Alllltd
Mtntii- k ianim
ai
3 Januari 1895.
fi
39ste Jaargang Ho 2948.
De Eene.
per weekWoensdag- en
Dit blad verschijnt tweemaal
Z a te r d a ga v_oin d. Bij inzendt ,g morgens 9 ure wor(jen
A1)VERTENTIEN in het eerstuii,® d eenleatst
INGEZONDEÏl STUKKEN ,röeg™r P
Uitgever J. WINKEL
Bureau: SCHACElIf, liaan, D 4.
k Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIES van I tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5ct
Groota ietters worden naar plaatsruimte berekend.
Gemeente Scliag
Bekendmakinge'
n.
NATIONALE NIILITI
Oproeping voor de twe&j
zitting van den MilitieraalL
(Art. 87 der wet op de Nationale Militl
Burgemeester en Wethouders der
meente Schagen gelet op eene missi
van den Heer Militie-Commissaris
het 3e district van Noord Holland, br|
gen ter kennis van de belanghebbend!
dat de tweede zitting van den Mili
raad zal worden gehouden te Hoorn.1
Woensdag den 16 Januari eerstkoml
de, des morgens te 12 ure.
Dat op gemelden dag voor dien R;
behooren te verschijnen de loteliDg
wier zaken in de zitting van den
December j. 1. zijn uitgesteld.
Dat aangezien er geene zittini
meer worden gehouden, een ieder
zulks aangaat wordt aanbevolen,
dien dag ten nutte te maken.
Schagen, den 20 December 1894
Burgemeester en Wethouders voornoe
S. BERMAN.
de Secretaris,
DENIJS.
iyiarktpoijhe
Hl RGEUKK^TF. 1<
WETHOUDEHi van
gen;
Overwegende de wenschelijkheid 0'
de ter markt aangevoerde 1) O t e
in een r O O K V r ij locaal
verkoop uit te stallen;
Gelet op art. 109 der Algemeen
Politie-verordening voor die gemeen
te;
Brengen ter algemeene kennis dat
het van af 1 Januari des volgenden
jaars tijdens het houden der weke-
lijksche Botermarkt verboden
zal zijn, in het daarvoor bestemde
Beurslokaal der Landbouw-Societeit
„Cérès", te r 0 0 k e n.
Overtreding van dit verbod is straf
baar met eene geldboete van ten hoog
ste f 10.
Schagen, 28 December 1894,
Burgemeester en Wethouders voor
noemd,
S. BERMAN.
de Secretaris,
DENIJS.
tel\5
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
ROMAN
van
Geerg Hciuller.
Burgemeester en Wethouders van Scha
gen, noodigen bij deze belanghebbenden,
die over den jare 1894, van de ge
meente iets te vorderen hebben,
uit, hunue REKENINGEN vóór of
op den 1 Februari a. S. ter plaatselij
ke Secretarie in te leveren.
Schagen, 31 December, 1894.
Burgemeester en Wethouders
S. BERMAN.
de Secretaris
DENIJS.
Als een bij zonderheid kan
worden meegedeeld dat door een werkman
op de Kinder-speel- en leerschool te En
schedé een vogelnestje is gevonden met
twee pasgelegde titjes. Het vogelpaar is
zeker aoor het zachte winterweder op het
dwaalspoor geraakt.
Het Kerstgeschenk vanZ.
M. den Keizer van Duitschland aan H.
IM. de Koningin bestaat uit een copie van-
het portret van Willem den Zwijger, waar
van het origineel zich bevindt in hetmu-
15.
De s'emroiug in den huize Helbig werd
na het vertrek van den leeraar ondragelijk.
