Uit en voor de Pers
•J
Gemengd
Nieuws.
iNummer Vijftien.
de mededeehug tot nader onderzoek en te
vens als eene aanbeveling tot navolging
onder de aandacht van belangstellenden te
brengen.
Bij opening der pers in Dec. werd de
niet te groote verwachting bij zooveel af
keuring, oordeelvellingen enz. van uninge-
gewijden, en bij uiterlijke beschouwing be
oordeel geheel overtroffen, en bracht mij
in verrukking, toen het bleek dat (bij ee-
nig verlies aan den voorkant en de hoe
ken, die zichtbaar, door niet hoog gei otg
opzetten en vasltrappen te weinig of bijua
geen persing hadden gehad) verder de lu
pinen uitstekend waren, en die laat afge
maaide harde stronken, volgens welwillend
gegeven advies van den heer Bertels, als
haksel gesneden en aan het vee toegediend
ook dit persvoeder door de koeien met een
graagte werd gegeten, ,zooal9 niemand hier
zich dat had kunnen voorstellen; het et-
groen, eerst in de pers gereden, is geheel
goed en door zijn heerlijke geur een ware
lekkernij voor het vee; ook de paarden
hier eten het gaarne, getuige, dat zij bij
toediening aan de koeien, door hinneken
of kloppen zich aanmelden, om er ook een
traktatie-rantsoen van te mogen genie
ten.
Alzoo, bij deze welgeslaagde uitkomst,
eere, wien eere toekomten ten slotte hier
openlijk warmen dank, hulde en waardee
ring nog gebracht aan den energieken, ge-
nialen heer Bertels van de Biezen voor zij
ne zoo belangrijke uitvinding, en moge
volgens opgaaf een duizendtal proefnemin
gen overal in den lande eveneens met een
goeden uitslag bekroond, de beste en spre
kendste bewijzen zijn, om den heer Bertels
als overwinnaar uit het strijdperk zijner
tegenstanders te doen treden, en zijn onder
zoekende geest in de toekomst nog veel
nieuws tot verbetering en vooruitgang van
den landbouw aan het licht brengen; zoo
dat zijn naam en met recht eene eereplaats
inneme onder de mannen van beteekenis op
landbouwgebied!"
Nog schrijft men
De proeven door verschillende landbou
wers in het Gooi genomeu ter verkrijging
van zoet groenvoeder volgens de methole
Bertels, zijn over 't geheel uitstekend ge
slaagd. Dat dit met enkele niet het geval
is, is vooral hieraan toe te schrijven, dat
de voorschriften van den heer Bertels in
niela//« opzichten gevolgd zijn. Zoo is b.v.te
Laren door een landbouwer Sielezische mos
terd en Oelrettich verbouwd met het doel
dit te persen, liet was zeer overvloedig
doch nu het geperst is, wil het vee, dit
groenvoer niet gebruiken. Wel is de kleur
frisch doch de reuk zeer onaangenaam, zoo
dat dit ook hoogstwaarschijnlijk op den
smaak van melk en boter een minder aan-
genamen invloed zal uitoefenen. De oorzaak
dezer slechte uitkomst is niet ver te
zoeken. "Waar Bertels een temperatuur van
55o 60o voorschrijft, was hier de hoogste
temperatuur, die waargenomen werd 45o
't Is jammer dat men besloten heeft met
dit gewas de proef niet te laten herha
len.
De uitkomsten, welke men met geperst
gras verkreeg, waren in één woord schitte
rend. De reuk is zeer aangenaam, veel ge
lijkende op dien van versch roggebrood,
terwijl de koeien het met graagte nuttigen
en er het beste hooi voor lafen staan. Ver
der blijkt het voor het vee een krachtig
voedsel, terwijl melk en boter aan alle ei-
schen voldoen.
Dezen zomer zal volgens hetzelfde sj-
eteem gras, rogge en haver behandeld wor
den.
inlander het geld wil teruggeven, dan wil-1
len ze het niet aannemen en dan sturen
ze hem weg en verkoopen het verpande
perceel gauw stilletjes op vendutie. En
zoo berooven zij altijd de inlanders en
daarom zijn zij rijk en worden al de in
landers arm. En als er geklaagd wordt
bij den assistent-resident of bij den pre
sident van den Landraad, dan is dat te
vergeefs, want reeds menigeen heeft ge
klaagd en nog nooit is er recht gedaan.
