Dinsda? 15 Januari 1895.
39ste Jaargang Ho. 2952.
d
Zeemilitie.
Zand strooien.
De Eene.
Dit Itlad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever J. WINKEL.
Burean: SCHA6EK, liaan, I) 4.
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5et.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Gemeente Sc hagen.
Bekendmakingen.
Binnenlandse!) Nieuws.
FEUILLETON.
ROMAN
van
Georg Ueitdler.
61 NiCITK
AiuriBiiifi- k L
Burgemeester eD Wethouders van
Schagen, brengen naar aanleiding van Art.
150 der Militiewet ter kennis van
de loteli igen dezer gemeente, dat zij, die
genegen zijn om bij de Zoomilitio te
dienen zich daartoe moeten aanmelden ter
Gemeentesecretarie alhier, voor den lsteu
Februari a. s.
Schagen, 8 Januari 1895.
Burgemeister en Wethouders voornoemd'
S. BERMAN.
de Secretaris,
DENIJS.
De Burgemeester van SCHAGEN
Gelet op art. 54 der A'gemeene Politie
verordening dier gemeente, luidende als
volgt
Wanneer ten gevolge van
IJZEL, SNEEUW of VORST
de straten GLAD geworden
zijn, is elk ingezetene ver
plicht deloopstraat voor en
ter zijde van zijne woning of
het door hem gebruikte pand
enminste ter breedte van
1.50 M. met zand te bestrooien
in met zand bestrooid te hoo
ien, zoolang de gladheid
inlks vordert.
Noodigt de ingezeten nadrukkelijk uit
>m, ter voorkoming van vsrvolgiDg, asn
leze bepaling streng de hand te houden.
Schagen 12 Januari 1895.
de Burgemeester,
S. BERMAN.
Zondagmiddag geraakte
op de Molenkade te LUTJEWINKEL een
wagen b ij n a in de ringsloot, door de
verbazende hoeveelheid sneeuw, die daar
was opgewaaid. De voerman wilde met
geweld het paard er door drijven, maar
tot zijne schade moest hij ervaren, dat
hij te veel van de krachten van het dier
vorderde. Gelukkig waren er terstond vele
personen bij, die met vereende krachten
het rijtuig weer op den weg brachten.
Met geleend tuig kon de voerman verder
gaan.
Aan het hulppostkantoor
KOLHORN, werd iu het jaar 1894 ont
vangen:
10840 gefrankeerde en 14 ougefran-
keerde brieven, 2371 briefkaarten, 51027
nieuwsbladen en 16261 ander drukwerken.
Te SCHAGERBRUG gaf de
zangvereeniging Euphonia, haar gewone
jaatlijksche uitvoering iu het lokaal van
den heer A. Bruin, en onder leidirg van
haren directeur, den heer P. Stadt, ea
met welwillende medewerkng van den
heer W. D. Niestadt.
De rij der te geven nummers werd ge
opend met een solo voor piano: Grillen
Phantasie-stück van R. Schumann, voor
gedragen door den heer W. Boodwelke
evenwel het anditoiium niet vermocht te
boeien.
Met zijn twecda nummer, dat door den
heer Bood na de pauze gegeven werd
Polnische National tdnze, was het eveneens
zoo. "JV ij raden den heer Bood in gemoede,
meer zorg te besteden aau de keuze
zijner stukken, en waaneer dergelijk soort
stukken in zijn genre mochten liggen, te
vergoeden door accurate en technisch vaar
dige uitvoering wat ze aan liefelijkheid en
harmonie voor het gehoor mitsen.
De heer W. 8. Niestadt, die geheel be
langeloos zijne medewerking verleende
droeg een paar zangnummers voor.
't Lied van den Czaarvan A. Lortzing,
werd door genoemden heer, het eeist ten
gehoore gebracht.
De heer Niestadt was wit te gevoelig
en overdreven in zijne vertolking.
Gloeiend g et meed van dr. E. D. Pijzei
werd door hem goed gezongen.
Nu zijn wij genaderd tot het koor, de
hoofdschotel van dit program. Een be
handeling van elk nnmmer afzonderlijk, zon
ons te ver voeren.
