Alllltd Mtntii- k ianim ai 3 Januari 1895. fi 39ste Jaargang Ho 2948. De Eene. per weekWoensdag- en Dit blad verschijnt tweemaal Z a te r d a ga v_oin d. Bij inzendt ,g morgens 9 ure wor(jen A1)VERTENTIEN in het eerstuii,® d eenleatst INGEZONDEÏl STUKKEN ,röeg™r P Uitgever J. WINKEL Bureau: SCHACElIf, liaan, D 4. k Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIES van I tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5ct Groota ietters worden naar plaatsruimte berekend. Gemeente Scliag Bekendmakinge' n. NATIONALE NIILITI Oproeping voor de twe&j zitting van den MilitieraalL (Art. 87 der wet op de Nationale Militl Burgemeester en Wethouders der meente Schagen gelet op eene missi van den Heer Militie-Commissaris het 3e district van Noord Holland, br| gen ter kennis van de belanghebbend! dat de tweede zitting van den Mili raad zal worden gehouden te Hoorn.1 Woensdag den 16 Januari eerstkoml de, des morgens te 12 ure. Dat op gemelden dag voor dien R; behooren te verschijnen de loteliDg wier zaken in de zitting van den December j. 1. zijn uitgesteld. Dat aangezien er geene zittini meer worden gehouden, een ieder zulks aangaat wordt aanbevolen, dien dag ten nutte te maken. Schagen, den 20 December 1894 Burgemeester en Wethouders voornoe S. BERMAN. de Secretaris, DENIJS. iyiarktpoijhe Hl RGEUKK^TF. 1< WETHOUDEHi van gen; Overwegende de wenschelijkheid 0' de ter markt aangevoerde 1) O t e in een r O O K V r ij locaal verkoop uit te stallen; Gelet op art. 109 der Algemeen Politie-verordening voor die gemeen te; Brengen ter algemeene kennis dat het van af 1 Januari des volgenden jaars tijdens het houden der weke- lijksche Botermarkt verboden zal zijn, in het daarvoor bestemde Beurslokaal der Landbouw-Societeit „Cérès", te r 0 0 k e n. Overtreding van dit verbod is straf baar met eene geldboete van ten hoog ste f 10. Schagen, 28 December 1894, Burgemeester en Wethouders voor noemd, S. BERMAN. de Secretaris, DENIJS. tel\5 Binnenlandsch Nieuws. FEUILLETON. ROMAN van Geerg Hciuller. Burgemeester en Wethouders van Scha gen, noodigen bij deze belanghebbenden, die over den jare 1894, van de ge meente iets te vorderen hebben, uit, hunue REKENINGEN vóór of op den 1 Februari a. S. ter plaatselij ke Secretarie in te leveren. Schagen, 31 December, 1894. Burgemeester en Wethouders S. BERMAN. de Secretaris DENIJS. Als een bij zonderheid kan worden meegedeeld dat door een werkman op de Kinder-speel- en leerschool te En schedé een vogelnestje is gevonden met twee pasgelegde titjes. Het vogelpaar is zeker aoor het zachte winterweder op het dwaalspoor geraakt. Het Kerstgeschenk vanZ. M. den Keizer van Duitschland aan H. IM. de Koningin bestaat uit een copie van- het portret van Willem den Zwijger, waar van het origineel zich bevindt in hetmu- 15. De s'emroiug in den huize Helbig werd na het vertrek van den leeraar ondragelijk. Men leefde koel 6d kalm naast elkander voort, bemoeide zich niet meer met elkander dan hoog noodzakelijk was en een ieder noemde het een verlichting, als de gemeenschappelijke maaltijden ten einde wa ren. Men sprak geen woord meer over het geen voorgevallen was; maar bet hield toch aller gedachten nog bezig. Melanie was in baar vroegeren suffen toestand vervallen; zij misio het opwekkende gezelschap <3o« doctor ten zeerste. Bovendien was zij zeer bezorgd over Thesi, die bleek en turneerge- slageu rondliep; zij haalde zich daaromtrent de onmogelijkste dingen in het hoofd. Jut- frouw Kleiuholz kon nog onmogelijk haar ne derlaag vergeten en deed een ieder, dit - dat ongestraft toeliet, hare booze bnien on- z;ine vneniin wis, r.e: was toch eigenlijk dervinden, Christina, de eenige die het hoold jj at comme il fajrt, en het zou'potdig ger.oeg m huiselijkheid te zoeken, en dan kon nen er hem ook geen verwijt van maken. Wanneer slechts die Eliaabeth Hoppe, die elkens grooter en grooter macht over hem Jerkreeg, en in de ellendige stemming die in fijn huis heerschte, eensterke bondgenoot had, im het leven maar