„En daarom zijn de inlanders bedroefd
want zij weten nu niet meer wie hen
helpen moet. En daarom schrijf ik het
in de courant, dan leest misschien ie
mand dit, die de inlanders helpen wil.
Zoo helpe ons Allah.* Het Vaderland.
Knoeiery.
Be Loc. ontving een Maleisch stuk ter
plaatsing, dat zij woordelijk aldus ver
taalt, na zich vergewist te hebben, dat
het in hoofdzaak juist is.
„Er is op Java een plaats, waar een
notaris woont tevens vedumeester.
„Op die plaats woont ook de schoon
vader en de schoonmoeder van dien no
taris, die zetten geld uit onder de inlan
ders. Daarvoor geven de inlanders dan
hun sawah's in pand en dan maakt de
notaris schoonzoon een akte op en dat
kost zooveel. En dan wordt er een half
jaar of een jaar rente van afgehouden
vooruit tegen twee pCt. 's maands. En
dan moeten de inlanders toch dadelijk
elke maand rente betalen. En dan moe
ten er nog twee borgen bij zijn. En als
zij dan een tijd de rente betaald heb
ben en zij kunnen niet meer betalen,
dan verkoopt de notaris tevens vendu
meester stilletjes zonder dat iemand het
weet die sawah's op vendutieom half-
negen gaat een,man met een tong-tong
voor het kantoor even zitten tongtongen
en Diemand weet wat dat beteekent en
dan is dat een publieke vendutie. En
om negen uur verkoopt dan de notaris
tevens vendumeester die sawah's op
vendutie en dan worden die sawah's ge
kocht door een inlandsche klerk van
den notaris voor vijf gulden.
Dan roept de schoonvader die het geld
geleend heeft, nl. f300, de borgen voor
den Landraad en eischt van hen die 300
guldeD, omdat hij nog niets van zijn
geld gekregen heeft. En die moeten dan
betalen. En na een tijd vet koopt de klerk
die sawah's weer, maar dan wordt het
overal bekend gemaakt en dan worden
die sawah's weer op vendutie verkocht
en dan brengen ze soms wel 500 op en
dan is dat geld veer voor den notaris
en dsn schoonvader en de klerk krijgt
ook wat. En zoo doen ze met huizen
van inlanders ook en met erven en met
alles wat maai geld waard is. En als de
Er. hoe maakte de derde het? Deze e-der teruggewonnen had. Deze „reservatio
venals de eerste, schetste plannen en tee- meutalis" schoof echter de uitvoerii g van
keningen. Wat daarentegen deed hij niet zijn besluit steeds meer en meer op en
Niet opeens brak hij heel het gebouw achtergrond. Soms won hij wel, maar het
af, maar in een geschikt jaargetijde bracht geluk is wisselvallig, spoedig verloor ij
hij de door hem bedoelde - hervormingen weder des te meer.
tot stand. Zelfs was bij, omdat hij onder- Hij noemde zich een ellendeling, ver
wijl wonen moest, meer dan één jaar er vloekte het spel, verwenschte^ zijn
mȐ bezig. Maar ten laatste was hij er heid, maar overwinnen kon l ij
dan ook mee klaar en woonde hij tevreden aantrekkelijkheden van het spel waren voor
hem van dien aard, dat hij zonder deze
zwak-
ze niet. De
en gelukkig.
Wie van de drie was dp
meester? Nieutc Leven.
beste bouw-
P. V. D. V.
Levenslang een zonde r-
ling.
