A
II
Aiurtsitii- Laiiw
dl
18
s
n
OiSlIlS BLOED.
Zondag 4 Maart 1894.
38ste Jaargang Ho. 2810.
DONDERDAG
AVOND 15 MAART.
SCHOOLGELDEN
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: SCHAOEW, Laan, I> 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 c.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Woensdag 14 en Donder
dag 1 a Maart a.s. te hou
den
9
m
Gemeente S c h a g e n.
Bekendmakingen,
FEUILLETON.
Roman van HERMAN HEIBERG.
(Yertalingsrecht verzekerd.)
Binnenlaiidsch Nieuws.
In rerband tot de op
zal het nummer der Schager Courant van
DONDERDAG 15 MAART, hetwelk vol
gens gewonen gang op Woensdagavond
zon worden uitgegeven, nu verschijnen op
de Red.
Burgemeester en Wethouders van Scha-
gen, brengen ter algemeene Kennis, dat
gelegenheid tot kostelooze inenting
en herinenting zal worden gegeven op
Dinsdag 6 Maart e. k. des namiddags
van 2 tot 3 ure, ten huize van deu ge
meentegeneesheer, den heer A. C. MelChi-
or, Laan No. 8 alhier.
Schagen, 28 Februari 1891.
De Burg. en Weth. voornoemd,
W. A. HAZEU, Weth.
de Secretaris,
DENIJS.
Belanghebbenden worden herinnerd
dat de schoolgelden steeds vóór den 5en
van elke maand ten kantore van den ge
meente—ontvanger moeten worden voldaan.
Nalatigen hierin stellen zich bloot aan ver
volging ten hunnen koste.
Schagen 2 Maart 1894.
De Burgemeester a. i.
W. A. HAZEU.
37.
Het was ver na middernacht, toen Franz
van Beadler met Therese Vincent in een
gesloten rijtuig naar huis reed. Zij was bij
hem geweest in zijn woniog en, als zoo
dikwijls, ja, als altijd, leid den zucht naar ver
zoening, lang ontbeerde liefde en hartstocht
tot het nemen van besluiten, welke enkele
nren geleden nog niet in de gedachten wa
ren opgekomen.
Nu nu versmoorde Therese elke
stem van haar geweten. Wat de wereld zei-
de, wat Otto en Felix er van denken zouden,
werd alles in de schaduw gesteld door
haar herwonnen geluk.
Zij had, bem hare rust en haar geluk te
rug, en in de vrees, dit alles nog wederom
te verliezen, sloeg zij de armen teeder om
Franz' schouder en (luisterde
tZeg, hoe gij het verlangt! Uw wil zal
geschieden Moet ik daar blijven wonen,
op mij zelf gaan of bij u mijn intrek nemen P
Alleen alleen*zij sprak het uit
roet allen nadruk verlaat mij niet weder
of ik besterf het.* En toen volgden al die
kleine bekentenissen, welke zoo onbeschrij
flijk gelukzalig maken. Hoe hij zich bezorgd
gemaakt had, en zij geweend had; hoe zij,
gehoopt had, dat hij in strijd met hare woor
den, dat zij hem wel zou roepen, vanzelf tot
"a#r zou komenwelke voorstellingen zij
zich zelve gemaakt had dat hij misschien
«en audere bemindeboe zij er berouw over
gevoelde, zoo bits tegen hem opgetreden te
*gn.
.Niet waar, gij bemint mij, mij alleen
Franz
«Hoe kunt gij dat nog vragen, mijne The
rese Alleen n, u alleen en voor eeuwig.
7" Mijn bloed is vurig. Ik verbeeldde mij,
at ik van u zou kunnen afzien, maar ik
*®n niet. Ik wilde met u twist zoeken maar
an men twisten, waar men aanbidtP*
«Zoo niet Franz
^lanbidtj En kus mjj nu eens recht
En zoo verstreken de uren met vrome
eugens, bezweringen, beloften, en ver
Wik- en Weegloonen.
