Ter behartiging Nimmer werd er voor het heil van kinderen zooveel ge daan als juist in onzen tijd, en toch het aantal kinderen, die met den strafrechter kennis maken, neemt op onrustbarende wij ze toe. Van waar dit vei schijnsel Volgens het Centrum van 49 Mei zou een rechter van instructie te Parijs, deswege gevraagd, gezegd hebben: Dat komt omdat de gods dienstige opleiding wordt achterwege gelaten. En nn moge men denken, zooals men wil over den godsdienst, zeker is het, dat hij voor het kind vooral een moraliseerend (opvoedend) element is van de allergroot ste beteekenis.' Ofschoon dit woord gespro ken is door een Franschman met het oog op Fransche toestanden, spreekt het een waarheid uit, die ook ten onzent te zeer uit het oog verloren wordt. Is het aantal huisgezinnen en scholen, waar de opvoe ding buiten allen invloed van den gods dienst gehouden wordt, niet overgroot En is ook ten onzent de verwildering der jeugd niet al te merkbaar? Niet het minst bij de opvoeding der jeugd geldt het wel bekende woord .Zoekt eerst het Konin krijk Gods en zijne gerechtigheid en al het overige zal u worden toegeworpen." rail Conrad. Lang wordt de dierentemmer bij zijn verschijning door de menigte toegejuicht. Ter nauwernood verwaardigt hij zich het op te merkenzooalt gewoonlijk ia zijn eerste blik gericht op zijn vrouw. Zij is toevallig alleen. Zonder twijfel nieuwsgierig naar de nieuwe toeren, die zouden verricht worden, heeft Miriette de kas aan een be diende overgelaten en behaagziek over een ballostrade geleund, slaat zij haar man in al zijn bewegingen gade. Gonrad is wilder en ongehoorzamer dan ooit; de zwaar neerhangende dampkring het ODweer, dat in de lucht zit hebben zijn zenuwen geprikkeld; hij gehoorzaamde slechts door dwang, aanhoudend dot brom mend, terwijl hij in een hoek kruipt, ieder oogenblik gereed, zijn meester te besprin gen. Nooit is Godhurec zoo schoon gewee st. Den stok in de eene, de zweep in de andere hand, bedwingt hij den woedende leenwzijn zware stem doet het gebral verstommen zijn oogen schieten vaar en zijn arm, hoog opgeheven, doet tonder op bonden zweepslagen dan hier, dan daar nederkomen. De strijd is inderdaad ont zettend Eindelijk beeft de dierentemmer den weerspannigen leeuw in bedwang dol van woede en bevend van viees, springt Conrad, danst, gaat zitten en liggen en staat weder op zooals een bond, die er op geleerd is, doen zon, en Godhurec laat zegevierend zijn blik over de menigte gaan. Daar valt zijn oog op Mariette en een plotselinge ontroering doet zijn lichaam trillen. Het is niet meer de verachtende, onverschillige vrouw van gisteren nog, die bij daar ginds opmerktHijgend van ont zetting, bleeker dan ooit, de oogen wijd ge opend, schijnt ha»r blik, hem te willen verslindenop haar gelaat zijn dezelfde gevoelens te lezen van voorheen, dezelfde bewondering dezelfde angst, en haar grijze oogen schitteren eindelijk weder zooals vroe ger, zooals hij het niet had duiven ho pen De dierentemmer blijft onbewege lijk Eindelijk mompelt hij Mijn doel is das bereikt 1Zij bemint mij, ja zij bemint mij op dit oogenblik En als begreep zij, wat haar man dacht, begint Mariette teeder te glimlachen her haaldelijk knikt zij met het hoofd ten teeken van goedkeuring, terwijl zij de hand aan haar lippen brengt, hem een kushand je geeft. Wat er in haar omgaat Pierre geeft zich geen tijd er even over na te denken. Dronken van vreugde, vervalt hem slechts deze gedachte: zoo spoedig moge lijk de voorstelling te doeD eindigen, ten einde zijn Maristle, die hij heeft wederge- vonden in zijne armen te diukken. III. Ver werpt hij den stok van zich af en alleen met de zweep gewapend dwingt bij den leeuw te gaan liggen. Dan de beide kaken van het dier vastgrijpend, opent hij den mail, zoover hij kan, voor de oogen van het verschrikte publiek en fluks, zon der eenige aarzeling steekt hij zijn hoofd in ket geopende graf, om, den blik ge richt op Mariette. haar even toe te lachen. Welk een uitdrukking van liefde 1 Maar plotseling verdwijnt de glimlach om de lippen van Godhnrecslechts een ontzettend denkbeeld doorkruist zijn