Ter behartiging Nimmer werd
er voor het heil van kinderen zooveel ge
daan als juist in onzen tijd, en toch het
aantal kinderen, die met den strafrechter
kennis maken, neemt op onrustbarende wij
ze toe. Van waar dit vei schijnsel Volgens
het Centrum van 49 Mei zou een rechter
van instructie te Parijs, deswege gevraagd,
gezegd hebben: Dat komt omdat de gods
dienstige opleiding wordt achterwege gelaten.
En nn moge men denken, zooals men wil
over den godsdienst, zeker is het, dat hij
voor het kind vooral een moraliseerend
(opvoedend) element is van de allergroot
ste beteekenis.' Ofschoon dit woord gespro
ken is door een Franschman met het oog
op Fransche toestanden, spreekt het een
waarheid uit, die ook ten onzent te zeer
uit het oog verloren wordt. Is het aantal
huisgezinnen en scholen, waar de opvoe
ding buiten allen invloed van den gods
dienst gehouden wordt, niet overgroot
En is ook ten onzent de verwildering der
jeugd niet al te merkbaar? Niet het minst
bij de opvoeding der jeugd geldt het wel
bekende woord .Zoekt eerst het Konin
krijk Gods en zijne gerechtigheid en al
het overige zal u worden toegeworpen."
rail Conrad.
Lang wordt de dierentemmer bij zijn
verschijning door de menigte toegejuicht.
Ter nauwernood verwaardigt hij zich het
op te merkenzooalt gewoonlijk ia zijn
eerste blik gericht op zijn vrouw. Zij is
toevallig alleen. Zonder twijfel nieuwsgierig
naar de nieuwe toeren, die zouden verricht
worden, heeft Miriette de kas aan een be
diende overgelaten en behaagziek over een
ballostrade geleund, slaat zij haar man in
al zijn bewegingen gade.
Gonrad is wilder en ongehoorzamer dan
ooit; de zwaar neerhangende dampkring het
ODweer, dat in de lucht zit hebben zijn
zenuwen geprikkeld; hij gehoorzaamde
slechts door dwang, aanhoudend dot brom
mend, terwijl hij in een hoek kruipt, ieder
oogenblik gereed, zijn meester te besprin
gen.
Nooit is Godhurec zoo schoon gewee st.
Den stok in de eene, de zweep in de
andere hand, bedwingt hij den woedende
leenwzijn zware stem doet het gebral
verstommen zijn oogen schieten vaar en
zijn arm, hoog opgeheven, doet tonder op
bonden zweepslagen dan hier, dan daar
nederkomen. De strijd is inderdaad ont
zettend Eindelijk beeft de dierentemmer
den weerspannigen leeuw in bedwang
dol van woede en bevend van viees,
springt Conrad, danst, gaat zitten en liggen
en staat weder op zooals een bond, die er
op geleerd is, doen zon, en Godhurec laat
zegevierend zijn blik over de menigte gaan.
Daar valt zijn oog op Mariette en een
plotselinge ontroering doet zijn lichaam
trillen. Het is niet meer de verachtende,
onverschillige vrouw van gisteren nog, die
bij daar ginds opmerktHijgend van ont
zetting, bleeker dan ooit, de oogen wijd ge
opend, schijnt ha»r blik, hem te willen
verslindenop haar gelaat zijn dezelfde
gevoelens te lezen van voorheen, dezelfde
bewondering dezelfde angst, en haar grijze
oogen schitteren eindelijk weder zooals vroe
ger, zooals hij het niet had duiven ho
pen De dierentemmer blijft onbewege
lijk
Eindelijk mompelt hij Mijn doel
is das bereikt 1Zij bemint mij, ja
zij bemint mij op dit oogenblik
En als begreep zij, wat haar man dacht,
begint Mariette teeder te glimlachen her
haaldelijk knikt zij met het hoofd ten
teeken van goedkeuring, terwijl zij de hand
aan haar lippen brengt, hem een kushand
je geeft. Wat er in haar omgaat Pierre
geeft zich geen tijd er even over na te
denken. Dronken van vreugde, vervalt hem
slechts deze gedachte: zoo spoedig moge
lijk de voorstelling te doeD eindigen, ten
einde zijn Maristle, die hij heeft wederge-
vonden in zijne armen te diukken.