Bij de Memorie van Toelichting nevens
de wetsontwerpen tot vernietiging van de
raadsbesluiten van ALKMAAR, Hoorn en
Edam, tot heffing van wik- en weegloonen
legde de regeering berichten over, waaruit
bleek, dat eene heffing dier rechten in die
gemeenten ten bedrage van f 0-65 per Kg
over 1892 eene hoogere opbrengst had op
geleverd dan art. 254 der gemeentewet toe
laat.
Bij de bestureQ dezer gemeenten is toen
aangedrongen^ op de intrekking van de
raadsbesluiten dier gemeenten tot heffing
van dit bedrag met iDgang van 1 Januari
1894 en werd daarbij het uitzicht geopend
dat, indien die besturen f 0. 60 per 100
Kg. wenschten le heffen, na die intrek
king de indiening zou worden bevorderd
vau wetsontwerpen, waarbij de bevoegdheid
wordt verleend om deze som als maximum
te heffen.
De Raden der gemeenten Hoorn en Edam
hebben nu alsnog aan de gedane uitr.oo—
diging gevolg gegeven. Zij trokken de bo
venbedoelde raadsbesluiten in en gingen
tevens over tot vaststelling van een raads
besluit tot heffing van ten hoogste f0.60
per 100 Kg.
Thans zijn ingediend twee wetsontwer
pen, strekkende om de regeering te mach
tigen die raadsbesluiten goed te keoren en
daartoe ingevolge art. 255 der gemeente
wet toe te staan, dat ten behoeve dier ge
meenten, behoudens Koninklijke goedkeu
ring tot 31 Dec. 1896, wik- en weegloouen
worden geheven tot een bedrag van ten
hoogste f 0.60 per 100 K.G.
Een ongelulafamilie.
De landbouwer K. te LATTROP, die
bezig was met snoeien, had het ongeluk
uit den boom te vallen, waarbij hij een rib
brak en twee andere gekneusd werden.
Onlangs kwam zijn zuster in aanraking
met eene dorschmachine en verloor daarbij
het levenzijn vader viel voor jaren van
den zolder en moest zulks met den dood
betalenzijn moeder, die eenigszins zieke
lijk was, werd dood op haar stoel gevon
kreeg de hartstocht meer en meer de over
macht. En nu in den roes geloofde ook de
man datgene, wat hij zeide, waren zijne
woorden in overeenstemming met zijne ge-
voolens,Jeu nu hield hij het zelts ook voor on
mogelijk, dat Edith of eenig ander vrouwe
lijk wezen hem ooit weder van Therese zou
Bcheideu.
Teu slotte kreeg zij de bedachtzaamheid
terug.
„Ik moet wegl Ik moet! Wat zullen mij
ne huiigenooten wel denken P En Edith Ma-
lente, die bovendiendien nog jaloersehe oogen
heeft
„Ja, kom dan! En morgen om denzelfdeu
tijd weder, Therese, mijne aangebeden
Therese
Edith Malente wachtte geduldig eeoige
dagen. Zij begreep, nadat zij van Franz
eenig schrijven had ontvangen en ook uit
Tberese'8 woorden een en ander had opge
maakt, dat zij Franz den tijd moest laten,
met Therese tot eene verklaring te komen.
Franz had aan Therese niets verraden
van zijne genegenheid voor Editb, maar lis
tig had hij zeer verklaarbare oorzaken ge
vonden, om Therese over te halen, vooral
niet meer op vertrouwelijken voet met Edith
om te gaan.
„Waarom moet iemand iets vernemen,
van wat ons alleen aangaat P Ik acht Edith
buitengewoon hoog, ik liet mij daarom ook
tot het samenzijn met haar verleiden, waar
door onze goede verstandhouding verbroken i
werd; maar ik wil haar niet hebben tot
eene ingewijde omtrent onze verhouding.
Laat u dus over niets nit. Zeg, dat wij
elkaar toevallig ontmoetten, en dat ik u
toeu vergezeld en naar eene met u bevriende
familie gebracht heb. En laat ook niet door
haar uw portret maken. Zeg, dat gij u
daartoe nog niet wel genoeg gevoelt."
