Donderdag 14 Februari 1835.
39ste Jaargang ïïo. 2983.
De Eene.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever J. WINKEL.
Bureau: SCHAGM, Laan, D 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5c
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Gemeente S c h a g e n.
Bekendmakingen,
dameshandschoenen.
Binnenlandsch Nieuws.
ROMAN
van
Georg Rendier.
AlIC1BCl Wiens-
Alï6ïtmtiE- LullllTlUL
POLITIE.
Ter Secretarie worden inlichtingen ver
zocht omtrent twee uit een weiland in
deze gemeente vermiste Schapen (over-
houders), gemerkt mtt dof rood merk op
het schoft en een hoek uit den ouderkant
van het linkeroor.
Ter Secretarie zijn inlichtingen te be
komen omtrent een paar gevonden
Ter Secretarie worden inlichtingen ver
zocht omtrent een op 11 dezer in deze
gemeente verloren
shawl (wit met blauw).
Donderdag den 14 Febru
ari zal van wege de ijsclub te WINKEL
op de Kolk te Lutjewinkel, een wedstrijd
in het schoonrijden van paren gehouden
worden. De ijsclub heeft daarvoor 4 prach
tige banen in gereedheid doen brengen,
waarvan 2 van 300 Meter voor de deelne
mende paren en twee van 400 Meter voor
het publiek. De aanmelding tot deelname
is opengesteld tot des namiddags één uur
en de wedstrijd zal een aanvang nemen te
twee uur 's namiddags.
Het inleggeld bedraagt 50 cents en de
banen voor het pnbliek worden toeganke
lijk gesteld tegen betaling van 10 cents
per persoon.
De entrée is zoo laag mogelijk gesteld,
vooral, als men in aanmerking neemt, dat
het teest zal worden opgeluisterd door
Winkel's Fanfarekorps. Het is dan ook te
wenschen, dat velen zich zullen aaemel
den als mededingers en, indien ijs en
weder gunstig zijn, een groot aantal belang
stellenden zich op de bijbanen .zal bevin
den. Als prijzen worden uitgeloofd
1. een barometer;
2. een portret-album (groot formaat) met
stander;
3. een inktstel met toebehooren.
De uitreiking der prijzen zal des avonds
plaats hebben in het koffiehuis jde Zwaan"
te Winkel.
De 12de Februari 1.1. hield
de IJsvereeniging te ANNA-PAULOW-
NA eeue vergadeiing. De Voorzitter deed
mededeeling van al 't geen reeds was ge
daan tot bevordering van het ijsvermaak.
Sommigei meenden echter, dateer geen vol
doende zorg was gewijd aan de Molen
vaart. Het bestuur had intusscheu gedaan
wat het kon en mocht, maar het verklaar
de zich onmachtig om met de beschikbare
geldmiddelen deze baan goed te krij
gen.
Daar de financiën bijna zijn uitgeput,
vroeg de Voorzitter de meening van de
vergadering, om als dan te eindigen of
door te gaan. Hij deelde daarbij mede,
dat enkelen bereid zijn, door vrijwillige
bijdragen de vereeniging te steunen. Alge
meen werd dan ook tot voortgaan besloten.
"Voorts kwam men tot een gelijk besluit
om door middel van vrij willige bijdragen
eene hardrijderij te organiseeren teo behoe
ve der armen, en de prijzen hoofdzakelijk
te doen bestaan in levensmiddelen. Einde
lijk deelde de voorzitter nog mede, dat een
doelmatige ladder mot bijbehoorende red
dingsmiddelen was beschikbaar gesteld aan
de vau Ewijckslais ten huize van P. Bas.
Ten slotte brachten verschillende leden
nog geld bijeen om hiervoor een proef *e
nemen voor de bereidbaar-makicg Van de
Molen vaart. Deze proef is heden begon
nen.