Men leefde koel 6d kalm naast elkander
voort, bemoeide zich niet meer
met elkander dan hoog noodzakelijk was en
een ieder noemde het een verlichting, als de
gemeenschappelijke maaltijden ten einde wa
ren. Men sprak geen woord meer over het
geen voorgevallen was; maar bet hield toch
aller gedachten nog bezig. Melanie was in
baar vroegeren suffen toestand vervallen; zij
misio het opwekkende gezelschap <3o«
doctor ten zeerste. Bovendien was zij zeer
bezorgd over Thesi, die bleek en turneerge-
slageu rondliep; zij haalde zich daaromtrent
de onmogelijkste dingen in het hoofd. Jut-
frouw Kleiuholz kon nog onmogelijk haar ne
derlaag vergeten en deed een ieder, dit -
dat ongestraft toeliet, hare booze bnien on- z;ine vneniin wis, r.e: was toch eigenlijk
dervinden, Christina, de eenige die het hoold jj at comme il fajrt, en het zou'potdig ger.oeg
m huiselijkheid te zoeken, en dan kon
nen er hem ook geen verwijt van maken.
Wanneer slechts die Eliaabeth Hoppe, die
elkens grooter en grooter macht over hem
Jerkreeg, en in de ellendige stemming die in
fijn huis heerschte, eensterke bondgenoot had,
im het leven maar niet zoo lastig gemaakt
.d. Zij hield onverbiddelijk aan baar eersten
scb vaat, en boe dikwijls bij reeds beproefd
d het onmogelijke daarvan haar onder het
>g te brengen, altijd en altijd weder kwam
met hetzelfde voor den dag.
Zij was telkt ns, wanneer hy haar een be-
(|>ek bracht, en dat gescbieddo frgenwoord'g
gelijks, een vriendelijke,vruolijke gastvrouw;
s liet geen keer voorbijgaan, zonder dat
j hem zi-ide, welk een eer het voor baar
k is, dat hij haar bezocht; zij bleet echter
a el en verstond het uitstekend net te doen
o of zij zijne weuBcben niet begreep en hem
b chthans prikkelbaarder te maken, daar zij
n m de vervulling zijner wenschen altijd als
igelijk in de toekomst voorstelde.
UJWas het een wonder te noemen,dat naarmate
fjlfc tijdstip van de terugkeer van Hoppe
n aderde, Hel big hoe langer hoe meer over
et voorstel begon na te denken?
Hij begon met zich«.ol-' te onderhandelen
5 g'-uli-k was het toe-, niet zooais het be-
'horde, dit de vrouw >au zijn oudergescbik-
seum te KASSEL en dat den Prins voor
stelt als jongen mzn op 25jarigen leeftijd.
t In hel dorpje OOSTERMEER
t houdt een' geacht ihgezetene het volk da
gelijks een wijze levensspreuk voor oo-
gen.
Aan een der huizen mi lden in het dorp
prijkt een groot zwart bord, waarop met
witte letters het volgende opschrift is ge
schilderd
„Een goede raad waardig ook door mij
„te worden opgevolgd. Het is beter een-
finaal daags liet eten te vergeten, dan dat
rik vergeet dagelijks' in de binnenkamer
rtnijn knie te buigen voor Jezus en hem
„te vragen mij te herwaren van niet in
„eeuwigheid tot de bergen en heuvelen te
»zullen roepen, daardoor bedekt te wor
gden.*
De jongelui schijnen zulk e n „nieuwig
heid" aanstootelijk te vinden; men heeft
het hem Zondagavond nog al lastig ge
maakt.
De eigenaar haalt daarom nu 's avonds
het boid binnen, om 's daags den voorbij
gangers op zijn vermaning aandachtig te
maken.
Uit het Noorden wordt
ons gemeld
Als een feit wordt meegedeeld, dat on
ze haringvloot, omdat zij de concurrentie
tegen het buitenland niet meer kan vol
houden, op het punt staat het vaderland
te verlaten om te vertrekken naar Emden
in Duitschland. Voor eenige weken moe
ten daarheen reeds een 15tal loggers zijn
vertrokken.
Delandman K. M. onder
PURMEREND is in een mestput zijner
boerderij verdronken gevonden.