Wij kannen volmondig verklaren dat de
uitvoering over 't algemeen, eerige minder
gelukkige oogeublikken uitgeslotendie
evenwel iedere zsngvereeniging heeft, vol
komen geslaagd is en Euphonia met genoe
gen mag terugzien op haar afgeloopen
concert.
Een pan lieve kwartetten als Lief Bloemp
je van R. Schumann en Oud-Duitsch Min
nelied van S. van Millingen, was een zeer
aangename afwisseling. Naar onze ireening
hadden de middenpartijen eenigszins krach
tiger moeten opgetreden.
Het schoonst is uitgevoerd geworden
Benedictus van Orlando Lissus, dat uit
stekend gezongen werd; minder geluk
kig was de vereeniging in O Bone Jetu
van Da Palistrinn, waar de intonatie niet
volkomen zuiver was, hetwelk bij een zoo
teere toonzetting aan eene goede uitvoering
schade doet.
De andere nummers werden allen con-
amore gegeven en met tact voorgedragen.
Wat ons aangenaam heeft getroffen, is
de eenheid welke blijkbaar bestaat tusschen
directeur en koor.
Deze goede verstandhouding is onge
twijfeld de vrucht van wederzijdsche achting
niet alleen, maar van liefde voor de kunst,
toewijding aan hare beoefeuiug en van
de uitstekende leiding van den heer Stadt,
die ook als zanger met de bariton-solo in
Welkom Winter van J. B. Kolkman op
nieuw blijken gaf, een benijdenswaardi
ge voordracht te bezitten.
Een bal, dat zear gezellig en prettig, door
velen werd bij gewoond,sloot dezenvoorAryjJe-
nia en den heer Stadt zoo genotvollen avond.
Niet een der eigenaars
van de landerijen in den 1IOUTRAK-
POLDER ter gezamentlijke oppervlakte
van ruim 1200 H.A. is iu dien polder of
in de gemeente woonachtig. De plaatsen
zijn of verhuurd of worden waargenomen
18.
j Dok Helbig was met baar volkomen te
lden. De groota verandering in zijn huis
;d hem ontzaglijk veel genoegen. Nu
ad hij, wanneer hij thuis kwam, een we-
en, wier eenig doel was, hem alles naar
deu zin te makenhij hoorde geen klach
ten meer, die vervelende kwalen bedierven
bern zijn huiselijk leven. Een jong
vroolijk gezicht laebte hem tegen, wanneer
hij zijn drempel overschreed, en frisso'ae
lippen opende zich voor een blijden wel
komstgroet. Zekerlijk, zij deed hem veel van
lAt leed, dat Elisabeth hem bereidde, verge-
t( Zijn humeur liet nu niets te wenscbeu
Mor en hij gaf zich hoop, ook deze naar
heid* weder meester te worden.
Zoo was het langzamerhand reeds ver in
deu herfst gewordeo, en daar het bezoeken
van partyen en diners nu juist nog niet aan
de orde was, zoebt men nu verstrooiing in
da wederom geopende schouwburgen. Tot
groote tevredenheid van Christina, die daar
van tot nogtoe niet te veel genoten had,
want mevrouw Melanie, die zooals altijd
dapper geholpen werd door mejuffrouw
einholz, was zeer tegen het bezoeken vau
ihouwburgen, vooral deugde bet niet voor
meisjes, het deed nad.el aan haarze-
lijkheidsgevoel; en zoodoende hadden de
leisjes tot dusver geen andere dan zeer
rijke, maar ook zeer vervelende stukken
zien.
ik dat alles was nu als door een toover-
veranderd. Helbig was nu een hartstoch-
ijk theaterbezoeker geworden. Voorname-
t was het lichtere genie bem altijd zeer
ngenaam geweest; terwijl hij bet klassieke
i „niet te [genieten* betitelde voor hem.
