Mmtmlit- LhHiiyÏ
JE
Donderdag 23 December 1893.
37ste Jaargang No. 2790.
I.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekW oensdag— en
Z a te r d a g a vond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STEKKEN één dag vroeger.
Uitgever, J. WINKEL.
Bnrean: 8CKAGIS, Laan, 1) 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25; iedere regel meer 5ct
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Roman van HERMAN HEIBERG.
t
Gemeente S c h a g e n.
Bekendmakingen.
Burgemeester en Wethouders vanSehagen,
Gelet op het door de staten der provincie
vastgestelde en den 8 November j I. afge
kondigde provinciaal reglement op de wegen
in Noord-Holland
Brengen bij deze in herinnering, dat een
ieder zich naar de daarin vervatte voor
schriften zal moeten gedragen.
In het bijzonder wordt de aandacht ge
vestigd op de navolgende bepalingen
Ruiters of bestuurders van rij- of voer
tuigen, elkander in tegengestelde richting
voorbijrijdende, zijn verplicht rechts (van
de hand) uit te halen.
Wanneer zij in dezelfde richting achter
elkander rijden, is de achterste, zoo die den
voorste wensebt voorbij te rijden, verplicht
dezen daarvan te verwittigen, waarna deze
rech t s (van de hand) de voorbijrijdende
links (bij de band) moet uithalen.
Aangespannen honden moeten voorzien
zijn van een passenden en doeltreffenden
muilkorf van stevig metaaldraad.
Bij bet ontmoeten van ruiters of rijtuigent
of door dezen achterop gereden worderide
moeten de bestuurders van hondenwagens
op den zijkant van den weg uitwjjken, zich
vóór den hond of de honden plaatsen en
daar blijven tot dat ruiter of rijtuig hen
zal zijn voorbij gegaan.
Velocipèderijders is bet verboden
bereden of aangespannen paarden achterop
voorbij te rijden, zonder vooraf den ruiter
of voerman te hebben gewaarschuwd door
eene aan de velocipcde bevestigde luid-
klinkcnde bel, fluit of trompet, tnsscben
zonsonder- en opgaDg te rijden, zonder da
de velocipède voorzkn is van een kelder
brandende lantaarn, waarvan bet licht recht
vooruit zichtbaar is.
De molenaar, of die hem vervangt, is
verplicht zijn windmolen, gelegen aan ot op
een afstand van minder dan twintig meter
van een rijweg, bij de nadering van losse of
aangespannen paarden op den weg te doen stil
staan wanneer hem dit door of vanwege den
berijder of voerman wordt verzocht en den
molen niet weder in gang te brengen voor,
het paard of de paarden zijn gepasseerd.
Wie tot het voortstuwen van een vaartuig
een boom gebruikt, is verplicht dien boom
FEUILLETON.
(Vertalingsrecht verzekerd.)
18.
Ik heb nog een paar boodschappen te
doen voor de huishouding," zeide Thórèse
in den namiddag, toen Otto roet haar over
legde, wat zij 's avonds wilden doen. Hij
had een veel geroemd boek van zekeren
baron Roberts uit een bibliotheek gebaald
en stelde haar voor, daaruit na het avondeten
voor te lezen.
Zij stemde daarin terstond toe.
„Ja in een klein nurlje ben ik terug
dan zullen wij ons avondeten gebruiken en
daarna leest gij mij voor, Otto. Dat vind ik
zeker prettig.'
Otto verkeerde in een gelukkige gemoeds
stemming, Thórèse was vaudaag jegens hem
ook zooveel vriendelijker en toeschietelijker.
Haar blik was ernstig, doeb zacht en in
schikkelijk, en Otto hielp haar heur mantel
aantrekken en haar parasol zoeken, opdat zij
'e spoediger kon heengaan, om den min-
nenbrief van Frauz \on Beodler te gaan ha
len. Deze vreeselyke ironie werd het jonge
meisje zich bewust, toen zij de trap afsteeg
en deed haar dermate ontstellen, dat zij
eenige oogenblikken Btilstond en het voor
nemen overwoog, niet naar het postkantoor
te gaan, doch haat hartstocht te bedwingen,
-7 toen eindelijk een onstuimig: „Ik kan
met, ik kau nietIk moet, ik moet, of ik sterf
van verlangen en onrust 1* over hare lippen
,am en zij daarmede zich zelve ten buit
ga_ aan haren rampzaligen hartstocht.