Een woord van holde aan 't bestuur zij
hier niet misplaatst. Met onverdroten ijver
heeft het gezorgd voor de banen en niet
minder voor de veiligheid. Tijd en moei
te hebben zij er dagelijks voor over ge-
bad om de werkzaamheden te besturen of
zelf mee de hand aan den ploeg te slaan
en de vele vreemdelingen, die j. 1. Zondag
hier de banen op het Onde-Veer bereden,
moesten erkennen, dat in heel Noord-Hol
land weinig plaatsen zullen gevonden wor
den, die een dergelijke fraaie ijsvlakte be
zitten.
In de gemeente OOSTER-
en WESTERBLOKKER (N.-H.) zijn met
25.
Eem'ge uren nadat Christin* was thuis
gekomen, vroeg Helbig haar, terwijl zij aan
tafel zaten: „Nu, hoe was het? Waar heb
ben zjj het in de kamer over gehad P*
Christina vertelde het. Helbig trok een
leelijk gezicht. „Gymnasia voor meisjes 1
Dan worden de dames nog minder vrouwe
lijk daD ze nu reeds zijnWat een groote
onzin I Dat mankeerde er juist nog
aan die ellendige opvoeding,welke heden ten
dage de meiijes krijgen."
Christina vert.lde bent, dat het ministerie
het gewonnen had en er geen dergelijke
scholen kwamen.
„God zij dank I Dat is wel een zeer zeld
zaam iets, dat de regeering tegenwoordig
iets wint. De minister beeft dan zeker wel
uitermate best gesproken en zjjn beste been
tje voorgezet."
„De minister,* zeide Christina, „die waz
er in het geheel niet."
„Was die er niet, wie heeft er dan in
naam van den minister van onderwijs ge
sproken
„Doctor Streichenberg,* zeide Christina
zonder een trek van haar gelaat te veran
deren.
„Doctor Streichenberg herhaalde Hei
lig, terwijl de lepel, welke reeds zijn mond
e[el^t bad, weder in het bord werd neder-
gelegd. „Doctor Streichenberg Ed, neen
maar, hoe komt dat sujet daar P*
we®' 'k niet. Waarschijnlijk heeft
de minister hem daarloo aangesteld."
„Onzin, zulke dingen draagt m6D niet op
aan een schoolvos,* riep Hö|big ten zeerste
geergerd mt.
„Die moeten er anders eigenlijk wel het
meeste van weten,* bracht Christina in
net midden.
Maar Helbig kon zich dat niet begrijpen,
hoe een Ieeraar nu zoo eensklaps in het
ministerie kon te land komen. „Er zijn ze
ker wonderen geschied. Nu van mijn part
doen ze daar wat ze willen. Dien vent kan
1 echter niet uitstaan. Die klap om zijn
bij evenwel te pakken, dat
««-u. i bet water van de zee niet
ingang van J Mei, e. k. de gemeente-
opcenten op de Personeele belasting afge
schaft.
Wat in het vat ligt ver
zuurt niet!
Door de politie te BAARN is aange
houden en gevankelijk naar Arnhem ge
bracht een persoon, wien in een slaapstee
te Hilversum door zijne vrouw was ver
weten, dat hij 10 jaren geleden te Arnhem
een politieagent vermoord had en nog meer
op zijn geweten had.
De aangehoudene is een oude bekende
der justitie.
Twee personen uit VAL-
TERVEEN, die als getuigen voor de recht
bank te Assen waren geweest, zijn onder
weg op reis naar huis door de koude be
vangen, zoodat zij niet verder konden en
neervielen. In treurigen toestand vond men
hen. Hun beenen waren bevroren en zullen
geamputeerd moeten worden.
Te LUIKS-GESTEL (N.-B.) is
een vierjarig kind van den landbouwer
F. D., terwijl de moeder een oogenblik
afwezig was, in aanraking gekomen met
het brandende haardvuur. Toen de moeder
weder in huis kwam, vond zij de kleine
in vollen vlam en met brandwonden over
dekt. Men vreest dat de kleine niet in het
leven zal zijn te behouden.
Ook een b ij zonderheid!
Als een bijzouderheid verdient vermel
ding, dat te KOEWACHT (Zeeland) se
dert het aanleggen der registers van den
burgelijken stand in 1796, dus gedurende
esn eeuw, in de maand Januari geen en
kei kind geboren werd.