En Therese had ja gezegd en ook haar
woord gehouden.
Franz bad aan Edith geschreven
„Op uw schrijven, geliefde Edith kan ik
u slechts mondeling antwoorden. Voorloopig
ben ik niet in de gelegenhoid u te bezoeken.
Mondeling al het nadere, waartoe ook be-
hooren de mededeelingen omtrent Therese. Ik
ben nog altijd in boeien geslagen en ver
keer in hevige vertwijfeling ten opzichte van
de vraag, boe alles nog zal aftoopen
Door dit schrijven verbond Franz zich tot
niets hij legde geen verklaring af aan Editb
en toch toch stond er tusschen de regels
door iets te lezen, wat zij als voor zich
gunstig kon uitleggen.
den zijn broeder, die gepasseerd jaar bezig
was kersen te plukken, viel uit den boom,
hij greep zich echter aan de takkeD, en
werd gelukkig op zijn geroep gered.
Deze heeft zich dan ook bepaaldelijk voor
genomen geen boom weder te snoeien of te
rellen of ander gevaarlijk werk te ver
richten
Photografeeren van bank-
biljetten.
Wij lezen het volgende in de Maait-af-
levering van Htliottijdschrift voor photo-
grafle, naar aanleiding van het gevaar, dat
er bestaat voor het vervalschen van bank
biljetten met behulp der photogrsfie.
Het komt er dus op aan het photogra
feeren van bankbiljetten onmogelijk te ma
ken, of op die biljetten iets aan te brengen
waardoor een daarvan gemaakt photogram
zich dadelijk en aan eeD ieder verraadt.
Het eerste heeft men gemeend te kunnen
bereiken door het drukken in verschillende
kleuren maar de orlhochromatische platen
en het gebruik van lichtfilters hebben de
zen waarborg vrij wel illusoir gemaakt.
Bovendien schijnt het mogelijk, indien men
het model bankbiljet er aan wil opofferen
den kleurendruk zwart te maken, waardoor
aan het photographeeren niets meer in den
weg staat.
Ous medelid de heer Joh. Ruijs meent
een zeer eenvoudig middel gevonden te heb
ben om aan het gephotographeerde biljet
een onuitwisbaar brandmerk te geven.
Oude, gekreukte biljetten laten zich niet
photographeeren zonder allerlei licht- en
schaduwpartijen de vervalschers zullen
dus altijd nieuwe nemen. Indien nu de
Bank in elk nieuw biljet, vóór de uitgifte
een vouw laat leggen, dan zal men dia
vouw noch door vochtig maken en strij
ken, noch op andere wijze, zóo goed er uit
kunnen krijgen, dat zij zich op het photo-
gram niet door eene streep verraadt. En
wanneer de vouw in den bovenkant, door
de oogen der Nederlandsche maagd, gelegd
wordt, zal die streep niet kunnen worden
weggeretoucheerd zonder de gelijkenis te
doen verloren gaan.
De heer Ruijs deelde zijn vinding mede
aan de directie der Nederlandsche Bank met
inzending van pbotogrammen van oudeen
gevouwen biljetten, en ohtving een schrij-
en antwoord, waaruit bleek dat het denk
beeld zeer hare aandacht had getrokken.
De Wekelijksche Thom-
sonsprijs van f 35 is op heden Woens
dag 28 Eebruarie '91 ten deel gevallen
aar. Mejuffrouw L. van Beveren te ZIE-
RIKZEE, de premie aan den winkelier
L. van Beveren, Appelmarkt, al
daar.
P. S. De Verloting zal van af heden
Woensdag in plaats var. Zaterdag gehouden
worden.