'erwille van zijn prachtexemplaar, moest bij
dat ook nu toch getroosten. Het was al
lang haar wenscb geweest, Romeo en
te zien opvoeren. Cbristina's vreugde
ras zeer groot, toen Helbig haar de vervul-
pg van iwren wensch mededeelde Hij bad,om
ook eenig genoegen te verschaf-
tnevrouw 1 Elisabeth ook uitgenoodigd. Zij
te® dooi Vhare aanwezigheid, dat akelige
op yf t toooeel doen vergeten. Nu
lichzeK
was er evenwel nog een plaats leeg in de
loge, die Helbig genomen bad. Daar Hoppe
zich Diet zoo vroeg van zijn werk kon los
maken, zooals hij verklaarde, zoo richtte
Christina de vraag tot bem, wie daarvan
daarvan dan gebruik zou moeten maken.
„Zij kan onbbzet blijven," antwoordde Helbig
met de onverschilligheid van een man van
zaken, voor wien het niet gebruik ma
ken van zulk een plaats volstrekt van geen
waarde was. „Maar vader," zeide Christina,
„dat is toch te dwaas!' Er lag iets zoo ver-
laDgends in baar toon, dat hij vroeg, of zij
dan somtijds iemand wist, die meegaan kon.
En dsar kwam het er uit, aarzelend,
want zij wist, dat zij hem er volstrekt geen
genoegen mede deed: „Fanny Lehrs, de pi-
aneonderwijzeres." „Hm," washet antwoord,
betgeen bij altijd placht te doen, als iets
hem niet aangenaam was. Zij zag hem even
wel zoo smeekend aan, en haar stem werd zoo
week en medelijdend: „Denk toch eens va
der, dat arme meisje? Hoe plaag ik haar tel
ken dag. Ik ben zoo'n verrukkelijk groote
domoor! Gisteien heb ik alles toch weder
zoo ongelukkig en slecht gespeeld. Daarvoor
moet ik haar toch schadeloos stellen! Zij
zal zoo uitgelaten blijde zijn. En zij heeft
zoo zelden eenig genoegen in haar leven!'
„Maar wilde hij antwoorden. Zij
ried wat hem op het harte lag. „Gij kunt
volkomen gerust zijn, vader; zij heeft een
zeer mooien mantel gekocht. Zij zal n vol
strekt niet ten oneer strekken.'
Wat zou hij doen? „Gij zyt een vleister.
Yraag haar. Maar onder één beding: Voor
aan mag zij niet zitten!'
Hij bad dit volstrekt niet uoodig gehad te
zeggen. Toen zij met Elisabetb de loge len
Rang binnentraden, zagen zij Fanny Lehrs
reeds bescheiden op den achtergrond zitten,
en zij was volstrekt Diet te bewegen meer
naar voren te komen, en zich in den rei ach
ter Elizabcth en Christina neder te zetten.
Daar hetgeen op de plakken zou voorvallen,
Helbig toch geea belang inboezemde posteer
de hij zich achter Elisabeth.
Het verschijnen van Helbig en de zijneD,
werd dadelijk opgemerkt en besproken.
„De nieuwe dee'genoote der zaak en zijn
aangenomen dochter" zeide de een; „Helbig
met zijn beide oogappels,' liet eeo tweede
zich hooren. „De beide nieuwste onderne
mingen der firma,* fluisterde een jonge
beursman zijn buurman in het oor; terwijl
een lieve brunette van onder baar breedge-
randen hoed deed hooren: „Groote wedloop in
I den Hoppe-tnin*
Van eiken hoek van den schouwburg richtten
zich blikken naar de loge, van waaruit de
scboone vrouw zoo kalm rondkeek, als be
merkte zij niet, hoe aller oogen op haar ge
richt weriD, terwijl zich op het gelaat der
jongere, naast de vreugde over het geDOt
dat haar wachtte, zich een zekere schuchter
heid begon te vertoonen. toen zij al die bi
nocles op zich gevestigd zag.En juist die afwis
selende gelaatsuitdrukking verhoogde Cbristi
na's aantrekkelijkheid. Somwijlen wendde zij
zich om, en knikte haar vroulijk toe, ot
drukte Fanni hartelijk de hand, die haar dan
gelukkig en tevreden toelachte.