Dieven en de inkomsten-
belasting.
Dat dieven en inbrekers niet gerangschikt
kunneu worden onder de nuttige leden der
maatschappij, zal zeker niemand betwisten.
Dit sluit evenwel niet uit, dat zij soms
der gemeenschap van dienst kunnen zijn.
Zoo had iemand uit Rotterdam bij wien
dezer dagen is ingebroken en wien een be
langrijk geldswaardig bedrag ontstolen werd,
bij B, en W. gereclameerd, omdat hij te
hoog zon zijn aangeslagen in de plaatselij-
af."
En met deze troost, ledigde Helbig het
glas in één teug. „Nu en hoe heeft .hij ge
sproken
„Heerlijk* zeide Christina. „Een ieder
hing aan zijne lippen."
„En gij ook, natuurlijk; dat kan ik mij
voorstellen. Wanneer men vrouwen schoone
dingen zegt, dau is men bij haar in de
kas."
„Ik dacht toch,* zeide zij beseheiden,
„dat ik hem vroeger het tegendeel had be
wezen."
„Ja, net zooals je zegt, vroeger. Maar
wie ter wereld kau op vrouwen bouwen
Het eene oogenblik zus, bet andere zoo. Gij
allen behoort nu eenmaal tot bet geslacht
der wankelmoedigen."
„Nu vader, als wij nu toch een betere
meening omtrent iemand verkrijgen?*
„Gij komt echter zeer snel tot een andere
mneuing, die ge dan, natuurlijk verwaand,
ook een betere gelieft te noemen. Ik zal
eebler niet met u in bet gericht treden.
Wat heden eebt schijnt, is morgen vaLch,
wanneer de omstandigheden waaronder men
het ziet, zich veranderd hebben.*
„Dat heeft dr. Streichenberg, vandaag
zijn tegenstanders ook naar het hoofd ge
gooid," zeide Christina met groote genoeg
doening.
„Zoo Dan heeft hij nn perongelak eens
iets verstandigs gezegd. Men kan mij woe
dend maken met te zeggenja maar giste
ren hebt gij toch bet tegenovergestelde be
weerd. Natuurlijk deed ik dat, omdat het
toen verstandig was en het na jaist zeer
onverstandig zou zijn, dat zelfde te blijven
beweren."
„Maar vader, straks hebt ge zoo iets in
de vrouwen gelaakt."
„Ja, met dit verschil, dat bij de vrou-
wen het grootste gedeelte van de luimen
afhangen."
„Niet bij allen," antwoordde Christina, als
moest zij zich tegen dezen aanval verdedi-
&30-
„Laten wy aannemen, bg de eene meer
bij de andere minder. Geheel vrij is niet ee
ne daarvan. Leer mij toch de vrouwen niet
kennen. Maar om van iets anders te spre
ken, als de minister niet zelf gesproaen
heeft, boe kan hij er dan toe komen, n een
invitatie te zenden
„Streichenberg kan dat gedaan hebben,"
m ende Christina trouwhartig.
Helbig zag haar met groote oogen aan.
„Wanneer ik wist, dat bij dat gedaan had,
weet ge wat ik dan deed
„Na?" vroeg zij vol verwachting.
ke directe inkomstenbelasting. Hij gaf daar
bij op, dat hij hoegenaamd niets bezat ea
het gevolg was, dat hij overeenkomstig zijn
verzoek verminderiog kreeg. En ziet eeni-
gen tijd daarna brengen de dieven het uit,
dat de man ettelijke tienduizenden rijk is.
Naar wij vernemen ligt de
zanger Messen aert zwaar ziek aan een
ontsteking der longen en zal het gerui-
men tijd duren voor hij weer zal kunnen
optreden.
Te DEUR.NE (Noord-Bra
bant) had vrijdag een betreurenswaardig
ongeval plaats. Een oppassend jongeling,
de 17-jarige F. Hoedemakers, stond naai
het doorzagen van een boom te kijken.