Een reiziger, die gisteren
ochtend per trein H. sp. no. 56 van Den
HAAG naar AMSTERDAM vertrok, ver
zoekt het Vaderland het volgende te mel
den
Nabij den z.g. Zantvoorschen weg, tus
schen Vogelenzang en Haarlem, werd plot
seling met groote snelheid geremd. De-
reizigers die met mij in een coupé 2e klas
se, achter den tender, gezeten waren, wer
den van hunne zitplaatsen geworpen, wat
in aanmerking tot de snelle vaart van den
trein (bliksemtrein), niet te verwonderen
was. Het bleak dat de machinist de trein
tot stilstand had gebracht juist op het
oogenblik, dat een zwaar beladen, door
twee paarden getrokken kar bij een open
overweg de rails wilde oversteken. Door
de snelle handeling van dezen machinist
is een groot onheil voorkomen. Zijn
naam is Bottrop gestationeerd te Rot
terdam.*
De Schttabiscke Merkur zwaait
warmen lof toe aan S. de Lange, die op
een feestconcert van het Conservatorium te
Stuttgart ter eere van 's Konings verjaar
dag als koordirecteur zijne leerlingen ver
schillende nummers deed zingen, o. a. zijn
„121e Psalm*. Het blad roemt ook die
compositie als een „kunstig uitgevoerd
werk, even handig werk, even handig van
vinding als schoon van harnconiesee-
ring*.
Brutale inbrekers. Uit
ENUM (Gr.) wordt gemeld:
Bij een oude vrouw, Eitje Vegter, in
de wandeling „oude Eitje* genoemd, die
Wat hij Edith moest zeggen, wanneer hij
zioh weder vau haar wilde ontdoen, dat wist
hij zelf niet. Dat moest dan maar
gebeuren bij de samenkomst, welke hij even
wel zoo lang mogelijk van plan was uit te
stellen.
Tot aan het einde dezer week genoot Franz
met Therese al het geluk der hereeniging
en natuurlijker wjjze maakte hare toewijding
hem zachtor en aanhankelijker dau te voren.
Hij gevoelde zich gestreeld door hare ont-
baatzuchtige genegenheid en nu zelts over
legde hij met haar herhaaldelijk, op welke
wijze zij haar leven voor het vervolg zou
inrichten. Dat zij alleen zou gaan wonen,
wenscht hij zalf niet. Hij wilde haar daardoor
bewijzen, hoe weinig baar vroegere twijfel
aan zijne ernstige bedoelingen gerechtvaar
digd was.
Wel is waar wenschten zij beiden nu ge
nerlei beperking in hunne bewegingen. Het
geluk, waarvan de waarde door het verbode-
ne nog verhoogd werd, konden zij niet meer
derven.
De grenzen welke zij zich zeiven tot nu
gesteld hadden, en welke ben, als iets
wat van zelf sprak, niet te overschrijden
waren voorgekomen, waren nu voor het
grootste deel weggenomen.
De besoheiden uitingen der liefde, tot na
in acht genomen, waren geweken voor een
onstuimigen hartstocht, welke hun verstand
benevelde. Zij konden niet meer zonder el
kander leven; en toen op den laatsten dag
der week, Therese er op aandrong, Franz
vroeger dan gewoonlijk te verlateD, tenein
de zich niet door bet aanhoudend uitblijven
bloot te stellen aan het gepraat harer huis-
geuooten, toen verzette Frauz zich daartegen
Éindelijk gaf hij toe, nadat zij hem be
loofd bad, zondag bij bem te zijn. Zij zou
den dan samen dineeren, een theater be
zoeken en bij Franz zij vonden daarin
niets meer in strijd met de goede zeden
den avond door brengen.
Nadat Franz Therese het was om
streeks acht uur naar huis gebracht had,
overlegde hij, wat te beginnen, en besloot
thnis toilet te maken en een avondpartij bij
mevrouw vou Imhofi te bezoeken.
