Dinsda? 15 Januari 1895. 39ste Jaargang Ho. 2952. d Zeemilitie. Zand strooien. De Eene. Dit Itlad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uitgever J. WINKEL. Burean: SCHA6EK, liaan, I) 4. Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5et. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Gemeente Sc hagen. Bekendmakingen. Binnenlandse!) Nieuws. FEUILLETON. ROMAN van Georg Ueitdler. 61 NiCITK AiuriBiiifi- k L Burgemeester eD Wethouders van Schagen, brengen naar aanleiding van Art. 150 der Militiewet ter kennis van de loteli igen dezer gemeente, dat zij, die genegen zijn om bij de Zoomilitio te dienen zich daartoe moeten aanmelden ter Gemeentesecretarie alhier, voor den lsteu Februari a. s. Schagen, 8 Januari 1895. Burgemeister en Wethouders voornoemd' S. BERMAN. de Secretaris, DENIJS. De Burgemeester van SCHAGEN Gelet op art. 54 der A'gemeene Politie verordening dier gemeente, luidende als volgt Wanneer ten gevolge van IJZEL, SNEEUW of VORST de straten GLAD geworden zijn, is elk ingezetene ver plicht deloopstraat voor en ter zijde van zijne woning of het door hem gebruikte pand enminste ter breedte van 1.50 M. met zand te bestrooien in met zand bestrooid te hoo ien, zoolang de gladheid inlks vordert. Noodigt de ingezeten nadrukkelijk uit >m, ter voorkoming van vsrvolgiDg, asn leze bepaling streng de hand te houden. Schagen 12 Januari 1895. de Burgemeester, S. BERMAN. Zondagmiddag geraakte op de Molenkade te LUTJEWINKEL een wagen b ij n a in de ringsloot, door de verbazende hoeveelheid sneeuw, die daar was opgewaaid. De voerman wilde met geweld het paard er door drijven, maar tot zijne schade moest hij ervaren, dat hij te veel van de krachten van het dier vorderde. Gelukkig waren er terstond vele personen bij, die met vereende krachten het rijtuig weer op den weg brachten. Met geleend tuig kon de voerman verder gaan. Aan het hulppostkantoor KOLHORN, werd iu het jaar 1894 ont vangen: 10840 gefrankeerde en 14 ougefran- keerde brieven, 2371 briefkaarten, 51027 nieuwsbladen en 16261 ander drukwerken. Te SCHAGERBRUG gaf de zangvereeniging Euphonia, haar gewone jaatlijksche uitvoering iu het lokaal van den heer A. Bruin, en onder leidirg van haren directeur, den heer P. Stadt, ea met welwillende medewerkng van den heer W. D. Niestadt. De rij der te geven nummers werd ge opend met een solo voor piano: Grillen Phantasie-stück van R. Schumann, voor gedragen door den heer W. Boodwelke evenwel het anditoiium niet vermocht te boeien. Met zijn twecda nummer, dat door den heer Bood na de pauze gegeven werd Polnische National tdnze, was het eveneens zoo. "JV ij raden den heer Bood in gemoede, meer zorg te besteden aau de keuze zijner stukken, en waaneer dergelijk soort stukken in zijn genre mochten liggen, te vergoeden door accurate en technisch vaar dige uitvoering wat ze aan liefelijkheid en harmonie voor het gehoor mitsen. De heer W. 8. Niestadt, die geheel be langeloos zijne medewerking verleende droeg een paar zangnummers voor. 