Yóór men er op verdacht was, viel de boom
en kwam hij terecht op de armen jongen,
die dadelijk dood was.
Uit STEVENSWEERT (L.) wordt
het volgende gemeld
De zoon van den landbouwer S. ontsnapte
gisteren door een gelukkig toeval aan een
bijna wissen dood. Hij stond aan het
z, g Steentje, naar het kruien der ijs-
schotsen iD den Maas te kijken, toen hij
een aangeschoten eend zag komen aandrij
ven. Deze wilde hij bemachtigen. Natuur
lijk moest hij na op het door het water
langs den Maas opgekruide ijs gaan staan.
Eensklaps brokkelde dat ijs af on hij viel
tusschen de ijsschotsen in 't water. Geluk
kig wist hij zich.op een nogal sterke
schots te werken, en dreef zoo stroomaf
waarts. Nog was zijn toestand hachelijk,
daar niemand ter plaatse aanwezig was. Na
ongeveer 200 meter voortgedreven te zijn,
werd hij door de werking der andere scho -
sea naar wal gestuwd en kon hij zijn koud
vaartuig verlaten. Met een nat pak en den
doorgestanen angst kwam hij eraf.
Weest voorzichtig met
briquetten
De vorige week werden de beide dienst
boden van den heer S. Polak, te DEVEN
TER, 's morgene bewusteloos in bed ge
vonden. Onverwijld werd geneeskundige
hulp entboden. De toesfand van beide meis
jes bleek aanvankelijk zéér bedenkelijk te
zijn. Thans echte, kwam er beterschap. De
oudste is nu tot bewustzijü gekomen. Zij
,,lk sloeg hem de beenen kapot'" Dat
waren recht hoopvolle woorden voor haar
toekomst, dacht Cbristina. Maar zij liet zulks
niet bemerkeD en antwoordde lachend„Gij
hebt anders gezieD, vader, dat ik bet zelf
wel met hem kan klaar spelen."
Het binnentreden van den dienaar, die
het tweede gerecht opbracht, brak het ge
sprek af.
„Wilt ge heden avond met mij naar dat
nieuwe kluchtspel gaan vroeg Helbig.
„Rozen op den weg gestrooid," heet het,
een ieder beeft er den mond vol van. Of
zijt ge soms moede van uw staatkundigo
studie
Moe? Zij, moe! Integendeel zij zou zor
gen klaar te zijn.
„Rozen op den weg gestrooid," wat vond
zij dat een leuken titel.
„Vindt ge?" vroeg hij.
„Ja, men kau er zich zoovele verschillen
de voorstellingen van maken."
Helbig zag op zijn horloge. „Wanneer ik
beden avood vroeg klaar wil zijn, moet ik
dadelijk naar het bureau gaan. Hoppe is er
niet. Hg moest thuis blijven, want zijn
vrouw is ziek."
Dat vertelde bij alles zoo onder de hand
door „Het was toch zeker wel ernstig, an
ders bleef Hoppe Diet van het kantoor weg.
Of zij soms eens zon heengaan, om bare
belangstelling te toonen
„Niet noodig," klonk bet kort. „Onder
geen enkele voorwendsel. Het is vroeg ge
noeg als wij het morgen hooren. Alzoo om
zeven uur. Zorg dat ge klaar zijt."
„Houdt men den hoed op?"
„Natuurlijk, ik neem plaats in een lo
ge."
Toen hij weg was, schudde Christina het
hoofd: „Voor mij is hij altijd aardig, en te
genover anderen kan bij zoo koud en norsch
zijn. Nu mag ik niet eens naar de zieke
vrouw informeeren. En daarenboven was hij
tock zoo gaaroe in haar nabijheid 1—
Rozen op den weg gestrooid! Juist heden!
Hoe had haar die titel doen ontstellen Maar
het hoofd omhoog. Wij zullen het in 't
vervolg wel noodig hebben."
Christina was blij, dat den volgenden
morgen de pianolessen weder een aanvang
zonden nemen. Dan had zij tenminste weer
eens een vrouwelijk wezen, waarmede zij
praten kon, al was bet niet doenlijk, haar
bare hartsgeheimen toe te vertrouwen.
