Uit en voor de Pers •J Gemengd Nieuws. iNummer Vijftien. de mededeehug tot nader onderzoek en te vens als eene aanbeveling tot navolging onder de aandacht van belangstellenden te brengen. Bij opening der pers in Dec. werd de niet te groote verwachting bij zooveel af keuring, oordeelvellingen enz. van uninge- gewijden, en bij uiterlijke beschouwing be oordeel geheel overtroffen, en bracht mij in verrukking, toen het bleek dat (bij ee- nig verlies aan den voorkant en de hoe ken, die zichtbaar, door niet hoog gei otg opzetten en vasltrappen te weinig of bijua geen persing hadden gehad) verder de lu pinen uitstekend waren, en die laat afge maaide harde stronken, volgens welwillend gegeven advies van den heer Bertels, als haksel gesneden en aan het vee toegediend ook dit persvoeder door de koeien met een graagte werd gegeten, ,zooal9 niemand hier zich dat had kunnen voorstellen; het et- groen, eerst in de pers gereden, is geheel goed en door zijn heerlijke geur een ware lekkernij voor het vee; ook de paarden hier eten het gaarne, getuige, dat zij bij toediening aan de koeien, door hinneken of kloppen zich aanmelden, om er ook een traktatie-rantsoen van te mogen genie ten. Alzoo, bij deze welgeslaagde uitkomst, eere, wien eere toekomten ten slotte hier openlijk warmen dank, hulde en waardee ring nog gebracht aan den energieken, ge- nialen heer Bertels van de Biezen voor zij ne zoo belangrijke uitvinding, en moge volgens opgaaf een duizendtal proefnemin gen overal in den lande eveneens met een goeden uitslag bekroond, de beste en spre kendste bewijzen zijn, om den heer Bertels als overwinnaar uit het strijdperk zijner tegenstanders te doen treden, en zijn onder zoekende geest in de toekomst nog veel nieuws tot verbetering en vooruitgang van den landbouw aan het licht brengen; zoo dat zijn naam en met recht eene eereplaats inneme onder de mannen van beteekenis op landbouwgebied!" Nog schrijft men De proeven door verschillende landbou wers in het Gooi genomeu ter verkrijging van zoet groenvoeder volgens de methole Bertels, zijn over 't geheel uitstekend ge slaagd. Dat dit met enkele niet het geval is, is vooral hieraan toe te schrijven, dat de voorschriften van den heer Bertels in niela//« opzichten gevolgd zijn. Zoo is b.v.te Laren door een landbouwer Sielezische mos terd en Oelrettich verbouwd met het doel dit te persen, liet was zeer overvloedig doch nu het geperst is, wil het vee, dit groenvoer niet gebruiken. Wel is de kleur frisch doch de reuk zeer onaangenaam, zoo dat dit ook hoogstwaarschijnlijk op den smaak van melk en boter een minder aan- genamen invloed zal uitoefenen. De oorzaak dezer slechte uitkomst is niet ver te zoeken. "Waar Bertels een temperatuur van 55o 60o voorschrijft, was hier de hoogste temperatuur, die waargenomen werd 45o 't Is jammer dat men besloten heeft met dit gewas de proef niet te laten herha len. De uitkomsten, welke men met geperst gras verkreeg, waren in één woord schitte rend. De reuk is zeer aangenaam, veel ge lijkende op dien van versch roggebrood, terwijl de koeien het met graagte nuttigen en er het beste hooi voor lafen staan. Ver der blijkt het voor het vee een krachtig voedsel, terwijl melk en boter aan alle ei- schen voldoen. Dezen zomer zal volgens hetzelfde sj- eteem gras, rogge en haver behandeld wor den. inlander het geld wil teruggeven, dan wil-1 len ze het niet aannemen en dan sturen ze hem weg en verkoopen het verpande perceel gauw stilletjes op vendutie. En zoo berooven zij altijd de inlanders en daarom zijn zij rijk en worden al de in landers arm. En als er geklaagd wordt bij den assistent-resident of bij den pre sident van den Landraad, dan is dat te vergeefs, want reeds menigeen heeft ge klaagd en nog nooit is er recht gedaan. „En daarom zijn de inlanders bedroefd want zij weten nu niet meer wie hen helpen moet. En daarom schrijf ik het in de courant, dan leest misschien ie mand dit, die de inlanders helpen wil. Zoo helpe ons Allah.