III.
Ver werpt hij den stok van zich af en
alleen met de zweep gewapend dwingt bij
den leeuw te gaan liggen. Dan de beide
kaken van het dier vastgrijpend, opent hij
den mail, zoover hij kan, voor de oogen
van het verschrikte publiek en fluks, zon
der eenige aarzeling steekt hij zijn hoofd
in ket geopende graf, om, den blik ge
richt op Mariette. haar even toe te lachen.
Welk een uitdrukking van liefde 1
Maar plotseling verdwijnt de glimlach
om de lippen van Godhnrecslechts een
ontzettend denkbeeld doorkruist zijn brein.
Mariette bemint hem, hedenavond
Ja, de toejuichingen hebben haar opge
wonden en de dierentemmer heeft haar
den man doen vergeten Zij bemint hem
ja van avond, maar morgen?... Zal zij
hem morgen nog beminnen Morgen?...
Zij zal hem weder als gisteren bedrieger)..
Och neen 1 hij zal haar niet wedei zien,
morgen 1
En de menigte verhaast zich over de
onvoorzichtigheid van den dierentemmer.
Nooit waagt men zijn hoofd zoolang. Het
is of hij gek is I....
Conrad wordt ongeduldig, prikkelbaar, hij
begint dof te brommen en trillingen van
woede komen over zijn geheele lichaam.
Kreten doen zich hoorenagenoeg 1 ge
noeg 1"
Maar Pierre verroert zich niet, wederom
speelt een glimlach om zijn lippenhij
wacht den dood I
Daar te sterven, in zijn volle glorie
onder de oogen van Mariette, die oogen,
brandend van liefde thans Zich niets
te herinneren van den dag van gisteren,
zich niet te bekommeren om den dag van
morgen... Te sterven en haar te vergeven
twens als die kwellingen, die voorbij zijn
voor deze eene minuut van oneindige
vreugde... Dat was, wat hij wenschte
Dan, terwijl hij gevoelt, dat het oogen
blik is gekomen, werpt Godhnrec, als om
de menigte te béd anken, nog een kushand
aan Mariette toe, om zijn hoofd daarna
nog dieper in den muil van den leenw te
steken en hem terzelfdertijd, zoo hard hij
kan, met de zweep af te ranselen.
Woedend, dorstend naar wraak en brul
lend van pijn, richt het dier zich met een
sprong op... Tusschen zijn machtige kaken,
den dierentemmer bij het hoofd vasthou
dend, tilt hij dezen op Men hoort een
gekraak van beendereD, en zwaar ploft het
onthoofde lichaam van Godhurec neder, op
den grond...
Het was geen menagerie om mede te
spotten, die van den dierentemmer Godhurec!
R. Nbld. Letterkundig Bijv.
Ken industrieel te Barse-
lona kreeg voor vijf jaren van een Brusse
laar een koppel postduiven ten geschenke.
Hij nam de dieren mee, zette ze ia een
afzonderlijk hok en won van hen eene
talrijke duivenfamilie. Dezer dagen, in de
meeDing dat de twee oude duiven genoeg
overgewend waren, liet hij ze vrij. En zie,
nanwlijks waren zij in de volle lucht of
zij stegen in de hoogte, vlogen eenige
keeren rond en verdwenen. Ea r paar dagen
later ontving onze Spanjaard eene depêche
van zijn Ernsselschen vriend, meldende
dat de duiven in het oude hok waren terug
gekeerd.
Een ongelnkkighnwelijk.
Een drama is weder afgespeeld te Fla-
miconrt, dicht bq Péroune.
Het slachtoffer is een zekere Trupin,
wonende te Amiens.
Trupin was getronwd en leefde sedert
eenigen tijd in geen beste verhouding met
zijn vrouw. De oorzaak hiervan moest ge
vonden worden in hel feit, dat de vrouw
niet te best leefde, en mar aanleiding
hiervan vielen meermalen huiselijke twisten
voor.
