Wat hebben zulke lui toch een flink be
grip van gemeenschap
Rattenen Kraaien!
Een landbouwer op TESSEL, heeft veel
last van ratten en kraaien. Deze laatsten
richten onder de jonge hoenders slachtin
gen aan, of veroorzaken op andere wijze
schade. Met klemmen en knippen vangt de
landbouwer in zijne schuur vele ratten.
Deze dieren worden daarna door hem ge
opend en gevnld met rattenkrnid. Dan
werpt hij ze op het land, waar de kraaien
er op neerstrijken, zich gulzig aan de
doode ratjes vergasten en niet lang daarna
zeiven den kraaienmarsch blazen.
Men meldt uit NIEUW E-
PEKELA
Woensdag ochtend wilden
tegen den zin van den eigenaar
kamp land gaan. De eigenaar
zoons wilden dit beletten, doch
ders drongen met geweld, door,
met hunne schoppen. Een der
beer "Roggeveen van Schagen.
Dit eerste optreden was werkelijk zeer
gunstig te noemen, zoodat de leden van
de „Westfties" en hun leider er het ge-
wenschte succes van hebben gehad.
Op den avond van den
20sten dezer is door het rederijkers gezel
schap ten behoeve van het Sint-Nicolaaêfonds
BARSINGERH9RN opgevoerd het tooneel-
spel Majoor Frans".
Hoewel allerlei omstandigheden medewerk
ten om de opkomst van publiek niet bij
zonder groot te doen zijn, de noodige gel
delijke ondersteuning voor het goede doe!
was niet achterwege gebleven eu de voor
dracht van het flinke uitvoerige tooneel-
stuk was er niet te minder om. Als ge
woonlijk vonden de dames en heeren wer
kende leden dan ook een welwillend Rehoor.
Een glas brandewijn. In
Schotland bestaat een traditie, dat een glas
brandewijn de restauratie van Karei II
teweegbracht. De bode vau het Engelsche
Parlement had brieven van dat lichaam
aan Monk gebracht, terwijl hij te Ldin-
burgh vertoefde. Hij werd eindelijk door
het Parlement met het overbrengen van
een brief aan den commandant van het kas
teel van Edinburgh belast. Dit deelde hij aan
een van Monk's onderofficieren mee, ter-
naar het kasteel. De
arbeiders
over een
en diens
de arbei-
dreigende
zoons, Al-
bert Greven, loste daarop een revolverschot
en trof een arbeider in de borst.
De arbeiders namen een dreigende hou
ding aan. Politie en marechaussees trach
ten de orde te handhaven.
—Voor de Rechtbank te
'g-GRAVENHAGE werden gisteren met
gesloten deuren behandeld twee vervol
gingen wegens het plegen van onttuchti-
ge handelingen, te weten tegen J. de L.,
gepensionneerd O. I. ambtenaar te Rotter
dam, en tegen Jhr. H. M A. J. D. v. W.,
te Utrecht. Naar men verneemt, is voor
den eeneu beklaagde één jaar en voor den
anderen zes maanden gevangenisstraf ge
ëischt.
Een schandelijke daad.
Blijkens een bericht in de Zit. Cl. heeft
men getracht den trein die te 8.2 des avonds
van Nijeveen vertrekt richting Leeuwarden,
op de grenzen van Havelte en Steen wij-
kerwold te doen ontsporen door het op de
rails nederleggen van een ijzeren plaat
ter dikto van ongeveer 3 h 4 m.M., lang
en breed pl. m. 20 cM. Waarschijnlijk was
deze plaat in den grond of op andere
wijze vastgemaakt door middel van eenige
spoorspijkers, althans 5 daarvan werden
vrij erg beschadigd en verbogen op het
terrein gevonden. Hoewel een hevige schok
gevoeld werd, is de trein niet ontspoord en
kon men na opruiming van een en ander ver
der gaan.
Naar den dader of de dader wordt van
wege de gemeentepolitie te Steenwijkerwold
een ijverig onderzoek ingesteld.