ewK-ï de regen baar dwong van de tram
reert u maben> bad zij oa een kwartier
reit»8 J* postkantoor in de Bebrenstraat be-
Met kloppend hart trad zij binnen en
eg met bevende, zachte stem naar een
DrieE poste- restante, letter Y.
heaitlt j'e"er'' klonk de \raag van den
hphti e,v baar n'e' scheen verstaan te
ambt60' h eeD'8 zoeten antwoordde debe-
Wag caar, dat er voor baar niets aanwezig
vlher1?'!e bevond zich weder op straat!
buiswlam °Ctnucblerd> beëaf Z1J zith fcU
haar^'h -eeD- cbaos van gedachten bracht
Het wQre'n j'D koortsachtige levendigheid,
weesi 'i.eü l 8 niela dan (dele wooiden ge-
6 had dus gehandeld in den roes
in te halen, zoodra dit noodig is om rij- of
voertuigen ongehinderd te laten voorbijgaan.
Overtreding van een dezer bepalingen
wordt gestraft met eene geldboete van ten
hoogste f 10.
Sehagen, den 15 December 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
W. A. HAZEU, Weth
De Steretaris,
DENIJS.
De Burgemeester a. i. van Sehagen
brengt ter voorkoming van bekeuringen
ter kennis der ingezetenen, dat de 6choor-
sleenen in gevolge het bepaalde bij de po
litieverordening dier gemeente, ten minste
twee malen 's jaars, en wel in Maart en
December moeten worden geveegd
schoongemaakt.
Sehagen, 22 Dec. 1893.
De burgemeester voornoemd,
W. A. HAZEU.
en
De burgemeester a.i van Sehagen brengt
ter kennis van do ingezetenen, dat het aan
bieden van en het rondgaaD met zoogenaam
de „Nienwjaarwenschen", hetzij gedrukt, het
zij geschreven, langs de hnizen niet zal wor
den toegelaten, alsmede dat de verschillen
de armbesturen eene inzameling van vrij
willige giften lacgs de hnizen zullen houden,
teneinde uit de opbrengst bij het einde de
zes jaars eene buitengewone bedeeling van
levensmiddelen aan de minvermogenden te
kunnen doen.
Sehagen, 27 Dec. 1893
De Burgemeester voornoemd,
W. A. HAZEU.
Binnenlaiidseh Nieuws.
Zondag 24 Dec. 1893 gaf de
Gymnastiek Vereeniging „Olympia' van
W1ERINGERWAARD, eene uitvoering
in het locaal van den heer J. Boon al
daar.
Het bestuur der vereeniging, had zich
de medewerking der vereenigingen „Zy-
curgus11 van Sehagen, en Spartavan
Winkel, weten te verzekeren, dat zeer ze
ker een goed idee mag genoemd worden,
daar het aan het publiek eenige afwisseling
bezorgde.
van den wijn. Dan weder troostte zij zich
zelve met de gedachte, dat zoo spoedig de
brief er ook nog niet kon zijn Als hy er
den volgenden morgen eens was In den
voormiddag wilde zij nogmaals naar het post
kantoor gaan, ofschoon zij er wel tegen op
zag,want zij verbeeldde zich dat de pos beamb
te haar zoo eigenaardig onderzoekend had
aangekeken. Ja, men kon het bepaald haar
aanzien, dat zij op slechte wegen liep. En
dan weder dacht zijhet is een vingerteeken
der voorzienigheid, dat er nu geen brief
was.
Neen zij wilde er den volgenden mor
gen niet beengaan. O Gcd, had zij Franz
von Beodler maar nooit ontmoet 1 Onder
dergelijke gedachten kwam zij wedir in ba
re woning, waar zij tot hare verbaziog eD
ontsteltenis, behalve Otto juist den broe
der van den man, mot wien hare gedachten
zich den gebeeleu dag hadden bezig gehou
den, aantrof.
Tien minuten later waren zij alle drie
om de gedekte tafel gezeien en gebruikten
het avondeten. Otto deelde mede dat Felix
was gekomen, om afscheid to nemen, daar
hij naar zijne moeder ging. Hij had zich
met Rulh Malente verloofd en bracht haar
als zjjne verloofde naar het ouderlijke
huis.