brein. Mariette bemint hem, hedenavond Ja, de toejuichingen hebben haar opge wonden en de dierentemmer heeft haar den man doen vergeten Zij bemint hem ja van avond, maar morgen?... Zal zij hem morgen nog beminnen Morgen?... Zij zal hem weder als gisteren bedrieger).. Och neen 1 hij zal haar niet wedei zien, morgen 1 En de menigte verhaast zich over de onvoorzichtigheid van den dierentemmer. Nooit waagt men zijn hoofd zoolang. Het is of hij gek is I.... Conrad wordt ongeduldig, prikkelbaar, hij begint dof te brommen en trillingen van woede komen over zijn geheele lichaam. Kreten doen zich hoorenagenoeg 1 ge noeg 1" Maar Pierre verroert zich niet, wederom speelt een glimlach om zijn lippenhij wacht den dood I Daar te sterven, in zijn volle glorie onder de oogen van Mariette, die oogen, brandend van liefde thans Zich niets te herinneren van den dag van gisteren, zich niet te bekommeren om den dag van morgen... Te sterven en haar te vergeven twens als die kwellingen, die voorbij zijn voor deze eene minuut van oneindige vreugde... Dat was, wat hij wenschte Dan, terwijl hij gevoelt, dat het oogen blik is gekomen, werpt Godhnrec, als om de menigte te béd anken, nog een kushand aan Mariette toe, om zijn hoofd daarna nog dieper in den muil van den leenw te steken en hem terzelfdertijd, zoo hard hij kan, met de zweep af te ranselen. Woedend, dorstend naar wraak en brul lend van pijn, richt het dier zich met een sprong op... Tusschen zijn machtige kaken, den dierentemmer bij het hoofd vasthou dend, tilt hij dezen op Men hoort een gekraak van beendereD, en zwaar ploft het onthoofde lichaam van Godhurec neder, op den grond... Het was geen menagerie om mede te spotten, die van den dierentemmer Godhurec! R. Nbld. Letterkundig Bijv. Ken industrieel te Barse- lona kreeg voor vijf jaren van een Brusse laar een koppel postduiven ten geschenke. Hij nam de dieren mee, zette ze ia een afzonderlijk hok en won van hen eene talrijke duivenfamilie. Dezer dagen, in de meeDing dat de twee oude duiven genoeg overgewend waren, liet hij ze vrij. En zie, nanwlijks waren zij in de volle lucht of zij stegen in de hoogte, vlogen eenige keeren rond en verdwenen. Ea r paar dagen later ontving onze Spanjaard eene depêche van zijn Ernsselschen vriend, meldende dat de duiven in het oude hok waren terug gekeerd. Een ongelnkkighnwelijk. Een drama is weder afgespeeld te Fla- miconrt, dicht bq Péroune. Het slachtoffer is een zekere Trupin, wonende te Amiens. Trupin was getronwd en leefde sedert eenigen tijd in geen beste verhouding met zijn vrouw. De oorzaak hiervan moest ge vonden worden in hel feit, dat de vrouw niet te best leefde, en mar aanleiding hiervan vielen meermalen huiselijke twisten voor. Voor een veertien dagen verliet de vroaw de echtelijke woning en begaf zich met hare kinderen naar haar moeder te Flami- court. Zij liet voor haar man een brief achter, waarin zij meldde, dat, wauneer hij het mocht wagen haar op te zoeken, zij hem zou dooden. Men zal zien hoe deze bedreigingen uit gevoerd werden. Zondag verliet Trupin zijn woning en zeide tegen een buurvrouw, dat, indien hij niet terugkwam, zij zijn linnengoed aan haar man mocht geven. De vrouw begreep er niets van. De ongelukkige is echter niet terug gekomeD. Trupin kwam om tien unr 's morgens bij zijn schoonmoeder in Plamicourt. Wat er juist gebenrd is kan nog niet met zekerheid gemeld worden, maar men vermoedt, dit er een heftige woordenwisse ling tusschen de echtgenooten heeft plaats gegrepen en dat de vrouw toen in een vlaag van drift hjar man doodde door mid del van een pistoolschot. De man is in elk geval vermoord geworden de vrouw is gearresteerd. De man was zeer geacht en bemind in zijn woonplaats. Voor het hof van assises in het departement Nord stond terecht een anarchist uit Boubaix, de wever Marlo, die zonder eenige persoonlijke reden een burger had willen dooden, alleen om de zaak der propaganda door de daad te dienen. Marlo had de fabriek, waar hij werkte, uit eigen beweging verlaten. Den 2en Maart ging hij plotseling op straat, zijn patroon, Cancbies, dia als een zeer goedhartig man bij al de