niet zoo lastig gemaakt .d. Zij hield onverbiddelijk aan baar eersten scb vaat, en boe dikwijls bij reeds beproefd d het onmogelijke daarvan haar onder het >g te brengen, altijd en altijd weder kwam met hetzelfde voor den dag. Zij was telkt ns, wanneer hy haar een be- (|>ek bracht, en dat gescbieddo frgenwoord'g gelijks, een vriendelijke,vruolijke gastvrouw; s liet geen keer voorbijgaan, zonder dat j hem zi-ide, welk een eer het voor baar k is, dat hij haar bezocht; zij bleet echter a el en verstond het uitstekend net te doen o of zij zijne weuBcben niet begreep en hem b chthans prikkelbaarder te maken, daar zij n m de vervulling zijner wenschen altijd als igelijk in de toekomst voorstelde. UJWas het een wonder te noemen,dat naarmate fjlfc tijdstip van de terugkeer van Hoppe n aderde, Hel big hoe langer hoe meer over et voorstel begon na te denken? Hij begon met zich«.ol-' te onderhandelen 5 g'-uli-k was het toe-, niet zooais het be- 'horde, dit de vrouw >au zijn oudergescbik- seum te KASSEL en dat den Prins voor stelt als jongen mzn op 25jarigen leeftijd. t In hel dorpje OOSTERMEER t houdt een' geacht ihgezetene het volk da gelijks een wijze levensspreuk voor oo- gen. Aan een der huizen mi lden in het dorp prijkt een groot zwart bord, waarop met witte letters het volgende opschrift is ge schilderd „Een goede raad waardig ook door mij „te worden opgevolgd. Het is beter een- finaal daags liet eten te vergeten, dan dat rik vergeet dagelijks' in de binnenkamer rtnijn knie te buigen voor Jezus en hem „te vragen mij te herwaren van niet in „eeuwigheid tot de bergen en heuvelen te »zullen roepen, daardoor bedekt te wor gden.* De jongelui schijnen zulk e n „nieuwig heid" aanstootelijk te vinden; men heeft het hem Zondagavond nog al lastig ge maakt. De eigenaar haalt daarom nu 's avonds het boid binnen, om 's daags den voorbij gangers op zijn vermaning aandachtig te maken. Uit het Noorden wordt ons gemeld Als een feit wordt meegedeeld, dat on ze haringvloot, omdat zij de concurrentie tegen het buitenland niet meer kan vol houden, op het punt staat het vaderland te verlaten om te vertrekken naar Emden in Duitschland. Voor eenige weken moe ten daarheen reeds een 15tal loggers zijn vertrokken. Delandman K. M. onder PURMEREND is in een mestput zijner boerderij verdronken gevonden. Zooals gemeld werd, is bij een paar alleen wonende dames te NIJ- KERK een brutale inbraak gepleegd. Thans wordt daaromtrent nog het volgende ge meld Van de ongeveer 45 ontvreemde tien guldenstukken zijn er Maandag 37 terug gevonden in een akkermaalsheg even bui ten de kom der gemeente. Zij waren in den grond verborgen, terwijl de plaats door nog opgericht hield, werd als de oorzaak van dit alles aangezien en daarnaar behan deld. Men achtte haar niet meer, men deed als bestond zjj niet meer, en zij verlangde iederen dag vurig naar het uur, waarop Helbig uit de stad terugkeerde. Dan was er tenminste een, die haar vriendelijk aanzag en met haar sprak. Zij alleen kon hem echter onmogelijk dat bebage- lijke terugeven dat in zijn huis in deze dagen zoozeer gemist werd. Niets was bem onaangenamer, niets stemde hem knorriger, dan dergelyke toestanden in zijn buis te moeten dulden. Een twist, een strijd, dat al les kon hij verdragen. Dat frischte de krach ten somtijds op, dat verplaatste een mensch nog eens nit het gewone dagelijksche en dat was, wat bjj hem het voornaamste wss, weder spoedig voorbij; dat eeuwige mokken en ronder spreken, naast elkander voortleven, 't was ocdregeli k. Hij baatte en verafschuwde alles wat naar sentimentaliteit geleek, hij was er dec man niet naar, zich liefdevol tot rijn vrouw te wenden en te info""Q£,ren naar welstand van geest en lioh .rveelde hem gruwe lijk. Dus m, buiten verstrooiing jbtkomen ook. Terwijl, wanneer zij tot den- elfden stand behoorde, van zijn kaliber was, ti niets bijzonders zou zyn, wanneer hij rr die menschen omgang hield. .On -in" bad hich krachtig toegeroepen, nadat hij zich bsngenoemde bewijsgronden had voorge len. 