Van een onlangs overleden Engelsch
edelman, Lord Crewe, wordt gezegd dat
zijn zenuwgestel zeventig jaar geleden, toen
hij de school te Eton bezocht, een vreese-
lijken schok onderging doordien zijn onder
wijzer in zijn tegenwoordigheid zelfmoord
pleegde. Dit moet de aanleiding zijn ge
weest, dat hij zijn gebeele leven zoo zon
derling en opvallend heeft gehandeld. De
loid droeg altijd zeer ouderwetsche kleede
ren van zonderlinge kleur en eigenaardig
maaksel. Gewoonlijk droeg hij drie oichideën
in drie verschillende knoopsgaten. De
orchideën die lievelingsbloemen waren
en de druiven, die op zijn landgoede—
werden gekweekt, mochten de beste in
geheel Engeland worden genoemd. De
druiven die hij oogstte, verdeelde hij ge
woonlijk onder de geestelijken in den om
trek. Crewe had een inkomen van ruim
visr tonnen gouds per jaar. Toen zijn
kasteel Crewe Hall, eenige jaren geleden
in brand stond, liet hij een tafel op het
grasperk zetten, ging zitten en schreef het
volgende telegram aan den bouwkundige
Street„Crewe staat in brand, kom hef
weder opbouwen
De overledene was een gastvrij man. Maar
zelfs in dit opzicht had hij zonderlinge
eigenaardigheden. Ieder van zijn gasten
kreeg een bepaalde plaats aan tafel. Wee
degeen, die bij vergissing op een verkeer
de plaats ging zitten. Er werd hem wel
beleefd, maar heel duidelijk aan het ver
sland gebracht, dat hij moest gaan verzit
ten of anders wel kon heengaan,
Musschen als menschen-
redders. In den zijvleugel van een huis in
de Franseckistr&sse te Berlijn, woont een
handelsreiziger W. Sch., die de prijzens
waardige gewoonte heeft eiken morgen
broodkruimels op zijn vensterbank voor de
musschen te strooien. Daardoor gelokt, zijn
er altijd op het vroege uur steeds een
groot aantal vogels voor het venster. Jongst
leden zaterdag moet Sch., voor het opma
ken der inventaris tot 10 uur ,'s avonds
op kantoor blijven, en keerde hij vermoeid
en koud naar huis.
Nadat hij de kleine ijzeren kachel met
steenkolen en cokes had gevuld en had
aangemaakt, ging bij naar bed. Toen de
tegenover hem wonende familie den vol
genden morgen tegen half tien de mus
schen nog steeds voer rijn raam zagen flad
deren, maakte men de huisjuffrouw hierop
opmerkzaam. Het gelukte de deur te ope
nen en men vond de kamer vol kolen
damp en Walter Sch. bewusteloos in bed
liggen. Eenige stukken cokes waren in de
kachelpijp geraakt, waardoor de rook niet
kon ontsnappen.
Aan de bemoeiingen van dr. Kaiser is
het te danken, dat de jonge man in het
leven is gebleven ware zijn toestand eeni-
gen tijd later ontdekt, dan zou hij onher
roepelijk verloren zijn geweest. Op deze
manier hebben de weldaden van den die
renvriend vruchten gedragen.
„Johan, mijn jongen" zei-
de een huishoudelijke moeder tot haar
zoon, „loop nu toch in godsnaam niet den
heeien dag heen en weer naar de deur.
Moeten die nieuwe schoenen nu in ééns
kapot (Johan gaat zitten). Daar gaat hij
nu weer zitten. Pas toch op je nieuwe
broek I Heb je nou ooit zoo'n jongen meer
gezien I4
Natuur en mensch.
Drie hervormers. (Een gelijkenis.)
Zeker vader liet bij zijn overlijden aan
elk zijner drie zoons een huis na. Bij na
dere kennismaking evenwel viel de erfe
nis niet mede. Allerdroevigst toch zagen
de gebouwen er uit. En hadden zij dade
lijk een goed onderkomen gehad, zeker
zouden de broeders geen oogenblik ge
aarzeld hebben ze tot den grond af te
brekeD, om vervolgens op de vrij ge
worden plaats andere te stichten. Maar
nuWat nu te doen
De jongste gaat heen en maakt plan
nen en teekeningen voor een geheel nieu
we woning. Hiermee geieed, breekt hij
het oude huis totaal af en legt de fonda
menten voor een ander. Doch daar valt
de wiDter in. Het werk moet rusten en
zonder dak staat daar onze lichtzinnige
bouwmeester.