Zooals gemeld werd, is bij
een paar alleen wonende dames te NIJ-
KERK een brutale inbraak gepleegd. Thans
wordt daaromtrent nog het volgende ge
meld
Van de ongeveer 45 ontvreemde tien
guldenstukken zijn er Maandag 37 terug
gevonden in een akkermaalsheg even bui
ten de kom der gemeente. Zij waren in
den grond verborgen, terwijl de plaats door
nog opgericht hield, werd als de oorzaak
van dit alles aangezien en daarnaar behan
deld. Men achtte haar niet meer, men deed
als bestond zjj niet meer, en zij verlangde
iederen dag vurig naar het uur, waarop
Helbig uit de stad terugkeerde.
Dan was er tenminste een, die haar
vriendelijk aanzag en met haar sprak. Zij
alleen kon hem echter onmogelijk dat bebage-
lijke terugeven dat in zijn huis in deze
dagen zoozeer gemist werd. Niets was bem
onaangenamer, niets stemde hem knorriger,
dan dergelyke toestanden in zijn buis te
moeten dulden. Een twist, een strijd, dat al
les kon hij verdragen. Dat frischte de krach
ten somtijds op, dat verplaatste een mensch
nog eens nit het gewone dagelijksche en
dat was, wat bjj hem het voornaamste wss,
weder spoedig voorbij; dat eeuwige mokken
en ronder spreken, naast elkander
voortleven, 't was ocdregeli k. Hij
baatte en verafschuwde alles wat
naar sentimentaliteit geleek, hij was er dec
man niet naar, zich liefdevol tot rijn vrouw
te wenden en te info""Q£,ren naar welstand van
geest en lioh .rveelde hem gruwe
lijk. Dus m, buiten verstrooiing
jbtkomen ook. Terwijl, wanneer zij tot den-
elfden stand behoorde, van zijn kaliber was,
ti niets bijzonders zou zyn, wanneer hij
rr die menschen omgang hield. .On -in" bad
hich krachtig toegeroepen, nadat hij zich
bsngenoemde bewijsgronden had voorge
len.
'as dan hetgeen hij doen wilde, zoo dwaas,
zc ongebeurlijk? Kwam het in zijn wereld
ni dagelijks voor, dat de eerste botkhou-
deals deelgenoot in de zaak werd opgeno-
m? Was het niet verstandiger, iemand, die
zq een greote steun voor de zaak was,
vo altijd aan zich te verbinden, iDplaats
da lij als concurrent optrad? Hcppe zelf zou
ze 'ts nooit in het hoofd krijgen; maar de-
da'' rzuebtige, wantrouwende vrouw kon hem
dn. wel eens in bet bcofd praten. O, die
lel raelscbe Elisabeth. Die kou iemand het
aniu verbuaeod lastig m.ken. Het kan niet
'rs, bet moet, het zal ge
ke a a r Melanie Zij zou er zich ze-
oojïiiet tce laten overhalen, die in baar
V pedante me»rouw Hoppe, als haar ge
le te behandelen. Dat ecu een gedochte
jjd geten. En vooral in haar tegeuw oor-
stemming! Ofschoon hij alles wat hij
kon, gedaan had, om den indruk nit te
wisschen, die het ergerlijke voorval in zijn
huig had achtergelaten. Reeds den volgenden
dag had hij Melanie persoonlijk hei ge
beurde in zijn ware toedracht verteld, en
daarmede, zooals hij meende, Christina van
elke schuld vrijgesproken.
Christina bad evenwel gelijk gehad, het
gebeurde, zooals zij het voorzien had. In de
oogen van Me'aoie en de dappere Kleinholz
was en bleef zij de schuld van al het ge
beurde. Wanneer het meisje maar een
weinig tact gehad had, had zoo iets Diot
gebeurd, en bovendien, zij zou den dokter
wel aangemoedigd hebben, anders wsb dat
de man niet, om zoo iets te doenf Helbig
wees er op, dat hij van het begin af, dezen
man gewantrouwd bad. Men antwoordde hem
daarop, dut ieder meisje, die een dusdanig
iets ondervond, het vo'komen verdiende, en
wat hij daartegen ook inbracht, men bleef
bij zijne bewering en boverdien ontving hij
dé terechtwijzing, dat Cristina doen kon,
wat zij wilde, dan zou hij, Helbig, toch nog
als haar verdediger optreden.