werklieden be mind was, te lijf, zonder een woord te zeggen, bracht hij hem een hevigen messteek achter het oor toe. Cachies ver keerde lang in levensgevaar, maar herstelde. Naar de beweegreden van deze misdaad gevraagd, antwoordde Marlo*lk wilde een patroon dooden, onverschillig welken, en het spijt mij dat ik niet geslaagd ben. Sinds een jaar ben ik auarchist en ik heb nu mijn theorieën in practijk gebracht." liet hof veroordeelde den anarchist ter dood. In 1844 sloten te Unter- schlatt, in het Zwitsersche kanton Thnrgau twee broeders, toen en ook heden nog onder één dak wonenende, gelijktijdig den huwelijksband. Dezer dagen vierden beiden hun gonden bruiloft; al de vier jubilaris sen te zamen veel meer dan 3 eeuwen tellende verheugden zich nog in de beste gezondheid. De bruiloft werd opge luisterd door 7 kinderen met hun echt genooten, 21 kleinkinderen, 4 achterklein kinderen en 1 broeder, alsmede een aantal meer verwijderde verwanten. Er werd kerkdienst gehouden en de predikant hield een hartelijke feestrede. Eigenaardig was ook, dat de vooraanger van 1844 ook ditmaal nog zijn medewerking verleenen kon, al za! 's mans stemgeluid er in die 50 jaren niet op zijn vooruitgegaan. De medaille van het Le gioen van eer is door Gamot geschonken aan een 10-jarig Amerikaansch meisje, Jenny Carev, te Mncklord, nabij Indiano- polis. Deze onderscheiding werd aan Jennie verleend voor het redden van een trein met passagiers nsar de wereldtentoonstelling te Chicago. Langs den spoorweg loopende, had zij bemerkt, dat de houten pijler» van een brng over een diep ravijn in brand str-Dden. Zij wist dat de sneltrein naar Chicigo in aantocht was en dat hij zcu verongelukken, als de machinist niet ge waarschuwd werd. Zonder zich lang te be denken, trok zij haar roodflanellen jurkje nit en liep den trein te gemoet^zoodta deze in het gezicht kwam, begon zij met haar jurkje als noodsignaal te zwaaien. De machinist zag het sein .onveilig" en stopte. Onder de 700 passagiers, die aldus door haar gered werden, waren eenige Franschen die bij hun terugkomst in Frankrijk ver haalden van de tegenwoordigheid van geest van hel kleine meisje. Het kogelwerend pantser is ook al «schon dagewessen,* en wel ruim honderd jaren geleden. In „Geschiedkun dige, politieke en kritische brieven uit Londen 1788 werd verhaald van welge slaagde proeven met een pantser, dat tegen alle kogels van geweren en pistolen be stand was. Dat pantser was namelijk ge voerd met honderd lagen taf, op elkander genaaid. Het werd op bestelling gemaakt. Voor wien het bestemd was voor den Koning van Pruisen of een van diens ge neraals. In den dieren tuin te Dus- seldorf is Donderdag een paniek verwekt door twee welgekleede heeren, die naar den uitgang snelden en riepen: „daar komt de leeuw!" De talrijke bezoekers liepen zoo hard zij konden naar den uit- gaug. Er ontstond een hevig gedrang, waarin verscheidene menschen gekwetst werden, eu later, toen het gerucht valsch bleek, misten velen hun portemonoaie. Nn het de tijd is dat de gouden regen, een struikgewas dat men in de tuinen veelvuldig aantreft, in vol len bloei staat, is het zeer raadzaam ou ders, en in't algemeen ieder die kleine kinderen onder zijne hoede heeft, te wij zen op deze zeer veel vergift houdende plant. Te Oldenburg speelden dezer dagen twee kleine kinderen met de bloem van gouden regen en leden kort daarna aan hevige buikpijn. De dokter werd dadelijk gehaald en toen kwam men tot de we tenschap dat de kleinen een gedeelte van den bloesem hadden doorgeslikt. Het ge lukte door spoedige geneeskundige hulp de beide kleinen van een wissen dood te redden, want ware die hnlp een uur later ingeroepen dan zou het gift reeds zijne werking gehad hebben. Alle deelen van den gonden regen zijn vergiftig, zoowel de schil als de bladen en de bloesem. Een wedstrijd op de Oce- aan. De vorige week arriveerde te Queenstown het stoomschip „Majestic" van New-York; het schip had de reis gedaan in 6 dagen en 4 uren en 44 minuten. Een half uur vroeger was van New-York vertrokken het stoomschip „Paiis," bestemd naar Sout- hampton. Het laatste schip