Voor een veertien dagen verliet de vroaw
de echtelijke woning en begaf zich met
hare kinderen naar haar moeder te Flami-
court. Zij liet voor haar man een brief
achter, waarin zij meldde, dat, wauneer hij
het mocht wagen haar op te zoeken, zij
hem zou dooden.
Men zal zien hoe deze bedreigingen uit
gevoerd werden.
Zondag verliet Trupin zijn woning en
zeide tegen een buurvrouw, dat, indien hij
niet terugkwam, zij zijn linnengoed aan
haar man mocht geven. De vrouw begreep
er niets van. De ongelukkige is echter
niet terug gekomeD.
Trupin kwam om tien unr 's morgens
bij zijn schoonmoeder in Plamicourt.
Wat er juist gebenrd is kan nog niet
met zekerheid gemeld worden, maar men
vermoedt, dit er een heftige woordenwisse
ling tusschen de echtgenooten heeft plaats
gegrepen en dat de vrouw toen in een
vlaag van drift hjar man doodde door mid
del van een pistoolschot. De man is in
elk geval vermoord geworden de vrouw
is gearresteerd. De man was zeer geacht
en bemind in zijn woonplaats.
Voor het hof van assises
in het departement Nord stond terecht
een anarchist uit Boubaix, de wever Marlo,
die zonder eenige persoonlijke reden een
burger had willen dooden, alleen om de
zaak der propaganda door de daad te
dienen. Marlo had de fabriek, waar hij
werkte, uit eigen beweging verlaten. Den
2en Maart ging hij plotseling op straat,
zijn patroon, Cancbies, dia als een zeer
goedhartig man bij al de werklieden be
mind was, te lijf, zonder een woord te
zeggen, bracht hij hem een hevigen
messteek achter het oor toe. Cachies ver
keerde lang in levensgevaar, maar herstelde.
Naar de beweegreden van deze misdaad
gevraagd, antwoordde Marlo*lk wilde
een patroon dooden, onverschillig welken,
en het spijt mij dat ik niet geslaagd ben.
Sinds een jaar ben ik auarchist en ik heb
nu mijn theorieën in practijk gebracht."
liet hof veroordeelde den anarchist ter
dood.
In 1844 sloten te Unter-
schlatt, in het Zwitsersche kanton Thnrgau
twee broeders, toen en ook heden nog
onder één dak wonenende, gelijktijdig den
huwelijksband. Dezer dagen vierden beiden
hun gonden bruiloft; al de vier jubilaris
sen te zamen veel meer dan 3 eeuwen
tellende verheugden zich nog in de
beste gezondheid. De bruiloft werd opge
luisterd door 7 kinderen met hun echt
genooten, 21 kleinkinderen, 4 achterklein
kinderen en 1 broeder, alsmede een aantal
meer verwijderde verwanten. Er werd
kerkdienst gehouden en de predikant hield
een hartelijke feestrede. Eigenaardig was
ook, dat de vooraanger van 1844 ook
ditmaal nog zijn medewerking verleenen
kon, al za! 's mans stemgeluid er in die
50 jaren niet op zijn vooruitgegaan.
De medaille van het Le
gioen van eer is door Gamot geschonken
aan een 10-jarig Amerikaansch meisje,
Jenny Carev, te Mncklord, nabij Indiano-
polis. Deze onderscheiding werd aan Jennie
verleend voor het redden van een trein met
passagiers nsar de wereldtentoonstelling te
Chicago. Langs den spoorweg loopende,
had zij bemerkt, dat de houten pijler» van
een brng over een diep ravijn in brand
str-Dden. Zij wist dat de sneltrein naar
Chicigo in aantocht was en dat hij zcu
verongelukken, als de machinist niet ge
waarschuwd werd. Zonder zich lang te be
denken, trok zij haar roodflanellen jurkje
nit en liep den trein te gemoet^zoodta
deze in het gezicht kwam, begon zij met
haar jurkje als noodsignaal te zwaaien. De
machinist zag het sein .onveilig" en stopte.