Geërgerd gaf hjj ten antwoord, dat hij
met evenveel recht kon beweren, dat van
al hetgeen in huis gebeurde, Christina on
voorwaardelijk de schnld kreeg. Dat hij er
zich sferk over verwonderde, dat bij der
gelijke strenge be- en veroordcelaarsters,
êen man als dr. Slreicbenberg steun en
hulp vond, dia scheen er toch wel slag van
te hebben, zich in vele harten een plaats
te veroveren. Waarop hem vinnig werd toe
gebeten, dat het toch wel wonderlijk was,
dat juist Christina alleen een dergelijke
ontmoeting was te beurt gevallen, en anders
geene der verdere vrouwelijke huisgenooten.
Dat was toch wel wat dwaas geantwoord
en Helbig vond het niet beter te kunoen
beantwoorden, dan door te zeggen, dat dit
wellicht meer aan den smaak van den doctor
had kunnen liggen, dan wel aan Christina.
Met kracht en klem, werd hem uitlegging
dezer woorden verzocht, en in het eng ge
dreven, vertelde bij, wat hij had willen
zwijgen, namelijk, hetgeen hij gezien
had van Iheti in de kamer van den dok
tor. Men was eerst als door den donder ge
troffen. Nu was de maat. meer dan vol!
ThesiDat kind 1 Wie htd dat voor moge
lijk gehouden P Zelfs Kleinholz verklaarde,
du geen oplossing te kunnen vinden; zoo
iets, zoo ie's vreeselijts, was onder haar
j toezicht gebeurd. Maar b§t dooide niet lang
zoo; men moest en zo^-een grond voor dit
ongehoorde schandaal vinden, en natuurlijk
men vond er een. jC b r i s t i n a 1 Die was
het. Zou die zachte, reine ouschuldige, The-
1 si op dergelijke gedachten gekomen zijn, als
eenige kleine merkteekenen aan het hout
was kenbaar gemaakt. De daders van den
diefstal, een paar jongens, Brom en Van
den Berg van wie de eerste reeds ee-1
nigen tijd op den Kruisberg had doorge
bracht en die onlangs voor de recht
bank te Zwolle terechtstonden wegens dief
stal van aardappelen en wegens verzet,
en waarvan één, toen hij moest verschij
nen, Zoo dronken voor het gebouw der
rechtbank lag, dat hij door de politie moest
worden ingerekend, hebben bekend de da
ders van de inbraak en den diefstal te zijn.
Zij zijn Daar Zwolle overgebracht.
Als de drank is
i n
den
man
Te LU1NJEBERD heeft men 's
morgens om half vier in de herberg van
llaaije Postma op de volgende wijze kerst
feest gevierd.
Toen de avond goeddeels verstreken was,
werd er gedanst. Plotseling ontstond er
een hevige vechtpartij, waartoe vooral
jongelieden nit Nieuwebrug aanleiding ga
ven. Stoelen zweefden door de kamer en
werd de een na den ander verbrijzeld. In
de hitte van den strijd trachtte men zich
ir eest er te maken van de in de tapkast staan
de karaffen met drank.
Eenigen der aanwezigen verwisselden de
ze echter tegen ledige flesscheu en daar
mede werd het gevecht voortgezet. Post
ma wilde de vechtenden scheiden,, maar
geraakte daarbij onder den voet. Zijne
vronw en dochter ondergingen 't zelfde
lot, toen zij hem ter hulp wilden snel
len.
De vronw en de dochter werden spoe
dig op de been geholpen de eerste klaag
de erg over pijn in de armen. Haar oor
ijzer was geheel plat getrapt.
Toen Postma wilde opstaan werd hem
door zekeren Pieter N., van Nieuwebrug,
met een gebroken flesch zoo'n wonde in
den rechteiwang toegebracht, dat de tong
zichtbaar werd, het bloed hem bij alles
neerstroomde en hij bewusteloos neetvie).