't Lied van den Czaarvan A. Lortzing, werd door genoemden heer, het eeist ten gehoore gebracht. De heer Niestadt was wit te gevoelig en overdreven in zijne vertolking. Gloeiend g et meed van dr. E. D. Pijzei werd door hem goed gezongen. Nu zijn wij genaderd tot het koor, de hoofdschotel van dit program. Een be handeling van elk nnmmer afzonderlijk, zon ons te ver voeren. Wij kannen volmondig verklaren dat de uitvoering over 't algemeen, eerige minder gelukkige oogeublikken uitgeslotendie evenwel iedere zsngvereeniging heeft, vol komen geslaagd is en Euphonia met genoe gen mag terugzien op haar afgeloopen concert. Een pan lieve kwartetten als Lief Bloemp je van R. Schumann en Oud-Duitsch Min nelied van S. van Millingen, was een zeer aangename afwisseling. Naar onze ireening hadden de middenpartijen eenigszins krach tiger moeten opgetreden. Het schoonst is uitgevoerd geworden Benedictus van Orlando Lissus, dat uit stekend gezongen werd; minder geluk kig was de vereeniging in O Bone Jetu van Da Palistrinn, waar de intonatie niet volkomen zuiver was, hetwelk bij een zoo teere toonzetting aan eene goede uitvoering schade doet. De andere nummers werden allen con- amore gegeven en met tact voorgedragen. Wat ons aangenaam heeft getroffen, is de eenheid welke blijkbaar bestaat tusschen directeur en koor. Deze goede verstandhouding is onge twijfeld de vrucht van wederzijdsche achting niet alleen, maar van liefde voor de kunst, toewijding aan hare beoefeuiug en van de uitstekende leiding van den heer Stadt, die ook als zanger met de bariton-solo in Welkom Winter van J. B. Kolkman op nieuw blijken gaf, een benijdenswaardi ge voordracht te bezitten. Een bal, dat zear gezellig en prettig, door velen werd bij gewoond,sloot dezenvoorAryjJe- nia en den heer Stadt zoo genotvollen avond. Niet een der eigenaars van de landerijen in den 1IOUTRAK- POLDER ter gezamentlijke oppervlakte van ruim 1200 H.A. is iu dien polder of in de gemeente woonachtig. De plaatsen zijn of verhuurd of worden waargenomen 18. j Dok Helbig was met baar volkomen te lden. De groota verandering in zijn huis ;d hem ontzaglijk veel genoegen. Nu ad hij, wanneer hij thuis kwam, een we- en, wier eenig doel was, hem alles naar deu zin te makenhij hoorde geen klach ten meer, die vervelende kwalen bedierven bern zijn huiselijk leven. Een jong vroolijk gezicht laebte hem tegen, wanneer hij zijn drempel overschreed, en frisso'ae lippen opende zich voor een blijden wel komstgroet. Zekerlijk, zij deed hem veel van lAt leed, dat Elisabeth hem bereidde, verge- t( Zijn humeur liet nu niets te wenscbeu Mor en hij gaf zich hoop, ook deze naar heid* weder meester te worden. Zoo was het langzamerhand reeds ver in deu herfst gewordeo, en daar het bezoeken van partyen en diners nu juist nog niet aan de orde was, zoebt men nu verstrooiing in da wederom geopende schouwburgen. Tot groote tevredenheid van Christina, die daar van tot nogtoe niet te veel genoten had, want mevrouw Melanie, die zooals altijd dapper geholpen werd door mejuffrouw einholz, was zeer tegen het bezoeken vau ihouwburgen, vooral deugde bet niet voor meisjes, het deed nad.el aan haarze- lijkheidsgevoel; en zoodoende hadden de leisjes tot dusver geen andere dan zeer rijke, maar ook zeer vervelende stukken zien. ik dat alles was nu als door een toover- veranderd. Helbig was nu een hartstoch- ijk theaterbezoeker geworden. Voorname- t was het lichtere genie bem altijd zeer ngenaam geweest; terwijl hij bet klassieke i „niet te [genieten* betitelde voor hem. 