Juffrouw Lehrs werd aangediend en trad
eenige oogenblikken later de kamer binnen.
Een waas van tevredenheid lag over haar
gelaat verspreid, hare bewegingen waren
lieftalliger en bare figuur buigzamer.
Ook Fanni scheen Christina nog nooit
zoo schoon gezien te hebben. Een gloed
van triomf en vrengde, was als op haar ga
laat gestempeld. En onwillekeurig sloten de
meisjes elkander in de armen, als wilden zij
uiting aan hare gevoelens geven, O, wat
zouden zij beide eikander veel hebben kan
nen vertellen.
Maar het was tijd om aan het werk te
gaan. Jnfirouw Lehrs eischt zooals gewoon
lijk bij iedere les eenige toonoefeningen in
fis. Christina scheen dat als een beleedi-
ging op te vatten, zij scheen dezen dag geen
kruizen te willon dragen want Fanni hield
nu eenige oogenblikken de ooren dicht, zoo
erbarmelijk valsch ging het. Christina ant
woordde lachend „Ziet ge, ik heb het wel
gezegd, dat gaat niet.*
Met eene sonate van Beethoven ging het
niets beter. De piano-onderwijzeres was ook
niet met bare gedachten bij het werk. Zij
dacht aan Oswald. Hij was bij haar gekomen,
had haar zijne aanstelling bij Nenmann me
degedeeld. En toen had hij haar ook gevraagd,
of zij lust had evenals bij, om ook haar
leven anders in te richten. Dat wil zeggen
had bij er aan toegevoegd, jaist anders om.
Dan had hij haar nog vele andere dingen
verteld. Ten laatste was hij in zijne eigene
woorden verward getaakt. dite donc
machère aimée en toen had hij
hare hand gegrepen en was het als 't ware
van zelf gegaan, maar zij wist nn niet meer
hoe. Kortom zij had zich aan hem verloofd.
„Maar juffrouw Christina,* riep ,Fanni
oit, opgeschrikt uit hare droomerijen door
een schreeuwend valsch accoord, „dat is
horrible."Wat iku verzoeken mag, nog
eenmaal dat slotaccoord."
„Waarom Was het nog niet slecht ge
noeg
„Maar juffrouw Christina 1"
Christina vond het beter maar met het
pianospelen te eindigen en een weinig te
babbelen, maar dat kon haar bij jnftrouw
Fanni niet zoo gemakkelijk gelukken, die
maar nooit vergeten wilde, dat zij voor deze
les betaald werd, das dat men ook met recht
goed werk van haar eischen kon.
Jaist dat de beide meisjes daarover zaten
te redeneeren, bracht een dienstbode een bood
schap, maar niet die welke Christina ver
wacht had. Het luidde „Mijnheer laat n
weten, dat mevrouw Hoppe zooeven van
ten gezond mei.-je is bevallen."
Wat iuterresseerde haar nu Hoppes doch
ter. Zij had iets anders gehoopt te hooren.
Zij kon niet begrijpen waarom haar vader
nu zoo dw«m> was, oen expresse boodschap
deelde tmede, dat beiden 's avonds een thee
stoof met een brandende briquet mee naar
de slaapkamer hadden genomeu, daar zij
uog eenig naaiwerk hadden te verrichten,
welke stoof ze bij het naar bed gaan ver
geten hadden van de kamer te brengen.
De toestand van de jongste is minder goed
hoewel haar leven misschien wel behouden
zal worden.
Ook het het tweede bedwelmde dienst
meisje is tot bewustzijn teruggekeerd.
Verslag der vergadering
van de Holl. M. v. Landbouw, Af-
deeling WIERINGER WAARD, ge
houden op Dinsdag 12 Februari 1895,
des avonds ten 7 ure, in het lokaal van
den heer J. Boon.
Ruim een dertigtal belangstellenden
woonde deze vergadering bij, in welke
de heer Dr. L. Mulder van Haarlem,
als spreker optrad, tot onderwerp heb
bende Over bewerking en be
mesting van grond, mestbe-
waring, hulpmeststoffen, enz.