Onder de 700 passagiers, die aldus door
haar gered werden, waren eenige Franschen
die bij hun terugkomst in Frankrijk ver
haalden van de tegenwoordigheid van
geest van hel kleine meisje.
Het kogelwerend pantser
is ook al «schon dagewessen,* en wel ruim
honderd jaren geleden. In „Geschiedkun
dige, politieke en kritische brieven uit
Londen 1788 werd verhaald van welge
slaagde proeven met een pantser, dat tegen
alle kogels van geweren en pistolen be
stand was. Dat pantser was namelijk ge
voerd met honderd lagen taf, op elkander
genaaid. Het werd op bestelling gemaakt.
Voor wien het bestemd was voor den
Koning van Pruisen of een van diens ge
neraals.
In den dieren tuin te Dus-
seldorf is Donderdag een paniek verwekt
door twee welgekleede heeren, die naar
den uitgang snelden en riepen: „daar
komt de leeuw!" De talrijke bezoekers
liepen zoo hard zij konden naar den uit-
gaug. Er ontstond een hevig gedrang,
waarin verscheidene menschen gekwetst
werden, eu later, toen het gerucht valsch
bleek, misten velen hun portemonoaie.
Nn het de tijd is dat de
gouden regen, een struikgewas dat men
in de tuinen veelvuldig aantreft, in vol
len bloei staat, is het zeer raadzaam ou
ders, en in't algemeen ieder die kleine
kinderen onder zijne hoede heeft, te wij
zen op deze zeer veel vergift houdende
plant. Te Oldenburg speelden dezer dagen
twee kleine kinderen met de bloem van
gouden regen en leden kort daarna aan
hevige buikpijn. De dokter werd dadelijk
gehaald en toen kwam men tot de we
tenschap dat de kleinen een gedeelte van
den bloesem hadden doorgeslikt. Het ge
lukte door spoedige geneeskundige hulp
de beide kleinen van een wissen dood te
redden, want ware die hnlp een uur later
ingeroepen dan zou het gift reeds zijne
werking gehad hebben. Alle deelen van
den gonden regen zijn vergiftig, zoowel
de schil als de bladen en de bloesem.
Een wedstrijd op de Oce-
aan.
De vorige week arriveerde te Queenstown
het stoomschip „Majestic" van New-York;
het schip had de reis gedaan in 6 dagen
en 4 uren en 44 minuten. Een half uur
vroeger was van New-York vertrokken het
stoomschip „Paiis," bestemd naar Sout-
hampton. Het laatste schip had de grootste
mail, het eerste de meeste passagiers.
Een half unr nadat de „Majestic' de
haven van New-York had verlaten, was de
r Paris' reeds ingehaald. De kapitein van
dat schip scheen daardoor in zijn goeden
naam als zeeman aangetast en van dat oo
genblik af begon een wedstrijd tusschen
beide schepen.
Drie dagen lang stoomdsn de schepen
zij aan zij naast elkander voort. Eindelijk
voer de Paris" dwars voorbij de „Majes'
tic', zoodat dit schip zijn vaart moest
verminderen, om een botsing te voorko
men. -
Het leven van 2400 passagiers werd
zoodoende in gevaar gebracht. De reizigers
zelf schenen echter daar weinig besef van
gehad te hebben, want men bericht, dat
zij groote sommen onder elkander hebben
gewed. .3*,.
De Engelsche regeering heeft zich echter
deze zaak aangetrokken en is voornemens
dergelijke wedstrijden, waardoor de passa
giers aan groote gevaren worden blootge
steld, te verhinderen. Door het ministerie
van handel zullen weldra de noodige maat
regelen worden genomen, waardoor in het
vervolg deze wedstrijden tusschen passa
giersbooten worden voorkomen.
Dat kwam heelemaal an
ders uit.
De vrouw van een hoofdofficier te Wee-
nen vroeg eenigen tijd geleden aan haar
knecht of hij ook een geschikte kamenier
voor haar wist. Reeds wilde de man een
ontkennend antwoord geven, toen hij zich
bedacht en zeide een geschikte persoon
aan de hand te hebben.