Daarna werd hij aangegrepen en buiten
zijn woning gesleurd, doch ongelukkig
door enkele plaatsgenooten weer naar
binnen gebracht, echter niet vlug genoeg
om te beletteD, dat de woestelingen hem
Christina niet in huis, niet met haar opge
voed geworden was? Slecht gezelschap beder
ven edele zielen. Dat had men er nn van
als men vreemde kinderen, wier afkomst
ons zelfs onbekend is, in huis neemt. Al
haar waarschuwingen, zuchtte Melanie, had
den tot niets geleid nu zag meD eens waar
toe men kon komen, door onverstandige
handelingen, en zij was vast overtuigd, dat
er geen rast in huis zou komen, eer
dat dit vreemde schepsel vertrokken
was.
Helbig had vele scherpe, stekelige woor
den op de lippen. Hij had willen zeggen,
dat het met die reine ziel van Thesi niet
zoo heel erg geweest was; als zij zich al
leen door dagelijkscben omgang met een zoo
genaamd slecht meisje, al reeds had laten
verleiden maar bij bewong zich en haalde
de schouders slechts op, alsof hij zeggen
wilde met overstand is het slecht redenee
ren. Zoodoende was de afstand tnsschen de
beide partijen nog grooter geworden en
zag hij er tegen op, Melmie zijn
wensch, wat de verhoogiog van Hoppe betrof,
mede te deelen.
Mevrouw Helbig was sedert bet vertrek
des leeraars in een wonderlijken toestand. In
de lange uren van niets doen, waartoe zoo
als zij meende hare teere zenuwen haar
doemden, was zij op het denkbeeld geko
men, dat alles wat zij moest ondervinden,
rechtvaardig en verdiend was. Terwijl zij
dagen lang zonder eemge deelneming voor
iets of iemand te toonen, daar op weeke
kussens lag uitgestrekt, bestormden vele ge
dachten haar brein, die slechts in dit punt
overeenstemming hadden: of zij niet van al
les zelf de schnld was. Hoe meer zjj over
dit alles nadacht, des te meer kwamen hare
gedachten daaromtrent overeen :Was zij niet
eigenlijk alleen de schuld van al
les?
En voortdurend bouwde zij steen voor
steen den muur harer logische redeneeringen
op, totdat hij daar hecht en sterk voor haar
stond. Eerstens Christina I Hier had zij haar
plicht verzaakt, niet door iets te doen, maar
door iets na te laten. Zij had als zorgzame
moeder niet mogen dalden, dat een meisje
waarvan men niets afwist, dadelijk en da
gelijks, zonder - toezicht met haar dochter
omging. En wanneer zij dit nit zwakheid
tocb had toegestaan, dan had zij i)8ar font
nog grooter gemaakt, door^zich in*t geheel
niet om de ontwikkeling van dit meisje te
bekommeren; zij bad geduld, wat" nu een
maal niet meer te verandeien was, maar
niet getracht bet bedreven kwaad weder
goed te maken. In plaats van ook dit kind
nog een voor de deur staande paarden-
krib tot in de kamer nawierpen.
Na nog enkele bedreigingen nam N.
mét zijn vrienden de vlucht, daar de po
litie, die juist aan den anderen kant van
het dorp was, naderde. Pet en vest worden
echter door N. echtergelaten. De verwonde
werd door den rijksveldwachter Bijl voor-
loopig verbonden, waarna dr. Tobbe van
Heerenveen, werd ontboden, die de wonde
naaide.
Hoe woest het er is toegegaan, kan men
begrijpen a'.s men weet, dat nadat da rust
hersteld was, drie horloges zoek waren en
een begin van brand, veroorzaakt door het
wegslaan van he'. blakertje boven de lamp,
aan de zoldering ontdekt werd.