Plotseling zweeg alles, aan alle gesprek
ken werd voor een oogenblik een einde
gemaakthet scherm werd onhoorbaar
opgehaald, de voorstelling begon.
Da eerste scènes werden zonder opmerk
zaamheid aangezien. Men was eigenlijk niet
gekomen cm Shakspeare's woorden te hoo
ren vertolken. Chris.ina echter stond vanaf
het eerste oogenblik onder de betoovering
van het sp 1; alles wat om haar was, werd
vergeten. Zij voelde zich als 't ware midden
onder de spelende personen. Daar ver
scheen de held van het stuk, Romeo. Nau
welijks werd hij opgemerkt, of een donde
rend applaus werd zijn deel, hetgeen
hem het spreken volkomen belette. Een
streng verbod, ontzegt hem het genoegen
voor de hem gebrachte hulde te bedanken,
zoodat hij met den blik naar den grond,
bescheiden het oogenblik afwacht, waarop
de stilte weierom'volkomen hersteld zal zijn.
Din echter klinken zijn woorden melodieus
en toch duidelijk tot in de uiterste boeken
der zaal, dan vertolkt hij woorden van lief
de, spreekt van den hartstocht, die bem het
harte verteert.
Wonderlijk werd bet bij dit spel Chris
tina te moede, zij had nog geen oog van
het tooneel afgewend, hare oogen waren als
't ware vastgeklonken aan de vertolkers van
menschelyke hartstochten. Zij was als in
een vreemde wereld, zij was te moede, als
of er geen andere menschen meer op de
wereld wareo, dan dit paar, iu zijn bemin
nen en lijden. Nu riepen zij haar in het
geheugen die woorden van liefde en verlan-
gen, dat stamelen van beminnen, dat harts
tochtelijke gesmeek om wederlietde, en de
herinnering was zoo plotseling en zoo on
willekeurig, als moest zij rot inkeer van
zichzelf komen, dat zjj den blik van het
tooneel afwendde. En wat was dat? Droom
de zij slechts, of was het werkelijkheid, en
al het aodere slechts een droom Daar bo
ven stond hij eD zag haar onafgewend aan,
zooals Romeo zeide, wat hem ODtbrak, miar
wat zij niet zooals Julia, goed gevonden had
hem teschenken.Zijgevoelde dat zij warm werd
door bedrijtboeren,
De Tweede Kamer zal
naar gemeld wordt, waarschijnlijk bijeen
geroepen worden tegen 22 Januarie, des
middags te 3 nre.
Aan eeneder openbare
lag. scholen iu de gem. MIDWOLDA
bedroeg het schoolverzuim der leerlingen
beneden den dertien jarigen leeftijd, ge
durende het thans afgeloopen schooljaar
niet minder dan 391/4 pCt. In de maand
Sept. klom het verzuim tot 63 pCt. Ge
durende Febr. en Maart was het minder
groot, maar toch nog 22 24 pCt. Dat
bij zulk schoolbezoek de vruohten van het
onderwijs weinige zijo, behoeft geen be
toog.
Te ALFEN (N.-B.) had
vrouw C. v. d. R., die sedert juren aan
vallende ziekte lijdende was, het ongeluk,
voorover met het hoofd in een ketel te
vallen, waarin zij bezig was eeuig goed
te wasschen. Zij overleed kort daarna.
Men meldt van TERSCHEL
LING van 11 Januari
Heden had in het Schuitegat aanva
ring plaats, en wel onder sneeuwjacht,
van den Terschellinger visschersblazer TS
13, schipper R. de Beer, met een Urker
botter. De steven van den blazer is in
gedrukt, terwijl zij meerdere averij heeft
bekomen. Gelukkig is zij geassureerd bij
de onderlinge verzekeringmaatschappij te-
Terschelling.
De afdeeling Noordhol-
land van de vereeniging Het Nederlandteh
Rundvee-Stamboek zal hare zeventiende al-
gemeene vergadering houden op maandag
28 Januari, in een der lokalen van Krat-
napohky te AMSTERDAM.