De kamenier kwam, beviel de vrouw heel
goed en moest maar dadelijk in huis blij
ven. Vóór nog een maand verstreken was
fluisterden de andere dienstboden elkander
toe, dat de knecht en de kamenier erg op
elkander gesteld waren en allerlei rare praat
jes deden de ronde.
Toen de vrouw des huizes hier iets van
hoorde, trachtte zij achter het fijne van de
zaak te komen en 't gevqlg was, dat de
twee personen op staandec voet werden
ontslagen. Dit ging echter niet zoo heel
kilm in zijn werk, want mevrouw van D.
voegde der kamenier bij het afscheid ne
men eenige lang niet malsche uitdrukkin
gen toe, 't geen tengevolge had, dat deze
juffer een aanklacht wegens eerroof indien
de.
Toen de officiersvrouw een dagvaarding
kreeg om een verhoor te ondergaan, maak
te zij zich daar zoo kwaad over, dat zij de
politie mededeelde, dat het gedrag van haar
kamenier lang niet van zedelijken aard was
geweest. Dit berukkende haar een tweede
aanklacht wegens eerroof.
Ten slotte kwam de zaak voor den rech
ter. Groot was de verbazing der beschul
digde dame, toen thans bleek dat de knecht
en de kamenier reeds sedert anderhalfjaar
man en vrouw waren. Nu waren allerlei
zaken heel duidelijk, die vroeger verkeerd
waren uitgelegd De rechter vertelde aan
de beide partijen heel kalm, dat zij beiden
schuld hadden en sprak op zóó overtuigende
manier, dat men tot een minnelijke schik
king kwam. Mevrouw van D. verklaarde
zelfs, zeer geroerd, dat zij bereid was de
echtgenooten binnen veertien dagen in haar
dienst te nemen.
Maandag werd te Wellen
(L.) de honderdste verjaardag gevierd van
den grijzen veteraan O. Dirikx, een der
weinige nog in zijn leven zijnde soldaten
van Napoleon I.
De „eeuwige' nam plaats in een fraai
versierd rijtuig tusschen den castoor en
den burgemeester in. Het rijtuig nam
plaats in een grootschen feeststoet, waaraan
alle vereenigingen en corpoiaties der ge
meente deelnamen. De gemeenteraad ging
voor, de kerkeraad achter het rijtuig. In
optocht ging 't toen de hoofdstraten van
het dorp door naar de kerk, waar een
plechtige Hoogmis werd opgedragen.
Na afloop stelde de stoet zich weer in
goede orde samen en begeleidde den feest
vierenden oude naar het raadhuis, waar
hem met den eerewijn de gelukwenschen
van den gemeenteraad werden aangeboden.
Een prachtige leunstoel werd hem daar
mede geoffreerd. De verdere dag werd ter
eere van den kranigen oud-soldaat in feest
vreugde doorgebracht. Duizenden en dui
zenden waren van elders toegestroomd.
Honger is de leste kok
Een lid van het operagezelschap, waaraan
de bekende Zweedsche zangers, Christine
Nilson, verbonden was, vertelde eens de
volgende anecdote uit hun reistijd. Mevr
Nilson had de gewoonte steeds veel te eten,
en vooral die spijzen, welke het lekkerst
toebereid waren; ijj was daardoor teer
kieskeurig geworden. Eenmaal gebeurde
het haar echter, dat zij met smaak enkele
voedingsmiddelen nuttigde, welke zjj on-
der andere omstandigheden nooit gegeten
zou hebben. Het gebeurde op reis" Tan
Cincinati naar Buffalo. Ik steeg aan een
der tnsschenstations uit, omdat ik honger
kreegik had niet veel tijd en kou niet
meer bemachtigen dan een groote rook
worst met wat roggebrood. Toen de trein
weer in beweging was en ik naast mevrouw
Nilson had plaats genomen, zeide zij.