* Het Vaderland. Knoeiery. Be Loc. ontving een Maleisch stuk ter plaatsing, dat zij woordelijk aldus ver taalt, na zich vergewist te hebben, dat het in hoofdzaak juist is. „Er is op Java een plaats, waar een notaris woont tevens vedumeester. „Op die plaats woont ook de schoon vader en de schoonmoeder van dien no taris, die zetten geld uit onder de inlan ders. Daarvoor geven de inlanders dan hun sawah's in pand en dan maakt de notaris schoonzoon een akte op en dat kost zooveel. En dan wordt er een half jaar of een jaar rente van afgehouden vooruit tegen twee pCt. 's maands. En dan moeten de inlanders toch dadelijk elke maand rente betalen. En dan moe ten er nog twee borgen bij zijn. En als zij dan een tijd de rente betaald heb ben en zij kunnen niet meer betalen, dan verkoopt de notaris tevens vendu meester stilletjes zonder dat iemand het weet die sawah's op vendutieom half- negen gaat een,man met een tong-tong voor het kantoor even zitten tongtongen en Diemand weet wat dat beteekent en dan is dat een publieke vendutie. En om negen uur verkoopt dan de notaris tevens vendumeester die sawah's op vendutie en dan worden die sawah's ge kocht door een inlandsche klerk van den notaris voor vijf gulden. Dan roept de schoonvader die het geld geleend heeft, nl. f300, de borgen voor den Landraad en eischt van hen die 300 guldeD, omdat hij nog niets van zijn geld gekregen heeft. En die moeten dan betalen. En na een tijd vet koopt de klerk die sawah's weer, maar dan wordt het overal bekend gemaakt en dan worden die sawah's weer op vendutie verkocht en dan brengen ze soms wel 500 op en dan is dat geld veer voor den notaris en dsn schoonvader en de klerk krijgt ook wat. En zoo doen ze met huizen van inlanders ook en met erven en met alles wat maai geld waard is. En als de Er. hoe maakte de derde het? Deze e-der teruggewonnen had. Deze „reservatio venals de eerste, schetste plannen en tee- meutalis" schoof echter de uitvoerii g van keningen. Wat daarentegen deed hij niet zijn besluit steeds meer en meer op en Niet opeens brak hij heel het gebouw achtergrond. Soms won hij wel, maar het af, maar in een geschikt jaargetijde bracht geluk is wisselvallig, spoedig verloor ij hij de door hem bedoelde - hervormingen weder des te meer. tot stand. Zelfs was bij, omdat hij onder- Hij noemde zich een ellendeling, ver wijl wonen moest, meer dan één jaar er vloekte het spel, verwenschte^ zijn m»ê bezig. Maar ten laatste was hij er heid, maar overwinnen kon l ij dan ook mee klaar en woonde hij tevreden aantrekkelijkheden van het spel waren voor hem van dien aard, dat hij zonder deze zwak- ze niet. De en gelukkig. Wie van de drie was dp meester? Nieutc Leven. beste bouw- P. V. D. V. Levenslang een zonde r- ling. Van een onlangs overleden Engelsch edelman, Lord Crewe, wordt gezegd dat zijn zenuwgestel zeventig jaar geleden, toen hij de school te Eton bezocht, een vreese- lijken schok onderging doordien zijn onder wijzer