had de grootste mail, het eerste de meeste passagiers. Een half unr nadat de „Majestic' de haven van New-York had verlaten, was de r Paris' reeds ingehaald. De kapitein van dat schip scheen daardoor in zijn goeden naam als zeeman aangetast en van dat oo genblik af begon een wedstrijd tusschen beide schepen. Drie dagen lang stoomdsn de schepen zij aan zij naast elkander voort. Eindelijk voer de Paris" dwars voorbij de „Majes' tic', zoodat dit schip zijn vaart moest verminderen, om een botsing te voorko men. - Het leven van 2400 passagiers werd zoodoende in gevaar gebracht. De reizigers zelf schenen echter daar weinig besef van gehad te hebben, want men bericht, dat zij groote sommen onder elkander hebben gewed. .3*,. De Engelsche regeering heeft zich echter deze zaak aangetrokken en is voornemens dergelijke wedstrijden, waardoor de passa giers aan groote gevaren worden blootge steld, te verhinderen. Door het ministerie van handel zullen weldra de noodige maat regelen worden genomen, waardoor in het vervolg deze wedstrijden tusschen passa giersbooten worden voorkomen. Dat kwam heelemaal an ders uit. De vrouw van een hoofdofficier te Wee- nen vroeg eenigen tijd geleden aan haar knecht of hij ook een geschikte kamenier voor haar wist. Reeds wilde de man een ontkennend antwoord geven, toen hij zich bedacht en zeide een geschikte persoon aan de hand te hebben. De kamenier kwam, beviel de vrouw heel goed en moest maar dadelijk in huis blij ven. Vóór nog een maand verstreken was fluisterden de andere dienstboden elkander toe, dat de knecht en de kamenier erg op elkander gesteld waren en allerlei rare praat jes deden de ronde. Toen de vrouw des huizes hier iets van hoorde, trachtte zij achter het fijne van de zaak te komen en 't gevqlg was, dat de twee personen op staandec voet werden ontslagen. Dit ging echter niet zoo heel kilm in zijn werk, want mevrouw van D. voegde der kamenier bij het afscheid ne men eenige lang niet malsche uitdrukkin gen toe, 't geen tengevolge had, dat deze juffer een aanklacht wegens eerroof indien de. Toen de officiersvrouw een dagvaarding kreeg om een verhoor te ondergaan, maak te zij zich daar zoo kwaad over, dat zij de politie mededeelde, dat het gedrag van haar kamenier lang niet van zedelijken aard was geweest. Dit berukkende haar een tweede aanklacht wegens eerroof. Ten slotte kwam de zaak voor den rech ter. Groot was de verbazing der beschul digde dame, toen thans bleek dat de knecht en de kamenier reeds sedert anderhalfjaar man en vrouw waren. Nu waren allerlei zaken heel duidelijk, die vroeger verkeerd waren uitgelegd De rechter vertelde aan de beide partijen heel kalm, dat zij beiden schuld hadden en sprak op zóó overtuigende manier, dat men tot een minnelijke schik king kwam. Mevrouw van D. verklaarde zelfs, zeer geroerd, dat zij bereid was de echtgenooten binnen veertien dagen in haar dienst te nemen. Maandag werd te Wellen (L.) de honderdste verjaardag gevierd van den grijzen veteraan O. Dirikx, een der weinige nog in zijn leven zijnde soldaten van Napoleon I. De „eeuwige' nam plaats in een fraai versierd rijtuig tusschen den castoor en den burgemeester in. Het rijtuig nam plaats in een grootschen feeststoet, waaraan alle vereenigingen en corpoiaties der ge meente deelnamen. De gemeenteraad ging voor, de kerkeraad achter het rijtuig. In optocht ging 't toen de hoofdstraten van het dorp door naar de kerk, waar een plechtige Hoogmis werd opgedragen. Na afloop stelde de stoet zich weer in goede orde samen en begeleidde den feest vierenden oude naar het raadhuis, waar hem met den eerewijn de gelukwenschen van den gemeenteraad werden aangeboden. Een prachtige leunstoel werd hem daar mede geoffreerd. De verdere dag werd ter eere van den kranigen oud-soldaat in feest vreugde doorgebracht. Duizenden en dui zenden waren van elders toegestroomd. Honger is de leste kok Een lid van het operagezelschap, waaraan de bekende Zweedsche zangers, Christine Nilson, verbonden was, vertelde eens de volgende anecdote uit hun reistijd. Mevr Nilson had de gewoonte steeds veel te eten, en vooral die spijzen, welke het