De zaak der sergeant T.
v. A. en r. d. S. van de grenadiers schijnt
een staart te krijgen. Yan de medeplich
tige tamboers, die met opzending naar de
klasse van discipline zijn gestraft, daar zij
niet onder een artikel der wet te brengen
waren, is op requisitie van den auditeur
militair, destijds nog te zijner beschikking
gelaten één tamboer, die over den len lui
tenant plaatselijk adjudant te LEIDEN,
zijn meerdere in rang, uitlatingen had ge
bezigd, voor dezen hoogst beleedigend. De
luitenant daarop gehoord, werd genoodzaakt
eene klacht in te dienen wegens beleedi-
ging. De tamboer voerde getuigen aan. En
zoo vervolgens. De luitenant werd geconfron
teerd, en is nu ten derde male naar Den
Haag opontboden, nergens te vinden, zooals
reeds kort in onze avond-editie werd ge
meld.
In deze netelige zaak kunnen, naar de
N. R, Cl. verneemt, weldra meer personen
betrokken worden. Weldra zal deze tam
boer wegens beleediging van zijn meerdere
in rang, terecht moeten staan voor den
krijgsraad, terwijl deze meerdere door zijne
vlucht zich aan verdere verantwoording
wel is waar kan onttrekken, doch zichzel-
ven toch zedelijk vernietigt.
Wik- en Weegloonen.
Bij het sectie-onderzoek in de tweede Ka
mer van het wetsontwerp tot vernietiging
van raadsbesluiten te Alkmaar, Hoorn en
Edam, tot heffing van wik- en weegloonen,
werd algemeen geklaagd over de late in
diening der wetsontwerpen, die de Kamer
heeft genoopt tot eene gehaaste behande
ling.
De Minister van binnenlandsche zaken
heeft zijn antwoord ingezonden omtrent
de wetsontwerpen, houdende vernietiging
van raadsbesluiten van Alkmaar, Hoorn
en Edam tot heffing van wik- en weegloo
nen.
Dat de besturen dezer gemeenten door
de vernietiging der raadsbesluiten van Ju
ni 1891 in ernstige unancieele ongelegen
heid zullen geraken, schijnt volgens den mi
nister niet juist te zijD. Evenals de vele leden
der Kamer meent hij dat de besturen die
moeilijkheden aan zich zelf zouden hebben
te wijlen, daar zij die vernietiging bij gebre
ke van intrekking hunner besluiten gemimen
tijd te voren, immers sedert Juli laatst
leden, hebben kunnen voorzien.
Het denkbeeld om de voorgedragen wet
ten eerst na afloop van den termijn, waar
voor de heffingen vroeger werden goedge
keurd, in werking te doen treden, schijnt
aanbeveling te verdienen. Evenmin is er
voldoende grond om de gevolgen der ver
nietiging bij deze wetsontwerpen te regelen.
Mochten de gemeenteraden wegens bet
gemis van de opbrengst der wik-en weeg
loonen hun toevlucht willen nemen tot
heffingeD, die evenzeer niet met het voor
schrift der wet zijn overeen te brengen,
dan zoude op de medewerking van den
minister tot het verkrijgen der vereischte
goedkeuring niet zijn te rekeneD.
Voor zoover den minister bekend is, zijn
de te Hoorn en Edam geheven wordende
marktgelden niet in strijd met de wet.
Ook de Minister betreurt, dat in den
tegenwoordigon ongunstigen toestand der
gemeente—financiën het nemen van dezen
maatregel moet worden voorgesteld. Met
voldoening ontwaarde hij intusschen, dat die
maatregel nagenoeg algemeen ten volle
werd gebillijkt. Mochten zich gevallen, met
de thans behandelde overeenkomstig, in
andere gemeenten voordoen, dan zal de re
geering ook deze niet uit het oog verlie
zen.
Dat door den voorgedragen maatregel
een drietal gemeenten op theoretische gron
den van eene bron van inkomsten zouden
worden beroofd, kan niet worden toegege
ven. Het geldt hier de handhaving niet
van een theoretisch beginsel maar van
eene stellige wetsbepaling. Wanneer de ge
meenten zich houden aan de bepalingen
der wet, wil de regeering haar gaarne de
gelegenheid scheuken om uit de brou ook
in het vervolg te putten.