in zijn tegenwoordigheid zelfmoord pleegde. Dit moet de aanleiding zijn ge weest, dat hij zijn gebeele leven zoo zon derling en opvallend heeft gehandeld. De loid droeg altijd zeer ouderwetsche kleede ren van zonderlinge kleur en eigenaardig maaksel. Gewoonlijk droeg hij drie oichideën in drie verschillende knoopsgaten. De orchideën die lievelingsbloemen waren en de druiven, die op zijn landgoede— werden gekweekt, mochten de beste in geheel Engeland worden genoemd. De druiven die hij oogstte, verdeelde hij ge woonlijk onder de geestelijken in den om trek. Crewe had een inkomen van ruim visr tonnen gouds per jaar. Toen zijn kasteel Crewe Hall, eenige jaren geleden in brand stond, liet hij een tafel op het grasperk zetten, ging zitten en schreef het volgende telegram aan den bouwkundige Street„Crewe staat in brand, kom hef weder opbouwen De overledene was een gastvrij man. Maar zelfs in dit opzicht had hij zonderlinge eigenaardigheden. Ieder van zijn gasten kreeg een bepaalde plaats aan tafel. Wee degeen, die bij vergissing op een verkeer de plaats ging zitten. Er werd hem wel beleefd, maar heel duidelijk aan het ver sland gebracht, dat hij moest gaan verzit ten of anders wel kon heengaan, Musschen als menschen- redders. In den zijvleugel van een huis in de Franseckistr&sse te Berlijn, woont een handelsreiziger W. Sch., die de prijzens waardige gewoonte heeft eiken morgen broodkruimels op zijn vensterbank voor de musschen te strooien. Daardoor gelokt, zijn er altijd op het vroege uur steeds een groot aantal vogels voor het venster. Jongst leden zaterdag moet Sch., voor het opma ken der inventaris tot 10 uur ,'s avonds op kantoor blijven, en keerde hij vermoeid en koud naar huis. Nadat hij de kleine ijzeren kachel met steenkolen en cokes had gevuld en had aangemaakt, ging bij naar bed. Toen de tegenover hem wonende familie den vol genden morgen tegen half tien de mus schen nog steeds voer rijn raam zagen flad deren, maakte men de huisjuffrouw hierop opmerkzaam. Het gelukte de deur te ope nen en men vond de kamer vol kolen damp en Walter Sch. bewusteloos in bed liggen. Eenige stukken cokes waren in de kachelpijp geraakt, waardoor de rook niet kon ontsnappen. Aan de bemoeiingen van dr. Kaiser is het te danken, dat de jonge man in het leven is gebleven ware zijn toestand eeni- gen tijd later ontdekt, dan zou hij onher roepelijk verloren zijn geweest. Op deze manier hebben de weldaden van den die renvriend vruchten gedragen. „Johan, mijn jongen" zei- de een huishoudelijke moeder tot haar zoon, „loop nu toch in godsnaam niet den heeien dag heen en weer naar de deur. Moeten die nieuwe schoenen nu in ééns kapot (Johan gaat zitten). Daar gaat hij nu weer zitten. Pas toch op je nieuwe broek I Heb je nou ooit zoo'n jongen meer gezien I4 Natuur en mensch. Drie hervormers. (Een gelijkenis.) Zeker vader liet bij zijn overlijden aan elk zijner drie zoons een huis na. Bij na dere kennismaking evenwel viel de erfe nis niet mede. Allerdroevigst toch zagen de gebouwen er uit. En hadden zij dade lijk een goed onderkomen gehad, zeker zouden de broeders geen oogenblik ge aarzeld hebben ze tot den grond af te brekeD, om vervolgens op de vrij ge worden plaats andere te stichten. Maar nuWat nu te doen De jongste gaat heen en maakt plan nen en teekeningen voor een geheel nieu we woning. Hiermee geieed, breekt hij het oude huis totaal af en legt de fonda menten voor een ander. Doch daar valt de wiDter in. Het