'as dan hetgeen hij doen wilde, zoo dwaas, zc ongebeurlijk? Kwam het in zijn wereld ni dagelijks voor, dat de eerste botkhou- deals deelgenoot in de zaak werd opgeno- m? Was het niet verstandiger, iemand, die zq een greote steun voor de zaak was, vo altijd aan zich te verbinden, iDplaats da lij als concurrent optrad? Hcppe zelf zou ze 'ts nooit in het hoofd krijgen; maar de- da'' rzuebtige, wantrouwende vrouw kon hem dn. wel eens in bet bcofd praten. O, die lel raelscbe Elisabeth. Die kou iemand het aniu verbuaeod lastig m.ken. Het kan niet 'rs, bet moet, het zal ge ke a a r Melanie Zij zou er zich ze- oojïiiet tce laten overhalen, die in baar V pedante me»rouw Hoppe, als haar ge le te behandelen. Dat ecu een gedochte jjd geten. En vooral in haar tegeuw oor- stemming! Ofschoon hij alles wat hij kon, gedaan had, om den indruk nit te wisschen, die het ergerlijke voorval in zijn huig had achtergelaten. Reeds den volgenden dag had hij Melanie persoonlijk hei ge beurde in zijn ware toedracht verteld, en daarmede, zooals hij meende, Christina van elke schuld vrijgesproken. Christina bad evenwel gelijk gehad, het gebeurde, zooals zij het voorzien had. In de oogen van Me'aoie en de dappere Kleinholz was en bleef zij de schuld van al het ge beurde. Wanneer het meisje maar een weinig tact gehad had, had zoo iets Diot gebeurd, en bovendien, zij zou den dokter wel aangemoedigd hebben, anders wsb dat de man niet, om zoo iets te doenf Helbig wees er op, dat hij van het begin af, dezen man gewantrouwd bad. Men antwoordde hem daarop, dut ieder meisje, die een dusdanig iets ondervond, het vo'komen verdiende, en wat hij daartegen ook inbracht, men bleef bij zijne bewering en boverdien ontving hij dé terechtwijzing, dat Cristina doen kon, wat zij wilde, dan zou hij, Helbig, toch nog als haar verdediger optreden. Geërgerd gaf hjj ten antwoord, dat hij met evenveel recht kon beweren, dat van al hetgeen in huis gebeurde, Christina on voorwaardelijk de schnld kreeg. Dat hij er zich sferk over verwonderde, dat bij der gelijke strenge be- en veroordcelaarsters, êen man als dr. Slreicbenberg steun en hulp vond, dia scheen er toch wel slag van te hebben, zich in vele harten een plaats te veroveren. Waarop hem vinnig werd toe gebeten, dat het toch wel wonderlijk was, dat juist Christina alleen een dergelijke ontmoeting was te beurt gevallen, en anders geene der verdere vrouwelijke huisgenooten. Dat was toch wel wat dwaas geantwoord en Helbig vond het niet beter te kunoen beantwoorden, dan door te zeggen, dat dit wellicht meer aan den smaak van den doctor had kunnen liggen, dan wel aan Christina. Met kracht en klem, werd hem uitlegging dezer woorden verzocht, en in het eng ge dreven, vertelde bij, wat hij had willen zwijgen, namelijk, hetgeen hij gezien had van Iheti in de kamer van den dok tor. Men was eerst als door den donder ge troffen. Nu was de maat. meer dan vol! ThesiDat kind 1 Wie htd dat voor moge lijk gehouden P Zelfs Kleinholz verklaarde, du geen oplossing te kunnen vinden; zoo iets, zoo ie's vreeselijts, was onder haar j toezicht gebeurd. Maar b§t dooide niet lang zoo; men moest en zo^-een grond voor dit ongehoorde schandaal vinden, en natuurlijk men vond er een. jC b r i s t i n a 1 Die was het. Zou die zachte, reine ouschuldige, The- 1 si op dergelijke gedachten gekomen zijn, als eenige kleine merkteekenen aan het hout was kenbaar gemaakt. De daders van den diefstal, een paar jongens, Brom en Van den Berg van wie de eerste reeds ee-1 nigen tijd op den Kruisberg had doorge bracht en die onlangs voor de recht bank te Zwolle terechtstonden wegens dief stal van aardappelen en wegens verzet, en waarvan één, toen hij moest verschij nen, Zoo dronken voor het gebouw der rechtbank lag, dat hij door de politie moest worden ingerekend, hebben bekend de da ders van de inbraak en den diefstal te zijn. Zij zijn Daar Zwolle overgebracht. Als de drank is i n den man Te LU1NJEBERD heeft men 's morgens om half