De voorgedragen maatregel schijnt vol
komen gerechtvaardigd. De minister heeft
zijnerzijds getracht, om zooveel en zoo lang
mogelijk met de gemeentebesturen overleg
te plegen, ten einde deze voordracht te voor
komen. Dat overleg leidde echter niet tot
eene bevredigende uitkomst.
In de zitting van Donderdag 21 Dec. 1.1.
werd het regeeringsontwerp:
Afwijking van de regels der gemeente
wet omtrent plaatselijke belasting, ten be
hoeve der gem. Purmerend (wik- en weeg
loonen.) zonder hoofdelijke stemming aan-
nomen.
wijl hij op weg was
sergeant zag hierin iets ongewoons eu hij
haalde den bode over, om een glas bran
dewijn met hem to gaan drinken in een
naburige tapperij van het eene glaasje
kwam men tot het ander, tot de sergeant
zijn vriend zoo dronken had gemaakt, dat
iij in gtaat was den brief uit dieus zak
te nemeD, zonder dat onze dronken bode
er iets van merkte. Toen dit gedaan was,
spoedde hij zioh met den brief naar den
generaal, die bij het onderzoek er van,
ontdekte, dat het schrijven een bevel in
hield, tot den commandant van het kasteel
gericht, om hem, Monk, gevangen te ne
men en zorgvuldig te bewaken.
Een bleedig tweegevecht.
Een geneesheer uit Weenen was met
eenige vrienden op zijn buitenverblijf te
Kornenburg, dicht bij Oostenrijks hoofd
stad. Daarnaast huiaden eenige officieren,
die steeds do aardigheid hadden, den dokter
en diens vrienden uit te schelden voor
„Pbilislijnen." Op zekeren dag kwam de
geneesheer aan den kant van den tuin,
laDgs den muuraan de overzijde daarvan
stonden eenige officieren. Een daarvan riep
luid tot zijne vrienden Ziedaar weer een
van die Philistijnen uit Weenen 1"
De dokter eischte voor die woorden vol
doening, maar als antwoord dreigde de
officier hem met den stok en zou hem
zelfs hebben geslagen, indien de anderen
hem daarin niet hadden verhinderd. Toen
de geneesheer zijn naam vroeg, weigerde
hij te antwoorden. Deze verbitterd door
die krenking, reed den volgenden dag
naar de kazerne en vroeg den comman
dant te spreken, van wien hij een duel
met den onbeleefden officier eischt?. Te
gen alle regelen der gewoonte in, haalde
deze den bsleediger over om zijn ver
ontschuldigingen den dokter aan te bie
den, die deze echter niet aannam, maar
er in volhardde om een duel te willen,
en wel op den degen. Te vergeefs maakte
men hem opmerkzaam, dat zijn tegenstander
een der kampioenen in het schermen was
van Europa. Het tweegevecht had plaats,
de officier werd driemaal gewond, de dok
ter bleef volkomen ongedeerd. De regi
mentsdokter, die bij het duel tegenwoordig
was, verklaarde evenwel volgens de aange
nomen gewoonte, dat de wonden niet zwaar
genoeg waren om een beslissing te geven
en daarom zou in den namiddag het duel
op het pistool hervat worden.
gebeurtenis liep tot aller
en groote vroolijkheid af.
Een geheimzinnige moord
h»d Maandag te Bonn plaats. Op een
weinig bezocht gedeelte der stad vond men
het lijk van een slecht befaamd meisje.
N.a onderzoek bleek, dat eeo afschuwelijie
moord had plaats gehad. Daar dit reeds
het tweede geval binnen slechts weinige
weken is, heerscht in de stad groote ont
steltenis.
De anarchisten. José Co-
dina heeft bekend, de bommen geworpen te
hebben in dén schouwburg te Barcelona.
Na zijn bekentenis r|pp hij uit: „Nu weet
je alles, uu blijft er niets over dan mij
dood te maken en daarop wacht ik." Ook de
man die de bommen heeft gemaakt, moet
hebben bekend. De Franschman Yienx die,
naar vermoed wordt, betrokken is bij den
aanslag, is naar Zwitserland gevlucht.