Reeds bad bij tweemaal bedankt, en ook
wegens eeD tooneeluitvoering, welke bij de
levenslustige vrouw zon worden gegeven, en
waarin hij moest medewerken, had hij nog
vergeten haar te antwoorden. Terwijl Franz
te voet de Königgratzerstraat doorgaande,
naar zijn wouing zich begaf, dacht hij weder
aan Editb. Hoe zou zij het wel maken
Op zijn brief had zij uiet geantwoord
misschien Franz hoopte het had zij
uit zijn zwijgen zelve een beslui: getrokken,
hetwelk hem zeer gewenscht voorkwam.
Evenals vroeger maakte Franz ook nu weder
vergelijkingen tusschen de beide vrouwen.
Terwijl laatst Therese's beeld geheel op den
achtergrond was gedrongen, was nu juist
het tegenovergestelde het geval.
Maar toch vond hij het noodzakelijk Edith
eenig teeken van leven te geven hij her
innerde zich den inhoud van zijn brief. Op
zulke woorden te zwijgen was een wreed
heid. Maar hij aarzelde toch. In den grond
der zaak was toch alles van haar uitgegaan:
eensklaps had zij zich tot hem gewend en
hem omarmd, terwijl hij gedacht had, dat
zij hem juist zacht van zich zou weren.
Intusscheu viel het Franz in, dat hij Therese
nog niet gevraagd bad naar hsre erfenis.
Tot nu had hij dat nagelaten, omdat hij
daardoor verraden «ouden hebben, hoe bij
met Edith op eea intiemeren voet omging.
Toen Franz nu zijn woning binnentrad,
deelde zijn Indiende hem bij de voordeur
reeds op een geheimzinnigen toon mede, dat
een dame sedert een kwartier in de voor
kamer op hem wachtte.
„Een dame?' vroeg Franz verschrikt en
onwillekeurig fluisterende. „Wie is zij Heelt
zij haar naam niet genoemd
„Ja 1", antwoordde de bediende eveneens
fluisterend. „De zuster van de verloofde van
mijnbeer Felix, zeide zij
„Ah, dus Editb 1 Onmiddellijk
trok Franz zijn overjas weder aan, wenkte
zijn bediendo eveneens buiten te komen en
zeide
„Laat niet merken, dat ik er waszeg,
dat er een boodschap is gekomen, dat ik
Diet thuis kom. Verstaat gij Doe 't handigl
Zorg, dat de juffrouw weder heengaat En
wanneer zij zich heeft verwijderd, breng
mij dan beriebt. Ik ga naar de club in de
Fransche straat. Laat mij daar roepen."
Na deze woorden vertrok Franz. Maar
terwijl hij zich voortspoedde, kwam hij tot
andere gedachten. Misschien was het toch
beter geweest, hedeD de zaak met Edith uit
te makeD. Hij wist dan tenminste, waar bij
aan toe was. De onzekerheid kwelde hem
ontzettend. Hij kon tot opheldering aan
geven, dat zijn afspraak van zooeven was
a'gesprongen. Werkelijk haastte bij zich,
naar zijne woning terug te keeren. Toen bij
de trap opsteeg, kwam zija bediende hem
tegemoet.
„Is de juffrouw er nog?" vroeg Franz
haastig.
met hare meid een zuster van de meid,
even buiten ons dorp woont, h bben een
viertal mannen eergisternacht ontzettend
1 uis gehouden.
t Was ongeveer 11 uur's avonds, toen
er bij genoemde vrouw aan het groote
raam werd getikt. Op het roepen vau de
meid werd van buiten geantwoord „Is
dat de stem van den man of van de vrouw?
De meid, reeds eenig kwaad vermoedende,
antwoordde„De stem van den man*.
IJliogs verlieten de beide zusters het bed
er, vluchtten om hulp te roepen. Tot hun
schrik ontdekten zij, dat al de deuren van
buiten vastgemaakt waren.
De inbrekers gingen daarop hun werk
voortzetten.
Door het raam konden zij geen toegang
verkrijgen, daar de blinden met ijzeren
pinnen waren vastgemaakt.
Zij gingen nu langs den gewonen weg,
de voordeur, die opengebroken werd, en
alzoo toegang verschafte.