vier in de herberg van llaaije Postma op de volgende wijze kerst feest gevierd. Toen de avond goeddeels verstreken was, werd er gedanst. Plotseling ontstond er een hevige vechtpartij, waartoe vooral jongelieden nit Nieuwebrug aanleiding ga ven. Stoelen zweefden door de kamer en werd de een na den ander verbrijzeld. In de hitte van den strijd trachtte men zich ir eest er te maken van de in de tapkast staan de karaffen met drank. Eenigen der aanwezigen verwisselden de ze echter tegen ledige flesscheu en daar mede werd het gevecht voortgezet. Post ma wilde de vechtenden scheiden,, maar geraakte daarbij onder den voet. Zijne vronw en dochter ondergingen 't zelfde lot, toen zij hem ter hulp wilden snel len. De vronw en de dochter werden spoe dig op de been geholpen de eerste klaag de erg over pijn in de armen. Haar oor ijzer was geheel plat getrapt. Toen Postma wilde opstaan werd hem door zekeren Pieter N., van Nieuwebrug, met een gebroken flesch zoo'n wonde in den rechteiwang toegebracht, dat de tong zichtbaar werd, het bloed hem bij alles neerstroomde en hij bewusteloos neetvie). Daarna werd hij aangegrepen en buiten zijn woning gesleurd, doch ongelukkig door enkele plaatsgenooten weer naar binnen gebracht, echter niet vlug genoeg om te beletteD, dat de woestelingen hem Christina niet in huis, niet met haar opge voed geworden was? Slecht gezelschap beder ven edele zielen. Dat had men er nn van als men vreemde kinderen, wier afkomst ons zelfs onbekend is, in huis neemt. Al haar waarschuwingen, zuchtte Melanie, had den tot niets geleid nu zag meD eens waar toe men kon komen, door onverstandige handelingen, en zij was vast overtuigd, dat er geen rast in huis zou komen, eer dat dit vreemde schepsel vertrokken was. Helbig had vele scherpe, stekelige woor den op de lippen. Hij had willen zeggen, dat het met die reine ziel van Thesi niet zoo heel erg geweest was; als zij zich al leen door dagelijkscben omgang met een zoo genaamd slecht meisje, al reeds had laten verleiden maar bij bewong zich en haalde de schouders slechts op, alsof hij zeggen wilde met overstand is het slecht redenee ren. Zoodoende was de afstand tnsschen de beide partijen nog grooter geworden en zag hij er tegen op, Melmie zijn wensch, wat de verhoogiog van Hoppe betrof, mede te deelen. Mevrouw Helbig was sedert bet vertrek des leeraars in een wonderlijken toestand. In de lange uren van niets doen, waartoe zoo als zij meende hare teere zenuwen haar doemden, was zij op het denkbeeld geko men, dat alles wat zij moest ondervinden, rechtvaardig en verdiend was. Terwijl zij dagen lang zonder eemge deelneming voor iets of iemand te toonen, daar op weeke kussens lag uitgestrekt, bestormden vele ge dachten haar brein, die slechts in dit punt overeenstemming hadden: of zij niet van al les zelf de schnld was. Hoe meer zjj over dit alles nadacht, des te meer kwamen hare gedachten daaromtrent overeen :Was zij niet eigenlijk alleen de schuld van al les? En voortdurend bouwde zij steen voor steen den muur harer logische redeneeringen op, totdat hij daar hecht en sterk voor haar stond. Eerstens Christina I Hier had zij haar plicht verzaakt, niet door iets te doen, maar door iets na te laten. Zij had als zorgzame moeder niet mogen dalden, dat een meisje waarvan men niets afwist, dadelijk en da gelijks, zonder - toezicht met haar dochter omging. En wanneer zij dit nit zwakheid tocb had toegestaan, dan had zij i)8ar font nog grooter gemaakt, door^zich in*t geheel niet om de ontwikkeling van dit meisje te bekommeren; zij bad geduld, wat" nu een maal niet meer te verandeien was, maar niet getracht bet bedreven kwaad weder goed te maken. In plaats van ook dit kind nog een voor de deur staande paarden- krib tot in de kamer nawierpen. Na nog enkele bedreigingen nam N. mét zijn vrienden de vlucht, daar de po litie, die juist aan den anderen kant van het dorp was, naderde. Pet en vest worden echter door N. echtergelaten. De verwonde werd door den rijksveldwachter Bijl