'erwille van zijn prachtexemplaar, moest bij dat ook nu toch getroosten. Het was al lang haar wenscb geweest, Romeo en te zien opvoeren. Cbristina's vreugde ras zeer groot, toen Helbig haar de vervul- pg van iwren wensch mededeelde Hij bad,om ook eenig genoegen te verschaf- tnevrouw 1 Elisabeth ook uitgenoodigd. Zij te® dooi Vhare aanwezigheid, dat akelige op yf t toooeel doen vergeten. Nu lichzeK was er evenwel nog een plaats leeg in de loge, die Helbig genomen bad. Daar Hoppe zich Diet zoo vroeg van zijn werk kon los maken, zooals hij verklaarde, zoo richtte Christina de vraag tot bem, wie daarvan daarvan dan gebruik zou moeten maken. „Zij kan onbbzet blijven," antwoordde Helbig met de onverschilligheid van een man van zaken, voor wien het niet gebruik ma ken van zulk een plaats volstrekt van geen waarde was. „Maar vader," zeide Christina, „dat is toch te dwaas!' Er lag iets zoo ver- laDgends in baar toon, dat hij vroeg, of zij dan somtijds iemand wist, die meegaan kon. En dsar kwam het er uit, aarzelend, want zij wist, dat zij hem er volstrekt geen genoegen mede deed: „Fanny Lehrs, de pi- aneonderwijzeres." „Hm," washet antwoord, betgeen bij altijd placht te doen, als iets hem niet aangenaam was. Zij zag hem even wel zoo smeekend aan, en haar stem werd zoo week en medelijdend: „Denk toch eens va der, dat arme meisje? Hoe plaag ik haar tel ken dag. Ik ben zoo'n verrukkelijk groote domoor! Gisteien heb ik alles toch weder zoo ongelukkig en slecht gespeeld. Daarvoor moet ik haar toch schadeloos stellen! Zij zal zoo uitgelaten blijde zijn. En zij heeft zoo zelden eenig genoegen in haar leven!' „Maar wilde hij antwoorden. Zij ried wat hem op het harte lag. „Gij kunt volkomen gerust zijn, vader; zij heeft een zeer mooien mantel gekocht. Zij zal n vol strekt niet ten oneer strekken.' Wat zou hij doen? „Gij zyt een vleister. Yraag haar. Maar onder één beding: Voor aan mag zij niet zitten!' Hij bad dit volstrekt niet uoodig gehad te zeggen. Toen zij met Elisabetb de loge len Rang binnentraden, zagen zij Fanny Lehrs reeds bescheiden op den achtergrond zitten, en zij was volstrekt Diet te bewegen meer naar voren te komen, en zich in den rei ach ter Elizabcth en Christina neder te zetten. Daar hetgeen op de plakken zou voorvallen, Helbig toch geea belang inboezemde posteer de hij zich achter Elisabeth. Het verschijnen van Helbig en de zijneD, werd dadelijk opgemerkt en besproken. „De nieuwe dee'genoote der zaak en zijn aangenomen dochter" zeide de een; „Helbig met zijn beide oogappels,' liet eeo tweede zich hooren. „De beide nieuwste onderne mingen der firma,* fluisterde een jonge beursman zijn buurman in het oor; terwijl een lieve brunette van onder baar breedge- randen hoed deed hooren: „Groote wedloop in I den Hoppe-tnin* Van eiken hoek van den schouwburg richtten zich blikken naar de loge, van waaruit de scboone vrouw zoo kalm rondkeek, als be merkte zij niet, hoe aller oogen op haar ge richt weriD, terwijl zich op het gelaat der jongere, naast de vreugde over het geDOt dat haar wachtte, zich een zekere schuchter heid begon te vertoonen. toen zij al die bi nocles op zich gevestigd zag.En juist die afwis selende gelaatsuitdrukking verhoogde Cbristi na's aantrekkelijkheid. Somwijlen wendde zij zich om, en knikte haar vroulijk toe, ot drukte Fanni hartelijk de hand, die haar dan gelukkig en tevreden toelachte. Plotseling zweeg alles, aan alle gesprek ken werd voor een oogenblik een einde gemaakthet scherm werd onhoorbaar opgehaald, de