Geluk en hoop straalden uit zijne oogen.
Met warme woorden verhaalde bij, hoe alles
zoo gelukkig zich ten goede bad ge-
keerd.
Therese had op dezen avond folterende
kwellingen te verdragen. Zij vergeleek Fe
lix' lot met het bare en overdacht nogmaals
haar eigen leven. Maar zij ging ook gebukt
onder schaamte en angst, toen het gesprek
op Franz von Bendler kwam, toen Otto,
niettegenstaande Therese meermalen het ge
sprek op een ander onderwerp trachtte te
breDgeD, telkens weder naar bern vrceg en
Felix uitvoerig antwoord gaf. Zij kwam zich
zelve voor, eene nietswaardige te zijn, dat
zij naar dit alles zat te luister* n alsof het
voor baar nieuw was, en zij dacht er met
schrik aan, dat Otto zou kunnen vernemen,
dat zij een tweede ontmoeting met Fianz
had gehad. Gedeeltelijk uit slimheid, maar
ook ten deele gedreven door haar eerlijk bart,
had zij bem de ontmoeting met Bendler in
Let concertgebouw medegedeeld, en liem m
de zaal haastig toegefluisteidFranz von
Benier is bier hij heeft zich aan mij voor-
gesteld, *ij kuuncn hem niet ontloopen, la-
ten wij dus dit gebouw verlaten. Ik weet
dat gij hem niet moogt lijden, en tk wil hem
liever ook niet ontmoeten.
Felix wist alleen goeds van zijn broeder
te vertellen. Hjj leefde, voor zcovtr hij wist,
gezellig maar niet losbandig; werkte geregel
Mij kuDnen volmondig verklaren, dat de
uitvoering van Olympia uitstekend geslaagd
en het succes door deze tumervereeniging
behaald, zeer groot is, waarvan het zeer
talrijk opgekomen publiek telkens ophoor-
bare wijze blijken gaf.
Het was reeds een geruimen tijd gele
den, sinds wij Olympia hadden zien wer
ken, maar zij was merkbaar vooruit gegaan.
Om het geheele programma, dat uit 8
nummers bestoud, uitvoerig te bespreken,
zou ons te ver voeren.
Naar ons inzien, zijn de nnmmers 3
(oefeningen brug), 6 (oefeningen hoog rek)
en 7 (oefeningen naar keuze, rek) bet bes
te geslaagd.
Het aantrekkelijke, dat het meereodeel
van de leden van Olympia kenmerkt. Het
nooit vergeUu van gymnast te zijn, mist
men zoo dikwerf bij andere turnervereeni-
gingen; bet is een zoo stuitend gezicht, de
zooeven nog vol kracht en vuur zijnde jon
geling, te zien veranderen, zoodra zijne
oefening is verricht, in een bijna sloffend
individu; elk zijner handelingen en bewe
gingen moet den gymnast kenmerken.
De vereeniging werkte nu eens in 2
dan iu 3 zfJeelingen. De 2e en Se af-
deeling heeft naar onze meeuing goed ge
werkt, ofschoon zij dat kranige mist, dat
de le afdceling bezit. Deze nit
7 turners bestaande afdeeling, dwingt be
wondering af, door hare sierlijke, vlngge
en krachtige oefeningen, en nog maar zel
den hebben wij nit één vereeniging zeven
zulke flinke turners te zamen gezien.
Wij kunnen dan ook niet anders, dar.
„Olympia" gelukwecschen en een
woord van hulde brengen aan hare leiders
de heeren J. Kaan KznL. A. L. Gro-
neman en C. Komen voor de kranige wij
ze, waarop zij dit alles hebben tot stand
gebracht.
Door de vereeniging lycurgus van Seha
gen werden eenige oefeningen aan het
paard uitgevoerd, welke vrij goed van sta
pel liepen.
De Vereeniging Sparta van Winkel gaf
ons eenige vrije oefeningen te zieD, die zeer
goed werden uitgevoerd, wat ons wel niet
verwonderde, daar wij van Sparta en den
en hield zich in alles binuen de perken der
welvoegeljjkbeid. Dat hjj bovendien zeer ge
zien was, met uitnoodigingen overladen werd,
door de heeren gewild en door de dames
vertroeteld werd, dat voegde Felix er ook
nog aan toe. Hij bad altijd iets zegovierends,
iets onwederstaanbaars over zich gehad, of
schoon hij over alles vluchtig heenliep. Het
zou hem Felix niets verwonderen,
wanneer Franz niet op den een of anderen
dag met een jonge millionaire zich verlooide.