Te Rakonitr, niet ver van Praag is het
huis van een bekend advocaat, dr. Karl
Wol ff, voor een groot deel iu de lucht
gevlogen. De advocaat, zijn vrouw en twee
dochters werden gewond, geeu hunner ver
keert in levensgevaar. De naburige huizen
zijn zwaar beschadigd door de ontploffing,
die blijkens het onderzoek door een bom
is veroorzaakt. Tegelijkertijd is gebleken
dat uit het kruitmagazijn aldaar 70 pond
dynamiet is ges'olen. Te Praag en omstre
ken heerscht groot ongerustheid.
Te Londen en in het Zwitsersch hor
logemakers-dorp Chaux de Fonds zijn ver
scheidene anarchisten gevangen genomen.
De bij den aanslag in de Fransche Ka
mer gekwetste abt Lemire is naar zijn wo
ning te Hazebrouck vertrokken, waar hij
door een juichende menigte van duizenden
aan het stafion werd afgehaald.
De minister van Binnenl. Zaken heeft
aan de Fransche prefecten gelast, dat zij
bij verhuizing van een in hun departe
ment woonachtig anarchist, i i Zoorer zij
daarvan kennis dragen, daarvan onmiddel
lijk mededeeling hebben te doen aan de
prefecten in de naburige departementen,
aan de procureurs-generaal en aan den
Minister.
tevredenheid bevende van opgewondenheid, „ge j,e^
eer van eene geheele familie in uwe h»n^
„Zoo, waarlijk?" n'
.Wees zoo goed mij te zeggen, 0f
het waart, die met den heer X
hebt ®P®eld
Ja."
„En gij hebt 10,000 francs Van hem
gewonnen
„Juist.'
„En hij heeft u betaald
„Ja, in banknoten. Hier heb ik ze
„Weïüu, mijnheer, die banknoten
valsch!' 1Ja
„Is 't mogelijk!'
,'t Is, helaas maar al te waar. Van nacht
vernamen wij de schandelijke handelwijs
va i onzen neef en met het krieken
den das ben ik opgestaan en hierheen ve
trokken, om u te verzoeken ze in
meKnaam te verwisselen voor tien
die ik heb medegebracht.'
De edele vreemdeling was met de drosf
heid van z.jn bezoeker begaan en ruilde
de banknoten. Maar toen hij den
den avond in de Club kwam
niet weinig verwonderd zijne 'tegenpartij
den vongen avond --
He-
andere,
volgen-
was hij
var,
vorigen avond weer te zien. En
wat nog verbazender wa. de laatstgenoemde
sloeg hem voor, hem een kans te geven
ou» terug te winnen. Dit weigerde de
vreemdeling kort af en de ander drong
erop aan hetgeen tot een opheldering aan
leiding gaf. De graaf haaldetde nieuwelbank-
noten, die hij des ochtends ontvangen had
nit zijn zak. De Fransche edelman, ten
hoogste verbaasd, bezag ze nauwkeurV en
het bleek dat zij valsch waren,
De bezoeker was een beruchte dief en
bedrieger, die op deze slimme wijze 10000
franks iu echte banknoten had weten mach
tig te worden.
i rui-
Het hoofdbestuur derFrie-
sche Maatschappij van landbouw heeft eeu
schrijven san de afdeelingen gericht, waarin
het o. a. er op wijst, dat een deel der in
de provincie gelegen gronden te weinig op
brengen, omdat ze niet goed worden ver
zorgd, en dat vele sloten bijna dicht zitten,
waardoor het water kan wegvloeien.
Yoor een deel schrijft het hoofdbestuur
dit toe aan de gebrekkige huurovereenkom
sten, voor een ander deel aan luidheid k
misplaatste zuinigheid, maar voor een zeer
groot deel aan hel gebrek aau bedrijfska
pitaal bij de gebruikers der landerijen. Het
hoofdbestuur vestigt in verband daarmede
de aandacht op de door de Maatschappij
„tot Nut van 't Algemeen' uitgegeven ont
werpen voor de oprichting van volksbanken.