De oudste broeder, hierdoor geleerd,
sprak „Ik zal wijzer zijn." Hij maakte
dus plaDnen noch teekeningen, en dacht
er niet aan, zijn gebonw geheel tegen
den grond te werpen. GeenszinsWat
hij echter wel deed Hier flikte, daar
plakte, ginds mttselde, elders veranderde
hij wat. Maar door dit alles werd zijn
huis er evenwel niet beter ophet wrs
en bleef een prul. Eindelijk can cok gaf
bij het op cd litt meedelocs het huis zoo
als bij het nu gebrekkig gemaakt had.
De deur werd achter hem dichtgewor-
pen, kneisend op haar hengsels, dau ge-
grendtld hij was alleen alleen met
zijn wanhoop, zijn afkeer van zich
zeiven.
Afkeer 1 Wat had de officier van
justitie ook weder gezegd De speel-
duivel had het eergevoel en het geweten
van dezen man verstiktO, hoe haatte
hij dien ambtenaar van het Open'oa.r Mi
nisterie, die hem geen uitweg meer gela
ten had Maar niet daarom 1 Niet om
dat hij hem had aangeklaagd. Neen.
Omdat het niet waar was hij bezat
nog
I
Bezat hij nog eergevoel, geweten
Wat was het dan, dat daarbinnen zoo
gloeide en zeer deed, dat daar knaagde als een
worm?
Hoeveel liever ware het hem thans geweest,
als zijn geweten, zijn eergevoel gestorven
waren 1
Daar op de zitbank lagen de kleeren,
die hij aantrekken moesthet grove boe
venpak, grijs als zijn gemoed. Op de borst
is een stuk linnen vastgenaaid met het
nommer 15 er op. Schreeuwend groot stond
het daar, dat vervloekte misdadigers-
nummerHij was voortaan geen mensch
een
nummer
meer, slechts
Dummer No. 15!
was hij reeds gered u-
Uw zoon is nog
Kinderen, lieve
neen gij hebt
dood dood
Tot een
ceerd
YaderMoeder
slechts een nummer!
kinderen l)w vader
geen vader meer, hij is
dood
Clara O, Clara! Hoe ongelukkig heb
ik u gemaakt.
Ha! De muren, de tralies, die hem te
gen houdenHij zou ze zoo graag
troosten willen. Zich tot haar bege
ven Neen 1 Want al ware hij viij,
hij kon ze toch niet meer in de oogen
zien, in de helderblauwe eerlijke oo
gen.
Mijn vrouw. Mijn vrouw 1 Nooit
weder 1 Maar de tijd zal komen,
dat zij medelijden zal hebben met hem
hij zal waanzinnig wordtn, hier
Hier
Is hij het niet reeds? Is zijn den
ken nog helder? Ja, heiaas! O,
indien het nacht ware, nacht in zijn bin
nenste, altijd nacht. NachtHoe ge
lukkig was hij geweestHet eenig kind
zijner ouders, verwend, vertroeteld al
les offerden zij voor hem op! Hun
eeGige zoon zou iets worden officier
Hij zou hun ouden naam weder in het le
ger brengen, hun naam, die vroeger een
maal op schitterende wijze door militairen
gedragen was, maar die sedert een gene
ratie niet meer in het leger voorkwam,
daar de in leven zijnde dragers van dien
naam lichamelijk voor den dienst ongeschikt
waren.
O, wat waren zij trotsch op hun flink
gebouwden zoon, den knapste van de ca
dettenschool. Maar hij was ook de licht
zinnigste, de meest losbandige! Dal was
hij ook later in het korps officieren de
wedren en het spel 1
II», het spel, het spel
Reeds eenmaal had ktt hem zoover ge
bracht, dat hij aan zijn pistolen moest den
ken, doch zijn vader redde hem met de
rest van zijn vermogen. Het spel liet hij
daarom niet hij zou zich tegenover
zijn makkers immers belachelijk hebben
gemaakt, als hij opeens den solide was
gaan uithangen. Noblesse oblige P
Maar de schulden, de schulden! Zij
groeiden onrustbarend aan Hij moest
zijn ontslag nemen, of trouwen. Van
twee kwaden koos hij het minste, hij zag
om naar een rijke vrouw.