werk moet rusten en zonder dak staat daar onze lichtzinnige bouwmeester. De oudste broeder, hierdoor geleerd, sprak „Ik zal wijzer zijn." Hij maakte dus plaDnen noch teekeningen, en dacht er niet aan, zijn gebonw geheel tegen den grond te werpen. GeenszinsWat hij echter wel deed Hier flikte, daar plakte, ginds mttselde, elders veranderde hij wat. Maar door dit alles werd zijn huis er evenwel niet beter ophet wrs en bleef een prul. Eindelijk can cok gaf bij het op cd litt meedelocs het huis zoo als bij het nu gebrekkig gemaakt had. De deur werd achter hem dichtgewor- pen, kneisend op haar hengsels, dau ge- grendtld hij was alleen alleen met zijn wanhoop, zijn afkeer van zich zeiven. Afkeer 1 Wat had de officier van justitie ook weder gezegd De speel- duivel had het eergevoel en het geweten van dezen man verstiktO, hoe haatte hij dien ambtenaar van het Open'oa.r Mi nisterie, die hem geen uitweg meer gela ten had Maar niet daarom 1 Niet om dat hij hem had aangeklaagd. Neen. Omdat het niet waar was hij bezat nog I Bezat hij nog eergevoel, geweten Wat was het dan, dat daarbinnen zoo gloeide en zeer deed, dat daar knaagde als een worm? Hoeveel liever ware het hem thans geweest, als zijn geweten, zijn eergevoel gestorven waren 1 Daar op de zitbank lagen de kleeren, die hij aantrekken moesthet grove boe venpak, grijs als zijn gemoed. Op de borst is een stuk linnen vastgenaaid met het nommer 15 er op. Schreeuwend groot stond het daar, dat vervloekte misdadigers- nummerHij was voortaan geen mensch een nummer meer, slechts Dummer No. 15! was hij reeds gered u- Uw zoon is nog Kinderen, lieve neen gij hebt dood dood Tot een ceerd YaderMoeder slechts een nummer! kinderen l)w vader geen vader meer, hij is dood Clara O, Clara! Hoe ongelukkig heb ik u gemaakt. Ha! De muren, de tralies, die hem te gen houdenHij zou ze zoo graag troosten willen. Zich tot haar bege ven Neen 1 Want al ware hij viij, hij kon ze toch niet meer in de oogen zien, in de helderblauwe eerlijke oo gen. Mijn vrouw. Mijn vrouw 1 Nooit weder 1 Maar de tijd zal komen, dat zij medelijden zal hebben met hem hij zal waanzinnig wordtn, hier Hier Is hij het niet reeds? Is zijn den ken nog helder? Ja, heiaas! O, indien het nacht ware, nacht in zijn bin nenste, altijd nacht. NachtHoe ge lukkig was hij geweestHet eenig kind zijner ouders, verwend, vertroeteld al les offerden zij voor hem op! Hun eeGige zoon zou iets worden officier Hij zou hun ouden naam weder in het le ger brengen, hun naam, die vroeger een maal op schitterende wijze door militairen gedragen was, maar die sedert een gene ratie niet meer in het leger voorkwam, daar de in leven zijnde dragers van dien naam lichamelijk voor den dienst ongeschikt waren. O, wat waren zij trotsch op hun flink gebouwden zoon, den knapste van de ca dettenschool. Maar hij was ook de licht zinnigste, de meest losbandige! Dal was hij ook later in het korps officieren de wedren en het spel 1 II», het spel, het spel Reeds eenmaal had ktt hem zoover ge bracht, dat hij aan zijn pistolen moest den ken, doch zijn vader redde hem met de rest van zijn vermogen. Het spel liet hij daarom niet hij zou zich tegenover zijn makkers immers belachelijk hebben gemaakt, als hij opeens den solide was gaan uithangen. Noblesse oblige P Maar de schulden, de schulden! Zij groeiden onrustbarend aan Hij moest zijn ontslag nemen, of trouwen. Van twee kwaden koos hij het minste, hij zag om naar een rijke vrouw. Zwaar viel hem