Die oprichting wil het hoofdbestuur aange
moedigd zien en de banken moeten naar
de eischen van het landbouwbedrijf worden
ingericht. Het hoofdbestuur wil deze zaak
in de aanstaanden winterbjjeenkomsten der
afdeelingen besproken zien en dringt daarop
in zijn schrijven aan.
Zondag 17e dezer heefthet
Gymn astiekgezelschap de Westfrieszijne
eerste openbare uitvoering gehouden, tenhui-
zen van den heer Slotemaker te BAR-
SINGERHORN, onder leiding van den
Een mislukt duel. Duels van officie
ren hebben niet zelden plaats en al heb
ben de meeste eeu minder aangenamen af
loop, een enkel heeft wel eens een vroolijke
ontknooping gehad. A. en B, twee officieren
van de artillerie, en beide bekend als de
leelijkste mannen van het geheele leger
kregen twist en zouden met elkaar duel-
leeren.
Op het vechtterein aangekomen keek A
zijn tegenstander lang en opmerkzaam aan
en zei toen mijnheer ik kan onmogelijk
met u vechten.
Hoe mijnheer, u hebt mij beleedigd
en n weigert mij nu statisfactie
Mocht ik u beleedigd of gegriefd
hebbeD, dan bied ik u wel mijne veront
schuldigingen aan, maar ik heb een zeer
geldige reden, om niet met u te dnelleeren.
Wilt u die mij niet zeggen
Neen, ik zou u op nieuw beleedigen.
Ik geef mij woord dal ik er niet
boos om zal worden.
Welnu, indien wij dnelleeren, zal
ik u naar alle waarschijnlijkheid doodschie-
tin en dan zou ik de leelijkste officier
in het leger zijn.
B. en de getuigen schoten in een har-
telijken lach eu de twist werd voor goed bij
gelegd zonder bloedvergieten.
nu
De dokter maakte eerst met zijne
vrienden een uitstapje naar Weenen en
kwam daarna op zijne buitenplaats terug.
Onderweg, in den train, geraakte echter
zijr. duim bekneld tusschen het portier, en
werd vreeselijk verminkt. Hij liet zich
verbinden, maar moest nu zijn rechterhand
in een draagband houden en kon die niet
gebruiken. Evenwel gaf hij het duel niet
op hij was stipt op tijd, het pistool in
de linkerhand. De officier die het eerst
schoottrof den geneesheer even aan den
hals. Deze legde daarop aan en trof zijn
tegenstander in de borst, zoodat hij als
een blok op den grond riel. Tot den vol
genden morgen bleet de officier onbeweeg
lijk en bewusteloos, toen stierf hij.
De moordenaar, die met geen verontschul
diging te bevredigen was en zelfs niet ge
noeg had, wordt in de pers nog verheer
lijkt als een held I- En zulke bar-
baarsche vernieuwing van het vuistrecht
werd onlangs zelfs officieel door deu Bei-
erschen minister van oorlog in bescher
ming genomenEn bij zulk een verwil
dering in de hoogere standen, verbaze men
zich nog over die in de lagere 1
De beamtenvaneenpost-
kanfoor te Parijs hebben voor ongeveer
60,000 frs. aan postzegel* gestolen, door
op brieven, welke zij aaa het loket ont
vingen, oude postzegels te plakken. Een
beambte van het hoofdbureau, die een der
ambtenaars van het kantoor moest vervan
gen ontdekte het bedrog.
BI ij- eindigend treurspel.
Toen onlangs in het Duitsohe dorp
Naure een zware sneeuwbui riel, bedach
ten de echtelieden M. dat het dak van
hun woning niet al te best in orde was.
Daarom klanterden man en vrouw, met
hamer en spijkers, enz. naar den zolder
en klopten en timmerden er met groote
liefhebberij op los. Door het geraas werden
de drie kinderen wakker en riepen om vader
en moeder, maar kregen geen antwoord.
Daar het geklop aanhield, dachten de on-
stelde kleinen dat er roovers iu huis waren
en hun ouders reeds hadden weggehaald. Zij
kropenin hun angst een raam uit en snelden,
enkel met een hemd bekleed, naar de
woning van een oom, die een paar minu
ten gaans verder woonde.