Zwaar viel hem deze stap hij moest
zijn vrijheid opgeven! Dat hij alleen
om het geld, en om het geld alleen huw
de, dat bezwaarde hem niet.
Er zijn zoo vele anderen, die hetzelf
de doen.
Wie trouwt er ook, als hij niet
moet I
Clara's vermogen was aanzienlijk, boven
dien was zij van goede familie tn beeld
schoon
Hij was nauwelijks gehuwd of hij begon
zijn vronw lief te kiijgen.
Dat was toch iets anders dan die lief
des histories, dat was geen vronw, dat was
een engel!Hij dweepte met zijn vrouw
tje en had een gelukkig huwelijk.
Maar het spel het spel 1
Aanvankelijk speelde hij zeer zelden.
Clara zag het niet gaarne, dat hij den ge
woonten nit den tijd toen hij nog vrijge
zel was trouw bleef maar geheel en al
zich terugtrekken, dat zon hem toch on
mogelijk geweest zyn. Hij speelde dus nu
en dan maar hij had geen geluk en
wilde het verlorene weer temgwinnen
eenmaal meeat Iet geluk hem tcch gunstig
zijn I
Hij speelde speelde steeds!
Dat het Clara v» rdroot, zag hij wel, en
hij nam daD cok het besluit van het spel
af te zien geheel en al er van af te
zien, als hij het veilciece maar eerst we
niet meer leven kon.
Bezigheden, vermakev, zelfs zijn thuis
konden hem niet meer bekoren. Spelen
spelen Naar de gehalte van het gezelschap
waarmede hij speelde, vroeg hij niet meer.
Vaak kon hij zijn verlies niet contant beta
len. Maar dan maakte men het hem
gemakkelijk, zeer gemakkelijk; hij behoefde
maar een schuldbekentenisje te teekenen
Het geld evenwel, dat men hem gaf, vloei
de weder in hun zakken, want men „speel
de' met hemZijn kameraads met wie
hij vroeger speelde, giogen hem nu zooveel
mogelijk uit den weg, de personen met
wie hij omging, behaagden hen niet, al
deden zij zich ook voor als rijke lie
den.
Hij stond weder voor eene keus
ziju partners of het regiment. Was het
een kensP! Hem bleef immers niets o-
ver dan zijn ontslag te nemen zij hadden
hem geheel en al in hun macht, de heeren
met wie hij omging 1
En nu 1
Zij wonnen wonnen Clara's ver
mogen was reeds lang verdwenen, hij had
een schuldenlast op zich geladen, die wer
kelijk niet meer te torsen was. Hoe was
het zoover gekomen
Ja, ja Zij speelden valsch Te laat zag
hij het in, te laathij behoorde hun reed»
met lichaam en zielhij was hun slaaf!
Moest hij niet doen, wat zij hem ver
langden
Hij werd hun handlanger 1 Zij reisden
met hem naar de verschillende badplaatsen,
garnizoensplaatsen en de verschillende ste
den, waar wedrennen gehouden werden,
overal heen. Zijn schitterende naam, zijn
elegant voorkomen, alles moest dienen om
kennismakingen aan te knoopen en slacht
offers te lokken.
Maar de Nemesis kwam, de maatschappij
wierp hem uit en zond hem voor jaren
naar den kerker
Was het te verdragen Vroeger
de offieciers-uniform thans het boeven
pak Hij die vroeger trot3 was op zijn
naam, zou voortaan slechts een nummer
zijn 1
Nommer vijftien
„Haast u,ik zal uw zaken straks
wel meebrengen had zijn bewaarder ge
zegd.
Moest hij dal grijze tuig daar aan
trekken Het boevenpak met het nummer
er op Moest hij Ja hij moest
Hij was thans een gevangene Hij En
al die anderen, die hij beneden op de
plaats en in de lange corridors gezien bad,
droegen ook zulke pakken, waren ook allen
slechts nummers evenals hij hun lotge
noot Wat hadden zij hem hoonend en
spottend aangegrijnsd
Zij konden nog grijnzen en hadden thuis
ook vróuw en kind, misschien
Vrouw en kind!
Waar is papa zullen de kinderen
vragen. Wat zal Clara hun antwoorden?