voor- loopig verbonden, waarna dr. Tobbe van Heerenveen, werd ontboden, die de wonde naaide. Hoe woest het er is toegegaan, kan men begrijpen a'.s men weet, dat nadat da rust hersteld was, drie horloges zoek waren en een begin van brand, veroorzaakt door het wegslaan van he'. blakertje boven de lamp, aan de zoldering ontdekt werd. Ter overdenking aan Ne- derlandscheprotectionisten aanbevolen: Het syndicaat van den handel in cham pagnewijnen heefteen brief gericht aan den Minister van Handel en Nijverheid en san dien van Bnitenlandsche Zaken in Frankrijk, waaiin zij wijzen op het feit, dat de hooge rechten op die wijnen, in bijna alle landen geheven, den afzet in hooge mate belemmeren. Al kan de groot handel het eenigen tijd volhouden, mid delerwijl wordt de toestand der werklie den onhoudbaar. Te Reims moet 15 per cent der bevolking reeds bedeeld worden. Adressanten vragen van de regeering, dat zij het Fransche taiief van inkomende rechten zal verlagen en door concessies trachten te verkrijgen, dat de Fransche producten niet door een beschermend ta rief in het buitenland getroffen worden. Zoo vergaat 't alle protectionisten. In den eersten tijd voordeel voor de bescherm den, weldra toenemende Dadeeleu aan alle tanten. - Te MAATSRICÏÏT is op last van den off. v. jostitje gearresteerd en naar de gevangenis overgebracht de ontslagen stadswaagmeester d. H. Hij wordt beschuldigd van giften te hebben aangenomen, wetende dat zij hem werden gedaan om, in strijd met zijn plioht, het gewicht van ter weging aangeboden goede ren hooger op te geven dan werkelijk het geval was. liefdevol te behandelen, had zij het laten leven zooals het wilde en zij mocht er zich niet over verwonderen of ergeren, wanneer slechte dingen daar het gevolg van waren. Want slecht vond zij hetgeen gebeurd was; haar fantasie, haar opgewonden zenuwen, baar veel nad-nken ovei betgeen gebeurd was met de beide kinderen, had |het kwaad in haar oog nog grooter doen wor den. Verder hare eigene dochter, Tbesi, het kind, dat zeker slechts door slecht .gezel- schap bedorven, tot zulk een daad was o- vergegaan 1 Wanneer zij er aan dacht, wat daaruit zcu hebben kannen geboren worden 1 Dat was te vreeselijk om zelfs aan te den ken I En dat alles was onder hare eigene oogen voorgevallen Zonder dat zij er maar het geringste van bemerkt had Kleinholz nu ja, die is toch eigenlijk niet meer dan een gewone bediende; maar zij, zij, de eigen moeder! Hoe zon zij dergelijke ver zuimen wederom goed maken En eindelijk zij zelfZij, Melanie Helbig, die strenge, stijve, strakke, koudbloedige zooals Helbig haar eens genoemd bad, z:' had zich «elf zoo ver vergeten, dit zjj den leeraar iets andets gezien bad dan -Ue leeraar. Trots de waarschuwingen van haar man, had zij zieh in droomen gewiegd,ehad zij zich voorgespiegeld, dezen ongeioovige te kunnen bekeeren. O, hoe was zij uit den hoogsten hemel nedergevaiien. En toch en dat was nog het ergste, vond zij de kracht niet, hem te vervloeken. Nog altijd zocht zij schuld van dit alles bij Chris tina. Nog Jitijd nog altijd moest zjj aan bem denken, en kon zij bem niet verge ten. Slechts met moeite en groote inspanning stond zjj op, om zich een weinig aan te kleeden voor den' maaltjjd. Hare stemming kon zij evenwel niet vtranderen, die bleef haar overal bij, zelfs in de uren, die zij alleen met baar man, rustig pratende door bracht. Wat Helbig in de laatste dagen zoo on dragelijk gevonden bad, namelijk haar on verschilligheid \oor alles, wis nu een s'erke bondgenoot voor hem. Wanneer er een bewjjs noodig geweest was, om den toestand van onverschilligheid, waarin Melanie verkende te bewjjzen, dan was dat r.ekij wel dó kalme wjjze, waarop zjj het bericht van Helbig in ontvangst nam Hoe zou zij', in .andere ooger blikken vertoon d gew- est zijn, over een dergelijk voorstel en alles op baren en snaren gezet hebben, om het te voorkomen. En du p Met een half oor luisterde zij naar da

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 1