Ondertusschen was de vader van den
zolder gekomen en toen hij de kinderen
niet zag en het raam open stond, dachten
zijn vrouw en
▼rouw viel in
Te Londen is dezer dagen
een vronw gestorven vvn gebrek maar
een vrouw, die een inkomen had van bij
de 4000. Het was een ongetrouwde dame,
die geheel alleen woonde op een kamer.
Zij was meusehenschuw zoo zelfs, dat zij
niet kon verdragen, Jat iemand tot haat
sprak, en aan die menschenschuwheid is
ook haar dood te wijten. Zij verbeelde
zich (namelijk altijd, dat men om haar
lachte, en het is gebleken, dat zij in den
laatsten tijd haar rente niet meer was
gaaD ontvangen bij haar bankier, „omdat
zij niet door de klerken uitgelachen wilde
worden.'
Kunstmatige katten wor-
den van uit Parijs in den handel gebracht
en zijn in elke huishouding aan te beve
len, daar zij geen onderhoud noodig heb
ben en onschadelijk zijn. Zij woiden 's
morgens opgewonden en snorren, piepen,
miauwen en zetten kattenbochels in één
stuk doorze draaien de fonkelende oogen
rond en verdrijven alle muizen en ratten
door den angst. Des daags is het een
aardig kamersieraad!
Gek op de dubbeltjes.
Te Meiding bij Weenen, stierf in den
ouderdom van 89 jaren eensklaps de ei
genares van huizen, juffrouw Reither. De
oude vrouw liet aan hare bloedverwanten,
dia zij in haar leven nooit met een cent
gesteund had, een prachtig vermogen na.
De overledene was een vrouwelijke zonder
ling.
Zij woonde met haar dienstbode, op
twee armoedig ingerichte kamertjes, waar
van 't geheele ameublement bestoud uit
een ijzeren kist, waarvoor een rustbank
stond, een paar oude koffeis eu een bed
Op die rustbank zat de oude vrouw dag
en nacht en bewaakte de schatten iu haar
geliefde brandkast.
Bezoek ontving zij nooit en nimmer gaf
zij een arme of een bedelaar een cent.
Haar hart klopte enkel niet voor de brand
kast, maar ook voor een levend wezen.
Dat wezen was een oude schurftige houd,
dien zij de lekkerste beetjes gaf. „Als ik
eenmaal gestorven ben", voegde zij haar
hij ook aan rooversde
zwijm. De man rende op
eeu drafje naar zijn broeder en vroeg dezen
om naar het telegraaf-kantoor te gaan en
gendarmes te waarschuwen. Toen hij bij
zij o broer kwam, vond hij allen in op
schudding en men wilde juist met hooi
en mestvorken gewapend, op de roovers
afgaan. De kiuderen hadden ook hier de
rooversgeschiedenis reiteld. De vteeselijke
oude dienstbode toe, „moet de hond me
de in mijn doodkist." Esn onverbiddelijk
lot wilde echter, dat zij het dier zou o-
verleven.
Eenige maanden geleden crepeerde het
lieve beest. Juffrouw Reither kon dien
slag Diet te boven komen. Zij begon te
sukkelen en eeu bloedspuwing maakte een
einde aan haar leveu.
In de rustbauk, waarop zij gewoon was
to zitten, vond men bij 't opmakeu van
hetgeen zij had nagelaten, vijfhonderd gul
den contant gelJ en verscheidene spaar
bankboekjes ten bedrage van twintigdui
zend gulden. De waarde vau het huis der
vrouw is op vijf-en-zestig duizend gulden
geschat.
De inhoud van de brandkast is tot nog
toe onbekend, daar men den sleutel er van
nog niet heeft kunnen vinden.
De valiche banknoten
Len Irausch edelman speelde te Parijs
kaart met een buitenlandschen graaf. Deze
won en de Franschman haalde 10.000 frs.
uit zijn zak en overhandigde ze den win
ner die ze bedaard in zijn zak stak eu naar
huis ging.
Den volgeuden ochtend ivroeg, toen de
builenlandsche graaf nog sliep, liet eeu heer
vau deftig voorkomen en met eeu ridder
orde, zich bij hem aandienen eu werd in
zijn kamer gelaten.