Somtijds was bet Therese of zij zat te
droomen, vooral bij dergelijke mededeelin-
gen. Ja, zoo was het. Zij was sl< chts een
speelpop voor hem, en zelfs wanneer hjj
ernstiger belang iu haar stelde, zou hjj zich
toch spoedig schuw terug trekken, wanneer
hjj vernam, dat zij voor goed door haar fa
milie was versfooten, dat zjj niets bezat,
dat zij een arme naaister was, die alleen
door de uiterste vljjt en door de onder
steuning van haar stiefbroer in haar onderhoud
kon voorzien
Voor het drietal van elkaar afscheid nam,
vroeg Felix, die steeds een buitengewone
beleefdheid tegenover Therese had betoond,
en ook dezen avond weder had doen bljjken
hoezeer baar persoon hem belang inboezem
de, naar de omstandigheden, welke aan den
dood van haren stiefvader waren voorafge
gaan.
In bare plaats antwoordde Otto en zeide
op smalenden toon: „Daarover, beste Felix,
weten wij volstrekt niets. Onze stiefmoeder
beeft het niet eens der moeite waard ge
acht, ons dit overlijden mede te deelen. ik
las de advertentie toevallig in de courant
natuurlijk hebben wij aan dit sterfgeval
niet de minste aandacht bewezen. Van den
eersten klerk van den advokaat heb ik toe
vallig vernomen, dat de overledene in zijn
testament zjjn vrouw tot universeel erfgename
heeft gekozen. Overigens zou ik mjjnerzyds
liever gestorven zjjn, dan van dit volk een
penning ook maar aan te nemen. Hoe The
rese er over denkt, weet ik niet," eindigde
Otto op beletdigden toon, bljjkbaar aange
naam getrcff' n door Therese's verstrooide
houding.
Het jonge meisje keek haar broeder aan
met een blik,welke Felix's aandacht ten
zeerste trok. Er stond duidelijk in te lezen
Waarom behandelt gjj mij zoo? "Waarom
wotdt gij toornig en onbillijk Wat deed ik
n
Felix kees inwendig party voor Therese.
Otlo werd met elke maand ontoegankelijker
en norscher. MenschenverachtiDg en wan
trouwen kregen op het karakter van dezen
in den grond zoo edelen man meer en meer
de overmacht. Toen Felix zich naar zijne
woning begaf, dacht hij onwillekeurig aan
heer Vonk iets goeds gewoon zijn.
Een gezellig bal besloot dezen avond,
en zoo de heet Boon een volgende maal
voor wat meer licht zou willen zorgen, zal
dat zeer zeker de gezelligheid nog verhoo-
gen.
De heer Johan Snoer, so
lo-cellist en harpist te GRONINGEN, is
tegen 1 Febr. benoemd tot ln harpist van
het Gewandhauen de Opera, benevens
tot professor aan het Conservatorium te
Leipzig. Hij heeft die betrekkingen aan
genomen.
De wekelijksche Thom-
son's prijs van vijf-en-twintig gulden is
op Zaterdag 23 December 1893 ten deel
gevallen aan Mejuff. J. Cramer Gaffel
straat No. 65 ROTTERDAM, de premie
door den winkelier A. Bijl, Gaffelstraat al
daar.
De hongertocht. De tocht
der werkloozen uit alle deelen van ons
land naar 's GRAVEN HAGE met bet
doel om aan de Regeering de heerschende
werkloosheid eens recht duidelijk te ma
ken, zal, volgens de mededeeling Van Kol
iu Plancins, aldus worden georganiseerd
Eerst zullen door het geheele land ver
gaderingen gehouden worden. Ernstige
manifestatiën, optochten en adressen aan
de Gemeenteraden zullen den hongertocht
voorafgaan.