Oh I Oh 1 Zijne Clara, de vrouw van
een gevangene 1 Zijne kinderen, de
kinderen van een tuchthuisboef?
Daarbuiten hoorde men voetstappen
Snel trok hij zijn buis naar beneden.
Nummer vijftien mocht niet reeds het eerste
uur zich ongehoorzaam toonen
Zijn vingers beefden zennwachtig, zijn
broek kon hij haast niet van de bretels
ontdoen. Met brandende oogen beschouwde
hij het kleediugs'.uk, als hing ziju heele
zaligheid er aan
Welk een beeld doemde in zijn herin
nering voor hem op
Toen hij nog in dienst was, moest eens
een gewoon soldaat wegens een vergrijp
in arrest gebracht worden men vond
hem dood in zijn cel en riep den officier
van dienst hem 1 Zooals hij daar
hing, de ongelukkige, met zijn bretels aan
den vensterknop, leverde hij een treurigen
aanblik op.
Was hier ook -een vensterknop
Ja daar tusschen de onderste mat
glazen ruiten 1
De herfstzon scheen op het venster en
kleurde hetgrauwrood. Zulk een vriendelijk
grauwroode japon had Clara gedragen, toen
hij haar het eerst ontmoette. O, hoe
schoon was ze toen 1
Clara 1
Hij drukte de hand tegeD het hart,
keek weder naar de zonnig gloeiende
ondoorzichtige ruiten maar scherp be-
lijnd teekende zich hierop het traliewerk
af. Gevangen Vervloekt 1 Uit
geworpen 1 En daar de vensterknop, en
hier zijn bretelsClara Mijn kinderen
Vader I Moeder 1 Ellendige o 1
Uw trots, uw liefde, uw hoop in den
kerker, eerloos 1
EerloosGewetenloosOok
lal?
Zijn borst krimpt ineen, heftig zwoe
gend 1 Zijne tanden kLeist hij op elkaar,
zijn nagels krassen over de bretel, de oc-
gen rollen woest in hun kassen, zijn ha
ren hangen wanordelijk over het voor
hoofd I
Nog een blik op de ruiten, roodgetint-
dan sloot hij de oogenhij was niet
lathij wilde Daar naderen ander
maal voetstappen, sleutels rinkelden, de
zware deur werd geopend en de bevelende
basstem van den bewaareer deed zich hoo-
ren nummer vijftien, volg mij, dan
kunt ge gelucht wordenEn de bretels
aan den vensterknop ziende, ghmlachteh
minachtend en zeide die zal 1 >tra s
wel aan den directeur te bewaren gev<n.
Nog zes maanden kwijnde hij voort. Dan
ontving zijn vóór den tijd vergrijsde echt-
genoote de tijding, dat de dood zich over
hem ontfermd had,
Dat was het treurig einde van een, dien
het spel in zijn macht had.
Letterk. Bijv. R. Nbid.
De Spaan sche Regeering
moet de bewijzen in handen hebben, dat
in het buitenland thans een complot is ge
smeed door anarchisten om Pallas' terdood
veroordeling te wreken.
Monzilli, die na deltal i-
aansche bankschandalen naar Londen vlucht
te, zal aan Italië worden uitgeleverd.
Beste kostwinning. Te
Rsmsgate, in Engeland, kwam Woensdag
een zaak voor de rechtbank in behande
ling, die een gedachtewisseling van ver
scheidene uren rorderde. Twee Itahaansche
orgeldraaiers waren het oneeDS geworden
over htt verdeelen van hun wiust geduren
de eenige maanden. In den loop van de
behandeling der zaak bleek htt, dat de ei-
scher dikwijls een pond sterling (f 12) per
dag verdiende en nooit minder dan 7 schil
ling (f4,20) zoodat zij samen het bagga-
telletje van 114 pond (f1368) hadden ver
diend in 38 weken. Verder bleek het dat
de gedaagde 30 pond sterling (f 360) in
de postspaarbank had voor hem zeiven en
een gelijke som voor zijn dochter, dat hij
een uitstapje naar Napels kon bekostigen
eu dat hij eens, toen hij door de politie
te Ramsgate gearrtsteerd werd, f 228 in den
buidel had.