Mijnheer, zei zijn bezoeker, op eeu toon}
Een huwelijk zonder bi
degom.
Iu het plaatsje Hugstetten bij Freiburg
zou een jong paar in den echt verbonden
worden. Iu den vroegen morgen van den
gewichtigen dag besloot de bruidegom, vol
goede voornemens, voortaan een beter le
ven te leiden en zich niet meer over te
geven aan het misbruik van jenever. Lie
ver zou hij geheel afschaffer worden. Om
dit besluit te bekrachtigen, zou hij nu
zijn laatste glaasje nemen. Het smaakte
hem wel; het speet hem toch, dat hij
besloten had, voortaan niet meer ts drin
ken. Hij zou er nu nog maar één nemen,
maaï dat zou dan o >k het leatste zijn. Hij
bleef evenwel daarbij niet en spoedig
werd de bruidegom naai huis gebracht
in een staat, die hem geheel ongeschikt
maakte aau de aanstaande plechtigheid
deel te nemen. Hij werd te bed gebracht
en het huwelijk zou uitgesteld worden tot
den volg n 'ea dag.
Toen de burgemeester dit vernam, ver
klaarde hij, dat het hem onmogelijk was,
het paar een dag iater te trouwen, want
hij ging den volgenden ochtend op reis.
Maar hij zag niet iD waarom het huwe
lijk uitgesteld zou worden. De afwezigheid
van dc« bruidegom was in het minst geen
bezwaar. Men wist immers zeer goed, -lat
hij de bruid wilde trouwen. Nu, als de
burgemeester er zoo over dacht, oordeelde
de famielie het goed. Burgemeester zou het
dan wel weten. Het huwelijk ging dus door
de registers van den burgerlijken stand
werden ingevuld, de gelukkige bruid
toekende.
De handteekening van den bruidegom
zou men later wel halen.
Niet allen waren evenwel tevreden met
het dus gesloten huwelijk. Een protesteer
de; de practische burgemeester
werd van zijn ambt outzet en men houdt
zich nu bezig met de vraag of het huwe
lijk onder zoo eigenaardige omstandighe
den gesloten is, w el geldig is.
Een verstandig man door
een diplomaat gefopt.
De president Montesquieu, een der
18de eeuw. en lord Chesterfield, een En-
gelsch diplomaat en ook als auteur be
kend, reisden beiden in Italië. Deze per
sonen waren als voor elkander geschapen
en weldra ontstond er dan ook eene be
paalde vriendschap. Dikwijls twistten zij
over de verdiensten der beide natiën. De
lord stemde toe, dat de Franschen gees
tiger waren dan de Engelschen, maar dat
integendeel deze meer gezond verstand
hadden.
De president was het hiermee eens,
doch, zeide hij, tusschen geestighei en
gezond verstand kan men geen vergeig
maken, geestigheid houd ik voor vee
toi*.
Het geschil duurde verscheidene dag en.
Zij waren te Yenetie. De presit 8
druk uit, zag alles, ondervroejg P
HniV on ,1p9 avonds schreef hij al zj
nadat
armoedig
ik ben nw
druk en des avonds
bevindingen op.
Od een avond, een paar uren,
hij iu zijn logement was teruggekeerd en
zich met zijn gewonen arbei
werd er iemand bij hemt aang
was een Franschman, uie
gekleed uitzag.
Mijnheer, zeide hij,
landgenoot; sedert 20jaar woont
maar mijne belangstelling vooi e
schen heeft zich nimmer ver ooc iej?
somtijds heb ik het voorrecht ge a
evenals u op dit oogenblik, v an
te zijn. Men mag in dit land aUesje
richten uitgezonderd zich met Staatsza
ken bemoeien. Een ondoordac
over de regeering kan het hou i
en gij hebt er reeds meer dan ui
gezegd. De oogen der justitie zijn op
gevestigd, ge wordt bespiedt, ge w
op uwe schreden gevolgd, men -i
aanteekening van al uwe verrichtingen
en men vermoedt dat ge schry
't Ia