Ter overdenking aan Ne-
derlandscheprotectionisten aanbevolen:
Het syndicaat van den handel in cham
pagnewijnen heefteen brief gericht aan den
Minister van Handel en Nijverheid en
san dien van Bnitenlandsche Zaken in
Frankrijk, waaiin zij wijzen op het feit,
dat de hooge rechten op die wijnen, in
bijna alle landen geheven, den afzet in
hooge mate belemmeren. Al kan de groot
handel het eenigen tijd volhouden, mid
delerwijl wordt de toestand der werklie
den onhoudbaar. Te Reims moet 15 per
cent der bevolking reeds bedeeld worden.
Adressanten vragen van de regeering, dat
zij het Fransche taiief van inkomende
rechten zal verlagen en door concessies
trachten te verkrijgen, dat de Fransche
producten niet door een beschermend ta
rief in het buitenland getroffen worden.
Zoo vergaat 't alle protectionisten. In
den eersten tijd voordeel voor de bescherm
den, weldra toenemende Dadeeleu aan alle
tanten.
- Te MAATSRICÏÏT is op
last van den off. v. jostitje gearresteerd
en naar de gevangenis overgebracht de
ontslagen stadswaagmeester d. H. Hij
wordt beschuldigd van giften te hebben
aangenomen, wetende dat zij hem werden
gedaan om, in strijd met zijn plioht, het
gewicht van ter weging aangeboden goede
ren hooger op te geven dan werkelijk het
geval was.
liefdevol te behandelen, had zij het laten
leven zooals het wilde en zij mocht er zich
niet over verwonderen of ergeren, wanneer
slechte dingen daar het gevolg van waren.
Want slecht vond zij hetgeen gebeurd was;
haar fantasie, haar opgewonden zenuwen,
baar veel nad-nken ovei betgeen gebeurd
was met de beide kinderen, had |het kwaad
in haar oog nog grooter doen wor
den.
Verder hare eigene dochter, Tbesi, het
kind, dat zeker slechts door slecht .gezel-
schap bedorven, tot zulk een daad was o-
vergegaan 1 Wanneer zij er aan dacht, wat
daaruit zcu hebben kannen geboren worden 1
Dat was te vreeselijk om zelfs aan te den
ken I En dat alles was onder hare eigene
oogen voorgevallen Zonder dat zij er maar
het geringste van bemerkt had Kleinholz
nu ja, die is toch eigenlijk niet meer
dan een gewone bediende; maar zij, zij, de
eigen moeder! Hoe zon zij dergelijke ver
zuimen wederom goed maken
En eindelijk zij zelfZij, Melanie Helbig,
die strenge, stijve, strakke, koudbloedige
zooals Helbig haar eens genoemd bad, z:'
had zich «elf zoo ver vergeten, dit zjj
den leeraar iets andets gezien bad dan -Ue
leeraar. Trots de waarschuwingen van haar
man, had zij zieh in droomen gewiegd,ehad
zij zich voorgespiegeld, dezen ongeioovige te
kunnen bekeeren. O, hoe was zij uit den
hoogsten hemel nedergevaiien. En toch
en dat was nog het ergste, vond zij de
kracht niet, hem te vervloeken. Nog altijd
zocht zij schuld van dit alles bij Chris
tina. Nog Jitijd nog altijd moest zjj aan
bem denken, en kon zij bem niet verge
ten.
Slechts met moeite en groote inspanning
stond zjj op, om zich een weinig aan te
kleeden voor den' maaltjjd. Hare stemming
kon zij evenwel niet vtranderen, die bleef
haar overal bij, zelfs in de uren, die zij
alleen met baar man, rustig pratende door
bracht.
Wat Helbig in de laatste dagen zoo on
dragelijk gevonden bad, namelijk haar on
verschilligheid \oor alles, wis nu een s'erke
bondgenoot voor hem.
Wanneer er een bewjjs noodig geweest
was, om den toestand van onverschilligheid,
waarin Melanie verkende te bewjjzen, dan
was dat r.ekij wel dó kalme wjjze, waarop
zjj het bericht van Helbig in ontvangst
nam Hoe zou zij', in .andere ooger blikken
vertoon d gew- est zijn, over een dergelijk
voorstel en alles op baren en snaren gezet
hebben, om het te voorkomen. En du p
Met een half oor luisterde zij naar da