#Foei hoe onsmakelijk wie kan nn
zoo iets eten? Zij haalde een paar flacons
parfum te voorschijn en besprenkelde daar
mede de oupé, verzekerende dat zij de
renk niet kon uitstaan. Zij vroeg mij of
ik niet kon wachten met eten, daar aan
het eindstation telegrafisch een diner be
steld was. Ik antwoordde „neen". Het on
geval wilde dat onze trein niet verder kon
daar een andere gederailleerd was. Ik legde'
mij te slapen en toen ik wakker werd en
mijn restje worst wilde eten, vertelde me
vrouw Nilson mij lachend, dat zij dit ver
orberd had, daar zij een vreeselijken hon-
ger gekregen had cn niet kon wachten op
het diner; het had haar heerlijk gesmaakt.
Barbaarschheden.
In Spanje hebben nog steeds, zooals
men weet, de barbaarsche stierengevech
ten plaat». De hooggeroemde beschaving
onzer eeuw is niet eens bij machte ge
weest, deze middeleeuwsche barbaarsch
heden te doen verdwijnen. De hartstoch
telijkheid voor deze stierengevechten is
bij de Spanjaarden zeer groot. Zondag
was Madrid, de hoofdstad van Spanje,
geheel in beweging door den dood van
een bekend stierenbevechter, Esparte-
ro.
Meer dan 16000 menschen woonden
jl. Zondag het stierengevecht bij. De
stier, waartegen genoemde Espartero in
het strijdperk trad, was een bijzonder
krachtig dier, meldt een correspondent,
dat reeds vier paarden had gedood, voor
Espartero het ging bevechten. Bij den
eersten aanval werd ook het paard, dat
Espartero bereed, gedood. Spoedig echter
was de man weer op de been en viel
te voet den stier aan. Op het oogenblik
dat hij zijn degen tot het gevest in den
schouder van het dier stak, richtte de
gevallen stier zich op, nam den man,
die de noodige voorzorgsmaatregelen had
verzuimd, op zijn horens en slingerde
hem weg. Espartero ontving daardoor in
de maag eene zoo ernstige wond, dat hij
onmiddelijk overleed. De stier zeeg insge
lijks ineen en stierf onmiddellijk.
De toreador, die zoo ongelukkig aan
zijn eind kwam, was slechts 28 jaren oud.
Daar hij tot de meest bekende toreadors
behoorde, had hij reeds zooveel geld ver
diend, dat hij voornemens was binnen
kort zijn gevaarlijk ambt te laten varen
en te trouwen. De dag voor zijn huwelijk
was reeds vastgesteld.
Kenmerkend voor den hartstocht, wel
ken de Spanjaarden voor dit wreede ver
maak gevoelen, is het feit, dat ondanks
den dood van den toreador het stieren
gevecht werd voortgezet, alsof er niets
bijzonders ware voorgevallen. „De Stieren*
zegt de correspondent van de Stan
daard„betoonden grooten strijdlust,
doodden nog 15 paarden en wierpen
nog twee toreadors van het paard, die
beiden ernstig werden gekwetst."
Is het niet ontzettend, dat zulke wree
de heidensche vermaken langer geduld
worden
De overheid moest overtuigd zijn, dat
niets meer in staat is om de goede zeden
te verbasteren en de slechtste hartstoch
ten in den mensch op te wekken, dan
deze wreedaardige vermaken. De paus,
die steeds zijn invloed aanwendt, inzon
derheid in roomsche landen, waar het
staatkundige en kerkelijke belangen geldt,
moest aan deze heidensche uitspanningen
zijner onderdanen allereerst maar eens
een einde maken.
Dat zou een uitnemend werk zijn
De gouverneurs der S ta-
ten Alabama, Illinois, Colorado en West-
irginle roepen troepen op, teneinde de
kolenmijnen, waar de aangeworven mijn
werkers de productie gaande houden, te
gen de dreigende werkstakers te bevei
ligen, Middelerwijl nijpt de kolennood
dermate, dat er 100,000 ton Welsche
kolen zijn besteld, welke reeds te New-
York beginnen aan te komen.
Snelpersdruk van J. Winkel te Schagen.