deze stap hij moest zijn vrijheid opgeven! Dat hij alleen om het geld, en om het geld alleen huw de, dat bezwaarde hem niet. Er zijn zoo vele anderen, die hetzelf de doen. Wie trouwt er ook, als hij niet moet I Clara's vermogen was aanzienlijk, boven dien was zij van goede familie tn beeld schoon Hij was nauwelijks gehuwd of hij begon zijn vronw lief te kiijgen. Dat was toch iets anders dan die lief des histories, dat was geen vronw, dat was een engel!Hij dweepte met zijn vrouw tje en had een gelukkig huwelijk. Maar het spel het spel 1 Aanvankelijk speelde hij zeer zelden. Clara zag het niet gaarne, dat hij den ge woonten nit den tijd toen hij nog vrijge zel was trouw bleef maar geheel en al zich terugtrekken, dat zon hem toch on mogelijk geweest zyn. Hij speelde dus nu en dan maar hij had geen geluk en wilde het verlorene weer temgwinnen eenmaal meeat Iet geluk hem tcch gunstig zijn I Hij speelde speelde steeds! Dat het Clara v» rdroot, zag hij wel, en hij nam daD cok het besluit van het spel af te zien geheel en al er van af te zien, als hij het veilciece maar eerst we niet meer leven kon. Bezigheden, vermakev, zelfs zijn thuis konden hem niet meer bekoren. Spelen spelen Naar de gehalte van het gezelschap waarmede hij speelde, vroeg hij niet meer. Vaak kon hij zijn verlies niet contant beta len. Maar dan maakte men het hem gemakkelijk, zeer gemakkelijk; hij behoefde maar een schuldbekentenisje te teekenen Het geld evenwel, dat men hem gaf, vloei de weder in hun zakken, want men „speel de' met hemZijn kameraads met wie hij vroeger speelde, giogen hem nu zooveel mogelijk uit den weg, de personen met wie hij omging, behaagden hen niet, al deden zij zich ook voor als rijke lie den. Hij stond weder voor eene keus ziju partners of het regiment. Was het een kensP! Hem bleef immers niets o- ver dan zijn ontslag te nemen zij hadden hem geheel en al in hun macht, de heeren met wie hij omging 1 En nu 1 Zij wonnen wonnen Clara's ver mogen was reeds lang verdwenen, hij had een schuldenlast op zich geladen, die wer kelijk niet meer te torsen was. Hoe was het zoover gekomen Ja, ja Zij speelden valsch Te laat zag hij het in, te laathij behoorde hun reed» met lichaam en zielhij was hun slaaf! Moest hij niet doen, wat zij hem ver langden Hij werd hun handlanger 1 Zij reisden met hem naar de verschillende badplaatsen, garnizoensplaatsen en de verschillende ste den, waar wedrennen gehouden werden, overal heen. Zijn schitterende naam, zijn elegant voorkomen, alles moest dienen om kennismakingen aan te knoopen en slacht offers te lokken. Maar de Nemesis kwam, de maatschappij wierp hem uit en zond hem voor jaren naar den kerker Was het te verdragen Vroeger de offieciers-uniform thans het boeven pak Hij die vroeger trot3 was op zijn naam, zou voortaan slechts een nummer zijn 1 Nommer vijftien „Haast u,ik zal uw zaken straks wel meebrengen had zijn bewaarder ge zegd. Moest hij dal grijze tuig daar aan trekken Het boevenpak met het nummer er op Moest hij Ja hij moest Hij was thans een gevangene Hij En al die anderen, die hij beneden op de plaats en in de lange corridors gezien bad, droegen ook zulke pakken, waren ook allen slechts nummers evenals hij hun lotge noot Wat hadden zij hem hoonend en spottend aangegrijnsd Zij konden nog grijnzen en hadden thuis ook vróuw en kind, misschien Vrouw en kind! Waar is papa zullen de kinderen vragen. Wat zal Clara hun antwoorden? Oh I Oh 1 Zijne Clara, de vrouw van een