In den gang gekomen, loste de dieven
een pistoolschot, zeker om de inwonenden
schrik aan te jagen.
Met de grootste brutaliteit werd nu het
geheele huis doorzocht, alles ging door
hunne handen. De beide voorkamers, de
achterkamer en de kelder werden geheel
onderstboven gekeerd. Geen stuk bleef op
zijn plaats. Niets was onaangeroerd geble
ven hoeden, portretten, flesschen, kleeren,
alles lag in de grootste wanorde op en
door elkaar. Trouwens, de inbrekers heb
ben van ongeveer 118ys uur, (dus een
groot deel van den nacht) zich daar opge
houden.
De oude 85-jarige vrouw lag in de ka
mer te bed en moest alles aanzien, zonder
er iels tegen te kunnen doen. Met de
grootste kalmte ledigden de ongenoode
gasten nog een karaf met sterken drank
tot aandenken lieten zij de glaasjes, waar-
iu nog suiker was, staan. Geldwaarde kon
den zij echter niet veel bemachtigen slechts
15 gulden aan specie was aanwezig, wat
ze dan ook meenamen. Wel zijn ze ver
trokken met bijna al het goud en zilver
der bewoonster en ook van de meideen
en ander was nog al van vrij aanzienlijke
waarde.
Toen de meid en hare zuster, die ge-
„Neen, zij is dadelijk heengegaan. Ik wilde
u juist bericht brengen."
„Zoo zoo. Kom binnen. Yerlel op,"
zeide Franz terwijl zij de woonkamer bin
nentraden.
„Nu
„Toen ik de deur opende, kwam de juf
frouw mij reeds tegemoet, en vroeg, of daar
mijnheer de baron niet was geweest. Ik
zeide neen, een bode
„Scheen zij het te gelooven?"
De bediende haalde de schouders op. „Ik
zeide het haar precies gelijk gij het mij had
opgedragen, en toen zeide de juffrouw zij
was kort aangebonden en driftig dat zij
naar bet atelier ging
„Zoo l Naar het atelier.*
„Ja, Ik vroeg, waar mijnheer de baron haar
zou kunnen spreken, wanneer gij nog on
verwacht mocht thuiskomen
't Is goed, gij kunt gaan,
Tien minuten later was Franz op weg
naar Edith. Hij wilde een opheldering met
haar. Haar bezoek aan zijne woning znlk
een a'wijken van den gewonen vorm, had
niet veel goeds te beteekenen.
Toen Franz het atelier wilde binnengaan
zag hij, dat de deur aanstond. Onaangediend
trad hij binnen en opende voorzichtig de deur,
welke toegang verleende tot Edith's werkka
mer. De vensters, door welke men het uit
zicht had op buizen en tuinen, waren ge
opend; een lieflijke lentegeur stroomde bin
nen en scheen op den bezoeker een welda-
digen invloed uit te oefenen. Er ontstond in
hem een verlangen naar het goede, naar betere
en tegelijk daarmede een niet te beteugelen
begeerte om zijn moeder te zien en te spreken.
Hij herinnerde zich, op welken terugstooten-
de manier hij zich van haar had afgemaakt.
Waar waren nu die idealen, waarvan hij toen
zoo hoog had opgegeven? Hij had alleen zin
voor liefdesavonturen, alleen zin voor zijn
ziD. Hij wilde zich met zijn moeder
verzoenen, wilde bij haar troost en bevrij
ding zijner netelige positie zoeken. Even be
hoedzaam als hij gekomen was, verliet hij ook
weder het atelier, nam con huurrijtuig en
reed naar huis, pakte zijn koffer en nadat
hij aan beide meisjes geschreven had, liet bij
zich tegen tien uur naar het station brengen.
Toen Franz in de coupé zat, greep hij
naar zijn hoofd, als om te voelen ol het
werkelijk waarheid was. Het was bem als
of een vreemd wezen van hem bezit had
genomen, aan hetwelk hij onverbiddelijk
moest gehoorzamen.
WORDT VERVOLGD.