voorstelling begon. Da eerste scènes werden zonder opmerk zaamheid aangezien. Men was eigenlijk niet gekomen cm Shakspeare's woorden te hoo ren vertolken. Chris.ina echter stond vanaf het eerste oogenblik onder de betoovering van het sp 1; alles wat om haar was, werd vergeten. Zij voelde zich als 't ware midden onder de spelende personen. Daar ver scheen de held van het stuk, Romeo. Nau welijks werd hij opgemerkt, of een donde rend applaus werd zijn deel, hetgeen hem het spreken volkomen belette. Een streng verbod, ontzegt hem het genoegen voor de hem gebrachte hulde te bedanken, zoodat hij met den blik naar den grond, bescheiden het oogenblik afwacht, waarop de stilte weierom'volkomen hersteld zal zijn. Din echter klinken zijn woorden melodieus en toch duidelijk tot in de uiterste boeken der zaal, dan vertolkt hij woorden van lief de, spreekt van den hartstocht, die bem het harte verteert. Wonderlijk werd bet bij dit spel Chris tina te moede, zij had nog geen oog van het tooneel afgewend, hare oogen waren als 't ware vastgeklonken aan de vertolkers van menschelyke hartstochten. Zij was als in een vreemde wereld, zij was te moede, als of er geen andere menschen meer op de wereld wareo, dan dit paar, iu zijn bemin nen en lijden. Nu riepen zij haar in het geheugen die woorden van liefde en verlan- gen, dat stamelen van beminnen, dat harts tochtelijke gesmeek om wederlietde, en de herinnering was zoo plotseling en zoo on willekeurig, als moest zij rot inkeer van zichzelf komen, dat zjj den blik van het tooneel afwendde. En wat was dat? Droom de zij slechts, of was het werkelijkheid, en al het aodere slechts een droom Daar bo ven stond hij eD zag haar onafgewend aan, zooals Romeo zeide, wat hem ODtbrak, miar wat zij niet zooals Julia, goed gevonden had hem teschenken.Zijgevoelde dat zij warm werd door bedrijtboeren, De Tweede Kamer zal naar gemeld wordt, waarschijnlijk bijeen geroepen worden tegen 22 Januarie, des middags te 3 nre. Aan eeneder openbare lag. scholen iu de gem. MIDWOLDA bedroeg het schoolverzuim der leerlingen beneden den dertien jarigen leeftijd, ge durende het thans afgeloopen schooljaar niet minder dan 391/4 pCt. In de maand Sept. klom het verzuim tot 63 pCt. Ge durende Febr. en Maart was het minder groot, maar toch nog 22 24 pCt. Dat bij zulk schoolbezoek de vruohten van het onderwijs weinige zijo, behoeft geen be toog. Te ALFEN (N.-B.) had vrouw C. v. d. R., die sedert juren aan vallende ziekte lijdende was, het ongeluk, voorover met het hoofd in een ketel te vallen, waarin zij bezig was eeuig goed te wasschen. Zij overleed kort daarna. Men meldt van TERSCHEL LING van 11 Januari Heden had in het Schuitegat aanva ring plaats, en wel onder sneeuwjacht, van den Terschellinger visschersblazer TS 13, schipper R. de Beer, met een Urker botter. De steven van den blazer is in gedrukt, terwijl zij meerdere averij heeft bekomen. Gelukkig is zij geassureerd bij de onderlinge verzekeringmaatschappij te- Terschelling. De afdeeling Noordhol- land van de vereeniging Het Nederlandteh Rundvee-Stamboek zal hare zeventiende al- gemeene vergadering houden op maandag 28 Januari, in een der lokalen van Krat- napohky te AMSTERDAM. O. a. zal behandeld worden een voorstel van het bestuur van den volgenden in houd Het bestuur stelt voor f 250 beschikbaar te stellen tot het uitreiken