De beer L. Mulder, vroeger hoofd
redacteur van het eertijds door de Land-
bouw-Maatschappij uitgegeven Landbouw-
bladving zijne rede aan, met te ver
klaren dat hij, theoreticus, door de er
varing bepaald respect bad gekregen
voor den practiscben nederlandschen land
bouw. Toch moest bet spr. van het hart,
dat iu den loop der jaren bij al het
goede wat ons volk in de laatste jaren
genoten bad, helaas te weinig zorg was
besteed aan de ontwikkeling van den
belangrijksten stand in ons vaderland.
De landbouwers toch zijn de steunpi
laren van ons volk, evenzeer als in de
steden de burgerij.
De omstandigheden brachten evenwel
mede, dat bet onderwijs geconcentreerd
bleef in de steden, terwijl bet platteland
verstoken bleef van een evenmatig deel
van dat onderwijs.
We hebben dagen van grooten voor
spoed gekend, door welke wij evenwel wat
luxerieus zijn geworden en nu gaat het
met den landbouw evenals met alles, wij
leven nu in de dagen van tegenspoed.
■a—hc—mmrHMU'iHiMBMPHi
te zenden; over eeu paar uur kwam hij toch
zelf.
„Dank je," klonk het koeltjes. Het meisje
verwijderde zich.
Juffrouw Lehrs wilde nu weder met het
onderwerp doorgaan, maar daarvan wilde ha
re leerlinge niets weten.
Eindelijk gaf juffrouw Lehrs toe eu wilde
„Bravo" riep Christina. „Maar ik Iaat u
zoo niet gaan. Gij moet mij eerst nog
veel vertellen."
Dat was niets minder dan haar halfweg
te gemoet komen. Maar Fanni was wellieht
nog niet over Streichenberg begonnen, als hij
zeil niet reeds van morgen bij baar was ge
weest, om haar nogmaals aan hare beloften
te berinneren. En dus begon Fanni eerst
schuchter, later vrijer alles aan do met
spanning luisterende Cbristina te vertellen.
Zij deed ochter ten duidelijkste uitkomen,
hoe deze boodschap haar tegen de borst
stuitte en zij hoopte dat Cbristina bet haar
niet kwalijk zon nemen, dat zij deze bood-
ecbap bad overgebracht, daar zij er niet aan
getwijfeld had, of juf rouw Christina zon zijn
voorslag niet aannemen.
Maar de andere stoorde er zich volstrekt
niet aan. Zonder eenig blijk van gevoel te
toonen, antwoordde zij„Ik wil hem zian.
Hg moet toch het recht hebben, zich te ver
antwoorden 1
„Maar denk toch aan uw naam," merkte
Fanni angstig op. „wanneer hij hier in hnis
komt, wat kan al niet daaruit ontstaan!"
„Dat is volstrekt niet noodig," antwoord
de Christina, wier plan reeds lang van te
voren beraamd was. „Wanneer gij mij bet
nar opgeven wilt, zal de volgende les bij u
aan huis gegeven worden; want ik kaD niet
meer vin u verlangen, dat ge bierheen komt.
Ik zal, als bet u voegt, morgenmiddag van
zes tot zeven uur bij u les komen balen en
wanneer hij dan toevallig aan u een bezoek
brengt, zal ik hem te woord staan. Dan
komt de zaak eenvoudig en kalm tot haar
eind."
Fanni maakte nog eenige zwakke beden
kingen, maar daar Cbristina onvermurwbaar
was, troostte zij zich met het denkbeeld,
dat zij baar Henri met het plan zou inwij
den, dan droeg zij tenminste maar de helft
der verantwoording. Zij had zoo gaarne van
haar eigen geluk willen vertellen, maar al
les was nog zoo nieuw en zij was nog zoo
verlegen als zy over haar Henri sprak 1
Morgen, wanneer Henri er zeil bij wa zon
zij het doen.
Hoppe was op tijd op het bureau geko
men ea iaul Z-.U de geboorte vau zijn docu-