gevangene 1 Zijne kinderen, de kinderen van een tuchthuisboef? Daarbuiten hoorde men voetstappen Snel trok hij zijn buis naar beneden. Nummer vijftien mocht niet reeds het eerste uur zich ongehoorzaam toonen Zijn vingers beefden zennwachtig, zijn broek kon hij haast niet van de bretels ontdoen. Met brandende oogen beschouwde hij het kleediugs'.uk, als hing ziju heele zaligheid er aan Welk een beeld doemde in zijn herin nering voor hem op Toen hij nog in dienst was, moest eens een gewoon soldaat wegens een vergrijp in arrest gebracht worden men vond hem dood in zijn cel en riep den officier van dienst hem 1 Zooals hij daar hing, de ongelukkige, met zijn bretels aan den vensterknop, leverde hij een treurigen aanblik op. Was hier ook -een vensterknop Ja daar tusschen de onderste mat glazen ruiten 1 De herfstzon scheen op het venster en kleurde hetgrauwrood. Zulk een vriendelijk grauwroode japon had Clara gedragen, toen hij haar het eerst ontmoette. O, hoe schoon was ze toen 1 Clara 1 Hij drukte de hand tegeD het hart, keek weder naar de zonnig gloeiende ondoorzichtige ruiten maar scherp be- lijnd teekende zich hierop het traliewerk af. Gevangen Vervloekt 1 Uit geworpen 1 En daar de vensterknop, en hier zijn bretelsClara Mijn kinderen Vader I Moeder 1 Ellendige o 1 Uw trots, uw liefde, uw hoop in den kerker, eerloos 1 EerloosGewetenloosOok lal? Zijn borst krimpt ineen, heftig zwoe gend 1 Zijne tanden kLeist hij op elkaar, zijn nagels krassen over de bretel, de oc- gen rollen woest in hun kassen, zijn ha ren hangen wanordelijk over het voor hoofd I Nog een blik op de ruiten, roodgetint- dan sloot hij de oogenhij was niet lathij wilde Daar naderen ander maal voetstappen, sleutels rinkelden, de zware deur werd geopend en de bevelende basstem van den bewaareer deed zich hoo- ren nummer vijftien, volg mij, dan kunt ge gelucht wordenEn de bretels aan den vensterknop ziende, ghmlachteh minachtend en zeide die zal 1 >tra s wel aan den directeur te bewaren gev<n. Nog zes maanden kwijnde hij voort. Dan ontving zijn vóór den tijd vergrijsde echt- genoote de tijding, dat de dood zich over hem ontfermd had, Dat was het treurig einde van een, dien het spel in zijn macht had. Letterk. Bijv. R. Nbid. De Spaan sche Regeering moet de bewijzen in handen hebben, dat in het buitenland thans een complot is ge smeed door anarchisten om Pallas' terdood veroordeling te wreken. Monzilli, die na deltal i- aansche bankschandalen naar Londen vlucht te, zal aan Italië worden uitgeleverd. Beste kostwinning. Te Rsmsgate, in Engeland, kwam Woensdag een zaak voor de rechtbank in behande ling, die een gedachtewisseling van ver scheidene uren rorderde. Twee Itahaansche orgeldraaiers waren het oneeDS geworden over htt verdeelen van hun wiust geduren de eenige maanden. In den loop van de behandeling der zaak bleek htt, dat de ei- scher dikwijls een pond sterling (f 12) per dag verdiende en nooit minder dan 7 schil ling (f4,20) zoodat zij samen het bagga- telletje van 114 pond (f1368) hadden ver diend in 38 weken. Verder bleek het dat de gedaagde 30 pond sterling (f 360) in de postspaarbank had voor hem zeiven en een gelijke som voor zijn dochter, dat hij een uitstapje naar Napels kon bekostigen eu dat hij eens, toen hij door de politie te Ramsgate gearrtsteerd werd, f 228 in den buidel had. De schoonheid van een stukje ijs. Weinigen weten, hoe kun stig het ijs is samengesteld. Men bewon dert vaak de bloemen op de ruiten; maar