in 1895 van tien aanhoudingspremieu vanf 25, ieder, voor eenjarige slieren, die bij de voorjaarskeuring in 1895 worden ingeschreven in het Ne- derlaudsch rund vee-stamboek afdeeling Noord-Holland. haar gedachten verwarden, hielden geen reke ning meer met de werkelijkheid, zjj leefde in de tooverwereld, en in dit uogenblik hoorde zij de woorden, waarmede Julia het onver mijdelijke van haar lot te Rennen gaf „O eenige liefde, uit grooten haat ont- (braudtI Ik zag te vroeg, hem die verward mijne (zinnen, O wonderwerk, ik voel mjj gedrangd Mijn ergsten vijand, gloeiend te bemin den.' Het scherm viel ou het scheen alsot haar toekomst ook door een wolk werd omgeven. Het applaudiseeren wird wederom op luid ruchtige wijze herhaald. Iedereen wilde die gevierde zien en juichte hem toe. Honderden oogen waren op het tooneel gericht, of hij nog eens vtrschijnen zou. Slechts de mau daar boven, was niet als de anderen; hij keok slechts naar het meisje in de loge, dat nu ijverig het programma bestudeerde. Helbig was blijde, dat hij zich wederom bewegen mocht. Dat stilzitten was voor hem een ondragelijk werk. „Nu dames,* zeide bij, „hoe is u allen het stuk bevallen Goed niet waar Tenminste, gij ziet er zeer ont roerd uit gij juffrouw Lehrs nog het mees te. Ik geloof waarachtig, dat gij geweend hebt." „Ach, mijnheer Helbig," antwoordde Fan ni verlegen en drukte baar zakdoek tegen de oogen, „ik ga zoo zelden naar den schouwburgdan pakt mij nataurlijk alles nog zoo zeer. Gjj hebt mij werkelijk een ontzaglijk groot genoegen gedaan." „Nu, hartelijk dank,* lachte Helbig, „heerlijk genoegen, wanneer iemand de tra nen langs.de wangen biggelen 1 Ik moet, om bel goed Ie maken, u weer eens mede ne men naar een kluchtspel.' Hij was heden zeer genadig, het beviel hem uitermate, dat zijne beide oogappels zoo werden gadegeslagen, juist richtte weder een zjjoer lastigste concurrenten zijn glas op de loge. „En gij Christina Gij zegt in het ge heel niets vroeg hij het meisje, dat al tijd Dog het programma zat te bestudeeren. Zjj schrikte als 't ware op en zag bem verwonderd aan, als had zij zijne woorden niet gehoord. „Onze Christina heeft het zeker te kwaad gekregen met de schoone Romeo," zeide Elisabeth. „Maar wees gerust, mijnheer Helbig, laat u niet beangst maken.' „Meent ge?' vroeg hij en wierp haar een bartstochtelyken blik toe. „Zeker,* zeide zij, „anders had deze Julia geen genade in zijne oogen gevon den.' Het recht op een aanhondings-premie vervalt, wanneer de stier van de hand wordt gedaan voor de zomer Beemster- stierenmarkt. Te Jonre zon gisteren een brievenbesteller een postpakket bestellen, bestaande in een haas. Toen de m»D op straat kwam, werd bij verbaliseerd door den veldwachter Monsma, die den baas in beslag nam, enz., wegens bet vervoeren van wild, later dan veertien dagen na de sluiting der jacht. De haas was afgezonden nit Culemborg# Eedaquaestie-dr. Frowein. De min. van binnenl. zaken heeft te dezer zake een nota van inlichtingen aan de Tweede Kamer toegezonden, waarin 't volgende wordt te kennen gegeven De bewering van adressant, als zouden de redenen van de weigering om hem, bij de aanvaarding van zijn lidmaatschap van den Raad van Helder tot het afleggen van een eenvoudige belofte toe te lateD, hem geheel onbekend zijn, wegens verznim van den voorzitter om hem te vragen naar zijn