O. a. zal behandeld worden een voorstel
van het bestuur van den volgenden in
houd
Het bestuur stelt voor f 250 beschikbaar
te stellen tot het uitreiken in 1895 van
tien aanhoudingspremieu vanf 25, ieder, voor
eenjarige slieren, die bij de voorjaarskeuring
in 1895 worden ingeschreven in het Ne-
derlaudsch rund vee-stamboek afdeeling
Noord-Holland.
haar gedachten verwarden, hielden geen reke
ning meer met de werkelijkheid, zjj leefde in
de tooverwereld, en in dit uogenblik hoorde
zij de woorden, waarmede Julia het onver
mijdelijke van haar lot te Rennen gaf
„O eenige liefde, uit grooten haat ont-
(braudtI
Ik zag te vroeg, hem die verward mijne
(zinnen,
O wonderwerk, ik voel mjj gedrangd
Mijn ergsten vijand, gloeiend te bemin
den.'
Het scherm viel ou het scheen alsot haar
toekomst ook door een wolk werd omgeven.
Het applaudiseeren wird wederom op luid
ruchtige wijze herhaald. Iedereen wilde die
gevierde zien en juichte hem toe. Honderden
oogen waren op het tooneel gericht, of hij
nog eens vtrschijnen zou. Slechts de mau
daar boven, was niet als de anderen; hij
keok slechts naar het meisje in de loge, dat
nu ijverig het programma bestudeerde.
Helbig was blijde, dat hij zich wederom
bewegen mocht. Dat stilzitten was voor hem
een ondragelijk werk. „Nu dames,* zeide bij,
„hoe is u allen het stuk bevallen Goed
niet waar Tenminste, gij ziet er zeer ont
roerd uit gij juffrouw Lehrs nog het mees
te. Ik geloof waarachtig, dat gij geweend
hebt."
„Ach, mijnheer Helbig," antwoordde Fan
ni verlegen en drukte baar zakdoek tegen
de oogen, „ik ga zoo zelden naar den
schouwburgdan pakt mij nataurlijk alles
nog zoo zeer. Gjj hebt mij werkelijk een
ontzaglijk groot genoegen gedaan."
„Nu, hartelijk dank,* lachte Helbig,
„heerlijk genoegen, wanneer iemand de tra
nen langs.de wangen biggelen 1 Ik moet, om
bel goed Ie maken, u weer eens mede ne
men naar een kluchtspel.'
Hij was heden zeer genadig, het beviel
hem uitermate, dat zijne beide oogappels zoo
werden gadegeslagen, juist richtte weder een
zjjoer lastigste concurrenten zijn glas op de
loge. „En gij Christina Gij zegt in het ge
heel niets vroeg hij het meisje, dat al
tijd Dog het programma zat te bestudeeren.
Zjj schrikte als 't ware op en zag bem
verwonderd aan, als had zij zijne woorden
niet gehoord.
„Onze Christina heeft het zeker te kwaad
gekregen met de schoone Romeo," zeide
Elisabeth. „Maar wees gerust, mijnheer
Helbig, laat u niet beangst maken.'
„Meent ge?' vroeg hij en wierp haar een
bartstochtelyken blik toe.
„Zeker,* zeide zij, „anders had deze
Julia geen genade in zijne oogen gevon
den.'
Het recht op een aanhondings-premie
vervalt, wanneer de stier van de hand
wordt gedaan voor de zomer Beemster-
stierenmarkt.
Te Jonre zon gisteren een
brievenbesteller een postpakket bestellen,
bestaande in een haas. Toen de m»D op
straat kwam, werd bij verbaliseerd door
den veldwachter Monsma, die den baas
in beslag nam, enz., wegens bet vervoeren
van wild, later dan veertien dagen na de
sluiting der jacht.
De haas was afgezonden nit Culemborg#
Eedaquaestie-dr. Frowein.
De min. van binnenl. zaken heeft te
dezer zake een nota van inlichtingen aan
de Tweede Kamer toegezonden, waarin
't volgende wordt te kennen gegeven
De bewering van adressant, als zouden
de redenen van de weigering om hem, bij
de aanvaarding van zijn lidmaatschap van
den Raad van Helder tot het afleggen van
een eenvoudige belofte toe te lateD, hem
geheel onbekend zijn, wegens verznim van
den voorzitter om hem te vragen naar
zijn godsdienstige gezindheid, is niet wel
aannemelijk.