van het ijs weet men doorgaans niet veel meer te zeggen, dan dat het glad en hard is. Toch is het verrassend, na te gaan, hoe allergunstigst het samengevloch ten is. Dit kan op deze wijze gebeuren. Door een plaatje ijs, van b.v. een centi meter dikte, laat men lichtstralen gaan; deze vangt men door een glazen lens op, zoodat op den tegenover staanden wand een lichtbeeld ontstaat. In deze afteekening ziet men nu duidelijk wat in het ijs gebeurt, zoodra het begint te smelten. De fraaiste figuren komen voor den dag: sterren en bloemen, allen zesbladerig. Zij groeien en krijgen tandjes, als een zaag aan de ran den. Wendt men nu het oog naar het ijs zelf, dan ziet men dat de stervormige fi guren hartjes hebben, die glanzen als zil ver. Er is water outstaan, en daar dit niet zooveel ruimte inneemt als het ijs, komen er eenige ledige plaatsen; zoo worden die blinkende bloemenhartjes geboren. Inder daad, een verrassend fraai verschijnsel! Menigeen zal in de inwendige samenstel ling van glas en ijs terstond geeD onder scheid zien, en toch het ijs is orde en regelmaat, het glas wanorde. IJs is als mu ziek, glas is rumoer. Zulk een regelmatige schikking van ijsdeeltjes (kristalisatie noemt men het) is een bewijs te meer voor de wondervolle werking der natuur. Zoowel als in de schoonheid van het het landschap en in de pracht van den sterrenhemel, spreekt ook in het allergeringste de macht en de majesteit van den Schepper en On derhouder aller dingen. De fijne sneeuw vlokjes en de ijsvelden, zoo groot als een werelddeel, zijn door dezelfde natuurwet geweven. J. W. Nieuw Leven. Appelgelei. Geen spaar zame huisvrouw zal het verzuimen, zoolang de appelen nog goedkoop zijn, appelgelei te maken, eeu lekkernij voor kinderen en voor volwassenen. Op de boterham en bij het vleesch smaakt zij heerlijk, terwijl zij voor den hoest een uitstekend middel i». Om appelgelei te makeD, kan men alle soorten appelen gebruikeD, zoete, zure, aan gestoken die men natuurlijk uitsnijdt en z.g. beursche appelen." Mea wascht de appelen goed schoon, snijdt ze dan in vieren, haalt de klokhui zen cr uit eu doet ze in een grooteu pot. Daar giet men water op, zoolang tot het de appelen bedekt, niet meer, en stelt ze bo ven de kachel bloot aan een gloeiend vuur, zoolang tot ze zacht en week geworden zijn. Dan doet men ze in een grooten linnen doek en perst het sap er uit. Op één liter sap doet men dan l1/, pond suiker en stelt die vloeistof veer aan het vuur bloot, zoolang tot ze dik, slijmig wordt dit kan wel 2 2% uur duren laat ze dan koud worden en men heeft een voortreflelijk appelgelei. Damspel van prins Bismarci. Zooals men weet, is prins Bismarck een hartstochtelijk liefhebber van het damspel. Ongetwijfeld bezit hij het kostbaarste spel, dat op de wereld gevonden wordt. De vierkanten zijn van goud en zilver ge maakt, terwijl ook de schijven uit dezehde metalen bestaan in het midden van iedere zilveren schijf schittert een diamant, in het midden van iedere gouden schijf fon kelt een prachtige robijn. De waarde van een dergelijk spel moet wel verbazend groot zijn. Raar soort kostwinning. Op Nieuwjaarsdag stierf in een dorp in de nabijheid der stad Memel een man, die er zijn vak van had gemaakt - zich te laten afranselen de msn was on gehuwd, üeette Kaïalus, en had door htt buitensporig gebruiken van brandewijn al len lust tot den aibeid verloien. In de

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1894 | | pagina 3