lekkerst toebereid waren; ijj was daardoor teer kieskeurig geworden. Eenmaal gebeurde het haar echter, dat zij met smaak enkele voedingsmiddelen nuttigde, welke zjj on- der andere omstandigheden nooit gegeten zou hebben. Het gebeurde op reis" Tan Cincinati naar Buffalo. Ik steeg aan een der tnsschenstations uit, omdat ik honger kreegik had niet veel tijd en kou niet meer bemachtigen dan een groote rook worst met wat roggebrood. Toen de trein weer in beweging was en ik naast mevrouw Nilson had plaats genomen, zeide zij. #Foei hoe onsmakelijk wie kan nn zoo iets eten? Zij haalde een paar flacons parfum te voorschijn en besprenkelde daar mede de oupé, verzekerende dat zij de renk niet kon uitstaan. Zij vroeg mij of ik niet kon wachten met eten, daar aan het eindstation telegrafisch een diner be steld was. Ik antwoordde „neen". Het on geval wilde dat onze trein niet verder kon daar een andere gederailleerd was. Ik legde' mij te slapen en toen ik wakker werd en mijn restje worst wilde eten, vertelde me vrouw Nilson mij lachend, dat zij dit ver orberd had, daar zij een vreeselijken hon- ger gekregen had cn niet kon wachten op het diner; het had haar heerlijk gesmaakt. Barbaarschheden. In Spanje hebben nog steeds, zooals men weet, de barbaarsche stierengevech ten plaat». De hooggeroemde beschaving onzer eeuw is niet eens bij machte ge weest, deze middeleeuwsche barbaarsch heden te doen verdwijnen. De hartstoch telijkheid voor deze stierengevechten is bij de Spanjaarden zeer groot. Zondag was Madrid, de hoofdstad van Spanje, geheel in beweging door den dood van een bekend stierenbevechter, Esparte- ro. Meer dan 16000 menschen woonden jl. Zondag het stierengevecht bij. De stier, waartegen genoemde Espartero in het strijdperk trad, was een bijzonder krachtig dier, meldt een correspondent, dat reeds vier paarden had gedood, voor Espartero het ging bevechten. Bij den eersten aanval werd ook het paard, dat Espartero bereed, gedood. Spoedig echter was de man weer op de been en viel te voet den stier aan. Op het oogenblik dat hij zijn degen tot het gevest in den schouder van het dier stak, richtte de gevallen stier zich op, nam den man, die de noodige voorzorgsmaatregelen had verzuimd, op zijn horens en slingerde hem weg. Espartero ontving daardoor in de maag eene zoo ernstige wond, dat hij onmiddelijk overleed. De stier zeeg insge lijks ineen en stierf onmiddellijk. De toreador, die zoo ongelukkig aan zijn eind kwam, was slechts 28 jaren oud. Daar hij tot de meest bekende toreadors behoorde, had hij reeds zooveel geld ver diend, dat hij voornemens was binnen kort zijn gevaarlijk ambt te laten varen en te trouwen. De dag voor zijn huwelijk was reeds vastgesteld. Kenmerkend voor den hartstocht, wel ken de Spanjaarden voor dit wreede ver maak gevoelen, is het feit, dat ondanks den dood van den toreador het stieren gevecht werd voortgezet, alsof er niets bijzonders ware voorgevallen. „De Stieren* zegt de correspondent van de Stan daard„betoonden grooten strijdlust, doodden nog 15 paarden en wierpen nog twee toreadors van het paard, die beiden ernstig werden gekwetst." Is het niet ontzettend, dat zulke wree de heidensche vermaken langer geduld worden De overheid moest overtuigd zijn, dat niets meer in staat is om de goede zeden te verbasteren en de slechtste hartstoch ten in den mensch op te wekken, dan deze wreedaardige vermaken. De paus, die steeds zijn invloed aanwendt, inzon derheid in roomsche landen, waar het staatkundige en kerkelijke belangen geldt, moest aan deze heidensche uitspanningen zijner onderdanen allereerst maar eens een einde maken. Dat zou een uitnemend werk zijn De gouverneurs der S ta- ten Alabama, Illinois, Colorado en West- irginle roepen troepen op, teneinde de kolenmijnen, waar de aangeworven mijn werkers de productie gaande houden, te gen de dreigende werkstakers te bevei ligen, Middelerwijl nijpt de kolennood dermate, dat er 100,000 ton Welsche kolen zijn besteld, welke reeds te New- York beginnen aan te komen. Snelpersdruk van J. Winkel te Schagen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1894 | | pagina 6