Het comité heeft het geheele land in
districten verdeeld. In groepen van 50
man zullen de wcrkloozen te vort ver
trekken, en elkander achtereenvolgens ont-
mr oteD, en wel zoodanig,dat ze in een dorp of
stad satnen komen. Dezeu zullen zich tot
den burgemeester wenden, brood vragen
om hun honger te stillen en verlof om
b.v. ia de scholen of kerken te overnach
ten. Niemand zal geld medenetnen. Wan
neer een werklooze nog een cent bezit,
dan zal hij deze achterlaten voor vrouw
en kinderen. Zij, die iets meer bezitten,
zullen hun geld in de gemeenschappelijke
kas storten. Wordt men een stuk brood
machtig, dan zullen eerst de vrouwen en
kinderen, die den tocht tnedemaken, en
het verzet van Ruth, om met bem, evenals
de Vincents het deden, zameo te wonen cn
nu was hij haar voor dat verzet dankbaar.
Felix had dezen avond door zjjn bezoek
bij de Vincents, deu indruk gekregen, dat
de verhouding tus-chen de jongelui niet zoo
ou verbreek baar was, als hjj zich dat had vooi-
gesteld. Hjj doorzag de zaken. Thorese hield
van haar stiefbroeder omdat zij hem achtte
en hij haar in haar nood tot steun was;
maar zijne liefde beantwoordde zij nietdie
maakte haar beschroomd en beangst.
Toen Felix de Linden passuerdo stond
onverwacht zijn broeder Franz voor hem.
Hjj zag er chique uit en was uitstekend ge
humeurd
„Felix, mijn jongen, gjj?" riep hij opge
ruimd uit. „Zoo moeten wjj dus elkander
ontmoeteD Kom beste jongen, lateu wjj
voor van avond alle twisten begraven en
vroolijk met elkaar zijn. Vanmiddag onlving
ik uwe kennisgeving, dat gij u verloofd hebt
met de scboone Ruth. Ik maak u mijn com
pliment over uw smaak en heb u reeds
schriftelijk mjjn ingenomenheid betuigd. Maar
kom, laten wij naar den restaurant Monopalt
gaan en daar een flesch Heydsick drinken op
het welzijn van u en Ruth en op de bestendi
ging van mijn goed humeur 1"
En terwijl bij Felix met zich mede nam,
vervolgde hy„Waarheen riehtet gij uwe
schreden, gelukkig bezitter van bet schoon
ste meisje Hoe komt gy in de Friedrich-
straat Zoo, komt gij van Otto Vincent 1
riep hjj nit, toen zjj den restaurant binnen
traden. „Nu, hoe gaat het met deo man die zich
weerspannig betoont jegens zijn lot Heeft
hij werk gevonden en is hjj niet meer zoo
vroeselijk mtnschonhatend
Felix verhaalde, wat hij wist, maar toen
hjj argeloos mededeelde, dat Franz laatst
Otto's zusier in bet concertgebouw had
ontmoet, toen zette FraDZ groote oogen op.
„Dus, dat beeldschoone meisje is de zus
ter van Otto Vincent, die slanke Diana,
die reeds maanden mijn gemoed iD opschud
ding heeft gebracht welk een zonder
ling toeval 1En jaloersch zon Otto zijn,
zegt gij Waarop Op zjjn znster Dat
begrijp ik niet. Zij, Therese, sprak van haar
verloofde 1 Of waren dat maar uitvluchten
Ah 1 nn gaat er mij een licht opvan daar
mjjn voorgevoel, dat zij dien man niet be
minde, daarom ook gisteren baar stilzwy-
gtn."
„Gisteren?* riep Felix verschrikt uit. „Hebt
gjj haar gisteren gezien Mjjn hemel, gij bebt
toch niet Die arme Otto, dan was toch
zijn vermoeden gegrond, dat gjj het meisje
zeker niet met rust zoudt laten
„Hoi.o, mijnheer de inquisiteur, op de
benrt af," riep Franz uit. „Mijn hoofd loopt
daarna de ouderen van dagen gevoed wor
den.
Geen druppel sterke drank xaigobiuikt
mogen worden ook zal men het opruiend
element weren, dat tot verzet wil prikke
len.
Enkele banieren worden meegenomen,
waarop de eischen staan.
Eenige muziek, het doffe roffelen der
trom, het lied der vrijheid zal den tocht
verlichten en klinken over de velden, door
dorpen en steden.
\olgeng de heer Van Kol was toch zulk
een tocht volkomen wettig, maar dan moest
ook strikt de orde worden bewaard.