De schoonheid van een
stukje ijs. Weinigen weten, hoe kun
stig het ijs is samengesteld. Men bewon
dert vaak de bloemen op de ruiten;
maar van het ijs weet men doorgaans
niet veel meer te zeggen, dan dat het glad
en hard is. Toch is het verrassend, na te
gaan, hoe allergunstigst het samengevloch
ten is. Dit kan op deze wijze gebeuren.
Door een plaatje ijs, van b.v. een centi
meter dikte, laat men lichtstralen gaan;
deze vangt men door een glazen lens op,
zoodat op den tegenover staanden wand
een lichtbeeld ontstaat. In deze afteekening
ziet men nu duidelijk wat in het ijs gebeurt,
zoodra het begint te smelten. De fraaiste
figuren komen voor den dag: sterren en
bloemen, allen zesbladerig. Zij groeien en
krijgen tandjes, als een zaag aan de ran
den. Wendt men nu het oog naar het ijs
zelf, dan ziet men dat de stervormige fi
guren hartjes hebben, die glanzen als zil
ver. Er is water outstaan, en daar dit niet
zooveel ruimte inneemt als het ijs, komen
er eenige ledige plaatsen; zoo worden die
blinkende bloemenhartjes geboren. Inder
daad, een verrassend fraai verschijnsel!
Menigeen zal in de inwendige samenstel
ling van glas en ijs terstond geeD onder
scheid zien, en toch het ijs is orde en
regelmaat, het glas wanorde. IJs is als mu
ziek, glas is rumoer. Zulk een regelmatige
schikking van ijsdeeltjes (kristalisatie noemt
men het) is een bewijs te meer voor de
wondervolle werking der natuur. Zoowel
als in de schoonheid van het het landschap
en in de pracht van den sterrenhemel,
spreekt ook in het allergeringste de macht
en de majesteit van den Schepper en On
derhouder aller dingen. De fijne sneeuw
vlokjes en de ijsvelden, zoo groot als een
werelddeel, zijn door dezelfde natuurwet
geweven. J. W.
Nieuw Leven.
Appelgelei. Geen spaar
zame huisvrouw zal het verzuimen, zoolang
de appelen nog goedkoop zijn, appelgelei
te maken, eeu lekkernij voor kinderen
en voor volwassenen. Op de boterham en bij
het vleesch smaakt zij heerlijk, terwijl zij
voor den hoest een uitstekend middel i».
Om appelgelei te makeD, kan men alle
soorten appelen gebruikeD, zoete, zure, aan
gestoken die men natuurlijk uitsnijdt
en z.g. beursche appelen."
Mea wascht de appelen goed schoon,
snijdt ze dan in vieren, haalt de klokhui
zen cr uit eu doet ze in een grooteu pot.
Daar giet men water op, zoolang tot het de
appelen bedekt, niet meer, en stelt ze bo
ven de kachel bloot aan een gloeiend vuur,
zoolang tot ze zacht en week geworden
zijn. Dan doet men ze in een grooten
linnen doek en perst het sap er uit. Op
één liter sap doet men dan l1/, pond
suiker en stelt die vloeistof veer aan
het vuur bloot, zoolang tot ze dik, slijmig
wordt dit kan wel 2 2% uur duren
laat ze dan koud worden en men heeft
een voortreflelijk appelgelei.
Damspel van prins Bismarci.
Zooals men weet, is prins Bismarck een
hartstochtelijk liefhebber van het damspel.
Ongetwijfeld bezit hij het kostbaarste spel,
dat op de wereld gevonden wordt. De
vierkanten zijn van goud en zilver ge
maakt, terwijl ook de schijven uit dezehde
metalen bestaan in het midden van iedere
zilveren schijf schittert een diamant, in
het midden van iedere gouden schijf fon
kelt een prachtige robijn. De waarde van
een dergelijk spel moet wel verbazend
groot zijn.
Raar soort kostwinning.
Op Nieuwjaarsdag stierf in een dorp in
de nabijheid der stad Memel een man,
die er zijn vak van had gemaakt -
zich te laten afranselen de msn was on
gehuwd, üeette Kaïalus, en had door htt
buitensporig gebruiken van brandewijn al
len lust tot den aibeid verloien. In de