Luidens het bericht van den burgemeester
van Helder had dr. Frowein reeds in een
vóór de raadsvergadering gehouden ge
sprek medegedeeld, niet genegen te zijn
den eed af te leggen, waarop de burge
meester hem gaf te kennen, dat hij hem
in dat geval niet als lid van den Raad
kon toelaten.
In verband hiermede en met de ver
klaring aan adressant zei ven, dat 't hier
een verschil van wetsuitlegging betrof,
kan 't niet twijfelachtig zijn, dat adressant
(die inmiddels in de raadsvergadering van
14 November den eed in den gebruikelij-
ken vorm heeft afgelegd) met de beweeg
redenen van des voorzitters weigering, zeer
wel bekend was.
De minister had in dezen niets anders
kunnen doen dan de burgemeester aan te
schrijven, dr. Frowein toe te laten op een
eenvoudige belofte. Om de reden echter,
bij de alge ra eene begrootings-discussie door
den minister uiteengezet, meende hij zich
van inmenging in dit geschil te moeten
onthouden.
„Nu ja," antwoordde hij, ,zjj ziet er
voortreffeljjk genoeg nit maar mijn he
mel, men moet niet te veel van de men
schen weten. Wanneer ik mij denk, dat de
ze Julia iu werkelijkheid, moeder is van
twee kinderen, en gelukkig in haar huwe
lijk is, - wellicht is zij met hare gedach
ten bij de twee onnooaele wurmpjes thuis,
terwijl zij al die opgeschroefde taal moet
uitkramen, zoo ergert mij dat en geloof
en hecht ik niet aan al dat liefdes-geba-
zel
Christina hield hem de geschoeide
hand voor den mond„Niet al zoo, bederf
mijn avond nu niet.'
Elisabeth echter zeideGij zijt onverbe
terlijk." Ea zachter, zoodat de anderen het
niet hooren konden, voegde zij er aan toe
„Ik bemerk dat de «rouw, die met u gehuwd
is, hare behoorlijkheid ook voor u ver
liest.'
„Onzin t* riep hij luid, en voegde er aan
toe: „Dat heb ik niet gezegd, alsof ik dat
helpen kan. Maar moeder van twee kinderen
en dan Julia 1 Dat ontneemt mij elke aan
trekkelijkheid. Ik kan dat na eenmaal niet
vergeten."
„Ja, ja," zeide Elisabeth, „gij kunt ge
lijk hebben. Als men moeder is, heeft men
andere plichten, dan is spel en dans voor
bij.'
Hoe eigenaardig zeide zjj dat. Zou zij daar
eene bedoeling mede hebben? Wat zou dat
moeten beteekenen. Het scherm ging weder
op en sneed elke verdere vraag af.
Dj avond was één glorie voor de debutan
ten en andere artisten. Al de opmerk
zaamheid van Christina werd door het stuk
in beslaggenomen, zoodat zij hare gedachten
over Streicheuberg terzijde zetten kou. Na
dat het scherm voor de tweede maal neerge
laten was, bleet Christina nog een poos in
dezelfde richting staren, waarna zij een ver
stolen blik ia de richting wierp, waar hij
gestaan had, en als een echo klonken haar
Julias woorden: „Waar zijt gij, gij, diende
nacht beschermt, en waarnaar mijn harte zoo
innig verlangt Tegelijk daarop, biet zij
trots het hoofd op, zag haastig een anderen
kant uit en mompelde: „Waoneer het hem
geaoegen doet, mijnentwege 1*
Zoo liep het stok ten einde. Voor de
laatste maal zakte het scherm. Vergeefs
weerklonk gestamp, handgeklap en geroep,
niemand versche-aD en onverbiddelijk zakte
bet scherm, alsof het nog dnidelijker de af-
scheiding tusschen deze tooverwereld en de
werkelijkheid wilde aanguven.
De menigte stroomde naar buiten. In den
gang stonden de dienaars van Helbig met