„Zullen, was er gevraagd, de regeerders
den moed hebben om dezen tocht te ver
bieden, opdat de werkloozen niet Den
Haag zullen bereiken en hun,brood
brood op het Binnenhof zullen kunnen
doen weerklinken de werklieden in unifor
men schieten op hun broeders in lom
pen
„Spr. wist het niet het kon wel
zijn zelfs vreesde hij het. Maar al moch
ten de kanonnen aanvallen, de bajonetten
geveld worden, het comité zou niet terug-
deinsen, het zou aan het hoofd der werk
loozen blijven voorttrekken en pal blijven
staan."
Veel hoop had Spr. niet, dat de Re-
geering de werkloozen ongehinderd zou
laten trekken maar wordt er geweld ge
bezigd, zeide bij, dan zullen er in de
eerste maanden in Nederland gebeurtenis
sen plaats hebben, die voor eeuwig het
begin van het nieuwe jaar als een tijd
perk van gruweleD in de geschiedenis zul
len boekstaven. Elke gruweldaad, tegen de
trekkende werkloozen gepleegd, zal weer
klank vinden door geheel het land. Moed
en energie waren er alleen noodig, dan
zou de toekomst aan de werkloozen zijn."
Volgens afspraak verza-
raelden zich te AMSTERDAM dinsdag
middag weder honderden werkloozen op
deu, N. Z. Voorburgwal, ditmaal omgeven
door tal van nieuwsgierigen.
Te ongeveer kwart voor een, sprak de
heer Geel de menigte van een der stoepen
toe en zette de stoet zich in beweging.
er nu van om. Dus mejuffrouw Therese Vin
cent, die zich nu zeker wel naar haar eigen
vader Therese Franz noemt zoo werd zjj
mjj voorgeste'd is de meergenoemde
8tiefzuster van Otto, öf is het zijn gelielde, die
misschien toevallig ook Therese heet
„Het is zjjn stiefzuster en ziju beminde,
tenminste als zoodanig beschouwt hjj haar
„Mooi vooral mooi wegens die laatste
opmerking. Hoe komt zjj zoo bjj hem?"
„Wel, zjj heeft ook het stiefouderljjk huis
verlaten. Otto heelt dat voor ons verzwegen.
Zjj hebben ten gemeonschappeljjke huishou
ding, natuurlijk heeft ieder zjjn eigen kamer;
zij werken beiden zjj naait en borduurt
voor geld en zjj willen trouwen, zoodra
hjj een betere positie heeft verworven."
„Ah ha. Nu worden verschillende dingen
eensklaps duidelijk voor mjj. Dank uEn
luister uu eens naar mij en erken, streDge
rechter, dat ik zoo onschuldig ben als een
pas geboren lami*
Hierop verhaalde Franz aan zijn broeder
de toevallige ontmoeting met Therese, eu ver
zweeg zelfs niet, dat hy haar aardigheden
had gezegd, en dat bij met haar dweepta;
doch van de ontmoeting op straat en van
zijn verdere plannen zweeg hij.
„Heeft zij heden niets van mjj gezegd", vroeg
hjj met voorgewende onverschilligheid.
„Neen, en dat maakt mjj juist zeer na
denkend, Franz. Om godswil, wanneer het
meisje u bemint, wanneer gjj haar eenmaal
het bnofd op hol hebt gebracht, Franz Nu
valt het mij iu, hoe ernstig zjj was, en de
achterdochtige Otto gevoelde bij instinkt,
dat er iets niet in orde was hij sloeg meer
malen en vooral op het laatst een norschen
toon tegon haar aan, zonder dat het arme
kind er eenige aanleiding toe bad gege
ven."
„Wanneer het meisje mij eens liefhad!?
vraagt gij op zulk een toon van ontsteltenis.
Ik peins op niets anders, dan om in hare
nabijheid te komen en haar in de lieve
oogen te staren."
„Ik bid, ik smeek n, Franz, zie er van
af. Nog is het tijd. Kies een ander speel
popje, want trouwen zult gjj haar toch niet,
gjj kunt haar immers niet trouwen. Waar
van Eu om er meer te spelen, daar
voor is zjj te goed, afgescheiden hiervan
dat Otto Vincent, indien hij hoort, dat
Ttierese bem misleidt, vreeselijk te keer
zal gaan, en ook omdat gjj, al kan ervan
een huwelijk sprake zjjn, gij beiden toch
niet voor elkaar past.
WORDT VERVOLGD.