godsdienstige gezindheid, is niet wel aannemelijk. Luidens het bericht van den burgemeester van Helder had dr. Frowein reeds in een vóór de raadsvergadering gehouden ge sprek medegedeeld, niet genegen te zijn den eed af te leggen, waarop de burge meester hem gaf te kennen, dat hij hem in dat geval niet als lid van den Raad kon toelaten. In verband hiermede en met de ver klaring aan adressant zei ven, dat 't hier een verschil van wetsuitlegging betrof, kan 't niet twijfelachtig zijn, dat adressant (die inmiddels in de raadsvergadering van 14 November den eed in den gebruikelij- ken vorm heeft afgelegd) met de beweeg redenen van des voorzitters weigering, zeer wel bekend was. De minister had in dezen niets anders kunnen doen dan de burgemeester aan te schrijven, dr. Frowein toe te laten op een eenvoudige belofte. Om de reden echter, bij de alge ra eene begrootings-discussie door den minister uiteengezet, meende hij zich van inmenging in dit geschil te moeten onthouden. „Nu ja," antwoordde hij, ,zjj ziet er voortreffeljjk genoeg nit maar mijn he mel, men moet niet te veel van de men schen weten. Wanneer ik mij denk, dat de ze Julia iu werkelijkheid, moeder is van twee kinderen, en gelukkig in haar huwe lijk is, - wellicht is zij met hare gedach ten bij de twee onnooaele wurmpjes thuis, terwijl zij al die opgeschroefde taal moet uitkramen, zoo ergert mij dat en geloof en hecht ik niet aan al dat liefdes-geba- zel Christina hield hem de geschoeide hand voor den mond„Niet al zoo, bederf mijn avond nu niet.' Elisabeth echter zeideGij zijt onverbe terlijk." Ea zachter, zoodat de anderen het niet hooren konden, voegde zij er aan toe „Ik bemerk dat de «rouw, die met u gehuwd is, hare behoorlijkheid ook voor u ver liest.' „Onzin t* riep hij luid, en voegde er aan toe: „Dat heb ik niet gezegd, alsof ik dat helpen kan. Maar moeder van twee kinderen en dan Julia 1 Dat ontneemt mij elke aan trekkelijkheid. Ik kan dat na eenmaal niet vergeten." „Ja, ja," zeide Elisabeth, „gij kunt ge lijk hebben. Als men moeder is, heeft men andere plichten, dan is spel en dans voor bij.' Hoe eigenaardig zeide zjj dat. Zou zij daar eene bedoeling mede hebben? Wat zou dat moeten beteekenen. Het scherm ging weder op en sneed elke verdere vraag af. Dj avond was één glorie voor de debutan ten en andere artisten. Al de opmerk zaamheid van Christina werd door het stuk in beslaggenomen, zoodat zij hare gedachten over Streicheuberg terzijde zetten kou. Na dat het scherm voor de tweede maal neerge laten was, bleet Christina nog een poos in dezelfde richting staren, waarna zij een ver stolen blik ia de richting wierp, waar hij gestaan had, en als een echo klonken haar Julias woorden: „Waar zijt gij, gij, diende nacht beschermt, en waarnaar mijn harte zoo innig verlangt Tegelijk daarop, biet zij trots het hoofd op, zag haastig een anderen kant uit en mompelde: „Waoneer het hem geaoegen doet, mijnentwege 1* Zoo liep het stok ten einde. Voor de laatste maal zakte het scherm. Vergeefs weerklonk gestamp, handgeklap en geroep, niemand versche-aD en onverbiddelijk zakte bet scherm, alsof het nog dnidelijker de af- scheiding tusschen deze tooverwereld en de werkelijkheid wilde aanguven. De menigte stroomde naar buiten. In den gang stonden de dienaars van Helbig met

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 1